Saturday, March 2, 2013

၂၀၁၃ ေတာက္တုိမယ္ရ

Animal Farm နဲ႕ပဲစလိုက္ရေအာင္။

Now, commrades, what is the nature of this life of ours? Let us face it, our lives are miserable, laborious and short. We are born, we are given just so much food as will keep the breath in our bodies, and those of us who are capable of it are forced to work to the  last atom of our strength; and the very instant that our usefulness has come to an end we are slaughtered with hideous cruelty. No animal in England knows the meaning of happiness or leisure after he is a year old. No inimal in England is free. The life of an animal is misery and slavery: that is the plain truth.

ရဲေဘာ္တုိ႕ ငါတုိ႕ဘဝရဲ႕ သဘာဝဓမၼဟာ ဘာမ်ားပါလိမ္႔။ ငါတုိ႕(ရဲရဲေတြးျပီး) ရင္ဆုိင္ၾကည္႕လုိက္ၾကရေအာင္။ ငါတုိ႕ဘဝေတြဟာ ဆိုးရြားစိတ္ပ်က္စရာၾကီးပဲ။ အလုပ္သိပ္ပင္ပန္းလြန္းျပီး သိပ္တိုေတာင္းလြန္းတယ္။ ငါတုိ႕ေတြဟာ ေမြးဖြားလာခဲ႔ၾကတယ္။ ခႏၶာအိမ္ထဲကေန အသက္မထြက္ရံုတမယ္ေလး ရွင္သန္ဖုိ႕ လုိအပ္တဲ႔ မဝေရစာေလး ေကြ်းတာ စားရတယ္။ ငါတုိ႕ေတြထဲမွာ အလုပ္လုပ္ႏုိင္တဲ႔ေကာင္က ေနာက္ဆံုး အင္အားေလး တစ္စက္ေလာက္က်န္တဲ႔အထိကုိ အတင္းအၾကပ္အလုပ္ခုိင္းခံရတယ္။ ငါတုိ႕ အသံုးမက်ေတာ႔တဲ႔အခါမွာေတာ႔ ငါတုိ႕ဟာ မခ်ိမဆန္႕ ရက္ရက္စက္စက္ ၾကမ္းၾကမ္းၾကဳတ္ၾကဳတ္ အသတ္ျဖတ္ခံၾကရတယ္။ တစ္ႏွစ္သားအရြယ္ေရာက္ရင္ အဂၤလန္မွာရိွတဲ႔ ဘယ္တိရစာၦန္မွ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႕ အားလပ္ျခင္းရဲ႕ အႏွစ္သာရအဓိပၸာယ္ကို နားမလည္ၾကေတာ႔ဘူး။ အဂၤလန္မွာ ဘယ္တိရစာၦန္မွ မလြတ္လပ္ဘူး။ တိရစာၦန္ဘဝဟာ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ဆိုးရြားျပီး ကြ်န္ဆန္လြန္းတယ္။ ဒါဟာ သိ္ပ္ရွင္းတဲ႔ အမွန္တရားပဲ။

George Orwell ေပးခ်င္တဲ႔ message ကုိ ၁၉၄၅ ကေန ၂၀၁၃အထိ ၾကာသြားေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ နားလည္ပံုဟာတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနႏိုင္တယ္။ မူရင္းရသကို မခံစားႏိုင္ေတာ႔တာမ်ိဳးနဲ႕တူပါရဲ႕။ သုိ႕ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေခတ္မွာလည္း အခက္အခဲဆိုတာေတာ႔ရိွေသးတာပဲ။ ေခတ္အဆက္ဆက္က ဆင္တူတာေတြ အမ်ားၾကီးရိွပါတယ္။ လူတန္းစားျပႆနာ၊ ေငြေၾကးကိစၥ၊ ပညာအရည္အခ်င္းကြာဟမႈစသျဖင္႔ေတြ။ အဖိႏွိပ္ခံနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္သူဟာ အျမဲရိွကိုရိွတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စစ္ပြဲနဲ႕ အသက္ဆံုးရွံဳးမႈဆိုတာ အစဥ္အဆက္ဖလွယ္ခဲ႔ရတာမ်ိဳးေတြပဲ။ သမုိင္းဟာ ေခ်ာ္ထြက္မသြားဘူး။ အာဏာရွင္ဟာ အာဏာရွင္လုိ ျပဳမူေနတုန္းပဲ။ လူ႕သမုိင္းအတြက္ လံုေလာက္တဲ႔သူပုန္ေမြးထုတ္မေပးႏိုင္တာကိုက အာဏာရွင္စနစ္ၾကာရွည္တည္တံ႔ဖုိ႕ျဖစ္လာတာပါပဲ။ ကာကြယ္ေရးအင္အားစုဆိုတဲ႔ေနရာကေန အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအင္အားစုျဖစ္ခ်င္လာတာ အာဏာရဲ႕သေဘာသဘာဝပဲ။ လူမ်ားစုကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္လာရင္ လူဟာ သူ႕ရဲ႕ စြမ္းအားကို စမ္းသပ္ဖုိ႕၊ျမွင္႔တင္ဖုိ႕ သင္႔တာေတြေရာ၊ မသင္႔တာေတြပါ စလုပ္လာတာပါပဲ။

