အလြမ္းဖြဲ႕ေတးေတြဟာ အလြမ္းကုိ မဖြဲ႕ေတာ႔ဘူး။

အလြမ္းဖြဲ႕ေတးေတြဟာ အလြမ္းကုိ မဖြဲ႕ေတာ႔ဘူး။

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကုိ ေတးလုိဆိုခဲ႔ၾကဖူးလိမ္႔မည္။ စိတ္ထဲမွာရိွေနသည္႕ နရီစည္းခ်က္မ်ားသည္ ႏူးညံ႕လြန္းခဲ႔ဖူးလိမ္႔မည္။ လိပ္ထားေသာ တိမ္မ်ားကုိ ျဖန္႕ခင္းလုိက္လွ်င္ ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုုး ျပည္႕သြားလိမ္႔မည္။ ခရီးသြားသည္ သူ၏ ေျခေထာက္ကုိလည္း ငံု႕ၾကည္႕ဖူးလိမ္႔မည္။ ကႏၱာရ၏ ေျပာင္းလဲေသာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားကုိလည္း ၾကယ္ကေလးတစ္စင္းျဖင္႔ တြန္းလွန္သြားလိမ္႔မည္။ တစ္ခ်ိန္က ပင္လယ္၊ ယခုကႏၱာရ၊ စြံပလြံရနံ႕ရေနေသာေႏြဦး၏ အထီးက်န္မႈသည္ ေျပးလႊားေနေသာ သဲမႈန္မ်ားတစ္ေလွ်ာက္ လုိက္ပါေနျမဲ။

စာအုပ္ေဟာင္းမ်ား၏ ရနံ႕ကုိ သိမ္းဆည္းျပီးသား စာအုပ္စင္မဲ႔အိပ္ခန္းထဲတြင္ ရရေနသည္။ အရာရာကုိ အနံ႕ျဖင္႔သာ နားလည္ေသာ ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္၏ သင္ယူမႈကုိ သူနားလည္တတ္ခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။ တိမ္မ်ား၏ ရနံ႕၊ လြင္ျပင္၏ ရနံ႕၊ ခ်စ္ခင္သူမ်ား၏ ကုိယ္သင္းနံ႕မ်ား၊ မခ်စ္ခင္သူမ်ား၏ ရနံ႕၊ ေျမသင္းနံ႕၊ စပယ္ဖူးေလး၏ အစိမ္းေရာင္ရနံ႕၊ ႏွင္းဆီဖူေလး၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာ ရနံ႕။ ေနအိမ္၏ ရနံ႕၊ ခရီးမ်ား၏ရနံ႕၊ ပင္လယ္၏ရနံ႕၊ ဆားေငြ႕ေလ၏ရနံ႕၊ ကင္ထားေသာ ပင္လယ္စာမ်ား၏ရနံ႕၊ ဝီစကီ၏ရနံ႕၊ အရာရာသည္ ရနံ႕မ်ားမွတစ္ဆင္႔သာ နားလည္ႏုိင္ခဲ႔သည္။ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း၏ ရနံ႕ကုိေတာ႔ ကြက္လပ္အတုိင္းသာထားလုိက္သည္။ ရနံ႕မ်ားကုိ အေရာင္ျဖင္႔ ဖလွယ္၍ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ ပန္းခ်ီဆြဲေနသည္။ ေတာင္ေတြကုိ တက္ေနတာ လြတ္လပ္ျခင္း၏ ရနံ႕အတြက္ဟု မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေျပာသည္။ မုိးေရစုိစြတ္ေနေသာ ျမက္ပင္ေလးမ်ား၏ ရွင္းသန္မႈႏွင္႔ ေနေရာင္ျခည္၏ေႏြးေထြးမႈတုိ႕၏ ဆံုခ်က္တြင္လည္း လွပေသာ ရနံ႕တစ္ခုရိွလိမ္႔မည္။

နားလည္မႈသည္ ဒုိင္မင္းရွင္းအကန္႕အသတ္ထဲမွ သိႏုိင္စြမ္းသာျဖစ္သည္။ ၾတိဂံအေၾကာင္းကုိ စက္ဝုိင္းမ်ားနားမလည္ႏုိင္ခဲ႔သည္မွာလည္း မဆန္းေတာ႔ပါ။ ညီညာစြာေျဖာင္႔တန္းေနေသာ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းကုိ ျပိဳင္မ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္းျဖတ္သန္းသြားေသာေၾကာင္႔ ေထာင္႔မ်ားျဖစ္လာၾကသည္ဆုိေသာ္လည္း အလြန္လွ်င္ျမန္ေသာ အလင္းတန္းမ်ား၏ ေတြ႕ဆံုမႈ၊ ကြဲကြာမႈမ်ားတြင္ ျဖတ္ခနဲျဖစ္လာေသာ အလြန္လ်င္ျမန္ေသာေထာင္႔မ်ားသည္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လည္ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ္႔မည္သာျဖစ္သည္။ ကမာၻၾကီး၏ ဟန္ခ်က္၊ တစ္ေယာက္စီ၏ ႏွလံုးသားဟန္ခ်က္ကုိ ထိန္းထားရန္ကိစၥသည္ ရွင္သန္ျခင္းတရား၏ ဥပေဒသတစ္ရပ္လည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏုိင္သည္။

ကမာၻၾကီး၏ မတည္ျမဲမႈကုိ ေမ႔ထားရန္၊ အရည္ေပ်ာ္ေနဆဲ ေက်ာက္ရည္ပူမ်ားကုိ စိတ္ခ်ထားလုိက္ရန္ ေမာဟအနည္းငယ္ေတာ႔ လုိလိမ္႔မည္။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းသုိ႕ စိမ္႔ဝင္လာေသာ ေလျပည္၏ရနံ႕သည္ ေတးသံဆန္လြန္းသည္။ Jazz Piano သံေလးတစ္ခုကို လြမ္းေနေသာစိတ္သည္ ယွဥ္ဘက္ေစတသိက္မ်ားကုိ ေက်ာ္လြန္သြားခဲ႔သည္။ အိမ္မက္တစ္ခ်ိဳ႕၏ ရနံ႕သည္ ေမႊးျမလြန္းေနသည္။ ထာဝရရိွေနမည္ဟူေသာ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္မႈတစ္ခု၏ အဆံုးသတ္သုိ႕ လွ်ပ္တျပတ္ ေရာက္ရိွသြားသည္။ ေရာ္ခ်ိန္မေရာက္မီ ေၾကြသြားေသာ သစ္ရြက္စိမ္းေလးတစ္ရြက္ကုိ နားမလည္ႏုိင္ခဲ႔ေသာ သိမႈ၏ အင္နာရွား ခြ်တ္ေခ်ာ္မႈကုုိပင္ လြမ္းဆြတ္ျခင္း တံဆိပ္ကပ္လုိက္ရသည္။

Hello darkness my old friend I've come to talk with you again ဟူေသာ တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတးမွ စာသားမ်ား၏ရနံ႕သည္ မုိးခုိးေရာင္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ ျဖစ္လိမ္႔မည္။ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ကုိ ကြဲေအာင္ျပဳလုပ္သည္မွာ လြယ္ကူေသာ္လည္း ကြဲျပီးသား ဖန္ခြက္တစ္ခြက္၏ ဖန္ကြဲစမ်ားျဖင္႔ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ ျပန္လုပ္ရန္မွာ ခက္ခဲခဲ႔သည္။ ခရီးသြားမ်ားသည္ မိမိတုိ႕သြားခဲ႔ေသာ ခရီး၏ ေဝးလံမႈကုိ ေမ႔ထားလုိက္ရင္း အိမ္ျပန္ခ်ိန္ခရီး၏ ရွည္လ်ားမႈကို ေမ႔ေလ်ာ႔ထားမိၾကသည္။ အကြာအေဝးမ်ား၏ ရနံ႕သည္ သူဆြတ္ေနက် Dior (J'ADORE) ျဖစ္ေနခဲ႔သည္။

ဆံုးရွံဳးသြားမွ တန္ဖုိးနားလည္သူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ႔ ေလာကသည္ အနည္းငယ္ အေမွာင္ထုဆန္လြန္းေနခဲ႔လိမ္႔မည္ထင္သည္။ ခ်စ္ခဲ႔ဖူးေသာ ေနဝင္ခ်ိန္တစ္ခုအေၾကာင္း အေလးအနက္ေျပာျပခဲ႔ျပီးျဖစ္ေနခဲ႔သည္။

နည္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မ်ားသည္ျဖစ္ေစ ခ်စ္ျခင္းတရားသည္ ျမင္႔ျမတ္ေသာစိတ္၏ အလင္းသာျဖစ္သည္။ လမ္းမ်ားသည္ ေရြးခ်ယ္မႈကုိ ျဖစ္ေပၚေစခဲ႔ျပီး၊ တန္ဖုိးမ်ားသည္ အေရးၾကီးအစဥ္မ်ားကုိ သတ္မွတ္ခဲ႔သည္။ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းသည္ ဒဏ္ရာတြင္ လမ္းဆံုးခဲ႔လိမ္႔မည္။ တန္ဖုိးထားမႈသည္ အံၾသစိတ္ပ်က္မႈတြင္ အဆံုးသတ္ရလိမ္႔မည္။ သက္ေသမျပႏုိင္ေသာ ခ်စ္ျခင္းတရား၏ ေႏြးေထြးမႈကုိ သံသယဝင္ရျခင္းထက္ၾကီးေသာဆင္းရဲသည္ ရိွေကာင္းလိမ္႔မည္မထင္။ သုိ႕ေသာ္ အလင္းဘက္ကမ္းသုိ႕ ထပ္မံလုိက္ပါလာႏုုိင္ျခင္းမရိွေသာ ဒဏ္ရာမ်ား၏ အကန္႕အသတ္ရိွမႈကုိ နားလည္လက္ခံလုိက္ရန္သာ ေျဖသာစရာရိွသည္။ တိမ္မ်ားသည္ လွျမဲလွေနၾကသည္။ ရင္ဘတ္ထဲတြင္ တိမ္ကေလးရိွလွ်င္ ျပင္ပမွ တိမ္ကေလးကုိ တကယ္ျမင္ရလိမ္႔မည္။

ထြက္ေနၾက လေလး ကြယ္သြားသလုိ၊ ျမင္ေနၾက မိတ္ေဆြေတြ ျပန္မလာေတာ႔သလုိ၊ မုိးေခါင္သြားသလုိ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားအလင္းမဲ႔ခ်ိန္လည္းရိွရလိမ္႔ဦးမည္။ ကုိယ္႔ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္ က်န္သည္႕လူ၊မိတ္ေဆြ၊အရာဝတၳဳမ်ား၊ ပန္းပြင္႔မ်ား၊ စာအုပ္မ်ား၊ တိမ္တုိက္မ်ားကုိလည္း ဥေပကၡာျပဳၾကရျပန္သည္။ ဒဏ္ရာမ်ားကုိ မခ်စ္ခင္ခဲ႔ေသာ္လည္း ခ်စ္ခင္ျခင္းမ်ား ဒဏ္ရာရရလာၾကျမဲျဖစ္ေနသည္ကေတာ႔ ပံုျပင္ဆန္လြန္းခဲ႔သည္။

အျမဲတမ္းရိွေနမည္ထင္ခဲ႔ေသာ ေမတၱာတရား၏ ထြက္ခြာသြားမႈကုိ ေငးၾကည္႕ေနရင္း ေနဝင္ခ်ိန္သည္ တုိေတာင္းေသာကာလအတြင္း အေတြးမ်ားစြာေပးသြားခဲ႔ဖူးသည္။

ေပ်ာ္ရႊင္မႈသည္ ဖမ္းမမိခဲ႔ေသာ သက္တံေလးတစ္ခုျဖစ္လိမ္႔မည္။ ထုိ႕အတူ တစ္လံုးငါးျပားျဖင္႔ေရာင္းေသာ ေရာင္စံုေဘာလံုးသည္ၾကီးကုိလည္း ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ျပန္လည္ရွာမေတြ႕ေတာ႔ပါ။

အိမ္ကုိဆံုးရွံဳးသူသည္ အိမ္မက္ကုိလည္း ဆံုးရွံဳးရျမဲျဖစ္သည္။ ေတးသံကုိဆံုးရွံဳးသူသည္ ေၾကကြဲမႈကုိ အေမြဆက္ခံရသူျဖစ္လာသည္။ သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ရသူတစ္ေယာက္အတြက္ စာေတြအမ်ားၾကီးေရးခဲ႔ျပီးျပီျဖစ္သည္။ သူမရိွသည္႕ေနာက္ ဆက္လက္ေရးစရာ စာသားတစ္လံုးမွ က်န္ရစ္မေနေတာ႔သည္မွာလည္း မထူးဆန္းေတာ႔။ ျပီးဆံုုးသြားျပီျဖစ္ေသာ ရွင္သန္ခ်ိန္၏ အကန္႕အသတ္ကုိလည္း လက္ခံလုိက္သည္။ ဘဝသည္ ထင္ထားသည္ထက္ အရသာမ်ားစြာရိွေသာ ခရီးစဥ္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ အၾကိမ္ၾကိမ္ မျပတ္မသား ျဖစ္ေနခဲ႔ေသာ လူတစ္ေယာက္၏ ျပတ္သားသြားခ်ိန္တြင္မွ သူ႕ကုိယ္သူ ျပန္လည္ရွာေတြ႕ခဲ႔သည္။ ဘဝထဲမွ ဒဏ္ရာကုိႏႈတ္လုိက္လွ်င္ အခြံသက္သက္သာက်န္ရစ္ေတာ႔သည္။ အခြံသက္သက္ျဖင္႔လည္း ေပ်ာ္ရႊင္သည္။ ဒဏ္ရာမဲ႔ျခင္းသည္ ႏွစ္လုိဖြယ္ရာ ဘဝပင္ ျဖစ္ေနျပန္ေတာ႔သည္။

ရိွျခင္းထဲမွ မရိွျခင္းကုိ ခြာထုတ္ယူထားလုိက္သည္။ စာအုပ္စင္အလြတ္တစ္ခု၏ တန္ဖုိးသည္ သုညျဖစ္လာသည္။ သုညထဲတြင္ ဝင္ေခြေနလုိက္သည္။ တန္ဖုိးမ်ားသည္ သုညတြင္သာ အဆံုးသတ္သည္။ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားသည္ ဆံုးရွံဳးျခင္း၌သာ အဆံုးသတ္ရလိမ္႔မည္။ အေမွာင္ထဲထုိင္ေနေသာ ေၾကာင္တစ္ေကာင္အတြက္ မနက္ျဖန္ အသစ္မ်ားသည္ အတိတ္မ်ားထက္ ပုိ၍ လုိအပ္ျခင္းမရိွေတာ႔။ ၾကိဳးမဲ႔ေစာင္း၏ လြတ္လပ္မႈ၊ တစ္ကြင္းထဲနဲ႕ မျမည္ေတာ႔တဲ႔ ေရႊလက္ေကာက္ေလး၏ ျငိမ္သက္မႈ၊ ေၾကြလက္စ သစ္ရြက္ေျခာက္ေလး၏ အထီးက်န္မႈ၊ သခၤါရတရား၏ လွပမႈတုိ႕သည္ ဆန္းၾကယ္ေနျမဲျဖစ္သည္။ မေျပာျဖစ္ခဲ႔ေသာ စကားမ်ား၏ အေငြ႕ပ်ံသြားမႈကုိလည္း ထံုေပေပ ရပ္ၾကည္႕ေနလုိက္သည္။

လူနာကေတာ႔ အျဖဴေရာင္အခင္းဟာ combed cotton မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိသိေနပံုရသည္။ မ်က္လံုးေတြကုိ မ်က္လႊာခ်ထားလုိက္ျပီး ရွင္သန္ျခင္းကုိ လက္ေလွ်ာ႔ထားခဲ႔လုိက္သည္။ ေတာ္ေလာက္ပါျပီ။ ဒီဘဝအတြက္ေတာ႔ ေတာ္ေလာက္ပါျပီဟု သူ႕ကုိယ္သူ သတိေပးလုိက္သည္။ ဘဝႏွင္႔ရင္း၍ ဝယ္ယူခဲ႔ေသာ ယံုၾကည္မႈတစ္ခုအတြက္ ဒီေလာက္ေၾကကြဲရရင္ေတာ္ေရာေပါ႔ဟု ခရမ္းေရာင္ပန္းပြင္႔ေလးကေျပာသည္။

ေအာင္ျမင္မႈဆုိတာဘာမ်ားလဲ။ ေငြေၾကးျပည္႕စံုမႈလား။ အိမ္မက္ေတြ အားလံုး တကယ္ျဖစ္လာတာလား။ ေၾကြျပီးသားၾကယ္ေလးဆီ အေရာက္သြားႏုိင္ခဲ႔တာမ်ိဳးလား။ တိတိက်က် မဖြင္႔ဆုိႏုိင္ေပမယ္႔လည္း ေအာင္ျမင္ခြင္႔ရိွေနေသးသည္။ အိပ္ခ်ိန္မွာ အိပ္ႏုိင္တာ ေအာင္ျမင္မႈပဲမဟုုတ္လား။ စားခ်င္တာစားႏုိင္ေသးတာလည္း ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုပဲ။ ခ်စ္တဲ႔သူေတြအတြက္ အခ်ိန္ေပးႏုိင္ေသးတာ အၾကီးဆံုုးေအာင္ျမင္မႈပဲေလ။ ဆံုုးသြားတဲ႔ အသက္ ၅၆ ႏွစ္အထိ သား၊သမီးေတြအတြက္ မအားေသးဘူးလုိ႕ တစ္ခါမွ မေျပာခဲ႔ဖူးတဲ႔ မိခင္ၾကီးရဲ႕ ေမတၱာကုိ ေရးေရးသေဘာေပါက္လာေတာ႔ စိတ္ဒဏ္ရာပုိရလာသည္။ အေမဟာ စကားလံုုးေတြ သိပ္မ်ားမ်ားမေျပာတတ္ပါဘူး။ တိတ္တိတ္ေလးနဲ႕ ေလးနက္သြားခဲ႔တာပါလားဆုိတာကုိ ပုိျပီးနားလည္လာခဲ႔သည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာထက္ အခ်ိန္ကုန္တာ ဘာရိွဦးမွာလဲ။ လူတစ္ေယာက္ကုိ တကယ္ခ်စ္ဖုိ႕ဆုိတာ အခ်ိန္အမ်ားၾကီးလုိသည္။ လုုိေနသည္။ လုိခဲ႔သည္။ လုိေနလိမ္႔ဦးမည္။ ပန္းဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ခုကို ပ်ိဳးေထာင္ရသည္ထက္ အမ်ားၾကီးပုိလုိအပ္လိမ္႔မည္။ အေလ႔က်ေပါက္ေရာက္ေလ႔မရိွေသာ အပင္မ်ား စုိက္ပ်ိဳးထားသူတစ္ေယာက္၏ ဝီရိယမ်ိဳးျဖင္႔ ခ်စ္ခင္ရမည္ထင္သည္။ အရိပ္တၾကည္႕ၾကည္႕ ခ်စ္ခင္ရလိမ္႔မည္ထင္သည္။ လစ္လ်ဴရႈတတ္ရံုုျဖင္႔ေတာ႔ မိဘေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမည္မထင္။ သူစိမ္းတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္လာလိမ္႔မည္။ အရင္းႏွီးဆံုုး သူစိမ္းမ်ား ဆုိပါေတာ႔။

တိမ္ေတြကုိ ေငးၾကည္႕ေနလုိက္သည္။ forget-me-not  မ်ား၏ ျပာလြင္မႈ။ ဝိမုတၱိ၏ လြတ္ျငိမ္းမႈ၊ သပိတ္လြယ္ငွက္ေလး၏ လန္းဆန္းမႈႏွင္႔ အစစအရာရာ ျပီးျပည္႕စံုေသာ တိမ္ကေလးသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္။ ေရညိွတက္ေနေသာ အုတ္ဂူတစ္ခု၏ ေရွ႕တြင္ ေျပာစရာစကားလည္း သိပ္မ်ားမ်ားစားစားရိွမေနပါ။ ျငိမ္သက္သြားေသာ စြမ္းအင္ႏွင္႔ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနရေသာ စြမ္းအင္ႏွစ္ခု၏ နားလည္မႈျဖင္႔ တိတ္ဆိတ္ေနခဲ႔ၾကသည္။ ပန္းစည္းမ်ားသည္ မည္သည္႕အနက္အဓိပၺာယ္ကုိမွ မေဆာင္ပါ။ ႏွင္းဆီပန္း  ေျခာက္ဆယ္႔တစ္ပြင္႔သည္လည္း မည္သည္႕ အဓိပၺာယ္မွ်မရိွပါ။ Juz to say I am fine, mother.

With Peace,
Zephyr

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဒီစာတစ္ပုဒ္ဟာ ၂၀၁၅ အတြက္ ေနာက္ဆံုးေရးလုိက္တာပါပဲ။ ေနာက္ထပ္ ျပန္လာ၊မလာ မေသခ်ာတဲ႔အတြက္ အားလံုးကုိလည္း တစ္ခါတည္း ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ အခ်ိန္အတုိင္းအတာ တစ္ခုေပးျပီး ေရးျဖစ္ခဲ႔တာေတြအတြက္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္မႈေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ႔ပါတယ္။ တုိေတာင္းတဲ႔ဘဝမွာ အခ်ိန္ေပးစရာေတြမ်ားလာတာ သဘာဝပဲထင္တယ္။ ေရးစရာရိွတာေတြ အကုန္ေရးျပီးသြားျပီ။ က်ေနာ္ ေရးဖုိ႕လုိတာေတြလည္း အကုန္ေရးျပီးသြားျပီ။ ဘဝရဲ႕ ဒုတိယပုိင္းကုိ ဆက္ကစားဖုိ႕ နားသင္႔တာေတြက နားလုိက္ျပီ။ ဖတ္စရာက်န္ေနတဲ႔ စာအုုပ္ေတြကုိ သိမ္းထားတဲ႔ စင္ကေန ျပန္ခ်ထားျပီး စားပြဲေပၚတင္ထားလုိက္ျပီ။ ၂၀၁၅၊ ၂၀၁၆၊ ၂၀၁၇ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕စာဖတ္ျပီး၊ ေဝးေဝးလံလံ ခရီးသြားမယ္စိတ္ကူးတယ္။ဘဝကုိ ေနာက္ထပ္ နည္းလမ္းတစ္မ်ိဳးနဲ႕ျဖတ္သန္းၾကည္႕တာေပါ႔။

Peace B with U.

