စကားခ်ီး
လြတ္လပ္ျခင္း၏ရနံ႕
တီထြင္ဖန္တီးျခင္းဟာ ေလာကၾကီးမွာေတာ႔ အၾကီးဆံုး ဆန္႕က်င္ၾကိဳးပမ္းမႈတစ္ခုပဲ။ က်ေနာ္တို႕ဟာ တစ္ခုခုကို တီထြင္ဖန္တီးခ်င္တယ္ဆုိရင္ ယုတၱိေဗဒနည္းလမ္းေတြအားလံုးကို ဆန္႕က်င္ထိုးေဖာက္ထြက္ရတယ္။ မဟုတ္ရင္ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ တီထြင္ဖန္တီးမႈဟာ ကူးခ်မႈသက္သက္သာျဖစ္မယ္။ မင္ခံနဲ႕ကူးလုိက္သလိုမ်ိဳးေပါ႔။ ကိုယ္႔ဟာ သီးျခားဝိေသသနဲ႕တစ္သီးပုဂၢလသက္သက္ျဖစ္ေနမွ တီထြင္ဖန္တီးႏုိင္တယ္။ လူအမ်ားက်င္႔သံုးလက္ခံတဲ႔ စိတ္ပညာ၊အျပဳအမူအေလ႔အထေတြနဲေရာပါလုိက္ရင္ ဖန္တီးဖုိ႕မျဖစ္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ လူအမ်ားလက္ခံထားတဲ႔ စိတ္ထားမ်ိဳးဟာ ဘာမွတီတီထြင္ထြင္ရိွတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအတုိင္းေနလုိက္ရင္ ဘဝဟာ အိပဲ႔ပဲ႔ဘဝၾကီးျဖစ္သြားမယ္။ ကခုန္မႈကိုလည္းနားမလည္၊ ဂီတကိုလည္းနကန္းတစ္လံုးမသိ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းေျမာက္မႈနဲ႕လည္းမနီးစပ္၊ စက္ရုပ္ဆန္လြန္းသြားမယ္။
ဖန္တီးတီထြင္သူတစ္ေယာက္ဟာ လူတကာလုပ္ေနက်နည္းလမ္းနဲ႕သြားလို႕မျဖစ္ဘူး။ သူဟာ သူ႕နည္းလမ္းနဲ႕သူသြားရမယ္။ သူဟာ ဘဝေတာအုပ္ေလးမွာ စူးစမ္းေလ႔လာရမယ္။ တစ္ေယာက္တည္းသြားရမယ္။ လူအုပ္ၾကီးရဲ႕စိတ္ထားမ်ိဳးကေန ထြက္ခြာရမယ္။ အားလံုးစုဖြဲ႕လက္ခံထားတဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အမူအက်င္႔ေတြဆီကေနထြက္ရမယ္။ လူတကာလက္ခံယံုၾကည္တာေတြအတုိင္း လုိက္လုပ္တဲ႔စိတ္ထားဟာ အဆင္႔အနိမ္႔ဆံုးစိတ္ထားပဲ။ ငတံုးေတြလုိ႕ သတ္မွတ္ခံရတဲ႔ေကာင္ေတြေတာင္မွ အုပ္စုဖြဲ႕ျပီး အရူးထေနတဲ႔သူေတြထက္ေတာ႔သာေသးတယ္။ အဲဒီလို စုဖြဲ႕ျခင္းမွာအက်ိဳးအျမတ္ေတာ႔ရိွတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အားလံုးလက္ခံထားတာကိုသာ အမွန္ဆိုျပီး ရဲရဲရင္႔ရင္႔ေထာက္ခံရင္ လူေလးစားမႈရလာတယ္။ ဂုဏ္ျပဳခံထုိက္သူျဖစ္လာတယ္။
အတိတ္ေခတ္တုန္းက ဖန္တီးတီထြင္သူေတြျဖစ္တဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာေတြ၊ အကသမားေတြ၊ ဂီတပညာရွင္ေတြ၊ ကဗ်ာဆရာေတြ၊ပန္းပုဆရာေတြဟာ လူအထင္ေသးခံလိုက္ၾကရတယ္။ အရင္တုန္းက ဒါမလုပ္မျဖစ္ကိစၥပဲ။ သူတုိ႕ဟာ ဘုိဟီးမီးယန္းဘဝမ်ိဳးေနထုိင္ၾကတယ္။ အိမ္ေျခမဲ႔ေတြလိုေနထိုင္ၾကတယ္။ အဲဒီလိုေနထုိင္မွလည္း သူတုိ႕ဟာ တီထြင္ဖန္တီးႏုိင္မွာ။ အနာဂတ္မွာေတာ႔ ဒီလိုေနဖို႕မလိုေတာ႔ပါဘူး။ က်ဳပ္ေျပာတာ ခင္ဗ်ားနားလည္တယ္ဆိုရင္၊ က်ဳပ္ေျပာတဲ႔အထဲမွာ အမွန္တရားပါတယ္လုိ႕ခင္ဗ်ားခံစားမိတယ္ဆိုရင္ အနာဂတ္မွာ လူတုိင္းဟာ တစ္သီးပုဂၢလရွင္သန္ေနထုိင္ၾကလိမ္႔မယ္ဆိုတာသိႏိုင္တယ္။ ဘုိဟီးမီးယန္း ဘဝမ်ိဳးမလိုအပ္ေတာ႔ဘူး။ ဘိုဟီးမီးယန္းဘဝဆိုတာကလည္း အေျပာင္းအလဲမရိွ၊ ေရွးရိုးစြဲ၊ သမားရိုးက်ျဖစ္တဲ႔ ေလးစားေလာက္စရာဘဝရဲ႕ ေဘးထြက္ပစၥည္းပါပဲ။ (ေလးစားခံရတာကိုေျဗာင္ဆန္႔က်င္ပစ္လုိက္တာပဲ။)
