အိုဘာမားလာတယ္၊ ျပန္သြားတယ္။ အပိုင္း (၅)
အခါတပါးက ရဟန္းတစ္ပါးဟာ ဗုဒၶရဲ႕ သပိတ္ကို သယ္ေပးရင္း ခရီးတစ္ခုႏွင္တယ္။
သာယာတဲ႔ေတာအုပ္တစ္ခုေရာက္ေတာ႔ အရွင္ဘုရား တပည္႕ေတာ္ ဒီမွာ တရားအားထုတ္ပါရေစဆိုျပီး ခြင္႔ေတာင္းတယ္။
ဘုရားက မသင္႔ေသးဘူးဆုိတာကို သိေတာ႔ တားတယ္။
တားေတာ႔ ရဟန္းက ေတာ္ေတာ္ေလး နားေထာင္ရွာတယ္။
ေရာ႔ အင္႔ အရွင္ဘုရား သပိတ္ .... ယူျပီးသာ ၾကြေတာ္မူပါ။ တပည္႕ေတာ္ကေတာ႔ ဒီမွာပဲ တရားအားထုတ္ျပီးေနရစ္မယ္ဆိုျပီး ေနရစ္တယ္။
တရားမရဘူး။ အာရံုေတြမွာ ကိေလသာထူထပ္ေနတယ္။ (အရင္ဘဝက အဲဒီေတာအုပ္ေနရာမွာ ဘုရင္ျဖစ္ခဲ႔ျပီး ကာမဂုဏ္ ခ်မ္းသာေတြခံစားခဲ႔တဲ႔အတြက္ အရိပ္အေယာင္ေတြက ျပန္ေႏွာက္ယွက္တဲ႔သေဘာ)
အဲဒီေတာ႔မွ ဘုရားဆီျပန္လိုက္သြားတယ္။
ရဟန္းေတြဟာ တခါတခါ အင္မတန္ရိုးတယ္။ သိတဲ႔သူေျပာရင္ တစ္ခါတစ္ခါ လက္ခံဖုိ႕ခက္တယ္။
ညာခ်င္တဲ႔သူေတြက ရဟန္းေတြကို ညာၾကတာပဲ။
ရဟန္းေတြရဲ႕ ေစတနာကို ညာၾကတာပဲ။
ေျမွာက္ေပးတဲ႔သူေတြကေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မေသဘူး။
ရဟန္းေတြကို အသံုးခ်ျပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ နည္းနည္းမွမေကာင္းဘူး။
တစ္ခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက ရဟန္းေတြကို ဝန္းရံကာကြယ္ၾကဖုိ႕ စိတ္ကူးျပီးလုပ္တာမဟုတ္ဘူး။ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ဒီေတာ္လွန္ေရးေၾကာင္႔ အရိုးေတြေတာင္လိုပံုမယ္ဆုိရင္ ဘုန္းၾကီးတုိ႕အရိုးေတြ ေအာက္ဆံုးမွာရိွေနေစရမယ္ဆိုျပီး ေျပာတာၾကားဖူးတယ္။ လူလည္ေတြကေတာ႔ ဘုန္းၾကီးေတြရဲ႕ အရိုးငွားျပီး ေတာင္လိုပံုေအာင္လုပ္တယ္လုိ႕ထင္တယ္။ ေစတနာမွန္တဲ႔သူေတြရဲ႕ ရိုးသားတဲ႔ ဒီမုိကေရစီပဲျမင္ခ်င္တယ္။ လူလည္ၾကီးေတြရဲ႕ အသံုးခ်လြန္းတဲ႔ ဒီမုိကေရစီမျမင္ခ်င္ဘူး။
ဘုန္းၾကီးေတြ သတ္တဲ႔ႏိုင္ငံျဖစ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ရွက္စရာေကာင္းသလဲဆိုတာ လူတုိင္းသိႏုိင္တယ္။ ေခြးျမီးေကာက္ကေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မေျဖာင္႔ဘူး။ ေလသံေျပာင္းသြားေသာ္လည္း စိတ္ဓာတ္နဲ႕လုပ္ရပ္က အရင္နဲ႕ထူးမျခားနားဘဲ။ ဒီလိုလူေတြကို လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းက ပစ္ပယ္သင္႔တယ္။ ရဲေတြ၊ စစ္သားေတြထဲမွာ ေကာင္းတဲ႔၊ လူစိတ္ရိွေသးတဲ႔သူေတြက ဒီလို အၾကမ္းဖက္တာေတြကို ကန္႕ကြက္သင္႔တယ္။ အုတ္ေရာေရာ၊ ေက်ာက္ေရာေရာထဲ အပါမခံသင္႔ဘူး။ မေကာင္းတဲ႔သူေတြကို ဖဲၾကဥ္ထားရမယ္။ လက္နက္နဲ႕ညွင္းပမ္းတဲ႔ ေအာက္တန္းက်တဲ႔အက်င္႔ကို မေဖ်ာက္ႏုိင္ရင္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည္႕ေတာ႔ဘူးဆိုတဲ႔ စကားဟာ အင္မတန္ေပါတဲ႔စကား ျဖစ္ေနေတာ႔မွာပါပဲ။
