ကုသိုလ္ကို ကုသိုလ္နဲ႕ဆက္ၾကစို႕။
ျမန္မာျပည္မွာေနတုန္းက ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕တပည္႕ရဟန္းေတြၾကည္႕ျပီး ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕စိတ္ထားကိုမွန္းဆႏိုင္တယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ေျမးတပည္႕ ဓမၼဒူတ ေမာင္မယ္ေတြကိုၾကည္႕ျပီး၊ ဆရာေတာ္ေတြရဲ႕စိတ္ေကာင္းကူးစက္တာကို ေတြ႕ရတယ္။ ေကာင္းတဲ႔သူေတြ၊ စိတ္အခံေကာင္းတဲ႔သူေတြဟာ ကုသိုလ္ကို လုလုပ္ေနၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ျမန္မာေတြက ကုသိုလ္ကိုတန္ဖိုးထားၾကတယ္။ ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈတန္ဖိုးတစ္ရပ္ပဲ။ လူတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲဆင္းရဲပါေစ သူလုပ္ႏုိင္တဲ႔ကုသိုလ္ေတာ႔ရိွတယ္။ သူ႕မွာ တန္ဖိုးထားျပီးလုပ္လုိ႕ရတဲ႔ကုသိုလ္လုပ္ငန္းေတြရိွတယ္။
မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ရဲ႕တရားတစ္ပုဒ္မွာ ဦးဖုိးထြန္း ဥပမာဆိုတာပါတယ္။ ဦးဖုိးထြန္းကမြဲတယ္။ လယ္လုပ္စားရတယ္။ မ်ားမ်ားလည္းမလွဴႏိုင္ဘူး။ သူ႕လယ္ကဆန္ရရင္ သြားလွဴတာမ်ိဳးေလာက္ပဲ။ တစ္ရြာတည္းေနတဲ႔ ခ်မ္းသာတဲ႔ မုဆိုးမအမယ္အိုၾကီးကေတာ႔ အပတ္တိုင္းကို လွဴတာပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ဦးဖုိးထြန္းၾကီးက ဥပုသ္ေစာင္႔တယ္။ အားတဲ႔ရက္မွာ သစ္ေစ႔ေတြယူျပီး တစ္ေန႕ကုန္ သစ္ပင္စိုက္တယ္။ ကုသိုလ္ယူတယ္။ မုဆိုးမအမယ္အိုၾကီးက တစ္ေန႕မွာေနမေကာင္းျဖစ္ျပီးေမ်ာတဲ႔အခါ နတ္ရထားေရာက္လာတယ္။ MRT လိုၾကပ္ညပ္မေနဘူး။ Circle line ဖြင္႔ခါစလို ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိေလး။ အမယ္ၾကီးက မေသေသးဘူး။ ဘံုဗိမာန္ေတြေတာ႔ နတ္ျပည္မွာ ေပါက္ေနျပီ။ အမည္ေပါက္ျဖစ္ေနျပီ။ ရီႏိုေဗးရွင္းေတာင္လုပ္ျပီးေနျပီ။ နတ္သမီး စကထရီေလးက လုိက္ရွင္းျပတယ္။ ဒါေတြက ကုသိုလ္ရွယ္ရာေတြနဲ႕ဝယ္ျပီးသား အိုးအိမ္ျခံေျမေတြပါ။ မၾကာမီ ပိုင္ဆုိင္ခြင္႔ရေတာ႔မွာပါ။ အမယ္အိုၾကီးမွာေပ်ာ္လိုက္တာ၊ဝမ္းသာလိုက္တာ။ ကုသိုလ္လုပ္ထားတာ ဆတိုးရတာပဲ။ တုိတုိမထိုးဘဲ လွဴလုိက္တာက ျပန္ရဖုိ႕ပိုေသခ်ာတယ္ စသျဖင္႔ေတြ ပါးစပ္ကလည္းတတြတ္တြတ္ေျပာျပီး၊ ေပ်ာ္လြန္းလုိ႕ဆိုျပီး ရွက္ခီရာရဲ႕ ဝါကာဝါကာေတြဘာေတြဆိုျပီး ကပစ္လုိက္ေသးတယ္။ အဲဒီလို ပန္ဂိုး ေရးေရး ... ပန္ဂိုးေရးေရ႕ဆိုျပီး ခုန္ေပါက္ကသြားရင္း ေဘးနားက ရွယ္အိမ္ၾကီးေရွ႕ကိုေရာက္သြားေတာ႔ ရွယ္အိမ္ၾကီးက