သံ60၈၇ျခင္း
အခုတေလာ ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ သံေ၀ဂေတြခ်ည္း သပိတ္၀င္အိတ္၀င္ရေနတယ္။ ပါရမီသာပါရင္ အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ ေတာထြက္မိသြားေလာက္ျပီ။ အခုေတာ႔ပါရမီနည္းေတာ႔ ဟန္ဒါဆန္ေ၀႔ဖ္ေလာက္အထိပဲ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ျပီး ျပန္လာေနမိတယ္။
အခုတေလာ ရပ္ကြက္ထဲမွာၾကားရတာက သြားေလသူၾကီးမ်ားခမ်ာ ျမိဳ႕ေမတၱာခံယူတဲ႔သားမ်ားသာျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ဂီတပါရမီရင္႔သန္ေၾကာင္း၊ တစ္မိေပါက္တစ္ေယာက္ထြန္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိတစ္မိကို အလားတူႏွစ္ေယာက္မေမြးေပးလုိက္ေသာေၾကာင္႔ မျမင္ဖူးေပသည္႕တုိင္ ေက်းဇူးအထူးတင္ရိွၾကေၾကာင္း။ မွတ္မိေနေသာ စာသားေလးအနည္းငယ္အခါအခြင္႔သင္႔တုန္းရြတ္ဆိုခြင္႔ျပဳပါရန္ .......
I am very fond of sunsets. Let's go this moment and look at a sunset.
But we shall have to wait....
Wait for what?
Wait until it's time for the sun to set ...............Eupery ရဲ႕ The Little Prince ထဲက ဇာတ္ကြက္ေလးပါ။ ေန၀င္ခ်ိန္အထိေတာ႔ ေစာင္႔ၾကည္႕ရဦးမွာ .....။ ေန၀င္သြားတာကို ေစာင္႔မွ ေန၀င္ခ်ိန္ကိုျမင္ရတတ္သလို ... အေျပာင္းအလဲဆိုတာကလည္း ေစာင္႔ၾကည္႕ရင္ျမင္ရတတ္ပါတယ္။
Self-repect and honor cannot be protected by others ဆိုတဲ႔ ဂန္ဒီၾကီးရဲ႕ စကားကိုလည္း ၾကားေယာင္မိပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္မွာ ဂုဏ္သိကၡာမရိွေတာ႔ရင္ ဘာေတြက်န္ေသးလဲလုိ႕စဥ္းစားၾကည္႔ပါတယ္။ တျခားအရာေတြက်န္ေနေသးျပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေလးစားစရာေလးမွ မက်န္ေတာ႔ရင္လည္း အေတာ္ေလး အခံရခက္ႏိုင္ပါတယ္။
ကေလးေတြကိုအထင္မေသးနဲ႕
ဒီဘိုးႏိုးၾကီးကစာအုပ္တစ္အုပ္ေရးပါတယ္။ Think!! before it's too late. ဆိုတဲ႔စာအုပ္ပါ။ လူဆိုတာ ေတြးတတ္တဲ႔သတၱ၀ါျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အေတြးအေခၚေကာင္းတာကို သေဘာက်မိပါတယ္။ ၄ ႏွစ္သားေလာက္ပဲရိွတဲ႔ကေလးတစ္ေယာက္ကိုမိဘေတြက ဘုရားေတြလုိက္ပုိ႕ရင္း ေတြ႕သမွ် ရုပ္ပြားေတာ္ဦးခ်ခုိင္းေတာ႔ ပထမေတာ႔ကေလးက ဦးခ်ပါတယ္။ေနာက္ေတာ႔သူလည္း ပ်င္းလာပံုရပါတယ္။ ေျမၾကီးေပၚလဲခ်ျပီး ၃၆၀ ဒီဂရီ ဦးခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္။ သူအားလံုးရိွခိုးျပီးသြားျပီလို႕ေျပာပါတယ္။ အဲဒီလိုကေလးေတြ ဥာဏ္ေကာင္းသလို လူၾကီးေတြလည္း ဥာဏ္ေကာင္းဖုိ႕လုိပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ တူၾကီးလွ်င္ေပ၊ လူၾကီးလွ်င္ေတ ဆိုတာမ်ိဳး၊ ေယာင္ၾကီးလွ်င္ငိုက္၊ လူၾကီးလွ်င္မိုက္ဆိုတာမ်ိဳးေတြျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေတာ္မွန္းသိေစခ်င္ရင္မတူေအာင္လုပ္ရတယ္။
