ဗရိွဳးႏွင္႔စကားစျမည္ ...

ဗရိွဳးႏွင္႔စကားစျမည္ ...

How very noble!
One who finds no satori
in the lightning-flash

လွ်ပ္ျပက္ခ်ိန္မွာ

ဆာတိုရီရွာမေနတဲ႔သူ ..

ျမင္႔ျမတ္ေလစြ ....။

ဗရိွဳးေရးတဲ႔ ဟိုကၠဳ တစ္ပုဒ္ပါ ... သိဂၤါရ ရနံ႕ ခံစားရတယ္ ....။ လုိခ်င္ေနတာေတြက ဘယ္ေတာ႔မွမရဘူး ... ရသင္႔တာပဲရမယ္ေလ ....။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ညမွာဗရိွဳးေငးၾကည္႕ေနတဲ႔ လွ်ပ္စီးလက္ေနတဲ႔ မိုးညတစ္ညကို ျပက္ျပက္ထင္ထင္ျမင္ေနရတယ္ ....။ အေ၀းမွာမရိွတဲ႔အရာဟာ အနီးမွာလည္းမရိွဘူး ...။ စိတ္ထဲမွာထင္တဲ႔သေဘာဟာ စိတ္ထဲမွာပဲ မထင္ေတာ႔ဘူး ....။ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္ေနတဲ႔စိတ္ဟာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ပ်က္ေနတယ္ ...။ အေၾကာင္းမဲ႔ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ သစ္ရြက္ေၾကြမႈမရိွခဲ႔ဘူး ... မေတာ္တဆ က်လာတဲ႔ ေရစက္ေရမႈန္ တစ္စဆိုတာလည္းမရိွဘူး ....။ ကိုယ္႔ေခၚသံကိုယ္မၾကားမိဘူး ..... မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္တာ မသိလိုက္ဘူး ... အေၾကာေလးသံုးေလးခုတင္းေနတာမသိခဲ႔ဘူး ...ေတာင္းေနတဲ႔သူက ကိုယ္႔ေရွ႕ကလွည္႕အထြက္မွာ သူ႕ေကာက္ခ်က္ခ်အၾကည္႕က ကိုယ္႔ရင္ထဲစိုက္သြားတာ မသိခဲ႔ဘူး ...။ အရွဳပ္ေထြးဆံုးအဂၤါအစိတ္အပိုင္းဟာ နားျဖစ္ျပီး လစ္လ်ဴအရွဳတတ္ဆံုးအဂၤါအစိတ္အပိုင္းဟာ ႏွလံုးသားျဖစ္တယ္ ....။ မ်က္ရည္ေတြဟာ ... မိတ္ေဆြေတြဆီက မဟုတ္မခ်င္း က်ခ်င္သေလာက္က် ... စိတ္က သာသာယာယာ .......။ ျဖစ္တတ္တဲ႔သဘာ၀က်က်ေတာရိုင္းဥပေဒသေတြနဲ႔ အသားက်ေနတဲ႔ သေကၤတတစ္ခုလို ... စိတ္က က်ရာဇာတ္ရုပ္တုိင္းမွာ ေအာ္စကာေတြ တသီၾကီးယူေနေတာ႔တယ္ ....။

