Friday, May 10, 2013

ေမ(အက်ြႏု္ပ္သည္)၊ ဖရိုင္းေဒး (ေသာၾကာေန႕ကို) အာယုသ သမံကတြာ (အသက္ႏွင္႔ရင္း၍ ခ်စ္ေလသည္။)။

ေမ(အက်ြႏု္ပ္သည္)၊ ဖရိုင္းေဒး (ေသာၾကာေန႕ကို) အာယုသ သမံကတြာ (အသက္ႏွင္႔ရင္း၍ ခ်စ္ေလသည္။)။

ေက်ာင္းမ်ားတြင္ မာတုိင္မီဒီယာေခၚ ဘက္စံုပညာေရးဘက္ကို အားယူေျပာင္းလဲေနျပီဟုသိရသည္။ ဝဲေရာင္းဒတ္ပညာေရးေခၚ လံုးလံုးဝိုင္းဝုိင္းျဖစ္လာေစရင္ ဘက္စံုမွ ႏွိပ္စက္ကလူျပဴမူေသာ ဘက္စံုပညာေရးစနစ္၏ အသီးအပြင္႔မ်ားအျဖစ္  အားကစားထူးခြ်န္ေသာေက်ာင္းသားကို စာမသင္ေစျခင္း၊ ဆီးဂိမ္းတြင္ေရႊရပါက အေအာင္ေပးျခင္း၊ ဆုမရပါက အေအာင္မေပးျခင္းကိစၥမ်ားကို ထည္႕သြင္းစဥ္းစားရန္ ညီလာခံတြင္အဆိုျပဳရန္သင္႔သည္။ ေပြးေပါက္ေနသူမ်ား လူျမင္ကြင္းတြင္ -င္မကုတ္ေရးေကာ္မတီအဖြဲ႕မွ အပူတျပင္းအေျဖရွာေနျခင္းအျပီးတြင္ ထည္႕သြင္းစဥ္းစားသြားရန္ ေခါင္းတလႈပ္လႈပ္ မန္းတေလးေရႊကြပ္နာမည္ႏွင္႔လူမွ (ေခတၱသဘာပတိထင္သည္။) စဥ္းစားေနပံုေပၚသည္။ ေလာကၾကီးတြင္ ဘာမွမသိသူမ်ားသည္ အင္မတန္ပညာရိွဆန္သည္။ ရက္စ္ေအာ္ႏိုးဆိုလွ်င္ ေအာ္ ဟုေျဖၾကသည္။ or ကို ထည္႕သြင္းစဥ္းစားသူမ်ားျဖစ္သည္။ အင္မတန္ပညာရိွဆန္သည္။

The Change-Up ကားကိုၾကည္႕ျပီးသကာလတြင္ ေလးတန္းအရြယ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ထုိဇာတ္ကားျပသ၍ လူျမင္ကြင္းတြင္ အေပါ႔မသြားရန္ပညာေပးသင္႔ေၾကာင္း စင္ကာပူအေရွ႕ပိုင္းတုိးတက္ေရးခရိုင္ေန ဦးZဘဂ်မ္းမွ အေဝးေရာက္အၾကံေပးစကားအျဖစ္ ရင္ဘတ္အေမႊးရိွေသာ အမ်ိဳးသားမ်ား လူျမင္ကြင္းတြင္ ရင္ၾကားေစ႔ေရးေကာ္မတီသို႕ တင္သြင္းေဖာ္ျပထားသည္။ ထုိေကာ္မတီသည္ ထိုကိစၥျပီးလွ်င္ ေနခင္းေၾကာင္ေတာင္ လူရွဳပ္ေသာလမ္းမမ်ားတြင္ ဝက္ျခံညွစ္ရင္းလွမ္းေလွ်ာက္ေသာ လူပ်ိဳသိုးမ်ားထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ေရးကိစၥ၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေဘာ္လီခ်ိတ္တြင္ solex ေသာ႔ခေလာက္တပ္ဆင္ေရးကိစၥတုိ႕ကိုဆက္လက္ေဆြးေႏြးရန္လ်ာထားသည္ဟုသိရသည္။ ထုိကိစၥမ်ားအျပီးတြင္ ကေလးမ်ားကို ပညာေပးဇာတ္ကားမ်ားျပသရန္အတြက္ အေဝးေရာက္အၾကံေပးမ်ားကို ၾကိဳတင္၍ အားအားယားယားစဥ္းစားခိုင္းထားျခင္းျဖစ္သည္။

Google က high-end ထုတ္ျပီး retail မယ္ဆိုေတာ႔ မ်က္ခံုးလႈပ္ကုန္၊ ပန္းသီးရဲ႕ ေျခကုပ္ျမဲကုန္းေျမကို လုယက္မွာလား၊ ဆိုနီေလးရဲ႕ လက္လႊတ္ရေတာ႔မယ္႔ ေစ်းကြက္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုမ်က္စပစ္တာလား၊ ဘာလား၊ညာလားေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ ဆိုနီကလည္း ဟိတ္ဆိုျပီး ... ပီအက္စ္ဖုိးကို ဒီႏွစ္မွာ ထထုတ္လုိက္မယ္၊ ေဟာလီးေဒးတစ္ရက္ရက္ေပါ႔လုိ႕ မတင္မက်ေလးေျပာ၊ အိတ္စ္ေဗာက္စ္ကို ေခါင္းေခါက္လုိက္တာပဲ၊ မုိက္ကရိုေဆာ႔ဖ္ထ္နည္းနည္းတင္းသြား၊ မလုိလည္းထုတ္တယ္ကြာ၊ ဝင္းဒိုး နံပါတ္ရွစ္၊ ကိုစတိဖ္ေဂ်ာ႔ဘ္စ္ေသျပီ၊ ငါ႔ကိုမယွဥ္နဲ႕လို႕ဆုိလိုသလိုလို၊ တင္မ္ကလည္းဘယ္ေနလိမ္႔မလဲ၊ပန္းသီးဟာ ေဂ်ာ႔ဘ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေဂ်ာ႔ဘ္လက္စ္(Jobs-less စတိေဂ်ာ႔ဘ္စ္မရိွေတာ႔)သည္ျဖစ္ေစ၊ ကြာတာတူးမွာ အားလံုးကို သနားထားတာလုိ႕ ခပ္တည္တည္ေျပာတာပဲ။ ... အိုဘယ္႔ ဝိုင္းၾကီးပတ္ပတ္ငဲ႔ ... သေထးတစ္ေယာက္ ခရက္ဒစ္ကတ္ေပ်ာက္တာဟာ သူေတာင္းစားခြက္ေပ်ာက္တာလို မဆိုးဘူးပဲ။ ......။ ဟုေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ က်ဴးေက်ာ္ထဲမွ အေျမာက္သံၾကားရသည္။ ထိုငနဲ၏အဆုိအရ ခြက္ေပ်ာက္တာဟာဆိုးသလိုျဖစ္ေနသည္။ ေပ်ာက္ေနေသာခြက္တစ္ခြက္သည္ မေပ်ာက္ေသးေသာခြက္ႏွစ္ခြက္ႏွင္႔တန္ဖိုးတူညီေၾကာင္းထုိသူ သိပါေလစ။