ျမန္မာျပည္မွာ စာမတတ္ေပမတတ္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကဝိမ်ားရဲ႕ မဟာ အေျမာ္အျမင္နဲ႕၊ မဟာကရုဏာေတာ္ေပါင္းစပ္ျပီး ေဖာ္ထုတ္လမ္းညႊန္ေပးလုိက္တဲ႔ ပညာေရးဆိုလည္း ေျမာင္းထဲက ျပန္မတက္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ ရံုးေတြမွာလည္း ဘြဲ႕ရကဝင္ရင္ သူေကာင္းျပဳခံရဖုိ႕ မေသခ်ာေတာ႔ဘူး။ မုိးက်ေရႊကိုယ္က ေရႊဘီပိုးရိွလာရင္ နတ္ျပည္ကေန ရံုးေတြရဲ႕ အျမင္႔ဆံုးခံုေပၚ ေခြးက်မက်၊ ေၾကာင္က်ေလးက်က်လာတာ အံ႔မခန္းေတြ႕ေနရတာပဲ။ အခုလို (အဟမ္း အဟမ္း) ဒီမုိကေရစီေခတ္ဆိုတာၾကီးေရာက္လာေသာ္လည္း မိုးက်ေရႊကိုယ္ေတာ္ဘီပိုးေတြကို ရံုးေတြက ဖယ္ရွားတာမေတြ႕ေသးဘူး။

FBI ေခတ္ေကာင္းစဥ္က ႏုိင္ငံေရးမွာ တရားဝင္ ခေလာက္ဆန္ခြင္႔ရခဲ႔တာကို ၾကည္႕ရင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြ အင္အားေကာင္းေနရင္ လြယ္လြယ္နဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႕မရဘူးဆိုတာသိႏုိင္တယ္။ သိုင္းေလာကဥပမာလုိ၊ က်န္လုဂုိဏ္းသားမ်ားဟာ ခ်ိဳ႕တဲ႔စုတ္ျပတ္ပံုေပၚေသာ္လည္း သိုင္းေလာကမွာေတာ႔ လူအမ်ားဆံုးအဖြဲ႕အစည္းမဟုတ္လား။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ေတြကလည္း ေခြးရိုက္တုတ္သိုင္းကို အစဥ္အဆက္ ေလ႔က်င္႔ရည္ျပည္ဝေတာ႔ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ ဇလံုထဲလက္ေဆးလုိက္တာနဲ႕ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေခြးရိုက္တုတ္ကိုင္ျပီးသားျဖစ္ျဖစ္ေနတာမ်ိဳး။ ေခြးရိုက္တုတ္ကိုင္ျပီး သိုင္းေလာကအက်ိဳးေဆာင္သလား၊
ဘုန္းၾကီးဗံုးခြဲသတ္သလားဆိုတာေတာ႔မသိႏုိင္ဘူး။ က်န္လုဂုိဏ္းရဲ႕ ထိပ္တန္းလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ျဖစ္တယ္။