ေမလေတးသီခ်င္းဖြဲ႕သီမႈသည္ ေဖ်ာ႔မႈန္တုန္ရီ ေဝဝါးကုန္ေလ၏။

ေမလေတးသီခ်င္းဖြဲ႕သီမႈသည္ ေဖ်ာ႔မႈန္တုန္ရီ ေဝဝါးကုန္ေလ၏။

ေက်ာက္မ်က္ အေရာင္းဆုိင္ေရွ႕သုိ႕ရာက္သည္။ ေတာက္ေတာက္ပပ စိန္ေလးတစ္ပြင္႔ဗဟုိျပဳသည္႕ အသည္းပံု လည္ဆြဲေလးကုိ ေတြ႕သည္။ အေမမ်ားေန႕အတြက္ ဝယ္ဖုိ႕စိတ္ကူးျပီး ပုိက္ဆံအိတ္ထဲမွ credit card ကုိထုတ္လုိက္သည္။ ျပီးမွ ငါ႔ အေမဆံုးသြားတာၾကာျပီပဲ ဟူသည္႕ အသိဝင္လာသည္။ credit card ကိုျပန္သိမ္းရင္း Swissbake ဆုိင္ဆီသုိ႕ ဆက္ေလွ်ာက္သည္။ အခါးဆံုုးေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေပးဖုိ႕မွာလုိက္သည္။ လူသည္ အခါးကုိသာ အရသာခံတတ္ေတာ႔သည္။

ခ်စ္ျခင္းတရားသည္ ေတာင္ပံမ်ားသာျဖစ္သည္။ ခ်စ္၍ေျပာခဲ႔ေသာ စကားလံုးမ်ားသည္ ခ်စ္ျခင္းတရား၏ ေတာင္ပံမ်ား ပင္ျဖစ္သည္။ စကားလံုးမ်ားကုိ ျပန္လည္ သိမ္းဆည္းလုိက္သည္။ စာလံုးေလးတစ္လံုးစီသည္ ခ်စ္ျခင္းတရားမ်ား၏ အစအနမ်ားျဖစ္ေနခဲ႔သည္။

ေကာင္းကင္တြင္ ၾကယ္မ်ား မရိွခဲ႔သည္မွာ ၾကာလြန္ခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။
မုိးေကာင္းကင္၏ အေနာက္ဘက္တြင္ေတာ႔ ၾကယ္ေလးတစ္လံုး ရိွေနမွန္း စိတ္ထဲမွ သိေနခဲ႔မိသည္။ ထုိအသိတရား၏ ခုိင္ျမဲမႈသည္ ေလာကတြင္ ေနေပ်ာ္ေစခဲ႔သည္။ ထုိအသိမရိွေတာ႔လွ်င္ လူသည္ ေသျခင္းတရားကုိသာ ေရြးခ်ယ္သြားၾကလိမ္႔မည္။

ဖခင္ၾကီးဆီဖုန္းဆက္သည္။ မိခင္ၾကီးလက္ေဆာင္ေပးခဲ႔သည္ အီတလီ စိပ္ပုတီးေလးကုိ သူၾကိဳးျပန္လဲျပီး စိပ္ေနတာ ႏွစ္ခါရိွျပီဟုဆိုုသည္။(သက္တမ္း ႏွစ္၂၀ ေၾကာ္ၾကာျပီဆုိတဲ႔သေဘာပဲ။) ဒီတစ္ေခါက္ၾကိဳးလဲရင္ ေနာက္ဆံုးပဲဟုဆိုသည္။ ခ်စ္ျခင္းတရားသည္ အီတလီလုပ္ ႏွင္းဆီရနံ႕ စိပ္ပုတီးေလးတစ္ခုလည္းျဖစ္ႏုိင္သည္။ အီတလီသြားရင္ တစ္ကံုးဝယ္ခဲ႔ေပးမည္ဟုဆိုေသာ္လည္း သူစိတ္ဝင္စားပံုမရ။ ခ်စ္ျခင္းမပါေသာ စိပ္ပုတီးအသစ္တစ္ခုကုိ ဘယ္လုိအစားထိုးရမွန္း သူသိပံုုမေပၚ။ အျပာေရာင္ crystal မ်ားျဖင္႔ ျပဳလုပ္ထားေသာ အလြန္လွပသည္႕ စိပ္ပုတီးတစ္ကံုးကိုလည္း မိမိအတြက္ မိခင္ၾကီး အီတလီေရာက္စဥ္က ဝယ္လာေပးခဲ႔ဖူးသည္။ အမွတ္တရမ်ားကုိ အမွတ္ရရမွာ ပ်င္းရိသူပီပီ Ikea မွ storage ပံုးအနီေလးတြင္ ထည္႕သိမ္းထားလုိက္သည္။ ဒီစိပ္ပုတီးကုိပဲ လူၾကံဳရိွလွ်င္ ဖခင္ၾကီးဆီ ပုိ႕ေပးလုိက္မည္ဟု စိတ္ကူးသည္။

ဥပါဒါန္အေၾကာင္းကုိ ဖခင္ၾကီး နားမလည္ေသးပါ။ သုိ႕ေသာ္ က်ေနာ္ရွင္းျပမေနေတာ႔ပါ။ ဝမ္းနည္းသူတစ္ေယာက္အတြက္ ဝမ္းနည္းျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုုးေဆးျဖစ္လိမ္႔မည္ထင္သည္။ ဝမ္းမနည္းတတ္သူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ႔ သူ႕အလုပ္သူလုုပ္ေနတာလုိ႕ပဲ ျမင္ရလိမ္႔မည္ထင္သည္။

တိမ္မ်ားအေၾကာင္းကုိ သင္ၾကားေပးခဲ႔သူတစ္ေယာက္သည္ တိမ္မ်ားကုိ က်ေနာ္ခ်စ္မွန္း သိခဲ႔ျပီးသားသာျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။

စုိက္ထားသည္႕ စံပယ္မ်ားကုိပင္ မခူးခဲ႔သည္မွာ ေလးလျပည္႕သြားခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။ ပန္းတစ္ပြင္႔၏ လြတ္လပ္ခြင္႔ကုုိ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ၾကည္႕ရႈေစာင္႔ေရွာက္သူသာ ျဖစ္ခ်င္သည္။ ေရေလာင္းမည္။ ေျမၾကီးထည္႕ေပးမည္။ ပြင္႔လာေသာ ပန္းပြင္႔ေလးတစ္ပြင္႔စီကုုိ ေလးစားစြာ ခ်စ္ခင္မည္။ ညတိုင္း ၾကယ္ကေလးတစ္ပြင္႔ကုိ စပယ္ပန္းေလးရွာေတြ႕ဖုိ႕ ဆုေတာင္းေပးလိမ္႔မည္။ စံပယ္ပန္းကေလးကလည္း လေရာင္လႈံ၍ ေႏြးလိမ္႔မည္။ သူခ်စ္ေသာ တရားကုုိ သူခ်စ္ေသာ ရနံ႕မွ တစ္ဆင္႔ သင္ၾကားေပးလိမ္႔မည္ထင္ပါသည္။ ၾကယ္တစ္ပြင္႔ကိုု ရွာေနေသာ စပယ္ပန္းေလးတစ္ပြင္႔စီကုိ သူတုုိ႕ရွာေနေသာ ၾကယ္ပြင္႔မ်ားႏွင္႔ ေတြ႕ေစခ်င္သည္။ ၾကယ္ေပ်ာက္ေသာ ၾကယ္ေငးသူတစ္ေယာက္၏ ခံစားခ်က္ကုိ နားလည္ေနသူတစ္ေယာက္အေနျဖင္႔ စပယ္ပန္းေလးတစ္ပြင္႔စီ၏ ေလာကဒဏ္ကုိ ျဖည္႕စြက္နားလည္ေနမိသည္။

မိမိ၏စိတ္ကုိ ငံု႕ငံု႕ၾကည္႕ရင္း ေပၚလာသည္႕ လမ္းကုိသာ ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔ ဆက္ေလွ်ာက္သြားလုိက္သည္။ မွားခဲ႔တာေတြလည္း မွားခဲ႔သည္႕အတုိင္း၊မွန္ခဲ႔တာေတြလည္း မွန္ခဲ႔သည္႕အတုိင္း လႊတ္ခ်ထားလုိက္သည္။ ဝန္ပုိမတင္ေဆာင္ေသာ တိမ္လႊာေလးတစ္စ၏ ေမ်ာလြင္႔မႈဆီသုိ႕ စိတ္ကုိ ပုိ႕လႊတ္ရင္း ပ်ံသန္းထြက္သြားေနမိသည္။

တိမ္မွ်င္ေလးတစ္စအေနျဖင္႔ အလြန္လွေသာ ၾကယ္ေလးတစ္စင္းကုိ ျမင္ေနရသည္။ ခ်စ္ေနျခင္းကုုိ ခ်စ္ေနျခင္းမွာ ထားရစ္ခဲ႔သည္။ လြမ္းဆြတ္ျခင္းျဖင္႔ နာဖ်ားေနေသာ သစ္ပင္ငယ္ေလး၏ ၾကီးရင္႔မႈကို ၾကည္႕ေနလုိက္သည္။ တစ္ခ်ိန္က မ်က္ရည္မ်ားသည္ ေျခာက္ေသြ႕ခ်ိန္တြင္ ျငိမ္သက္ေသာစိတ္ကုိ ျဖစ္တည္ေစခဲ႔ဟန္တူသည္။ ထပ္မံနာက်င္စရာ အခန္းလြတ္မရိွေတာ႔ေသာစိတ္တည္ေဆာက္မႈ ျဖစ္စဥ္သည္ ျပီးဆံုးခဲ႔ဟန္တူသည္။ လြင္႔ေနေသာစိတ္သည္ ေကာ္ဖီခြက္ဆီသုိ႕ျပန္ေရာက္လာသည္။

ဆက္လက္၍ မေသာက္ျဖစ္ေတာ႔ေသာ ေကာ္ဖီခြက္ထဲတြင္ ၾကယ္ေလးတစ္စင္းေတြ႕ရသည္။ ျပည္႕စံုုသည္႕ ဘဝဘက္ျခမ္းသုုိ႕ ဆက္မလုိက္လာသူတစ္ဦးအတြက္ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ အျပံဳးတစ္ခုုသာ ေပးျဖစ္ခဲ႔သည္။ ဘဝဆက္တုုိင္း ခုိင္ျမဲေနေသာ နားလည္မႈသည္ လင္းလက္ေတာက္ပစြာ ေအးျမေနခဲ႔သည္။

သႏၱိတျမစ္၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာသုိ႕ မိခင္ၾကီး တစ္ေန႕ေရာက္သြားပါလိမ္႔မည္။ ဝိမုတၱိ၏ ရွင္းလင္းေသာျဖစ္စဥ္ကုုိ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ သူနားလည္သြားပါလိမ္႔မည္။ သံသရာလည္ေစေသာ တရားႏွင္႔၊ သံသရာရပ္ေစေသာ တရားတုိ႕၏ ျခားနားမႈကို ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္သိေနေသာ စိတ္၏ လြတ္ကင္းမႈအေၾကာင္းကုိ တစ္ေန႕ သူ က်ေနာ္႔ကုိ ျပန္ေျပာျပလိမ္႔ဦးမည္ထင္သည္။ ဆပ္၍မကုန္ႏုိင္ေသာ အနႏၱေမတၱာတရားေတာ္ျဖင္႔ သူ က်ေနာ္႔ကုိ ဆက္ခ်စ္ေနဦးမည္ထင္ပါသည္။

အလြန္လွေသာ ေမတၱာတရား၏ ဖြဲ႕တည္မႈ၊ လႊမ္းျခံဳမႈအေၾကာင္းကုိ က်ေနာ္ေတြးေနမိသည္။ က်ေနာ္ေပ်ာက္ေနေသာ ၾကယ္ေလးသည္ႏွလံုုးသားေထာင္႔ခ်ိဳးတစ္ေနရာတြင္ ထာဝရလင္းေနမွန္း သိလုိက္ရေသာ အခုိက္အတန္႕ကုုိ ေမတၱာတရား၏ ဆာတိုရီ အခုိက္ဟုသတ္မွတ္ရလိမ္႔မည္ထင္သည္။ ၾကယ္ကေလး၏ ေမတၱာျဖင္႔ က်ေနာ္႔ေသြးေတြ လည္ပတ္ေႏြးေထြးေနသည္။ ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင္႔ တြဲထားေသာလက္မ်ားရိွခဲ႔ၾကသည္။ သူ႕ရံုုးကုိ က်ေနာ္လုိက္ပုိ႕သည္။ သူ႕ရံုုးဆင္းခ်ိန္ကုိ ခေရပန္းေကာက္ရင္း ေစာင္႔ေနဖူးသည္။ ဝန္ၾကီးမ်ားရံုုးစာၾကည္႕တုုိက္တြင္ စာထုုိင္ဖတ္ရင္း က်ေနာ္႔ ေႏြရာသီေတြ ကုန္ဆံုုးခဲ႔ဖူးသည္။ အရာရာသည္ ေဟာင္းႏြမ္းမသြားေသာ သိစိတ္၏ အစိတ္အပုုိင္းမ်ားသာျဖစ္ေနသည္။ ၾကယ္ကေလးရိွေနမွန္း ေသခ်ာသြားခ်ိန္တြင္ ၾကယ္ေငးသူသည္ ၾကယ္လြမ္းတရားမွ လြန္ေျမာက္သြားခဲ႔သည္။

ဒီေန႕ဟာ အေမမ်ားေန႕ဆုိေတာ႔ ၾကယ္ကေလးတစ္စင္းအေၾကာင္း က်ေနာ္ ပံုျပင္တစ္ခုလုုိေျပာေနမိတယ္။ မဝယ္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ စိန္ပြင္႔ေလးထက္ ၾကယ္ကေလးက အဆ ၁၀၀ ပုိလင္းတာေပါ႔ .....။ စစ္မွန္တဲ႔ ခ်စ္ျခင္းဟာ ေႏြးေထြးတဲ႔ လႊမ္းျခံဳမႈ၊ သက္သာေစတဲ႔ စမ္းေရ ....၊ ခ်ိဳျမိန္တဲ႔ ပ်ားရည္ျမစ္၊ သႏၱရသပန္းပြင္႔ေတြနဲ႕ ဥယ်ာဥ္ေတာ္ ....၊ ညီညာဖ်ဖ် သံျပိဳင္ေတး .... ၊ ခ်ိဳလြင္ၾကည္ျမတဲ႔ ရယ္သံ၊ ၾကင္နာေႏြးေထြးတဲ႔ အၾကည္႕တစ္ခ်က္နဲ႕ျပီးျပည္႕စံုုတဲ႔ နားလည္မႈပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႕ ဆိုးခဲ႔သမွ်၊ က်ေနာ္တုိ႕ မွားခဲ႔သမွ် မိဘေမတၱာနဲ႕ ေမ႔ေမ႔ပစ္လုိက္ျပီး ဆက္ခ်စ္ေနတဲ႔ မိဘရင္းေတြဟာ ဒီေန႕တစ္ေန႕မွာမွ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳရမယ္႔သူေတြမဟုုတ္ဘူး။ ရင္ဘတ္ထဲထည္႕သိမ္းထားတဲ႔ၾကယ္တစ္စင္းဟာ ႏွလံုုးခုုန္သံနဲ႕အတူ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လင္းခ်င္းေနရမွာေပါ႔။ ခ်စ္ျခင္းဟာ မေပ်ာက္ပ်က္ေသာ စြမ္းအင္ပဲမဟုုတ္လား။ ဒီေန႕ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ၾကယ္ေလးကုိ ခင္ဗ်ားရွာေတြ႕ေအာင္ရွာလုိက္ပါ။ လူသားအျဖစ္မွာျဖစ္ျဖစ္၊ စြမ္းအင္အျဖစ္မွာျဖစ္ျဖစ္ ျမဲျမဲျမံျမံ ခုုိင္ခုိင္က်ည္က်ည္ ခ်စ္ႏုိင္တာ ဘယ္သူေတြရိွေသးလုိ႕လဲ။

ရြတ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ခရမ္းျပာထက္လူရဲ႕ ကဗ်ာစာသားေလး ျပန္သတိရလာတာနဲ႕ ဒါေလးနဲ႕ပဲ အဆံုုးသတ္လုိက္ခ်င္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္႔ေရွ႕မွာ
အေမဟာ ႏုုိင္ငံေတာ္အလံတစ္ခုလုိ မားမားမတ္မတ္ရပ္
ေရဒါတစ္ခုလို
ေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲေရာက္ သံလုိက္အိမ္ေျမွာင္တစ္လံုးလုိ
ခပ္စြာစြာ
ကြ်န္ေတာ္ဆာေနတဲ႔လမ္းေတြကုိ ဝယ္ေကြ်းေမြးခဲ႔တာ
သူမ်ားေတြခ်စ္တာ
ငါဆဲေနသေလာက္ပဲရိွတယ္
ျပန္ေျဖလုိ႕မရေအာင္ ဆံပင္ေတြျဖဴလာသလုိ
ေမတၱာတရားရဲ႕ ပ်ားရည္ထဲ ေျပးမရေအာင္ နစ္လုိ႕ ........။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာရဲ႕အခ်ဳပ္ဟာ ဒါပါပဲ။ သူမ်ားေတြခ်စ္တာ ငါဆဲေနသေလာက္ပဲရိွတယ္ဆုုိတဲ႔ အလကၤာေလးက ထပ္ျဖည္႕စရာမလုိေတာ႔တဲ႔ ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးေပါ႔။

Happy Mother’s Day 

Peace B with U.

ေန႕စြဲအမွတ္အသားမ်ား

ပုိထုိးတာထက္ ပုိခံရတာကုိအမွတ္ေပးတဲ႔ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ အစ္ကီယာက throws ႏွစ္ထည္နဲ႕ square pillow သံုးခုဝယ္ျပီး၊ အေရာင္အတြဲအစပ္ေတြ ေလ႔လာ၊ မုိးအံု႕တယ္၊ ေနသာတယ္၊ မနက္ျဖန္ဘာျဖစ္မယ္၊သန္ဘက္ခါ ဘာျဖစ္မယ္ေတြေမ႔ထားျပီး၊ ေပ်ာ္ေအာင္ေနႏုိင္ဖုိ႕ၾကိဳးစားတယ္။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္အနည္းငယ္က တစ္စစီတပ္ဆင္ခဲ႔တဲ႔စာၾကည္႕တုိက္ေလးကုိ တစ္စစီျဖဳတ္သိမ္းတယ္။ ခ်စ္ခဲ႔တာေတြလည္း မခ်စ္ေတာ႔ဘူး။ မုန္းခဲ႔တာေတြလည္း မမုန္းေတာ႔ဘူး။ အသစ္ျပန္ျပန္ျဖစ္ေနတဲ႔လူဟာ ငါ႔စိတ္ထဲမွာရိွေနတယ္။ အေျပာင္းအလဲျမန္သူအျဖစ္မွာ ထာဝရေနသားက်ေနတယ္။ ငါ႔အမွားေတြထက္ ငါ႔ရဲ႕မွားခ်င္စိတ္က ပုိပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္က အိမ္နဲ႕ေဝးရာကုိေျပးခဲ႔ၾကျပီး၊ ဒီေန႕ အိမ္နဲ႕နီးရာဆီျပန္ေျပးမိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေဝးကြာခဲ႔ျပီလဲ။ ဘယ္ေလာက္လြဲေခ်ာ္ခဲ႔ျပီလဲသိဖုိ႕ အိမ္မက္ေတြ ေလွ်ာ႔မက္တယ္။ မန္ယူက ဂုိးေပါက္တည္႕တည္႕ ကန္ေပမယ္႔ ဂုိးမဝင္တာ ကံေခလုိ႕လား။ ဂိုုးသမားရဲ႕ ကံၾကမၼာနဲ႕လက္စြမ္းကုိလည္း ေလွ်ာ႔မတြက္သင္႔ဘူး။ အိမ္မက္ေတြၾကီးၾကီးမက္လြန္းလုိ႕ ေလးလံလာၾကတယ္။ ေျပးေနတာကုိ ရပ္လုိက္ရင္ ကုိယ္႔လုိလူ အမ်ားၾကီးပဲဆုိတာ ေသခ်ာျမင္ေနရတယ္။ ေသခ်ာသိမ္းထားတဲ႔ Onkyo ဗူးခြံေလးလႊင္႔ပစ္ရင္း မလုိတာေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားျပီလဲျပန္ၾကည္႕တယ္။ မူရင္းစီဒီေတြ၊ မူရင္း DVD ေတြ၊မူရင္းစာအုပ္ေတြ၊ မူရင္းခံစားခ်က္နဲ႕ မူရင္းဒဏ္ရာေတြ။ ေမ႔ထားရင္ ေမ႔ေနတာပါပဲ။ လႊင္႔ပစ္ရင္ ရွင္းလင္းသြားတာပါပဲ။ တခါတခါ ကုိယ္သိမ္းဆည္းထားတာေတြက အမႈိက္ေတြ ျဖစ္ျဖစ္ေန၊ စိတ္ကေျပာင္းသြားေတာ႔ သိမ္းထားခဲ႔တဲ႔ပစၥည္းမ်ားဟာ ငုိင္စင္းရပ္က်န္ေနေရာ။ ပစၥည္းေတြ ပစ္လုိက္လုိ႕ရတယ္။ ပစ္လုိ႕မရတဲ႔ ခံစားခ်က္ကုိ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ မီးပူကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္တုိက္တယ္။ အခန္းကိုု စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ရွင္းတယ္။ ေတာင္တန္းေတြဆီ စိတ္က လြင္႔လြင္႔သြား။ ကမ္းေျခဆီ စိတ္က လြင္႔လြင္႔သြား။ လူဟာ ခႏၶာရဲ႕ အကန္႕အသတ္နဲ႕ မသြားႏုိင္တဲ႔အခါ စိတ္က လြင္႔လြင္႔သြား။ တိတ္ဆိတ္တဲ႔တိမ္ေတြေနထုိင္တဲ႔အရပ္မွာ ရစ္ေႏွာင္ထံုုးဖြဲ႕တဲ႔ သံေယာဇဥ္အမွတ္တံဆိပ္နဲ႕ ေကာ္ဖီခြက္ေလးတစ္ခြက္ဟာ ေလးလံစြာ ညႈိးငယ္ေနဆဲ။ တခါတခါ ျပန္မလာတဲ႔ခရီးသြားဟာ ျဖတ္သန္းသြားတဲ႔လမ္းက ျမက္ပင္ေလးတစ္ပင္စီကုိ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည္႕သြားသလုိ ငါ႔စာအုုပ္ေတြကုိ ငါၾကည္႕တယ္။ ငါသိမ္းဆည္းတယ္။ ငါေအာင္ပြဲမခံပါဘူး။ ေနသာပါတယ္

Peace B with U.

ေသဆံုးျခင္း

ေသဆံုးျခင္း

မေန႕က ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဆံုးသြားတယ္။ အရက္ကုိ သံုုးခါျဖတ္ျပီး၊ ေလးခါျပန္ေသာက္တယ္။
ေနမယ္ဆုိ ေနလုိ႕ရတာေပါ႔။
ေသမယ္ဆုိလည္း ေသလုိ႕ရတာပါပဲ။
ေလာကမွာ ကုိယ္ရွာတာ ကုိယ္ေတြ႕ျပီး ....၊ကုိယ္သြားတဲ႔ေနရာ ကုိယ္ေရာက္ကုန္တာပါပဲ။

သိပ္ျမန္တဲ႔ ေခတ္ၾကီးမွာ အေျပာင္းအလဲမ်ားဟာ ေန႕စဥ္သံုးေဝါဟာရျဖစ္လာတယ္။ ေဆးဝါးထက္ အဆိပ္မ်ားလာတဲ႔ေခတ္ၾကီးမွာ ဘာကုိမွ ထူးျပီး မအံ႔ၾသမိေတာ႔ဘူး။ လူတုိင္းမွာ ကုိယ္တုိင္လုပ္အမွန္တရား တံဆိပ္တစ္မ်ိဳးမကရိွေနမယ္။ သူ႕ေန႕ရက္ကုိ သူျဖတ္သန္းလိမ္႔မယ္။

အခ်စ္ဟာ ပန္းတစ္ပြင္႔ဆုိ ပြင္႔သြားလိမ္႔မယ္။
အမုန္းဟာ ျမားတစ္စင္းဆုိ ပစ္ခြင္းလိမ္႔မယ္။
သူ႕သဘာဝနဲ႕သူပဲ ျဖစ္တည္ရလိမ္႔မယ္။

ေကာင္းကင္မွာ လျပည္႕ညဆုိေပမယ္႔ အီေကြတာနားက ႏုိင္ငံမွာ လမျပည္႕ေသးဘူး။ နည္းနည္းေတာ႔ ေစာင္႔ဆုိင္းရဦးမယ္။ စံပယ္ေတြကေတာ႔ တရုုန္းရုုန္းပြင္႔တယ္။ လေရာင္ကုိ ေတးသံလုိ သူတုုိ႕ၾကားတယ္။ လေရာင္ကုိ မုိးေရစက္လုိ သူတုိ႕ ခံယူတယ္။ ျဖစ္တည္ျခင္းတရားရဲ႕သခၤါရကုိ ေမ႔ထားလုိက္ရင္ ပြင္႔ဆဲအခုိက္အတန္႕ဟာ ထာဝရနဲ႕ အစစအရာရာပဲေပါ႔။

ဒဏ္ရာေတြရဲ႕ ျမစ္ဖ်ားမွာ ေမွ်ာ္လင္႔တတ္ျခင္းေတြ အရည္ေပ်ာ္က်ခဲ႔ဖူးမယ္။ သံေဝဂေတးကုိ သံျပိဳင္လည္းဆုိၾကရမယ္။ ရုုတ္တရတ္ လူခုနစ္ေထာင္ေလာက္ တျပိဳက္နက္ေသသြားႏုိင္တဲ႔ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ေစာေစာစီးစီး ငုိထားလုိက္တာ ေသခ်ာလိမ္႔မယ္။ ဆပ္ျပာပူေဖာင္းရဲ႕ အိမ္မက္ေတြကေတာ႔ မေပါက္ကြဲခင္အထိ လွပေနဦးမွာပါပဲ။ ကုိယ္လုိေနတဲ႔ ၾကယ္အလင္းေရာက္မလာလည္း ဒီညကုိ ကူးျဖတ္ရမွာပါပဲ။

အားလံုးကုိစြန္႕လႊတ္ရမယ္႔ ေလာကၾကီးမွာ ခ်စ္တဲ႔သူကုိ စြန္႕လႊတ္ရတာထက္ မခ်စ္တဲ႔သူေတြကုိ စြန္႕လႊတ္ရတာ ပိုလြယ္ကူေနတာပါပဲ။ ကုိယ္႔ရဲ႕ အလင္းဘက္ျခမ္းမွာ အေမွာင္အတြက္ ေနရာမရိွဘူး။ အစစ္အမွန္တရားထြန္းလင္းခ်ိန္မွာ အတုအေယာင္တရားဟာ ျငိွမ္းသတ္ျခင္းမွာ ေပ်ာက္ရွသြားရတာပါပဲ။ အတုအပေတြထက္စာရင္ ဘာမွ မရခဲ႔တာက ပုိေကာင္းတယ္။ ဒါဟာ သိပ္သည္းတဲ႔ဒဏ္ရာတစ္ခု ျဖစ္ေနေတာ႔တာပါပဲ။

သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ တစ္ေန႕လံုးနားေထာင္လည္း သီခ်င္းဟာ ေအးခဲသြားျမဲ။
အိပ္မေပ်ာ္သူမ်ားအတြက္ ညတာဟာ ရွည္လ်ားျမဲပါပဲ။

အစ္ကီယာက ျပန္လာေတာ႔ တကၠစီသမားၾကီးက ျမန္မာသီခ်င္းဖြင္႔ေပးတယ္။ စိတ္ဟာ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ Will Smith ေျပာတဲ႔ မရွာႏုိင္တဲ႔ပုိက္ဆံနဲ႕ အျဖဳန္းၾကီး၊ မလုိတာေတြဝယ္ျပီး၊ မခ်စ္တဲ႔သူေတြ အထင္ၾကီးေအာင္လုပ္ေနၾကတဲ႔ ဘဝမ်ိဳး မေရာက္ေအာင္ သတိထားေနရတယ္။ ျမန္မာေငြ သိန္း ခုုနစ္ဆယ္ေက်ာ္တန္တဲ႔ ၁ ကာရတ္စိန္ေလးတစ္ပြင္႔ဟာ၊ ၂၂ သိန္းနဲ႕  ၁ ကာရတ္စိန္ ခုနစ္လံုးရႏုိင္တဲ႔တုိင္းျပည္မွာ ရယ္စရာျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏုိင္တယ္။ တန္ဖုိးထားမႈဆုုိတာ တန္ဖုိးသိမႈမရိွရင္ အလကားပဲဆုိတာကုိ တျဖည္းျဖည္းနားလည္လာတယ္။ ျပဴးျပဴးျပဲျပဲ အႏွစ္သာရမဲ႔မႈၾကီးဟာ စည္းကမ္းမဲ႔ကားလုိ တစ္စီးေလာက္၊တစ္စီးေလာက္ဆုိျပီး လက္ျပျပဝင္တယ္။ မင္း သိႏုိင္တဲ႔တစ္ေန႕ သိလိမ္႔မယ္။ သိခ်င္မွလည္း သိလိမ္႔မယ္။

အမွန္တရားကုိ အမွားျဖစ္ေအာင္ေတာ႔ မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ ဆင္ေျခေတြကျဖစ္ျဖစ္၊ အသိဉာဏ္ကြန္႕ျမဴးမႈကျဖစ္ျဖစ္ မေျပာင္းလဲယူႏုိင္ဘူး။ အမွန္တရားကုိေတာ႔ ေလးစားရလိမ္႔မယ္။ ဓမၼပါလသတုိ႕သားအတြက္ ငယ္ရြယ္ေသာေသျခင္းဟာ ရယ္စရာျဖစ္ခဲ႔ဖူးေပမယ္႔၊ အခုေခတ္မွာေတာ႔ မတူေတာ႔ဘူး။ အမွန္တရားဟာ တခ်ိန္မွာ ေတာက္ပေနတာပဲ။ မွားတဲ႔သူနဲ႕ မွန္တဲ႔သူမတူႏုိင္ဘူး။ မွန္တဲ႔သူမွာ ေနာင္တမရိွဘူး။ အဲဒါဟာ လြတ္ျငိမ္းမႈတစ္ခုပဲေပါ႔။ အမွားျဖစ္ျဖစ္၊ အမွန္ျဖစ္ျဖစ္၊ သံသရာထဲမွာေတာ႔ လည္ေနဦးမွာပဲ။

ငယ္ငယ္က သခ်ၤာမေတာ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက ဂစ္တာဆုိင္ေလးဖြင္႔ထားတယ္။ ဂစ္တာေလးေတြေရာင္းျပီး ေပ်ာ္ေနပံုရတယ္။ ညဟာႏူးညံ႕တဲ႔လက္ကြက္မ်ားလုိ ပိပိရိရိနက္ရိႈင္းလာတယ္။ လမ္းထိပ္အုတ္ခံုမွာ ေသျပီးသားလူေတြစုျပီး သီခ်င္းတစ္ပုုဒ္ညည္းေနသံၾကားတယ္။ fight club ဇာတ္ကားမွာ အတြင္းစိတ္ဟာ လူသစ္တစ္ေယာက္ကုိေမြးဖြားခဲ႔သလုိ လိဒ္ဂစ္တာဟာ ဝိညာဥ္သစ္တစ္ေကာင္အသံလုိ ေၾကြးေၾကာ္တယ္။ ျပန္လည္မရရိွႏုိင္ေတာ႔တဲ႔ လူငယ္ဘဝရဲ႕ သံျပိဳင္မွာ ... ျပိဳင္တူစုရံုုးညီညာခဲ႔ၾကတယ္။

Regards,
Z

Peace B with U.