အရစ္က်ေပးေခ်မႈမ်ားမွာ ပထမအရစ္ ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္းႏွင္႔ က်န္အရစ္မ်ားကို ၁၂ လအတြင္းေပးေခ်ျခင္းဟုဆုိလိုသည္။ စိတ္မခ်ရျခင္းသည္ အရစ္က်ေပးေခ်မႈမ်ားအတြက္ အင္မတန္ျမင္႔မားေသာ risk factor (ကိုယ္က်ိဳးနည္းအညႊန္းကိန္း ဟုျပန္ဆိုလုိသည္။) ျဖစ္သည္။ ျမန္္မာျပည္တြင္ ၾကိဳပြိဳင္႔ဝယ္ယူမႈမ်ားအတြက္ ဝယ္သူဘက္မွ အကာအကြယ္ေပးမည္႕ ဥပေဒခ်ိဳ႕ငဲ႔ျခင္းသည္ အေရာင္းအဝယ္ကို လူလတ္တန္းစားမ်ားကို အင္မတန္ထိခိုက္နစ္နာေစသည္ဟုထင္သည္။ အခြန္ ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္းႏွင္႔ တံဆိပ္ေခါင္းေၾကး ၇ ရာခိုင္ႏႈန္းဟုသိရသည္။ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ ေစ်းေပါေသာ တံဆိပ္ေခါင္းႏွင္႔သာ ဝယ္ယူလိုပါသည္။ အရည္အေသြးမျပည္႕မီေသာ တုိက္ခန္းမ်ားကို ႏုိင္ငံတကာေစ်းႏႈန္းေပး၍စြန္႕စားဝယ္ယူျခင္းသည္ ျမန္မာဆန္ျခင္းျဖစ္သကဲ႔သို႕၊၊ အမ်ိဳးဂုဏ္ထိန္းသိမ္းျခင္းလည္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ နင္းျပားမ်ားဘဝမွာ သမၼတၾကီးစီမံေပးေသာ တန္ဖိုးသင္႔ အိမ္ရာ ဝယ္ရန္ပင္ အႏုိင္ႏုိင္ျဖစ္ေနသည္ဟုသိရပါသည္။ Mother ကို skip ၍ ေဒြး၏ Aunty ကို Miss ေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႕၏ အနာဂတ္မွာ ေရနည္းေသာအုိင္အိုမွ တင္႔ကားၾကိတ္ခံထားရေသာ ၾကိဳးၾကာအိုႏွင္႔မျခားဟုထင္ျမင္မိသည္။ ေသာက္ေရသန္႕ျဖင္႔ ေရအိမ္တက္ႏုိင္ျပဳႏုိင္ေသာ ျမန္မာျပည္မွ သူၾကြယ္ၾကီးမ်ားကို အားက်အတုယူ၍ ျပန္၍ၾကိဳးစားမည္ျပဳေသာ္ မီးျပတ္ေနသည္ႏွင္႔ၾကံဳႏိုင္သည္ဟု ကၾကည္စိုး၏ စေတးတပ္စ္မ်ားအရသိရသည္။ အသိတစ္ေယာက္အား လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္ေသာ္ ဆယ္အိမ္ေခါင္းရာထူးရႏိုင္မည္လားဟု ေမးေသာ္လည္း တံု႕ျပန္သံမၾကားရေခ်။ ကႆပျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က ထုိင္ခံုလွဴခဲ႔ေသာလူမ်ားသာ ညီလာခံတက္ခြင္႔ရႏုိင္သည္ဟု ေနာက္ဆံုးၾကားသိလုိက္ရသည္။ ထုိအခ်ိန္က ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕သည္ကိုယ္႔ရြာတြင္မေပ်ာ္၍ တျခားရြာတြင္ ပြဲသြားၾကည္႕ေနေသာေၾကာင္႔ အလွဴစာရင္းတြင္ မပါခဲ႔ေၾကာင္း ေနာင္ပြင္႔လတၱံေသာ ဘုရားတစ္ဆူဆူမွ ေဟာလိမ္႔ဦးမည္ထင္ပါသည္။ ကုိယ္႔ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္ေကာင္းအကိုင္ေကာင္းမရွာတတ္ေသာေၾကာင္႔ ဟု ဝန္မခံလိုၾကသည္ကို အတင္းအၾကပ္ အစ္ေအာက္ေမးျမန္းလိမ္႔မည္မဟုတ္ပါ။ ေပ်ာ္ရာေန၊ေတာ္ရာသြား၍ ေဒၚလာစားေသာ္လည္း အရင္ေခတ္မ်ားမွာလို ျမန္မာျပည္သို႕ အထုပ္ပိုက္၍ ျပန္ႏုိင္ေသာ ေန႕ရက္တုိ႕သည္ ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တုိင္းေဝးေခ်သည္။ stream ကိုပစ္၍ River ကို Tongue ေသာ ေတာင္မေရာက္ ေျမာက္မေရာက္တုိ႕ဘဝမွာ သနားဖြယ္အတိျပီးသည္။ အတိပင္မဟုတ္ GST 7% ပါပါသည္။ လယ္သမားမ်ား အမေတာ္ေငြရသကဲ႔သို႕ အိုင္တီသမားမ်ား binary ေတာ္ေၾကးေလး မစလွ်င္ေကာင္းမည္ဟုထင္သည္။ အဆင္ေျပလွ်င္ လူၾကားထဲထမီျပင္ဝတ္တတ္ေသာ အေဒၚၾကီးမ်ား ဖမ္းဆီးသုတ္သင္ေရးေကာ္မတီတြင္ ဘိုင္နရီေတာ္ေၾကးကိုပါ ထည္႕သြင္းစဥ္းစားေစလိုသည္။ ျပန္လာပါေတာ႔ဟု ေလးျဖဴဆိုျပီး ေနာက္ဆံုး ဟာမုိနီလုိက္ခဲ႔ေသာ အဘစိန္မွလည္း ထပ္မေခၚေတာ႔ေခ်။ သို႕ေသာ္ျပည္ေတာ္ျပန္စေနေမာင္ေမာင္ကဲ႔သို႕ သိုက္ဆရာမဟုတ္ဘဲျပန္ေသာ္ ေၾကးနီစီမံကိန္းတြင္ပင္ ေျမၾကီးဒယ္အိုးျပားသယ္ခြင္႔ရမည္မဟုတ္ဟုထင္သည္။ ျမိဳ႕ျပမ်ားတြင္ ျမဳိ႕သားေယာင္ေဆာင္ေနေသာ ေတာသားတစ္ပတ္ႏြမ္းမ်ား၏ အကိုၾကီး ရန္ကုန္မွာဒီလိုပဲဗ်ာဆိုတဲ႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေတာ္ကီမ်ားကို မ်က္စိကလည္ကလည္နဲ႕ေခါင္းညိတ္ရသူေတာ႔မျဖစ္ခ်င္။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္နီးလာေသာ္ စိတ္သည္ လူးလားေခါက္တံုျဖစ္ေခ်သည္။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစကာမူ ျမန္မာျပည္သည္ အကြ်ႏု္ပ္တို႕၏ အိမ္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အိမ္ျပန္ရန္ေၾကာက္သူတစ္ေယာက္ လားလားမွ်မဟုတ္ပါ။ ...
ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္တြင္အလြန္ေဟာင္ဖြာစြာေျပာထားေသာစကားျဖစ္သည္ဟု အကြ်ႏု္ပ္ယူဆေလသည္။ ထုိသူသည္ သူ႕ဇနီးသည္ကိုေၾကာက္သည္ဟုတုိက္ရိုက္မေျပာဘဲ အိမ္ျပန္ရန္ေၾကာက္သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ဟု ဝကၤဝုတၱိျဖစ္ေျပာျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။ တုိင္းျပည္မင္းလုပ္ေသာ အစိုးရမင္းမ်ားကို မထီေလးစားဟန္ေပၚသည္။