တပည္႕ေတြကေတာ႔ ဆရာခိုင္းလုိက္ရင္ ပိုပိုသာသာေလးလုပ္ေပးၾကတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဂ်ီးဇက္ (အမွန္ေတာ႔ ေယရႈဆိုတာကမွ အသံထြက္မွန္နဲ႕ပိုနီးစပ္တယ္။ သာမန္အဂၤလိပ္မ်ားဟာ ဘၾကီးယု(ယုဒသန္)ေလာက္ေတာ႔ လက္တင္အေျခခံရိွပံုမရဘူး။ ယာေဝကိုေတာင္ ဂ်ေဟာဝါျဖစ္ေအာင္ထြက္တာကိုၾကည္႕ရင္ ေတာ္ေတာ္လြဲသြားၾကတယ္ထင္မိတယ္။) အရိုက္အႏွက္ခံရတဲ႔ ဇာတ္လမ္းကို ျပန္ေထာက္ရွဳရင္ ပီလာတူးမင္းက တပည္႕ေတြကို နည္းနည္းေလာက္ အႏွိပ္စက္ျပျပီး ျပန္လႊတ္ဖုိ႕ၾကံေပမယ္႔၊ ဆရာ႔ေစတနာကို မျမင္တဲ႔ တပည္႕က သူ႕တပည္႕ေတြကို ဒီငနဲကို ေကာင္းေကာင္းဆံုးမလိုက္စမ္းလို႕ ေျပာလိုက္တယ္ထင္ပါရဲ႕။ ေသမတတ္ျဖစ္သြားတာပဲ။ ေျပာခ်င္တဲ႔ဥပမာကေတာ႔ အထက္လူ၊ေအာက္လူရိွျပီး၊ အထက္လူကေအာက္လူနားလည္ေအာင္ မေျပာတတ္ရင္ ေအာက္လူရဲ႕ေစတနာပုိမႈကို ကံဆုိးသူမ်ား ပိုခံရတတ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ေသြးဆူလြယ္၊ ေသြးေအးလြယ္တဲ႔ႏိုင္ငံမွာဆိုေတာ႔ ဘုန္းၾကီးမီးေလာင္ဇာတ္ကားျပီးသြားရင္ ကခ်င္စစ္ပြဲဆက္ၾကည္႕ေနလုိက္တာပဲ။ မေလးရွားတုိ႕၊ အင္ဒိုနီးရွားတို႕မွာ ဗလီဆရာကို မီးရွိဳ႕လုိက္ရင္ေတာ႔ အစိုးရမလြယ္ေလာက္ဘူးထင္မိတယ္။

ဘိုသံပီသတဲ႔ ကိုျမေအးသမီးေလးကိုၾကည္႕၊ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ေပါက္စေလး၊ ၾကီးၾကီးစုထက္ေတာင္ ဘိုလိုပီေသး၊ ျမန္မာ႔အနာဂတ္အတြက္ စိတ္ေအးရျပီဆိုျပီးခ်ီးက်ဴးခဲ႔ၾကေပမယ္႔ အခုၾကေတာ႔ ေယာက္မကိုတစ္ကလုတ္ လုပ္ျပီး အေဖကိုေထာင္ခ်ေပးတဲ႔ ယူနီေဖာင္းကိုေတာင္ မခ်စ္ဘူး၊ ႏိုင္ငံျဖတ္ကူး ဘဂၤါလီကိုအခ်စ္ပိုတယ္ျဖစ္ကုန္ျပီ။ ဒါမ်ိဳးကို ေပါရာဏမွာေတာ႔ ဖားခုန္ဖားဆင္း လို႕ေျပာလို႕ရတယ္။ မညီမညြတ္ျဖစ္တယ္ေပါ႔။ ေရွ႕တုန္းကေတာ႔ အေဖ႔ကုိလႊတ္ေပးေျပာတယ္။ လႊတ္ျပီးေတာ႔ က်န္တဲ႔ အေဖေတြကို ႏုိင္ငံေပးပါျဖစ္လာတာပဲ။ ကိုျမေအး သူ႕သမီးအေၾကာင္းစာအုပ္ထုတ္ရင္ေတာ႔ ဝယ္ဖတ္ဦးမယ္စိတ္ကူးတယ္။

အာရွမွာ ကိုလိုနီျဖစ္ဖူးတဲ႔ ႏုိင္ငံမ်ားဟာ အေနာက္တုိင္းသားေတြကို အလိုလိုကို ေလးစားၾကည္ညိဳေနေတာ႔တာပဲ။ ကိုယ္႔ျမန္မာလူမ်ိဳး ဗ်စ္တသွ်လိုမေျပာတတ္ရင္ေတာင္ ေလးစားစရာမျဖစ္ဘူးျဖစ္ကုန္ေတာ႔တာပဲ။ ဒါကိုနားလည္လို႕ ေပါက္ေဖာ္ၾကီးမ်ားဟာ ဘယ္ေတာ႔မွ ဘိုလိုမေတာ႔ခ္ဘူး။ စကားျပန္နဲ႕ပဲေျပာၾကတယ္။ ဒါဟာ ပိုသင္႔ေတာ္တာပဲ။ ေပါက္ေဖာ္ၾကီးမ်ားဟာလည္း လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္တစ္ရာကလို ဘိန္းစြဲျပီး သာယာေနဖုိ႕ေလာက္ကို မေက်နပ္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ အန္ကယ္ဆမ္ရဲ႕ စားေတာ္အုပ္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးေနျပီ၊ စူပါပါဝါေတြ အတြင္းအားျပိဳင္ရင္ တစ္ေယာက္က ဒုကိၡတျဖစ္ျပီး၊ တစ္ေယာက္ကေသတာပဲ။ ႏွစ္တစ္ေထာင္အတြင္းအားတုိးေဆးျမစ္ေတြကို ေဆးဆိုင္ေတြမပို႕ဘဲဖင္ခုထိုင္ထားေတာ႔ ေငြၾကပ္တုန္း ေဆးျမစ္ေရာင္းထားတဲ႔ သိုင္းဥေသွ်ာင္ၾကီးက ဒုကၡေရာက္ရတယ္။ ေသခ်ာတာေတာ႔ ၂၀၁၃ဟာ ဖင္ခုထိုင္ထားတဲ႔ ေဆးျမစ္မ်ားရဲ႕ႏွစ္ပါပဲ။

ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္မသံုးရတဲ႔တရုတ္ျပည္၊ ငိုစရာရိွရင္ တစ္ျပိဳင္နက္ငိုၾကတဲ႔ ေျမာက္ကိုးရီးယား၊ ၁၀ရိွရင္ ၄ က်ပ္ဖုိးလက္နက္ဝယ္မယ္႔စင္ကာပူ၊ ငလ်င္ဇံုထဲ စိတ္ခ်လက္ခ်ေနၾကတဲ႔ ေနမင္းသားေတာ္ေတြရဲ႕ ဂ်ပန္ျပည္၊ မုန္တုိင္းေတြ အလည္အပတ္လာလြန္းတဲ႔ဖိလစ္ပိုင္၊ ပိုက္ဆံပြေတြကို ျပန္ခ်ံဳ႕ေတာ႔မယ္႔ အင္ဒိုနီးရွား၊ အလားအလာေကာင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႕ခုနစ္ခုကို ရင္မွာပိုက္ျပီး ေဖာင္ေဒးရွင္းမခ်ဘဲ မုိးထိတုိက္ေဆာက္ဖုိ႕စုိင္းျပင္းေနတဲ႔ျမန္မာျပည္၊ ဒီႏွစ္လယ္အတြင္း အာရွကို လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာႏုိင္တဲ႔ စီးပြားေရးေႏွးေကြးမႈ အဘိုးအို၊ အာရွအတြက္ ေပ်ာ္စရာသိပ္ေကာင္းတဲ႔ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

၂၀၁၃ ေတာက္တုိမယ္ရလို႕ ဒီပို႕စ္ကို နာမည္ေပးရင္ သင္႔မယ္နဲ႕တူပါရဲ႕ဗ်ာ။                 ။

Regards,
The Gardener



Peace B with U.

Friday, March 1, 2013

ေသာၾကာရက္လြန္ေဗဒ

ေသာၾကာရက္လြန္ေဗဒ

တိတ္ဆိတ္ျခင္းထဲတုိးဝင္ေနလိုက္ရင္ ျပန္ထြက္လုိ႕မရေတာ႔ဘူး။ ေလာကမွာ ေနာက္လွည္႕လုိ႕မရတဲ႔ ျမွံဳးဆန္လမ္းသြယ္ေလးေတြမ်ားလြန္းတယ္။ လမ္းသြယ္ေလးတစ္ခုစီတုိင္းမွာ သေကၤတေလးတစ္ခုစီရိွတယ္။ ဖတ္ၾကည္႕လုိ႕မရႏိုင္ဘူး။ စိတ္နဲ႕နားလည္ျပီးသိလုိက္ရံုနဲ႕ လမ္းအေၾကာင္းသေဘာေပါက္သြားတာမ်ိဳး။

သူကေတာ႔ အေမွာင္ကို ေရာင္စံုျခယ္ေနမိတယ္။ အစိမ္းေရာင္အေမွာင္၊ ခရမ္းျပာအေမွာင္၊ မင္ေရၾကဲေနတဲ႔အေမွာင္၊ ပိန္းပိတ္ထူထပ္ေသြ႕ေျခာက္လြန္းတဲ႔အေမွာင္၊ ဆိုးသြမ္းပိတ္ဆို႕မြန္းၾကပ္အေမွာင္ စသျဖင္႔ေပါ႔။ အဲဒီေဆးရံုကို သူတုိ႕တက္ၾကတာဟာ ရူးေနလို႕မဟုတ္ဘူး။ အိမ္မျပန္ခ်င္တာနဲ႕ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကတာတဲ႔။ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ထဲက အေမွာင္က ေျပာတယ္။ ခ်စ္သူက တစ္ျခားအမ်ိဳးသမီးၾကီးကို ခ်စ္ျပီး ဂရိက ကြ်န္းမွာ အပန္းေျဖေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လိုက္သြားရဦးမယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံလက္မွတ္အသြားအျပန္ကို Miu ဆိုတဲ႔ မိန္းမၾကီးကေပးမယ္တဲ႔။ သူတုိ႕သံုးေယာက္ရဲ႕ ဇာတ္ရွဳပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ သၾကားလံုးခြဲရင္း ဖတ္ေနတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရိွျပီ။ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ခ်စ္ၾကတာကို ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္က ဖတ္ၾကည္႕ဖုိ႕လိုသလားလို႕ ကိုဟီရိနဲ႕ မၾသတၱပၸကေမးရင္ ကြ်န္ေတာ္႔မွာ ေျဖစရာမရိွဘူး။ အခ်ိန္ေတြပိုေနလုိ႕ပါဗ်ာလုိ႕ပဲ ခပ္ေလးေလးေျဖလုိက္ရမွာပဲ။ မိန္းမေနမေကာင္းတဲ႔အခါ ႏြားႏုိ႕က်ိဳတုိက္ဖုိ႕ကလြဲရင္ ဘာအလုပ္မွမရိွဘူး။ ရံုးအလုပ္လည္းေျပာပေလာက္ေအာင္မမ်ားဘူး။ ေျခာက္လေလာက္ၾကာရင္ ရံုးတစ္ရံုးမွာ သိစရာကုန္သြားတာပဲထင္တယ္။