ၾကယ္ေငးသူ စံပယ္ျဖဴလြ

စံပယ္ပန္းေလးဟာ ၾကယ္ေငးသူတစ္ေယာက္ပါပဲ။
ည ၁၁ နာရီခြဲမွာ ပန္းပင္ေရေလာင္းရင္း သူ႕ကုိေတြ႕လုိက္ရတယ္။
ေကာင္းကင္ရဲ႕ရင္ခြင္မွာ ပန္းပြင္႔က ျဖစ္တဲ႔ၾကယ္ေတြရိွသတဲ႔။
သူေငးေနတာ သူ႕ရဲ႕ၾကယ္ေလး ဆုိပဲ။
ေၾကြသြားတဲ႔ၾကယ္ကုိ ေငးေနတဲ႔သူအတြက္ေတာ႔ ေကာင္းကင္မွာ ဘယ္တုန္းကမွ ၾကယ္ေတြ ရိွမေနခဲ႔ဘူး။ လြမ္းဆြတ္ျခင္းဟာ ၾကယ္ေဖ်ာက္တရားဆုိပါေတာ႔။ ႏွလံုးသားအမာရြတ္ေပၚ တည္႕တည္႕ က်လာတဲ႔ မ်က္ရည္စက္မွာ အက္ဆစ္ ဂုဏ္သတၱိပါသလား မသိပါ။ ၾကယ္ကေလး မသိႏုိင္ပါ။ ပင္လယ္ၾကမ္းျပင္ေအာက္မွ ခရုုခြံထဲ ဝပ္ေနေသာ ၾကယ္ကေလးမသိႏုိင္ပါ။ သူ႕ကုိ ကြ်န္ေတာ္ရွာေနမွန္း ၾကယ္ကေလး မသိႏုိင္ပါ။ စိတ္ထဲေဘာင္ဘင္ခတ္ေနေသာလိႈင္းမ်ားသည္ စိတ္ကုိေရြ႕ေအာင္ ျပဳစား၍မရႏုိင္ပါ။ စံပယ္သခၤါရ၊ ၾကယ္သခၤါရပါပဲ .....။ ခ်စ္ျခင္းဟာ ေလးတင္ခန္းမွာ တင္လုိ႕မျဖစ္ႏုိင္တဲ႔ ၾကိဳးမပါတဲ႔ေလးတစ္လက္မွ်သာ။ စံပယ္ပြင္႔ေလး .. ၾကယ္ေငးတရားမွာ ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ ...။ ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ။            ။

With Peace,
Zephyr

Peace B with U.

တိမ္ေငြ႕နဂါးမ်ားပ်ံသန္းေနၾကသည္။

တိမ္ေငြ႕နဂါးမ်ားပ်ံသန္းေနၾကသည္။

ခဏတာဝမ္းနည္းမႈမ်ားသည္ မိမိ စိတ္အတြင္းမွ ၾကယ္ေၾကြျခင္း ျဖစ္စဥ္တစ္ခုမွ်သာ။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕တိမ္ေတြကုိ ဘယ္ႏွနာရီၾကည္႕သလဲ၊ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ၾကယ္ေတြကုိ ဘယ္ေလာက္ေငးသလဲ ..... အိမ္မက္စမ္းေရအလ်င္စီးဆင္းႏႈန္းသည္ ႏြဲ႕ေႏွာင္း ေပ်ာ႔ေျပာင္းေနသည္။ ႏွစ္ဦးသား အတူတည္ေဆာက္ခဲ႔သမွ်သည္ တစ္ဦးတည္းက်န္ေနခဲ႔ခ်ိန္တြင္ အလြန္ေျခာက္လွန္႕ေသာ အရိပ္ဆုိးတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ႔သည္။

မိမိ၏ စိတ္ႏွင္႔ အေဝးဆံုးတြင္ အိမ္ဖြဲ႕ေနေသာ ပင္႔ကူတစ္ေကာင္၏ေန႕စြဲမ်ားသည္ မီးခုိးေရာင္သန္းေနျမဲျဖစ္သည္။ စိတ္က်ခ်ိန္တြင္မွ ထြက္ေပၚလာေသာ အႏုပညာပစၥည္းမ်ား၏ ဒဏ္ရာအနက္အရိႈင္းကုိ တိတိက်က်နားလည္ရန္ ခက္ခဲေနျမဲျဖစ္သည္။ သိသိသာသာထုတ္ေဖာ္ျပသရန္ ကုိင္တြယ္ျပသ၍မရေသာ နာက်င္မႈမ်ားအေၾကာင္းကုိ စိတ္ႏွင္႔သိေနေသာ ပင္႔ကူတစ္ေကာင္၏ ရပ္တန္႕ေနမႈကုိ အခ်ိန္ကာလမ်ားျဖင္႔ ျပန္လည္ ျပဳျပင္၍မရႏုိင္ေတာ႔ပါ။ တိတ္ဆိတ္ျခင္း၏ အဆင္႔ျမင္႔မား ျဖစ္ထြန္းလာမႈကုိ ပင္႔ကူမွ်င္တြင္ ျငိေနေသာ မ်ိဳးမည္မသိ ပန္းတစ္ပြင္႔၏ ဝတ္မႈန္ႏွင္းစက္ေဖ်ာ႔တစ္စ၏ ႏူးညံ႕ေသာ တုန္ခါမႈျဖင္႔ ယွဥ္တြဲ သိျမင္ေနမႈသည္ က်ိန္စာေယာင္ေဆာင္ထားေသာ အသိဉာဏ္လင္းပြင္႔မႈတစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ႔ဖူးသည္။

မာယာဟာ ဒဏ္ရာမ်ားရဲ႕ ေမႊးရနံ႕ပါပဲဟု သူ တုိးတုိးဖြဖြ ညည္းေနမိခဲ႔ေသးသည္။

ၾကိဳးတပ္တူရိယာမ်ား၏ ျပိဳင္တူ တုန္ခါငုိေၾကြးသံမ်ားသည္ ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေနခဲ႔သည္။ ဒုိင္မင္းရွင္းမတူေသာ ခ်စ္သူမ်ား၏ အနာဂတ္သည္ ဆြဲလက္စ ပန္းခ်ီကား၏ ခရမ္းေရာင္ ေသြးေၾကာမ်ား ျဖစ္ေနခဲ႔သည္။ လြမ္းဆြတ္သည္႕ေန႕တုိင္း ဝယ္စုထားေပးသည္႕ O.P.I လက္သည္းဆုိးေဆးစုေဆာင္းမႈသည္ ဟာဝုိင္အီ collection သိမ္းဆညး္ထားေသာ ကတၱီပါ အိတ္ရွံဳ႕ေလးအထိ ထူထပ္မ်ားျပားလာခဲ႔သည္။ ကတၱီပါအိတ္ကေလးကလည္း အမွတ္တရ ဒဏ္ရာမ်ားကုိေတာ႔ သိမ္းဆညး္မထားႏုိင္ခဲ႔ပါ။ ေဝးကြာခဲ႔သည္႕ လေပါင္းမ်ားစြာ ကုိ လက္သည္းနီပုလင္းေတြနဲ႕ေရတြက္ၾကည္႕ၾကည္႕၊ ဇစ္ပုိမီးျခစ္ေတြနဲ႕ေရတြက္ၾကည္႕ ၾကည္႕ထပ္တူညီေနခဲ႔သည္။ ဥပါဒ္ဒါန္ျဖင္႔ ဥပါဒ္ျဖစ္ေနေသာ ႏွင္းဆီပန္းဖူးေလးတစ္ဖူးသည္ သူ႕အနီးတြင္ ထာဝရရိွေနခဲ႔သည္။ ခ်စ္ခဲ႔ျခင္းသည္ လြမ္းဆြတ္ျခင္းျမစ္ဖ်ားခံရာ ျမင္႔မားေသာ ေတာင္တန္းေဒသမွ ေရခဲမ်ားျဖစ္ခဲ႔လိမ္႔မည္။ အပူရိွန္ျမင္႔မားေသာ ေလာကတြင္ ခ်စ္ျခင္းတရားေပ်ာ္က်ခဲ႔သေလာက္ ဒဏ္ရာမ်ားသည္ စီးဆင္းၾကရျမဲျဖစ္ေနသည္။ ရပ္တန္႕၍မရေသာ ျမစ္မ်ား၊ လြမ္းဆြတ္ျခင္း ျမစ္က်ိဳးအင္းမ်ား၊ အေမွာင္ေခ်ာင္မွာ တိတ္ဆိတ္စြာထုိင္ေနေသာ ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္၏ မ်က္လံုုးခ်ည္းသက္သက္ ရွင္သန္မႈမ်ားသည္ ေစးပ်စ္ထူထပ္ေသာ နက္ရိွဳင္းမႈတစ္ခုျဖစ္ေနႏုိင္သည္။

အခ်ိဳးညီေျပျပစ္ေသာ ကႏုတ္ထြင္းထားသည္႕ ေရႊသံလက္ေလးတစ္ခုသည္ ဖရီးေမဆင္ဂိုဏ္း၏ အလြန္သိမ္ေမြ႕ေသာ လက္ရာတစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ေဆာင္ေပးခဲ႔သူကုိသာ သာ၍ သတိရဖြယ္ျဖစ္ေနခဲ႔သည္။ kimmidoll အနီေရာင္ natsuki ဆီမွ သတၱိႏွင္႔ ပန္းေရာင္ satomi ဆီမွ ရုုိးသားေျဖာင္႔မတ္ျခင္းမ်ားကုိ သင္ယူရန္မွာၾကားခဲ႔ေသးေသာ္လည္း ယခုေတာ႔ လြမ္းဆြတ္ျခင္းတြင္ ရုိးသားစြာရဲရင္႔ေနရန္ သတိေပးသလုိ ျဖစ္ေနခဲ႔သည္။ ၃၆၅ ၊ ၁၀၀၀၊ ၁၅၀၀၊ ၂၀၂၈ ၊ ၾကယ္ပုလင္းေလးလံုုးသည္လည္း ငူငူငုိင္ငုိင္ ျဖစ္ေနခဲ႔သည္။ အမွတ္တရမ်ားသည္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ စီးမုိးခုတ္လုိက္ေသာ ဓားခ်က္တစ္ခုုႏွင္႔တူပါသည္။ ကင္ဒုိသင္တန္းတက္စဥ္က ဓားခ်က္မ်ားထက္ပုိ၍ အေရးၾကီးသည္မွာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖစ္ေနခဲ႔ဖူးသည္။ မိမိ၏ ေျခလွမ္းသည္ ဓားခ်က္၏လွပမႈျဖစ္လာခဲ႔သည္။ လ်င္ျမန္မႈသည္ ေလ႔က်င္႔ယူ၍ ရႏုိင္ေသာ္လည္း ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ဗီဇတစ္ခုျဖစ္ေနခဲ႔သည္။ လြမ္းဆြတ္ျခင္း၏ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ထင္မွတ္မထားေသာ ဓားခ်က္မ်ားအတြက္ သပ္ရပ္စြာျပင္ဆင္ထားေသာ ေရြ႕လ်ားမႈတစ္ခုသာျဖစ္ေနသည္။

ျပတ္ေရြ႕မ်ားသည္ ျပတ္ျပီးေနာက္ေရြ႕သြားသည္ထင္စရာျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ဒဏ္ရာမ်ားသည္ ဇစ္ျမစ္ရိွ ယံုၾကည္မႈမ်ား၏ ေရြ႕လ်ားသြားျခင္းေၾကာင္႔သာျဖစ္ေနခဲ႔သည္။ မေတာ္တဆမႈေလးတစ္ခုသည္ ၾကီးက်ယ္ေသာ စၾကဝဠာႏွစ္ခုကုိ ျဖစ္ထြန္းေစခဲ႔ျပီး ျပန္လမ္းမ်ားကုိ မဲ႔ေစခဲ႔ႏုိင္သည္။ လူသည္ ယံုၾကည္မႈမ်ားျဖင္႔တည္ေဆာက္ထားျပီး ေအာင္ျမင္မႈသည္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ေနာက္က်ေနတတ္ေသာ ေႏွးေကြးသူျဖစ္ေနတတ္သည္။ ယံုၾကည္မႈသည္ တည္ေဆာက္ရျခင္းမဟုတ္ဘဲ စိတ္ႏွင္႔နားလည္ရျခင္းျဖစ္ရာ မည္သည္႕ ေခတ္အခါကမွ် လြယ္ကူျခင္းမရိွခဲ႔ပါ။

စစ္ပြဲမ်ား၏ မူလအေၾကာင္းရင္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေခါင္းပါးလာျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။

အကြာအေဝးမ်ားသည္ စိတ္၏အလ်င္ျဖင္႔သြားေသာ္ နီးကပ္ေနျမဲျဖစ္ေနသည္။ ေၾကြျပီးသားၾကယ္ေလးတစ္စင္းကုိ ေကာင္းကင္မွာ ရွာေနဆဲ နကၡတ္ဆရာအတြက္ေတာ႔ orion မွန္ေျပာင္းသည္လည္း မစြမ္းသာေတာ႔ေပ။ အနီေရာင္ ေခါင္မုိးမ်ား ျပည္႕ႏွက္ေနေသာ ျမိဳ႕ပ်က္တစ္ခု၏ ေခါင္မိုးေပၚတြင္ ေသာက္သူမဲ႔ ဝီစကီခြက္တစ္ခြက္၏ တည္ျငိမ္မႈျဖင္႔သာ ေလာကကုိ သူရင္ဆုိင္ရဦးမည္ထင္ပါသည္။         ။

Regards,
Z

Peace B with U.

အားတင္းတည္ျငိမ္

အားတင္းတည္ျငိမ္

အခက္အခဲရိွေနခ်ိန္မွာ မေၾကာက္ဘဲ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေနတတ္တဲ႔ သဘာဝဟာ သိပ္ကုိ ေလးစားစရာေကာင္းတယ္။  ေၾကာက္တဲ႔သေဘာဟာ လူ႕သဘာဝထဲမွာ ကိန္းေနတာပဲ။ လူဟာ မသိမသာေၾကာက္တာေတြ အမ်ားၾကီးရိွတယ္။ လုိအပ္ခ်က္တစ္ခုခုရိွတဲ႔သူဟာ ေၾကာက္တယ္။ လုိေနတာ မရေတာ႔မွာ ေၾကာက္တယ္။ မျပည္႕စံုတဲ႔သူဟာ ေၾကာက္တယ္။ ဟန္ေဆာင္သူဟာ အလိမ္ေပၚမွာေၾကာက္တယ္။ သူရဲေကာင္းဟာ ေသြးေၾကာင္ရမွာ ေၾကာက္တယ္။ ေၾကာက္တဲ႔သေဘာက လူမွာ သဘာဝလုိျဖစ္လာတယ္။ ယုတၱိရိွရိွေၾကာက္တာလည္းရိွတယ္။ ယုတၱိမတန္တာကုိေၾကာက္တာလည္းရိွတယ္။ ေၾကာက္ျပီဆုိရင္ လူဟာ ဘယာဂတိဘက္ကုိေရာက္သြားတယ္။ ေၾကာက္တာေၾကာင္႔ မမွန္တာလုပ္ေတာ႔တာပဲ။ ႏုုိင္ငံေရးသမားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတာ႔ ေတာ္ရံုတန္ရံုအေၾကာက္တရား ကင္းတာေတြ႕ရတယ္။ လူဟာအေၾကာက္တရားကုိေလွ်ာ႔ခ်ႏုိင္မွ လူၾကီးလူေကာင္းျဖစ္ႏုိင္မယ္ထင္တယ္။ တုုိင္းျပည္တစ္ျပည္၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး ေကာင္းစားဖုိ႕ လုပ္မယ္ဆုိတဲ႔သူေတြဟာ လူေၾကာက္ျဖစ္ေနလုိ႕မျဖစ္ဘူး။ အခက္အခဲမရိွရင္လည္း ေခါင္းေအးေအး၊ အခက္အခဲထဲမွာလည္း ေခါင္းေအးေအးနဲ႕ေသြးေအးတဲ႔သူမ်ိဳးျဖစ္ရမယ္။ အားတင္းရင္ဆုိင္ႏုိင္တဲ႔သူျဖစ္ရမယ္။ ဒါကုိက သတၱိပဲ။

လူေတြရဲ႕ သေဘာက ထူးထူးျခားျခားၾကီး တစ္ခုခု အစြမ္းျပမွ ေတာ္တယ္၊တတ္တယ္၊စြမ္းတယ္ထင္ၾကတာ။ တကယ္ေတာ႔လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ဘဝမွာ တစ္ျခားသူကုိ ဒုုကၡမေပးဘဲ သာသာယာယာေလး ေနသြားတယ္ဆုိရင္ အင္မတန္ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႔လူလုိ႕ဆုိႏုိင္ျပီ။ ကုိယ္႔လမ္းကုိယ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းသြားျပီး၊ တျခားသူေတြကုိ စိတ္ဒုကၡမေပးတဲ႔သူဟာ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ပဲ။ သူေတာ္စင္ ဖရန္စစ္ဟာ သူ႕ရဲ႕ဆုေတာင္းမွာ ဒါကုိ ႏွစ္ခါေတာင္းတယ္။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ကင္းေပ်ာက္ေနတဲ႔သူေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင္႔ရာအေၾကာင္း ျဖစ္ေစပါလုိ႕ နံပါတ္ေလးမွာ ေတာင္းျပီး၊နံပါတ္ေျခာက္အခ်က္မွာ ဝမ္းနည္းသူေတြအတြက္ ဝမ္းေျမာက္ရာအေၾကာင္းျဖစ္ပါေစလုိ႕ဆုေတာင္းတယ္။ သူေတာင္းတဲ႔ပံုစံက သူ႕ရဲ႕ဘဝကုိ ဒီလုိလုပ္ငန္းမ်ိဳးမွာ စေတးလုပ္ကုိင္ႏုိင္တဲ႔သူျဖစ္ပါေစဆုုိျပီး ဆႏၵျပဳဆုပန္တာမ်ိဳးပဲ။ ဒီလုိသူေတာ္ေကာင္းစိတ္ထားမ်ိဳးကေတာ႔ဘာသာတရားနဲ႕မဆိုင္ဘူး။ အလြန္ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ လူသားေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးရည္သတၱိလုိ႕သာ ခံစားရတယ္။ ထူးျခားဆန္းၾကယ္တဲ႔ အစြမ္းေတြထက္ စိတ္ရဲ႕တည္ၾကည္မႈကုိပဲ အစြမ္းအစ အစစ္အျဖစ္ ခံယူသင္႔တယ္။

နားလည္မႈဟာ အကန္႕အသတ္ရိွတယ္။ လူဟာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ တိုက္ဆုိင္လာမွ ကုိယ္နားလည္ရမွာေတြ နားလည္လာေတာ႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွပဲ ေနာင္တရစရာရိွရင္ ရေတာ႔တယ္။ ေတာ္ရံုုတန္ရံုုနဲ႕ ေနာင္တမရဘူး။ အင္မတန္ မာနၾကီးေလ၊ ေနာင္တမရေလပဲ။ မာနၾကီးတဲ႔သူေတြဟာ တခါတခါ မာနေၾကာင္႔ပဲ ပိုမွားကုန္တယ္။ မာနကလည္း အထိအခုိက္မခံႏုိင္ဘူး။ ေၾကာက္တယ္။ မာနၾကီးတဲ႔သူဟာ ထမင္းအငတ္ခံႏုိင္တယ္။ မာနကုိေတာ႔ ေအာက္မခ်ႏုိင္ဘူး။ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက တစ္ခါေဟာဖူးတယ္။ ထမင္းမစားရရင္ေတာင္ သြားၾကားထုိးေနလုိက္တယ္တဲ႔။ မစားရဘူးအထင္ေသးခံရမွာပုိဆုိးတယ္။ မာနခံေနရင္ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔တရားမရဘူး။ မာနမရိွရင္ၾကေတာ႔လည္း အေခ်ာင္သမား ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ ရိွသင္႔တဲ႔ မာနေလာက္ေတာ႔ရိွရမယ္။

တရုတ္သုိင္းဝတၳဳေတြထဲမွာ အျမဲပါတာတစ္ခုုရိွတယ္။ ဓားခ်က္က ျမန္ဆန္လြန္းလုုိ႕ ထိသြားတာမသိလုိက္ဘူးဆိုတာ။ စိတ္မွာရခဲ႔တဲ႔ ဒဏ္ရာေတြကလည္း အဲဒီလုိပါပဲ။ တစ္ခ်ိန္က ဒဏ္ရာေတြဟာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာၾကမွ ထိခုိက္ခဲ႔မွန္းသိၾကရတယ္။ ကုိယ္ထိခဲ႔တာဆုိ ေတာ္ေသးတယ္။ ကုိယ္႔စိတ္ ကုိယ္ေဆးကုလုိ႕ရတယ္။ ကုိယ္က ေလွ်ာက္ခုတ္ခဲ႔တာဆုိ ခက္မယ္။ ၾကီးလာေလ ကုိယ္႔အမွားကုိ ကိုယ္႔အမွားပါလုိ႕ ေျပာရခက္ေလ ျဖစ္လာၾကတယ္ထင္တယ္။ မွားခဲ႔တာကုိရွက္ၾကတယ္ထင္တယ္။ မွားတာက လူ႕သဘာဝပဲ။ မွားမွာစုိးလုိ႕ ဘာမွမလုပ္တဲ႔သူကေတာ႔ မွားလည္းမမွားဘူး။ မွန္လည္းမမွန္ဘူး။ ထံုေပေပဘဝမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္သြားတယ္။

မွားမွာေၾကာက္လုိ႕ တစ္ခုခုမလုပ္ရဲဘူးဆုိရင္ ဘဝရဲ႕ ဒုုိင္မင္းရွင္းေတြ က်ဥ္းသြားတယ္။ အမွားမွာၾကာရွည္ေနေတာ႔လည္း လူ႕စိတ္က အျမစ္တြယ္သြားတယ္။ ဘဝမွာ လူတုိင္းအခ်ိန္တစ္ခုရခဲ႔ၾကတယ္။ ေလာကအတြက္ ေကာင္းေအာင္ ဘာမွမလုပ္ရေသးဘဲ ေသခါနီးျဖစ္လာျပီဆုိရင္ သိပ္ရွံဳးတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာသူ႕ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈ၊သူ႕ဘဝေလးပဲသူၾကည္႕ျပီး က်န္တာေတြ လ်စ္လ်ဴရႈလုုိက္မယ္ဆုုိရင္ သူဟာ တကယ္႔လူသားတစ္ေယာက္မျဖစ္လာေသးဘူး။ ပရုုိင္းမိတ္အဆင္႔ပဲရိွေသးတယ္။ MIT ဝင္ခြင္႔ရတဲ႔ ေက်ာင္းသား MIT မသြားဘဲ ကေလးေတြကုိ သခ်ၤာျပေပးတဲ႔အေၾကာင္း ဖတ္လုိက္ရဖူးတယ္။ တကယ္ဟုတ္ရင္လည္းဟုတ္မယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူ႕ေၾကာင္႔ တျခားကေလးေတြ သခ်ၤာေကာင္းေကာင္းတတ္လာတယ္ဆုိရင္ အင္မတန္ ေအာင္ျမင္တဲ႔ဘဝပဲ။ ေလာကၾကီးမွာ လူတုိင္းက လြယ္တဲ႔လမ္းပဲလုိက္တယ္။ ကိုယ္႔မိသားစုဘဝေလး ေအာင္ျမင္ဖုိ႕ေလာက္မွာပဲ လမ္းဆံုုးသြားတယ္။