Come out to view
the truth of flowers blooming
in poverty

ဆင္းရဲမႈေတြၾကားက
ပန္းပြင္႔ေတြပြင္႔ေနတဲ႔ အမွန္တရားကို
လာၾကည္႕လိုက္စမ္းပ ...။

တကယ္ေတာ႔ ၾကံဳခဲ႔သမွ်ဒုကၡေတြဆိုတာ သံသရာ ျပန္လွန္ေလ႔က်င္႔ခန္းမွာ အလြတ္ရဖို႕ေကာင္းေနတာ အေသအခ်ာေပါ႔ ...။
ျဖစ္ေလရာဘ၀တိုင္းမွာ ဘုရားအဆူဆူလြဲျပီး ... တရားအသိထူးမရခဲ႔ၾကတာကိုက ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သံသရာဆပ္ကပ္ထဲမွာ ဓားေပါက္လြဲေနၾက လူျပက္တစ္ေယာက္မွန္းဖြင္႔ဟ ၀န္ခံရာေရာက္ပါတယ္ ...။ ပန္းေတြဟာ လြယ္လြယ္ကူကူ မပြင္႔ခဲ႔ၾကပါဘူး ဗရိွဳးရယ္ ... ငါတို႕ရွဴထုတ္လိုက္တဲ႔ေလထဲမွာ ေသာကေတြဘယ္ေလာက္ပါမွန္း သင္သိပါ႔မလား ....။ ငါ႔ကို ရက္စက္တဲ႔ ျပကြက္တစ္ခုမျပပါနဲ႔ေတာ႔ ... အေသခံဗံုးခြဲေနတဲ႔ ပန္းပြင္႔ေတြကို သင္႔ကိုျပခ်င္တယ္ ...။ အဲဒီသူေတြဟာ ငါတို႕နဲ႕ သံတူေၾကာင္းမကြဲေတြပဲ .... ငါတို႕လိုပဲသူက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေရခဲေရ ယပ္ခတ္ေသာက္ခ်င္ခဲ႔တဲ႔သူတစ္ေယာက္ပါ ...။ ပန္းတစ္ပြင္႔ရဲ႕ေလာကဓံကိုျမင္တယ္ .. ပန္းတစ္ပြင္႕ရဲ႕သတၱိကိုျမင္တယ္ ....။ တကယ္ေတာ႔ရက္ အတိအက်ပြင္႔ဖို႕က်ံဳ႕ထားတဲ႔သစ္ခြပန္းေလးတစ္ပြင္႔စာ... ေလာကဟာရက္စက္တဲ႔ေနရာေဒသတစ္ခုပါ ....။ ဒုလႅဘဆိုလို႕ ခုန္ခ်ခဲ႔မိတာ မွားပါေပါ႔လား ဗရိွဳးရယ္ ...။

Sick on my journey,
only my dreams will wander
these desolate moors

ငါ႔ခရီးကို ငါစိတ္ပ်က္ျပီ ...
ငါ႔ အိမ္မက္ေတြပဲ
အဲဒီ စြန္႔ပစ္ထားတဲ႔ တစျပင္ေတြမွာ လွည္႕လည္ေနလိမ္႔္မယ္ ...။

ဗရိွဳး ... သင္႔ Death Poem ရြတ္သံကို ၾကားခ်င္ေနမိတယ္ ....။ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ ေန၀င္ခ်ိန္တစ္ခုလား ... ေနထြက္ခ်ိန္တစ္ခုလား ... လက္ေတြ႕က်က် အေတြးရိွမေနတဲ႔စိတ္ထဲမွာ သင္႔ကိုယ္သင္ျပန္ေတြ႕ရတာ ခ်ိဳသာပါရဲ႕လား ...။ သင္႔အစနဲ႔အဆံုးဟာ ပိြဳင္႔တစ္ခုေပၚမွာတည္ေဆာက္ထားတာလား ...။ ကမ္မီလီယာပန္း ေတြေရသြန္လိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာသင္႕ကို ကြ်ႏု္ပ္ရာစုႏွစ္ရာခ်ီအကြာအေ၀းက ဦးညြတ္လုိက္ပါရဲ႕ ....။ အဆက္မျပတ္ေလွ်ာက္သြားေနတဲ႔ ခရီးသြားတစ္ေယာက္က သူ႕ကိုေဆာင္းရာသီရဲ႕ ပထမဆံုးမိုးလို႕ေခၚပါတဲ႔ ....။ သင္႔ကဗ်ာေတြ စိုစြတ္ေနတဲ႔ စိတ္နဲ႔ သင္႔ေရွ႕မွာဦးညြတ္ေနသူဟာ သင္နဲ႕မသိကြ်မ္းခဲ႔တဲ႔ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းတစ္ေယာက္ပါ ....။ သင္႔အသက္ရွဴသံအေႏွးအျမန္ကုိ ျမင္ေယာင္ၾကည္႕မိေတာ႔ ေက်းလက္ေတးသံဟာ ျမိဳ႕ျပကဗ်ာထက္ခ်စ္ဖုိ႕ပိုေကာင္းတယ္ဆိုတဲ႔ သင္႕ကဗ်ာကိုသတိရေစတယ္ ....။ သင္႔အတြက္သပ္ရပ္လွပေနတဲ႔ သဘာ၀ထဲကို သင္ေျပေလ်ာ႔စြာ ထြက္ခြာသြားပံုကိုက ကြ်ႏု္ပ္ကို အႏၶတံဆိပ္ခတ္ႏွိပ္ပစ္ခဲ႔ျပန္တယ္ ......။ ။

