လြယ္ကူေသာ ညီမွ်ျခင္းမ်ား
အသိတရားဆိုတာ အေပၚယံသိတုန္းက အေရးမပါသေလာက္ တကယ္သိလာရင္ ေလးနက္လာတတ္တယ္။ အေပၚယံသိဆိုတာက ၾကားဖူး၊နာဖူး၊မွတ္သားဖူးတာေတြပဲ။ စိတ္ထဲမွာ အျမစ္မဆြဲေသးဘူး။ စိတ္ထဲကေန နားလည္လုိက္တာတစ္ခုခုကေတာ႔ ဘဝကို လႊမ္းမိုးသြားတယ္။ အက်င္႔ပါသြားတယ္ဆိုတာ၊ စိတ္ထဲလႊမ္းမုိးသြားတဲ႔အသိတစ္ခုခုရဲ႕ အနည္က်ျခင္းမ်ိဳးလုိ႕ဆုိႏုိင္တယ္။
ဒီႏွစ္အစပိုင္းေလာက္က ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းတဲ႔လူနာတစ္ေယာက္အတြက္ အေရးေပၚခြဲစိတ္ဖို႕ အလွဴခံေတာ႔ လွဴျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ လုိေနတဲ႔ေနရာေတြ သိပ္မ်ားေနတယ္။ က်န္းမာေရးကုန္က်စရိတ္ကို လူလတ္တန္းစားေတာင္ သိပ္အမီွမလုိက္ႏုိင္ေသးတာေတြ႕တယ္။ အဲဒါ သိပ္အေရးၾကီးတဲ႔ ကြက္လပ္ၾကီးပဲ။ ဒီကြက္လပ္ၾကီးကို ျဖည္႕ႏုိင္ဖုိ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြၾကိဳးစားေနၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြေစာင္႔ၾကည္႕ေနတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ အတင္းေျပာေနတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ျပႆနာတုိင္းမွာ အဲဒီလို သံုးအုပ္စုရိွတတ္တယ္။ အတင္းေျပာတာကိုေတာ႔ အေကာင္းလုပ္လုပ္၊ေစာင္႔ၾကည္႕ၾကည္႕ ခံရႏုိင္တယ္။ အတင္းေျပာဖုိ႕အခ်ိန္ရိွေနေသးတာကိုက ထူးကဲတဲ႔ ဝိေသသတစ္ခုပဲ။ ႏုိင္ငံတကာမွာ အတင္းေျပာဖုိ႕ ဒီေလာက္ အခ်ိန္ပိုရိွတဲ႔ႏိုင္ငံလုိက္ရွာၾကည္႕ရင္ နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ပဲေတြ႕မယ္။
အခုတေလာ ဘုန္းၾကီးေတြ ႏုိင္ငံေရးတက္ၾကြ လႈပ္ရွားေနတာေတြ႕တယ္။ ဖတ္လည္းဖတ္ရတယ္။ ဝံသာႏုစိတ္ဓာတ္ဆိုတာကုိ လူမ်ိဳးၾကီးဝါဒနဲ႕ ေရာေထြးေနတာေတြ႕တယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ႔ ေက်ာင္းပညာမသင္ရဘဲ၊ ဘုရားေဟာနဲ႕ ငယ္ကတည္းကၾကီးလာျပီး၊ တရားလည္းအားမထုတ္ေတာ႔ စိတ္သေဘာမညီမမွ်ျဖစ္တဲ႔သေဘာလုိ႕ပဲထင္တယ္။ ေနာက္လုိက္အေျခြအရံမ်ားလာရင္ လူဟာ စိတ္ၾကြလာတဲ႔သေဘာရိွတယ္။ လုပ္ပိုင္ခြင္႔အာဏာရိွလာေလ သိမ္ေမြ႕တဲ႔ႏွလံုးသားရိွေလျဖစ္ရမယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ႔ အခုလုိ ကိစၥေတြၾကံဳရမယ္။ သာသနာကို ေထာက္ပံ႔တဲ႔ တကာ၊တကာမေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာမေထာက္တဲ႔ ရဟန္းေတြေတာ႔ အနာဂတ္မလွမွာေသခ်ာတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ပဲ ဘုရားကေဟာတယ္။ ရဟန္းေတြမွာ သဒၶါတရားျပည္႕ဝတဲ႔ တကာမေတြရဲ႕ ဆည္းကပ္မႈခံရဖုိ႕လြယ္တယ္။ တကာေတြရဲ႕ ဆည္းကပ္မႈကို ခံရဖုိ႕မလြယ္ဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ပညာရိွေတြရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းခံရဖုိ႕မလြယ္ဘူးဆိုတာလည္းရိွေသးတယ္။ ရဟန္းေတြ မဲေပးခ်င္ရင္ လူဝတ္လဲျပီးေပးၾကပါ။ ျပီးေတာ႔ ရဟန္းျပန္ဝတ္လည္းရတာပါပဲ။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ခ်င္ရင္ လူထြက္ၾကပါလို႕ပဲေျပာခ်င္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ ရဟန္းဘဝကေန လူထြက္ျပီး လူလို လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖုိ႕ သတၱိဆိုတာလည္းမရိွ၊ ပဋိယတ္၊ပဋိပတ္လည္းမလုပ္ႏုိင္ဆုိရင္ေတာ႔ ေနရတဲ႔စကၠန္႕တုိင္း အကုသိုလ္အလိပ္လုိက္ပြားတာပဲအဖတ္တင္မယ္ထင္ပါတယ္။ လူဝတ္ေၾကာင္ျဖစ္ေစ၊ရဟန္းျဖစ္ေစ၊ ဆုိင္ရာတာဝန္ကိုေတာ႔ ေက်ပြန္ရတာပါပဲ။
အရွင္ဇနကာဘိဝံသလုိ ဆရာေတာ္ေတြအေၾကာင္း ငယ္ငယ္ကတည္းကဖတ္ခဲ႔တယ္။ သိပ္လည္းၾကည္ညိဳတယ္။ စိတ္ထားေကာင္းဖုိ႕ ပထမဆိုတာကို အခုအထိစြဲေနတုန္းပဲ။ ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္ဆုိလည္း သိပ္ေအးခ်မ္းတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကရဲ႕ဆရာ။ ေနာက္ေတာ႔ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ၾကီး။ ေအးမွေအး၊ျငိမ္းခ်မ္းမွျငိမ္းခ်မ္း၊ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ၾကီးဆိုရင္ တရားေတြ ဒိုးဒုိးေဒါက္ေဒါက္ေဟာသြားတာ ရင္ထဲမွာ ရွင္းလင္းသြားေစတယ္။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုတည္းကိုပဲ နားလည္တဲ႔အထိ တစ္ဆင္ခ်င္းရွင္းသြားတာ အင္မတန္ သိမ္ေမြ႕တယ္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီးဆုိရင္လည္း ႏွိမ္႔ခ်လြန္းတယ္ေတာင္ေျပာႏုိင္တယ္။ သိပ္ျပီးျပည္႕ဝတယ္။ သိပ္ျပီးဉာဏ္ၾကီးတယ္။ စံကင္းဆရာေတာ္ဆိုလည္း ဖတ္ရသေလာက္ သိပ္သေဘာထားၾကီးျပီး ကေလးေတြအေပၚ ေမတၱာ၊ကရုဏာနဲ႕သြန္သင္တာေတြ႕တယ္။ ၾကည္ညိဳစရာအတိပဲ။ ေဒါက္တာ နႏၵမာလာတို႕ရဲ႕ ဆရာေတာ္ၾကီး။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ၾကီးဆိုလည္း လူက ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႕ အလုပ္ေတြမနားတမ္းလုပ္သြားတာ အားက်စရာသိပ္ေကာင္းတယ္။ ကမာၻေက်ာ္ မွတ္ဉာဏ္ၾကီးနဲ႕ သာသာနာ႔ကိစၥေတြ စိုက္လုိက္မတ္တပ္လုပ္သြားတယ္။ လယ္တီဆရာေတာ္ဆုိလည္း ဂႏၳဝင္ဒီပနီေတြခ်န္ထားခဲ႔တယ္။ ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ဆိုရင္လည္း တပည္႕ေကာင္းေတြလည္းေမြးထားႏုိင္ခဲ႔သလို၊ ဆရာေကာင္းလည္းပီသခဲ႔တယ္။ ဒီဘက္ေခတ္မွာဆိုရင္ မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္လုိ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း၊ရိုးရိုးရွင္းရွင္းဘုန္းၾကီးေတြရိွတယ္။ သာသနာေတာ္ရဲ႕ က်က္သေရေဆာင္ရဟန္းေတြ။ ရဟန္းတရားကို အားထုတ္ရင္း လူေတြကို ကိေလသာ အပူမီးက လြတ္ေအာင္ ေအးခ်မ္းတဲ႔တရားေဟာတယ္။ စိတ္ၾကည္လင္ေအာင္ ကူညီတယ္။ အႏွစ္သာရျဖစ္တဲ႔ သံသရာလြတ္ေၾကာင္းကို သြန္သင္တယ္။ အဲဒါဟာ ရဟန္းအစစ္ေတြရဲ႕ ခ်စ္စရာ၊ခင္စရာ၊ေလးစားစရာ၊ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းတဲ႔ စံနမူနာေတြပဲ။
