စိမ္းညိဳေမွာင္မည္းေနေသာ အခန္းေလးတစ္ခန္း။
လက္ျပန္ၾကိဳးတုုပ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ ကုုလားထုုိင္တြင္ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနသည္။ စိမ္႕ေအးေနေသာ အခန္း၏ အေအးဓာတ္ႏွင္႔ ဆန္႕က်င္ဘက္ဆန္ဆန္ အေပၚပိုုင္း ဗလာက်င္းထားေသာ ေမ႔ေမ်ာေနေသာ သက္လတ္ပုုိင္းလူတစ္ေယာက္ကေတာ႔ သူ႕အျဖစ္ သူမသိႏုုိင္ေသး။ ခ်ိဳေစာင္းတြင္ ေျခာက္ေသြ႕စ ေသြးစမ်ား သဲလြန္စတစ္ခုုအျဖစ္ က်န္ေနေသးသည္။
ဒီပံုုနဲ႕ေတာ႔ ဒီေကာင္ ႏိုုးလာမွာမဟုုတ္ဘူးဟုု ေတြးမိသည္။
ေရခဲေသတၱာထဲမွ ေရခဲေရတစ္ခြက္ ယူကာ မ်က္ႏွာကိုု ပက္လိုုက္သည္။
.. တျဖည္းျဖည္း ပြင္႔လာေသာ မ်က္လံုုးမ်ားက အခန္းကိုု စူးစမ္းသည္။ နာက်င္မႈႏွင္႔ ပလံုုးပေထြးေျပာေသာ စကားသံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ကိုု ေရာက္ေနတာလဲ။
ကြ်န္ေတာ္႔ကိုု လႊတ္ပါ။
ခင္ဗ်ားေရာက္ေနတာ ငရဲျပည္။ အခုုေတာ႔ မလြတ္ေလာက္ေသးဘူး။ ဒုုကၡနည္းနည္းပါးပါးရိွဦးမယ္ထင္ပါရဲ႕။
ကြ်န္ေတာ္႔ကိုု မသတ္ပါနဲ႕ဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔အသက္အတြက္ ေငြဘယ္ေလာက္ေပးရေပးရပါ။
ခင္ဗ်ားဟာက အဆင္႔ေက်ာ္ေနျပီ။ ပထမစစခ်င္းမွာ ခင္ဗ်ားက ဆဲဆိုၾကိမ္းေမာင္းရမယ္ေလ။ အဲဒီလိုုနည္းနဲ႕မရမွ ေတာင္းပန္တဲ႔နည္းသံုုးရမယ္။ အခုုလုုိေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားတာဟာ ခင္ဗ်ားအတြက္ အႏၱရာယ္နဲ႕ပိုုနီးသြားတာပဲ။
ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ။ ဘာလိုု႕ကြ်န္ေတာ္႔ကိုု ဖမ္းလာတာလဲ။
ဒီကိစၥနည္းနည္းေတာ႔ေပရွည္တယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္လုုိက္ရင္ေတာ႔ ေလာကပါလတရားက လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေနတယ္။ သူမအားေတာ႔ ခင္ဗ်ားလိုု လူလိမ္လူေကာက္ေတြကိုု ဆံုုးမဖုုိ႕က်ဳပ္ကိုု လႊတ္လုုိက္တယ္။ က်ဳပ္က သြားဆရာဝန္။ မူၾကိဳဆရာ၊ အခ်ိန္ပိုုင္းဘာသာျပန္ဆရာ။ ဒီအလုုပ္ေတြ ပ်င္းဖုုိ႕ေကာင္းလာရင္ ေလာကပါလတရားအစား ေစတနာ႔ဝန္ထမ္းလုုပ္တယ္။ ခင္ဗ်ား လက္သန္းက ေတာ္ေတာ္ရွည္တယ္ေနာ္။ က်ဳပ္ကေလးေတြကိုု စာသင္ရဦးမယ္။ လုုပ္ငန္းျမန္ျမန္ စလုိက္ရေအာင္ဗ်ာ။
Siri : Play Music Track 04 Viva La Vida
သီခ်င္းသံစတင္ထြက္ေပၚလာသည္။ .... ေမွာင္ကုုပ္ကုုပ္အခန္းထဲတြင္ ျမဴးၾကြလွပေသာ ေတးသံသည္ လွိမ္႔ဝင္လာသလုိျဖစ္ေနသည္။
ကြ်န္ေတာ္႔ကိုု ဘာလုုပ္မလိုု႕လဲဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုု မႏွိပ္စက္ပါနဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုု ျပန္လႊတ္ေပးပါ။
ေအးဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္႔ အေတြ႕အၾကံဳအရ လူဟာ စကားေျပာခြင္႔ရေနေသးရင္ ေတာင္းပန္တာနဲ႕ ၾကိမ္းေမာင္းတာကိုု အေတာ္ အရသာခံတာ။ ခင္ဗ်ားပါးစပ္ကိုုလည္း အဝတ္စုုတ္တစ္ခုုခုုနဲ႕ပိတ္ထားဦးမွပါ။
ေျပာေျပာဆုုိဆိုု အဝတ္စုုတ္တစ္ခုု ေကာက္ယူကာ ပါးစပ္ထဲ ထိုုးသိပ္ပိတ္ထားေပးလုုိက္သည္။ Viva La Vida ကိုု တဝူးဝူး၊ တဝါးဝါးနဲ႕ harmony လုုိက္ေနသလိုုရိွေတာ႔သည္။
အခုုအခ်ိန္ကစျပီး monologue ျဖစ္သြားျပီေပါ႔ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားက မလုုိတာေတြသိပ္ေမးတာကိုုး။ ေဟာဟိုုမွာေတြ႕လား အဲဒီအခန္းေလးထဲကအေကာင္။ အဲဒီေကာင္ကိုု မိေခ်ာင္းလိပ္လိုု႕ေခၚတယ္။ ဒီေကာင္ေတြက လက္ေတြဘာေတြကုုိက္ျဖတ္ရတာ သိပ္သေဘာက်တယ္။ လူေကာင္းသူေကာင္းလက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္မေကြ်းရက္ဘူးဗ်။ ခင္ဗ်ားကေတာ႔ အာဂ အလွဴရွင္ပဲဗ်ာ။ ခဏေလး ... လိပ္ကေလးကိုု သြားေခၚလုုိက္ဦးမယ္။
.... လိပ္အိမ္ထဲသိုု႕ဝင္၍ လိပ္ကေလးကိုု သယ္ေဆာင္သြားႏုုိင္ေသာ လိပ္အိမ္ငယ္ေလးထဲသိုု႕ ထည္႕လုုိက္သည္။ သူ႕တစ္ကိုုယ္စာ သစ္သားအိမ္ငယ္ေလး။ သယ္ရျပဳရလြယ္ေအာင္ ျပဳလုုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
ဒီလိပ္ေလးက အေမရိကတိုုက္ကလာတယ္။ ျပင္သစ္ျပည္က ေခါင္းျဖတ္ဓားစက္ေတြ ဇက္မေရြးသလိုပဲ သူ႕သြားေတြက လူညစ္ေတြရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြကုိ ကုုိက္ျဖတ္ေပးဖုုိ႕ တာဝန္ေက်တယ္။ ခင္ဗ်ား နည္းနည္းေတာ႔ နာမွာေပါ႔ဗ်ာ။ အခုလာေနတဲ႔သီခ်င္းက Viva La Vida တဲ႔။ ကိုုယ္႔ဘဝကိုုေအးေအးေနဖုုိ႕ ေကာင္းတာေပါ႔ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားလိမ္လုိက္တာ ကိုုဘေသာင္းတိုု႕ မိသားစုု ဘဝပ်က္တယ္။ မေအးလွတုုိ႕ အဆိပ္ေသာက္ေသတယ္။ ခင္ဗ်ားကေတာ႔ ဥပေဒ အျပင္ဘက္မွာ ဘီယာေလးေသာက္၊ပန္းကံုုးေလးစြပ္၊ အႏွိပ္ခန္းေလးသြားနဲ႕ အဆင္ေျပေနတယ္။ ဥပေဒဆိုုတာေတာ႔ ခင္ဗ်ားတုုိ႕လိုု လူလည္ပတ္ကားေတြကို ဘယ္လုိက္ဖမ္းႏိုုင္မလဲဗ်ာ။ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းနဲ႕ လုုပ္တာဆုိေတာ႔ ဥပေဒက လက္တံမမီဘူးေပါ႔။ က်ဳပ္တုုိ႕ အဖြဲ႕မွာေတာ႔ စည္းကမ္းမရိွဘူးဗ်။ ေခြးရူးေတြလုိပဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ျပႆနာက ေလာကမွ ေခြးရူးေတြမရိွဘူးထင္တာပဲ။ အဲဒါနည္းနည္းေတာ႔မွားတယ္ဗ်။ အဲဒီအသိတရားေလးရဖုုိ႕ခင္ဗ်ား လက္သန္းေလးတစ္ေခ်ာင္းေလာက္ အလွဴထည္႕ဝင္လုုိက္တာေကာင္းသဗ်ာ။ ဒီလိပ္ကေလးကိုု ကြ်န္ေတာ္တုုိ႕က Justice လိုု႕ေခၚတယ္။ Justice ေရ .... မနက္စာေလး စားလိုုက္ပါဦး။
အရာရာဟာ တိတိက်က်ေလးျဖစ္တယ္။ လိပ္အိမ္ထဲ လက္သန္းေလးတစ္ေခ်ာင္း ဝင္ေရာက္သြားျပီး ျပန္ထြက္မလာေတာ႔ဘူး။ ေသြးစေသြးန ေပက်ံေနတဲ႔ လက္သန္းရိွခဲ႔ဖူးတဲ႔ေနရာေလးတစ္ခုုပဲက်န္ရစ္တယ္။