သူ႕အိမ္ၾကီးထက္ မာထီပလိုင္းဘိုင္ six ေကာင္းစားေနတယ္။ ေဟ႔နတ္ငယ္မ၊ ေဘးနားက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရပ္ကြက္က အိမ္ၾကီး ဟီးေနတာပဲ။ ဘယ္သူပိုင္တာလဲ။ ေအာ္ ဒါလား၊ အဘြားနဲ႕တစ္ရြာတည္းသား ကဖုိးထြန္းေပါ႔။ အဘြားတုိ႕က ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးေတြဆိုေတာ႔ ေနရာအတူျပန္ခ်ထားေပးတာပါရွန္ (ပဲနည္းနည္းမ်ားပံုရတယ္၊ နတ္သမီးက)။ ျပန္ေရာက္ရင္လည္းသူ႕ကိုေျပာျပလုိက္ပါလို႕လည္း မွာလိုက္သတဲ႔။
ဆိုလိုခ်င္တာက ကုသိုလ္ဆိုတာ ယူတတ္ဖုိ႕ပဲ။ မယူတတ္ရင္မရဘူး။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းဆိုတဲ႔စကားလံုးက အဓိပၸာယ္ႏွစ္မ်ိဳးရိွတယ္။ စိတ္ကိုလည္းေက်ာင္းထားရမယ္။ စိတ္ကိုလႊတ္မထားရဘူး။ ဓမၼနဲ႕ေနထုိင္ျခင္းျဖစ္ေအာင္သတိထားရတယ္။ ေနထိုင္တယ္၊ေနထုိင္စရာေက်ာင္းေဆာင္ကုိ ပါဠိလို ဝိဟာရလို႕ေခၚပါတယ္။ ဓမၼနဲ႕မေနတတ္ရင္ အကုသိုလ္ျဖစ္တတ္တယ္။ ေက်ာင္းမွာေနရင္ ေက်ာင္းစိတ္ရိွရမယ္။ စိတ္ကို စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ေလး ေက်ာင္းထားရမယ္။ စိတ္ကို ျပန္႕လြင္႔မသြားေအာင္၊ ဓမၼနဲ႕ထံုမႊမ္းထားရမယ္။ ကုသုိလ္ကို ကုသိုလ္စိတ္ေလးေတြနဲ႕ အဆက္မျပတ္ဆက္ထားရလိမ္႔မယ္။ အလွဴျခင္းတူရင္ စိတ္ထားတတ္တဲ႔သူက အက်ိဳးေပးျမန္မယ္။ ကုသိုလ္ျခင္းတူရင္ စိတ္ထားတတ္တဲ႔သူက အက်ိဳးပိုမ်ားမယ္။
ေဝယ်ာဝစၥဆိုတာ ေျပာေတာ႔သာ စာသားေလး ေလးလံုး၊ တကယ္ကပင္ပန္းပါတယ္။ က်န္တဲ႔ကုသိုလ္ေတြလို အသာေလးမျပီးပါဘူး။ ကိုယ္႔အခ်ိန္နဲ႕လုပ္အားပါ ထည္႕ဝင္ရပါတယ္။ ကုသိုလ္ကေတာ႔ မာထီပလုိင္းဘိုင္ six မက ရပါတယ္။ စိတ္ေရာလူပါပင္ပန္းခံၾကရတယ္။ စိတ္ေရာလူပါပင္ပန္းေပမယ္႔ ကုသိုလ္လုပ္ေနတာဆိုတဲ႔ ပီတိက ျပန္ျပီး ေတြးမိတုိင္းေပ်ာ္ေစမယ္ထင္ပါတယ္။ ကုသိုလ္ရဲ႕သေဘာဟာ ေတြးမိတိုင္း ေပ်ာ္ေစတာပါပဲ။ ကုသိုလ္ကို ဆက္တုိက္ လုပ္လာတဲ႔သူဟာ ေသခါနီး ပထမေဇာမွာလည္း ဒီလုပ္ေနၾက အာစိဏၰကံ ေတြ အက်ိဳးေပးျပီး ဆိုးတဲ႔ဘံုဘဝမေရာက္ဖုိ႕ေသခ်ာေစတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ ကုသိုလ္ကို အထံုပါေအာင္လုပ္ၾကရတာပါပဲ။ ပထမေဇာအက်ိဳးမေပးႏုိင္ေအာင္ျဖတ္မယ္႔ အကုသိုလ္ အၾကီးစားမရိွရင္ လုပ္ေနၾက ကုသိုလ္ဟာ ေရွ႕ဆံုးျဖစ္မယ္႔ ေဇာစိတ္နဲ႕ ပထမဘဝမွာ အက်ိဳးေပးေကာင္းေတာ႔မွာပါပဲ။