နအဖလက္ထက္က သာေကတမွာ စစ္တပ္က ေျမွာက္ေပးထားတဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရိွတယ္။သန္လ်င္ GTC ေက်ာင္းကားကို သူ႕ကားက ေက်ာ္တက္ခ်င္တာ ဖယ္မေပးလုိ႕ ေက်ာင္းကား ေမာင္းတဲ႔သူကိုေတာင္ သူက ထုိးမယ္၊ၾကိတ္မယ္ဆိုျပီး ကတံုးတခြဲသားနဲ႕ မုိက္လံုးျပေနတာေတြ႕ဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ စစ္တပ္ေက်ာ္ေထာက္ေနာက္ခံရိွရင္ ဘုန္းၾကီးေတာင္ မုိက္လာတယ္လို႕ထင္မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က သိန္း ၂၀ ဝန္းက်င္ေပါက္တဲ႔ ဆယ္လူလာထုတ္ျပီး ေက်ာင္းကား driver ကို တုိင္ခ်က္ဖြင္႔ေနတာ အခုအထိ မွတ္မိေနတုန္းပဲ။ ဒီသကၤန္းဝတ္မ်ိဳးကိုေတာ႔ ဘုရားရိွေနရင္ေတာင္ ေခ်ခြ်တ္ဖုိ႕ၾကိဳးစားရဲမွာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ေတာ္ၾကီး ပလဲလဲေတာမွာသာ ပရိနိဗၺာန္ျပဳတဲ႔အထိေနသြားရလိမ္႔မယ္။
အခုလည္း မြတ္ဆလင္အပါအဝင္ တျခားဘာသာေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈကို ကာကြယ္ဖုိ႕ၾကိဳးပမ္းရင္း နည္းနည္းလက္လြန္ကုန္တယ္ထင္မိတယ္။ မြတ္ဆလင္ႏုိင္ငံေတြမွာ ဘာသာေရးဥပေဒနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္လြန္သြားလုိ႕ အဓမၼျပဳက်င္႔ခံရတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးက ျမဴဆြယ္တယ္ဆုိျပီး အရိုက္ခံရတာကိုေတာင္ ျပန္သတိရေစတယ္။ အဲဒီလို ဘာသာေရးနဲ႕ ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ေရာေထြးျပီး ကဂ်ိဳးကေဂ်ာင္ႏုိင္ငံေတာ္ျဖစ္ကုန္တာကို အတုယူမိၾကတယ္နဲ႕တူတယ္။ ခရစ္ယာန္မွာလည္း ဒါေတြျဖစ္ခဲ႔ဖူးျပီ။ ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးလက္ေအာက္မွာ ဘုရင္႔စစ္တပ္ေတြရိွတုန္းက ဘုိးေတာ္ပုပ္က အာဏာယစ္မူးျပီး စတန္႕ထြင္လုိ႕ အဲဒီေခတ္က ေတာ္ေတာ္ေလး ေသြးေခ်ာင္းစီးခဲ႔ျပီးျပီ။ စိန္႕ဖရန္စစ္ အစီစီလုိ လူေကာင္း၊သူေကာင္း( ခရူးဆိတ္စစ္ပြဲကအျပန္ စိတ္ေျပာင္းျပီး ရေသ႔ဝတ္သြားတဲ႔ သူေတာ္ေကာင္း)မ်ိဳးနဲ႕ေတြ႕မွ ပုပ္ေတြလည္း လက္စြပ္ေတြဘာေတြခြ်တ္ေပးတာ။ ဘာသာေရးရဲ႕သေဘာက လူေတြကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕၊ ဘုရားနဲ႕တရားနဲ႕ ထိန္းေက်ာင္းေပးတာပဲ။ ဘာသာေရးစစ္ေသြးၾကြဆိုတာမ်ိဳးကေတာ႔ မရိွအပ္ဘူး။ ရိွတယ္ဆိုရင္လည္း ဒီလူေတြဟာ ဘာသာတရားကိုေရာ၊ ဘာသာဝင္ေတြကိုပါ ေစာ္ကားေနတဲ႔ မဂ္ဖိုလ္မနီးအခ်ည္းႏွီးရံုမက သာသနာကိုေထာက္ပံ႔သူေတြဆီက လာဘ္လာဘကို ညာဝါးျဖီးျဖန္း လိမ္လည္ယူေနသူေတြလုိ႕ပဲထင္မိတယ္။
ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ပတ္သက္ေတာ႔မယ္ဆိုရင္ လူ၊ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ရဟန္း၊သံဃာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အရင္ဆံုးဆန္းစစ္သင္႔တယ္။ ကိုယ္႔အသိဉာဏ္ဟာ လံုေလာက္ရဲ႕လား။ ေစတနာမွန္ရဲ႕လား။ လူမ်ားအသံုးခ်ခံရႏုိင္သလားဆိုတာေတြကို ေသခ်ာေလ႔လာသင္႔တယ္။ ျပင္ဆင္သင္႔တယ္။ ဗုဒၶဟာ ဆရာမွားလို႕ လြဲခ်က္နာမွာကို တကယ္ပဲစိုးရိမ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔လည္း ဆရာေကာင္း၊ မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႕ေပါင္းရင္ နိဗၺာန္အထိ ေရာက္တယ္ဆုိျပီး အရွင္အာနႏၵာရဲ႕ ၅၀ သားေလာက္ ကိစၥျပီးတယ္ဆိုတာကို ဤသို႕မဆိုလင္႔အာနႏၵာ၊ ဤသို႕မဆိုလင္႔အာနႏၵာ ဆုိျပီး ႏွစ္ၾကိမ္ေလာက္ျမစ္တယ္။ အဲဒါကိုဆန္႕ေတြးရင္ ေခါင္းေဆာင္မွား၊ ဆရာယုတ္နဲ႕ေတြ႕လုိ႕ ေနာက္ကေနလုိက္မိရင္ အဝီစိမွာ PR ျဖစ္သြားမယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။ ေကာင္းတာကို မသိေသးလုိ႕ ေကာင္းတာ လုိက္မလုပ္တာ သိပ္ျပႆနာမရိွဘူး၊ မေကာင္းတာ၊မဟုတ္တာ၊မမွန္တာကို အဟုတ္ထင္ျပီးလုိက္လုပ္ရင္ အကုသိုလ္ ေအာတုိက္ရကုန္မယ္။ အေသခံဗံုးခြဲရင္ နတ္သမီး ခုနစ္ဆယ္ဆုိေတာ႔ ဒီဘဝမွာ ေဂၚမစြံတဲ႔လူေတြအတြက္ ထီေပါက္သလိုအခြင္႔ထူးျဖစ္ကုန္တာမ်ိဳးဟာ အင္မတန္ထင္ရွားတဲ႔ဥပမာ။
ရဟန္းစာတတ္တာဟာ ႏုိင္ငံေရး ပ႑ိတျဖစ္သြားတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို လက္မခံႏိုင္ရင္ေတာ႔ ဘာမွေျပာစရာမရိွဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသမားမွန္ရင္ေတာ႔ အဆဲခံႏုိင္ရမယ္။ အဆဲမခံရေအာင္ သကၤန္းနဲ႕မကာထားရဘူး။ သကၤန္းခြ်တ္ျပီး လူဝတ္လဲျပီး အမတ္ဝင္ျပိဳင္ရင္ေတာ႔ ေျပာပံုဆိုပံုအခ်ိဳးက်ရင္ မဲေပးလုိက္ဖုိ႕ ဝန္မေလးဘူး။ အဲဒီလို ႏုိင္ငံေရးသမားစစ္စစ္ကို မဲဆြယ္ရန္ပံုေငြထည္႕လုိက္ရတာစိတ္သန္႕တယ္။ သံဃိကဒါနျဖစ္ေအာင္လွဴလုိက္တာနဲ႕ ၉၆၉ ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ဖုိ႕ သံုးပစ္တယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အပရေစတနာ ေတာ္ေတာ္အားနည္းသြားမိလိမ္႔မယ္။ အရင္ေခတ္က အဆိုအငိုသန္တဲ႔ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးရိွတယ္။ ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္လို႕ေခၚတယ္။ အဲဒါကို ဘဘဦးသုခက ဘာသြားေလွ်ာက္သလဲဆုိေတာ႔ ကိုယ္ေတာ္ လူထြက္ျပီးေဟာရင္ေတာ႔ တပည္႕ေတာ္ ေထာက္ပံ႔ပါမယ္။ ရဟန္းဝတ္နဲ႕ေတာ႔ ဇာတ္သမားလိုမေဟာေစခ်င္ဘူးလို႕သြားျပီး ဒဲ႔ေလွ်ာက္တယ္။ အဲဒီလို ေျဖာင္႔မတ္တဲ႔ လူပုဂၢိဳလ္လိုတယ္။ အခုကိစၥေတြလည္း ဒီလိုသေဘာမ်ိဳးပဲ၊ ေကာင္းတာ၊မေကာင္းတာထက္၊ သင္႔ေတာ္၏၊ မေတာ္၏ဆိုတဲ႔ သေဘာကို နားလည္ဖုိ႕လုိတယ္။
ဘာသာျခားနဲ႕လက္ထပ္တာ မေကာင္းဘူးဆိုတာမ်ိဳး ဘုရားေဟာခဲ႔တယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီတရားျပန္ေဟာ။ တင္႔တယ္ေသးတယ္။ တကယ္စဥ္းစားၾကည္႕ရင္ ဗုဒၶရဲ႕မိဘေတြဟာ ဘာသာျခားေတြပဲ။ ကုလားစစ္စစ္ေတြ။ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္တာေသခ်ာတယ္။ ၉၆၉ ေတြရိွရင္ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ေသးဘဲ ဗုဒၶကိုေမြးမိတာေၾကာင္႔ ဥေပဒနဲ႕ ျငိႏုိင္ေသးတယ္။ လက္ထပ္တာကို ဥပေဒနဲ႕တားျမစ္ဖုိ႕၊ ဗမာဆုိင္ပဲအားေပးဖုိ႕ဆိုတာေတြၾကေတာ႔ ဥပါဒါန္အစြဲမ်ားကုန္ျပီ။ ဘုရားေဟာနဲ႕ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔ၾကီးဆန္႕က်င္သြားျပီ။ ေမတၱာ၊ကရုဏာ၊မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာဆိုတဲ႔ ျဗဟၼဝိဟာရ တရားကေနလည္း ေသြဖယ္သြားျပီ။ အဲဒီမွာမွ အမုန္းတရားကို အေျခခံလုိက္ရင္ ထုိင္ေနအေကာင္းသား ၉၆၉မွ ဒယ္အိုးထဲေရာက္ကုန္ေတာ႔မလုိျဖစ္ကုန္မယ္။ ဒီေနရာမွာ အမ်ိဳး၊ဘာသာအတြက္ လုပ္တာမေကာင္းဘူးလုိ႕မဆိုလိုဘူး။ သင္႔တင္႔တဲ႔ ဆိုဆံုးမမႈေလာက္သာလိုတယ္။ ကမၼနိယာမကို ေသြဖယ္ခ်င္လို႕ေတာ႔မရဘူး။ ဘုရားဟာ အဲဒါေၾကာင္႔ ဥေပကၡာတရားနဲ႕ေနတတ္ေအာင္သင္ေပးတာပဲ။ သတၱဝါတုိင္း သူ႕ကံနဲ႕သူပါလာသလုိျဖစ္မယ္ဆိုတာကို လက္မခံလုိ႕ ကံကိုအတင္းျပင္ဖုိ႕ၾကိဳးစားေနၾကတာ။ အျပင္မတတ္ေတာ႔ အမုန္းခံ၊အဆဲခံျဖစ္ကုန္တာပဲ။ ေစတနာကိုေတာ႔ မွားတယ္လုိ႕မဆိုႏုိင္ေသးဘူးထင္တယ္။ ေစတနာမွန္ေပမယ္႔ လုပ္နည္းကုိင္နည္းမဟန္ရင္ ရလဒ္ေကာင္းမထြက္တတ္ဘူး။
ဘာသာေရးဆိုတာ တစ္သမတ္တည္းၾကီးပြားျဖစ္ထြန္းေနတာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ေခတ္ေတြမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ဘာသာေတြ အင္အားေကာင္းတာ သဘာဝပဲ။ အိႏၵိယမွာ အခု အမ်ားဆံုးကိုးကြယ္တာ မြတ္ဆလင္နဲ႕ဟိႏၵဴပဲ။ ဗုဒၶဘာသာဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ္႔ဆိုတာ ေတြးၾကည္႕ဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ ဝံသာႏုကိုယ္ေတာ္ေတြ အိႏၵိယ သာသနာျပဳသြားၾကရင္မေကာင္းဘူးလား။ တရုတ္ျပည္လည္း ဘာသာမဲ႔သိပ္ေပါတာ။ ကိုယ္ေတာ္တို႕ ဘာသာေရးစိတ္ဓာတ္ျပင္းျပျပီး ၾကိဳးစားခ်င္စမ္းသပဆုိရင္ ဘာသာဝင္ျဖစ္လာႏုိင္တဲ႔ ႏုိင္ငံေတြသြားသင္႔တယ္။ ကိုယ္႔ရဲ႕ အစြမ္းအစနဲ႕ ပညာစြမ္းကို စိတ္ခ်တယ္ဆိုရင္ အင္ဒိုနီးရွားတုိ႕ဘာတုိ႕အထိသြားျပီး သာသနာျပဳၾကပါ။ ကိုယ္႔တုိင္းျပည္ထဲ ကိုယ္ေနျပီး ဘာသာဝင္ေတြ စိတ္ေလေအာင္ေတာ႔ မလုပ္ၾကပါနဲ႕။ အျမင္မတူရင္ကို သစၥာေဖာက္ေခၚခ်င္တာမ်ိဳးကေတာ႔ လူေတြမွာေတာင္ ကေလးေတြေလာက္ပဲ လုပ္ၾကတာဆိုေတာ႔ ရဟန္းပညာရိွေတြမလုပ္အပ္တဲ႔ကိစၥပဲ။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာကိုယ္လုပ္မယ္ဆိုတဲ႔ ရဟန္းေတြရိွရင္လည္း အလွဴခံထားတာေတြနဲ႕မလုပ္ဘဲ၊ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စနဲ႕ရွာမီးထားတဲ႔ ဥစၥာနဲ႕ လုပ္ျပေစခ်င္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ လူ ၁၀၀ မွာ ၁၀၀၊ ဘုန္းၾကီးကိုလွဴတယ္ဆိုတာ သာသနာကို ၾကည္ညိဳလို႕လွဴတာပဲ။ ၉၆၉ မို႕လွဴတာ၊ ေခါင္းရိတ္ထားပံု စနစ္က်လို႕လွဴတာ၊ တုိင္္းမ္မ်က္ႏွာဖံုးရွင္မို႕လွဴတာ မရိွဘူး။ အဲဒါကို ဂုိဏ္းဘုန္းကံကို ကိုယ္႔ဘုန္းကံထင္ျပီး ထန္းပလက္ျမင္းသိပ္ေျပးတယ္ဆိုျပီး ေျပးရင္ေမာမယ္လုိ႕ စံကင္းဆရာေတာ္က ေဟာတယ္။ ကိုယ္စြမ္းတယ္ထင္တဲ႔ကိုယ္ေတာ္ေတြ လူဝတ္လဲျပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္ၾကည္႕ၾကပါ။