Every search for a hero must begin with something that every hero requires, a villain မျဖစ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ခက္ခဲေသာ ဒုတိယံပိ စီမံကိန္း (Mission Impossible 2) က သိပၸံပညာရွင္ေျပာတာပဲ။ လြန္႕လူးတိုးထြက္တစ္ေက်ာ႔ျပန္လာတဲ႔ အေမွာင္ထဲကသူရဲေကာင္း (Dark Knight Rises)မွာေတာ႔ သြားက်ိဳး Bane ကသူဟာ necessary evil ျဖစ္တယ္လို႕ေျပာတယ္။ ပတ္မၾကီးထုိးေဖာက္တဲ႔ မကလုိက္ရတဲ႔သူေတြဟာ ဗီလိန္မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါေတြက အဖ်င္းသက္သက္ပဲ။ ဗီလိန္ဆိုတာ Hero ကို သတ္ႏုိင္ရင္ေတာင္ ျပိဳင္ဘက္မရိွမွာပ်င္းလို႕ မသတ္ဘဲထားတဲ႔ Joker (အေမွာင္ထဲကသူရဲေကာင္းမွ) လို မတ္ထရိုျမိဳ႕သား(Metro man) ကို မေသေစခ်င္တဲ႔ Megamind လို (မတ္ထရိုမန္းက ဘရတ္ပစ္ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ဂ်ိဳလီတို႕ ကေလးအမ်ားၾကီးနဲ႕က်န္ခဲ႔မွာစိုးလုိ႕မသတ္ခ်င္တာလည္းျဖစ္မယ္။) လူေတာ္ေတြမွပဲ ဗီလိန္ေကာင္းေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သိပ္ဖ်င္းတဲ႔သူဟာ ဗီလိန္မျဖစ္အပ္ဘူး။ သိပ္ႏံုတဲ႔သူဟာ ဗီလိန္မျဖစ္အပ္ဘူး။ အရွင္ေဒဝဒတ္လို ပေစၥကဗုဒၶါေလာင္းလ်ာမွသာ ဗီလိန္ေကာင္းေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ ထင္မိပါတယ္။ အိမ္ထဲမွာ ဟီးရိုးအမ်ိဳးသမီးကိုဖမ္းထည္႕ထားႏုိင္ေပမယ္႔ လႊတ္ေပးျပီး ေအးရာေအးေၾကာင္းစာဖတ္ေနတဲ႔ ဗီလိန္ၾကီးေရာ ေနမွေကာင္းရဲ႕လားမသိဘူး။ 
ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္မွ အသံမ်ားျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ျပည္ခ်စ္သားၾကီးႏွင္႔အဆံုးသတ္ထားသည္။ ေစတနာမွန္ပံုသိပ္မေပၚလွေခ်။

စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္မွာ ေနတာၾကာလာတဲ႔လူအမ်ားစုမွာ "မမုန္းရရင္မေနႏိုင္တာကလြဲလို႕ဓ ေရာဂါရကုန္ၾကတယ္ထင္တယ္။ ပညာေကာင္းေကာင္းမတတ္ၾကတဲ႔ လူတန္းစားတစ္ရပ္၊ အယံုလြယ္၊ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္၊ ယုတၱိမက်တဲ႔လူတန္းစားတစ္ရပ္၊ ရသစာေပတင္နားမလည္တာမဟုတ္ သုတစာေပလည္း ဖ်စ္ဖ်စ္မည္ေအာင္တစ္ခုမွမဖတ္ဖူးတဲ႔လူတန္းစားတစ္ရပ္၊ အရိပ္သံုးပါးနားမလည္တဲ႔လူတန္းစားတစ္ရပ္၊ Dignity နဲ႕မေနႏုိင္တဲ႔လူတန္းစားတစ္ရပ္၊ ဒီလိုလူတန္းစားေတြမ်ားလာတာဟာ အင္မတန္ရွဳပ္ေထြးေစတာပဲ။ လူမ်ားရင္ အလုပ္ရွဳပ္တယ္လုိ႕ထင္တဲ႔အတြက္ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္မွာ ဂိမ္းေဆာ႔ဖုိ႕နဲ႕ Uncle Nyein Aye Eain ဓာတ္ပံုၾကည္႕ဖုိ႕ကလြဲရင္ တျခားဘာမွတက္တက္ၾကြၾကြမရိွတာၾကာျပီ။ မ်က္စိေနာက္တဲ႔ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ေတြကိုလည္း unsubscribe လုပ္ရတာ လက္ေညာင္းတယ္။ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ကို ေသမတတ္မုန္းတာကို ေန႕တုိင္း အပ္ဒိတ္တင္တင္ျပီးေျပာျပတဲ႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္ငနဲကိုလည္း unsubscribe လုပ္လုိက္တယ္။(ဒီေလာက္မုန္းေနရင္ သူ႕အိမ္ေရွ႕သြားေျပာသင္႔တယ္။ )သမၼတရူးရူးေနတဲ႔ ငေပါတစ္ေကာင္ကိုၾကေတာ႔ မသိမသာ unfriend လုပ္လုိက္ရတယ္။ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ေပၚလာမွ လူတကာကို လုိက္အက္ျပီး ဒိုင္ေၾကာင္ေတြ တရားဝင္လႊတ္ခြင္႔ရကုန္တယ္ထင္တယ္။ အရက္မူးလာရင္ ဆဲဆဲေနတတ္တဲ႔တစ္ေယာက္ကိုလည္း မသိမသာ unfriend လုပ္လုိက္တယ္။ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေလးေနၾကတာမေကာင္းဘူးလား။ မိတ္ေဆြသစ္လည္းမအက္ရဲဘူးခဗ်။ မသိတဲ႔သူ မအက္တာ ၁ ႏွစ္ေလာက္ၾကာျပီထင္တယ္။ လက္က်ိဳးတာကိုေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္မွာ ၾကိဳးစားတင္တဲ႔ အရူးမတစ္ေယာက္ကိုျမင္ျပီးသကာလမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး သံေဝဂရသြားတယ္။ ေအးေဆး လက္က်ိဳးေနစမ္းပါဟာလို႕ ေျပာလုိက္ခ်င္တယ္။ အစိုးရကို ခ်က္ခ်င္း သိပ္ေကာင္းသြားေစခ်င္တဲ႔ ေစတနာရွင္ေတြကိုေတာ႔ က်ေနာ္အခုအထိ စိတ္ရွည္ေနမိတုန္းပါပဲ။ ယံုၾကည္တာေကာင္းပါတယ္။ မ်က္စိမရွဳပ္မခ်င္းေတာ႔ ၾကိဳးစားျပီး hide လုပ္ပါတယ္။ သိပ္ကို သည္းမခံႏိုင္ရင္ေတာ႔ deactivate လုပ္ျခင္းျဖင္႔ စိတ္ခ်မ္းသာစြာေနပါတယ္။ က်ေနာ္႔မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ အဆက္အသြယ္မျပတ္ဖုိ႕ေလာက္ပဲ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ကိုသံုးခ်င္ပါေတာ႔တယ္။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ စေတးတပ္စ္အသစ္ေလးေတြ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျမင္ရရင္ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ေပ်ာ္ေနတဲ႔သူေတြေပ်ာ္ဖုိ႕၊ စိတ္ညစ္ေနတဲ႔သူေတြသက္သာဖုိ႕ ေကာင္းတဲ႔စကားေတြ မ်ားမ်ားေျပာၾကရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ သတင္းအတုေတြကို ရွဲတာ၊ဉာဏ္မရိွဘဲ လူတတ္လုပ္ခ်င္တာေတြကိုေတာ႔ unfriend လုပ္ဖုိ႕ မီးစိမ္းျပတာပဲလုိ႕ျမင္ပါတယ္။ က်ဥ္းခ်င္က်ဥ္းပါေစ၊ ကိုယ္ေနထိုင္တဲ႔ေနရာေလးဟာ တန္ဖိုးရိွတဲ႔ အရာနည္းနည္းေလးရိွရင္ေတာ္ျပီ၊
ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ဒႆနမ်ားသည္ရွဳပ္ေထြးေလသည္။ အမွန္ေတာ႔ သမၼတရူးသည္လည္း သူ႕friend list ထဲတြင္ရိွေသးသည္။ New Feed တက္မလာရင္ကို အကုသိုလ္နည္းလွပါျပီဟုထင္သည္။ သမၼတရူးသည္  လူတကာလုိက္အက္ထားျပီး လူအမ်ားၾကီးရိွမွ သူ႕ကိုတျခားသူေတြက အက္ထားသေယာင္ေယာင္ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေျပာဖူးသည္ကိုသတိရသည္။ ဒြတ္ခသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာေခ်သည္။ အရူးမ်ားကို ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္မ်ားမ်ားသံုးၾကရင္ အညႊန္းေပးလုိက္ေသာ ဆရာဝန္၏ စေတးတပ္စ္သည္ "က်ေနာ္႔ကို ခြင္႔လႊတ္ၾကပါခညာ" မ်ားျဖစ္ေနမလားမသိ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေသာၾကာေန႕သည္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အတိျပီးေလသည္။ GST-free ျဖစ္ေလသည္။ ေပ်ာ္ႏိုင္တုန္းေပ်ာ္ထားပါ၊မၾကာခင္ေသၾကေတာ႔မွာဟု ေျပာျပီး ေျပးသြားသူတစ္ေယာက္မွာ သံသရာစက္ဝန္းကို တစ္ပတ္သံုးၾကိမ္ပတ္ေနသူသာျဖစ္သည္။ ေမာပန္းဖြယ္ေကာင္းေသာ ဘဝတြင္ ေနထုိင္ေနသူမ်ားလည္းေပ်ာ္နုိင္ၾကပါေစ။ သန္ဘက္ခါသည္ ကြယ္လြန္သူမိခင္ၾကီး၏ ေမြးေန႕ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔တစ္ေၾကာင္း၊ မိခင္မ်ားေန႕ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔တစ္သြယ္ ၾကံဖန္ေပ်ာ္ေနသည္။

အခ်င္းတရားနာပရိသတ္တို႕သည္လည္း မိမိတို႕၏မိခင္မ်ားကိုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ထားႏုိင္သူမ်ားျဖစ္ၾကေစကုန္သတည္း။

အေရးအၾကီးဆံုးစကားေလးတစ္ခြန္းနဲ႕တရားသိမ္းပါမယ္။ အားလံုးလက္အုပ္ခ်ီထားၾကပါ။

၀ယဓမၼာသခၤါရ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ

သခၤါရ (အဘိသခၤါရတရားတို႕သည္) ဝယဓမၼာ (ပ်က္တတ္စီးတတ္၊Like/Unlike ျဖစ္တတ္၊ Friend/Unfriend, Activate/Deactivate ျဖစ္တတ္ေသာ သေဘာသဘာဝရိွတတ္သည္ျဖစ္၍)၊ အပၸာမာေဒန (မေမ႔မေလ်ာ႔၊မေပါ႔မဆ၊ အြန္လုိင္းမွာအျမဲစိမ္းျခင္းသေဘာကဲ႕သို႕ တက္ၾကြထက္သန္ ျပင္းထန္ေလးနက္ မွန္ကန္ေသာစိတ္ဓာတ္ျဖင္႔ (တစ္နည္း) ကန္ဒီခရပ္ခ်္စိတ္ဓာတ္ျဖင္႔ဇြဲေကာင္း အားျပည္႕ စိုက္လိုက္မတ္တပ္ၾကိဳးစားျခင္းျဖင္႔) သမၸာေဒထ (သီလ၊သမာဓိ၊ပညာတည္းဟူေသာ ရတနာသံုးပါးကို ကိုယ္စီကိုယ္ငျပည္႕ဝေအာင္ၾကိဳးစား၍ အသီးသီးကိုယ္စီကိုယ္င ျပည္႕စံုေအာင္အားထုတ္ႏုိင္ၾကပါေစ)။

Regards,
Z



Peace B with U.