ံHerbert Simon ဆိုတာ Phychologist တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ေၾကာင္႔ saisfice ဆုိတဲ႔စကားလံုးတစ္လံုးတိုးလာပါတယ္။ satisfy နဲ႕ suffice ကိုေပါင္းလုိက္တာပါ။ တစ္ျခားသူေတြေရးရင္စာလံုးေပါင္းမွားတာျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပမယ္႔ Simon ကိုၾကေတာ႔ထြင္တယ္လို႕သတ္မွတ္လို္က္ပါတယ္။ Shakespearစာေတြ ဆိုရင္ နားလည္ဖုိ႕သူ႕အတြက္သီးျခားထုတ္ရတဲ႔အဘိဓာန္အတြဲလုိက္ထုတ္ရပါတယ္။ မတူညီမႈဟာ Distinct ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔တစ္ခုနားလည္ထားရမွာက ဆင္သြားရင္လမ္းျဖစ္တယ္ဆိုတဲ႔ေနရာမွာ ဆင္ပါတဲ႔ ၾကက္ဆင္ေတြအတြက္ စကားပံုမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုလည္းသိသင္႔ပါတယ္။
စာဖတ္နာသူေတြ
စာမ်ားမ်ားဖတ္ထားတာဟာ ပရုဖ္ရီဒါတစ္ေယာက္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမယ္လုိ႕ေတာ႔ အာမမခံႏိုင္ပါဘူး။ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမယ္လို႕လည္း အာမမခံႏိုင္ပါဘူး။ စာေၾကာင္တယ္ဆိုတဲ႔စကားလည္းရိွပါတယ္။ တကယ္ရိုးသားတဲ႔စိတ္နဲ႕စာကိုဖတ္ႏိုင္ဖုိ႕နဲ႕ ေကာင္းတာေတြကို ကုိယ္ပိုင္လုပ္ႏိုင္ဖုိ႕ဟာ စာေပရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္လည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ မျဖစ္ခ်င္လည္းမျဖစ္ပါဘူး။ သတင္းစာကို ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ဖတ္လာတဲ႔သူတစ္ေယာက္ဟာ နာေရးနဲ႕ေၾကာ္ျငာအေၾကာင္းအေတာ္ေလးသိတာကလြဲရင္ ဘာမွ ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ထားလည္းမေကာင္းတဲ႔အျပင္ စာထဲမွာပါတာေတြမွတ္မိတဲ႔သူေတြကေတာ႔ လက္ေပါက္ကပ္တဲ႔ အျငင္းသမားတစ္ေယာက္ထက္ပိုျပီးျဖစ္လာစရာမရိွပါဘူး။ စာဖတ္နာတယ္ဆိုတာဟာလည္း စာကုိနားလည္တယ္လုိ႕အာမခံခ်က္မေပးႏိုင္ပါဘူး။ ၂၀၁၀ မွာ သင္ဖတ္ဖူးသမွ်ဟာ ၆၀ တန္ portable hardisk ထဲက အခ်က္အလက္ေတြနဲ႕ယွဥ္ရင္ေတာင္ အေတာ္ေလးနည္းႏိုင္ပါတယ္။ Knowledge is cheap now. စာမ်ားမ်ားမဖတ္ေပမယ္႔ကိုယ္ပိုင္အျမင္ရိွတာဟာ ေခ်ာင္းဆိုးခါနီးေတာင္ အကိုးအကားနဲ႕ဆိုးရတဲ႔ စာဖတ္နာသူေတြထက္ေတာ႔ သက္ေသာင္႔သက္သာရိွပါတယ္။
မသိတာေတြကို မေတြးနဲ႕။
အဲဒီလိုေျပာရင္ ဖီေလာ္တက္ခဲ႔ၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေသာ္ကားတယ္လာေျပာေနၾကမယ္။ ဟိုတစ္ေလာကဖတ္လိုက္တာတစ္ခုက Don't think if you can google တဲ႔။ Google မွာရွာလုိ႕ရရင္မေတြးနဲ႕တဲ႔။ အဲဒါက တကယ္ေတာ႔ေစတနာနဲ႕ေျပာတာပါ။ ကိုယ္႔ထက္ေကာင္းတဲ႔ ေခါင္းေတြရိွေနရင္ သိပ္အပင္ပန္းမခံပါနဲ႕။ ေရွ႕ဘ၀က ကုိယ္မဟုတ္တဲ႔သူက အကုသိုလ္လုပ္လုိ႕ သူမဟုတ္တဲ႔ကိုယ္က ခံေနရတာ မတရားဘူးေတြ ဘာေတြ ေအာ္မေနပါနဲ႕ ....။ သက္ေသာင္႔သက္သာေနပါ။ ေခါင္းနဲ႕တန္သေလာက္ေတြးပါ။