စစ္သားေတြ၊ ရဲေတြ စားေနတဲ႔ ထမင္းေတြဟာ လူထုဆီက ရလာတဲ႔ အခြန္၊ လူထုဆီက စီးဆင္းလာတဲ႔ ဝင္ေငြနဲ႕ ျပန္ေပးထားတဲ႔ လစာပဲ။ ဒါကို အစိုးရေပးတယ္လုိ႕ မထင္ပါနဲ႕။ အဲဒီလို ထင္တဲ႔သူေတြပဲ ေခြးစိတ္မေပ်ာက္ျဖစ္ေနတာပါ။ လူစိတ္ရိွတဲ႔သူက ကိုယ္႔ႏိုင္ငံသား၊ ကိုယ္႔ေက်းဇူးရွင္ေတြကို စကားနဲ႕ေတာင္မေစာ္ကားသင္႔ဘူး။ လူူစုခြဲတာကို မွန္တယ္မွားတယ္မေျပာလိုပါဘူး။ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တဲ႔ အေျဖဆိုရင္ ႏွစ္ဘက္စလံုးက လက္ခံႏုိင္မွာပါပဲ။ အႏိုင္အထက္ေတြကို မုန္းတီးလုိ႕ ဆန္႕က်င္တုိက္ထုတ္ခဲ႔ၾကပါျပီ။ တစ္တိုင္းျပည္လံုးလည္း ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး က႑အသီးအသီး ခြ်တ္ျခံဳက်ခဲ႔ျပီးပါျပီ။ ဒါမ်ိဳးထပ္ျဖစ္ခ်င္ေစတဲ႔သူေတြမ်ား ရိွေနသလား သံသယဝင္မိတယ္။
အခုလုပ္ရပ္ဟာ အာဏာဟာ ရိွသင္႔သူ လက္ထဲမွာ တကယ္ရိွရဲ႕လား၊ အရင္လုိပဲ ႏိုင္ထက္စီးနင္း မင္းမဲ႔စရိုက္ေတြ ထြန္းကားေနတုန္းပဲလားဆိုတာကို မီးေမာင္းထုိးျပလိုက္သလိုပါပဲ။ ရဟန္းေတြရဲ႕ပံုေတြဟာ အတုေတြလုိ႕ဆိုမွာလား။ အရင္လို အင္တာနက္မရိွခင္ကတည္းက သတင္းပ်ံ႕ႏွံ႕ႏႈန္းျမန္ခဲ႔တာ၊ အခုလိုေခတ္ၾကီးထဲမွာ ဆင္ေသေကာင္ကို ဘာနဲ႕ဖံုးဖံုး မလံုေတာ႔ဘူးဆိုတာ သိေနၾကမွာပါပဲ။ အလိမ္တစ္ခုဟာ ဆက္လိမ္ေနရင္ မျပီးေတာ႔ပါဘူး။ လိမ္ညာသူဟာ နာမည္ပ်က္ရတာပါပဲ။ အစိုးရလက္ေအာက္က လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြကို ေခြးရူးေတြလို ပရမ္းပတာ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ မျငိမ္းခ်မ္းပါဘူး။ ထစ္ခနဲရိွ လက္နက္နဲ႕ ေျဖရွင္းပစ္လုိက္မယ္ဆိုတာ အင္မတန္ေအာက္တန္းက်တဲ႔ နည္းလမ္းပါပဲ။
လူရိွရင္ ျပႆနာရိွတယ္။ လူမရိွရင္ ျပႆနာမရိွဘူးဆိုတဲ႔ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ အတုိက္အခံကို အစေဖ်ာက္နည္းကို ဆက္လက္ကိုင္စြဲေနတာ အင္မတန္မွ မွားယြင္းပါတယ္။ လက္နက္မဲ႔ျပည္သူေတြကို ေၾကာက္ေစခ်င္တာလား။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အင္အားကို တကယ္မယံုၾကည္တဲ႔သေဘာလား။ ခုိင္းတုိင္းလုပ္ရေအာင္ အသိဥာဏ္ရိွတဲ႔လူေတြမဟုတ္ဘူးလား။ အကုသိုလ္အလုပ္နဲ႕ အသတ္ေမြးရတာထက္ ငတ္ေသတာ သာျပီးျမတ္တယ္ဆိုတဲ႔ မဟာပုရိသတုိ႕ရဲ႕ ထံုးနဲ႕ မေနရဲၾကတဲ႔ အင္မတန္ ေအာက္တန္းက်တဲ႔ ေယာက်ာ္းညံ႕ ေယာက်ာ္းဖ်င္းေတြသာ ဒီလုိအလုပ္မ်ိဳး ဆက္လုပ္သင္႔တယ္။