ေအးဗ်ာ။ အဲဒီသင္ခန္းစာက သိပ္သိမ္ေမြ႕လြန္းေတာ႔ ခင္ဗ်ား နားလည္မွာမဟုုတ္ဘူး။ အခုုဆိုု ခင္ဗ်ားစိတ္က နာက်င္တာ တည္႕တည္႕ကိုု ရႈမိျပီ။ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ဘာလုုိ႕ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုု ဘာလုုပ္မွာလဲ ေမးေနဦးမွာလဲ။ ခင္ဗ်ားကိုု ကြ်န္ေတာ္က လွ်ာရွည္ျပီး လက္သန္းကိုု လိပ္တစ္ေကာင္ကိုု ေကြ်းဖုုိ႕ေလဆိုုျပီး ၾကိဳေျပာထားလုုိ႕ မျဖစ္ဘူး။ ရသခံစားမႈပ်က္သြားမယ္။ ခင္ဗ်ားကိုုယ္တုုိင္ အရိွအတုုိင္းၾကံဳလုုိက္ရတာ အရသာေပါ႔။ ခင္ဗ်ားက လိမ္တယ္။ မိသားစုုတစ္ခ်ိဳ႕ ဘဝပ်က္တယ္။ အခုု ခင္ဗ်ားရဲ႕လက္သန္းေလးက ဒီတာဝန္ကိုု သူခံလုုိက္တယ္။ ဒါ ဒီေန႕အတြက္ သင္ခန္းစာေပါ႔ဗ်ာ။ နားနားေနေနေန။ လက္ေသြးတိတ္ေအာင္ ေဆးထည္႕ေပးခဲ႔မယ္။ က်ဳပ္တုုိ႕ဆီမွာ ေဆးမ်ိဳးစံုုရိွတယ္။ အနာလည္းမရင္းေစရဘူး။
ေသြးစမ်ားကိုု အရက္ျပန္ျဖင္႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေဆးေၾကာေပးလုုိက္သည္။ ေသြးထြက္မလြန္ေစရန္ ဆႏြင္းမႈန္႕မ်ားသိပ္ထားေပးလုုိက္သည္။
ဆႏြင္းဆိုုလိုု႕ အထင္မေသးနဲ႕ဗ်။ ေသြးတိတ္တယ္။ ပိုုးမဝင္ဘူး။ အဂၤလိပ္ေဆးလည္း တုုိက္ခဲ႔ပါဦးမယ္။ ခင္ဗ်ားအတြက္ ေရပိုုက္ေလးတစ္ခုုထားေပးတယ္။ အဲဒီေရပိုုက္နဲ႕ေသာက္။ အေပါ႔အေလးသြားဖုုိ႕ေတာ႔ ေလာေလာဆယ္ ခုုံေအာက္မွာ ပံုုးတစ္ပံုုးရိွတယ္။ ခံုုက အေပါက္ပဲ။ အဲဒီထဲသာေပါက္ခ်။ စားစရာေတာ႔မရိွေသးဘူးဗ်။ ညေနမွ တစ္ခုုခုုစားေပါ႔။ပါရ၊ ေပါက္ရလြယ္ေအာင္ ခင္ဗ်ားအဝတ္ေတြခြ်တ္ေပးခဲ႔တယ္။ အညာေစာင္ပါးေလးလႊမ္းေပးခဲ႔တယ္။ အဆင္ေျပေအာင္ေနဗ်ာ။ ေလာကၾကီးမွာ သိပ္မလြယ္ဘူးမဟုုတ္လား။
..........နာရီဝက္ခန္႕ လူနာေစာင္႔ေရွာက္ျခင္းအမႈကိုု ျပဳလုုပ္ျပီးသည္႕အခါ မ်က္ႏွားဖံုုးစြပ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ အခန္းျပင္သိုု႕ ေအးေအးသာသာျပန္ထြက္သြားခဲ႔သည္။
လိပ္ကေလး justice ကေတာ႔ သူ႕ ေနထုုိင္ရာ ေရကန္ပါေသာ အိမ္ေလးထဲတြင္ တေရြ႕ေရြ႕ေလ်ာက္ေနသည္။ အရာအားလံုုးသည္ မုုန္းတီးမႈမပါၾက။ လက္စားေခ်ျခင္းလည္းမဟုုတ္။ ေက်ပြန္ေသာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈတစ္ခုုမွ်သာ။ ...... သူတုုိ႕အားလံုုးသည္ ေခြးရူးသက္သက္သာျဖစ္ပါသည္။
နာက်င္ေၾကာက္လန္႕ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ေနေသးသည္။ ပါးစပ္တြင္ ဆိုု႕ထားေသာ အစိုု႕ျဖဳတ္ေပးခဲ႔ျခင္းေၾကာင္႔အသံမ်ား အက္ကြဲကုုန္သည္အထိ ေအာ္ဟစ္ေနသည္။ အကူအညီေတာင္းခံေနသည္။ လူသည္ မိမိအသည္းအသန္ လိုုအပ္ခ်ိန္တြင္ မရရိွခဲ႔ေသာ အကူအညီမ်ားကိုု ပိုု၍မွတ္မိေနတတ္ဟန္တူသည္။
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဒုုတိယေန႕ .....