က်ဳပ္ရဲ႕အားထုတ္မႈဟာ ကုိယ္ပိုင္ခံယူခ်က္မရိွတဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ယံုၾကည္ရာလုိက္ယံုေနတဲ႔ စိတ္ထားကို ျဖိဳဖ်က္ျပီး လူတစ္ေယာက္စီဟာ သူ႕ဟာသူ တစ္သီးပုဂၢလ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနသြားႏုိင္ဖုိ႕ပဲ။ အဲဒါဆို ျပႆနာလည္းမရိွေတာ႔ဘူး။ ကုိယ္႔ဘဝကို ကိုယ္႔စိတ္ၾကိဳက္ေနသြားႏုိင္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ တစ္သီးပုဂၢလသမားေတြ ဆန္႕က်င္ၾကိဳးပမ္းေနတာကို အသိအမွတ္ျပဳေလးစားခံရတဲ႔ေန႕မွ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ တကယ္ ေမြးဖြားလိမ္႔မယ္။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက အခု ဗိုက္ထဲမွာပဲရိွေသးတဲ႔အရြယ္။ အခုမေမြးေသးဘူး။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကိုၾကည္႕ရင္ ဗလြတ္ရြတ္တျဖစ္စဥ္ၾကီး။ ဘာမွ အဓိပၸာယ္မရိွဘူးဆိုတာေတြ႕ႏုိင္တယ္။ က်ေနာ္တို႕ဟာ လူတစ္ေယာက္စီကို သူ႕လြတ္လပ္ခြင္႔နဲ႕သူေနဖုိ႕ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင္႔ကို အသိအမွတ္ျပဳဖုိ႕၊ လံုးဝလြတ္လပ္ခြင္႔ကိုေပးလုိက္ဖုိ႕မၾကိဳးစားဘူးဆုိရင္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ ဗလြတ္ရြတ္တျဖစ္ျမဲျဖစ္ေနမွာပဲ။ လြတ္လပ္ခြင္႔ဆုိလုိ႕ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္လို႕ ဘယ္ရမလဲ။ အဲဒီလို တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ေနတာကိုက လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတစ္ရပ္ပဲ။
အတိတ္တုန္းကေတာ႔ လူတုိင္းဟာ အျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ကိစၥကို စပ္စုၾကတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အတြင္းေရးေတြလည္းမေရွာင္ဘူး။ စပ္စုတယ္။ လူတစ္ေယာက္စီရဲ႕အတြင္းေရးဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းနဲ႕ဘာမွမဆုိင္ဘူး။ ဥပမာ ခင္ဗ်းား အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တဲ႔ကိစၥဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းနဲ႕ဘာဆိုင္လဲ။ ကိုယ္႔ရဲ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥသက္သက္ပဲ။ ဒါက ေစ်းလို လူတကာနဲ႕သက္ဆုိင္တဲ႔ေနရာမဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္ဦးသားအခ်စ္ေရးသက္သက္ပဲ။ လူသားႏွစ္ဦးဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႕ ခံစားခ်က္ျခင္းဖလွယ္ေနတာကို လူ႕အဖြဲ႕အစည္းၾကီးက ဝင္ပါစရာမလိုဘူး။ ဒါေပမယ္႔ လူ႕အသိုင္းအဝုိင္းၾကိးက မပါရမေနႏုိင္တဲ႔အထာနဲ႕ တုိက္ရိုက္ေရာ သြယ္ဝုိက္ျပီးပါ ဝင္ပါၾကတယ္။ ရဲသားကလည္း ခ်စ္သူေတြၾကားဝင္ပါမယ္။ အစိုးရအဖြဲ႕သားကလည္းဝင္ပါမယ္။ ဒါေတြနဲ႕မလံုေလာက္ဘူးထင္ရင္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက စူပါရဲသားၾကီးျဖစ္တဲ႔ ဖန္ဆင္းရွင္ကို ဖန္တီးလုိက္ျပီး သူက ခင္ဗ်ားကို တာဝန္ယူၾကီးၾကပ္မယ္ဆုိျပီး လုပ္လာေရာ။