လူတစ္ေယာက္ဟာ ကုိယ္႔အတြက္ပဲ ကုိယ္ၾကည္႕ျပီး၊ ေသးသိမ္တဲ႔ လမ္းကုိေရြးလုိက္တဲ႔အခါ၊ ကမာၻၾကီးရဲ႕ အနာဂတ္ဟာေျပာင္းသြားတယ္။ လြယ္တာေတြပဲလုပ္ခ်င္တဲ႔လူေတြအတြက္ fury ကားထဲမွာ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းထဲက အဆုိေလးတစ္ခုထည္႕ထားတာေလး ျပန္ကုိးကားခ်င္တယ္။
Whom shall I send, and who will go for us? Then I said, Here am I; send me. (‭Isaiah‬ ‭6‬:‭8‬ )
ဘယ္သူမွ မသြားခ်င္တဲ႔ခရီး၊ ဘယ္သူမွ မယူခ်င္တဲ႔တာဝန္ကုိ ဘုရားက၊ကံတရားက၊ ကုိယ္႔ရဲ႕ အတြင္းစိတ္ထဲက အသံက ေပးလာျပီဆုိရင္ ထေျပးလုိ႕မရဘူး။ ျငင္းဆန္လုိ႕မရဘူး။ ဘယ္သူ႕ကုိလႊတ္ရမလဲေမးလာတဲ႔အခါ၊ လက္ညိွဳးေလးထုိးျပီး၊ ဟုိလူ႕ကုုိလႊတ္လုိက္ရင္ေကာင္းမယ္။ ရန္ကုန္အေမြအႏွစ္ေတြအတြက္  ဘယ္သူ႕လႊတ္ရမလဲဆုိရင္ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တာ ဘာလုပ္ေပးမယ္ ဘယ္သူမွမေတြးဘူး။ ဦးသန္႕ျမင္႔ဦးကုိလႊတ္လုိက္၊ သူလုပ္တတ္တယ္ဆုိျပီး လုပ္ၾကတာပဲ။ လူဟာ ကုိယ္႔ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈေလးတစ္ခုခုရိွရင္ ဘယ္ေလာက္ေသးေသး၊ မစြန္႕ႏုိင္ဘူး။ က်န္တာေတြ အေရးမၾကီးေသးဘူး။ ကုိယ္႔ဘဝေအာင္ျမင္ေရးကပဲ နံပါတ္တစ္ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီလုိ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႕ လူေၾကာက္ေတြ မ်ားလာရင္ အဲဒီပတ္ဝန္းက်င္၊ အဲဒီအဖြဲ႕အစည္း၊ အဲဒီႏုိင္ငံ ခက္ခဲသြားတယ္။ ေခါင္းေရွာင္တဲ႔သူေတြမ်ားလာတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ရတာ နစ္နာတာကိုး။ က်န္တဲ႔သူေတြကေရာ ဘာလုိ႕ လုပ္ေနၾကတာလဲ။ ဦးေက်ာ္သူ ဘာလုိ႕ အသုဘပုိ႕ေနလဲ။ က်န္တဲ႔သူေတြ မပုိ႕လုိ႕ေပါ႔။ ရွင္းေနတာပဲ။ သူတုုိ႕ေတြကေတာ႔ စိတ္ထဲကေခၚသံကုိ ေသခ်ာနားေထာင္သြားတဲ႔သူေတြ။ ဘယ္သူမွမလုုပ္ခ်င္တဲ႔အလုပ္တစ္ခုရိွတယ္၊ ဘယ္သူလုပ္မလဲဆုိလာရင္ က်ဳပ္လုပ္မယ္ဆုိျပီး ထလုပ္လုိက္တာပဲ။ fury ကားထဲမွာေတာ႔ ေနာက္ဆံုးေသမယ္႔လမ္းကုိ ဘယ္သူမွမေရြးခ်င္လဲ သူတုုိ႕အနာခံေရြးလုိက္တာပဲ။ ထြက္ေျပးျပီးပုန္းေနရင္လြတ္တယ္ေနာ္။ ထြက္ေျပးလုိ႕ရတယ္။ အဲဒီလမ္းကုိ သူတုုိ႕မေရြးဘူး။ ဘာလုိ႕မေရြးလဲ။ သူတုုိ႕ထြက္ေျပးရင္ ေနာက္မွာ လုိက္လာမယ္႔ သူတုုိ႕တပ္သားေတြ အကုန္ေသကုန္မယ္။ ကုိယ္လြတ္ရုန္းတဲ႔လမ္းက လြယ္သလုိရိွတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေနာက္မွာ အဲဒီဒဏ္ေတြကုိ ကုိယ္႔လူေတြပဲ ခံရမွာ။ ကုိယ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ သစ္ေတာေတြ အကုန္ခုတ္ေရာင္းလုိက္ေတာ႔ က်န္တဲ႔ ကုိယ္႔မ်ိဳးဆက္ေတြ အပူခ်ိန္ျမင္႔တဲ႔ႏုိင္ငံမွာ က်န္ခဲ႔တာပဲ။ အဲဒီ ကမၼဝဋ္ကေန မကြ်တ္ဘူး။ လြယ္တဲ႔လမ္းကုိေရြးေလေလ၊ ပိုခက္တာေတြ ျဖစ္ေလေလပဲ။

ကုိယ္႔ရဲ႕ အတၱဥခြံေလးထဲကထြက္ဖုိ႕ကိစၥကုိက ခက္ခဲတယ္။ အဲဒါအခက္ဆံုးပဲ။ တဏွာေယာက်ာ္းလက္သမားက စေဆာက္ကတည္းက body fit ေလးေဆာက္ထားတာ။ ဒီအတၱကုိခြဲထုတ္လုိက္ဖုိ႕ လူဟာ ေသရမွာထက္ေၾကာက္တယ္။ အနတၱကုိၾကားရမွာေတာင္ေၾကာက္တယ္။ လူဟာ အေၾကာက္တရားအားလံုုးထဲမွာ အနတၱကုိအေၾကာက္ဆံုုးပဲ။ အနတၱကုိ မေၾကာက္ခဲ႔ရင္ လူဟာ လူ႕ဘံုမွာ ခႏၶာထပ္ေဆာက္မယ္႔ တဏွာမက်န္ေတာ႔ဘူး။ သူ ဒီဘံုကေနလြတ္သြားတာၾကာျပီ။ အဲဒီေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဟာ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ ခက္တာေတြလည္း နည္းနည္းေလး ဖဲ႔ယူေပးခဲ႔ရင္ေကာင္းမယ္။ အခက္ၾကီးထဲမွာ အလြယ္ေလး နည္းနည္းဆီျဖည္႕ခဲ႔ၾကရင္ေကာင္းမယ္။ အတၱဥခြံကုိ တူနဲ႕ထုေနဖုိ႕မလုိဘူး။ အတၱဟာရိွသမွ်ဟာ ငါ႔ဟာလုပ္ေနတာ။ ငါ႔ဟာေတြဟာ ငါမရိွတဲ႔တစ္ေန႕ ငါ႔ဟာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ငါ႔ဟာေတြဟာ မခုိင္ျမဲေတာ႔ဘူး။ စကားလံုုးေတြအားျဖင္႔ မခုိင္ျမဲတာမဟုတ္ဘူး။ အတြင္းအႏွစ္သာရအရ မခုိင္ျမဲဘူး။ အနာထပိဏ္ဟာ သိပ္ခ်မ္းသာလြန္းလုိ႕ ေဇတမင္းသားရဲ႕ ဥယ်ာဥ္ကုိအသျပာျဖည္႕ဝယ္လွဴခဲ႔ေပမယ္႔ ေနာက္ပုိင္း၊ သူဆင္းရဲသြားတာပဲ။ ကုိယ္က ဘီလ်ံနာျဖစ္ျပီပဲထားပါဦး၊ စစ္ျဖစ္လုိ႕ လာလုသြားရင္ ကုန္သြားမွာပဲ။ အရာအားလံုုးဟာ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ႔ေတြနဲ႕ပဲ တည္ေနတယ္။ အဲဒီအေျခခံအေၾကာင္းေလးတစ္ခ်က္ေခ်ာ္သြားရင္ ပ်က္တာပဲ။ လူဟာ က်န္းမာေနတယ္ဆုိတာလည္း အေၾကာင္းအေထာက္အပံ႔ေကာင္းေနေသးလုိ႕ပဲ။ ဦးေႏွာက္မွာ ေသြးေလးခဲသြားရံုနဲ႕ တျခမ္းေလျဖတ္သြားတာပဲ။ ကင္ဆာၾကိတ္ေလးျဖစ္သြားတာနဲ႕ ေသဖုိ႕ သိပ္နီးသြားတာပဲ။ ဒါေတြက တားလုိ႕ရတာမဟုုတ္ဘူး။ သတိထားျပီး ျပင္ဆင္ေနရက္နဲ႕လည္း အေၾကာင္းေတြက မွားေနရင္ အက်ိဳးဆိုးေတြ ေပးေတာ႔တာပဲ။ အတၱနဲ႕တည္ေဆာက္တာေတြဟာ သိပ္ကုိကြဲရွလြယ္လြန္းေနတာ။ တမင္ကြဲေအာင္ရွေအာင္လုပ္ထားလုိ႕မဟုတ္ဘူး။ အတၱရဲ႕အရည္အေသြးကုိက ၾကြပ္ဆတ္တဲ႔ မွန္လုိပဲ။ သူ႕ဟာသူလည္း လန္႕ကြဲသြားႏုုိင္တယ္။ လူဟာ ပုိင္ဆိုင္တာေတြ စြန္႕ရျပီဆုိရင္ ေသေအာင္နာတာပဲ။ အတၱၾကီးရင္ၾကီးသေလာက္ နာက်င္ၾကတာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုေသြးေတာင္အန္တယ္။ ရင္ကြဲနာက်တယ္။ အကုန္လံုုး အတၱၾကီးလုိ႕ျဖစ္တာေတြပဲ။ စိတ္ေထာင္းကုိယ္ေၾကျဖစ္တယ္။ အတၱဟာ ကုိယ္ပုိက္ထားမိတဲ႔ ဗံုုးေတြလုိပဲ။ မ်ားမ်ားပုိက္ထားေလ၊ အႏၱရာယ္ပုိမ်ားေလပဲ။ ကမာၻၾကီးေပၚမွာ အတၱနဲ႕တည္ေဆာက္တာေတြဟာ ကမာၻၾကီးတစ္ခ်က္လႈပ္လုိက္ရံုနဲ႕ ေပ်ာက္သြားတာပဲ။ ခ်စ္တဲ႔သူေတြဟာလည္း သူ႕သက္တမ္းနဲ႕သူ သြားတာပဲ။ အားလံုးအတူသြားၾကတာမဟုတ္ဘူး။ တစ္လွည္႕စီသြားၾကတာ။ အတၱနဲ႕ဆြဲထားလုိ႕မရဘူး။ သူ႕ကံနဲ႕သူ၊သူ႕အက်ိဳးေပးနဲ႕သူ ျဖစ္တယ္။ သူ႕ကံနဲ႕သူ၊ သူ႕အက်ိဳးေပးနဲ႕သူ ပ်က္တယ္။ ဒါကုိ အတၱက သိပ္တုန္လႈပ္တယ္။ သိပ္ခ်စ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ဆံုုးသြားလုိ႕ တစ္ရက္ေလာက္ငုိရင္၊ ဒါက ပံုမွန္ပဲ။ ေန႕တုိင္းငုိေနျပီဆုိရင္ေတာ႔ သူ႕အတၱကုိ သူအစာေကြ်းေနတာပဲ။

အခက္ၾကီးထဲမွာ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ရိွေနတာကုိပဲ အဓိကေျပာခ်င္တယ္။ လူ႕ဘဝၾကီးဟာ ခက္တယ္။ တစ္ေန႕တာဝတၱရားေတြဟာ ခက္တယ္။ တည္ျငိမ္တဲ႔စိတ္နဲ႕ခဏငယ္တုိင္းကုိ သတိတရားရိွရိွနဲ႕ ျဖတ္သန္းသြားႏုုိင္ရင္ ေအာင္ျမင္တဲ႔ ဘဝကုိ ျဖတ္သန္းေနတာပါပဲ။ ေအာင္ျမင္တယ္ဆုိတာ အျပင္လူေတြ မသိႏုိင္ဘူး။ ကုိယ္႔ရဲ႕ စိတ္ကပဲ သိတယ္။ ကုိယ္႔စိတ္ထဲမွာ လိုအပ္မႈေတြ တကယ္ျပည္႕စံုလာရင္ ျပင္ပကလုိအပ္မႈေတြ ေလ်ာ႔သြားတယ္။ မျငိမ္းခ်မ္းတဲ႔လူဟာ မျငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ အေျပာ၊အေတြး၊အၾကံေတြနဲ႕ အပူေတြျဖန္႕မယ္။ ေအးခ်မ္းတဲ႔သူဟာ သူ႕အေအးဓာတ္နဲ႕သူ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေနလိမ္႔မယ္။ ကုိယ္က်ိဳးအတြက္မဟုတ္တဲ႔ တန္ဖုိးတစ္ခုခုကုိ အနာဂတ္ကုိလက္ဆင္႔ကမ္းရမယ္။ ဒါဟာလူပဲ။ လူဟာ အသိဥာဏ္ကုိ လက္ဆင္႔ကမ္းတယ္။ ျမင္႔ျမတ္မႈကုိလက္ဆင္႔ကမ္းတယ္။

blogspot မွာေရးထားသမွ်ဟာ google သက္တမ္းရိွသေလာက္ေတာ႔ ခံလိမ္႔မယ္။ တစ္ခ်ိန္ google ပ်က္ရင္ဒါေတြ ပ်က္သြားမွာပဲ။ စာဖတ္တဲ႔သူမရိွေတာ႔တဲ႔တစ္ေန႕မွာ စာေပရဲ႕ၾသဇာဟာ ပ်က္သြားမွာပဲ။ အေတြးအျမင္ လက္ဆင္႔ကမ္းျခင္းမရိွတဲ႔တစ္ေန႕မွာ အမွားေတြအားလံုုးအစကေန ျပန္သင္ယူၾကရမွာပဲ။ ေနာက္ရွင္သန္ရမယ္႔ ကေလးေတြအတြက္ စစ္ပြဲေတြထားခဲ႔ၾက၊ အႏုမ်ဴလက္နက္ေတြထားခဲ႔ၾကတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕မ်ိဳးဆက္ဟာ အသံုုးမက်တဲ႔ မ်ိဳးဆက္ပဲ။ ကုိယ္႔မိသားစုဆုိတဲ႔ ငေတေလးမာေနရင္ ဘယ္သူေသေသစိတ္ဓာတ္နဲ႕ ရွင္သန္ေနတာ ရွက္စရာေကာင္းတယ္။ ကုိယ္႔ဟာကုိယ္လည္း ရွက္တယ္။ လွဴတာတန္းတာေတာင္ အရွက္ေျပ လွဴတဲ႔သေဘာ နည္းနည္းေလးပါတယ္။

စာအုုပ္ေတြလွဴလုိ႕ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကေလးေတြကုိ စာဖတ္ခ်င္စိတ္လွဴလုိ႕မရဘူး။ ဘယ္အရာမွ သိပ္အလြယ္ၾကီးမဟုတ္ဘူး။ ပရဟိတေဆးခန္းမွာ ေဆးအလကားေတာင္းျပီး ျပန္ေရာင္းစားတဲ႔သူကုိ ခင္ဗ်ားရုိက္ထုတ္မယ္ဆုိရင္လည္း ပရဟိတ လုပ္လုိ႕မျဖစ္ျပန္ဘူး။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလွဴဖုိ႕အသြားမွာ ဘုန္းၾကီးကားက ကုိယ္႔ကားထက္ အပံုၾကီးသာျပီး၊ ဘုန္းၾကီးဖုန္းက ကုိယ္႔ဖုန္းထက္ ေမာ္ဒယ္ႏွစ္ဆင္႔ေလာက္ျမင္႔ေနရင္ ဘုန္းၾကီးကုိလွဴမွာလား၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဆြမ္းက်န္ေလးပဲ စားျပီးျပန္ခဲ႔ရမလားဆုိတာ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားရၾကပ္တယ္။ တကယ္လုိတဲ႔ေနရာေတြမွာ လွဴဖုိ႕နဲ႕၊ အဲဒီေနရာေတြမွာ တကယ္လုိအပ္ေၾကာင္းေျပာျပဖုိ႕ေလာက္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ပဲေကာင္းတာ သင္႔ေတာ္တယ္။ စက္ဘီးနင္းတဲ႔အခါ သိပ္အားစုိက္နင္းလြန္းရင္ ခဏေလးနဲ႕ေမာသြားတယ္။ ၾကာရွည္မနင္းႏုိင္ဘူး။ ကုိယ္ေကာင္းႏုိင္တာထက္ ပုိေကာင္းျပတဲ႔လူေတြဟာ ေမာသြားတာပဲ။ ေရရွည္မသြားႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ အလွဴအတန္းမွာလည္း ကုိယ္႔အတုိင္းအထြာနဲ႕ကုိယ္ေပါ႔။ ေရရွည္သြားရဦးမယ္ေလ။ အေသးအဖြဲေလးျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းတာေလးေတြလုပ္လုိက္ေပါ႔။ လမ္းေပၚ ခဲလံုုးေလးတင္ေနရင္ ကားၾကိတ္ျပီးစင္ရင္ ကေလးေတြ၊လူၾကီးေတြ မ်က္လံုုးကန္းႏုိင္တယ္။ အဲဒါေလးေတြ လမ္းေဘးခ်ဖုိ႕ကုိယ္သိရင္ လုပ္လုိက္ေပါ႔။ ေငြမရိွလည္း လုပ္စရာအလွဴေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။

ဘဝမွာ အခက္အခဲ အျမဲရိွေနမွာပဲ။ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္သြားၾကဖုိ႕ ၾကိဳးစားရမွာပဲ။ ခက္ေနတုန္းမွာလည္း စိတ္ကုုိ လြယ္ေအာင္ထားႏုိင္ရင္ေကာင္းတယ္။ စိတ္အတြင္းပုိင္းမွာ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ႔ေနရာေလးတစ္ခုရိွတယ္။ အဲဒီေနရာဟာ ကုိယ္႔ရဲ႕ကမာၻအစစ္ပဲ။ လူဟာ energy level ေပၚမူတည္ျပီး ဘဝသစ္ေတြျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္႔အသိတရားဟာ ကမၼပစၥေယာအေနနဲ႕ေရာ၊ ဝိပါကပစၥေယာအေနနဲ႕ပါ ေနာက္ျဖစ္မယ္႔ energy အမ်ိဳးအစားမွာ အက်ိဳးေပးေနမွာပဲ။ ေနာက္ဆံုးနိဗၺာန္ေရာက္တယ္ဆုိတာလည္း energy သေဘာအရေတာ႔ ဆက္လက္ေျပာင္းလဲစရာမလုိေတာ႔တဲ႔ အေျခအေနေရာက္သြားတာပဲ။ energy ဂိတ္ဆံုးပဲ။ အခက္ၾကီးေတြကလည္း ဂိတ္ဆံုးမွာျငိမ္းမွာပဲ။ မျငိမ္းခင္ေလးမွာ ... ကုိယ္႔ဘဝကုိယ္တည္ေဆာက္ရင္း အနာဂတ္မွာ ရွင္သန္ၾကမယ္႔ လူေတြအတြက္ လြယ္ကူေအာင္ တစ္ခုခုကူညီေပးႏုိင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔လည္း ဒီစာကုိေရးတယ္။ ဘဝမွာ ကုိယ္တကယ္လုပ္ႏုိင္တာ ခပ္နည္းနည္းပဲရိွတယ္။ အဲဒီနည္းနည္းေလးကုိ အရည္အေသြးေကာင္းေကာင္းျဖစ္ေအာင္လုပ္ခ်င္တယ္။ က်န္တာေတြကေတာ႔ သစ္ပင္စုိက္သလုိပဲ၊ စုိက္တုိင္းလည္းမေပါက္ဘူး။ ေပါက္တုိင္းလည္းမပြင္႔ဘူး။ ပြင္႔တုိင္းလည္းမသီးဘူး။ သီးတုိင္းလည္း သက္ဆုိးမရွည္ဘူးေပါ႔။ ကုိယ္လုပ္ႏုိင္တဲ႔ 2 cents ကုိမထည္႕ဝင္ဘူးဆုုိရင္ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းတာဝန္မေက်ဘူးေပါ႔။ ကုိယ္႔ရဲ႕မုိက္မဲမႈေတြကုိ မုိက္မဲမႈေတြလုိ႕ ဝန္ခံခဲ႔တာဟာလည္း သစၥာတရားတစ္ခုပါပဲ။

ပုိေကာင္းတဲ႔ ကမာၻဟာ လူတုုိင္းနည္းနည္းေလး အခ်ိန္ေပးျပီး တည္ေဆာက္လုိက္ရင္ ပုိျပီး ျမန္ျမန္ျဖစ္တာေပါ႔ ....။ ကုိယ္ေနခ်င္တဲ႔ကမာၻေလးတစ္ခု .. ကုိယ္မေနလုိက္ရရင္ေတာင္ အနာဂတ္ ကေလးေတြ ေနႏုိင္ၾကပါေစလုိ႕ ဆႏၵျပဳမိတယ္ ....။

ေပ်ာ္စရာလက္က်န္ေလးေတြကုိ ဆက္ေမြးထားလုိက္ပါတယ္။ ဒါေတြပဲခ်န္ထားခဲ႔ရမွာမဟုတ္လား။     ။

Regards,
Z

ငယ္သူငယ္ခ်င္းက sangfroid ဆုိတာနဲ႕ အက်ယ္နည္းနည္းခ်ဲ႕ျပီး sangfroid လုိက္တယ္။ ကုိယ္မက်စ္လစ္ခဲ႔ရင္ ခြင္႔လႊတ္ပါေတာ႔။

Peace B with U.