ဟဲလိုု .. ခင္ဗ်ား ဒီေန႕ဘယ္လုုိလဲ။ ေအးေအးေဆးေဆးေပါ႔။ အိမ္သာပံုုးေတြသြန္ရတဲ႔ ဒုုကၡဟာ တယ္မေသးတာပဲ။ လူတစ္ေယာက္ကိုု ဖမ္းထားရတဲ႔ ဒုုကၡဟာ မေသးဘူးဗ်။
ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုု ထပ္မႏွိပ္စက္ပါနဲ႕ေတာ႔။
Gotcha ... ခင္ဗ်ားက ထပ္ႏွိပ္စက္မယ္ထင္ေနေသးတာပဲ။ စကတည္းက ႏွိပ္စက္တာမဟုုတ္ဘူးဗ်။ ခင္ဗ်ားလုုပ္ထားတာေတြ ခင္ဗ်ားဆီျပန္လာေနတာ။ ဒီေန႕ေတာ႔ ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ နည္းနာဘက္သြားမွပဲ။ ထပ္မေျပာဘဲေနတာေကာင္းမယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ား ပါးစပ္မွာ အဝတ္စုုိ႕ခံရတာထက္ေတာ႔ တိတ္တိတ္ေလးေနရင္း အံ႔အားသင္႔ရတာပိုုေကာင္းသဗ်ာ။
ခဏေလး ကြ်န္ေတာ္ မီးဖိုုေလး သြားသယ္လုုိက္ဦးမယ္။
လက္ဆြဲမီးဖိုုေလးတစ္ခုုသယ္ရင္း သူျပန္လည္ေရာက္ရိွလာသည္။ မီးဖုုိအတြင္းတြင္ သံေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းထုုိထုုိးေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေနသည္။
ဒီသံေခ်ာင္းက တံဆိပ္တံုုးတစ္မ်ိဳးေပါ႔ဗ်ာ။ လူဟာ ဟီရိအားနည္းသြားတတ္တယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ား လိမ္တယ္။ ကိုုယ္႔ဟာကိုုယ္မရွက္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒီလိုုျဖစ္လာတာ ခင္ဗ်ားအတြက္ အင္မတန္ဆိုုးတယ္။ အဲဒီေတာ႔ က်ဳပ္တိုု႕ေတြးတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ဗိုုက္မွာ ဟီရိလုုိ႕ ေရးထားေပးလုုိက္ရင္ ခင္ဗ်ား ပိုုျပီး ရွက္တတ္လာမယ္ဗ်။ သံသရာေကာင္းဖုုိ႕အတြက္ပါဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ္႔ကိုု မႏွိပ္စက္ပါနဲ႕ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ရွိၾကီးခိုုးပါတယ္။
ဟာဗ်ာ ... မလုုပ္ပါနဲ႕။ ရိွခိုုးတယ္ဆိုုတာ မေကာင္းလွဘူး။ ဘုုရားပဲရိွခုုိးသင္႔တယ္။ ခင္ဗ်ားကိုုယ္ခင္ဗ်ား ၾကည္ညိဳလာတဲ႔တစ္ေန႕ ကိုုယ္႔စိတ္ေလးကိုုယ္ ရိွခိုုးလုုိ႕ရမယ္။ က်န္တာေတြေတာ႔ မရိွခုုိးပါနဲ႕ဗ်။
ဟီရိနဲ႕ၾသတၱပဟာ နတ္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္း ဓမၼေတြဗ်။ လူလိမ္ဘဝက ေသခ်ာေပါက္ လြတ္မွာပါဗ်ာ။ ဒါေလးကိုု ဆင္ျခင္ဗ်။ ခင္ဗ်ားဗုုိက္မွာသာ ေရးေပးထားရတာ။ ျပန္ေရာ ဖတ္ပါ႔မလားေတြးပူးမိတယ္။ ခင္ဗ်ား အျမဲဆင္ျခင္ပါ႔မယ္လိုု႕ ကတိေပးရမယ္ေနာ္။ မဟုုတ္ရင္ က်ဳပ္တုုိ႕ ေစတနာ အလကားျဖစ္ကုုန္မယ္။
ခင္ဗ်ားဟာ အရူးပဲ။ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ဟာ တျခားလူတစ္ေယာက္ကိုု ဒီလိုုႏွိပ္စက္ပိုုင္ခြင္႔မရိွဘူး။
ေအးေလ။ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ႔စကားကိုုက အေျဖပဲ။ အရူးဟာ ဘာမဆိုု လုပ္ခြင္႔ရိွတယ္။ ေခြရူးဟာ ဘာမဆုုိ ကိုုက္ခြင္႔ရိွတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားအေတြးအေခၚေတြ မဆိုုးဘူးဗ်ာ။ လူလိမ္တစ္ေယာက္မဟုုတ္ခဲ႔ရင္ ခင္ဗ်ား ဘုုန္းေတာ္ၾကီးေတာင္ျဖစ္ႏုုိင္တယ္။ ခဏေလးဗ်ာ ... တံဆိပ္တံုုးေလး က်က္သြားျပီ။