ဒီေန႕ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ရဲ႕တရားပြဲကိုသြားျဖစ္ပါတယ္။ ဇနီးသည္ရဲ႕ မိခင္ ေမြးေန႕အတြက္ သကၤန္းသြားကပ္ရင္း၊ တရားပြဲပါတခါတည္းသြားလိုက္တာပါ။ အသိမိတ္ေဆြျဖစ္တဲ႔ ဘုန္းဘုန္းလည္း ေနမေကာင္းတာနဲ႕ လူနာေမးသြားရင္း တစ္ခါတည္း တစ္ခ်က္ခုတ္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ျပတ္ေအာင္ သြားလိုက္တဲ႔သေဘာပါပဲ။ တရားပြဲေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ေလ႔ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔တခါမွ အခ်ိန္မီမေရာက္ဖူးေသးပါဘူး။ ေရွ႕ပိုင္းလြတ္သြားတာကို အင္တာနက္ကေန ျပန္ျပန္ျဖည္႕နာေနရေပါင္းလည္းမနည္းေတာ႔ဘူး။ လူဆုိတာ ကုသိုလ္အလုပ္ေတြကို လုပ္ခြင္႔ရတုန္း မ်ားမ်ားလုပ္ထားသင္႔တယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။ ငယ္ကတည္းကလည္း မိဘေတြက စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ပဲအေရးၾကီးတယ္၊ က်န္တာေတြဒီေလာက္အေရးမၾကီးဘူးဆုိျပီး သြန္သင္ခဲ႔ေတာ႔ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ကို တစ္သက္လံုးဦးစားေပးခဲ႔ပါတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြ အသက္ၾကီးလာတာနဲ႕အမွ် ေလွ်ာ႔ႏုိင္သေလာက္ ေလွ်ာ႔ဖုိ႕ၾကိဳးစားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔အျမင္အရေတာ႔ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ဆိုတာ ကုသိုလ္မလုပ္ဘဲရကိုမရဘူးလုိ႕ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္သေလာက္ ကုသိုလ္ကိုေတာ႔ အျမဲပံုမွန္လုပ္သင္႔တယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။ တရားနာတယ္ဆိုတာ အခိုက္အတန္႕အားျဖင္႔ေတာ႔ ေမာဟကင္းဖုိ႕ျဖစ္တယ္။ ေနနည္းထုိင္နည္းေတြလည္းပါမယ္။ အတုယူစရာလိုက္နာစရာေတြလည္းပါမယ္။ မွားေနတာျပင္ဖုိ႕လည္းပါမယ္။ ကိုယ္႔အတြက္လည္းအက်ိဳးရိွေစတဲ႔အလုပ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္႔စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ကိုေတာ႔ အခ်ိန္ေပးသင္႔တယ္လုိ႕ျမင္ပါတယ္။ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ဆိုတာ ကိုယ္႔တာဝန္ပဲဆိုတဲ႔ မဟာျမိဳင္ဆရာေတာ္ရဲ႕ အဆံုးအမစကားကို သိပ္ႏွစ္သက္ပါတယ္။ တန္ဖုိးလည္းထားပါတယ္။