ငွက္ေတြက မပ်ံတတ္ခင္ မုန္တုိင္းကေရာက္လာတယ္။ ေရလွ်ံေနတဲ႔ကြင္းျပင္ထဲ၊ ေလျပင္းတိုက္ေနတဲ႔ ကြင္းျပင္ထဲ၊ မပ်ံတတ္တဲ႔ ငွက္ေတြ ခိုရာမဲ႔ေနတာေတြ႕တယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔အိမ္မက္ထဲမွာေပါ႔။ ေသျခင္းတရားဟာ တစ္ခ်ိဳ႕ဒုကၡေတြထက္ေတာ႔ ေပါ႔ပါးေသးတာပဲထင္မိတယ္။ သိပ္ပ်င္းလာရင္ လူေတြဟာ သတ္ေသၾကတယ္ထင္တယ္။ ေနာက္ထပ္ အသစ္တစ္ခုမရႏုိင္ေတာ႔မွန္း ေသခ်ာသြားတဲ႔ေန႕ေရာက္တဲ႔အခါ ဒီလိုပဲ ထြက္စို႕ေခၚျပီးထြက္သြားၾကတာပဲ။ တိမ္ေတြျပာတဲ႔ေန႕ေတြ၊ တိမ္ေတြဝါတဲ႔ေန႕ေတြ၊ ေနမသာတဲ႔ေန႕ေတြ၊ မုိးရြာတဲ႔ေန႕ေတြ၊ ငွက္ေတြဘယ္ေရာက္ကုန္သလဲ။ ဘရာဇီးက Blu ဆိုတဲ႔ငွက္ကေလးကို ဖမ္းသြားခဲ႔တဲ႔သူေတြလို ေလယာဥ္တစ္စီးနဲ႕ ဘယ္ကေနေပါက္ခ်လာမွန္းမသိ ျဗဳန္းခနဲေရာက္လာျပီး၊ ေတြ႕သမွ် ငွက္ေတြ အကုန္ဖမ္းသြားၾကတာမ်ိဳးလား။ ေရေတြၾကီးျပီး၊ ေလျပင္းေတြတုိက္ေနတယ္။ မပ်ံတတ္တဲ႔ငွက္ေတြ ေအာ္ေနတာ ေအာ္ပရာတစ္ခုလား၊ ခ်ံဳ႕ထားတဲ႔ ငရဲငယ္တစ္မ်ိဳးလား။ ဂြ်န္ဒန္းဗားရဲ႕ အန္းနီရဲ႕သီခ်င္းလာေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ေခါင္းထဲမွာပဲေပါ႔။ ျပႆနာေတြေရာ၊အေျဖေတြေရာ၊ အေျခအေနေရာ၊ရွဳပ္ေထြးမႈေတြေရာ Annie ေရာ။

ေသသူေတြကို သတိရဖုိ႕၊ ရွင္သူေတြကို ေမ႔ပစ္ဖုိ႕ စကၠန္႕တံေလး ၾကိဳးစားေနသလိုမ်ိဳး၊ တစ္ပတ္ျပီးတစ္ပတ္၊ ေမ႔သြားႏုိင္မယ္႔ ႏွစ္ကာလေတြ ေရာက္သြားတဲ႔အထိ၊ လွိမ္႔ဆင္းလုိက္၊ ေျပးတက္လိုက္ပါပဲ။