မီးလွ်ံတရဲရဲေတာက္ပေနေသာ ဟီရိကိုု ေျပာင္းျပန္ရုုိက္ႏွိပ္ထားေသာ သံေတြခဲသည္ ေတာက္ပေနသည္။ အပူေငြ႕တလဲ႔လဲ႔ျဖာေနသည္။ မ်က္ႏွာဖံုုးႏွင္႔လူက လက္ကိုုင္ကိုု မပူေစရန္ လက္အိတ္အထူျဖင္႔ ကိုုင္လုုိက္သည္။ ထုုိ႕ေနာက္ ၾကိဳးတုုပ္ထားသူဘက္လွည္႕၍ေျပာသည္။
ေတာ္ေသးတယ္။ က်ဳပ္ေမ႔ေတာ႔မလုုိ႕။
Siri : Play Music Track 04 Viva La Vida
သီခ်င္းသံထြက္ေပၚလာသည္။ ..... ျမဴးၾကြေသာ ေတးသီခ်င္းသည္ ေမွာင္မိုုက္ေသာ အခန္းထဲတြင္ ကခုန္ေပ်ာ္ပါးေနသည္။
Good Music, Good Life တဲ႔ဗ်ာ။ က်ဳပ္တုုိ႕လိုု အရူးျဖစ္သြားတဲ႔ နစ္ေရွးၾကီးေတာင္Without music, life would be a mistake လိုု႕ေျပာသဗ်။ ခင္ဗ်ားလည္း ကယ္ရီရိုုးကီးေတြ ဆိုုေနတာဆိုုေတာ႔ ဒီေလာက္ေတာ႔သိမွာပဲဗ်။ ေကာင္းတယ္။ အဲဒီလိုုသိတာေကာင္းတယ္။ မ်က္လံုုးမွိတ္ခ်င္မိွတ္ထားဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားလႈပ္ေတာ႔မလႈပ္နဲ႕။ တံဆိပ္တံုုးက မညီရင္ မလွဘူးဗ်။
.... ရွဲကနဲ ျမည္သံႏွင္႔အတူ အသားေညွာ္နံ႕ထြက္လာသည္။ နာက်င္စြာေအာ္လုုိက္ေသာ အသံနက္ၾကီးႏွင္႔အတူ ေလာင္ျမိဳက္သံသဲ႔သဲ႔ေလးသည္ Viva La Vida အလိုုက္ေလးႏွင္႔အတူ ခုုန္ေပါက္ေနသည္။ အသားမ်ားတဆတ္ဆတ္တုုန္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္၏ ဝမ္းဗိုုက္တြင္ နီရဲေသာ ေလာင္ကြ်မ္းမႈျဖင္႔ ဟီရိဟူေသာ စာလံုုးသည္ ေဖာင္းၾကြျဖစ္ေနသည္။
ေအးဗ်ာ ... ဒီေန႕ေတာ႔ ခင္ဗ်ား အသံသိပ္မထြက္ေတာ႔ဘူး။ ခင္ဗ်ားမွာ ဟီရိရိွသြားျပီ။ ဟီရိရိွရင္ ၾသတၱပၺရဲ႕အကူအညီမလိုေတာ႔ဘူးဗ်။ ၾသတၱပၺက အျပင္ကထိန္းတာ။ အတြင္းမွာ အထိန္းအကြပ္ရိွသြားရင္ ခင္ဗ်ားမွာ အျပင္ထိန္းမလိုုေတာ႔ဘူး။
ဒီေန႕ေတာ႔ က်ဳပ္အားတယ္။ ခင္ဗ်ား single malt scotch အစစ္ေလးတစ္ခြက္ခ်လိုုက္ဗ်ာ။ တက္တူးထိုုးတဲ႔သူေတြေတာင္ အနာခံရဲေသးတာပဲဗ်ာ။ ေအးေဆးပဲမဟုုတ္လား။
အစားကေတာ႔ ဆန္ျပဳတ္ပဲဗ်ာ။ က်ဳပ္အစာအိမ္မေကာင္းဘူး။ ဆန္ျပဳတ္ပဲေသာက္တယ္။ ေလာကၾကီးထဲမွာ ... က်ဳပ္ ဝါသနာအပါဆံုုးက လူေတြကိုု ေျပာင္းလဲပစ္ရတာပဲ။ ခင္ဗ်ားဟာ က်ေနာ္ရိုုက္ျပီး ေခၚမလာခင္အထိ လူလိမ္တစ္ေယာက္ေနာ္။ ဒီကေန ျပန္ထြက္သြားတဲ႔အခါမွာ ခင္ဗ်ားဟာ ေလာကပါလတရားရဲ႕ ေခြရူးတစ္ေကာင္အျဖစ္ျပန္သြားမွာ။ ဒါကိုု မယံုုမရိွနဲ႕။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အပိတ္အဖံုုးေတြက ထူထပ္လြန္းလုုိ႕ ခင္ဗ်ား ပိတ္ေနတာ။ ဒီအပိတ္အဆိုု႕ေတြကိုု တရားေဟာျပလုုိ႕မရဘူး။ ခင္ဗ်ားဗိုုက္မွာ ဟီရိရိွသြားျပီ။ အဲဒီေလာက္ အသည္းခုုိက္နာေအာင္ ေဟာတဲ႔တရား ခင္ဗ်ား လုုိက္ရွာဖုုိ႕ခက္မယ္။ အဲဒီဟီရိကေန ခင္ဗ်ားထြက္ေျပးလုုိ႕မရေတာ႔ဘူး။ ေလာကမွာ ခင္ဗ်ား လူလည္က်လုုိ႕ရတဲ႔သူေတြရိွတယ္။ က်လုုိ႕မရတဲ႔လူေတြလည္းရိွတယ္။
အစားအေသာက္ေကာင္းေကာင္းစား။ ခင္ဗ်ားၾကည္႕ရတာ အစာမသန္႕တာေတြ စားလြန္းတယ္။ လူက ညစ္ထပ္ထပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေတြကိုု detox လုုပ္ပစ္ရမယ္။ အဲဒီအဆိပ္ေတြနဲ႕ ခင္ဗ်ား ေကာင္းရာမြန္ရာ လုုပ္ဖုုိ႕ခက္တယ္။
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
တတိယေန႕ ....