သာသနာကိုမီျပီး ၾကံစုပ္တဲ႔သူေတြကို သာသနာကေတာ႔ ဘာမွေျပာမွာမဟုတ္ဘူး။ သာသနာကို ညစ္ႏြမ္းေအာင္၊ အသေရညိွဳးေအာင္လည္းမလုပ္ႏုိင္ဘူး။ သာသနာက သူ႕အတုိင္းသူရိွမွာပဲ။ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔သာသနာက ျမင္႔ျမတ္တဲ႔လမ္းကို ပို႕ေဆာင္ျမဲ ပို႕ေဆာင္မွာပဲ။ အာကလိေအာက္ေတြကေတာ႔ အာကလိေအာက္ေတြ သြားရမယ္႔ေနရာေတြေရာက္မွာပဲ။ သာသနာမွာေနျပီး သာသနာရဲ႕ အဆံုးအမ၊ အက်ိဳးေက်းဇူးကို မခံစားရၾကရင္ေတာ႔ အရမေတာ္တဲ႔ဘဝပဲ။ အဗၼပါလီဟာ ရဟန္းမျဖစ္စဥ္က တရားအလုပ္ဘက္မွာ ကိစၥမျပီးခဲ႔တာနဲ႕၊ ရဟႏၱာကို ေစာ္ကားခဲ႔တာေတြေၾကာင္႔ သံသရာရွည္သြားခဲ႔ဖူးတယ္။ ကိုယ္႔အလုပ္ကိုယ္မလုပ္တဲ႔သူေတြဟာ အျမဲတမ္း ဆင္းရဲတာရွည္တာပဲ။ ဒီလိုေျပာလို႕ မုန္းလုိ႕ေျပာတယ္လုိ႕မထင္ၾကပါနဲ႕။ မုန္းတာ၊ခ်စ္တာေတြထက္ ႏုိင္ငံအတြက္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ခ်င္စိတ္ရိွတာေတြ႕လုိ႕ မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္တတ္၊ကိုင္တတ္ေအာင္ ေစတနာနဲ႕အၾကံျပဳတဲ႔သေဘာပဲ။
ကိုယ္တုိင္က အင္ဂ်င္နီယာဆိုရင္ မက်န္းမာတဲ႔အခါ ကိုယ္႔ဟာကို ကုလုိ႕ရသလား။ မရပါဘူး။ ေဆးခန္းသြားရတာပဲ။ ေဆးပညာမွာေတာ႔ ကိုယ္က သုညပဲ။ ကုိယ္မတတ္တဲ႔ ဘာသာရပ္မွာ တတ္ေယာင္ကားလုပ္ျပီး ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ကုရင္ ကိုယ္႔ဒုကၡကိုယ္ရွာသလုိျဖစ္သြားမွာေပါ႔။ လူတုိင္းမွာ ကိုယ္ကြ်မ္းက်င္တဲ႔ အပိုင္းရိွတယ္။ မတတ္တဲ႔အပိုင္းလည္းရိွတယ္။ အဲဒါကို အရိွအတုိင္းသိမွ အဆင္ေျပတယ္။ 2013 ကထြက္တဲ႔The Sacrament
ဆိုတဲ႔ကားမွာပါတဲ႔ Father Patrick ဆိုတာကို ျပန္ၾကည္႕ၾကပါ။ သူဟာ ေစတနာမွန္တယ္။ လုပ္ရပ္မွားတယ္။ သူ႕တပည္႕ေတြကို သံသရာလြတ္လမ္းဆိုျပီး အဆိပ္ေတြတုိက္တာ၊ အားလံုးေသတယ္။ ၁၄၇ ေယာက္ေသတယ္။ ဒီကားကလည္း Jonestown မွာတကယ္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ အစုလိုက္အျပံဳလုိက္ေသဆံုးမႈတစ္ခုကို မီျပီးရိုက္ထားတာ။ တကယ္႔အျဖစ္အပ်က္မွာေတာ႔ ၉၀၉ ေယာက္ေသသြားတယ္။ ရုပ္ရွင္မွာမို႕ လူမ်ားရင္ ပိုက္ဆံကုန္တယ္ဆိုျပီး ၁၄၀ ေက်ာ္ေလာက္ေသခုိင္းလုိက္တာ။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာေတာ႔ တကယ္ရိုက္ျပတာ အေယာက္ ၂၀ေလာက္ပဲေသတာ။ စာတန္းထိုးမွသာ ၁၄၀ ေက်ာ္လုိ႕ နားလည္သြားရတာ။ ျမန္မာျပည္မွာ သာသနာ႔တာဝန္ေက်ျပီးျပီလို႕ထင္ျပီး ဝံသာႏုရကၡိတစိတ္ဓာတ္နဲ႕ ဒီဇယ္ပံုးဝယ္စုေနတဲ႔ရဟန္းေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္႔အျမင္မွာေတာ႔ Father Patrick ေတြပဲ။
ဗုဒၶဟာ တရားနဲ႕ပတ္သက္ရင္ ဘယ္ေလာက္အထိေဟာသလဲဆိုရင္ ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီဆိုျပီး မေလွ်ာ႕လုိက္နဲ႕တဲ႔၊ သကဒါဂမ္ျဖစ္ျပီဆိုျပီး ေလခြ်န္ဒူးႏွံ႕မေနနဲ႕တဲ႔။ အနာဂါမ္ၾကီးဆိုျပီး ေအးေဆးေလးအိပ္မေနနဲ႕ဦးတဲ႔။ ဒီလုိ အရိယာေတြကိုေတာင္ မေလွ်ာ႔နဲ႕ဦးဆိုျပီးေျပာတာ။ မတာေသးဘဲ တျခားဟာေတြ အခ်ိန္ျဖဳန္းမွာ သိပ္စိုးတာ။ ဘဝရိွရင္ တစ္စကၠန္႕ပဲအသက္ရွင္ဦး ဆင္းရဲရိွေသးတယ္ေဟာတာ။ သူေဟာတဲ႔တရားက အဲဒီလို ကိေလသာကင္းေၾကာင္းေတြ။ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ေတြနဲ႕ေတြ႕မွ၊ ဒီဇယ္နဲ႕ရိွဳ႕တာတုိ႕၊ ဘာသာေသြးေႏြးပါေစ၊ ဒီဇယ္ေစ်းေအးပါေစတုိ႕ျဖစ္ကုန္တာပဲ။ ကိေလသာကင္းေၾကာင္းမဟုတ္ရင္ ဒါဟာ ဘုရားေဟာမဟုတ္ဘူးလုိ႕ေတာင္ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာႏုိင္တယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာေရးလည္းမပါ၊ လူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးမႈဆီဘက္သြားတယ္ဆိုရင္ အဲဒါဟာ အၾကမ္းဖက္တရားပဲ။ အၾကမ္းဖက္တရားကို ေဟာတဲ႔သူတင္မကဘူး၊ share တဲ႔သူေတြလည္း အကုသိုလ္ရိွတယ္။ အဲဒီ share တာကို ၾကည္႕ျပီး အမုန္းပြားတဲ႔သူမွာလည္း အကုသိုလ္တရားပြားတယ္။ နာမိတဲ႔သူေတြ အကုသိုလ္ပြားတဲ႔ပမာဏဟာ ေရွ႕ဆံုးက ေဟာလုိက္တဲ႔သူရဲ႕ အကုသိုလ္ ဂယက္ပဲ။ ဒီဂယက္ဟာ သိပ္အႏၱရာယ္မ်ားတယ္။ လူမ်ိဳးေရးနဲ႕၊ဘာသာေရးဟာ ေသြးခြဲလုိသူတုိင္း လႈံ႕ေဆာ္ေနၾက အထိမခံ၊ေရႊပန္းကန္ကိစၥေတြ။ ကိုယ္႔ဘာသာေစာ္ကားတာမၾကိဳက္ရင္ တျခားသူရဲ႕ ဘာသာကို ေလးစားရမယ္ဆိုတဲ႔ အေျခခံအသိေလးရိွရမယ္။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူဟာ ေခါင္းေဆာင္လုိေနရ၊ေျပာရမယ္။
သာသနာပကာလဆိုတာ သာသနာကြယ္တာ မကြယ္တာနဲ႕ဆိုင္တာ ရိွသလို၊မဆုိင္တာလည္းရိွတယ္။ သာသနာအဆံုးအမရိွေသာ္လည္း ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ မလုိက္နာပဲေနလုိက္ရင္ ကြယ္သြားတာပဲ။ ေကာင္းကင္မွာၾကယ္ေတြရိွေပမယ္႔ ေခါင္းငံု႕ေလွ်ာက္လိုက္ရင္ ၾကယ္ေတြကြယ္သြားတာပဲ။ ကိုယ္႔အတြက္ေတာ႔ကြယ္သြားတာပဲ။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းလမ္းကေန ဗလီမီးရိွဳ႕ေၾကာင္းလမ္းဘက္ကို ေရႊ႕သြားလုိက္ရင္ သာသနာကြယ္သြားတာပဲ။ ဥပေဒနည္းလမ္းက်၊ တရားနည္းလမ္းက် ေျဖရွင္းရမယ္႔ လမ္းကို မေလွ်ာက္ႏုိင္ရင္ ဒုကၡမ်ားကုန္တာပဲ။ ဘာသာျခားေတြအေနနဲ႕လည္း အျပန္အလွန္ အမုန္းတရားမ်ားလာႏုိင္တယ္။ မယံုၾကည္ရတဲ႔ အသိုင္းအဝိုင္းမွာေနရင္းနဲ႕ မလိုလားအပ္တဲ႔ဆိုးက်ိဳးေတြျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ အဓိကရုဏ္းဆိုတာ ဖန္တီးဖုိ႕သိပ္လြယ္တာ။ အဂၤလိပ္လုိေတာ႔ mastermind ေခၚတယ္။ သိပ္လည္ျပီး ေနာက္ကြယ္ကေန ၾကိဳးကိုင္တဲ႔သူေတြ။ အဲဒီလိုလူေတြ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ရိွရင္ ၾကိဳက္တဲ႔အခ်ိန္၊ ၾကိဳက္တဲ႔ေန႕မွာ ၾကိဳက္တဲ႔အဓိကရုဏ္းဖန္တီးႏုိင္တယ္။ သတင္းကိုလည္း ၾကိဳက္တဲ႔ရလဒ္ရေအာင္ျပဳျပင္ယူႏုိင္တယ္။ အဲဒီလုိလူေတြရဲ႕ စစ္တုရင္ကြက္ထဲမွာ ဘိေရွာ႔ပ္ေတြကို ဘုရင္ကိုကာကြယ္ဖုိ႕ sacrifice လုပ္ပစ္တာ မၾကာမၾကာေတြ႕တယ္။ တကယ္မေကာင္းတာကေတာ႔ အဲဒီ mastermind ေတြေပါ႔။ criminal mastermind ဆိုရင္ ဒုစရုိက္သမားေတြကို အၾကံေကာင္းေပးမယ္။ political mastermind တစ္ေယာက္လုပ္လုိက္တာ ေက်ာင္းသားေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ိဳးျပဳတ္သြားခဲ႔ဖူးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ႏုိင္ငံနဲ႕လူမ်ိဳးအတြက္ အေသခံေပးရမယ္ဆိုတဲ႔ အယူအဆကို ပါးပါးေလး ရိုက္သြင္းေပးလုိက္တာ။ ပစ္မယ္ဆုိတဲ႔ေနရာေတြကို အလံကိုင္ျပီးတက္လာေတာ႔ အပစ္ခံရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားက ေသတာရွားတယ္။ ေရွ႕နားက pawns ေတြပဲက်ကုန္တာ။ ကြ်န္ေတာ္႔အျမင္အရေတာ႔ mastermind ေတြကို ရွာေဖြႏုိင္မွပဲ ဒီလုိကိစၥေတြကို ေျဖရွင္းႏုိင္လိမ္႔မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ mastermind ေတြက တပည္႕ေယာင္ေဆာင္ျပီး ပုန္းေနၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ဘယ္လုိမွ မထင္ရတဲ႔အရပ္မွာ (ဥပမာ၊ ဟာဝိုင္အီ) ေနထုိင္ျပီး လွမ္းျခယ္လွယ္ေနတယ္။ Chaos မွာပါတဲ႔ လိပ္ျပာေတာင္ပံခတ္တာလည္း သူတုိ႕ပဲ၊ ေညာင္ဦးကမ္းပါးကိုျဖိဳလုိက္တာလည္း သူတုိ႕ပဲ။ သူတုိ႕ဟာ ဉာဏ္ရည္ျမင္႔တာကို အလြဲသံုးစားလုပ္ေနၾကတုန္းပဲ။
ကမာၻၾကီးဟာ ေဝးေဝးကၾကည္႕ေလ ေသးေသးလးျမင္ရေလ။ စၾကဝဠာသက္တမ္းအရ ႏွစ္တစ္သန္းဟာ တစ္စကၠန္႕သာသာပဲ။ ကိုယ္႔ေခတ္မွာ အမွန္တရားအတြက္ေတာ႔ အသံထြက္ေပးရမယ္။ ဘုန္းၾကီး၊ရဟန္းေတြ စတန္႕ထြင္တာကို အသာေလး ပြဲၾကည္႕ပရိတ္သတ္လုပ္မယ္ဆုိျပီးေနလို႕မျဖစ္ဘူး။ ပိုေကာင္းတဲ႔လူ႕အသိုင္းအဝုိင္းဆီ ေရာက္ေအာင္သြားဖုိ႕ဆိုတာ အားလံုး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ထိန္းရလိမ္႔မယ္။ မုန္တိုင္းမိျပီး သက္ကယ္ေလွနဲ႕ေမ်ာလာတဲ႔ လူေတြလို၊ ကိုယ္႔ေနရာမွာ ကိုယ္႔ဟာကို အေပါက္ကေလးေဖာက္မယ္ဆိုတဲ႔လူေတြ၊ရဟန္းေတြကို မတားလုိ႕မျဖစ္ဘူး။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥလုပ္ရင္ေတာ႔ ဘာလူမ်ိဳး၊ ဘာဘာသာကိုးကြယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ေထာက္ခံရမယ္။ Chairty လုပ္ငန္းေတြကိုလွဴရင္လည္း ေခါင္းေဆာင္တဲ႔သူ ဘာဘာသာလည္းမၾကည္႕ျဖစ္ပါဘူုး။ သူ႕ရဲ႕လုပ္ရပ္ကိုပဲၾကည္႕တယ္။ လူ႕အသိုင္းအဝန္းကို ေကာင္းေအာင္လုပ္တာမွာ ကြက္က်ားလုပ္လုိ႕မရဘူး။ နာေရးကူညီမႈအသင္းကိုၾကည္႕၊ ေသသြားရင္မသာဘဲ၊ ဗုဒၶဘာသာ မသာ၊ ခရစ္ယာန္ မသာ၊ မြတ္ဆလင္ မသာ၊ ဟိႏၵဴ မသာမခြဲဘူး။ သူတုိ႕အလုပ္ သူတုိ႕လုပ္သြားတာပဲ။ အဲဒီစိတ္ဓာတ္မ်ိဳးလိုတယ္။ ခြဲျခားခ်င္တဲ႔စိတ္ဓာတ္ဟာ ေသးသိမ္တဲ႔စိတ္ဓာတ္ပဲ။ ကိုယ္႔ဘာသာထဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အတင္းအၾကပ္ဝင္ေစခ်င္ရင္ကို သိပ္မေကာင္းေတာ႔ဘူး။ အဲဒီလိုပဲျမင္တယ္။ ဘုရားေလာင္းဘဝတုန္းက သူ႕သူငယ္ခ်င္း (သူ႕ထက္ အမ်ိဳးဇာတ္နိမ္႔တဲ႔သူငယ္ခ်င္း)က သူ႕ကို အဲဒီတုန္းက ပြင္႔တဲ႔ဘုရားဆီမသြားဘူးျငင္းတာကို ဆံပင္ကဆြဲေခၚသြားတာေတာ႔ရိွတယ္။ သူငယ္ခ်င္းခ်င္းကို တရားနာေစခ်င္လုိ႕။ ေစတနာမွန္တယ္။ ဘာသာေျပာင္းခုိင္းတာမဟုတ္ဘူး။ တရားအသိအျမင္ရိွေစခ်င္တာ။ ဒီႏွစ္ခုကလည္းမတူဘူး။ ဘာသာတစ္ခုခုက ကမာၻၾကီးကို လႊမ္းသြားမယ္ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ပ်င္းစရာကမာၻၾကီးပဲျဖစ္မွာပဲ။ အဲဒီလုိေခတ္မ်ိဳး မေရာက္ဘူးလုိ႕ေတာ႔ထင္ေနမိတယ္။
ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႔သူေတြျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ။ ။
Zephyr
Peace B with U.