ျမန္မာေတြပညာေရးအေျခခံမေကာင္းပါ။
အဲဒီလိုေျပာရတာလည္းကိုယ္ေပါင္ကုိယ္လွန္ေထာင္းရာေရာက္ပါတယ္။ ကမာၻရြာၾကီးဆိုတဲ႔စကားေတာင္ အခုအခ်ိန္မွာ Cliche ျဖစ္ေနပါျပီ။ ကမာၻကုိ ေျမပံုမေပၚခင္က အေနအထားျပန္ေရာက္ေနတာ အေတာ္ေလးၾကာပါျပီ။ ေျမပံုေတြေပၚလာေတာ႔မွ ႏိုင္ငံေတြသတ္မွတ္ျပီး မ်ဥ္းေလးေတြကို ၾကည္႕ျပီး ကိုယ္႔ႏွုိင္ငံ၊ သူ႕ႏိုင္ငံေတြျဖစ္ကုန္တာဆိုေတာ႔ ေျမပံုေတြမေပၚခင္ကဆိုရင္ ကမာၻၾကီးဟာ ေနထိုင္စရာတစ္ခုတည္းေသာ ေနရာက်ယ္ၾကီးပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာဟန္ျပဗန္းျပ ပညာေရးနဲ႕ တကယ္ေတာ္တဲ႔ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကိုေမြးမထုတ္ေပးႏိုင္ဘူးဆိုတာကို သိဖုိ႕အခ်ိန္အေတာ္ေႏွာင္းေနပါျပီ။ ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာတတ္အညႊန္းကိန္းဟာ ဘြဲ႕ရဆိုက္ကားသမားဦးေရနဲ႕တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးမက်သလို စပယ္ယာလုိက္ေနတဲ႔ အေ၀းသင္ေက်ာင္းသားအေရအတြက္နဲ႕လည္း အခ်ိဳးမညီပါဘူး။ သိပၸံပညာရွင္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ သင္ၾကားေပးႏိုင္ခဲ႔သလဲ။ လူမ်ားလုပ္ထားတဲ႔ tHESIS ထဲကမကူးတဲ႔ mASTER ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေမြးထုတ္ျပီးျပီလဲဆိုတာကေန စျပီး ... က်ဴရွင္တက္ေနရတဲ႔မူၾကိဳေက်ာင္းသားၾကီးျပႆနာအထိ ရွဳပ္ေထြးေနပါတယ္။ အဲဒီေလာက္သင္ေနတာေတာင္မတတ္တာဟာ ပညာေရးကိုက သင္လို႕မတတ္တဲ႔ပညာေရးျဖစ္ေနလို႕လည္းျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ မလိုအပ္ဘဲ ျမန္မာစာကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာသင္ေနရတဲ႔ျပႆနာကိုလည္း နားမလည္ပါဘူး။ အဂၤလိပ္ေတြကို ဆယ္႔သံုးႏွစ္ အဂၤလိပ္စာသင္ေပးတဲ႔ေက်ာင္းေတြမွာ တက္ခုိင္းၾကည္႕ရင္ သူတို႕လည္း အဂၤလိပ္စကားေတာင္ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္ပါေတာ႔မလားေတြးမိပါတယ္။ ဘာသာစကားကို စာလုိသင္ရင္ ဘာသာစကားလည္းမတတ္၊ စာလည္းမတတ္မ်ားျဖစ္ကုန္သလားဆိုတာလည္းေတြးၾကည္႕ဖုိ႕ေကာင္းပါတယ္။ ပညာေရးဟာ ကေလးေတြကို သဘာ၀ကို စိတ္၀င္စားေစရပါမယ္။ ဘာလုိ႕ျဖစ္တာလဲဆိုတာကို စူးစမ္းေစရပါမယ္။ ဒါေၾကာင္႔ဆိုတာကိုပဲ အေျဖေတြေပးေနတဲ႔အခါ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ လမ္းေဘးမွာ ေတြ႕ေနတဲ႔ ေစ်းသည္ ၁၂၀ ကိုေမ႔ျပီး စာအုပ္ထဲက ေခါင္းရြက္ဗ်က္ထိုး ေစ်းသည္ငါးမ်ိဳးမွာပဲ ဂိတ္ဆံုးသြားပါတယ္။ သခ်ၤာကို အဆင္ျမင္႔သခ်ၤာဆိုတာေတြကိုပဲ ငါးႏွစ္ေလာက္ သင္ခဲ႔ေပမယ္႔ အဲဒီသခၤ်ာကို ဘယ္ေနရာမွာ သံုးမွန္း ေနာက္ထပ္ ငါးႏွစ္အၾကာမွသိပါတယ္။ ေက်ာင္းပညာေရးဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဘက္စံုေအာ္ေနေအာ္ေန ဘက္စံုထူးခြ်န္မႈကို အားမေပးပါဘူး။ ဘာလုိ႕ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ စိတ္၀င္စားတဲ႔ဘာသာရပ္ကိုပဲ သင္ယူလို႕မရႏိုင္တာလဲ။ ဘာလုိ႕ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ အရည္အခ်င္းျပည္႕မီတဲ႔စိတ္ရွည္တဲ႔ဆရာေတြနဲ႕ သင္ယူခြင္႔မရတာလဲ။ ဘာလုိ႕ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ စာၾကည္႕တုိက္ေတြဟာ ေပ်ာ္စရာေနရာမျဖစ္တာလဲ။ ဘာလို႕ကြ်န္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းသားေတြဟာ ကိုယ္ခႏၶာအလးခ်ိန္ရဲ႕ႏွစ္ဆရိွတဲ႔စာအုပ္ေတြနဲ႕ေက်ာင္းကိုသြားေနရတာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြဟာ တျခားႏိုင္ငံက သာမန္လူေတြထက္ ဥာဏ္ပိုေကာင္းရဲ႕သားနဲ႕ ဘာလို႕ မလုိအပ္ဘဲ ေက်ာင္းေတြမွာ အခ်ိန္ပိုျဖဳန္းၾကရတာလဲ။ ဘာလုိ႕ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြဟာ မလုိအပ္တဲ႔ဘာသာေတြကို အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီးပိုေပးျပီး ခဲရာခဲဆစ္က်က္ခဲ႔ၾကရတာလဲ။ ကြွန္ေတာ္တို႕ေတြဟာ ညံ႕မွာေၾကာက္လုိ႕ ပိုညံ႕သြားတယ္လို႕ထင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ ကေလးေတြကို လံုလံုေလာက္ေလာက္ညံ႕ခြင္႔ေပးသင္႔တယ္။ ေက်ာင္းမွာ ထိုင္းသြားတဲ႔ဥာဏ္ရည္ကို အိမ္မွာ ဖြံ႕ျဖိဳးေအာင္ၾကိဳးစားသင္႔တယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေမြးကတည္းက အန္ဆိုက္ကလုိပီးဒီးယားကို အလြတ္က်က္ခိုင္းရင္ သူ႕အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေလာက္ဆို အေတာ္ေလး ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာျဖစ္ႏိုင္လာပါတယ္။ အန္ဆိုင္ကလုိပီးဒီးယားအျပင္ ပိဋကတ္ သံုးပံုကိုပဲ အခ်ိန္ပိုင္းက်က္ခိုင္းထားလုိက္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကေလးေတြ အေတာ္႔ကို ျပည္႕စံုသြားမွာလို႕ထင္တဲ႔သူေတြလည္းထင္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်က္အလက္အသားေပး ပညာေရးကို စိတ္ပ်က္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ သုညကို ဘယ္ကရသလဲဆိုတာကို သင္ေပးတဲ႔ပညာေရးမ်ိဳးလုိပါတယ္။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္နာရီရိွရင္ အနာေလာ႔က္ နာရီၾကည္႕တတ္ဖို႕မလုိဘူးဆိုတာကိုလည္းလက္ခံေပးတဲ႔ပညာေရးမ်ိဳးလိုပါတယ္။ ကေလးေတစ္ေယာက္ စာသင္ခန္းထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ သင္လုိ႕မတတ္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာသင္ႏိုင္တဲ႔ ကစားကြင္းမွာစာသင္ၾကည္႕ဖုိ႕လိုပါတယ္။ မေပ်ာ္ရင္ စာသင္လုိ႕မရဘူးဆိုတာကို ယံုၾကည္တဲ႔ဆရာေတြကိုယ္တုိင္ ကမာၻမွာ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးအဖ်က္လက္နက္ဟာ အသံုးမက်တဲ႔ဆရာေတြဆိုတာကိုသိဖုိ႕လိုပါတယ္။ အေျခခံမွာမွားယြင္းခဲ႔တဲ႔ပညာေရးဟာ အဆင္႔ျမင္႔တဲ႔အခါ ပိုျပီးမွားယြင္းလာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ MIT က course သင္တယ္ဆိုပါစုိ႕ ... ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အင္ဂ်င္နီယာဟာ MIT ရဲ႕ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္မလာေသးပါဘူး။ Course ထက္ အေရးၾကီးတာေတြရိွေနပါေသးတယ္။ ပညာေရးဟာ ကေလးကစားသလို ရြံ႕နဲ႕အရုပ္လုပ္သလို ေဆာ႔စရာမဟုတ္ပါဘူး။ Selected Few ေတြမရိွဘဲ Bottom Zeros ေတြကို phD ေပးေနရတဲ႔ပညာေရးရဲ႕အလားအလာကုိလည္း ရင္ေလးပါတယ္။ သင္ေနတဲ႔သူေတြကိုယ္တုိင္ ကိုယ္႔ဘာသာတတ္ျပီလားေမးဖုိ႕လိုပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္မသိတဲ႔သူဟာ တပည္႕ေတြကို ဘာေတြသင္မယ္လုိ႕စိတ္ကူးထားသလဲဆိုတာကိုက စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေတြေျပာရင္ ေဒါေတြပါကုန္ပါမယ္။ အေျခခံမေကာင္းရင္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အေတာ္ၾကီးခက္ခက္ခဲခဲလုပ္ရပါတယ္။ ေလ႔လာတဲ႔နည္းစနစ္မွန္ရင္ ဘာပဲသင္သင္ အလြယ္တကူတတ္ႏိုင္ပါတယ္။ အေျခခံမေကာင္းတာကို မေကာင္းမွန္းမသိတာက အေတာ္ေလးေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ ေမးခြန္းထုတ္တတ္ဖုိ႕ဦးစားေပးတဲ႔၊ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အျမင္ကို အေလးထားတဲ႔ပညာေရးစနစ္ရိွလာရင္ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ထူးခြ်န္ေျပာင္ေျမာက္တဲ႔ အေတြးအေခၚကိုလည္း ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္လာတဲ႔ပညာေရးျဖစ္လာပါမယ္။ အျခခံကိုက က်ဴရွႈင္တက္ရတဲ႔မူၾကိဳဆိုရင္ေတာ႔ .....ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေမွ်ာ္လင္႔သင္႔တာ ေစ်းသက္သာတဲ႔ ပုဂၢလိကပညာေရးပဲျဖစ္ေနႏုိင္ပါတယ္။ ............။
Bottom Billion အတြက္ဒုတိယနည္းလမ္း
ဒါကိုတင္ျပတာကေတာ႔ ကမာၻက ပညာရိွတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး။ ေပါက္ကရေတြအမ်ိဳးစံုေျပာေလ႔ရိွတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ိဳလီဟာ ဆင္းရဲတဲ႔ႏိုင္ငံက ကေလးသံုးေယာက္ေမြးစားတဲ႔အတြက္ ကမာၻမွာ ဂ်ိဳလီလိုလူ 0.35 billion ေဖာ္ထုတ္ဖုိ႕ပဲလုိတယ္လုိ႕သူက သံုးသပ္ပါတယ္။ သူအယူအဆကိုေတာ႔ သူ႕ဘာသာသူ အေတာ္ေလးခိုင္မာပံုရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အသင္းဖြဲ႕တာကိုတင္ျပပါတယ္။ ဆင္းရဲသားတစ္သိန္းပါတဲ႔အသင္းဆိုျပီး အသင္းေလးေတြဖြဲ႕ထားျပီး ေဘာလံုးကလပ္ပိုင္တာထက္ ဆင္းရဲသားတစ္သင္းပိုင္တာက ပိုဂုဏ္ရွိတယ္ဆိုတဲ႔အယူအဆကိုေဖာ္ထုတ္သင္႔တယ္လို႕ဆုိပါတယ္။ အန္တာတီးကားမွာ ေရခဲေတြေပ်ာ္တယ္ဆိုတုန္းကလည္း သူက ျမန္မာျပည္က ေရခဲစက္ေတြကေရခဲေတြအန္တာတီးကားကိုျပန္ေမွ်ာဖုိ႕ဘာလုိ႕မၾကိဳးစားတာလဲ