Hello မဂၤလာရိွေသာေန႕ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားစကားမေျပာေတာ႔ဘူး။
ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ္႔ avoidance ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေန႕ ခင္ဗ်ားကိုု ၾကိဳးျဖည္ေပးမယ္။ အခန္းနဲ႕ေနရေတာ႔မွာေပါ႔ဗ်ာ။
ေျပာေျပာဆိုုဆုုိ မ်က္ႏွာဖံုုးႏွင္႔လူသည္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသူကိုု ၾကိဳးျဖည္ေပးလုုိက္သည္။
ေဒါသအမ်က္ျဖင္႔ လင္းလက္ေနေသာမ်က္လံုုးမ်ားျဖင္႔ အဖမ္းခံရသူက တုုိက္ခိုုက္သည္။ မ်က္ႏွာဖံုုးႏွင္႔လူက အသာအယာပင္ခုုခံသည္။ အဖမ္းခံရသူက low kick ျဖင္႔ ေအာက္ေျချဖတ္ရုုိက္သည္။ မ်က္ႏွာဖံုုးႏွင္႔လူက လ်င္ျမန္စြာ ေပါင္အတြင္းျခမ္းကိုု ျဖတ္ကန္ပစ္လုုိက္သည္။ အဖမ္းခံရသူ ေခြခနဲ လဲအက် မ်က္ႏွာဖံုုးႏွင္႔လူ၏ ဒူးပ်ံက ႏွာႏုုရိုုးကိုု ျဖတ္တုုိက္ပစ္လုုိက္သည္။ ႏွာေခါင္းက်ိဳးသံသဲ႔သဲ႔ၾကားရသည္။ ျပန္ကုုန္းထလာေသာ အခါ အသင္႔ေစာင္႔ၾကိဳေနေသာ ေျခေထာက္က ေအာက္ဆံုုးနံရိုုးတည္႕တည္႕ျဖတ္ကန္ပစ္လုုိက္သည္ႏွင္႔ၾကံဳသည္။ ေဖ်ာက္ခနဲနံရိုုးက်ိဳးသြားသံထြက္လာသည္။ အဖမ္းခံရသူ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ညည္းတြားလ်က္ ျပန္မထႏုုိင္ေတာ႔။
ခင္ဗ်ားကိုု ေျပာမလိုု႕ေမ႔သြားတယ္။ က်ဳပ္တုုိ႕အသင္းမွာ ကိုုယ္႔ကိုု လာတုုိက္ခိုုက္တဲ႔သူကိုု အရုုိးတစ္ေခ်ာင္းေလာက္ မခ်ိဳးဘဲ မလႊတ္လုုိက္ရဘူးဗ်။ ေဆာရီးဗ်ာ။ နံရိုုးျပန္ဆက္ဖုုိ႕ နည္းနည္း အခ်ိန္ယူရဦးမွာေပါ႔။ တရုုတ္ေဆးဆရာ လာကုုေပးလိမ္႔မယ္။ ေနာက္ဆိုု ႏိုုင္ေလာက္လားေသခ်ာမသိဘဲနဲ႕ လူေတြကိုု ေလွ်ာက္မတုုိက္ခိုုက္နဲ႕ဗ်။ အခန္႕မသင္႔ရင္ နာတယ္ေနာ္။
ထိုု႕ေနာက္ လဲက်ေနသူအား ေျခေထာက္မွ ဆြဲ၍ အခန္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုုထဲ ေခၚသြားသည္။ ေဆးဆရာက အသင္႔ေစာင္႔ေနသည္။ နံရိုုးကိုု ၾကပ္စည္းေပးလုုိက္သည္။ ႏွာေခါင္းရိုုးကိုု ဆတ္ခနဲဆြဲျပီး ျပန္တည္႕ေပးလိုုက္သည္။ ေသြးျဖိဳင္ျဖိဳင္က်ေနေသာ ႏွာေခါင္းကိုု ေရခဲအိတ္ ကပ္ေပးထားလုုိက္သည္။
အခန္းက်ဥ္းေလးသည္ အက်ဥ္းေထာင္မွ အခန္းပံုုစံ တည္ေဆာက္ထားသည္။ ကုုတင္တစ္လံုုးႏွင္႔ အိမ္သာတစ္လံုုးပါသည္။ လက္ေဝွ႕အိတ္တစ္လံုုးခ်ိတ္ထားေပးသည္။ ထုုိမွ်ပင္။
မနက္ေလးနာရီဆိုုရင္ ဟီရိနဲ႕ ပတ္သက္တဲ႔ တရားေတြလာမယ္။ ေန႕လည္ဆိုု ခင္ဗ်ားစားစရာ ဆန္ျပဳတ္တစ္ပြဲလာမယ္။ ညဘက္ သစ္သီးတစ္မ်ိဳးရမယ္။ က်န္တာေတာ႔ဘာမွမရဘူး။
--------------------------------------------------------------------------------------------------
၁၇၆ ရက္။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ဟဲလိုု။ ဒီေန႕ေရာ ဘယ္လုုိလဲ ေခြးရူးေလာင္း။ ဘဝဟာ ႏွစ္ခုုပဲရိွတယ္။ စားခ်င္ရင္စား၊ နားခ်င္ရင္နား။ ဒီအတြဲအစပ္က တစ္ခုု။ လက္ေဝွ႕ထိုုးခ်င္ထိုုး၊မထိုုးခ်င္နား။ ဒါပဲ။ ခင္ဗ်ားရဲဲ႕ေလာကဟာ ဒါပဲ။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မထားနဲ႕။ ေနေနရတဲ႔ေနရာမွာပဲေန။
တစ္ေန႕ မင္းကိုု ငါသတ္မယ္။
ေကာင္းတယ္။ အခုုတံခါးဖြင္႔ေပးလုုိက္ရင္ အဆင္ေျပသလား။