စိတ္ကူးေပါက္တဲ႔ေန႕ ေရကူး၊ စိတ္ကူးေပါက္တဲ႔ေန႕ အေျပးဖိနပ္စီး၊ စိတ္ကူးေပါက္တဲ႔ေန႕ ကဗ်ာေရး၊ စိတ္ကူးေပါက္တဲ႔ေန႕ စိတ္ကူးေပါက္ဖုိ႕ၾကိဳးစား။ ဘဝဟာတုိတုိေလး၊ ဇာတ္လမ္းေတြက ရွည္လြန္း။

ဂ်က္ဇ္ပီယာႏိုသမား Ray Bryant ကေတာ႔ မနက္မနက္ ပီယာႏိုေလးနဲ႕ Good Morning Heartache သီခ်င္းကိုတီးေနတတ္တယ္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ Billie Holiday ရဲ႕ အသံကိုၾကားသလုိလုိျဖစ္ေနတယ္။ ထင္ေယာင္မွားမႈေတြနဲ႕တည္ေဆာက္ထားတဲ႔ အခန္းက်ဥ္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႔ဦးေႏွာက္ရဲ႕ ဆယ္ရီဘရမ္နဲ႕တူေနျပီလား။ မေတြးတတ္ဘူး။ အေမွာင္ေတြကို နည္းနည္းအေရာင္ျမွင္႔ထားလိုက္ပါ။ ေႏြးသြားတာေပါ႔လုိ႕ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေျပာေနသလုိျဖစ္ေနတယ္။

ကေလးေလးတစ္ေယာက္က သူ တိမ္ေတြကို ဖန္ပုလင္းထဲထည္႕ထားလုိ႕ရမလားလုိ႕ေမးတယ္။ ေသခ်ာၾကည္႕ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ငယ္တုန္းကပံုျဖစ္ေနတယ္။ ပုလင္းထဲမွာ ငါးေတြေတာင္မေပ်ာ္ဘူး။ တိမ္ေတြေပ်ာ္ပါ႔မလားဆိုေတာ႔ အဲဒီကေလးေလး ငိုျပီးျပန္သြားတယ္။ အမွန္ဆို တိမ္ေတြအတြက္ လံုေလာက္ေအာင္က်ယ္ဝန္းတဲ႔ ပုလင္းတစ္လံုးေလာက္ ကြ်န္ေတာ္ရွာေပးလုိက္ဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ခြ်တ္ယြင္းခ်က္လား၊ ဖန္ခ်က္ဝန္ၾကီးရဲ႕ေပါ႔ဆမႈလားမသိဘူး။ တိမ္ေတြကံေကာင္းသြားတာလည္းျဖစ္ႏုိင္ေသးတယ္။

ၾကိမ္လံုးတစ္လံုး၊ မွင္နီတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ေက်ာင္းေရာက္လာတဲ႔ဆရာမဆီက ဘာေတြမ်ားေမွ်ာ္လင္႔ႏိုင္မလဲ၊ ေလ႔က်င္႔ခန္းစာအုပ္မွာ အနီေရာင္၊ လက္ဝါးမွာ အရိွဳးရာ၊ အလြန္ဆံုး ဒီေလာက္ပါပဲ။

သမၼာက်မ္းစာ (holy ကုိ သမၼာလို႕ ဘာသာျပန္တာ ဘၾကီးယုပဲရိွေသးတယ္။) ထဲမွာပါတဲ႔ ရွံဆုန္လို ေဒလိယကို ယံုလြန္းေတာ႔ ေနာက္ဆံုး ဘဝပ်က္၊မ်က္စိကန္း၊ ေသဖုိ႕ျဖစ္လာတာပဲ။ ဆံပင္ေတြဆီက ခြန္အားေပ်ာက္ျပီး ကြ်န္ဘဝေရာက္တာပဲ။ ေျမေခြးအျမီးမွာ မီးေလာင္ေနတဲ႔ အဝတ္စ၊ တစ္ၾကိမ္က သယ္မထြက္လာတဲ႔ ျမဳိ႕တံခါး၊ ဖ်စ္ညွစ္သတ္ခဲ႔တဲ႔ ျခေသၤ႔၊ အခုေတာ႔ အိမ္မက္မ်ားလို။ ရွံဆုန္တစ္ေယာက္ မ်က္စိကန္းေနျပီး ဒယိမ္းဒယိုင္ျဖစ္ေနတဲ႔အခန္းကို ဘာရယ္မဟုတ္သတိရေနမိတယ္။ ရွံဆုန္အတြက္ေတာ႔ ေဒလိယဟာ အသက္နဲ႕ရင္းလုိက္ရတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေပါ႔။ ခ်ိဳပါတယ္။

မနက္ျဖန္ရဲ႕အေရာင္ဟာ မီးခိုးေရာင္ပဲ။ ျဖဴသြားမလား၊ မည္းနက္သြားမလား၊ ေစာင္႔ၾကည္႕ေနရင္း မုိးခ်ဳပ္သြားလိမ္႔မယ္။             ။

Regards,
Zephyr



Peace B with U.