တုန္လႈပ္ေနေသာေလာက

တုန္လႈပ္ေနေသာေလာက

ေလာကၾကီးဟာ တုန္လႈပ္ေနတယ္။
ေလ်ာ႔ေနတယ္။ ပ်က္စီးေနတယ္။
သခၤါရတရားေတြရဲ႕သေဘာက ကြမ္းစားသလုိပဲ၊ စားေနတုန္းလည္း ဝါးေနရတာ အရသာရိွသလုိလုိ၊ ဒါေပမယ္႔ အင္အားလည္းမျဖစ္ဘူး။ ပိုက္ဆံလည္းကုန္တယ္။ ေထြးထုတ္ေနရတာပဲ။ အလုပ္လည္းရႈပ္တယ္။ ဟုိတေလာကပဲ အရင္ေခတ္ကလူေတြ အခုေခတ္ကလူေတြေလာက္လည္း ဥာဏ္ထက္တာမဟုတ္ဘဲ တရားေတြ ဘာလုိ႕ရကုန္တာလဲဆိုတာကိုေတြးမိတယ္။ အဲဒါနဲ႕ တရားနည္းနည္းနာၾကည္႕ေတာ႔ အဲဒါကို ဆရာေတာ္ နႏၵမာလာေဟာတာတာရိွတယ္။ အေျဖကေတာ႔ တကယ္မလုိခ်င္လုိ႕တဲ႔။ အဲဒါကို သေဘာက်တယ္။ တကယ္တမ္း ကြ်တ္တမ္းဝင္ခ်င္တဲ႔သူေတြဆို သခၤါရတရားေတြရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္မႈမွာ ျငီးေငြ႕မႈျဖစ္ရမယ္။ အဲဒါေတြ မျဖစ္ဘဲ အားထုတ္ရင္ ေတာ္ရိေရာ္ရိ ပႆနာပဲျဖစ္တယ္။ ဝိပႆနာမျဖစ္ဘူး။ သံေဝဂဥာဏ္အားနည္းသြားတာက အေျခခံျပႆနာျဖစ္ေနတယ္။ အေျခခံျပႆနာေတြက မသိမသာေလးေပ်ာက္ေနတာေတြ႕ရတယ္။

ဘယ္ကိစၥမွာမဆို အေျခခံျပႆနာေလးေတြက ငုပ္ေနတယ္။ ကေလးေတြ game ပဲေဆာ႔ျပီး စာမက်က္ခ်င္တာဘာေၾကာင္႔လဲ။ အဲဒီမွာလည္း အေျခခံျပႆနာရိွတယ္ေနာ္။ တရားမွာပဲ ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ ကေလးပညာေရးမွာလည္း ျပႆနာရိွတယ္။ game က အသံပါတယ္။ အရုပ္ကေလးေတြကလည္း လွတပတေလးေတြ။ ျပီးေတာ႔ ေနာက္ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာရိွတယ္။ စိတ္ဝင္စားမႈကို ႏႈိးေဆာ္ေပးတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈရရင္ ဝမ္းသာေစတယ္။ အဲဒါေတြက လူ႕ရဲ႕ ego ကို တုိက္ရုိက္သြားတယ္။ လူက ေအာင္ျမင္တာၾကိဳက္တယ္။ ႏုိင္ရတာၾကိဳက္တယ္။ ပ်င္းစရာေကာင္းတာမၾကိဳက္ဘူး။ game သိပ္ေဆာ႔တဲ႔ ကေလးေတြ စာမက်က္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ ပ်င္းစရာေကာင္းတာကိုး။ အျပင္မွာ ကေလးခ်င္းမေဆာ႔ေတာ႔ဘူး။ သိပ္ရုိးတာကိုး။ ကေလးေတြကစားတဲ႔ ေဘာလံုးကန္တာ၊ေျပးတာ၊လႊားတာေတြက game ေလာက္ေတာ႔ မစံုလင္ဘူး။ စာက်က္ရတာထက္ေတာ႔ နည္းနည္းေလးသာတယ္။ မူရင္းျပႆနာက လူသားရဲ႕သဘာဝျဖစ္တဲ႔ လက္ေတြ႕ဘဝထဲမွာ ၾကာၾကာမေနႏုိင္ေတာ႔ေအာင္ စိတ္က game မွာ ျငိသြားတဲ႔အခ်က္ပဲ။ ျငိသြားျပီဆိုရင္ ဥပါဒါန္ျဖစ္ျပီ။ ေဆးလိပ္၊အရက္၊ဘိန္း၊မူးယစ္ေဆးတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ျငိသြားတာ ဥပါဒါန္ပဲ။ စိတ္ကၾကိဳက္လုိ႕ စြဲသြားတာပဲ။ မၾကိဳက္ရင္မစြဲဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း မၾကိဳက္ဘဲ သံုးရာက ေသြးမွာလိုအပ္မႈျဖစ္သြားတာကေန ျငိတာလည္းရိွတယ္။ vampire ေတြလိုေပါ႔။ ေသြးေသာက္ဖုိ႕က သူ႕ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္သြားတာ။ game ကစားေနတဲ႔ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ တျခားဘာကိုမွ စိတ္မဝင္စားေတာ႔ဘူးဆိုရင္ အေျခခံျပႆနာအေသးေလးကေန မိုးမီးေလာင္သြားတာပဲ။

ျပႆနာေသးေသးေလးေတြကို ေပါ႔ေပါ႔ေလးမထားသင္႔ဘူး။ ေတြ႕တဲ႔ေနရာမွာ ရွႈင္းရတယ္။ မဟုတ္ရင္ တစ္ခ်ိန္မွာၾကီးထြားလာျပီး ရွင္းမရေတာ႔ဘူး။ ကေလးတစ္ေယာက္ကို အေကာင္းဆံုးေက်ာင္းမွာထားလုိက္ရံုနဲ႕ စာတတ္သြားမယ္လုိ႕ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင္႔ထားလုိ႕မရဘူး။ အေျခခံျပႆနာေတြရိွေနတယ္။ အဲဒီအေျခခံျပႆနာကို နားလည္ဖုိ႕မၾကိဳးစားရင္ အဆင္႔ျမင္႔တဲ႔ ပညာေရးအတြက္ ခက္သြားလိမ္႔မယ္။ အထူးသျဖင္႔ ကုိယ္တုိင္ ပညာေကာင္းေကာင္းမတတ္ဘဲ ကေလးေတြကို မိုးပ်ံေအာင္ေတာ္ေစခ်င္တဲ႔ မိဘေတြအတြက္ အင္မတန္ခက္တယ္။ လူငယ္ဘဝက ကိုယ္႔ရဲ႕ မုိက္မဲေတြေဝညံ႕ဖ်င္းႏံုအမႈေတြအတြက္ ကိုယ္႔ကေလးလက္ထက္မွာ တိုးရင္းေပါင္းဆပ္တဲ႔သေဘာပဲ။ ဂရိေတြမွာေတာ႔ ဒါကို တစ္လံုးတည္းေျပာတဲ႔စကားလံုးရိွလိမ္႔မယ္။ ျမန္မာလုိေတာ႔ ကုကၠဳစၥေနာက္ပိုးတက္ျခင္းလို႕ အၾကမ္းဖ်င္းမွတ္ထားရင္ေကာင္းမယ္။ အဲဒါမလုပ္ေကာင္းဘူး။ ကေလးမွာရိွတဲ႔ အေျခခံျပႆနာကို ရွင္းေပးျပီး၊ သူ႕လမ္းသူသြားႏုိင္ေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးရံုပဲေကာင္းတယ္။

ကေလးေတြရဲ႕ပညာေရးမွာ အေျခခံျပႆနာရိွတယ္ဆိုေတာ႔ အစိုးရမွာေရာ အေျခခံျပႆနာမရိွဘူးလားဆိုလာရင္ သိပ္ရိွတာေပါ႔လုိ႕ေျဖရမွာပဲ။ ေခတ္ကေျပာင္းေနျပီ။ ႏွလံုးသားအေဟာင္း၊ ဦးေႏွာက္ အေဆြးၾကီးေတြနဲ႕ တရြတ္တုိက္လုိက္ေနရင္ ကိုယ္တုိင္တင္မဟုတ္ဘူး။ တုိင္းျပည္ပါ ေခြးျဖစ္သြားလိမ္႔မယ္။ လုပ္တတ္တဲ႔သူေတြကို ေနရာေပးလုိက္စမ္းပါ။ ခင္ဗ်ားတုိ႕ လဲမေသသြားပါဘူး။ ေယာနိေသာမနသီကာရနဲ႕ ရဲရဲရင္႔ရင္႔ ေျဖာင္႔မတ္လိုက္စမ္းပါ။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈဟာ လူနည္းစု ဘီလ်ံနာျဖစ္ဖုိ႕ကိစၥထက္ အေရးၾကီးမွန္းမသိၾကေသးဘူးဆိုရင္ အေျခခံျပႆနာမွာ ရပ္ေနျပီ။ ရိုးသားမႈမရိွရင္ က်န္တာဘာမွမရိွေတာ႔ဘူး။ တိုင္းျပည္မွာ ရိုးသားျပီး ပညာတတ္တဲ႔လူေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားထဲပါဝင္ႏုိ္င္ဖုိ႕လိုတယ္။ ပါဝင္ခြင္႔ရႏုိင္ဖုိ႕လည္းလုိတယ္။ လူခ်င္းတန္းတူဆက္ဆံတတတ္ဖုိ႕လိုတယ္။ ဒါေတြကေနမစဘဲ ပြဲတိုင္းပါခ်င္တဲ႔ ထမင္းသိုး၊ဟင္းသိုးစိတ္ဓာတ္ကေန စရင္ ကေလးဆန္တဲ႔ အစိုးရဘဲျဖစ္မယ္။

လူေတြဟာ မတရားမႈကို ဆန္႕က်င္တဲ႔အခါမွာ ေကာက္ရိုးမီးလုပ္လုိ႕မျဖစ္ဘူး။ မတရားတဲ႔သူ မျပင္ေသးသ၍ ဆန္႕က်င္ရမယ္။ ျမန္မာျပည္မွာအဲဒီစိတ္ဓာတ္အားနည္းတဲ႔အတြက္ မတရားမႈဟာ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတယ္။  တစ္ခုခုဆီ အျမဲလမ္းလႊဲခံလုိက္ရတယ္။ တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ဝမ္းတည္းေတာင္းဆိုရင္ ပိုျပီး အက်ိဳးမ်ားတယ္။ မွားတဲ႔သူေတြ လြတ္ေနတယ္။ ဥပေဒရဲ႕လက္တံဟာ တိုလုိက္ရွည္လိုက္ျဖစ္ေနတယ္။ ဥပေဒကို အလြဲသံုးစားလုပ္လုိ႕ရေနတာေတြ႕ရတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကိုရုိက္ႏွက္တဲ႔ကိစၥမွာ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ေက်ာင္းသားေတြဘက္က တိုးလို႕ရုိက္ႏွက္ရသေယာင္ လီဆယ္လုပ္ၾကံျပီး ထုတ္လႊင္႔သြားတာမ်ိဳးက အင္မတန္ေအာက္တန္းက်တဲ႔ ႏွလံုးသားေဟာင္း၊စိတ္ဓာတ္ေဟာင္းေတြပဲ။ လူေတြဟာ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္းသိခြင္႔ရိွရမယ္။ မွ်တတဲ႔ဥပေဒဟာ ေက်ာသားရင္သားမခြဲျခားတဲ႔ ဥပေဒပဲ။ ဒီဥပေဒကိုမွ မယံုၾကည္ရေတာ႔ရင္ လူေတြအတြက္ ဘာကို လုိက္နာရမလဲဆိုတာ အေျခခံျပႆနာၾကီးျဖစ္လာေစတယ္။ လူမုိက္တစ္ေယာက္ဟာ တာဝန္ရိွသူ စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္းျဖစ္သြားႏုိင္တယ္ဆိုရင္ ဒီႏုိင္ငံဟာ အလြန္ အႏၱရာယ္ရိွတဲ႔ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ႔အတြက္ ျမဳပ္ႏွံလုိသူေတြဟာ အၾကိမ္တစ္ရာစဥ္းစားျပီး အိမ္နီးနားခ်င္းေတြဆီကုိပဲ ေရြ႕သြားၾကတယ္။ ဒါကိုလည္း ယုတၱိက်က် လက္မခံႏိုင္ေသးတာေတြ႕ရတယ္။

ခ်မ္းသာခ်င္ေယာင္ေဆာင္၊တိုးတက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ႔အတြက္ ဘာအက်ိဳးမွမရိွပါဘူး။ လူမြဲဟာ ေဒဝါလီခံလုိက္ျခင္းအားျဖင္႔ သက္သာရာရပါတယ္။ လူမြဲဟာ သူေဌးဟန္ေဆာင္ေနရံုနဲ႕ သူေဌးျဖစ္မလာပါဘူး။ ကိုယ္မလုပ္တတ္တဲ႔စီးပြားေရးကို ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြကို ခြဲေပးျပီး အခြန္ျပန္ေကာက္ရင္ေတာ႔ အျမတ္ရေကာင္းရႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဗဟုိဘဏ္ကို ေနျပည္ေတာ္တစ္ခု၊ ရန္ကုန္တစ္ခုထားျပီး၊ဝန္ထမ္းေတြကို ေနျပည္ေတာ္ပို႕လိုက္တဲ႔အခါမွာ ရန္ကုန္ဗဟိုဘဏ္ကဝန္ထမ္းေတြ စေနေရာ၊ တနဂၤေႏြပါ ရံုးတက္ရပါတယ္။ စီမံခန္႕ခြဲပံု ညံ႕ဖ်င္းမႈဟာ လူတိုိင္းကို ေသာကမ်ားေစတာပါပဲ။ လူလတ္တန္းစားမ်ားမ်ားအလုပ္ရႏုိင္မယ္႔ လုပ္ငန္းမ်ိဳးရွားပါးေနေသးသ၍ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အသက္ရွဴေပါက္ေတြ ပိတ္ဆို႕ေနဦးမွာပါပဲ။ စာရင္းဇယားအရ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ လုပ္ေနတဲ႔ ျမန္မာသံုးသန္းေက်ာ္ရိွေနတဲ႔အတြက္ တစ္ေယာက္စီက တစ္လကို အေမရိကန္ေဒၚလာ ငါးရာျပန္ပုိ႕ရင္ေတာင္ ျမန္မာျပည္ထဲကုိ အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္းတစ္ေထာင္႔ငါးရာ စီးဝင္ႏုိင္ေခ်ရိွပါတယ္။ အေျခခံအလုပ္သမားေတြကို ႏုိင္ငံျခားကေန တင္သြင္းခြင္႔ပိတ္ထားလုိက္ရင္ ျပည္တြင္းအလုပ္သမားေတြအတြက္ အေျခခံအခြင္႔အလမ္းတုိးတက္လာႏုိင္ပါတယ္။ အခုတေခါက္ျပန္ေတာ႔ ရန္ကင္းစီးတီးမတ္မွာ တရုတ္ေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႕ခဲ႔တယ္။ အမ်ားစုက အလုပ္သမားပံုစံေတြပဲ။ ႏိုင္ငံျခားက ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြဝင္လာျပီး၊ ျပည္တြင္းခရိုနီနဲ႕ေပါင္းျပီးေဆာက္၊ အလုပ္သမားကအစ ျပည္ပကပဲ ေခၚသြင္းျပီးလုပ္သြားရင္ အက်ိဳးမရိွတဲ႔ ပေရာဂ်တ္တစ္ခုပဲျဖစ္ေနမွာပဲ။ စီးပြားေရးအရေတာ႔ အက်ိဳးအျမတ္ရိွမယ္။ ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ိဳးမရိွဘူး။ ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ိဳးမရိွတဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ မ်ားလာတာဟာ ႏုိင္ငံအတြက္လည္း အက်ိဳးမရိွေစေတာ႔တာပါပဲ။ အေျခခံျပႆနာက ဘာလဲဆုိရင္ macroeconomic ကုိေကာင္းေကာင္းနားမလည္ဘဲ စီးပြားလုပ္တဲ႔အခ်က္ပါပဲ။

Construction လုပ္ငန္းတစ္ခုဟာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးကို လိမ္လုိ႕ရေသးတယ္ဆုိရင္ အစိုးရ စာမတတ္ေသးလုိ႕ပဲလုိ႕ ယူဆႏိုင္တယ္။ သိန္း တစ္ေထာင္တန္လုပ္ေနတဲ႔ လုပ္ငန္းတစ္ခုဟာ အစိုးရဆီမွာ လိမ္ေျပးလုိ႕မရေလာက္ေအာင္ လည္ပတ္ေငြရဲ႕ အလားတူပမာဏျဖစ္ေစ၊ ရာခုိင္ႏႈန္းတစ္စံုတစ္ရာျဖစ္ေစ၊ အစိုးရဆီမွာ စေပၚထားခိုင္းရမယ္။ အစိုးရရဲ႕အလုပ္ဟာ ေစ်းကြက္တည္ျငိမ္ေရးနဲ႕ မွ်တတဲ႔ ေစ်းျပိဳင္ေရာင္းခ်မႈေဖာ္ေဆာင္ေရးဆိုတာေတြလုပ္ရတယ္။ ဒါေတြကို တကယ္လုပ္ႏုိင္ဖုိ႕ဆုိတာ ဘယ္လုပ္ငန္းက ရွံဳးေနသလဲ၊ ဘယ္လုပ္ငန္းက ျမတ္ေနသလဲဆိုတာသိဖုိ႕လိုတယ္။ အဲဒီလုိသိဖုိ႕ကို ႏွစ္စဥ္ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းထုတ္ျပန္မႈအေပၚမွာ အေျခခံရတယ္။ ကမာၻမွာေတာ႔ balance sheet ၾကည္႕လုိက္ရင္ ဘယ္ကုမ္ပနီေခြးျဖစ္ေနသလဲ တန္းသိတယ္။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ရွယ္ရာဝယ္ဖုိ႕ၾကိဳးစားတဲ႔ စင္ကာပူက Aussino တုိ႕ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္လံုးမွ ၂ေထာင္လား အျမတ္ထြက္တာ။ အစိုးရဟာ လူလည္ေတြကို ဥပေဒနဲ႕ထိန္းထားႏုိင္မွ ေစ်းကြက္တည္ျငိမ္မယ္။ ဝန္ထမ္းေတြ လစာ၂ ေသာင္းတုိးေပးလုိ႕၊ ေစ်းတက္တဲ႔ေစ်းသည္ေတြကို ဖမ္းမယ္ဆိုတာမ်ိဳးၾကေတာ႔လည္း ရယ္စရာလုိေတာင္ျဖစ္ေနျပီ။ အဲဒီသတင္းၾကားမွ ေစ်းေရာင္းတဲ႔လူေတြလည္း ေစ်းတက္ဖုိ႕ သတိရၾကေတာ႔တယ္။

အေျခခံျပႆနာရိွေနတဲ႔ အပင္တစ္ပင္ဟာ ရွင္သန္ဖုိ႕ခက္တယ္။ အဖူး၊အပြင္႔ေတြ၊အသီးေတြခဏထားလုိက္ဦး၊ သူ႕ရဲ႕ အေျခအေနဆက္ေကာင္းေနဖုိ႕ကို ခက္တယ္။ အေျခခံျပႆနာမ်ားတဲ႔ အစိုးရအဖြဲ႕ဟာ ျပည္သူေတြ အက်ိဳးစီးပြားကိုမေျပာနဲ႕၊ မေလ်ာ္ညီတဲ႔ ဥပေဒတစ္ခုေတာင္ မျပင္ဆင္ႏုိင္တဲ႔အထိ ဆိုးရြားသြားတယ္။ ဒါေတြဟာ ရယ္စရာမေကာင္းေတာ႔တဲ႔ဟာသေတြ၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အနာေဖးခြာလုိက္၊ျပန္ျဖစ္လုိက္ျဖစ္ေနတဲ႔ေရာဂါေတြ။ အရူးေမာင္းတဲ႔ေလယာဥ္ကိုစီးျပီး လုိရာခရီး ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေရာက္ေနမယ္ထင္တဲ႔စိတ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္တိုိ႕ တစ္ေန႕ေန႕မွာေတာ႔ ျပင္ႏုိင္ၾကလိမ္႔မယ္ထင္တယ္။                     ။


Regards,
Z

Peace B with U.

ေနပူထဲက ပိေတာက္ေတြ

ေနပူထဲက ပိေတာက္ေတြ။

သုိးရုိင္းတစ္ေကာင္ကုိလုိက္ရွာျခင္းဆုိသည္႕ ဟရုကိ မူရာကမိရဲ႕ စာအုပ္မွ ၾကြက္တစ္ေကာင္ေရးလုိက္သည္႕ စာတစ္ေစာင္အေၾကာင္းကုိသတိရသည္။ စာေရးေကာင္းတဲ႔သူေတြဟာ စာေရးစရာမလုိပါဘူး ဟုဆိုသည္။ ... ေလးလံေနေသာာ လက္ဖက္ရည္ ေဖ်ာ္ျခင္းအႏုပညာထဲ ေပါ႔ပါးစြာျဖတ္သန္းေနေသာ လက္ဖက္အခ်ိဳေျခာက္ရနံ႕ကုိ ေျမာက္ဒဂံု ေမတၱာဆုိင္မွ ရရိွခဲ႔သည္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းႏွင္႔ခ်မ္းသာျခင္းကိုေဖာ္ေဆာင္ေသာ ေဇယ်သုခဆုိသည္႕ လမ္းသြယ္ေလးသည္ ခ်ိဳင္႔ခြက္မ်ားျပည္႕ႏွက္ေနခဲ႔ေသးသည္။ ခ်စ္သူမ်ားေလွ်ာက္ခဲ႔ေသာလမ္းေဘးဝဲယာတြင္ ကုိယ္ထူကုိယ္ထ အတင္းအဖ်င္းေျပာဆုိသည္႕ ဘုတ္ဆံုမၾကီးမ်ားသည္ ဗီလိန္ဆန္လြန္းေနသည္။

SSC မွ သန္မာထြားက်ိဳင္းေသာ ၾကမ္းပုုိးတစ္ေကာင္ကုိ အံတုရင္း တစ္ညတာ လူနာေစာင္႔ခဲ႔သည္႕ အေတြ႕အၾကံဳ၏ ႏူးညံ႕လတ္ဆတ္မႈကုိ စကားလံုုးမ်ား လုိက္မမီႏုုိင္ေတာ႔ပါ။ ေလးႏွစ္တာ ကုိယ္႔နံေဘးနားမွာ အျမဲရိွေနေသာ္လည္း ခ်စ္ျခင္းတရား၏ ႏူးညံ႕မႈကုိ နားမလည္ခဲ႔ပါ။ ေမ႔ေဆးျပယ္ရန္ေစာင္႔ေနရေသာ ေလးဆယ္႔ငါးမိနစ္မွာမွ ခ်စ္ျခင္းတရား၏ ေႏြးေထြးမႈကုိ နားလည္လာခဲ႔သည္။ ခ်စ္ေနေသာစိတ္၊ ခ်စ္ေသာစိတ္သည္ အရုုဏ္လုိ တျဖည္းျဖည္းလင္းလာေသာ အလင္းတရားတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေနမည္လားမသိပါ။ သမုဒယသည္လည္း လည္ပတ္ေသာ ပဋိစၥသမုပၺါဒ္တစ္ခု၏ အလြန္လွေသာ မာယာတစ္ခုုျဖစ္လိမ္႔မည္။

ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားသည္ သံုးစြဲေနစဥ္ျပည္႕စံုေနရံုုသာ ျဖစ္ရမည္ဟု ဆရာသမားက ဆံုုးမသည္။ ရွစ္ေပေက်ာ္ျမင္႔ေသာ စာအုုပ္စဥ္ၾကီးတစ္ခုု၏ေရွ႕တြင္ မဖတ္ျဖစ္ေတာ႔ေသာ စာအုုပ္မ်ားကို စီစီရီရီ သိမ္းဆည္းေနျခင္းသည္ အနာေဖးခြာေနေသာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္၏ ရင္ခုန္မႈမ်ိဳးသာျဖစ္မည္ထင္သည္။ အိမ္မက္မ်ားသည္ လံုုျခံဳစြာသိမ္းဆည္းထားေသာ ဗလာနယ္၏ အကာအရံမ်ားသာျဖစ္သည္။ စုုေဆာင္းျခင္းမ်ားသည္ ဥပါဒါန္ကုိ သန္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ျခင္းမ်ိဳးမျဖစ္သင္႔ေတာ႔ေၾကာင္း မိမိကုိယ္ကုိ ဆံုုးမရန္ လူၾကီးမင္း Jack တစ္ပုုလင္းမလုိအပ္ေတာ႔ပါ။

သံုးႏွစ္ၾကာ သံေၾကးတက္ေနေသာ အိမ္သာေၾကြခြက္ေအာက္ေျခမွ မူလီႏွစ္လံုးအတြက္ေတာ႔ WD 40 သည္ ဟာသတစ္ပုုဒ္သာျဖစ္ပါသည္။ ထုိမူလီႏွစ္လံုးကုိ သံျဖတ္လႊျဖင္႔ တုိက္ရန္ အၾကံေပးခဲ႔ေသာ သာေကတမွ ပုိက္ေရာင္းေသာ ဆုိင္ရွင္ ဟိႏၵဴကုလားေလးသည္ ဟားဗက္တကၠသုိလ္တက္ခဲ႔သူ မဟုတ္မွန္းသိလုိက္ရခ်ိန္တြင္ မိမိ၏ အင္ဂ်င္နီယာပညာကုိ ေအာ႔ႏွလံုးနာသလုိျဖစ္သြားခဲ႔သည္။ ထိုမူလီႏွစ္လံုးကုိ ျဖဳတ္ပစ္ရန္ ေျခာက္ေထာင္႔ငါးရာက်ပ္အကုန္ခံကာ ဝယ္ယူထားေသာ WD 40 တစ္ဗူး၊ ဂြႏွစ္ေခ်ာင္း၊ Minus Screw-driver အၾကီးတစ္ေခ်ာင္းကုိလည္း စိတ္နာသြားခဲ႔သည္။ အေမရိကန္ နည္းပညာျဖင္႔ တီထြင္ထားေသာ ဘုိထုိင္အိမ္သာၾကီးတစ္ခု၏ မူလီႏွစ္လံုးအေၾကာင္းကုိ ဟိႏၵဴကုလားေလးက တိတိက်က်သိေနခဲ႔သည္။ တုိင္ကီပံုးဝယ္၍ အလကားေပးလုိက္ေသာ သံျဖတ္လႊသံုုးေခ်ာင္း၏ မူရင္းကုန္က်စရိတ္မွာ ၄၅၀ က်ပ္သာျဖစ္သည္။ အကြ်ႏု္ပ္၏ ပညာသည္ ကုလားေလးထက္ ဆယ္ဆ ေစ်းၾကီးေသာ္လည္း မူလီႏွစ္လံုးကုိ မျဖဳတ္ႏုိင္ခဲ႔ပါ။ ေနာက္ေနာင္ ႏုိင္ငံ၏ အၾကံေပးအျဖစ္ ဟားဗတ္တကၠသုိလ္ဆင္းမ်ားကုိ ငွားရမ္းမည္ၾကံေသာ္ ပုိက္ေရာင္းေသာ ဆုုိင္ရွင္ ဟိႏၵဴကုလားေလးကုိသာ ဦးစားေပးစဥ္းစားလွ်င္ အရေတာ္ေလစြ၊သင္႔ေလစြဟုေတြးေနမိေတာ႔သည္။

ခ်စ္သူမ်ား၏ ျပႆနာမွာ စိတ္ေကာက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စိတ္ေကာက္ျခင္းသည္ အႏုစားစိတ္ေရာဂါတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္၏ ျပႆနာမွာ ဝန္ၾကီးဌာနမ်ားကုိ လြဲမွားစြာ တာဝန္ေပးေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မႏွစ္ကတည္းကရိွေနေသာ ခ်ိဳင္႔ခြက္ေလးတစ္ခုကိုု တစ္ႏွစ္လံုုးလံုုး အႏုပညာ လက္ရာမပ်က္ ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္ေသာ စည္ပင္သာယာေရးဌာနအား သမုိင္းအေမြအႏွစ္ ထိန္းသိမ္းေရးဘက္သုိ႕ေျပာင္းလဲတာဝန္ေပးရန္မသင္႔သေလာဟုေတြးေနမိသည္ဟုဆိုေသာေၾကာင္႔ အစ္ကုိျဖစ္သူမွ အကြ်ႏု္ပ္အား ညီေလး ျမန္မာျပည္ျပန္လာ၍ ဆံပင္ညွပ္ဆရာလုပ္ေသာ္ ေမာ္ၾကည္႕ဝံ႕သူမရိွေလာက္ေအာင္ပင္ ထြန္းေတာက္လာႏုိင္သည္ဟုု ေထာပနာျပဳသည္။