...Notes:
ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေသာ ကြ်ႏု္ပ္၏ (ဒုတိယ)မိခင္အတြက္ ...ရည္ရြယ္ပါသည္။
ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ႔ၾကားက မက်ိဳးမေပါက္ေသာ အဓိဌာန္အတြက္ ေက်းဇူးတင္တဲ႔ အေနနဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္ထပ္ရြတ္ျပလုိက္ပါမယ္ ...

 "'Tis all a Chequer-board of Nights and Days
 Where Destiny with Men for Pieces plays:
 Hither and thither moves, and mates, and slays,
 And one by one back in the Closet lays. "

 [The Rubaiyat of Omar Khayyam, Rendered into English Verse by 
 Edward Fitzgerald, First Edition]

ျမန္မာဘာသာသုိ႕ ရမ္းသမ္းဘာသာျပန္ၾကည္႕ရင္ေတာ႔ ....

ေန႔နဲ႔ညဆိုတဲ႔ စစ္တုရင္ကြက္ေတြေပၚမွာ
ကစားရုပ္ေတြအတြက္
အနာဂတ္ေလာကဓံနဲ႔ ဂေဟဆက္ထားတဲ႔သူေတြ
ကစားေနတယ္ ...

ဟုိဒီေရႊ႕ေျပာင္းခုန္လႊားတဲ႔ေရႊ႕ကြက္ေတြ၊ အမိဖမ္းခ်က္ေတြ၊သတ္ျဖတ္မႈေတြ ..
ေနာက္ေတာ႔လည္း ..
တေကာင္ျပီးတေကာင္ (စစ္တုရင္)ေသတၱာထဲ ျပန္လဲေလ်ာင္းရေပါ႔....။

Get Well Soon ...

With Peace,
Z

Peace B with U.

အေမ႔ဆီကစာ

အေမ႔ဆီကစာ

ရက္စြဲတစ္ခုကို ခဲရာခက္ဆစ္တပ္ထားတယ္ ...
အဲဒီလက္ဟာ ညာလက္ ...
ႏွစ္ၾကိမ္က်ိဳးဖူးတယ္ ..
ေလျဖတ္ဖူးတယ္ ..
ဒီလက္ဟာ ..
ေလာကဓံေတြကိုလည္း .. ရိုက္ခ်ိဳးခဲ႔ဖူးတယ္ ...
အခု ...ဒီလက္နဲ႕ေရးတဲ႔လက္ေရး ..
ႏွလံုးသားတစ္ခုက ႏွလံုးသားတစ္ခုကို စီးေနတဲ႔ျမစ္ ...။

အဘြားအေၾကာင္းလဲပါတယ္ ..
ငါးအေၾကာင္းလည္းပါတယ္ ..
ပန္းပင္ေတြနဲ႔ ေခြးအေၾကာင္းလည္းပါတယ္ ...
ေနေကာင္းပါတယ္လို႕ ခုနစ္ခါပါတယ္ ...
ျပီးေတာ႔ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ဖို႕မွာတယ္ ..
ျပီးေတာ႔ ... အလုပ္ၾကိဳးစားဖုိ႕လည္းပါတယ္ ..
ရိုးသားဖုိ႕လည္းပါတယ္ ...။
လူေတြကို ကူညီျပီး ဘုရားမေမ႔ဖို႕လည္းမွာတယ္ ...။

ေဆးေတြလူၾကံဳနဲ႔ထည္႕ေပးလိုက္တယ္တဲ႔..
ဒီဇင္ဘာမွာလာလည္မယ္ေနာ္တဲ႔ ...
ပင္စင္ယူျပီးရင္ ပတ္စ္ပို႕လုပ္လိုက္ေတာ႔မယ္တဲ႔ ..
ရံုးကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို သီဟုိဠ္ေစ႔ပို႕ေပးလိုက္ဦးမယ္တဲ႔ ...။

ခ်စ္ေမတၱာျဖင္႔
ႏူး.... တဲ႔ေလ ....။

အခုေတာ႔ မိုးေတြအံု႕တယ္ ..