ဒါေတာ႔မင္းသေဘာပဲ။
မ်က္ႏွာဖံုုးႏွင္႔လူက တံခါးေသာ႔ကိုု ထုုတ္ျပီး တံခါးဖြင္႔ေပးလိုုက္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၆ လကလိုု ေျပးျပီး မတုုိက္ခိုုက္ေတာ႔။ အကြက္ေခ်ာင္းေနသည္။ ထိုု႕ေနာက္ အလ်င္ျမန္ဆံုုးေျပးျပီး မ်က္ႏွာဖံုုးစြပ္လူ၏ ေျခေထာက္ကိုု ေျပးဖမ္းလုုိက္သည္။
မ်က္ႏွာဖံုုးစြပ္လူက ေရွာင္မသြားဘဲ ေရွ႕တည္႕တည္႕တုုိးဝင္ျပီး အရိႈက္ကိုု Mae Geri ကန္ခ်က္ျဖင္႔ လွမ္းေထာက္ျပီး နင္းလုုိက္သည္။ အခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနရသူ လဲက်သြားသည္။ အသက္ရွဴ၍မရေတာ႔။ မ်က္ႏွာဖံုုးႏွင္႔လူက သူ႕ညာဘက္နံေဘးတြင္ ဒူးေထာက္ထုုိင္ခ်လုုိက္သည္။
ယိစ္ ... ..မာန္သြင္းသံ တစ္ခ်က္ ဟိန္းထြက္ျပီး လဲက်ေနသူ၏ နံရိုုးဆီသိုု႕ ျပင္းထန္ေသာ လက္သီးခ်က္က်ေရာက္လာသည္။ .... အရိုုးက်ိဳးသံ ေဖ်ာက္ခနဲထြက္ေပၚလာသည္။
လူေတြဟာ အမွားမွားလုုိ႕ရတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ္႔ အမွားတစ္ခုုတည္း ႏွစ္ခါမွားရတာ ခက္တယ္။ နံရိုုးႏွစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးဖူးသြားျပီဆိုုေတာ႔ခင္ဗ်ား ဒါကိုု နည္းနည္းေလး ဆင္ျခင္ၾကည္႕ဖုုိ႕ေကာင္းျပီ။ ....
လဲက်ေနသူကိုု ေျခေထာက္မွ ဆြဲျပီး အခန္းထဲေခၚသြားသည္။ မၾကာခင္ ေဆးဆရာေရာက္လာျပီး ၾကပ္စည္းေပးသည္။ လူအားလံုုးက အထူးအဆန္းတစ္ခုုျဖစ္ေနသည္ႏွင္႔မတူ။ သာမန္ျဖစ္ရိုုးျဖစ္စဥ္ေလးတစ္ခုုလိုု သာသာယာယာပင္ သေဘာထားၾကသည္။
------------------------------------------------------------------------------------------------------
၃၆၅ ရက္။
------------------------------------------------------------------------------------------------------
လူလွတစ္ေယာက္ ဒီေန႕ အိပ္ရာႏုုိးသည္ႏွင္႔ဆင္ျခင္ေနမိသည္။ မိမိတစ္ဘဝလံုုး လူလိမ္အျဖစ္ ေအာင္ျမင္စြာရပ္တည္လာခဲ႔သည္။ ရုုတ္တရတ္ လူတစ္ေယာက္ သူ႕ကိုု ရိုုက္ျပီး ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လာသည္။ လက္သန္းျဖတ္ပစ္သည္။ ဗိုုက္ကိုု သံပူႏွင္႔ကပ္သည္။ ျပန္တုုိက္ခိုုက္ဖိုု႕ၾကိဳးစားေတာ႔လည္း အျမဲရွံဳးနိမ္႔သည္။ မည္သည္႕ေနရာမွန္းမသိရသည္႕ အက်ဥ္းခန္းေလးတစ္ခုုတြင္ သူပိတ္မိေနသည္။ လက္ေဝွ႕အိတ္တစ္ခုု၊အိမ္သာတစ္ခုု၊ ကုုတင္တစ္လံုုးသာရိွသည္႕ေနရာတြင္ သူပိတ္မိေနသည္။ မ်က္ႏွာဖံုုးစြပ္ထားေသာ လူမ်ားကိုု မၾကာမၾကာေတြ႕သည္။ ေဆးဆရာလည္းပါသည္။ ေက်ာင္းဆရာလည္းပါသည္။ ဆရာဝန္လည္းပါသည္။ သူ႔ကုိ ဓာတ္ခြဲခန္းမွ သတၱဝါတစ္ေကာင္လုုိ သေဘာထားၾကပံုုရသည္။ မနက္ခင္းတြင္ ဟီရိအေၾကာင္း တရားတစ္ပုုဒ္ကိုု ဘုုန္းၾကီးတစ္ပါးေဟာသည္႕ တရားလာသည္။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုုး ဒီ တရားတစ္ပုုဒ္သာလာေနသည္။ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ တစ္ႏွစ္ၾကာသည္႕အခါ ဟီရိတရားသည္ သူ႕အတြက္ အလြတ္ရြတ္၍ ရေလာက္ေအာင္ စြဲစြဲျမဲျမဲ မွတ္မိလာသည္။
ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ေဒါသထြက္ျခင္း၊ မေက်နပ္ျခင္းမ်ား တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ ေလ်ာ႔ပါးလာသည္။ စိတ္လက္ေပါ႔ပါးစြာ အိပ္ရာမွ ထလုုိက္သည္။
