တကယ္႔ဘ၀
And in the end, it's not the years in your life that count. It's the life in your years. (Abraham Lincoln)
Lincoln ေျပာသြားတဲ႔စကားတစ္ခြန္းကို အခုမွေတာ္ေတာ္ေလးနားလည္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ဘ၀မွာ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ေနရတယ္ဆိုတာထက္ ေနလိုက္ရတဲ႔ႏွစ္ေတြထဲမွာ တစ္ကယ္႔ကိုယ္႔ဘ၀ ဘယ္ေလာက္ရိွလိုက္လဲဆိုတာက ပိုျပီးအေရးပါတယ္တဲ႔။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ႏွစ္ေတြမွာ ဘ၀ဘယ္ေလာက္ပါလဲျပန္ေတြးၾကည္႕မိတယ္။
မိဘေတြအတြက္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္၊ ရည္းစားအတြက္၊ မိသားစုအတြက္ ေနထိုင္ေနရင္း ကိုယ္႔ဘ၀ေပ်ာက္ေနတဲ႔သူေတြလည္းရိွမယ္။ မိသားစုတာ၀န္ကုိ ရြက္ထားတဲ႔ လူၾကီးလူေကာင္းေတြခမ်ာလည္း ကိုယ္႔အတြက္ကိုယ္မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ဘ၀တစ္ခုရလာၾကတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ လူေတြက ၀င္ကစြပ္နဲ႕ပိုတူလာတယ္။ အခုေခတ္မွာ လူတုိင္းဟာ ကိုယ္နဲ႕အဆင္ေျပတဲ႔ေနရာမွာ ကိုယ္႔အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းနဲ႕အဆင္ေျပလုိက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္တဲ႔ အခြံတစ္ခုကို ေကာက္တပ္လုိက္တာပဲ။ သိပ္လည္း ေၾကး(ဂ်ီး)မမ်ားေတာ႔ဘူး။ အဆင္ေျပေနရင္ေတာ္ျပီ။ ဘ၀ၾကီးကို မွားစီးမိတဲ႔ကားလို ေနရာရလည္းမေပ်ာ္ဘူး။ အလကားေပးစီးမယ္ဆုိလည္းမေပ်ာ္ဘူးျဖစ္လာတယ္။
ငယ္တုန္းကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္လည္းေပ်ာ္၊ သီခ်င္းေအာ္ဆိုလည္းေပ်ာ္၊ ကိုယ္႔ဘ၀ကိုယ္ေနရသလိုခံစားရေတာ႔ပိုေပ်ာ္ရတယ္။ အခုေတာ႔ ေပ်ာ္တတ္တဲ႔သဘာ၀ဟာ မာေၾကာေအးခဲလာတဲ႔ ဥခြံတစ္ခုျဖစ္လာတယ္။ ေတာ္ရံုတန္ရံုမေပ်ာ္ဘူး။ ေတာ္ရံုတန္ရံု၀မ္းမနည္းဘူးျဖစ္လာတယ္။ တရားနဲ႕ေျဖတတ္လို႕မဟုတ္ဘဲ ထံုေပေပျဖစ္လာတဲ႔သေဘာနဲ႕ပိုတူတယ္။ ေၾကြးမ်ားေတာ႔မပူ၊ သန္းထူေတာ႔မယား(ယံ)ေတာ႔သလုိျဖစ္လာတယ္။
ကိုယ္႔ဘ၀နဲ႕ကိုယ္ေနမယ္ဆိုရင္ သတၱိေတာ႔ အေတာ္ေလးရိွဖုုိ႕လိုတယ္။
ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္မယ္ဆုိရင္ ပထမဆံုး ကိုယ္႔ေျခေထာက္ကိုယ္ စမ္းၾကည္႕သင္႔တယ္။
မေပ်ာ္တာက ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႔ေရာဂါျဖစ္တယ္။
လူတုိင္းမွာ အကုသိုလ္မျဖစ္တဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားမ်ားမရိွရင္ Depression ျဖစ္ႏုိင္တယ္။
ျပင္ပက တစ္ခုခုလုိအပ္တဲ႔သူဟာ ပိုျပီး Depression ျဖစ္ႏုိင္တယ္။
ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ ျပင္ပအကူအညီမလိုတဲ႔သူေတြပဲ မိတ္ေဆြေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အကူအညီလိုမွ သတိရတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ အသက္ၾကီးလာတာနဲ႕အမွ်လူေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ၾကံဳရတယ္။
ဓမၼပဒ မွာပါတဲ႔ အနာလိုမိတ္ေဆြေတြလည္းရိွတယ္။ ေဆးပင္လုိမိတ္ေဆြေတြလည္းရိွတယ္။ အနာဆိုတာ ကိုယ္႔အနားမွာလည္းရိွတယ္။ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမေပးဘူး။ ဒုကၡပဲေပးေနတတ္တဲ႔သူမ်ိဳးက အနာလိုမိတ္ေဆြ။ အေ၀းမွာရိွျပီး ေရာဂါသက္သာေပ်ာက္ကင္းေစသလို ကိုယ္႔စိတ္ကို ခ်မ္းသာေစတဲ႔ေဆးပင္လုိမိတ္ေဆြေတြလည္းရိွတယ္။ အျပင္ကမိတ္ေဆြေတြနဲ႕ အျမဲအတူမရိွႏိုင္ေပမယ္႔ အနီးဆံုးမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေတာ႔ရိွေနႏိုင္တယ္။ အဲဒါဟာ ကိုယ္႔ရဲ႕စိတ္ပါပဲ။
ကိုယ္႔ရဲ႕စိတ္ဟာ မိတ္ေဆြျဖစ္ေနရင္ အေတာ္ေလးစိတ္က်န္းမာႏုိင္ပါတယ္။ ကိုယ္႔ဘ၀ကိုကိုယ္ေနရသလိုခံစားရပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ႔ ဘ၀ဟာ ၀င္ကစြပ္လုိ မေနခ်င္တဲ႔အခြံအကာတစ္ခုကို မတတ္သာလုိ႕၀င္ေနရသလိုခံစားရႏိုင္ပါတယ္။
ပါဠိမွာ ဥပါဒ္၊ ဠီ ဘင္ ဆိုျပီး သံုးေလ႔ရိွပါတယ္။
ျဖစ္တည္ပ်က္ ဆိုျပီးျမန္မာလုိလည္းေျပာၾကပါတယ္။
တည္ေနတဲ႔ အခိုက္အတန္႕ေလးဟာ ျဖစ္၊ပ်က္ ၾကားက သိပ္ကိုတိုေတာင္းတဲ႔အခိုက္အတန္႕ေလးပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြဟာ အဲဒီ တည္ ဆိုတဲ႔စကၠန္႕ေလးေတြကို ေမာဟနဲ႕ဆက္လုိက္ျပီး လူျဖစ္က်ိဳးနပ္ေနတဲ႔ ျပဳတ္မႏူးေတြျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္ရလုိက္တဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာ ကိုယ္႔ဘ၀အစစ္အမွန္တစ္ခုကို ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္သြားသူေတြေတာ႔ ျဖစ္သင္႔တယ္မဟုတ္လား။ ။
Regards,
The Gardener
Peace B with U.