ဒီတရားပြဲမွာ အတုိခ်ဳပ္မွတ္မိတာကေတာ႔ ဘာလွဴဖုိ႕လိုသလဲဆိုတာပါ။ ဒါနဆိုတာလည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒါနက အေရးၾကီးတယ္ဆုိတာ အေၾကာင္းသံုးခ်က္လိုအပ္လုိ႕ပါ။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္လည္းရိွရမယ္။ အလွဴပစၥည္းဝတၳဳလည္းရိွရမယ္။ လွဴခ်င္စိတ္လည္းရိွရပါတယ္။ အဲဒီလို သံုးခုလိုအပ္တဲ႔ကုသိုလ္ရွားပါတယ္။ သီလဆိုရင္ ကိုယ္ေစာင္႔ခ်င္ရင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာဝနာပြားတာလည္း အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႕၊ အလွဴပစၥည္းတုိ႕မလိုပါဘူး။ ဒါနကေတာ႔ အေလာဘျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ေလာဘနည္းဖုိ႕ ဒါနနဲ႕ပဲထိန္းရတယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။ လွဴတတ္တန္းတတ္မွလည္း အက်ိဳးရိွတယ္လုိ႕ယူဆပါတယ္။ ဒီေန႕တရားကလည္း လွဴတတ္တန္းတတ္ဖုိ႕ပါပဲ။
နတ္သားက အားအင္ဗလၾကီးဖုိ႕၊ ရုပ္ဆင္းေရႊဆင္းႏွယ္လွဖုိ႕၊ ခ်မ္းသာဖုိ႕၊ မ်က္လံုးေကာင္းဖုိ႕ ဘာေတြလွဴဖုိ႕လိုသလဲ။ တစ္ခုျခင္းစီအတြက္ဘာလိုလဲ၊ ေလးမ်ိဳးေပါင္းအတြက္ဘာလိုလဲဆိုျပီး ေမးခြန္းငါးခုေမးပါတယ္။ အားလံုးက objective type questions ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားကလည္း ေနာက္တတ္ေျပာင္တတ္တဲ႔သူမဟုတ္ေတာ႔ အတည္႕အတုိင္းျပန္ေျဖပါတယ္။ ေနာက္တတ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ကို နတ္သားက သြားေမးမယ္ဆုိရင္ အားေဆးေသာက္၊ မ်က္ႏွာေရႊသြင္း၊ အစိုးရနဲ႕ေပါင္းျပီးလုပ္ကြက္ရွာ၊ မ်က္ကပ္မွန္တပ္၊ အားလံုးေကာင္းဖုိ႕ဆုိရင္ေတာ႔ အားေဆးေသာက္ေနတုန္းမ်က္ႏွာေရႊသြင္းရင္းမ်က္ကပ္မွန္တပ္ျပီးအစိုးရနဲ႕ေပါင္းလိုက္လို႕ေျဖခ်င္လည္းေျဖမလားမသိဘူး။ (ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ကလည္းေနာက္တတ္ေျပာင္တတ္တဲ႔သူမဟုတ္ေတာ႔ သိပ္မေသခ်ာဘူး။) တကယ္႔အေျဖေတြကေတာ႔ အားအင္ေကာင္းဖို႕ဆြမ္းလွဴ၊ ထမင္းလွဴ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ထမင္းေကြ်း၊ ၾကာဆံေၾကာ္ေကြ်း၊ စသျဖင္႔ေပါ႔၊ ဆင္႔ပြားျပီးေတြးလုိက္ရင္ အလွဴခံ တက်ိပ္နဲ႕ေလးကို စားစရာေပးရင္ အားရိွမွာပဲ။ တူေသာအက်ိဳးေပးတာပဲ။ ဝိသာခါေက်ာင္းအမၾကီး အဂၤလိပ္လိုေတာ႔ ဝိသာခါ the big female school ေခၚတယ္။ သူက သိပ္အားသန္တယ္။ ဆင္ေျပာင္ကိုေတာင္ ကိုင္ေပါက္ႏုိင္တယ္။ အဲဒီေတာ႔ ကေလးေတြအမ်ားၾကီးေမြးတယ္။ ဟမ္။ ဆက္စပ္ေတြးဖုိ႕ေတာင္ခက္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ခြန္အားဗလၾကီးတာ ဆြမ္းလွဴလို႕။