ခဲတံတေခ်ာင္းလိုခ်င္တယ္ ...
အေမ႔ဆီကို ျပန္စာေရးခ်င္လို႕ ...
အေမ႔ရဲ႕လိပ္စာ သိခ်င္တယ္ ...
အေမ႕ရဲ႕လိပ္စာေပးပါ ..
အေမရဲ႕ အျပံဳးတစ္ခုစာ ...
စာအရွည္ၾကီးေရးမယ္ ..
အခု အေမ႔ ဆီ စာတစ္ေစာင္ေရးမယ္ ...
ခဲတံတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
အေမ႔လိပ္စာလိုတယ္ ...
ေကာင္းကင္ဘံုသြားမယ္႔ စာပို႕သမားတစ္ေယာက္လိုတယ္ ...

အခုအေမ႔စာ ကိုင္ထားတဲ႔လက္ေတြ
ေမတၱာတရားေတြနဲ႔ ေလာင္ေနဆဲ ....။ ။


ၤNote:

သီခ်င္းေလတစ္ပုဒ္ကို နားေထာင္ေနပါတယ္ ... Heartache တဲ႔ ....။
ဒီကဗ်ာေလးဟာ အဲဒီသီခ်င္းရဲ႕ Chorus နဲ႕လုိက္ဖက္ပါတယ္ ....။
It's a heartache, Nothing but a heartache, Standing in the cold rain .... တဲ႔ေလ....။

ကဗ်ာေလးကို အမိ၊အဖ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆံုးသြားတဲ႔သူတုိင္းအတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္ .....။ ဘ၀တူျခင္းေပးလိုက္တဲ႔လက္ေဆာင္တစ္ခုလို႕ပဲနားလည္ေပးပါ ...။

အမိအဖ အစံုအလင္ရိွသူမ်ားလည္း အဲဒီစံုလင္မႈေလးကို တန္ဖိုးထားေစခ်င္ပါတယ္ ....။

ခင္မင္စြာျဖင္႔
Zephyr

Peace B with U.

Love One Another

Love One Another

Love one another, but make not a bond of love.
Let it rather be a moving sea between the shores of your souls.
Fill each other's cup, but drink not from one cup.
Give one another of your bread, but eat not from the same loaf.
Sing and dance together and be joyous, but let each one of you be alone.
Even as the strings of a lute are alone though they quiver with the same music.
Give your hearts, but not into each other's keeping.
For only the hand of life can contain your hearts.
And stand together, yet not too near together.
For the pillars of the temple stand apart.
And the oak tree and the cypress grow not in each other's shadow.

Khalil Gibran

Peace B with U.