ကြ်န္ပညာသင္ေက်ာင္းမ်ားသည္ ကြ်န္စာမ်ားကုိ ေစ်းၾကီးၾကီးျဖင္႔သာ သင္ေပးၾကေတာ႔သည္။ ကြ်န္ပညာသင္ေက်ာင္းသုိ႕မပုိ႕ႏုိင္ေသာ္ ကေလးမ်ားစာေကာင္းေကာင္းမတတ္ျဖစ္ၾကေတာ႔သည္။ ထုိအခါဆႏၵျပၾကသည္။ ႏွိမ္နင္းရေသာ ရဲသားမ်ားသည္လည္း ကြ်န္ပညာသင္ေက်ာင္းမ်ားအေၾကာင္းနားလည္လွသည္မဟုုတ္။ ကြ်န္ပညာတတ္မ်ားမွ ကြ်န္ဘာသာျဖင္႔ေရးသားထားေသာ ကြ်န္စာအုပ္မ်ားမွ နည္းလမ္းမ်ားပုိ႕ခ်ခဲ႔သည္ကုိလည္း ဘူးလံုးနားမထြင္းျဖစ္ခဲ႔ရာ အဓိကရုဏ္းႏွိမ္နင္းရသည္ဟုသာထင္ၾကရွာေတာ႔သည္။ တုိးလာေသာ လစာႏွစ္ေသာင္းျဖင္႔ ကေလးမ်ားကုိ ကြ်န္ပညာသင္ၾကားေပးသင္႔သည္။ ကြ်န္ပညာတတ္ေလးမ်ားသည္ ေလးတန္းေရာက္လွ်င္ ျဖဴးေကာင္ကုိ hedgehog ဟုေခၚမွန္းသိေနေလာက္ျပီျဖစ္ေသာ္လည္း သခင္ပညာတတ္မ်ားမွာ ဆယ္တန္းေျဖခါနီးအထိ စာလံုုးေရရွစ္ရာေက်ာ္ေသာ ကေလးဖတ္ အလြယ္ျပန္ေရး အဂၤလိပ္စာအုုပ္ပါးကေလးမ်ားကုိ ေဒါင္းတည္ေမာင္းတည္ မဖတ္ႏုိင္ၾကသည္မွာ သခင္ဆန္လြန္းသြားျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ တူေလး၊တူမေလးမ်ားကုိေတာ႔ ကြ်န္ပညာကုိသာ ေကာင္းေကာင္းၾကိဳးစားၾကရန္မွာၾကားခဲ႔သည္။ ကမာၻၾကီးတြင္ေတာ႔ ကြ်န္ပညာႏွင္႔သာ ထမင္းရွာစားၾကရေလသည္။

ဘူဆန္တကၠသုိလ္မွ ႏွဖူးေျပာင္လွ်င္ ဂုုဏ္ထူးေဆာင္ဘြဲ႕ေပးျခင္းဆုိသည္႕ သတင္းကုိ ႏုိင္ငံေတာ္သတင္းစာတြင္ တခမ္းတနားေရးသားေဖာ္ျပလုိက္သည္႕အခါမွ မိမိ၏ အလင္းပြင္႔ႏႈန္းနည္းျခင္းကုိ အကဲခတ္မိေလေတာ႔သည္။ ယခင္႔ယခင္က ဆရာသမားၾကီးမ်ားလုိပင္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္မ်ား၏ အလုပ္မွာ ဘုရားစိန္ဖူးေတာ္ကပ္လွဴျခင္း၊ ေရလွ်ံေနေသာေနရာမ်ားတြင္ စက္ျဖင္႔ ေျမဖုိ႕ရန္မွာၾကားရမည္႕အစား တပ္မေတာ္သားမ်ားကုိ ယူနီေဖာင္းအသစ္မ်ားဝတ္ဆင္ျပီး သဲအိတ္မ်ား မေစျခင္းတုိ႕ကုိ မင္းသားသစ္ၾကီးက ျပဳလုုပ္ေလသည္။ ဒဏ္ရာရလာေသာ စစ္သားမ်ားကုိအထုပ္ငယ္တစ္ထုပ္စီေပးအပ္ျခင္း၊ တပ္မေတာ္ေန႕တြင္ လူၾကီးသူမမ်ားကုိ ေနေျခာက္လွမ္းျခင္း၊ ေခ်မႈန္းရမည္႕ရန္သူမ်ားကုိေျပးေတာင္းပန္ျခင္း၊ အလြန္လွေသာ တာလတ္ပစ္ဒံုုးက်ည္မ်ားကုိ ေျမာက္ကုိးရီးယားပမာ ၾကည္ညိဳစြာ ေမာင္းႏွင္ျခင္း၊ ဘိန္းဓားျပမ်ားအေၾကာင္းကုိ ထုတ္မေျပာေတာ႔ျခင္းတုိ႕ကုိတစုုိက္မတ္မတ္ေဆာင္ရြက္ပါသည္။

သမၼတၾကီးမွ ျမန္မာ နည္းပညာေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင္႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားအတြက္သာမက၊ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံသားမ်ားအတြက္ပါ ရည္မွန္းခ်က္ထားျပီး လုပ္ကုိင္ေစလုိေၾကာင္း အမွာစကား အနည္းငယ္ကုိ စာရြက္ၾကည္႕ဖတ္ျပီးသကာလမွာ သတင္းမ်ားဟာ  အရင္လုိပဲ ဟာသစြက္ေနျမဲဆုိတာကုိ ကြ်ႏု္ပ္သည္ေကာင္းစြာသိျမင္ခဲ႔ရပါသည္။

ရန္ကုန္တြင္ ကြ်ႏု္ပ္အလြန္ေပ်ာ္ပါသည္။ မနက္တုိင္း မုန္႕ဟင္းခါး၊တုိရွည္၊ဆိတ္စြပ္နံျပား၊ပဲပလာတာၾကိဳက္ရာစားႏုုိင္သည္။ လက္ဖက္ရည္ႏွစ္ခြက္ေသာက္ႏုိင္သည္။ Bluetooth speaker ေလးျဖင္႔ သီခ်င္းတေအးေအး နားေထာင္ႏုိင္သည္။ စင္ကာပူတြင္ ဘယ္ေလာက္အိပ္အိပ္ sound sleep ၃ နာရီထက္ပုိမရေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္တြင္ အျမဲလုိလုိ ငါးနာရီေက်ာ္ေလာက္ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္သည္။ (activity tracker တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးျဖင္႔တုုိင္းတာထားေသာ္ ပုိျပီးတိတိက်က်သိႏုိင္သည္။)

ေျမာင္းမ်ားေဖာ္ေသာ္လည္း မထူးျပီဟုနားလည္လုိက္ခ်ိန္တြင္ မ်က္ႏွာျဖဴကုုလားမ်ား(ဝါ)ကုုလားျဖဴမ်ားေဖာ္ထားေသာ ေျမာင္းၾကီးမ်ားကို ခပ္နက္နက္ထပ္တူးျပီး ခ်ဲ႕လုိက္ရန္ အၾကံထြက္သြားေသာ အဆင္အကြက္မ်ားမွာ ကမာၻကပင္ အံ႔ၾသေလာက္သည္။ ဘုရင္႔ေနာင္ပြဲရံုတန္းတြင္ ကားမ်ားပိတ္ေနသည္႕ ရႈမျငီးဖြယ္ျမင္ကြင္းမွာလည္း က်က္သေရရိွလွသည္။ ညဖက္ လမ္းမေပၚတြင္ တက္တက္အိပ္ေသာ အေဝးေျပးဂိတ္နားမွ လူမိုက္ေပါက္စေလးမ်ားလည္းရိွေသးသည္။ လူငယ္မ်ားကိုေဘာလံုုးေလ႔က်င္႔ေပးရန္ ဖီဖာမွေဆာက္လုပ္ေပးေသာအေဆာက္အအံုုမွ Eagle Garden restaurant ျဖစ္သြားခဲ႔ဖူးေသာ္လည္း ယခုုအခါ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရ၏ေစတနာမွန္ျဖင္႔ ES4E ပုုဂၢလိကစာသင္ေက်ာင္းျဖစ္သြားခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။ စာအုုပ္အေဟာင္းအစုုတ္မ်ားကိုု သိမ္းထားေသာ အမ်ိဳးသားစာၾကည္႕တုိက္ကုုိလည္း western park အျဖစ္ေအာင္ျမင္စြာ ဖြင္႔လွစ္ထားျပီျဖစ္သည္။ ယခင္က ပုိက္ဆံရိွလွ်င္ အမ်ိဳးသားစာၾကည္႕တုုိက္ဝယ္ထားလုိက္ခ်င္သည္ဟုေျပာေသာ မုိက္ကယ္နီတစ္ေယာက္ western park တြင္သံေခ်းတက္ေနေသာ တြယ္ခ်ိတ္ကေလးစူးေနေသးသလားမသိႏုုိင္ေတာ႔ျပီ။

ႏုုိင္ငံတုိင္းတြင္ မိမိႏုိင္ငံႏွင္႔ ေလ်ာ္ညီေသာ စီးပြားေရး၊လူမႈေရး၊ဘာသာေရး၊ယဥ္ေက်းမႈ ေမာ္ဒယ္မ်ားရိွၾကရပါသည္။ ကမာၻတြင္ မည္သည္႕ အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ မေခ်းဖူးေသာ ၄က်ပ္ခြဲတုုိးႏွင္႔ ပိုုက္ဆံေခ်းေသာ ေက်ာ္ဆန္းေမာ္ဒယ္ကုိသံုုး၍ စီးပြားေရးတုုိးတက္ေအာင္ၾကံေဆာင္ခဲ႔ေသာ္လည္း၊စာရင္းမ်ားမကုိက္ေသာအခါ ကုန္သြယ္ေရးရံုုးကုိ မီးရိွဳ႕ေသာ ထြန္းၾကည္ေမာ္ဒယ္ျဖင္႔အားကူခဲ႔ရသည္။ လူမႈေရးပုိင္းမွာဆုုိရင္လည္း လူနာတင္ကားကုိ ဝုိင္းရုုိက္ေသာ ကူညီပါရေစ ေမာ္ဒယ္။ ဘာသာေရးမွာလည္း တိုုးတက္လာရာmixed married ဆိုလွ်င္ တရားရံုုးမွာေတာင္ လက္မွတ္ထုိးရန္ မလြယ္ေတာ႔ေခ်။ ဝီေမာ္ဒယ္ျဖစ္ရမည္။ ႏုုိင္ငံသားမ်ားသည္ ကုိယ္႔ၾကမၼာ ကိုယ္မဖန္တီးႏုိင္ၾကပါ။

အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားသည္ ပညာႏွင္႔ေစတနာ မ်ားစြာတုိးတက္လာရန္လုိအပ္ေနပါေသးသည္။ လူနည္းလာေသာ ညီလာခံကြက္လပ္ၾကီးကုိေငးၾကည္႕ရင္း အန္ကယ္ေမာင္သိန္းေဇာ္၏ ကဗ်ာစာသားကုုိ ဟန္ပါပါေရရြတ္လုိက္မိေခ်ေတာ႔သည္။ (သူ႕လုိပဲ ႏွစ္ၾကိမ္တိတိရြတ္ဦးမလုိ႕၊ ေနာက္တယ္ထင္မွာစိုုးလုုိ႕)

ဒီထက္ပုိေဝးလည္း ဒီထက္ပုိမေဝးေတာ႔ပါဘူး ........................။                   ။

Peace B with U.

ေလာင္ကြ်မ္းမႈ ၁၈၀ ဒီဂရီ

ေလာင္ကြ်မ္းမႈ ၁၈၀ ဒီဂရီ

ဝါသနာေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး နည္းသြားျပီ။ စာဖတ္ရတာလည္း ဝါသနာမပါေတာ႔ဘူး။ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကုိ ရပ္ထားတာ ဒီဇင္ဘာလလယ္ေလာက္ကတည္းကပဲ။ ကိုယ္ေရးထားတာေတြပဲ မၾကာမၾကာျပန္ဖတ္တယ္။ ေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ အတုိအထြာေလးေတြျပန္ဖတ္ရင္း သတိတရျဖစ္တာေလးေတြ ျပန္စုထားလုိက္တယ္။

မင္းဘူးမွာ ရိုုက္ခဲ႔တဲ႔ မီးေတာင္ေဟာင္းကုိ နဂါးရိွတယ္ဆိုတာေလး က်ေနာ္ facebook မွာ တင္ဖူးတယ္။ လူေတြရဲ႕ ယံုုၾကည္မႈေတြအေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္တဲ႔သေဘာပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ ပညာေကာင္းေကာင္းတတ္တဲ႔မ်ိဳးဆက္ တစ္ဆက္ေလာက္ လုိတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကုိယ္သိႏုုိင္သေလာက္ အျမင္ေတြကိုု က်ေနာ္ေျပာတယ္။ မွားတာလည္းရိွမယ္။ ကိုယ္႔ ဉာဏ္နဲ႕ဆင္ျခင္ျပီး သင္႔တာယူႏုုိင္တယ္။ သိတာကိုု ေဝငွျပီး၊ မသိတာကိုု ေမးျမန္းမယ္။ မွားယြင္းတဲ႔အယူအဆရိွရင္ ကိုယ္႔ဆီမွာ လမ္းဆံုးရမယ္။ ကုိယ္ဟာ အသိတရားနဲ႕ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ ဆန္ခါေတြပဲ။ မဟုတ္တာေတြ၊မမွန္တာေတြ၊ နည္းလမ္းမက်တာေတြကုိ လက္ဆင္႔မကမ္းေတာ႔တဲ႔မ်ိဳးဆက္ျဖစ္ရမယ္။ က်ေနာ္ဒါေလးကုိ ေရႊစက္ေတာ္သြားရင္း ရုိက္လာခဲ႔တယ္။ ယံုၾကည္မႈေတြကုိေတာ႔ ဘာမွ မေျပာလုိဘူး။ က်ေနာ္ေတာ႔ ဆက္ျပီး လက္ဆင္႔မကမ္းတဲ႔မ်ိဳးဆက္ျဖစ္ဖုိ႕ပဲ ကိုယ္႔တာ ကုိယ္လံုဖုိ႕ၾကိဳးစားရမယ္။ မၾကာေသးခင္ကပဲ ေခါင္းေလာင္းၾကီး နဂါးေစာင္႔တယ္လုိ႕ေျပာတဲ႔သူေရာ၊ ယံုတဲ႔သူပါ မနည္းတာေတြ႕ရတယ္။ ဒီ video clip ေလးကုိ အဘျငိမ္း share တာနဲ႕ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား share ထားတာေတြ႕တယ္။ အနာဂတ္ရဲ႕ ကေလးေတြကုိ အသိအမွားေတြ မေပးဖုိ႕ကုိပဲ က်ေနာ္ရည္ရြယ္တယ္။ ယံုၾကည္ေနတဲ႔သူေတြကုိေတာ႔ ေပ်ာ္ေနရင္ျပီးတာပါပဲ။ အျပစ္မဆုိပါဘူး။ ကမာၻၾကီးျပားတယ္လုိ႕ ယံုခ်င္လည္း ယံုႏုိင္ပါတယ္။ အနာဂတ္ရဲ႕ ကေလးေတြကုိေတာ႔ ေပါက္ကရေတြ မသင္ေပးလုိက္ၾကပါနဲ႕။ သူတုုိ႕ လင္းလင္းပြင္႔ပြင္႔ ေလ႔လာပါေစ။ သူတုုိ႕ေတြက ကုိယ္ေတြထက္ ဆယ္ဆသာတယ္။ သူတုုိ႕ေတြရဲ႕ အသိအျမင္သစ္ကုိ လမ္းဖြင္႔ေပးထားရမယ္။ အမႈိက္ေတြကုိ လက္ဆင္႔မကမ္းတဲ႔မ်ိဳးဆက္ေတြထဲက တစ္ေယာက္အေနနဲ႕၊လမ္းမွာ အမႈိက္ေတြ႕ရင္ ေကာက္ခဲ႔ရမွာပဲ။

ဒုတိယတစ္ခုက စုဗူးေလးတစ္ဗူးအေၾကာင္းပါ။ ဒီစုဗူးကုိ က်ေနာ္တုိ႕ ဇနီးေမာင္ႏွံ ရည္းစားဘဝကစျပီး အေၾကြေတြစုခဲ႔ၾကတယ္။ ပထမႏွစ္ေခါက္မွာ ၁၀၀ စီရတယ္။ ေနာက္ပုိင္းယူျပီးေတာ႔ ပုိစုျဖစ္လာတယ္။ တစ္ခါကုိ ၂၀၀ စီေလာက္လွဴျဖစ္တယ္။ Kallang ေက်ာင္းက အေၾကြစုဗူးေလး။ အမွတ္တရျဖစ္ရတယ္။ အခုဆိုု လွဴျပီးတာ ၁၂၀၀ ရိွျပီ။ ဒီတစ္ေခါက္လည္း ၂၀၀ ေလာက္ျပည္႕ေနျပီဆုိေတာ႔ ၁၄၀၀ ျပည္႕ျဖစ္မယ္။ ဒီ ၁၄၀၀ ကုိ က်ေနာ္တုုိ႕ အေထြအထူးမစုရဘူး။ ေန႕တုိင္းပုိလာတဲ႔အေၾကြေလးေတြ စုထားတယ္။ က်ေနာ္ အေၾကြမသံုုးဘူး။ တစ္ေန႕မွာ ပုိလာတဲ႔ အေၾကြမွန္သမွ် စုထားတယ္။ ေလးငါးလဆုိရင္ ၂၀၀ ေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။ တစ္ႏွစ္မွာ ၂ခါလွဴတယ္။ အပမ္းမၾကီးတဲ႔ လြယ္လင္႔တကူ အလွဴျဖစ္သြားတယ္။ ေန႕တုိင္း ကုသိုလ္ရေနတယ္။ ဒါအင္မတန္ေကာင္းတယ္။ ၾကီးၾကီးေသးေသး ကုသိုလ္ရဲ႕သေဘာဟာ စိတ္ကုိ အထူးၾကည္လင္ေစတယ္။ ငယ္တုန္းက အိမ္မွာ ႏွင္းဆီကုန္းဘုိးဘြားရိပ္သာက စုဗူးေလးရိွတယ္။ ကုသုိလ္လုပ္ရတာကုိ ေပ်ာ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ႔တဲ႔ မိဘေတြရဲ႕ ေက်းဇူးက အနႏၲပါပဲ။ က်ေနာ္႔ အသိမိတ္ေဆြေတြလည္း ဒီလုိပဲ အျမဲလွဴေနၾကတာေတြ႕ရတယ္။ ဝမ္းသာတယ္။ နည္းတာ၊ မ်ားတာ ကိစၥမရိွဘူး။ လြယ္လြယ္ေလးနဲ႕ရတဲ႔ကုသုိလ္ကုိ တန္ဖုိးထားတဲ႔စိတ္ကေလးရိွေနတာ အျမတ္ပဲ။

ဝါသနာေတြအမ်ားၾကီးရိွျပီး ခဏေလာက္စိတ္ကူးေပါက္တုန္းက ဆြဲခဲ႔တဲ႔ပံု။ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ အုတ္ဂူေပၚမွာလဲေနျပီး အုတ္ဂူမွာ အေမ႔ရဲ႕ နာမည္ေရွ႕ဆံုုးစာလံုုး T လုိ႕ေရးထားတယ္။ ခံစားခ်က္တစ္ခုခုရိွရင္ ခံစားစရာတစ္ခုခုလုပ္လုိ႕ရတယ္လုိ႕ထင္တယ္။ ဒီပံုက ကုိယ္႔ခံစားခ်က္ပဲ။ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္မွာ ျပန္ေတြ႕တာနဲ႕ ဒီမွာ ျပန္တင္ထားလုိက္တယ္။ ေကာင္းရာသုဂတိမွာ ေပ်ာ္ပါေစ အေမ။

ဒီအေၾကြေတြနဲ႕ ႏွစ္က်ပ္တန္ေတြက သိမ္ဆင္းေလာင္းဖုိ႕ ရွာထားတာ။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ကထင္တယ္။ တစ္ပါးကုိ ၂ က်ပ္ေလာင္းလုိက္တယ္။ အမွတ္တရပဲ။

မင္းသားေလးစာအုပ္ထဲက မီးအိမ္ထြန္းသမား။ ဒီစာအုပ္ဖတ္ဖူးရင္ သူ႕ကို သိမွာပဲ။ ဇနီးသည္ကလည္း သူ႕မွာလည္းပံုဆြဲအေျခခံရိွေၾကာင္းျပတဲ႔အေနနဲ႕ ဆြဲထားတာျဖစ္မယ္။

အသက္ၾကီးလာေတာ႔ ဖတ္တဲ႔စာအုုပ္ေတြေျပာင္းကုန္ျပီ။
ဘဝ နာလာတဲ႔အခါ ဘာဝနာဖက္ေရာက္ကုန္ေတာ႔တာပဲ။

အိမ္ကသားေတာ္ေမာင္ႏွစ္ေကာင္။ အရင္ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ခ်စ္တယ္။ အခုေတာ႔ အိပ္ခါနီး ေနရာေန႕တုိင္းေရႊ႕ရတာနဲ႕ နည္းနည္းျငိဳျငင္စျပဳလာျပီ။ တစ္ေကာင္က ေလးေပေလာက္၊တစ္ေကာင္ကငါးေပေလာက္ရိွတယ္ထင္တယ္။ အရင္တုန္းကေတာ႔ စိတ္ေကာက္တုိင္း အရုပ္ေတြ ဝယ္ဝယ္ေပးတာ၊ ေနာက္ေတာ႔ ထားစရာမရိွေတာ႔ဘူး။ ဒါနဲ႕ပဲ စိတ္မေကာက္ေအာင္ထားလုိက္တယ္။ အရုုပ္ဖုိးသက္သာလည္း မနည္းဘူး။

အဲဒါကေတာ႔ စင္ကာပူမွာရိွတဲ႔ျပင္သစ္ အႏုပညာျပခန္းကေၾကာ္ျငာ။ အဲဒီကုိ တစ္ခါသြားၾကည္႕ဖူးတယ္။ ဗန္ဂုိးဟာ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း ပန္းခ်ီကား ၉၀၀ ဆြဲခဲ႔တာ။ တစ္လမွာ ခုနစ္ကားေက်ာ္ဆြဲတာ။ အဲဒါေတာင္ ထမင္းဝေအာင္ မစားသြားရဘူး။ အဲဒီေခတ္က အႏုပညာထက္ ထမင္းလုတ္ေတြက ပုိေစ်းၾကီးခဲ႔တယ္။ အဲဒါကုိသိလာေတာ႔ အႏုပညာသမားအစစ္ေတြကုိ ပုိေလးစားမိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕လုိ ဗုိက္ျပည္႕ေနလုိ႕ ေတာင္ေရးေျမာက္ေရးလုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ခံယူခ်က္ သိပ္စစ္မွန္တဲ႔ အႏုပညာရွင္ေတြရိွခဲ႔ၾကတယ္။ ရိွေနေသးတယ္။ စာအုပ္အသစ္ထြက္ရင္ ဝယ္မဖတ္ဘဲ pdf ေစာင္႔တာတုိ႕၊ ေဟာေျပာပြဲဆုိရင္ youtube ေစာင္႔တာတုိ႕လုပ္ခ်င္တဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ပယ္ႏုိင္သေလာက္ပယ္ဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ ဗန္ဂုိးက ပန္းခ်ီတင္ေတာ္တာမဟုတ္ဘူး။ စကားလံုးေတြလည္း သိပ္လွတယ္။ ဘဝကုိ အႏုပညာတစ္ခုတည္းနဲ႕ ေလွ်ာက္သြားတာ သိပ္အံ႔ၾသစရာေကာင္းတယ္။ ISIS ကလူေတြျပင္သစ္ကုိ သိမ္းျပီးရင္ေတာ႔ အဲဒါေတြကုိ ေဘာင္းဘီခ်ဳပ္ဝတ္လုိက္မယ္ထင္တယ္။

က်ေနာ္႔မွာ အမွတ္တရျဖစ္ရတဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ေတြ အမ်ားၾကီးရိွခဲ႔တယ္။ အခုေနာက္ဆံုုးတစ္ေခါက္ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ႔ ဇနီးသည္ လက္ေဆာင္ေပးထားခဲ႔ဖူးတဲ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၂ က ေကာ္ဖီခြက္ေလး အမွတ္တရျပန္ယူလာတယ္။ က်ကြဲသြားတဲ႔ေကာ္ဖီခြက္ေလးေတြလည္းရိွလိမ္႔မယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ေကာ္ဖီခြက္ေတြဟာ အမွတ္တရပါပဲ။ အင္မတန္ ေလးနက္သိမ္ေမြ႕တဲ႔ ေမတၱာတရားဟာ ေကာ္ဖီခြက္ေလးတစ္ခြက္မွာပါျပီးသားပဲ။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ႔ခင္တဲ႔သူကုိ ေကာ္ဖီခြက္ေလးတစ္ခြက္ေလာက္ေတာ႔လက္ေဆာင္ေပးသင္႔တယ္။ ကိုယ္မခ်စ္ေတာ႔၊ မခင္ေတာ႔ရင္ေတာ႔ ေပးထားတဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ေတြ သိမ္းမထားနဲ႕ေတာ႔။ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ေလးတစ္ခြက္ဟာ အလံုပိတ္ျခံစည္းရိုုးတစ္ခုုကေန ပ်ံတက္ဖုိ႕ၾကိဳးစားဖူးသတဲ႔။ အဲဒါကုိ က်ေနာ္ ပံုတစ္ပံုဆြဲခဲ႔ဖူးတယ္။