ဆိုတဲ႔ေျပာင္ေျမာက္တဲ႔ အယူအဆကိုေဖာ္ထုတ္ဖူးပါတယ္။ အခုလည္း သူ႕ရဲ႕ အယူအဆအတြက္ အေထာက္အထားရွာေနပါတယ္။ Good Luck Buddy :)။ Here is my contribution for your research :
“I’m drawn to kids that are already born. I think some people are meant to do certain things, and I believe I’m meant to find my children in the world somewhere and not necessarily have them genetically.” (Jolie)
ေရလိုက္ငါးလုိက္
ေရလုိက္ငါးလုိက္ဆိုတဲ႔စကားလံုးကို အိုင္ထဲကငါးေတြနားမလည္ၾကဘူး။ တခါဖတ္ဖူးတာ လိပ္ေတြဟာ ဘာလို႕လမ္းမမွားၾကသလဲဆိုတာကိုသတိရတယ္။ သူတုိ႕ေတြက ကမာၻရဲ႕ လွ်ပ္စစ္သံလုိက္သေဘာတရားကိုနားလည္ၾကတယ္လုိ႕ပါပါတယ္။ ေမြးရာပါ ရူပေဗဒကြ်မ္းက်င္သူလိပ္ေတြလုိ႕ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ငါးေတြမွာလည္း ေရစီးေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင္႔ေရေႏြးစီးေၾကာင္းနဲ႕အတူလုိက္သြားတဲ႔ငါးေတြအေၾကာင္းဖတ္ၾကည္႔ပါတယ္။ သူတို႕ဘ၀ၾကီးဟာအဲဒီေရစီးေၾကာင္းနဲ႕အတူပါသြားတယ္။ ၾကီးျပင္းတယ္။ အရြယ္ေရာက္တယ္။ အိမ္ေထာင္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ငါးေတြက ငါးပ်ိဳၾကီးေတြလုပ္တယ္။ သူတို႕အတြက္ေတာ႔ အဲဒီေရစီးေၾကာင္းဟာ သံသရာပါပဲ .......။ ေတြးၾကည္႕ဖုိ႕ေကာင္းတာက ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္္း လူ႕ဘ၀ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ ေရလုိက္ငါးလုိက္လုပ္ေနတဲ႔ငါးေတြနဲ႕မ်ားတူေနျပီလားဆိုတာကိုပါ။ ပိုဆိုးတာက အဲဒီေရစီးေၾကာင္းက ဘယ္ကိုသြားေနတာလည္းမေသခ်ာေသးတာပါပဲ။ ေျပာင္းျပန္ျပန္ကူးမယ္ဆိုမွ ေရမကူးတတ္ေတာ႔တာ အေတာ္ေလးၾကာျပီဆိုတာကိုသတိရတယ္။ ကိုယ္ေဖာ႔လုိက္္လာတဲ႔သကၠရာဇ္တစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ နည္းနည္းေတာ႔ျပန္ေပးဆပ္ရဦးမွာေပါ႔ ......။ ဘ၀ဆိုတာ စိတ္နဲ႕တန္သလုိျဖစ္တာပဲမဟုတ္လား။
Zephyr.
NOTES:
ေရွ႕တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ဆိုရင္ Blogႏွစ္ႏွစ္ျပည္႕ပါမယ္။ ကုိယ္ေရးထားတဲ႔ပို႕စ္ေတြျပန္ဖတ္ျပီး သံုးသပ္ျဖစ္ပါတယ္။ မႏွစ္က စိတ္ခ်မ္းသာသလို ဒီႏွစ္လည္းစိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ဘ၀မွာ သိပ္အမ်ားၾကီးမလုိပါဘူး .... စိတ္ခ်မ္းသာလက္ခ်မ္းသာနဲ႕ ကိုယ္၀ါသနာပါတာကိုယ္လုပ္ေနဖို႕ပဲလိုတယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။ Concerntration အမ်ားၾကီးလုိအပ္တဲ႔စာေတြကို မေရးဘဲေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးေတြပဲေရးတာကလည္း ရံုးကေနဖတ္ရလြယ္ဖုိ႕ပါ။ :P။