Tuesday, May 7, 2013

အေမဆံုးတာ ေလးႏွစ္လား၊ငါးႏွစ္လားရိွျပီထင္တယ္။

အေမဆံုးတာ ေလးႏွစ္လား၊ငါးႏွစ္လားရိွျပီထင္တယ္။

အဲဒီကိစၥနဲ႕စပ္လ်ဥ္းျပီး အမွတ္တရ အေမ႔ေမြးေန႕ ေမလ ၁၂ ရက္ေန႕မွာ အိမ္မွာ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္ဖုိ႕လုပ္တယ္။ မဂၤလာသက္တမ္း ၂ ႏွစ္ျပည္႕လည္းနီးျပီဆိုေတာ႔ ေပါင္းလုပ္လုိက္တဲ႔သေဘာပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ သံဃာ႔ေဆးရံုကို တစ္သိန္းခြဲလွဴလုိက္တယ္။ သံဃာေတြက်န္းမာၾကပါေစ။

အေမ႔ေမြးလအေနနဲ႕ ရသအလင္းကို ၁၀၀ လွဴလုိက္တယ္။ ရသအလင္းအသင္းလည္း ခ်မ္းသာသြားျပီထင္တာနဲ႕ အရင္လက မလွဴျဖစ္ဘူး။ ေနာက္ေတာ႔ ဆရာေနမ်ိဳးကို လွဴတာေတြ႕တာနဲ႕ သဒၶါယိုဖိတ္သြားပံုရတယ္။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ေလး၊ငါးႏွစ္အတြင္း လွဴခဲ႔တာေတြျပန္တြက္ရင္း အရပ္ရပ္မွာ လွဴတာေတြထည္႕ေပါင္းရင္ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ေပါင္း သိန္းငါးဆယ္ေက်ာ္သြားျပီဆိုတာ သိရတယ္။ ဝမ္းသာတယ္။ ဂုဏ္ယူတယ္။ ကြယ္လြန္သြားတဲ႔ မိခင္ၾကီးလည္း သူ႕သားနဲ႕ေခြ်းမ သူ႕အတြက္ လွဴေနတန္းေနတာသိရင္ ေပ်ာ္မွာပဲ။ တစ္လတစ္လ ပံုမွန္လွဴျဖစ္တဲ႔အလွဴေတြရိွလာတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝကို အဆင္ေျပဖုိ႕ လွဴႏိုင္တာ ေက်နပ္ဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္ေသးတဲ႔ေန႕အထိေတာ႔ လွဴႏုိင္သေလာက္လွဴမယ္စိတ္ကူးထားတယ္။ လူေတြ အဆင္ေျပသြားတာကို ေက်နပ္တယ္။ ကိုယ္လွဴႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ရထားတဲ႔ ဥစၥာဟာ မပ်က္ခင္လွဴမွဆိုတဲ႔ ႏွလံုးသြင္းမႈ၊ မနသီကာရနဲ႕ပဲလွဴတယ္။ ၂၀၀၁ မွာ မုိးကုတ္ ရိပ္သာဝင္ျပီးကတည္းက ငါစြဲနဲ႕လွဴတာမ်ိဳးမလုပ္ေတာ႔ဘူး။ သံသရာကေန လြတ္ဖုိ႕လွဴတယ္။ သံသရာမွာက်င္လည္တုန္း အခက္အခဲရိွသူေတြ ေျပလည္ေအာင္လွဴတယ္။ လိုတဲ႔ေနရာမွာပဲလွဴတယ္။

ေလာေလာဆယ္လွဴခ်င္ေနတာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေလးထပ္ေဆာင္ေဆာက္လုပ္ေရးတစ္ခုအတြက္၊ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားမရိွေသးေတာ႔ လွဴခ်င္သေလာက္ မလွဴႏုိင္ေသးဘူး။ Kallang ေက်ာင္းမွာေတာ႔ အေၾကြစုဗူးယူထားျပီး ေန႕တုိင္းစုတာ ၄လတစ္ခါေလာက္ျပန္အပ္ျဖစ္တယ္။ ၁၀၀၊ ၂၀၀ ေလာက္ေတာ႔အေၾကြကေနလွဴႏုိင္သြားတာပဲ။ ေမလ ၁၂ ရက္မွာလည္း စုထားတာျပန္သြားအပ္မယ္စိတ္ကူးတယ္။ အေၾကြေတြျပန္မသံုးဘဲ လွဴပစ္လုိက္တာဟာ အင္မတန္ေကာင္းတာပဲ။ ဝန္မပိေတာ႔ဘူး။ အလွဴဆိုတာ ႏုိင္သေလာက္ကေနပဲ စရမယ္ထင္တယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုျပီး လွဴရမယ္။ အလွဴဟာ ေလာဘကို ပါယ္သတ္ဖုိ႕ က်င္႔ၾကံရတဲ႔ အက်င္႔ေကာင္းပဲ။ လွဴေလ လွဴဖုိ႕ရိွေလပဲ။

အိမ္မွာ ဘုရားစင္ရိွတယ္။ ဘုရားစင္မွာ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းေကြ်းအတြက္တို႕၊ သံဃာေတြလွဴဖုိ႕အတြက္တုိ႕ကို သပ္သပ္ဖယ္ထားတယ္။ အိမ္မွာ အိမ္ငွားေတြေပးတာကိုလည္း တစ္ခါတစ္ေလမွာ လွဴဖုိ႕ထဲကို နည္းနည္းထည္႕တယ္။ သူတုိ႕လည္းအတူကုသိုလ္ရေအာင္။ တစ္ႏွစ္မွာ ေလးငါးၾကိမ္ထက္မနည္း၊ သကၤန္းလွဴျဖစ္တယ္။ ဘာသာေရးအေနနဲ႕ ဘာမွ အေထြအထူးမေလးနက္ဘူး။ ကိုယ္႔စိတ္ကုိယ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားတယ္။ မိဘေတြေပးခဲ႔တဲ႔ အေမြကေတာ႔ လိုေနတဲ႔ေနရာေတြ လွဴဖုိ႕ပဲ။ ဒါကို ငယ္ကတည္းက သင္ေပးခဲ႔တာပဲ။ ဘုန္းၾကီး၊သီလရွင္ေတြကို လွဴဖုိ႕လည္း ငယ္ကတည္းက သင္ေပးခဲ႔ၾကတာပဲ။ မိဘေတြက ေတာ္ေတာ္စိတ္ထားေကာင္းတာပဲလုိ႕တစ္ခါတစ္ေလေတြးမိတယ္။ ကိုယ္တုိင္လည္း မိဘေတြဆီက ေကာင္းတာေလးေတြ အတုခိုးမွလို႕စိတ္ကူးတယ္။

ငယ္တုန္းကေတာ႔ ဘုရားေဟာရိွတဲ႔ အလွဴဒါနရဲ႕ အက်ိဳးကို တကယ္သိမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးဆြမ္းလုတ္ေလးေတာင္ မလွဴဘဲေနမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သေဘာက်လို႕ အိမ္ကေခြးေတြကို ေနာက္ဆံုးအလုတ္ေကြ်းလုိက္တယ္။ ေခြးေတြဆံုးကုန္တဲ႔အထိပဲ။

ျမန္မာျပည္မွာ လွဴဖုိ႕လိုေနတဲ႔ေနရာေတြအမ်ားၾကီးရိွတယ္။ အဆင္ေျပတဲ႔သူက အဆင္မေျပတဲ႔သူေတြအတြက္ စဥ္းစားျပီးလွဴရမယ္။ အဖြဲ႕အစည္းေတြဘာေတြ လုပ္ၾကတာေကာင္းတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ေပၚၾကည္႕ျပီး လွဴခ်င္စိတ္ေပါက္တယ္ထင္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးေတြ၊ တစ္ကိုယ္ရည္ေက်ာ္ၾကားမႈေတြမပါတဲ႔ အလွဴသပ္သပ္မ်ိဳးပဲလွဴမယ္စိတ္ကူးတယ္။ ကိုယ္႔နာမည္ၾကီး ျပဴးျပဴးၾကီးပါေစခ်င္လို႕ တျခားလူေတြကို လုိက္အလွဴခံတာမ်ိဳးကိုေတာ႔ ငါးျပားမွမလွဴဘူးစိတ္ကူးတယ္။

မိဘမဲ႕ေက်ာင္းေတြကိုမ်ားမ်ားလွဴမယ္။ စည္းကမ္းရိွတဲ႔စာသင္တုိက္ကိုမ်ားမ်ားလွဴမယ္။ ရည္းစားထားတဲ႔ကိုယ္ေတာ္ေတြထြက္တဲ႔တုိက္ကိုေတာ႔ သဒၶါယိုဖိတ္မိမယ္မထင္ဘူး။ အင္တာနက္ကိုယ္ေတာ္၊ ကင္မရာကိုယ္ေတာ္ေတြ၊ဟန္းဖုန္းကုိယ္ေတာ္ေတြကိုေတာ႔ အက်င္႔သိကၡာကိုအကဲခတ္ျပီးမွ သံုးေပမယ္႔ မစြဲတဲ႔သူကိုပဲလွဴမယ္စိတ္ကူးတယ္။ မဟုတ္ရင္ တြက္ေျခမကိုက္ဘူး။

လွဴတဲ႔တန္းတဲ႔ေနရာမွာ စည္းစနစ္နဲ႕လွဴႏိုင္ဖုိ႕ၾကိဳးစားမယ္စိတ္ကူးတယ္။ ကိုယ္လွဴလိုက္တဲ႔အလွဴဟာ အက်ိဳးရိွရဲ႕လားဆိုတဲ႔ ေပတံနဲ႕တုိင္းမယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း အက်င္႔လည္းမေကာင္း၊ လုိလည္းမလိုတာေတြကို အားအားယားယားသြားလွဴၾကတာရိွတယ္။ ဒါမ်ိဳးကိုေတာ႔ မလွဴႏုိင္ဘူး။ အိမ္သာေဆာက္တာမ်ိဳး၊ေက်ာင္းေဆာက္တာမ်ိဳးကိုေတာ႔ တတ္ႏုိင္ရင္ကူလုိက္တယ္။

စင္ကာပူမွာရိွတဲ႔ ေဖာင္ေဒးရွင္းေတြကိုေတာ႔ တစ္ခုမွမလွဴဘူး။ လမ္းမွာ စုဗူးနဲ႕အလွဴခံတာကလြဲရင္ တစ္ခုမွမလွဴဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ သူတုိ႕ထက္ ဆယ္ဆမက လိုေနတဲ႔သူေတြရိွတယ္။ စင္ကာပူက ဘုန္းၾကီးကို သကၤန္းတစ္စံုလွဴရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ဆယ္စံုေလာက္လွဴသင္႔တယ္လုိ႕ထင္တယ္။ ဒီမွာ ဘုန္းဘုန္းေတြက ပိုေနလို႕ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္သယ္ျပီး လွဴေနၾကတာေတြ႕တယ္။ ရဟန္းတစ္ပါးႏွစ္ပါးေလာက္ ထူးထူးခြ်န္ခြ်န္ေကာင္းရင္ကို လူတစ္သန္းေလာက္ ကုသိုလ္ရတဲ႔သေဘာရိွတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကဆိုရင္ မြတ္ဆလင္မိဘေတြက ေပါက္ဖြားလာတာပဲ။ ကံေကာင္းတာကေတာ႔ ေစာေစာစီးစီးလူျဖစ္ျပီး၊ မိတၳီလာဘက္မွမေနမိတာပဲ။ မီးရိွဳ႕လုိက္လုိ႕ ေသကုန္တဲ႔ထဲမွာ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိလို ဆရာေတာ္ေလာင္းလ်ာေတြ ပါခ်င္လည္းပါသြားမယ္လုိ႕ေတြးမိတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက စာအုပ္ပူေဇာ္တာဟာ သူ႕သမီး မြတ္ဆလင္မိသားစုရဲ႕ စီးပြားေရးကို ကူညီရာေရာက္တယ္လုိ႕ တစ္ခါက ေျပာၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႕ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကစာအုပ္မ်ားမ်ားပူေဇာ္ျပီး အသိေတြကို လက္ေဆာင္ေပးလုိက္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ စိတ္ေကာင္းရိွဖုိ႕ဟာ ဘယ္အရာထက္မဆို ပိုအေရးၾကီးတယ္။ မြတ္ဆလင္ေတြ၊ ခရစ္ယာန္ေတြ၊ ဗုဒၶဘာသာေတြဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ တန္ဖိုးမရိွတဲ႔ဘာသာေရးအေရျခံဳေတြေလာက္ပဲ အစြန္းေရာက္သင္႔တဲ႔ကိစၥျဖစ္တယ္။ လူတုိင္းမွာ ဒုကၡရိွတယ္။ ဒုကၡသစၥာကိုလူတုိင္းရထားၾကတယ္။ သမုဒယသစၥာေၾကာင္႔ မီးဆက္ေလာင္ေနတယ္။ လူတုိင္းမွာျဖစ္ေနတယ္။ လူတုိင္းဟာ အေျခံအားျဖင္႔ ေလာကဓံရွစ္ပါးကိုခံၾကရတယ္။ ဘာသာေရးေတြကို တကယ္ေမ႔ထားႏုိင္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာ လူကို လူလုိ႕ျမင္လာၾကတာပဲ။ အလွဴခံ တစ္က်ိပ္ေလး ေခြးေတာင္မွပါတယ္ဆိုျပီးဆိုၾကတယ္။ ေခြးဟာ ဘာ ဘာသာမွ မကိုးကြယ္ဘူး။ အဟိတ္ျဖစ္တယ္။ တိရစာၦန္လည္းျဖစ္တယ္။ ေရွးေဟာင္းဘာသာေတြမွာ ေခြးကို နည္းနည္းႏွိမ္ေျပာၾကတာေတြ႕တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ႔ မေက်နပ္လွဘူး။ သို႕ေသာ္လည္း လူထက္နိမ္႔လို႕ တိရစာၦန္ျဖစ္ရတာလုိ႕ ယံုၾကည္ၾကတာဆိုေတာ႔ မလွဴေကာင္းတဲ႔ပုဂၢိဳလ္မရိွဘူးလုိ႕ဆိုလုိတယ္။ အားလံုးအဆင္ေျပေနၾကရင္ လွဴစရာလူေတာင္မရိွေတာ႔ဘူး။ ဥပမာ နတ္ျပည္ ဆိုပါေတာ႔။ ဘယ္နတ္ကမွ  ေတာင္းစားရတယ္မရိွဘူး။ နတ္ေတာင္းစားဆုိတာမရိွဘူး။ ျမင္႔တဲ႔ဘံုမွာ အဲဒီလို အဆင္႔ျမင္႔ အလုပ္မရိွေတာ႔ဘူး။ လူ႕ဘံုမွာပဲ လွဴလို႕တန္းလို႕ရတယ္။ သိၾကားမင္း ဘုရားရဲ႕ E အိုးလာသယ္တဲ႔ဥပမာဟာ ဥပမာေကာင္းပဲ။