ဒီပံုကေတာ႔ ညေနလမ္းေလွ်ာက္ရင္းေတြ႕ခဲ႔တဲ႔မိသားစု။ အေဖလုပ္တဲ႔သူကုိင္ထားတဲ႔ အလတ္ေကာင္ေလးက သူ႕အမကုိ သဲနဲ႕ပက္လုိက္တာ။ ေတာင္းပန္ခုိင္းတာ မေတာင္းပန္လုိ႕ မိဘႏွစ္ပါးက ဆံုုးမေနတာ။ ေနာက္ဆံုုးသူေတာင္းပန္တယ္။ အသံတုိးေနလုိ႕ သူ႕အေဖက က်ယ္က်ယ္ေတာင္းပန္ခုိင္းတယ္။ သူက်ယ္က်ယ္ေတာင္းပန္မွ သူ႕ကုိ ခ်ီးက်ဴးတယ္။ ကေလးေတြမွားလိမ္႔မယ္။ မွားတာကုိ အခ်ိန္မဆုိင္းဘဲ ခ်က္ခ်င္းျပင္ေပးမွ မိဘပီသတယ္။ ေခြးေမြးဖူးတဲ႔သူဆုိရင္လည္း သိလိမ္႔မယ္။ ခ်က္ခ်င္းျပင္မွ ေခြးေတြက နားလည္တယ္။ လူကေလးေတြလည္း ဒီလုိပဲျဖစ္မယ္။ အလုိလိုက္ထားတာ မ်ားလာျပီး၊ တစ္ခ်ိန္ၾကမွ ေပါင္းဆံုးမရင္ နားမေထာင္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒါေလးကုိ ေလးစားမိတာနဲ႕  ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန မွတ္တမ္းတင္ထားလုိက္တယ္။ မ်က္ႏွာေတြလည္း ေသခ်ာမျမင္ရဘူးဆုိေတာ႔ ကိစၥသိပ္မရိွေလာက္ဖူးလုိ႕ထင္တယ္။ မေကာင္းျမစ္ထာ၊ေကာင္းရာညႊန္လတ္ဆုိတာေတာင္ ခ်က္ခ်င္းျဖစ္ရမယ္။ အခ်ိန္ဆုိင္းလုုိ႕မျဖစ္ဘူး။ ဒီေန႕မွားရင္ ဒီေန႕သြန္သင္ရမယ္။ အခုမွားရင္ အခုသြန္သင္ရမယ္။ မွားတဲ႔သူက မွားတာကုိ အမွန္ထင္ကုန္ရင္ ခက္ေတာ႔တာပဲ။ ေလာကၾကီးမွာ မွားတာကုိ မေတာင္းပန္တတ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားရင္ တစ္သက္လံုုး အသံုုးမက်ေတာ႔ဘူး။

ဆရာေလး ဆန္ရသလားေတာ႔မသိဘူး။ ေလွ်ာက္ေျပးေနတာ ေခါင္းေတာင္မူးတယ္။ ဇနီးသည္ရဲ႕တူမ။ အခုတစ္တန္းေရာက္ျပီထင္တယ္။ ဟုိတစ္ေခါက္ျပန္တုန္းက အင္မတန္လည္ေနျပီ။ ကေလးေတြဟာ လူမ်ားကေလးေတြဆုိ အင္မတန္ အၾကီးျမန္ၾကတယ္။

ဗုုိလ္တေထာင္ေစတီက ေခါင္းေလာင္းစာ။ ၂၀၁၄

မတ္ခ်္လျပန္တုန္းကရိွတယ္။ ေအာက္တုုိဘာထပ္ျပန္ေတာ႔ ျပန္ဖ်က္လုိက္ျပီ။ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္မွာ ရွဲထားတာကုိ ေဂါပကေတြ႕သြားပံုရတယ္။

မင္းဘူးကသစ္ေတာ။ ေနထြက္ခ်ိန္ထင္တယ္။ ေနဝင္ခ်ိန္လည္းျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ကားေပၚကေနရုိက္လုိက္တာ ၾကည္ၾကည္လင္လင္တစ္ပံုေလာက္ရတယ္။

၂၀၁၃ မွာက်ိဳက္ထီးရုုိးသြားျပီး၊ စင္ကာပူျပန္လာေတာ႔ ဟုိမွာ မီးေလာင္တယ္။ ၂၀၁၄မွာ ေရႊစက္ေတာ္သြားျပီး၊ စင္ကာပူျပန္လာေတာ႔ အဲဒီမွာ မီးေလာင္တယ္။ မသိရင္ မီးရွိဳ႕ျပီးထြက္ေျပးေနသလုိျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုုးတစ္ေခါက္ျပန္ေတာ႔ ရန္ကုန္မွာပဲေနတယ္။ ျပန္လာေတာ႔ ရန္ကုန္မွာ မီးေတြေလာင္ျပန္ေရာ။ ေနာက္တာပါ။ အယူအစြဲမထားၾကပါနဲ႕။ ေရႊစက္ေတာ္က တဲေလးေတြ။ အထက္စက္ေတာ္ရာကေန ရုိက္လာတာ။ က်န္လုဂုုိဏ္းသားေတြ မနည္းဘူးေတြ႕ခဲ႔တယ္။ သမုိင္းဆရာေတြ အလုိအရ၊ ဗုုဒၶဟာ ေရႊစက္ေတာ္မေရာက္ခဲ႔ဘူးလုိ႕ဆုိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ မန္းေခ်ာင္းေရခ်ိဳးရတာလည္း အရသာရိွပါတယ္။ ကိုးကြယ္မႈနဲ႕ပတ္သက္ရင္ ဘုရားကို ေဆးဆရာလုိ ကိုးကြယ္ရမယ္လုိ႕ ဆရာေတာ္ နႏၵမာလာကဆုံးမဖူးတယ္။ တရားကုိေတာ႔ ေဆးလုိ ေသာက္လည္းေသာက္ရမယ္။ လုိက္နာရမယ္။ သံဃာကိုေတာ႔ ကုသုိလ္ျပဳစရာ လယ္ယာေျမေကာင္းသဖြယ္သေဘာထားျပီး ကုသိုလ္ျပဳဖုုိ႕လုိတယ္လုိ႕ေျပာတယ္။ ဇနီးသည္ရဲ႕ မိဘေတြကုိေတာ႔ ဗုုဒၶဂါယာလည္းပုိ႕ေပးလုိက္တယ္။ လူၾကီးေတြမွာ ဒါဆႏၵရိွတယ္ဆုိ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ေပးလုိက္။ အဲဒါေကာင္းတယ္။ ေနာက္ဆုိ က်န္းမာေရးမေကာင္းရင္ မသြားႏုိင္ဘူး။ သြားႏုိင္တုန္းပုိ႕ေပးလုုိက္။ ကိုယ္တုိင္အားရင္လည္း လုိက္သြားေပးလုိက္။ လူေတြ စိတ္ခ်မ္းသာတာ ျမင္ရရင္ ကုိယ္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာရတာပါပဲ။ ဗုုဒၶဟာ အိႏၵိယကုိေတာင္ ကုန္ေအာင္ ေလွ်ာက္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး။ စ်ာန္ေတြဘာေတြလည္း သံုုးတာမဟုတ္ဘူး။ ရဟႏၲာေတြလည္း ေျခက်င္ေလွ်ာက္တာပဲ။ သူ႕ေခတ္သူ႕အခါကုိ ျပန္ေတြးၾကည္႕လုိက္ရင္ သူ႕အေတြးအေခၚနဲ႕ေစတနာကုိ သိျမင္ႏုိင္တာပဲ။ ေျခရာနဲ႕ပတ္သက္ရင္ ပုုဏၰားလင္မယားကို ေခ်ခြ်တ္ဖုိ႕ပဲ တစ္ခါ ေျခရာထားခဲ႔ဖူးတယ္။ အဲဒီမွာ ေျခခဏာၾကည္႕ျပီး အမ်ိဳးျမတ္တဲ႔ေယာက်ာ္းေကာင္းဆုိျပီး သမီးနဲ႕ေပးစားဖုိ႕ သမီးေျပးေခၚေတာ႔၊ ဟုိက ကိေလသာမရိွတဲ႔ကုိယ္ေတာ္ၾကီးဆုုိေတာ႔၊ အင္မတန္လွတဲ႔ မာရ္နတ္ရဲ႕သမီးေတာ္ေတြနဲ႕ေတာင္ စိတ္ကမတုန္လႈပ္တာ အသင္ပုုဏ္ဏားရဲ႕ သမီး ငခ်ိပ္ေလးကုိေတာ႔ ေျခမနဲ႕ေတာင္ မတုိ႕ခ်င္ပါဘူးေျပာလုိက္ေရာ။ ပုုဏၰားနဲ႕သူ႕မိန္းကေတာ႔ တရားက်ျပီး တရားရသြားတယ္။ သမီးေတာ္ေလးကေတာ႔ စိတ္နာတယ္။ ဘုရင္နဲ႕ယူတယ္။ ရဟန္းၾကီးေဂါတမ သူ႕ျမိဳ႕မွာ ဆြမ္းမရေစရဘူးဆုိျပီးလုုပ္ၾကေသးတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာလုိပဲ စြမ္းအားရွင္ေတြေခၚျပီး လုိက္ေတာင္ဆဲခုိင္းလုိက္ေသးတယ္။ အဲဒီတစ္ေခါက္ပဲ ေျခရာတမင္က်န္ေအာင္လုပ္တာရိွတယ္ထင္တယ္။ ဘုရားေတြဟာ ေျခရာမထင္ဘူး။ အင္မတန္ အားသန္တဲ႔သူေတြဟာ သြားတာ အင္မတန္ညင္သာတယ္။ တရုုတ္လုိေတာ႔ ကုိယ္ေဖာ႔ပညာေခၚတယ္။ လူမွာလည္း အားအင္မတန္သန္တဲ႔သူက လမ္းေလွ်ာက္ရင္ အသံမျမည္ဘူး။ သူ႕ၾကြက္သားေတြက အားလံုုး ပိပိရိရိျဖစ္ေနတာ။ ဘုရားကေတာ႔ အားသန္တဲ႔အျပင္ကုိ သူ႕ေျခရာကုိနင္းမိရင္ အကုသိုလ္ျဖစ္ႏုိင္တဲ႔အတြက္လည္း တမင္မထင္ေအာင္ေလွ်ာက္ရတယ္လုိ႕ ဖတ္ဖူးတယ္။ ေရႊစက္ေတာ္မွာေတာ႔ ဗုုဒၶက ေျခတစ္ေပါင္းက်ိဳးေတာင္ရပ္ခဲ႔ပံုရတယ္။ ေျခရာကတစ္ခုစီပဲရိွတယ္။ အက်ယ္ၾကီးလွမ္းတက္တယ္ထားဦး၊ တစ္ခုကၾကီးျပီး တစ္ခုကေသးေနတာေတာ႔မျဖစ္ႏုုိင္ဘူး။ အဲဒါလည္း နဂါးေတြ ေစာင္႔ေရွာက္ထားတာပဲ။ ဇာတ္လမ္းကေတာ႔ မသန္းေတြခ်ည္းပဲ။ မုန္းေခ်ာင္းမွာလည္း နဂါးရိွတာပဲ။ ျမန္မာျပည္ၾကီးကေတာ႔ နဂါးျမိဳ႕ေတာ္ပဲ။ ေလကန္ရင္း ေဘးေရာက္သြားတယ္။ ဆုိလုိရင္းကေတာ႔ တဲကေလးေတြလွတာကုိေျပာတာပဲ။

ပုဂံကုိ အင္မတန္ဂုဏ္ယူစရာလုိ႕ထင္တယ္။ youtube မွာ ဗုိလ္ခင္ညြန္႕ေျပာတဲ႔ ဘုရားဆုိတာ ေရႊရိွရမယ္ကြ။ အဘတုိ႕က ဗုုဒ္ဓဘာသာ ျမန္မာေတြကြ ဆိုတဲ႔ ကြတီးကြတ အင္တာဗ်ဴးကုိေတာင္ သတိရတယ္။ သမုိင္းဆရာေတြက သမုုိင္းအေမြအႏွစ္ကုိ သမုိင္းအေမြအႏွစ္လုိျပဳျပင္ဖုိ႕ေျပာတာကုိ နားမေထာင္ခဲ႔ဘူးတဲ႔။ အင္း ...ေကာင္းပါတယ္။ ေကာင္းပါတယ္။ ျပတုိက္ကုိ အခ်ိန္ေပးျပီး ထပ္သြားသင္႔တယ္။ ပုဂံကလက္ရာေတြ ျပတုိက္ဘက္ကုိ အမ်ားၾကီးပုိ႕ထားတယ္။ စြယ္ေတာ္ေလးဆူမွာ တစ္ဆုတည္းေတာင္းရတယ္ဆုိေတာ႔ မေတာင္းခဲ႔ေတာ႔ဘူး။ ဘီလ်ံနာဆုေတာင္းရမလား၊ မီလ်ံနာနဲ႕ေက်နပ္လုိက္ရမလား မေတြးတတ္ေသးတာနဲ႕ မေတာင္းေသးဘူး။ ခဏေအာင္႔ထားလုိက္တယ္။

ဒီစာအုုပ္ကုုိ ရံုုးက စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားတာၾကာျပီ။ အခုအထိေတာ႔ မလြတ္ႏုိင္ရွာေသးဘူး။ Expo မွာ ငါးက်ပ္နဲ႕ဝယ္ထားတာ။ ကိုယ္႔ဘဝအတြက္ပဲ ငါးက်ပ္ ႏွေျမာမေနေတာ႔ဘူး။

ေနာက္တစ္အုပ္က ဒီဟာ

ဒီပံုနဲ႕ေတာ႔ အလုပ္ကေတာ႔ ျပဳတ္ေတာ႔မွာပါ။


အစားအစာဟာ လူနဲ႕တည္႕တယ္။ ေရႊပုုစြန္က ဖွာလူဒါနဲ႕ ကူဖီးလ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ငယ္တုန္းကေလာက္ေတာ႔ မၾကိဳက္ေတာ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ငယ္တုန္းက စားခ်င္တုိင္း မစားခဲ႔ရတာေလးေတြ ရိွခဲ႔ရင္ ျပန္ျဖည္႕တဲ႔ အေနနဲ႕  ျပန္ေရာက္တုိင္း မ်ားမ်ားစားပါတယ္။

တစ္ခါမွ ကုိယ္႔တုိင္းျပည္ကုိယ္ အထင္မေသးဖူးဘူး။ ရန္ကုန္ျပန္ရင္ေတာင္ ရြာျပန္မယ္တုိ႕၊ေတာျပန္မယ္တုိ႕ဆုိျပီး မသံုုးဖူးဘူး။ သိပ္ခ်စ္တယ္။ အေျခအေနမေပးေသးလုိ႕ ထိပ္တန္းျပန္မေရာက္ေသးေပမယ္႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေလးစားစရာေတြအမ်ားၾကီးက်န္ေနေသးတယ္။ တန္ဖုိးထားစရာေတြလည္းမနည္းဘူး။ အစားအေသာက္ခ်ည္းသက္သက္နဲ႕တင္ တန္ဖုိးျဖတ္လုိ႕မရႏုိင္ဘူး။ မုန္႕လက္ေကာက္ေၾကာ္နဲ႕ႏွမ္းကပ္ေၾကာ္နဲ႕တင္ စင္ကာပူက Old Chang Kee ကုိ သနားတာေပါ႔။ အသိ စင္ကာပူႏုိင္ငံသူတစ္ေယာက္ကေမးဖူးတယ္။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ရင္ ဒီက ဘာကိုလြမ္းသလဲဆုိေတာ႔ လခလုုိ႕ပဲေျဖလုိက္တယ္။ စားစရာကုိေမးတာဆုုိေတာ႔၊ လြမ္းေလာက္စရာမရိွဘူးဆိုတာကုုိပဲ နည္းနည္းယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျဖလုိက္တယ္။ အျပီးျပန္သြားတဲ႔အခါေတာ႔ လြမ္းမ်ားလြမ္းမလားမသိဘူး။

ခရစ္စမတ္နဲ႕ ေဝးေနေပမယ္႔ ဒီဇင္ဘာယဥ္ေက်းမႈေတာ႔ ရွင္သန္ေနေသးတယ္ဆုုိတဲ႔သေဘာပဲ။ ဝယ္ထားတဲ႔ကဒ္တစ္ခ်ိဳ႕။ ခြက္ေတြကေတာ႔ swiss bake က ေကာ္ဖီေတြထင္တယ္။

ပုဂံအျပံဳး။

လွည္းဝန္ရိုုးသံ တစ္ညံညံက ေရႊအဆင္းနဲ႕ဗူးဘုရား။
အေၾကာ္ဆုိင္နဲ႕ တြဲမွတ္မိေနေတာ႔တာပါပဲ။

မိဘမဲ႔ေတြကုိ ဘုန္းၾကီးေတြက ေစာင္႔ေရွာက္ထားရတယ္။ အစုုိးရကေတာ႔ ဘုန္းၾကီးေတြနဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ႏွိပ္စက္တဲ႔တာဝန္ပဲ ယူထားတယ္။ အင္မတန္ သံေဝဂရစရာ ေတးသြားပဲ။ အဆင္သင္႔ျပီး ေရာက္ျဖစ္ရင္ လွဴၾကပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ မ်ားမ်ားလွဴတယ္။ စင္ကာပူမွာေတာ႔ နည္းနည္းပဲလွဴတယ္။ စင္ကာပူမွာ ကြန္ျပဴတာတကၠသုိလ္က ျမန္မာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ကင္ဆာနဲ႕ဆံုုးသြားတယ္။ စင္ကာပူမွာရိွတဲ႔ cancer အတြက္ charity ေတြက ႏုိင္ငံျခားသားဆုုိ မကူဘူး။ အဲဒီေတာ႔ အလွဴလာခံရင္ေမးတယ္။ မင္းတုိ႕က အလွဴခံရင္ လူမ်ိဳးမေရြးဘူး။ ေရာဂါတစ္ကယ္ျဖစ္ရင္ ႏုိင္ငံသားပဲကုေတာ႔ ငါမလွဴခ်င္ဘူးလုုိ႕ ေျဗာင္ပဲေျပာတယ္။ အသက္ၾကီးလာေတာ႔ စိတ္ပုပ္လာတယ္ထင္တယ္။ ေဒါက္တာသန္းထြန္းေျပာတာေတြထဲမွာ အသက္ၾကီးေလ၊ စိတ္ပုပ္ေလဆိုတာေလးတစ္ခုုေတာ႔ မွန္တယ္ထင္မိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကုသိုလ္ေရးမွာ လူတန္းစားမေရြးကူတဲ႔ ကယ္တဲ႔ ေနရာေတြပဲလွဴခ်င္တယ္။ ဘာသာေရးမဟုုတ္ဘူး။ လူမ်ိဳးေရးမဟုတ္ဘူး။ ပရဟိတဟာ အေရာင္အဆင္းကင္းရမယ္။ ပရဆုိတဲ႔ အမ်ား၊ ဟိတဆုိတဲ႔ ေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္မႈပဲ ျဖစ္ရမယ္။ စင္ကာပူရိရန္းဟိတ မျဖစ္ရဘူး။ ျမန္မာဟိတမျဖစ္ရဘူး။ ေရာဂါျဖစ္တဲ႔သူ ကုေပးလုိက္။ အဲဒါမ်ိဳးပဲလွဴတယ္။

ငယ္တုန္းကသြားေတြရိွေသးလုုိ႕ အရယ္သန္တာျဖစ္ရမယ္။ ၾကီးလာေတာ႔ သြားေတြက်ိဳးကုန္လုိ႕ ခပ္တည္တည္ျဖစ္ကုန္ၾက။ငယ္တုန္းကေတာ႔ ရယ္ခဲ႔ဖူးတာပဲ။ ေပ်ာ္ခဲ႔ဖူးတာပဲ။ Brother John က်န္းမာပါေစ။

စင္ကာပူေရာက္စက စုိက္ထားတဲ႔အပင္ေလး။

With Sweet Memories,
Zephyr

Peace B with U.

ေရႊယုန္ေလးထြက္ေျပးသြား။

ေရႊယုန္ေလးထြက္ေျပးသြား။

တရားရွာ ခႏၶာမွာေတြ႕သည္ဆုိျငားလည္း ခႏၶာသည္ ေရမခ်ိဳးေသာ္ ယားယံျခင္းကုိသာေတြ႕ေနေလသည္။ တစ္ေန႕ေလာင္ကြ်မ္းေသာ ကယ္လုိရီမွာ ၅၃၀ ဝန္းက်င္သာရိွသျဖင္႔ ခႏၶာသည္ ဆူျဖိဳးျခင္းအျဖစ္သုိ႕ေရာက္ေလသည္။ စၾကဝဠာ၏ ဖုန္မႈန္႕ေလးျဖစ္ေသာ Earth သည္ အလြန္ထူးဆန္းေလသည္။ ဘာသာတရားမ်ိဳးစံု၊  ဘုရားမ်ိဳးစံုရိွေလသည္။ ထုိအသိတရားျဖင္႔ စၾကဝဠာကို  စူးစမ္းၾကေသာ္လည္း နားလည္မႈမ်ား အကန္႕အသတ္ရိွေနသည္။ ခႏၶာသည္ ယားယံ၍လာသည္။

ေလာင္ကြ်မ္းမႈျဖစ္စဥ္တစ္ခုသည္ စြမ္းအင္ကုန္ဆံုးမႈႏွင္႔အတူ အသြင္ေျပာင္းမႈကိုေပးသည္။ ေလာင္ကြ်မ္း၍ျဖစ္လာေသာ အပူရိွန္ျဖင္႔ မေလာင္ကြ်မ္းမီက အရာဝတၳဳကို ျပန္လုပ္ႏုိင္ေတာ႔မည္မထင္ပါ။ ခုတ္လုိက္ေသာ သစ္ပင္တစ္ပင္သည္ ေသဆံုးရန္ စကၠန္႕အနည္းငယ္မွ်ၾကာေသာ္လည္း ထုိေသဆံုးမႈေရွ႕ပိုင္းတြင္ ႏွစ္ ၇၀ ေနထုိင္ခဲ႔ရေသးသည္။ လဲက်သြားေသာ သစ္ပင္ကုိ ျပန္စုိက္လုိက္႐ံုျဖင္႔ ႏွစ္ ၇၀ သည္ ျပန္လည္ေရာက္ရိွမလာေတာ႔ပါ။ ပ်က္သြားေသာ အရာမ်ားကို ျပန္ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ဆႏၵသည္ သဘာဝတရား၏ အကန္႕အသတ္ထဲတြင္ ပိတ္မိေနသည္။

ဘုရားသဘာဝဓာတ္ၾကီးသည္ game creator တစ္ေယာက္ျဖစ္လွ်င္ level zero တြင္ game over ေနေသာ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕ကို မည္သို႕ထင္ေနမည္မသိပါ။ ေလာကသည္ တုန္လႈပ္ေနေသာ စြမ္းအင္မ်ား၏ ထင္ေယာင္မွားမႈသက္သက္သာျဖစ္သည္။ ေျပး၍မလြတ္မွန္းေသခ်ာသြားေသာတစ္ေန႕တြင္ bison သည္ ျခေသၤ႔တစ္ေကာင္၏ ႏွာႏုရိုးကို စံုကန္ပစ္ခဲ႔ဖူးသည္။ ကိုးနာရီပန္းမ်ားသည္ ၁၀ နာရီတြင္သာ ပြင္႔ေတာ႔သည္။ ထိကရုဏ္းပင္ေလးကို ကန္ဖူးခဲ႔သူတုိင္း က်ိန္စာမိေနခဲ႔ၾကသည္။

လက္ဝါးျပင္အမွတ္အသားမ်ားအရေတာ႔ သင္သည္လည္း ေအာင္ျမင္ႏုိင္ခဲ႔သူတစ္ေယာက္သာျဖစ္ပါသည္။ Andy Warhol ၏ လူတိုင္း အနာဂတ္တြင္ ၁၅ မိနစ္ေအာင္ျမင္ႏုိင္သည္ဆုိသည္မွာ facebook ကို ေျပာခဲ႔ျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ကို အထင္မေသးၾကပါႏွင္႔၊ ျမန္မာျပည္တြင္ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ေကာင္းေကာင္းသံုးတတ္လွ်င္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးအထိျဖစ္ႏိုင္သည္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႕သိခဲ႔ပါျပီ။

က်ည္ဆံမ်ားသည္ ယဥ္ေက်းမႈ အဆင္႔ျမင္႔သြားေသာ အျပံဳးစစ္စစ္မ်ားလည္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ရိုးသားမႈ၏တြန္းအားျဖင္႔ ညစ္ညဴးဖြယ္ကမာၻၾကီး၏ ေနာက္က်ဴ(ေနာက္က်ိ)မႈမ်ားကို ဖယ္ထုတ္ပစ္လုိက္ေသာ ေဆးဝါးမ်ားလည္းျဖစ္လာသည္။ ISIS ၏ပါးကြက္သားမ်ားမွာ ကေလးသူငယ္မ်ားျဖစ္လာသည္႕အတြက္ ကမာၻၾကီးသည္ ကေလးမ်ားအတြက္ တာဝန္ေက်ခဲ႔ျပီဟု ဆုိႏုိင္ပါျပီ။

COACH အိတ္မ်ားေစ်းက်လာေသာ္လည္း Michael kors ေအာင္ျမင္ေနျခင္းမွာ အိုဘာမား၏ ဇနီးေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။ အိုဘာမား သက္တမ္းကုန္ေသာ္ Michael Kors ေရာင္းအားက်သြားမည္ထင္သည္။ ကမာၻၾကီးသည္ စမၸာနဂိုရ္မွေပါင္က်ိဳးသြားေသာ ႏြားမၾကီး၏ ေတာင္ပံခတ္သံျဖင္႔ မုန္တုိင္းထန္ေနရေသာ ပင္လယ္ျပင္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ အလီဘာဘာ ရွယ္ယာရွင္မ်ားအတြက္ ၂၀၁၅ သည္ ဒူးႏွင္႔မ်က္ရည္သုတ္ရေသာ ႏွစ္ျဖစ္ပါသည္္။