ဘရာဇီးလ္က ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕

နတိၳေလာေက အနိႏၵိေတာ ... ေလာက မွာ အကဲ႕ရဲ႕ မခံရသူမရိွပါဘူးတဲ႔ ...။ ဒီစကားဟာ လက္ေဆာင္ေလးတစ္ခုပါ ...။ ကဲ႕ရဲ႕ခံရတာကို က ေလာကရဲ႕ သဘာ၀တစ္ခုပါ။ စိတ္ဆိုးစရာလည္းမရိွသလို ၀မ္းနည္းစရာလည္းမလိုပါဘူး ...။ အဲဒီသဘာ၀တရားၾကီးကို သိပ္ျပီး အေလးအနက္မထားၾကပါနဲ႕လို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ခ်စ္သူႏွင္႔ကြဲဆင္းရဲ ဆိုတဲ႔ စကားကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကားဖူးမွာပါ။ ဒါကလည္း ေလာကရဲ႕သဘာ၀တစ္ခုပါ။ ခ်စ္သူဆိုတဲ႔ အဓိပၸာယ္က ေတာ္ေတာ္ေလးက်ယ္ျပန္႕ပါတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက ခ်စ္သူခင္သူေတြအားလံုးကိုပါ။ ဒီ post ေလးကလည္း အေဖနဲ႔ ခြဲခြာသြားတာ ကိုးႏွစ္ျပည္႕သြားတဲ႔ ျပည္သစ္တည္ အတြက္ပါ။ အေမဆံုးသြားေတာ႔ ကိုယ္တိုင္ ဟပ္ခဲ႔တဲ႔ အပူဟာ သူအခု ခံစားေနရတာနဲ႔ ကြာမယ္လို႕မထင္ပါဘူး ...။ သိပ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြ ... ကိုယ္႔ကို ေမတၱာ အျမဲေပးေနၾက ...၊ ေလာကရဲ႕ ထုေထာင္းရိုက္ႏွက္ခ်က္ေတြကို အေတာင္ပံတစ္ခုနဲ႔ ျဖန္႕မိုးကာကြယ္ေပးတတ္သူေတြ၊ ကိုယ္႔ နာက်င္ေၾကကြဲမႈေတြကို မွင္စုပ္စကၠဴတစ္ခ်ပ္လို စုပ္ယူေျဖသိမ္႔ေပးတဲ႔ စကားလံုး၊ ေပြ႕ဖက္မႈနဲ႔ ကရုဏာ တရားေတြ ... ဒါေတြကို ပိုင္းျဖတ္ဖို႕ စကားလံုးမရိွသလို ... လဲလွယ္ဖို႕ တန္ဖိုးခ်င္းတူညီနဲ႔ အျခားအရာ၀တၱဳလည္း မရိွပါဘူး။ အခု သူတို႕ ကိုယ္႔ အနားမွာ မရိွၾကေတာ႔ေပမယ္႔ ... ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာသူတို႕ရဲ႕ အဆံုးအမေတြတည္ေနပါေသးတယ္။ ကိုယ္႔ အျပဳအမူကို ၾကည္႕ျပီး သူတို႕ ကိုယ္႔ မိဘေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ျမင္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္ဟာ မိဘေတြအတြက္ ပံုစံတူ နမူနာေလးတစ္ခုလည္းျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ ဒါေလးကိုက စိတ္ခ်မ္းသာစရာပါ။ ဒီေနရာမွာ အေဖဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ငါ႔အေမဆိုရင္ ဘယ္လိုေတြးမလဲ ဆိုျပီး စိတ္မွာ ေတြးၾကည္႕လို္က္တဲ႔ အခါတိုင္း သူတို႕ဟာ ကိုယ္႔စိတ္ထဲကို အျမဲေရာက္လာေနျမဲပါပဲ။ သူတို႕ဟာ အရာအားလံုးကို ကိုယ္႔ကို ပံုေပးခဲ႔ျပီးမွ ထြက္ခြာသြားတာပါ။ ကိုယ္ရိွေနျခင္းဟာ သူတို႕ရဲ႕ တည္ရိွခဲ႔မႈကို ကိုယ္စားျပဳသလို ကိုယ္႔ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားဟာ သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ကိုယ္စားျပဳေနတုန္းပါပဲ။