သတိနဲ႕ပညာ ေစတသိက္ေတြဟာ ယွဥ္ျပီးျဖစ္တယ္။ သတိမပါရင္ ပညာမျဖစ္ဘူး။ ေရွ႕ကိုသြားမွာလား၊ ေရွ႕ဆက္တုိးရမွာကို ေၾကာက္ေနမွာလား။ ႏုိင္ငံထဲက လူတစ္စုကေတာ႔ အေျပာင္းအလဲကို ေၾကာက္ေနတယ္။ တစ္ခ်ိန္ကရိွခဲ႔တဲ႔ အာဏာေလးကို ယစ္မူးေနတယ္။ ႏုိင္ထားရတာေလးကို ၾကိဳက္ေနေသးတယ္။ တန္းတူဆက္ဆံဖုိ႕ကို သိပ္ေၾကာက္ေနတယ္။ အမွားေတြဆက္တုိက္လုပ္ထားေတာ႔ တစ္ခုခုေပၚသြားမွာေၾကာက္တယ္။ ေၾကာက္တဲ႔သူဟာ အန္မတန္ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္။ သူ႕ကိုယ္သူ ကာကြယ္ဖုိ႕ သူတတ္ႏုိင္သမွ်နည္းနဲ႕ လုပ္ေတာ႔မွာပဲ။ လက္နက္မဲ႔ဘုန္းၾကီးကို မီးေလာင္ဗံုးပစ္တဲ႔သူဟာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြအခ်င္းခ်င္း ေျပလည္ခ်င္ပါတယ္ဆုိတာကေတာ႔ အင္မတန္ယံုရခက္ၾကီးပါပဲ။ ႏုိင္ငံထဲ ခုိးဝင္လာတဲ႔သူေတြကိုေတာင္ ဒီေလာက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္မဆက္ဆံဘဲ အခုမွ ဒီလုိ ထလုပ္တာကို ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည္႕သင္႔တယ္။ ဦးပိုင္ကို အထိမခံႏိုင္တာလည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္တယ္။ အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားနဲ႕ အမ်ိဳးမ်ားအက်ိဳးစီးပြားကို ျမန္မာအစိုးရအစဥ္အဆက္ဟာ သိပ္ကို ကာကြယ္ခဲ႔ၾကတာလည္း အမွန္ပဲ။
လက္နက္ကိုင္ေတြအေပၚ ၾသဇာေညာင္းသူေတြအေနနဲ႕လည္း သေဘာထားမၾကီးႏုိင္မယ္႔အတူေတာ႔ ၂၀၁၅ မတုိင္ခင္ အာဏာျပန္သိမ္းဖုိ႕ၾကိဳးစားသင္႔တယ္။ လူေတြကို ႏွိပ္စက္ဖိႏွိပ္ျပီး ကိုယ္က်ိဳးရွာရတာက ဒီမုိကေရစီထက္ေတာ႔ ပိုက္ဆံပိုရမွာ အမွန္ပဲ။ တစ္လမွာ ေဒၚလာ ၂၀၀ေလာက္ လုပ္ခရဖုိ႕ ေတာင္းဆုိတာကိုေတာင္ ေလာဘၾကီးတယ္မွတ္ေနတဲ႔သူေတြအေနနဲ႕ ပြင္႔လင္းလူ႕အဖြဲ႕အစည္းနဲ႕မတန္ဘူး။ ေဒၚစုကို ရွိခိုးရံုနဲ႕ ဒီမုိကေရစီရမယ္ထင္ေနတဲ႔သူေတြနဲ႕လည္း ဒီမိုကေရစီဟာ မတန္ဘူး။ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ လူေတာ္ေတြ ပါဝင္ခြင္႔မရတဲ႔ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ဆက္လက္ယံုၾကည္ေနစရာ ဘာအေၾကာင္းမွမရိွဘူး။ လိမ္ညာျဖီးျဖန္းေနတဲ႔ ျခေသၤ႔မင္းဟာ သတ္သတ္လြတ္စားမယ္ဆုိတာ ဗုိက္မဆာခင္အခ်ိန္ေလးကို ဆိုလိုတာလုိ႕ လူတုိင္းနားလည္သင္႔ပါျပီ။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း တန္ရာ တန္ရာဆိုတာနဲ႕ပဲ ဇာတ္သိမ္းၾကရမယ္႔ပံုရိွတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက သူ႕သမီးေလးအေၾကာင္းေရးတဲ႔အထဲမွာ လြတ္လပ္တဲ႔ေခတ္မွာ သခင္အျဖစ္ေမြးလာတယ္ဆိုတာေလးကို တျမတ္တႏိုးေရးတာဖတ္ဖူးတယ္။ သူတုိ႕ေခတ္၊ သူ႕အေဖေခတ္ ကိုလိုနီဘဝမွာ ကြ်န္လူမ်ိဳးေတြလို အႏွိမ္ခံစိတ္နဲ႕ ရွင္သန္ခဲ႔ရတာမ်ိဳးမရိွေတာ႔တဲ႔ သခင္အစစ္ေတြဆိုျပီး သူၾကည္ႏူးေနတာ။ အဲဒါေလးကို ကြ်န္ေတာ္သိပ္ၾကိဳက္တယ္။ က်ေနာ္တို႕တေတြဟာ လြတ္လပ္တဲ႔ႏိုင္ငံေတာ္မွာေမြးလာတဲ႔ မ်ိဳးဆက္ေတြ၊ အေတြးအေခၚေရာ အသိဥာဏ္ပါ ျပည္႕ဝတဲ႔မ်ိဳးဆက္ေတြ၊ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႕ မွ်တျခင္းကို အေသြးအသားထဲက ျမတ္ႏုိးေလးစားတဲ႔ မ်ိဳးဆက္ေတြ၊ ဒီလိုေခတ္မွာမွ ဒီလုိ ယုတ္မာနိမ္႔က်တဲ႔ လက္နက္ကိုင္အၾကမ္းဖက္ခ်င္သူေတြကို မဖယ္ရွားႏိုင္ရင္ ေနာက္လာမယ္႔ က်ေနာ္တုိ႕သားေျမးေတြေတြအတြက္ တာဝန္မေက်တဲ႔မ်ိဳးဆက္ျဖစ္ေနမွာပဲ။ တတ္ႏုိင္တဲ႔နည္းနဲ႕ဆန္႕က်င္ရမယ္။ အၾကမ္းဖက္မႈကို ေအာက္တန္းက်တယ္ဆိုတာကို လက္ခံတဲ႔လူတုိင္းဟာ စိတ္ထဲက စကားကို ထုတ္ေျပာရမယ္။ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင္႔ဟာ လြတ္လပ္တဲ႔ႏိုင္ငံတုိင္းမွာရိွတယ္။ ေကာက္ရိုးမီးေတြလို ဝုန္းခနဲတက္၊ ဝုန္းခနဲက်တတ္တဲ႔ ဓေလ႔ဆိုးေတြကိုျပင္ျပီး၊ တရားမွ်တမႈကို တစ္သက္လံုး သတိရိွရိွ က်င္႔သံုးရပ္တည္ၾကရမယ္။ အခုလုိေရးေနတာဟာ က်ေနာ္႔ရဲ႕ လက္နက္ကိုင္အၾကမ္းဖက္မႈကို စက္ဆုပ္ရြံရွာတယ္ဆိုျပီး ေၾကျငာတာပါပဲ။ စာပဲေရးတတ္တဲ႔အတြက္ စာေပနဲ႕ အားျဖည္႕ျပီး ဆန္႕က်င္တဲ႔သေဘာပဲ။ လူေတြကိ အျမဲညာလုိ႕မရဘူး။ ဒါကို တစ္ခါေရးဖူးတယ္။ ေအဗရာဟင္လင္ကြန္းကေျပာတယ္။ လူနည္းနည္းကို အျမဲလိမ္ထားလို႕ရတယ္။ လူအမ်ားၾကီးကို ခဏေလာက္ လိမ္ထားလို႕ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ လူအမ်ားၾကီးကို အၾကာၾကီးလိမ္ထားလုိ႕မရဘူးတဲ႔။ ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံမွာ သန္း ၆၀ ဝန္းက်င္ကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ လိမ္ညာႏုိင္မယ္ ထင္ေနလဲေတာ႔မသိဘူး။