ေရႊအဆင္းလိုလွပဖုိ႕ကေတာ႔ သကၤန္းလွဴတဲ႔အက်ိဳးတဲ႔။ တစ္ႏွစ္ကို သံုးေလးခါသကၤန္း လွဴတဲ႔သူေတြဆိုရင္ ပလက္တီနမ္အဆင္းေလာက္ေတာင္ လွႏိုင္တယ္။ အခုမလွတဲ႔သူေတြက သကၤန္းကို လတို္င္းလွဴထားဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ ေမာင္ခ်င္းတက္နဲ႕မယ္ဘဒၵဥပမာျပတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေရႊလိုလွတယ္။ ေရႊပါျပီးမလွတဲ႔သူၾကီးကေတာ႔ အရင္ဘဝက သကၤန္းရုတ္ျပီးလစ္ခဲ႔တာေၾကာင္႔ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႕ေတြးမိျပီး ျပံဳးမိေသး။
ခ်မ္းသာဖုိ႕ဆိုေတာ႔ အားလံုး နည္းနည္း နားစိုက္ေထာင္ၾကတာေတြ႕တယ္။ အားလံုးကလည္း ဆင္းရဲလို႕အလုပ္လုပ္ေနရတာမ်ားတာကိုး။ ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ ျဖဳန္းမကုန္ေအာင္ခ်မ္းသာရင္ေတာ႔ ျပိဳင္ကားေလးျပိဳင္ေမာင္းေနၾကမယ္ထင္တယ္။ သိပ္ခ်မ္းသာရင္ စင္ကာပူမွာ ဘယ္လာအလုပ္လုပ္ေနမလဲ။ ေမာ္ဒိုက္မွာ ေရထဲက အိမ္ေလးမွာ အပမ္းေျဖေနမွာေပါ႔။ ေဒၚလာတစ္ရာတန္နဲ႕ခ်ည္း ႏွပ္ေတြညွစ္ပစ္မွာေပါ႔။ အခုေတာ႔ အလုပ္လုပ္ေနၾကရတယ္။ ခ်မ္းသာဖုိ႕ ဆိုတာ ယာဥ္လွဴရမယ္တဲ႔။ ယာဥ္လွဴတဲ႔သူေတြထဲမွာေတာ႔ ဓမၼဒူတအရွင္ေဆကိႏၵကို ျမန္မာေငြ သိန္း၂၇၀၀တန္ကားလွဴတဲ႔ အလွဴရွင္ကို သတိရတယ္။ ေနာင္ဘဝေတြမွာေတာ႔ ေလယာဥ္ပ်ံပိုင္တဲ႔သူေလာက္ျဖစ္မယ္။ ဒီေလာက္ အလွဴရက္ေရာပံုမ်ိဳးနဲ႕။ လူမြဲေတြကေတာ႔ ယာဥ္လွဴဖုိ႕ခက္တယ္။ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္၊လွည္းယာဥ္ မလွဴႏိုင္တဲ႔သူေတြအတြက္ ခက္မွာစိုးလုိ႕ အဌာကထာဆရာက ဘုန္းၾကီးရဟန္းအတြက္ယာဥ္ကသံုးမ်ိဳးရိွတယ္။ ထီး၊ဖိနပ္၊ေတာင္ေဝွး ဆိုေတာ႔မွ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ၾကတယ္။ ဟူးးးးး။ ေနာက္ေတာ႔ တိုပိုင္းယုိးေက်ာင္းကို ဖိနပ္စည္းတစ္စီးထမ္းသယ္သြားတဲ႔သူေတြ႕ရင္ ကြ်န္ေတာ္လုိ႕သာမွတ္လိုက္ၾကေပေတာ႔။
ဆင္႔ပြားေတြးၾကည္႕ရင္ဖိနပ္ခိုးခံရရင္ေပ်ာ္စရာေကာင္းလာမယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ တကူးတက လာအလွဴခံသြားတာဆိုျပီးမ်ားေတြးႏုိင္ၾကရင္ေကာင္းမယ္။ နီယို ကလ်ာဏပုထုစဥ္ပီပီ အခိုးခံရရင္ မေက်နပ္ဘူး။ အေရးထဲ ၾကံဖန္ေတြးတတ္တဲ႔သူဆုိရင္ အရင္ဘဝက ငါမ်ား ဖိနပ္ခိုးခဲ႔မိေသးလားဆိုျပီးေပါက္ကရေတြးမိရင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေတာင္ စိတ္နာရမလိုျဖစ္ဦးမယ္။ သူ႕ဘာသူ အခုမွ စလုပ္တဲ႔ brand new အကုသိုလ္လည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ႔။ ကိုယ္ခိုးဖူးမွ ျပန္အခိုးခံရတာမွမဟုတ္ဘဲ။ ကိုယ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ အလွဴလာခံတယ္ဆိုတဲ႔စိတ္ျဖစ္ဖုိ႕ေတာ႔ စိတ္ထားေကာင္းေရာ သတိပါရိွမွျဖစ္မယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ႔ မ်က္လံုးပါ။ အျမင္ေကာင္းတာေပါ႔။ ဒိဗၺစကၠဳ လိုနတ္မ်က္စိ ရတာလည္းပါတာေပါ႔။ အဲဒါအတြက္ ဘာလွဴရမလဲတဲ႔။ တရားနာရင္း ေတာ္ေတာ္လူလည္က်တဲ႔ နတ္ပါလားလုိ႕ေတာင္ထင္လာတယ္။ ဘုရားဆီက နည္းေလးလာေတာင္းျပီး သူျဖစ္ခ်င္တာေတြ သူလုပ္ဖုိ႕ အၾကံပိုင္ပိုင္နဲ႕ လာအစ္ေနတာပဲလုိ႕ထင္လာတယ္။ မဟာကရုဏာေတာ္နဲ႕ ဘုရားျဖစ္ေနလုိ႕သာ အလကားေျဖတယ္မွတ္တယ္။ ေမးခြန္းတစ္ခု ၁၃ သန္းဆိုရင္လည္း နတ္က cash down ရွင္းမယ္႔သေဘာရိွတယ္။ ျပီးရင္ နတ္ျပည္မွာ က်ဴရွင္ျပန္ဖြင္႔မယ္ထင္တယ္။ ကုသိုလ္ ျပဳနည္း ေလးမ်ိဳးေပါင္း နတ္သမီး ရွစ္ေထာင္႔ခုနစ္ရာဆိုျပီး လဲစားမယ္ထင္တယ္။ ဒါက ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ သီးသန္႕ထင္ျမင္ခ်က္ပါ။
အျမင္ေကာင္းဖုိ႕ကို ဆီမီးလွဴပါတဲ႔။ မီးသီး၊မီးေခ်ာင္းလွဴတာလည္းပါတာေပါ႔။ လမ္းသြားလမ္းလာေတြ ျမင္ရေအာင္ အိမ္ေရွ႕မွာ မီးသီးေလးေတြ ထြန္းေပးေလ႔ရိွတဲ႔ ရပ္ကြက္ကလာတဲ႔လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဒါေလးကို သေဘာက်တယ္။ လူမ်ားေတြ ျမင္ဖုိ႕ၾကိဳးစားတဲ႔သူက ျမင္ရတာပါပဲ။ တူေသာအက်ိဳးေတြေပးေနၾကတာပါပဲ။ မေကာင္းတဲ႔သူေတြနဲ႕ မ်ားမ်ားၾကံဳတဲ႔သူဟာ အကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပးေနလုိ႕ပါပဲ။ ကိုယ္သာ ကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပးေကာင္းေနရင္ မေကာင္းတဲ႔သူေတြနဲ႕ ဆံုကုိမဆံုဘူး။ မေကာင္းတာက ကိုယ္႔ကံပါပဲ။ ကုိယ္႔ကံ ကိုယ္ျပင္ရင္ အားလံုးေကာင္းသြားမွာပါ။ ဆီမီးလွဴဖုိ႕ကိုလည္း သတိထားျပီး ၾကိဳးစားမယ္စိတ္ကူးပါတယ္။ ဒီေန႕ပဲစျပီးအေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ႔ပါတယ္။ တရားပြဲျပီးတာနဲ႕ တစ္ဆယ္တန္ ဖေယာင္းတုိင္လွဴခဲ႔ပါတယ္။ မ်က္လံုးကေတာ႔ ဒီဘဝမွာ သံုးမရေလာက္ေအာင္ပဲ မႈန္ဝါးေနျပီ။ အေဝးမႈန္ေနတာ ဆယ္တန္းထဲက၊ အခုအထိ ျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး မ်က္မွန္မတပ္ေသးဘူး။ ေနာင္ဘဝမွာေတာ႔ မမႈန္ေအာင္လုပ္ထားမွ။ ဒီဘဝကိုေတာ႔ ေက်ာ္သြားတဲ႔ကားမွတ္တိုင္လို ေမ႔ထားလိုက္ျပီ။
အရွင္အႏုရုဒၶါ ကို မ်က္လံုးအျမင္အတြက္ ဥပမာေပးပါတယ္။ ဆီမီးတစ္ေထာင္လွဴခဲ႔လုိ႕ ဒီလိုနတ္အျမင္ရတယ္လုိ႕ဆိုပါတယ္။