အလွဴဟာ လွဴတတ္ဖုိ႕လုိတယ္လို႕ေျပာၾကတယ္။ ဆုေတာင္းမွားရင္ သံသရာရွည္မယ္လုိ႕ဆိုတယ္။ နိဗၺာန္မေရာက္မီစပ္ၾကားဆိုျပီး စပ္ၾကားကုသိုလ္ေတြအတြက္ေမွ်ာ္ေနရင္ သံသရာရွည္တာပဲ။ ရလာတာေတြ မလွဴလည္းကုန္မယ္ဆုိတာ မသိရင္ ႏွေျမာၾကတာပဲ။ လွဴလုိက္တာကမွ ပီတိေလးရေသးတယ္။ မီးေလာင္သြားရင္ ဘာပီတိမွမက်န္ဘူး။ ေငြဆိုတာလည္း ေရွ႕ႏွစ္မွာ စီးပြားပ်က္၊ေနာက္သံုးေလးႏွစ္ေလာက္ဆို ငတ္ျပတ္ေနဖုိ႕မ်ားတယ္။ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ကိုယ္စီမံႏုိင္တာက ခပ္နည္းနည္းပဲ။ မျဖဳန္းသင္႔တာ မျဖဳန္းမိဖုိ႕ေလာက္ပဲ သတိထားလုိ႕ရတယ္။ ကံအေၾကာင္းတရားေတြ ကို္ယ္မသိႏုိင္ဘူး။ လွဴတတ္ရင္ အက်ိဳးေပးကလည္းမွန္တာပါပဲ။ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ၾကီးေျပာသလို အခုလုိ လူဆက္ျဖစ္ျပီး ဒုကၡေတြခံေနရေသးတာ တစ္ခ်ိန္က ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ကုန္းကန္ေတာ႔ျပီး လူခ်မ္းသာ၊နတ္ခ်မ္းသာ လုပ္ခဲ႔ၾကလို႕ ဆုေတာင္းေကာင္းခဲ႔ၾကလြန္းလုိ႕လို႕ ဆိုပါတယ္။ ဘုရားေရွ႕မွာတင္ ဒုကၡသစၥာကို သိပ္ၾကိဳက္လို႕ ဆက္ယူပါရေစ၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ေနာက္မွ ယူပါရေစလုိ႕ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ကတိျပဳ၊သစၥာဆိုခဲ႔ၾကတာ။ ကိုယ္လုပ္တာ ကိုယ္ရကုန္တာပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ သံေဝဂဉာဏ္ၾကီးၾကီးနဲ႕ၾကည္႕ရင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အင္မတန္မွ စနစ္တက်လုပ္ခဲ႔ၾကလုိ႕ ဒီေလာက္ဒုကၡေရာက္တာဆိုတာ ေရးေရးေပၚတယ္။ နိဗၺာန္အထိရႏိုင္တဲ႔ ကုသိုလ္မ်ိဳးကို အဲဒီအထိမယူဘူး၊ လူ႕ခ်မ္းသာမွာပဲ က်ေနာ္႔ကို ခ်ထားေပးပါဆုိျပီး ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ခုန္ခ်လိုက္တာပဲ။ ေမာဟဟာ အင္မတန္မွ သတၱိေကာင္းတယ္ထင္တယ္။ မုိက္ရူးရဲဆန္လြန္းတယ္။

ယာယီျဖစ္တဲ႔ ေနအိမ္၊ ယာယီျဖစ္တဲ႔ မိတ္ေဆြ၊ ယာယီျဖစ္တဲ႔ခ်မ္းသာေတြဟာ ဘယ္ဟာမွမေကာင္းဘူး။ ယာယီခ်မ္းသာေတာင္မရရွာတဲ႔သူေတြမနည္းဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ တစ္ပတ္မွာ ႏွစ္ရက္ဇိမ္နဲ႕ေနႏုိင္ေသးတယ္။ လူ႕ဘံုက အသူရကာယ္ေတြထင္တယ္။ ငါးရက္ခံ၊ ႏွစ္ရက္စံေတြ။ ငါးရက္ေတာင္မွ တစ္ခ်ိဳ႕က အျပည္႕မခံရဘူး။ အက်ိဳးေပးေကာင္းေနေတာ႔ အားအားယားယား စာေတြဘာေတြ ေရးႏုိင္ေသးတယ္။ ယာယီကို တာရွည္မထင္နဲ႕လို႕ အရွင္ေဆကိႏၵမဟုတ္ရင္ အရွင္ဆႏၵာဓိကေဟာဖူးလိမ္႔မယ္။ ခရစ္ယာန္ဓမၼသီခ်င္းေတြမွာေတာ႔ ခႏၶာဟာ ယာယီအိမ္ပဲဆိုတဲ႔ သီခ်င္းေလးေတြရိွတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယာယီဆိုတာသိရင္ နည္းနည္းခံစားရတာသက္သာတယ္။ အခုမေကာင္းတာေတြလည္း ယာယီပဲ။ အခုအဆင္မေျပတာေတြလည္းယာယီ။ ေသရင္ ေနာက္ထပ္အသစ္တစ္ခုျဖစ္တာပဲ။ နိဗၺာန္ေရာက္ရင္ေတာ႔ ထပ္ျဖစ္စရာလည္းမလုိေတာ႔ဘူးဆုိေတာ႔ သာေတာင္မွ ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းေျမာက္စရာေကာင္းတာပဲ။ နိဗၺာန္မေရာက္ေသးေသာ္လည္း ေနာက္ဘဝ ေကာင္းတဲ႔ဘဝေရာက္မွာ က်ိန္းေသေနရင္ ေသေပ်ာ္တာပါပဲ။ ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္ စိတ္ခ်ရရင္ ေသမွာမေၾကာက္ေတာ႔ဘူး။ ေသမွာေၾကာက္ေနေသးရင္လည္း ကိုယ္႔စိတ္ဟာ အင္အားမျပည္႕ေသးဘူးလုိ႕ဆုိရမယ္ထင္တယ္။