ဖန္ဆင္းရွင္အေတြးအေခၚဟာ ေခ်ာင္းၾကည္႕တတ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္နဲ႕ခပ္ဆင္ဆင္ပဲ။ ခင္ဗ်ား ေရခ်ိဳးေနတုန္းလည္း ေသာ႔ေပါက္ကေခ်ာင္းၾကည္႕ေနတယ္။ ကုိယ္ပိုင္လံုျခံဳမႈမရိွေတာ႔ဘူး။ ခင္ဗ်ားဘာလုပ္ေနသလဲေစာင္႔ၾကည္႕ေနတယ္။ (ကိုယ္ေစာင္႔နတ္လည္းထုိနည္းလည္းေကာင္း) ဒါဟာ အင္မတန္ အရုပ္ဆုိးအက်ည္းတန္တဲ႔ အေတြးပဲ။ ကမာၻမွာရိွတဲ႔ ဘာသာေတြမွာ ဖန္ဆင္းရွင္ဟာ ခင္ဗ်ားကိုေစာင္႔ၾကည္႕ေနတယ္လုိ႕ေျပာတယ္။ အဲဒါဟာ အင္မတန္ အက်ည္းတန္တာပဲ။ ဘယ္လိုဖန္ဆင္းရွင္ပါလိမ္႔။ သူ႕မွာ တျခားကိစၥမရိွေတာ႔ဘူးလား။ လူတုိင္းကုိပဲေစာင္႔ၾကည္႕ေနေတာ႔တာလား။ ဒါဆုိရင္ေတာ႔ သူဟာ အဆင္႔အျမင္႔ဆံုး စံုေထာက္ၾကီးပံုေပါက္ေနျပီ။
လူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ ေျမဆီသစ္လုိေနတယ္။ လြတ္လပ္ျခင္းေျမဆီ။ ဘိုဟီးမီးယန္းလို ေနထုိင္တာက ဆန္႕က်င္တုန္႕ျပန္မႈပဲ။ လိုအပ္လုိ႕တုန္႕ျပန္လုိက္တာမ်ိဳးပဲ။ ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္အထင္မွန္ခဲ႔ရင္ ေနာက္ေနာင္ ဘိုဟီးမီးယန္းဆန္ျခင္းမရိွေလာက္ေတာ႔ဘူး။ ဘာလုိ႕လဲဆုိရင္ လူေတြကို လုိက္ျပီး ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္ေနတဲ႔ အမ်ားယံုၾကည္လက္ခံတဲ႔ ဝိဝါဒေတြ ေနာက္ဆိုရွိမွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒါဆို လူတုိင္း ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ေအးေဆးေနလုိ႕ရျပီ။ ခင္ဗ်ား လူမ်ားကိုေတာ႔ အေႏွာင္႔အယွက္ေပးလုိ႕မရဘူး။ ခင္ဗ်ားဘဝမွာေတာ႔ ခင္ဗ်ားစိတ္ၾကိဳက္နည္းနဲ႕ ရွင္သန္ႏုိင္ျပီ။
အဲဒီေတာ႔မွ တီထြင္ဖန္တီးမႈကေရာက္လာမွာ။ တီထြင္ဖန္တီးမႈဆိုတာ တစ္သီးပုဂၢလ လြတ္လပ္ခြင္႔ရဲ႕ ေမႊးရနံ႕ပဲေလ။
Creativity - OSHO
Translation.
Regards,
Z
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ဘာသာျပန္ေနတာပါ။ တတ္ႏုိင္သမွ်ၾကိဳးစားျပီး တစ္အုပ္လံုးျပန္မယ္လုိ႕ စိတ္ကူးပါတယ္။ ညဘက္ဆို ဇနီးသည္က အေစာၾကီးအိပ္တဲ႔အတြက္ ၁၁ နာရီဆို အိပ္ခန္းမွာ မီးပိတ္ရပါတယ္။ အျပင္ထြက္ျပီး စာေရးတာကိုလည္း တံခါးဖြင္႔လုိက္ပိတ္လိုက္အသံျမည္လို႕ သိပ္မႏွစ္ျမိဳ႕ပါဘူး။ ျဖည္းျဖည္းပိတ္လည္း သူႏိုးပါတယ္။ အဲဒီေတာ႔ စာရွည္ရွည္ေရးဖုိ႕ အခ်ိန္ရိွေသာ္လည္း မီးမရိွတာေၾကာင္႔ စာအုပ္ၾကည္႕ျပီး ဘာသာျပန္လုပ္ငန္းမတြင္က်ယ္လွပါ။ စာၾကည္႕မီးနဲ႕လည္း ဖတ္ရတာ အဆင္မေျပဘူးျဖစ္တယ္။ အားလပ္ရက္ေတြမွာလည္း ကေလးထိန္းနည္းဖတ္ေနတာနဲ႕မအားေတာ႔ဘူး။ ကေလးယူတာ၊မယူတာအသာထား၊ ေန႕ကေလးထိန္းေက်ာင္းဖြင္႔စားလုိ႕ရတယ္။
Peace B with U.