ေလးမ်ိဳးေပါင္းအတြက္ကေတာ႔ ေက်ာင္းအလွဴျဖစ္ပါတယ္။ ေလးတုိင္ေက်ာင္းဆိုလည္း ေက်ာင္းအလွဴပဲလုိ႕ေဟာပါတယ္။ တစ္ျခားတရားတစ္ပုဒ္မွာ မွတ္မိတာတစ္ခုကေတာ႔ သစ္ပင္စိုက္တာဟာလည္း ေက်ာင္းအလွဴထဲအက်ံဳးဝင္ပါတယ္။ သစ္ပင္ၾကီးၾကီး အရိပ္ရတဲ႔အပင္မ်ိဳးေတြေအာက္မွာ ျဖတ္သန္းသြားတဲ႔ ၊အရိပ္ခိုႏိုင္တဲ႔အတြက္ ဒီလို ကုသိုလ္ရတယ္လုိ႕မွတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းအလွဴကိုေတာ႔ တစ္ေယာက္တည္း မႏိုင္ဖုိ႕မ်ားတဲ႔အတြက္ ႏိုင္သေလာက္ေတာ႔ စုေပါင္းလွဴၾကရင္လည္း သင္႔ေလ်ာ္ေကာင္းမြန္တာပါပဲ။ ေက်ာင္းလွဴျပီးပစ္မထားဘဲ maintenance လုပ္ဖုိ႕ပါ လွဴရင္ပိုေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္။ သံဃာေတြအတြက္လည္းေက်ာင္းလိုပါတယ္။ စာသင္ဖုိ႕အတြက္ ေက်ာင္းလိုတာမ်ားပါတယ္။ အိႏၵိယမွာ ဆရာပါတက္ခဲ႔တဲ႔ ေက်ာင္းလုိ သစ္ပင္ေအာက္မွာသင္တဲ႔ေက်ာင္းမ်ိဳးကလြဲရင္ ေက်ာင္းေဆာင္လိုတာပါပဲ။ ကေလးေတြအတြက္လည္းေက်ာင္းေဆာက္ေပးသင္႔တယ္။ ေက်ာင္းအလွဴ၊ဇရပ္အလွဴ၊ အိမ္အလွဴေတြကလည္း ေနစရာေပးလုိက္တဲ႔အတြက္၊ ကိုယ္ေပးလုိက္တဲ႔ေနစရာေနရာမွာ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ေနႏိုင္တယ္။ ေတာ္တဲ႔ကေလးေတြ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ သာသနာအတြက္အားကိုးရတဲ႔ ပညာတတ္ရဟန္းေတြထြက္ေပၚႏိုင္တယ္။ အဲဒီလုိ ကုသိုလ္ေတြ ဆက္သြားတယ္ထင္မိတယ္။
အဲဒီေလးခြန္းေမးျပီး နတ္က လစ္ဖုိ႕ျပင္ျပီ။ တစ္ဖက္ ငါးရာဆိုေတာ႔ သူ႕အလြမ္းက အေယာက္တစ္ေထာင္စာျဖစ္ေနျပီ။ ဘုရားကို ဦးခ်ဖုိ႕ဟန္ျပင္ေတာ႔ ဘုရားကလည္း သူ႕အလုပ္သူလုပ္တယ္။ ဒီနတ္ေမးသာေမးတယ္၊ သံသရာလြတ္ေၾကာင္းကိုမပါဘူး။ ဘုရားျဖစ္လာတာ သံသရာလြတ္ေအာင္လုပ္ဖုိ႕ဆိုေတာ႔ နတ္ကို ခဏေနဦး၊ ေမးခြန္းတစ္ခုအပိုေျဖေပးမယ္။ Ask Five get One Free ဆိုျပီး၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ ဘာလွဴရမလဲ ဆိုတာကို ေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။
တရားအလွဴနဲ႕ နိဗၺာန္ေရာက္ႏိုင္တယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ တရားအလွဴဆိုတာမွာ ကိုယ္တုိင္ေဟာေဟာ၊ ေဟာထားတာ ျပန္ေျပာေျပာ၊ တရားပြဲစီစဥ္စီစဥ္၊ တရားစာအုပ္လွဴလွဴ။ တရား အမ္ပီသရီး လင္႔ခ္ေပးေပး၊ အဲဒါေတြ အက်ံဳးဝင္ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ၾကာပန္းေဖာင္ေဒးရွင္းက တရားပြဲျဖစ္ေျမာက္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားခဲ႔ၾကတာလုိ႕သိရပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ ဝဘ္ဆိုက္ဒ္ကိုလည္း အခုပဲၾကည္႕လုိက္ပါတယ္။ ကုသိုလ္လုပ္ေနတဲ႔ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းကုိမဆိုေလးစားပါတယ္။ http://www.lotusdhamma.com/