ျပည္သစ္တည္ေရ ... သြားႏွင္႔သူေတြ စိတ္ေအးလက္ေအးသြားၾကပါေစကြာ ...။ တစ္ေန႕မွာ ကိုယ္လည္း သြားရမွာပဲ ...။ က်န္ေနခဲ႔သူနဲ႔ ထြက္သြားခဲ႔သူေတြရဲ႕ စကားလံုးမဲ႔ ကတိက၀တ္ေတြ ကိုလိုက္နာေစာင္႔ထိန္းရင္း ... သားသမီးပီသလုိက္တာကိုက ေက်းဇူးဆပ္ရာေရာက္ပါတယ္.။ တတ္ႏိုင္တဲ႔ ရည္စူးကုသိုလ္ေတြနဲ႔ သူတို႕ အတြက္ ကို္ယ္လုပ္ေပးႏိုင္ေသးတာ လုပ္ေပးၾကရံုေပါ႔။ ကိုယ္႔ဆီက ေက်းဇူးျပန္ဆပ္လိုက္မွာ မလိုခ်င္လို႕ အႏွုိင္နဲ႔ပိုင္းျပီး ထြက္ခြာသြားသူေတြ ေရာက္ေလရာ ဘံုဘ၀မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေနပါလိမ္႔မယ္။ အခု post က ဘရာဇီးလ္က ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ အေၾကာင္းပါ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ျပည္သစ္တို႕ အိမ္ေရွ႕ကလမ္းေလးကို တိုက္သူတိုက္သားေတြ အတူျပင္ၾကတဲ႔ အထိမ္းအမွတ္လို႕လည္းေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြလမ္းျပင္ၾကတာ သိပ္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းသလို ဘရာဇီးကျမိဳ႕သားေတြ သူတို႕ျမိဳ႕ေလးကို ျပင္တာကလည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ (လမ္းထဲက ဥယ်ာဥ္မႈးၾကီးကိုပါ သတိရလို္က္ပါေသးတယ္။ :P)

...ဒီေဆာင္းပါးေလးကို ကိုတာရဲ႕ သုစရိတစက္၀န္း စာအုပ္ကေနယူပါတယ္။ စာမ်ားမ်ားမရိုက္ႏိုင္တဲ႔အတြက္ အကူအညီေတာင္းရပါတယ္။ အကူအညီေပးတဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ :)

ဘရာဇီးလ္က ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕



ကာရစ္တစ္ဘာ ဆိုတဲ့ ဘရာဇီးက ၿမိဳ႕ကေလးဟာ ကမၻာေပၚမွာေနလို႔ထိုင္လုိ႔အေကာင္းဆံုးၿမိဳ႕ေပါ့။

အဲဒီၿမိဳ႕က ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြဟာ သူတုိ႔ၿမိဳ႕ဟာ ကမၻာမွာ အေကာင္းဆံုးလုိ႔ထင္ၾကတယ္။ အၿပင္လူေတြေတာ္တာ္မ်ားမ်ားကလည္း သေဘာတူသတဲ့။ ကာရစ္တစ္ဘာၿမိဳ႕မွာ ပန္းၿခံ ၁၇ ခု ၊စက္ဘီးလမ္း မိုင္ ကိုးဆယ္ ေနရာတကာမွာသစ္ပင္ေတြ သယ္ယူပို႔ေဆာင္တဲ့စနစ္နဲ႔ အမိႈက္သိမ္းစနစ္ကို တၿခားက အရာရွိေတြ လာေလ့လာၾကသတဲ့။

ဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ သမိုင္း၊ေနရာ၊လူဦးေရ စတာေတြက ထူးၿခားတယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ တၿခား လက္တင္အေမရိကၿမိဳ႕ေတြနဲ႔ မၿခားလွပါဘူး။ လူဦးေရ အၿမန္တိုးေတာ့ ၁၉၅၀ မွာ တစ္သိန္းခြဲကေန အခု ၁.၆သန္းရွိၿပီ။ အိမ္မဲ့ယာမဲ့ေတြ လည္းရွိတယ္။ ဆင္းရဲၿပီး စာမတတ္သူေတြလည္း အမ်ားၾကီး။

ဒီၿမိဳ႕ကို ေနခ်င္စဖြယ္စလုပ္တာ ၁၉၆၀က လူငယ္ဗိသုကာသမားတစ္စု၊ သူတုိ႔က ဟိုင္းေဝးလမ္းမၾကီးေတြ အေဆာက္အဦးၾကီးၾကီးေတြ၊ စူပါေစ်းၾကီးေတြကို မၾကိဳက္ပါ။ ရႈိးၿပတဲ့ ပေရာဂ်က္ေတြကို ၿမိဳ႕စီမံကိန္းမွာ ထည့္မဆြဲ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ လူေတြအတြက္သာစဥ္းစားၾကသတဲ့။ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ကို ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ၿမိဳ႕စီမံကိန္း ေကာင္းေကာင္းသံုးသတဲ့။ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ကလည္း ၿမိဳ႕ေနလူထုထံက အၾကံဥာဏ္ေတြ၊ေဝဖန္ခ်က္ေတြေတာင္းၿပီး ဗိသုကာေလးေတြကို ေၿပာၿပစီမံကိန္းဆြဲေစသတဲ့။