ေရွ႕ပိုင္းမွာ အက်ိဳးစီးပြား သိပ္မထိခိုက္ေစတာေတြမွာ စီတန္းခ်င္စီတန္း၊ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လမ္းေလွ်ာက္ဆိုျပီး ဒီမိုကေရစီရဲ႕တန္ဖုိးေတြကို ေပးထားခဲ႔ေပမယ္႔ အခုလို ကိုယ္႔စီးပြားလာဖ်က္တာမ်ိဳးကိုေတာ႔ သည္းမခံတဲ႔သေဘာဟာ လူယုတ္ေတြရဲ႕ သေဘာအမွန္ပါပဲ။ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ဒီလို မဆင္မျခင္ႏွိမ္နင္းခိုင္းတဲ႔သူကို ေသဒဏ္ေပးလုိ႕ရႏုိင္မလား။ မရႏုိင္ေသးရင္ အဲဒီ ဒီမိုကေရစီဟာ တယ္မဟန္ဘူး။ အျပစ္လုပ္သူ၊ ေကာက္က်စ္သူ၊ စိတ္ထားမမွန္သူေတြ လြတ္ေနေသးတယ္။ ငရဲေခြးေတြကို အိမ္ေမြးသတၱဝါေတြလို မသြန္သင္ႏုိင္ဘူး။ ဥပေဒအထက္မွာ သူတို႕ရိွေနေသးတာအမွန္ပဲ။ ဒါကို ေဝ႔လည္ေၾကာင္ပတ္ေတြ ေျပာေနေသးရင္ ပညာတတ္ေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ သာေတာင္ အရုပ္ဆိုးေတာ႔မွာပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဘာလုိခ်င္တယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕သိၾကရမယ္။ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ေကာင္းေအာင္ ျပည္သူလူထုေရာ အစိုးရပါ ေျခလွမ္းညီညီသြားတဲ႔ စနစ္ပဲလုိအပ္တယ္။ ျပည္သူလူထုကို ဂုပ္ခြစီးမယ္႔သူေတြမလုိဘူး။ လက္နက္ျပ ေပၚတာဆြဲမယ္႔သူေတြမလိုဘူး။ အဲဒီလူေတြဟာ ျပည္သူေတြေကြ်းတာစားျပီး ျပည္သူေတြတစ္လွည္႕ ဘုန္းၾကီးေတြ တစ္လွည္႕သတ္ဖုိ႕ေလာက္ အာရံုက်တဲ႔သူေတြ။
ရင္းျမစ္ျပည္႕စံုတဲ႔ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ေအာင္ျမင္တဲ႔ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာဖုိ႕ ႏိုင္ငံတကာအကူအညီေတာင္မွ သိပ္အမ်ားၾကီးမလိုဘူး။ စတင္ခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံသားတုိင္း လံုေလာက္တဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြရဖုိ႕အဆင္႔အထိေလာက္ပဲ ႏုိင္ငံတကာ အကူညီနဲ႕ လာေရာက္ျမဳပ္ႏွံမယ္႔သူေတြ လိုအပ္တယ္။ စက္ဘီးစီးသင္သလို ပထမမွာ အထိန္းအကြပ္အေနနဲ႕ လိုက္တြန္းေပးမယ္႔လူလုိတယ္။ တစ္သက္လံုးလုိေနမွာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။
ၾကားပြဲစားေနရာကို ယူထားသူေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ကို မီးေလာင္ဗံုးက လွစ္ဟျပလိုက္ပါျပီ။ လာေရာက္ျမဳပ္ႏွံတဲ႔ကုမၸဏီက ေပးသင္႔ေပးထုိက္တာေတြ ေပးျပီးတာကို ၾကားက ျဖတ္ခုတ္ထားလုိ႕မေက်နပ္တာလားဆိုတဲ႔ ကိစၥေတြကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိရေတာ႔မယ္လုိ႕ ထင္မိပါတယ္။ အရင္လို အာဏာကို လိုတရသံုးေနျပီး အလြဲသံုးစားလုပ္ေနတာေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ မဆီေလ်ာ္ေတာ႔ဘူးဆိုတာ သူတုိ႕ေတြသိႏုိင္မွျဖစ္မယ္။
ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အယူအဆကေတာ႔ အျမင္၊ အေတြးအေခၚမတူညီတဲ႔ဘက္ႏွစ္ဘက္ ညိွႏႈိင္းျပီး လမ္းေၾကာင္းမွန္ကို ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႕ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဖက္မွာ စစ္တပ္အပ္အားဆိုတဲ႔ အင္အားတစ္ရပ္ရိွျပီး တစ္ဖက္မွာက ျပည္သူ႕အင္အားဆိုတဲ႔ အင္အားတစ္ရပ္ရိွပါတယ္။ ဒီအင္အားႏွစ္ရပ္ကို ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညိွႏိုင္မွ တိုင္းျပည္လည္း တုိးတက္မယ္႔ လမ္းေၾကာင္းကို ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔သြားႏုိင္မွာပါ။ အခုအခ်ိန္ကို ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဒီ Transition မွာ သိပ္ေလာၾကီးလုိ႕မရဘူးဆုိတာကိုလည္း လက္ခံပါတယ္။ အျမစ္စြဲေနတဲ႔ အနာတစ္ခုကို ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ေစလုပ္လုိ႕မျဖစ္ႏုိင္မွန္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ လက္ခံရပါမယ္။ ၂၀၁၅ မွာလည္း အရပ္သားစစ္စစ္ အစိုးရသမၼတျဖစ္လာမယ္လို႕ မေမွ်ာ္လင္႔ထားဘူး။ သမၼတဘယ္သူဆုိတာထက္ သူဘယ္လုိ compromise လုပ္ျပီး ဆက္သြားမလဲဆိုတာကို ပိုျပီးၾကည္႕သင္႔တယ္။ အင္အားႏွစ္ရပ္ကို ခ်ိန္ညိွျခင္းဟာ အႏုပညာတစ္ရပ္ပါပဲ။ ကာကြယ္ေရးအင္အားစုရဲ႕တန္ဖုိးကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရဲ႕ က႑ေတြမွာ စနစ္တက် ထည္႕သြင္းႏုိင္ဖုိ႕ကိုလည္း အေျဖရွာရမယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။ အားလံုးက ဒီမိုကေရစီသြားမယ္။ စစ္တပ္က စစ္တန္းလ်ားျပန္ဆိုျပီး တစ္ခါတည္း လုပ္လိုက္လုိ႕ရမယ္လုိ႕မထင္ပါဘူး။ အဲဒါဆိုရင္ စစ္တပ္က လက္ရိွ အင္အားကို အသံုးျပဳျပီး ရလဒ္ကို ျငင္းဆန္ဖုိ႕ၾကိဳးပမ္းေတာ႔မွာပါပဲ။ ၈၈မွာ ဒါမ်ိဳးခပ္ဆင္ဆင္တစ္ခုၾကံဳျပီးပါျပီ။ တစ္ႏုိင္ငံလံုး မဲႏိုင္ေသာ္လည္း အလုပ္မျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ ဒီနည္းလမ္းက မွန္တယ္၊ မွားတယ္ဆိုတာေတြကိုေတာ႔ အက်ယ္အက်ယ္ မျငိမ္းဖြယ္မေျပာလိုပါဘူး။ reconciliation ရဲ႕ေကာင္းခ်က္တစ္ခုကေတာ႔ အင္အားၾကီးအဖြဲ႕အစည္းက overthrow ျပန္မလုပ္ေအာင္ အႏုနည္းနဲ႕ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းလုိ႕ျမင္တယ္။ တကယ္လုိ႕ reconciliation ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္မယ္ဆုိရင္ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႕ mature ျဖစ္ဖုိ႕လိုပါတယ္။ discipline ရိွရပါမယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း စစ္တပ္ကို ၾသဇာတကယ္ေညာင္းတဲ႔သူတစ္ေယာက္လိုပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ၁၀ ႏွစ္ ၁၅ ႏွစ္ၾကာလာတဲ႔အခါ စစ္တပ္ရဲ႕တာဝန္၊ အမတ္ရဲ႕တာဝန္ဆိုျပီး သတ္သတ္မွတ္မွတ္ျဖစ္လာတဲ႔အခါၾကရင္ overthrow ျဖစ္ႏုိင္တာနည္းသြားမယ္လို႕ယူဆၾကတယ္။
ေရႊထီးေဆာင္းခဲ႔ခ်ိန္က ႏိုင္လိုမင္းထက္ အျပဳအမူေတြ ဆက္လုပ္ေနတဲ႔သူေတြရဲ႕ အခန္းက႑ကေတာ႔ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရမွာပါ။ အခုလို ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ အင္မတန္ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းသလို ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚေလွ်ာက္လာရင္ ၾကံဳရမယ္႔ အဖ်က္အေမွာက္ေတြထဲက မလြဲမေသြၾကံဳရမယ္႔ ဆန္႕က်င္မႈတစ္ရပ္လည္းျဖစ္တယ္လုိ႕ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ရဟန္းေတြရဲ႕ အသက္နဲ႕ရင္းျပီးေဖာ္ထုတ္လိုက္ႏိုင္တဲ႔ ဝိသမေလာဘသမား အာဏာအလြဲသံုးစား လက္က်န္အင္အားစုရဲ႕ အႏၱရာယ္လုိ႕လည္းဆိုႏုိင္တယ္။ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းကေတာ႔ အင္မတန္ရွင္းတယ္။ တစ္ဖက္က လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ေနရင္ လက္သီးဆုပ္ၾကီးနဲ႕တုံ႕ျပန္လုိ႕မရဘူး။ လက္သီးဆုပ္ကိုေျဖခ်ရမယ္။ မေျဖႏုိင္ေသးရင္ ဒီလမ္းေၾကာင္းက ဆက္သြားလို႕မရဘူး။ အၾကမ္းဖက္တာဟာ မယဥ္ေက်းတဲ႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ တန္ဖုိး၊ အခု ဒီမိုကေရစီလူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာေတာ႔ အၾကမ္းဖက္မႈဟာ တန္ဖိုးမဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ပယ္ရမယ္႔ တရားျဖစ္သြားျပီ။ ဒါကို ဒီမုိကေရစီ က်င္႔သံုးတဲ႔ႏိုင္ငံသားေတြ၊ ရဟန္းရွင္လူေတြက ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆန္႕က်င္ပါလိမ္႔မယ္။ အမွားေတြ ထပ္မမွားဖို႕လိုပါတယ္။ ဆရာစိုင္းခိုင္းလိတ္ရဲ႕ အမွားေဟာင္းဆက္မမွားဖုိ႕ဆုိတာေလးက ဒီေနရာမွာ သိပ္တာသြားတဲ႔ စကားလံုးပါပဲ။ reinvent the wheel ျဖစ္ေနရင္ အခ်ိန္ၾကာမယ္။ ေႏွာင္႔ေႏွးကုန္မယ္။ ႏိုင္ငံက သိပ္ခ်မ္းသာေနတာမဟုတ္ဘူး။ မြဲေနတာ။ တုိင္းျပည္က လူေတြရသင္႔တဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္ေတြ၊ အခြင္႔အလမ္းေတြပြင္႔လန္းလာဖုိ႕ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းလိုတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းမွ ယံုၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္။ မဟုတ္ရင္ အဆုိးသံသရာ vicious cycle ထဲမွာ တဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနမယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ တရုတ္ company ကိုမုန္းၾကတာေတြ႕တယ္။ တစ္ကယ္မုန္းသင္႔တာကေတာ႔ သမာသမတ္မက်တဲ႔ စနစ္ေတြ၊ ႏုိင္ငံအတြက္ အက်ိဳးမရိွတဲ႔ စာခ်ဳပ္ေတြကုိလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံနဲ႕ပဲလုပ္လုပ္ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးကို အက်ိဳးရိွေစတာမ်ိဳးပဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ တစ္ဖက္က အသားခ်ည္းပဲစားျပီး ကိုယ္႔ႏိုင္ငံက အရုိးေလာက္ကိုက္ရမယ္႔ ဘယ္ ပေရာဂ်တ္မွ မလုပ္ဖုိ႕၊ လုပ္ျပီးသားေတြကို စာခ်ဳပ္သက္တမ္းဆက္မတုိးဖုိ႕ လုပ္ရမယ္လုိ႕ထင္တယ္။ နည္းပညာအကူအညီေလာက္ယူျပီး ျပည္တြင္းကလုပ္ငန္းရွင္ေတြ ထုတ္ႏိုင္ရင္လည္း ပိုျပီးေကာင္းမယ္လုိ႕လည္းေတြးၾကည္႕မိတယ္။ အလုပ္အကိုင္ အခြင္႔အလမ္းေတြ ပြင္႔လန္းလာရင္ အားလံုးအတြက္ အက်ိဳးရိွတာပါပဲ။ မွ်တတဲ႔ အေတြးအေခၚနဲ႕ လာျပီး ျမဳပ္ႏွံခ်င္တဲ႔သူေတြမ်ားမ်ားလုိတယ္။
ဒီpost မွာေတာ႔ အေၾကာင္းအရာေတြ နည္းနည္းေထြျပားေနတဲ႔အတြက္ အႏွစ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ သံုးခုျပန္ေျပာခ်င္ပါတယ္။
၁။ျငိမ္းခ်မ္းျပီး အၾကမ္းမဖက္တဲ႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႕
၂။စည္းကမ္းျပည္႕ဝျပီး ရင္႔က်က္တဲ႔ ျပည္သူလူထုျဖစ္လာဖုိ႕
၃။တုိင္းျပည္အက်ိဳးမရိွတဲ႔ ပေရာဂ်တ္ေတြကို ရပ္ျပီး၊ တုိင္းျပည္အက်ိဳးရိွမယ္႔ ပေရာဂ်တ္ေတြေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႕
ဒီသံုးခုကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္။
(ဆက္ရန္)
Regards,
Zephyr
Peace B with U.