ကုသိုလ္လုပ္ေနၾကတဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုဟာ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းမွာပါ။ နိဗၺာန္ကို သူတုိ႕အဖြဲ႕ျမန္ျမန္ေရာက္သြားရင္ က်န္ခဲ႔တဲ႔သူေတြ ၾကာဆံေၾကာ္စားရဖုိ႕ခက္သြားမလားေတာင္စဥ္းစားမိပါတယ္။ တရားကလည္းေကာင္း၊ ၾကာဆံေၾကာ္ကလည္းေကာင္းပါတယ္။ က်န္တာေတြကိုေတာ႔ မမီလုိက္ေတာ႔ပါ။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္သား ၾကာဆံေၾကာ္တစ္ဗူးကို ႏွစ္ေယာက္တစ္အိမ္မက္ လုပ္လုိက္ၾကပါတယ္။ စားေကာင္းပါတယ္။ ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္။
အစားအေသာက္ဆုိလုိ႕လည္းခပ္ေပါ႔ေပါ႔မထင္ေစခ်င္ဘူး။ အစားအေသာက္အဆင္မေျပရင္ တရားေတာင္မရႏိုင္ဘူး။ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ၾကီးကို ဆြမ္းစားဖုိ႕မေခၚသြားခ်င္တာနဲ႕ ျမက္ကေလးနဲ႕ ထိျပီး ႏႈိးခဲ႔တဲ႔ ရဟန္းအေၾကာင္း မွတ္မိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ သူ႕ဒကာက တျခားရဟန္းကို ၾကည္ညိဳမွာစိုးတာနဲ႕ ဆြမ္းဖိတ္တာကိုေခၚမသြားတဲ႔ရဟန္းပါ။ ကံမ်ားဆိုးခ်င္ေတာ႔ ရဟႏၱာကိုမွ အဲဒီလိုေကာက္က်စ္မိတယ္။ ဘဝတုိင္းထမင္းဝေအာင္စားရတယ္မရိွဘူး။ ေနာက္ဆံုးတရားရမယ္႔ဘဝအထိကို ရဟန္းျဖစ္ေပမယ္႔ ဆြမ္းခက္ေနတုန္း။ အရွင္သာရိပုတၱရာက ကိုယ္စားဆြမ္းခံျပီး သူ႕ကိုေကြ်း၊ သူ႕ဆီေရာက္ရင္ ဆြမ္းေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာက သပိတ္ကိုသူ႕လက္နဲ႕ထိထားမွ ဆြမ္းေတြမေပ်ာက္ဘဲ အဲဒီရဟန္း ဆြမ္းဘုန္းႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီဘဝအထိ အဲဒီတစ္ခါပဲ ဆြမ္းဝဝဘုန္းႏုိင္ျပီး အဟာရမွ်တသြားျပီး ရဟႏၱာျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဆြမ္းသာမရရင္ တရားလည္းမရႏိုင္ဘူး။ ၾကာပန္းအဖြဲ႕က အဖြဲ႕ဝင္ေတြလည္း ယခုဘဝနဲ႕ ေနာက္ဘဝေတြမွာ ဆြမ္းလွဴလုိ႕ အားသန္၊ သကၤန္းလွဴလို႕ လွ၊ ယာဥ္လွဴလို႕ ခ်မ္းသာ၊ ဆီမီးလွဴလို႕ အျမင္စူးရွျပီး ေက်ာင္းလွဴလုိ႕ ေလးမ်ိဳးေပါင္းကုသိုလ္ရ၊ တရားအလွဴလွဴလုိ႕ နိဗၺာန္မဂ္ဖုိလ္ ရက္တိုတုိနဲ႕ လွ်င္ျမန္စြာေရာက္ၾကမယ္လုိ႕ယံုၾကည္ပါတယ္။
အားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာျပီး ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႔သူေတြ ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစကုန္ေသာ္ဝ္။ ။
Regards,
Zephyr
Peace B with U.