ေဂ်မီလာနာ က ဗိသုကာတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူ႔ကို ဘရာဇီး စစ္အစိုးရက ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ခန္႔လုိက္တယ္။ ပိုက္ဆံမရွိ ေတာ့ လာနာဟာ စီမံကိန္းေသးေသး ေစ်းမၾကီး သို႔ေသာ္ အမ်ားပါဝင္တဲ့ စီမံကိန္းမ်ိဳး အၾကံထုတ္ရတယ္။

သစ္ပင္စိုက္ဖို႔ မ်ိဳးေစ့တစ္သန္းခြဲ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္သူၿမိဳ႕ေတာ္သားေတြကို ေဝလိုက္တယ္။ ကိုယ္တိုင္စိုက္ၾကေပေတာ့။ ရွင္ေအာင္ၿပဳစုၾကေပေရာ့ ..။(ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အလွကိုေဖာ္ေဆာင္ရာမွာ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ဒီဇိုင္းေလာက္ ဘယ္ဗိသုကာပညာက ပိုလွမွာတုန္း)။

ၿမိဳ႕ကိုေရလႊမ္းတဲ့ၿပႆနာကို ပန္းၿခံေတြထဲက ေရကန္ေတြထဲ ေရသြယ္ၿပီးေၿဖရွင္းလိုက္တယ္။ ပန္းၿခံေတြသန္႔ရွင္း ေရးအတြက္လူငယ္ေတြငွားတယ္။

ၿမိဳလယ္ေခါင္ေစ်းလမ္းကို လမ္းေလွ်ာက္စရာနယ္ေၿမအၿဖစ္ေၿပာင္းမယ္လုိ႔ လာနာရဲ႕အၾကံကို ဆိုင္ရွင္ေတြက ကန္႔ကြက္ၾကတာနဲ႔ တစ္လအစမ္းလုပ္ၾကည့္ဖုိ႔သေဘာတူတယ္။ အစမ္းကာလမွာ လမ္းေလွ်ာက္ဇံုနယ္ေၿမက လူၾကိဳက္အလြန္မ်ားၾကတာကိုး။ ဒါနဲ႔ တၿခားလမ္းေတြကပါ သူတို႔လည္းပါလာၾကတယ္။ ခုေတာ့ လမ္းပဲေလွ်ာက္ရ တဲ့လမ္းတစ္လမ္းၿဖစ္တဲ့ Rua Das Floves ဆိုရင္ ပန္းၿခံေတြၿခံရံေနတာေပါ့။ ပန္းၿခံေတြကိုေတာ့ လမ္းေပၚက ကေလးေတြ (street children)ေတြက ၿပဳစုၾကတယ္။ မိဘမဲ့ စြန္႔ပစ္ခံရတဲ့ကေလးေတြကေတာ့ ဘရာဇီး တစ္တိုင္းၿပည္လံုးမွာ ၿပႆနာၾကီးေပါ့။လာနာက စက္မႈလုပ္ငန္းတိုင္း ေစ်းဆိုင္တိုင္း အဖြဲ႕အစည္းတိုင္းကို လမ္းေပၚက ကေလးနည္းနည္းစီကို ေမြးစားခိုင္းတယ္။ အစာေကၽြး လခနည္းနည္းေပးၿပီး ပန္းဥယ်ာဥ္နဲ႔ ရံုးအလုပ္ ေတြခိုင္းေပါ့။