Hello ဒီေန႕ ခင္ဗ်ားၾကည္႕ရတာ အဆင္ေျပတယ္။ ေနေကာင္းစျပဳလာျပီပဲ။
မည္သည္႕အခ်ိန္က ေရာက္လာမွန္းမသိရသည္႕ မ်က္ႏွာဖံုုးစြပ္ႏွင္႔လူ အခန္းအျပင္မွ လမ္းႏႈတ္ဆက္လိုုက္သံၾကားရသည္။
အမွတ္မထင္ လူလွက လွမ္းျပီး ျပံဳးျပလိုုက္မိသည္။
အိုုး .. ခင္ဗ်ား ျပံဳးႏုုိင္ျပီ။ ခင္ဗ်ားကိုု ဖမ္းထားလုုိ႕မျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ ျမန္ျမန္ျပန္လႊတ္မွပဲ .....။
ရုုတ္တရတ္ လူလွ၏ အခန္းသည္ အေမွာင္အတိက်သြားသည္။ စူးရွရွ ဓာတ္ေငြ႕တစ္မ်ိဳး၏ ရနံ႕ကိုုရလာသည္။ သူ႕ေခါင္းထဲ ရီေဝေဝျဖစ္လာျပီး ... ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လဲက်သြားသည္။
====================================================
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင္႔ခဲ႔ျပီ။ ဦးလူလွတစ္ေယာက္ မိမိဘဝကိုု ျပန္လည္ျပင္ဆင္ျပီး ဂုုဏ္သေရရိွ လူၾကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ရပ္တည္ႏုုိင္ခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က အျဖစ္အပ်က္ကိုု ျပန္ေတြးၾကည္႕ျပီး လက္သန္းျပတ္ေလးကိုု ၾကည္႕လိုုက္မိသည္။ တစ္ခ်က္ ေက်ေက်နပ္နပ္ျပံဳးမိလိုုက္သည္။
ေမာင္းလာေသာ ကားကိုု ျမိဳ႕စြန္ရိွ အိမ္ၾကီးတစ္ခုုေရွ႕တြင္ ရပ္တန္႕လိုုက္သည္။ ကားဒတ္ရွ္ဘုုတ္ထ္ထဲကိုု ဖြင္႔လိုုက္သည္။ သံတုုတ္တိုုတစ္ေခ်ာင္းႏွင္႔ မ်က္ႏွာဖံုုးတစ္ခုု ထြက္က်လာသည္။ ဒီလက္ေဆာင္ႏွစ္ခုုကိုု သူ႕ ေလးဆယ္ျပည္႕ ေမြးေန႕တြင္ အမည္မသိလူတစ္ေယာက္က ပိုု႕ေပးလိုုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေမွာင္ရီပ်ိဳးစျပဳခ်ိန္အထိ ေစာင္႔ဆုုိင္းျပီး မ်က္ႏွာဖံုုးစြပ္လုုိက္သည္ သံတုုတ္တိုုေလးကိုု က်စ္က်စ္ပါေအာင္ကိုုင္ျပီး ျခံထဲ သာသာယာယာ ေလွ်ာက္ဝင္သြားသည္။
တံခါးကိုု သံုုးခ်က္ေခါက္ေလာက္သည္။
punk ဆံပင္ႏွင္႔ လူငယ္တစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။
ခင္ဗ်ား ဘယ္သူ ....
ခြပ္ .....။
စကားလံုုးေတြ မလိုုအပ္ဘူးကြ။ ..... ခ်ိဳေစာင္းတြင္ ကြဲအက္ဒဏ္ရာႏွင္႔ ေမ႔ေမ်ာကာ လဲက်သြားေသာ လူငယ္ကုုိ ေျခေထာက္မွ ဆြဲကာ ကားဆီသိုု႕ ဆြဲေခၚလာသည္။ ကားေဘးတံခါးဆြဲဖြင္႔ျပီး အဆင္႔ရိွေနေသာ ေဆးထိုုးအပ္ျဖင္႔ ေဆးရည္တစ္ခ်ိဳ႕စုုပ္ယူကာ punk လူငယ္ကိုု ေဆးထုုိးေပးလုုိက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုု လက္ထိပ္ခတ္လိုုက္သည္။ ေမ႔ေမ်ာ႔ေနသူကိုု ကားထဲသိုု႕ မတင္လုုိက္သည္။ ထုုိ႕ေနာက္ ေဘးတံခါးကိုု ေသခ်ာျပန္ပိတ္သည္။
ကားေမာင္းသူခံုုတြင္ ျပန္ဝင္ထိုုင္ရင္း ... သီခ်င္းတစ္ပုုဒ္ကိုု ဖြင္႔လုုိက္သည္။
Viva La Vida ......
သီခ်င္းအလိုုက္ေလးကိုု ေလခြ်န္ရင္း ဦးလူလွ ကားကိုု ေမာင္းထြက္သြားသည္။ ........ ။ ။
==============================================
Regards,
Z
အေဖ႔ေမြးေန႕မွာ ဝတၳဳတိုု တစ္ပုုဒ္ေရးပါတယ္။ အမွတ္တရ ျဖစ္မယ္လိုု႕ ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္။
Peace B with U.