Thursday, February 28, 2013

အျပံဳး

အျပံဳး

http://www.youtube.com/watch?v=UN8oLGBNXpE
Nat King Cole ရဲ႕ အျပံဳးကိုနားေထာင္ရင္း စိတ္ကုိရြက္လႊင္႔ေနမိတယ္။

Smile though your heart is aching 
Smile even though it's breaking 
When there are clouds in the sky, you'll get by 
If you smile through your fear and sorrow 
Smile and maybe tomorrow 
You'll see the sun come shining through for you 

အသည္းနာေနရင္ေတာင္ ျပံဳးလုိက္ပါ
အသည္းကြဲေနရင္လည္းျပံဳးလုိက္
ေကာင္းကင္မွာတိမ္ေတြနဲ႕ရွဳပ္ေထြးအံု႕မိႈင္းေနလဲ၊ အရိွအတုိင္းလက္ခံျပီးျဖတ္သန္းလုိက္၊
ေၾကာက္ရြံ႕စိုးရိမ္စရာေတြ၊ ဝမ္းနည္းစရာေတြၾကံဳေနတုန္း ျပံဳးလုိက္ႏုိင္ရင္
ျပံဳးေနရင္း
မနက္ျဖန္ေလာက္မွာ
လင္းပတဲ႔ေနမင္း မင္းအတြက္ ေရာင္ျခည္ျဖာလာတာကို
ေတြ႕ရလိမ္႔မယ္။

Light up your face with gladness 
Hide every trace of sadness 
Although a tear may be ever so near 
That's the time you must keep on trying 
Smile, what's the use of crying? 
You'll find that life is still worthwhile 
If you just smile 

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈနဲ႕ မ်က္ႏွာကို ၾကည္လင္ လင္းပေအာင္ထားလုိက္
ဝမ္းနည္းစရာအရိပ္အျမြက္ေတြကိုဖြက္ထားလုိက္
ငိုခ်င္လြန္းလုိ႕ တားမရဆီးမရ တိုးထြက္လာေတာ႔မယ္ မ်က္ရည္စေတြနဲ႕ သိပ္နီးကပ္ေနတဲ႔ စိတ္အေျခအေနမွာ
အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာ မင္းဆက္ျပံဳးဖုိ႕ၾကိဳးစားလိုက္စမ္းပါ၊
ျပံဳးလုိက္ပါ၊ ငိုေနတာ ဘာအသံုးက်မွာလဲ၊
မင္း ျပံဳးလုိက္ရံုနဲ႕၊
ဘဝဟာ ေနေပ်ာ္ေသးတယ္ဆိုတာကို နားလည္သြားမွာပဲ။

That's the time you must keep on trying 
Smile, what's the use of crying? 
You'll find that life is still worthwhile 

အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာ မင္းဆက္ျပံဳးဖုိ႕ၾကိဳးစားလိုက္စမ္းပါ၊
ျပံဳးလုိက္ပါ၊ ငိုေနတာ ဘာအသံုးက်မွာလဲ၊
မင္း ျပံဳးလုိက္ရံုနဲ႕၊
ဘဝဟာ ေနေပ်ာ္ေသးတယ္ဆိုတာကို နားလည္သြားမွာပဲ။           ။

ငိုခ်င္စရာေကာင္းတဲ႔ အျပံဳးအေၾကာင္းသီခ်င္း။ ကိုနတ္တို႕ကေတာ႔ အဆိုပိုင္တယ္။ နားေထာင္ေနရင္း jazz ဂီတရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ စိမ္႔ဝင္ေပ်ာ္က်သြားလိမ္႔မယ္။ လြမ္းစရာ၊ေၾကကြဲစရာ တီးလံုးေလးကို ထပ္ေက်ာ႔ျပီး စိတ္ထဲမွာပဲ႔တင္ထပ္ေစတာကလည္း ဒီသီခ်င္းရဲ႕ အလွတရားတစ္ခု။ Jazz ဂီတရဲ႕ စစ္မွန္တဲ႔ေပါင္းစပ္မႈ၊ ႏူးညံ႕မႈ၊ ေၾကကြဲမႈ အစစ အရာရာ ပါတဲ႔သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ ေဖေဖာ္ဝါရီကို ျပည္႕စံုေစခဲ႔တဲ႔ သီခ်င္းေလးပါပဲ။

Regards,
Zephyr




Peace B with U.