စားရိတ္ၾကီးတဲ့ ေၿမေအာက္မီးရထားေတြ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ပထမတန္းစား ဘတ္စကားဝန္ေဆာင္မႈကို ေပးတယ္။ ဘတ္စကားေတြက သီးသန္႔လမ္းေလးေတြမွာေၿပးတယ္။ မွတ္တိုင္ေတြကို လိုဏ္ေခါင္းပံုလုပ္ထားတယ္။ ခရီးသည္ေတြက ကားခေပးၿပီးရင္ တစ္ဖက္ကဝင္ၿပီး ေနာက္တစ္ဖက္က ထြက္ရတယ္။ ကားေပၚေရာက္မွ ကားခ ေပးမေနရေတာ့ အတင္အခ်သိပ္ၿမန္တယ္။ အခ်ိန္ကုန္သက္သာ ညစ္ညမ္းမႈနည္းး ကားေစာင့္ဖို႔အရိပ္လည္း ရတယ္။

ကာရစ္တစ္ဘာၿမိဳ႕သားေတြက အမိႈက္ႏွစ္မ်ိဳးခြဲတယ္။ ေအာ္ဂဲနစ္နဲ႔ အင္ေအာ္ဂဲနစ္အမိႈက္ကို ထရပ္ကားႏွစ္မ်ိဳးက လာသိမ္းတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ရပ္ကြက္ အမိႈက္ကားမေရာက္ႏိုင္တဲ့အရပ္က သူတုိ႔အမိႈက္အိတ္ေတြကို အမိႈက္သိမ္း စခန္းေတြဆီ သယ္လာရင္ ဘတ္စကားလက္မွတ္၊ႏြားႏို႔၊ၾကက္ဥ အာလူးနဲ႔လဲေပးမယ္။ၿပန္သံုးလုိ႔ရတဲ့အမိႈက္ေတြ ကို အမ်ိဳးအစားခြဲတဲ့ေနရာပို႔ၿပီး ၿပန္သံုးလုိ႔ရေအာင္(recycle) လုပ္တာေပါ့။အဲဒီလိုေနရာေတြမွာ မသန္မစြမ္းသူ ေတြ ခုမွ တစ္ရပ္တစ္ပါးက ေရႊ႕လာသူေတြ အရက္စြဲေနသူေတြ အုလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ ၿပန္သံုးလို႔ရေအာင္(recycle) လုပ္တာဟာ အမိႈက္ပံုၾကိးပံုတာေလာက္ပဲ စားရိတ္ကုန္တာေပမယ့္ ၿမိဳ႕ဟာ ပိုသန္႔တယ္။အလုပ္ပိုေပးႏိုင္တယ္။ ဆင္းရဲသားေတြကို အကူအညီေပးႏိုင္တယ္။ ကာရစ္တစ္ဘာ ဟာ အမိႈက္ေတြ သံုးပံုႏွစ္ပံုကိုၿပန္သံုးတယ္။ ကမၻာမွာေတာ့ အၿမင့္ဆံုးႏႈန္းေပါ့။




ေဂ်မီလာနာေၿပာေလ့ရွိတယ္။ " လူေတြရဲ႕ အိပ္မက္တစ္ခုကို ေပါက္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ရတာထက္ ၿမင့္ၿမတ္တဲ့ အလုပ္ရယ္လုိ႔မရွိဘူး၊ လူ႔ဘဝအရည္အေသြး တိုးၿမင့္ေအာင္လုပ္မယ္လုိ႔ ဒီၿမိဳ႕အေနနဲ႔ ကတိၿပဳတဲ့အခါ ဒီၿမိဳ႕မွာ ေနတဲ့ ၿမိဳ႕႔သူၿမိဳ႕သားေတြကို တန္ဖုိးထားတဲ့အခါ ၿမိဳ႕ရဲ႕ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ေလးစားတဲ့အခါ ၿမိဳ႕က အနာဂါတ္မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ ၿပင္ဆင္တဲ့အခါ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြကလည္း တာဝန္ခြဲယူၾကတယ္။ တာဝန္ခြဲေဝ ယူၿခင္းဟာ စုေပါင္းအိပ္မက္ကို ေပါက္ေရာက္ေစတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းခင္ဗ်..."

ျပည္သစ္တည္လည္း ဒီ ေဆာင္းပါးေလးကို သေဘာက်မယ္လို႕ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြတစ္ေယာက္စီဟာ မိဘေတြ အေမြေပးခဲ႔တဲ႔ ကာရစ္တစ္ဘာျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕လို႕ခံစားမိလို႕ပါ။

Peace B with U.