ယာယီအျဖစ္အပ်က္ေတြကိုမခံစားေနနဲ႕။ ေသရင္မပါတာေတြကို ခံစားမေနနဲ႕။ ဘဝမွာ ေလာကဆီက ရလာတာကို ေလာကကို ျပန္ေပးရမယ္။ ေလာကရဲ႕သေဘာကိုကဒီလုိပဲ၊ ျဖစ္ျခင္းဟာ ပ်က္ျခင္းမွာအဆံုးသတ္တာပဲ၊ ရျခင္းဟာ ကုန္ျခင္းမွာ အဆံုးသတ္တာပဲ၊ ဆူညံျခင္းဟာ တိတ္ဆိတ္ျခင္းမွာ အဆံုးသတ္တာပဲ၊ မျမဲတာကို ျမဲတယ္ထင္တဲ႔သူဟာ ပိုခံစားရတာပါပဲ။ အေမဆံုးသြားေတာ႔ တစ္သက္လံုးရိွမေနဘူးဆိုုတာသိေပမယ္႔ ခံစားရတာပဲ။ ယာယီရွင္သန္ေနတဲ႔ ေဆြမ်ိဳးကို တစ္သက္လံုးအတူရိွေနမယ္ထင္ခဲ႔မိတဲ႔ ေမာဟေၾကာင္႔ပိုခံစားရတာပဲ။ ငါစြဲေၾကာင္႔ ငါ႔အေမဆိုျပီး ဒိဌိဝင္လာေတာ႔ ပိုခံစားရတာပဲ။ အသိမွား၊အယူမွား၊အမွတ္မွားဆိုတာကို တီဗီမွာ ဦးေဃာသိတေဟာတုန္းကေတာ႔ ရွင္းပါရဲ႕၊ ကိုယ္႔အေမဆံုးမွ ဒီဟာက ခြက္သံုးခြက္ထက္ပိုတယ္ဆိုတာ ရွင္းလင္းသြားတယ္။ ခႏၶာထဲ ဉာဏ္ေရာက္ဖုိ႕ဟာ ထင္သေလာက္မလြယ္ဘူး။ ေရကူးသလုိပဲထင္တယ္။ အေပၚကေနၾကည္႕ေတာ႔ လြယ္လုိက္တာ။ မိုးကုတ္ဝိပႆနာမွာ အလြယ္လုပ္ထားတဲ႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္ဝိုင္းဆိုရင္ သိပ္လြယ္တယ္ထင္တာ။ အရွင္အာနႏၵာဆုိ ကိုယ္႔ထက္ေတာင္ဆုိးေသးတယ္။ ဒါေတြကအခ်ဥ္ပါဆိုျပီး ဘုရားကိုေတာင္သြားၾကြားလုိက္ေသးတယ္။ အပင္မွမ်ိဳး၊မ်ိဳးမွအပင္ဆက္စပ္တာမ်ိဳးကို လြယ္တယ္ထင္တာ။ စိတ္ထဲမွာ လည္တဲ႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ၾကေတာ႔ ခံစားေနရတာနဲ႕ ထြက္လမ္းမေရာက္ေတာ႔။ ေသာက၊ပရိေဒဝ၊ ဥပါယာသဘက္ေရာက္ျပီး မ်က္ရည္မ်ားေတာင္လည္ရွာတယ္။ စာေတြ႕ဟာ ကိုယ္ေတြ႕နဲ႕ယွဥ္ရင္ ေသးေသးေလးမွ တကယ္႔ေသးေသးေလးပဲ။

မေန႕ကပဲ ဇနီးသည္ရဲ႕ အသိတစ္ေယာက္ဆံုးသြားတယ္။ ေလျဖတ္တယ္၊ ဆံုးတယ္။ ရက္အနည္းငယ္ေလးပဲ။ သူက ပင္စင္ယူျပီးျပီ၊ ကေလးတစ္ေယာက္ရိွတယ္။ အနာဂတ္မွာ အစီအမံေတြရိွတယ္။ ေသျခင္းကေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ စိတ္ကူးေတြကို ေစာင္႔မသြားဘူး။ တခါတေလ သိပ္ရက္စက္တယ္လုိ႕ထင္စရာရိွတယ္။ အမွန္ေတာ႔ ေသမွာကို ေမ႔ေနၾကတာေၾကာင္႔ အံ႔အားပိုသင္႔ရတာထင္တယ္။ အလွဴအေၾကာင္းကေန ေသျခင္းဘက္ကိုေဝ႔လာတာကို သတိထားမိမယ္ထင္တယ္။ ေသျခင္းဟာ ကန္႕သတ္လုိက္တာပဲ။ အခ်ိန္ဆြဲတတ္တဲ႔သူေတြ ေနာက္အနာဂတ္မွာ မလုပ္ျဖစ္ေတာ႔ဘဲ ျဖစ္ႏုိင္သြားတယ္ဆုိတာကို သင္ခန္းစာေပးေနတာပါပဲ။ ေသျခင္းမရိွရင္ေတာ႔ အေလာတၾကီးလုပ္စရာဘာမွမရိွဘူး။ ေနာက္ဘဝမွာ  ဘာယူသြားခ်င္လဲ။ အဲဒါကိုစဥ္းစားေတာ႔၊ နံပါတ္တစ္က အသိဉာဏ္ပဲ။ အဲဒါမပါသြားရင္ ေနာက္ဘဝမွာ ပိုနိမ္႔က်တဲ႔ဘဝသြားဖုိ႕ ကိုယ္ထူးကိုယ္ခြ်န္လုပ္မိေတာ႔မယ္။ လူ႕ခ်မ္းသာ၊နတ္ခ်မ္းသာဘက္ကို ပါးစပ္သရမ္းျပီး ဆုေတာင္းမိဦးမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ မုိက္တယ္ေဂၚတယ္ဆုိျပီး Shoko Asahara  လိုလူကို ဘုရားထင္ျပီး ဂတ္စ္နဲ႕လူေတြသတ္မိေနႏုိင္တယ္။ အဲဒီေတာ႔ ဒါမ်ိဳးေတြမလုပ္မိေအာင္ အသိဉာဏ္ေလးေတာ႔ ပါမွျဖစ္မယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ေငြ၊ပိုက္ဆံ၊ငဝိုင္း၊အာရေက ဆိုတာလိုတဲ႔ဘဝလုိတာပဲ။ အေဖက ဘဏ္ကာ၊ အေမက မီလ်ံနာ၊ အီတလီမွာ ေန႕လည္စာ စပါဂတ္တီစားျပီး၊ျပင္သစ္မွာဝိုင္ေသာက္၊ ဂ်ာမနီမွာဘီယာေသာက္၊ အဂၤလန္မွာေဘာလံုးပြဲၾကည္႕ျပီး၊ဆြစ္ဇလန္မွာဂရိကမွာတဲ႔ေသာက္ေရေသာက္ျပီးမွ ျမန္မာျပည္မွာ မုန္႕ဟင္းခါးစားဖုိ႕ ကိုယ္ပိုင္ေလယာဥ္နဲ႕ျပန္လာေလာက္ေအာင္ခ်မ္းသာဖုိ႕ေတာ႔ လိုခ်င္မွလုိမယ္။ သို႕ေသာ္လည္း သိပ္ႏြမ္းပါးရင္ေတာ႔မေကာင္းဘူးခင္ဗ်။

(ဆက္ရန္)

Regards,
Z



Peace B with U.