Sunday, February 24, 2013

စင္ကာပူရဲ

စင္ကာပူရဲ

ပလာတာေလးစား၊ လခေလးရ၊ သက္သာခုိ၊ အပ်င္းတစ္၊ ပညာအခ်င္းအခ်င္း တန္းမမီတဲ႔သူေတြမ်ား ရဲတပ္ဖြဲ႕ထဲဝင္ၾကေလသလား စဥ္းစားေနမိတယ္။ တီဗီဇာတ္လမ္းထဲမွာကလြဲရင္ ဘာမွာမွ သံုးစားလုိ႕ရပံုမေပၚဘူး။

စင္ကာပူႏုိင္ငံသူတစ္ေယာက္ အနီလိုင္းမွာ ရထားစီးတယ္။ ျပည္ၾကီး တရုတ္တစ္ေယာက္ (စလံုးအေခၚ PRC)ထုိင္ေနတဲ႔ေရွ႕မွာ ရပ္ျပီးစီးလာတယ္။သူကလည္း မ်က္မွန္သမားဆိုေတာ႔ ေရွ႕မွာထုိင္ေနတာ အရူးလားအေကာင္းလားသိပံုမရဘူး။ အနီလိုင္းကေန အဝါလိုင္းေျပာင္းစီးေတာ႔ တရုတ္က ေဘးကလိုက္တယ္။ ေရွ႕နားကသြားျပီး ေနာက္လွည္႕ၾကည္႕လွည္႕ၾကည္႕လုပ္တယ္။ အဝါလိုင္းတစ္ေလွ်ာက္လည္း လိုက္ကပ္ေနတယ္။ ေရွ႕မွာလာရပ္ျပီး ေနာက္သလိုေျပာင္သလိုလုပ္တယ္။ အဝါလိုင္းကေန အစိမ္းလုိင္းကိုေျပာင္းစီးေတာ႔လည္း ျပည္ၾကီးတရုတ္က လုိက္လာတယ္။ အဲဒီေတာ႔ သည္းမခံႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ MRT ဝန္ထမ္းေတြကိုတုိင္ျပီး ရဲေခၚလိုက္တယ္။ ရဲေလးေယာက္ေရာက္လာတယ္။ ဘာျဖစ္လဲဆိုတာကို စာအုပ္စုတ္ေသးေသးေလးနဲ႕မွတ္ခ်က္ယူတယ္။ ဘာမွ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္မလုပ္ရင္ ေက်ေအးလုိက္ပါလို႕ဆိုလုိခ်င္ဟန္တူတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျပည္ၾကီးကတရုတ္က ရူးသလိုလုိျဖစ္သြားတယ္။ ေပ်ာ႔ေခြသြားျပီး၊ လဲက်တယ္။ ျပန္ထူေတာ႔လည္း ေခြ်းေတြသံေတြနဲ႕။ သူဘာမွမသိဘူးေျပာတယ္။ သူ႕မွာ S pass ရိွတယ္လို႕ဆိုတယ္။ စလံုးမကိုလွမ္းဆဲတယ္။ ရဲေတြေမးေတာ႔လည္း သူဘာမွမသိဘူး။ ဘာမွမလုပ္ဘူးေျပာတယ္။ အဲဒီနားမွာပဲ ပတ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုး ရဲစခန္းကိုသြားၾကတယ္။ စလံုးမကိုေတာ႔ တုိင္ခ်က္ဖြင္႔ဖုိ႕အခ်က္အလက္ယူထားလုိက္တယ္။ ျပည္ၾကီးတရုတ္ကေတာ႔ က်ေနာ္ဘာမွမသိဘူးဆိုတာနဲ႕က်န္ခဲ႔တယ္။

ျဖစ္ရပ္ကို သံုးသပ္ၾကည္႕ရင္ နည္းနည္းေခ်ာင္ေနတဲ႔ေကာင္ေတြရိွတယ္ဆိုတာကို သတိျပဳဖုိ႕ပါပဲ။ မိန္းကေလးမ်ားအေနနဲ႕ လာျပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လာလုပ္ရင္ ေတြ႕တဲ႔ေနရာမွာတင္ လည္းပစ္ညွစ္ပစ္ပါ။ ရဲကိုေတာ႔ အားမကိုးပါနဲ႕။ စင္ကာပူရဲ အသံုးမက်ခ်က္က ၉ အထက္မွာရိွတယ္။ ဒီလိုညံ႕ဖ်င္းတဲ႔ အစိုးရအဖြဲ႕မ်ိဳးမ်ားမ်ားရိွေနရင္ ႏိုင္ငံ႔ဘ႑ာျပဳန္းတီးတာပဲလို႕ထင္မိတယ္။

Regards,
Z
(ေခတၱ မႈခင္းသတင္းေထာက္)



Peace B with U.