ယူရိုေငြက်ဆင္းျခင္း၊ အေမရိကန္ေဒၚလာေငြလဲလွယ္ႏႈန္းျမင္႔တက္လာျခင္းမ်ားႏွင္႔အတူ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈေၾကာင္႔ တစ္ရက္အတြင္း ေဒၚလာသန္းရာခ်ီ အေငြ႕ပ်ံသြားေသာ ရုရွ ဘီလ်ံနာမ်ားကို သနားေနေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ထဲထည္႕ရန္ ၾကက္ဥမဝယ္ႏုိင္ေသးသူတစ္ေယာက္သာျဖစ္ေနသည္မွာ ရယ္ရႊန္းပက္ရႊန္းႏုိင္လွသည္။

အေမရိကန္ ၇၅.၅ ေဒၚလာရိွလွ်င္ သင္သည္ အင္ဒိုနီးရွား မီလ်ံနာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီျဖစ္သည္။ ထုိ႕အတြက္ ဂုဏ္ယူေနရန္ေကာင္းသည္။ မနက္ျဖန္အတြက္ စားစရာ ထမင္းက်န္ေလးရိွေနေသးလွ်င္ ဒုတိယကမာၻစစ္က ထမင္းငတ္ခဲ႔ေသာ စစ္ေဘးသင္႔ သူၾကြယ္ၾကီးမ်ားထက္ သာေနျပီျဖစ္သည္။ ေၾကြးမ်ားတာ႔ မပူ၊သန္းထူေတာ႔ မယားေတာ႔ဟူေသာ စကားပံုအရ ျမန္မာအစိုးရသည္ ေနာက္ထပ္ေခ်းေငြမ်ား ထပ္ေခ်းရန္လိုအပ္ေနသည္။

ႏြားႏုိ႕သည္ ေရဘယ္ေလာက္ေရာေရာ အျဖဴေရာင္ကို မစြန္႕ေခ်။ အစိုးရအၾကံေပးမ်ား မည္မွ်ေတာ္ေတာ္၊အစုိးရ၏ မူရင္းတံုးအမႈကို လႊမ္းမိုးႏုိင္ျခင္းမရိွေၾကာင္း ေလး၊ငါးႏွစ္အၾကာတြင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ နားလည္ခဲ႔ၾကသည္။ လူအုပ္ေၾကာက္ေသာေရာဂါကို Enochlophobia  ဟုေခၚပါသည္။ ယူနီေဖာင္းဝတ္မ်ားသည္ Enocholophobia ရိွပါသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ခြင္႔လႊတ္လြယ္လြန္းၾကေၾကာင္း သမုိင္းအေထာက္အထားမ်ားစြာရိွခဲ႔ပါသည္။ အာဏာရွင္စနစ္ မ်ိဳးမျပဳတ္သည္မွာ ေကာက္ရိုးမီးမ်ားေၾကာင္႔ျဖစ္ပါသည္။ ပံုမွန္အားျဖင္႔ ေက်ာင္းသားမ်ားျပီးလွ်င္ ဘန္ေတမ်ားလာပါလိမ္႔မည္။ ဘန္ေတမ်ားသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားထက္ လက္စလက္နပိုရိွေသာေၾကာင္႔ ရဲမ်ားႏွင္႔မရဘဲ စစ္တပ္ေခၚရပါလိမ္႔မည္။ မည္သို႕မည္ပံု အမိန္႕ေပးလုိက္သည္မသိဘဲ ရိုက္မိန္႕၊ပစ္မိန္႕မ်ားသည္ ေကာင္းကင္က ဗ်ာဒိတ္စကားလုိ က်လာပါလိမ္႔မည္။ ထို႕ေနာက္ႏိုင္ငံေရး အေမာေဖာက္ျခင္း၊ ႏိုင္ငံေရးမူးေမာ္ျခင္း၊ ႏုိင္ငံေရးအၾကမ္းဖက္ျခင္း၊ ႏုိင္ငံေတာ္၏တည္ျငိမ္ေရးအထိ သူ႕အလုိလုိ ထိပါးကုန္ပါလိမ္႔မည္။ ေရႊဘသည္ ရန္သူမ်ားကို ႏွိမ္နင္းရန္ ဖတ္လက္စစာအုပ္ကုိ dog-ear လုပ္ကာ ဘုရားေလာင္းပမာ ျပန္ၾကြလာပါလိမ္႔မည္။

ဥပေဒအထက္တြင္ ဥပေဒ၏ ေခါင္းကိုင္ဖခင္ၾကီးရိွပါသည္။ သူက I am gonna make him an offer he can't refuse ဆိုသည္႕ နာမည္ေက်ာ္ Godfather ကားမွ ေတာ္ကီၾကီးျဖင္႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးသြားပါလိမ္႔မည္။ ျငိမ္းခ်မ္းသြားေသာအခါ တုိက္ရင္း ေသသြားသူသူမ်ားမွာ လူအမ်ားပမာျဖစ္သြားပါလိမ္႔မည္။ မည္သုိ႕မည္ပံု လုပ္လိုက္သည္မသိဘဲ ျငိမ္ဝပ္ပိျပားသြားပါလိမ္႔မည္။ သမိုင္းသည္ လူအမ်ားအတြက္ ခုႏွစ္ဆယ္႔ရွစ္ၾကိမ္ တိတိျပန္လာဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။ Those who do not remember the past are condemned to repeat it ဟု George Santayana က ေျပာခဲ႔သည္မွာ စေတာ႔ခ္ေစ်းကြက္အတြက္သာမဟုတ္မွန္း ကြ်န္ေတာ္ ေရးေရးျမင္လာခဲ႔ပါျပီ။

ပညာေရးသည္ ျပဳျပင္ေကာင္းေသာ အရာမဟုတ္ပါ။ ထုိအဆိုကို ကြ်န္ေတာ္ အမတ္ျဖစ္လွ်င္ တင္မိေကာင္း တင္မိႏိုင္သည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပညာေရးျဖင္႔ လူလားေျမာက္လာသူမ်ားမွ အေနာက္တုိင္းပညာေရးကို ကြ်န္ပညာေရးဟု သတ္မွတ္ခဲ႔ျခင္းမွာ အသိသာဆံုး အမွားျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ ကြ်န္ပညာေရးေကာင္းေကာင္းရိွေသာ ဗ်စ္တိန္သုိ႕ သြားေရာက္သင္ၾကားေနရျခင္းမွာ အင္မတန္ဟာသေျမာက္ေသာ ဇာတ္ကြက္ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ပညာတတ္ေျမာက္ရန္ ျမန္မာျပည္မွ ေႏြရာသီ ကြ်န္ပညာေရးသင္တန္းေက်ာင္းမ်ား၏ စရိတ္မွာ တစ္လ သံုုးသိန္းဝန္းက်င္ခန္႕ က်သင္႔ပါသည္။ ကြ်န္ပညာေရးသင္တန္းေက်ာင္းသို႕ ပို႕ရေသာ ဖယ္ရီကားခမွာ တစ္လ ခုနစ္ေသာင္းျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ပညာေရးသည္ အင္မတန္ေစ်းၾကီးပါသည္။ ကြ်န္ပညာေကာင္းေကာင္းမတတ္လွ်င္လည္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထြက္သည္ ပ႑ိတေလာက္ျဖစ္သင္႔သည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထြက္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘကမွ အေျခခံပညာေလးေတာင္မွ မရခဲ႔လွ်င္ေတာ႔ ေဗလုဝနတ္ေစာင္းကို နတ္သားထင္ေသာ လူတတ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားႏုိင္သည္။

ရိုက္မည္ျပင္ေနေသာ လူအုပ္ၾကီးထဲသို႕ လက္နက္မပါ၊ဘာမပါ တုိးဝင္သြားေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္႔အေနျဖင္႔ေတာ႔ နားမလည္လွပါ။ (သို႕ေသာ္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ရိွပါသည္။)။ဆႏၵျပျခင္းသည္ ဖက္ရွင္တစ္ခုမဟုတ္မွန္းေတာ႔ လူတကာသိၾကပါလိမ္႔မည္။ မည္မွ် ဆႏၵျပျပ အရည္အခ်င္းမရိွေသာ ဆရာမ်ား၏ အရည္အခ်င္းမွာ ဒံုရင္းသာျဖစ္ေနမည္ထင္ပါသည္။ ေပါင္မုန္႕မရိွလွ်င္ ေကာက္ညွင္းကြက္ေၾကာ္စားေပါ႔ဟု ေျပာသြားေသာ အာဂပ႑ိတမ်ား၊ နကန္းတစ္လံုးမွ မတက္ဘဲ phD ျဖစ္လာေသာ ဝန္ၾကီးေမြးစားသား၊သမီးမ်ား (ေက်ာင္းသက္ကို ဝန္ထမ္းသက္ဟုတြက္ေသာ္၊ ေက်ာင္းျပီးလွ်င္ လုပ္သက္ ၅ ႏွစ္)၊ အခုစာကေလးေၾကာ္ အခုဆီထမင္း နည္းလမ္းျဖင္႔ ပညာေရးကို ႏွစ္စဥ္ ျမွင္႔တင္ထားလွ်က္ႏွင္႔ ကေလးမ်ား စားေမးပြဲ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် က်ကုန္ျခင္းမွာ စာမက်က္ေသာေၾကာင္႔ဟု အႏုလံုပဋိလံု ဆင္ျခင္၍ေျပာသြားေသာ ဝမ္းတြင္းရူးမ်ားရိွလွ်က္ႏွင္႔ ဒီပညာေရး က႑မတိုးတက္ဘူးဆုိတာကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ျဖင္႔ နားကိုမလည္ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။

အခုဆုိလွ်င္ျဖင္႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဆႏၵျပရံုႏွင္႔ ကိုယ္ဝန္စစ္ေဆးေပးေနျပီဟု သိရသည္။ က်န္းမာေရး က႑ ျမင္႔တက္လာျခင္း ျဖစ္အံ႔။ ရိုက္ႏွက္ေနေသာ ရဲမ်ားကို ရဲမႈးက ေျပာလုိ႕မရဟုလည္း သိရသည္။ ရဲမ်ားသည္ မည္သည္႕အမႈကိုမွ် ယခုကဲ႔သုိ႕ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ၊ ကိုယ္၊စိတ္၊ႏွလံုးသံုးပါး အျပည္႕ျဖင္႔ စြမ္းစြမ္းတမံၾကိဳးပမ္းသည္မေတြ႕ဖူးခဲ႔ပါ။ တိုင္းျပည္တာဝန္ကို ယခုကဲ႔သုိ႕ လုိသည္ထက္ မ်ားစြာပို၍ ထမ္းေဆာင္တတ္ပံုမ်ိဳးႏွင္႔ဆုိလွ်င္ တရုတ္ရန္လည္း ေၾကာက္ရန္မလိုေတာ႔ျပီ။ နံပါတ္တုတ္တပ္ရင္းျဖင္႔ တရုတ္ျပည္ကို သိမ္းပိုက္ရန္သာရိွေတာ႔သည္။

ေရႊျပည္ၾကီး၏ အေရးမ်ားသည္ အင္မတန္နက္နဲလွေသာေၾကာင္႔ အလံုးစံု ေစ႔ငွႏိုင္ရန္ မစြမ္းသာေတာ႔ျပီ။

ေပ်ာ္ေစ၊ပ်က္ေစ၊ကလက္ေစရန္သာ ရည္သန္သည္။ ထူးထူးျပားျပား ဆႏၵတစ္စံုတစ္ရာမရိွေခ်။ ႏိုင္ငံေရး ေကာက္ညွင္းေပါင္းေရာင္းသူမဟုတ္ေသာေၾကာင္႔ ႏွမ္းလည္း မျဖဴးေတာ႔ပါ။ ေပ်ာ္သလုိသာေနလုိက္ၾက၊ ငုိရင္လူျဖစ္ရႈံးမယ္ဆုိေသာ သီခ်င္းသည္ ေဝးေဝးမွ ေဆြးေဆြးလ်လ် ပ်ံ႔လြင္႔ေနျမဲျဖစ္သည္။

အားလံုးပဲေကာင္းပါသည္ ခင္ဗ်ား (All's well) ဟု ေထာင္ထဲတြင္ေအာ္ေနသည္မွာ တကယ္ပဲ အားလံုးေကာင္းေနေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္ႏုိင္ေသးသ၍ .. ျမန္မာျပည္ၾကီး တိုးတက္ဖုိ႕ မေဝးေတာ႔ျပီ။                ။

Regards,
Z

Peace B with U.

ေဝး ....

ေဝး ....

ေဝးကြာျခင္းဟာ ၾကိဂံတစ္ခုရဲ႕ ေအာက္ေျခက အနားတစ္ခုလုိပါပဲ။ ဒဏ္ရာႏွစ္ခု စုုဆံုသြားဖုိ႕ မ်ဥ္းေျဖာင္႔တစ္ေၾကာင္းဟာ ဆက္စပ္ေပးလုိက္ရတာ။

ခ်စ္ျခင္းတရားဟာ အျမင္႔တက္ျခင္း ေလွကားတစ္ခုဆုိရင္ ေဝးကြာျခင္းဟာ ခုန္ဆင္းျခင္းျဖစ္စဥ္ပါပဲ။ လြမ္းဆြတ္ျခင္းဟာ ခုန္ဆင္းျခင္းျဖစ္စဥ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုုးထိမွတ္တစ္ခုလုိ႕ဆုိရမယ္။ ခ်စ္ျခင္းတရားအျမင္႔ရိွသေလာက္ အက်နာၾကရတာပါပဲ။ ေဝးကြာျခင္းဟာ ျမန္ဆန္ေသာ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုပါပဲ။ နာက်င္ေသာစိတ္နဲ႕ထိခုိက္ေသာစိတ္ရဲ႕ၾကားကာလဟာ သိပ္တုိေတာင္းေပမယ္႔ ျပန္လည္ေမ႔ပစ္လုိ႕မရေတာ႔တဲ႔ သင္ခန္းစာတစ္ခုအျဖစ္ စြဲျမဲေစတတ္ပါတယ္။

ေဝးကြာျခင္းဟာ အစစအရာရာ ေလးနက္ေစခဲ႔တာပါပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ရယ္သံအဆံုးသတ္ေလးတစ္ခုစီရဲ႕ ဟာမိုးနစ္သံေတြကအစ အမွတ္တရျဖစ္ေစခဲ႔တာပါပဲ။ ေဝးကြာျခင္းဟာ အေသးအဖြဲေလးေတြကအစ အားလံုးကုိ စနစ္တက် မွတ္မိသြားေစတာပဲ။ အိမ္မက္တစ္ခုစီရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ဘဝသစ္တစ္ခုစီကုိ ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမယ္႔လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ ဒုိင္မင္းရွင္းအသစ္ႏွစ္ခုကို ျဖစ္ထြန္းေစခဲ႔တာပါပဲ။ သစ္ေစ႔ဟာ မကြဲအက္ရင္ သိပ္လွပတဲ႔ သစ္ပင္တစ္ပင္ ျဖစ္မလာႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ ေဝးကြာျခင္းနဲ႕ ကြဲအက္တဲ႔စိတ္ေတြကသာ သိပ္လွတဲ႔ သစ္ပင္တစ္ပင္ကုိ ရွင္သန္ေအာင္ စုိက္ပ်ိဳးႏုိင္တာပဲ။ စစ္ပြဲမ်ားဟာ အနာဂတ္ကမာၻရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အေရးပါခဲ႔သလုိမ်ိဳး ေဝးကြာျခင္းဟာ စိတ္ရဲ႕အနာဂတ္ ရွင္သန္မႈအတြက္ သိပ္ကုိ အေရးပါခဲ႔ပါတယ္။

မတူညီတဲ႔ စၾကဝဠာႏွစ္ခုက အလင္းတန္းႏွစ္ေၾကာင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ကုိ အတူေနစဥ္ကာလလုိ႕ဆိုၾကရမယ္။ ခ်စ္ျခင္းဟာ ဆံုမွတ္ပါပဲ။ စၾကဝဠာတစ္ခုစီက လာတဲ႔ ႏွလံုးသားတစ္ခုစီရဲ႕ ႏူးညံ႕ဆန္းၾကယ္ေသာ တုိက္ဆုိင္မႈတစ္ခုပါပဲ။ အလင္းတန္းႏွစ္ခုရဲ႕ ျဖတ္မွတ္ဟာ ျမန္ဆန္တုိေတာင္းတဲ႔ ဌီ အခိုက္အတန္႕ပါပဲ။ ေဝးကြာျခင္းကေတာ႔ ဘင္ အခိုက္အတန္႕လုိ႕ဆိုရမယ္။ တည္ရိွျခင္းဟာ ပ်က္ဖုိ႕ပါပဲ။ တည္ေနခ်ိန္ရဲ႕ေလးနက္မႈဟာ ပ်က္သုုဥ္းခ်ိန္ရဲ႕ ဒဏ္ရာအတုိင္းအတာ ျဖစ္ၾကရတာပါပဲ။ ဒါကုိပဲ သမုဒယနိယာမ လုုိ႕ ငါတုုိ႕ေတြ ေလးျမတ္ရုုိေသခဲ႔ၾကတာပါပဲ။

ေဝးကြာျခင္းဟာ မကုန္ႏုုိင္ေသာ ဆီနဲ႕၊မဆံုုးႏုုိင္ေသာ မီးစာကုိ စတင္ေလာင္ကြ်မ္းေစခဲ႔တဲ႔ မီးေတာက္တစ္ခုုလုိ႕လည္းဆိုႏုုိင္တယ္။ ဒီမီးအိမ္ဟာ ဘဝမွာ တစ္ၾကိမ္ထြန္းညိွျပီးရင္ တစ္သက္လံုး သယ္ေဆာင္သြားၾကရတာပါပဲ။ ႏွလံုုးသားရဲ႕ ေလးေသာဝန္ဆိုေပမယ္႔ ပစ္ခ်လိုက္လုိ႕ မရေတာ႔တဲ႔ ဝင္သက္ထြက္သက္မ်ားလုိ ျဖစ္လာေတာ႔တာပါပဲ။ ဒါကုိပဲ ငါတုုိ႕ေတြက လြမ္းဆြတ္ျခင္းဟာ စိတ္ရဲ႕မႏုိင္ဝန္ လုိ႕ ဆုိညည္းခဲ႔ၾကတာပဲ။

ေဝးကြာျခင္းဟာ အကြက္က်က်ေရးဆြဲထားတဲ႔ အနာဂတ္စီမံခ်က္တစ္ခုရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းျဖစ္စဥ္မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။ စၾကဝဠာထဲက မေရမတြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနတဲ႔ အလြန္လွပရက္စက္တဲ႔ မေတာ္တဆမႈတစ္ခုသာျဖစ္ပါတယ္။ အလင္းတန္းတစ္ခုစီဟာ အတိတ္ကုိလြမ္းဆြတ္တယ္ဆုိတာ ေဝးေသာအတိတ္ျဖတ္သန္းမႈကုိ ဆုိလုိတာမဟုုတ္ဘဲ ဆံုုမွတ္ရဲ႕တြန္႕တိုေသာၾကာခ်ိန္ကုိသာ လြမ္းဆြတ္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

ေဝးကြာျခင္းမ်ားရဲ႕စစ္ေအးကာလဟာ ေျမဆြဲအားအသစ္နဲ႕ ကမာၻသစ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္သန္ဖုိ႕နဲ႕ရပ္တည္ဖုုိ႕ ခက္ခဲလြန္းေသာ ကာလနဲ႕ေဒသျဖစ္ပါတယ္။ ပါရာဒုိင္း ခုန္ေက်ာ္ေျပာင္းလဲမႈထဲ ႏွလံုုးသားအေဟာင္းနဲ႕ က်န္ေနတဲ႔ သက္ရိွမ်ိဳးစိတ္မ်ားရဲ႕ဘဝဟာ အင္မတန္ခက္ခဲ ခဲ႔ၾကပါတယ္။ လည္ပတ္ေနတဲ႔ကမာၻရဲ႕ေထာင္႔စြန္းမွာ မလည္ပတ္၊မရွင္သန္ေတာ႔တဲ႔ ကာလနဲ႕အာကာသတစ္ခုကုိသိမ္းထားတဲ႔စိတ္ဟာ ထာဝစဥ္ အင္နားရွားလြဲေခ်ာ္ေနေတာ႔တာပါပဲ။ ေဝးကြာျခင္းမတုိင္မီက တစ္မိနစ္မွာ ခုန္တဲ႔ ႏွလံုုးစည္းခ်က္အေရအတြက္ဟာ ေဝးကြာျခင္းေနာက္ပုိင္းမွာ ငါးၾကိမ္ပုိလာတာဟာ ႏွလံုုးသားမ်ားရဲ႕စြမ္းေဆာင္ရည္ က်ဆင္းမႈပါပဲ။ ဒါဟာ ႏူးညံ႕ေသာ သတ္ေသျခင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ။

ေဝးကြာျခင္းဟာ ယာဥ္ပ်ံကုိ self-destruct ခလုုတ္ႏွိပ္ျပီး ခုုန္ထြက္သြားတဲ႔ ေလယာဥ္မႈးတစ္ေယာက္ဆုိရင္ ေဝးကြာသြားၾကသူမ်ားဟာ က်န္ရစ္ခဲ႔ေသာ ယာဥ္ပ်ံမ်ားပါပဲ။ ေပါက္ကြဲပ်က္စီးခ်ိန္အထိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ပ်ံသန္းၾကရေတာ႔တာပါပဲ။

တက္တူးထုိးသူမ်ားဟာ ျပန္ဖ်က္ဖုိ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ မရိွဘူးဆုိတာ လြယ္ကူသိသာလြန္းေပမယ္႔ ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕ေလးနက္မႈကုိေတာ႔ နားလည္ဖုိ႕ ခက္လြန္းပါတယ္။ အလြန္ျမဲျမံေသာေဆးနဲ႕ အလြန္နက္ရိႈင္းေသာ တက္တူးတစ္ခုုဟာ ေဝးကြာျခင္းေနာက္ပုိင္းမွာ လြယ္လြယ္နဲ႕ အေရာင္မွိန္သြားမယ္လုိ႕ေလွ်ာ႔မတြက္ခဲ႔သင္႔ဘူး။ လူေတြရဲ႕ ေလးသေခ်ၤနဲ႕ ကမာၻတစ္သိန္းဆုိတာ ၾကယ္တစ္စင္းအတြက္ေတာ႔ တစ္ဘဝစာၾကာခဲ႔ရံုုေလးပဲမဟုတ္လား။

အရူးေတြကုိေလ႔လာတဲ႔အခါမွာ အရူးတစ္ေယာက္ဟာ သူတစ္ေယာက္တည္းျပည္႕စံုုေနတာကိုုေတြ႕ၾကရတယ္။ သူဟာ သူ႕ကမာၻမွာ ဘုရင္၊ႏုိင္ငံသား၊မိတ္ေဆြ၊ရန္သူ၊တုုိင္ပင္ဖက္၊ရန္ျဖစ္ဖက္ အားလံုုးျဖစ္ေနတယ္။ ေဝးကြာျခင္းဟာ ဒီလုိရူးသြပ္မႈမ်ိဳးကုိ အႏုသယအဆင္႔မွာ ျဖစ္ေစတဲ႔ ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ႏွလံုးသားေတြရဲ႕ အလံုပိတ္အခန္းေလးတစ္ခုခုမွာ ပိတ္မိေနတဲ႔အရူးတစ္ေယာက္စီရဲ႕ ခံစားခ်က္ဟာ ဒီလိုမ်ိဳးပဲမဟုတ္လား။ သူ႕မွာ ကမာၻတစ္ခုရိွတယ္။ ငယ္ဘဝက အိမ္မက္တစ္ခုရိွတယ္။ စိမ္းစုိတဲ႔ သစ္ပင္တစ္ပင္ရိွတယ္။ beagle ေခြးကေလးတစ္ေကာင္ရိွတယ္။ အလင္းတန္းေတြဟာ ျပန္လွည္႕လုုိ႕မရမွန္းကုိ လူေတြထက္ပိုသိခဲ႔ပါတယ္။ တစ္စကၠန္႕မွာ တစ္သိန္းရွစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္မုိင္သြားရမယ္႔ အလင္းတန္းတစ္ခုုဟာ သူ႕ရဲ႕ ဆံုမွတ္ေလးတစ္ခုုဟာ သိပ္တုုိေတာင္းလြန္းတဲ႔ နာႏုိစကၠန္႕ေလးဆုိရင္ေတာင္ အေသးစိတ္မွတ္မိေနဖုုိ႕အတတ္ႏုိင္ဆံုုးၾကိဳးစားခဲ႔ၾကတာပါပဲ။ အဲဒီအမွတ္ရမႈနဲ႕ ေနာက္ထပ္စၾကဝဠာအနႏၲကုိ ျဖတ္သန္းဖုိ႕ အသင္႔ျဖစ္သြားခဲ႔ရတာပါပဲ။ ဒါကုိက သူ႕ရဲ႕တည္ေဆာက္မႈမွာ အရိွအတိုင္းပါဝင္တဲ႔ က်ိန္စာတစ္ခုပါပဲ။ ဒါကုိပဲ ငါတုိ႕က အလင္းတရားရဲ႕ က်ိန္စာလုိ႕ တိုးတုိးဖြဖြ ေရရြတ္ခဲ႔ၾကတာပါပဲ။

ေဝးကြာျခင္းဟာ အလြန္ပိရိေသသပ္တဲ႔ စိတ္သတ္သမားတစ္ေယာက္ဆိုတာ ... ။              ။

With Peace,
Z

Peace B with U.