ႏွစ္သစ္တစ္ခုအစျပဳျခင္း

ႏွစ္သစ္တစ္ခုအစျပဳျခင္း

အရင္တစ္ေခါက္ကေျပာခဲ႔ဖူးပါတယ္။ စင္ကာပူမွာ တရားပြဲဆို အြန္လုိင္းကနာတာပိုျပီးကုသိုလ္ရစရာရိွတယ္ဆိုတာေလးပါ။ အထူးသျဖင္႔ လူၾကပ္ရင္ ထမီတလႊားလႊားနဲ႕ လူေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္ဝင္တတ္တဲ႔ ကေလးမေတြနဲ႕၊ တရားပြဲကို ဇာတ္ပြဲလို ေနရာဦးတဲ႔သူေတြနဲ႕ တရုန္းရုန္းျဖစ္လို႕၊ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနနာခ်င္ပါတယ္။ လူထူျပီး ဆူရင္ သမာဓိမရပါဘူး။ သမာဓိမရရင္ အာရံုေတြဟာ သိစိတ္မွာ မျမဲျမံသလုိ၊ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈဆိုတာမ်ိဳးလည္းမျဖစ္ပါဘူး။ ေဒါမနႆျဖစ္ေနရရင္ပိုေတာင္ဆိုးရြားသြားႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ျခြင္းခ်က္အေနနဲ႕ က်ယ္က်ယ္ျပဳျပဳဓမၼသဘင္ေတြကိုေတာ႔ အင္မတန္ႏွစ္သက္ပါတယ္။

မေန႕ည ၂၀၁၄ ရဲ႕ ပထမဆံုးေန႕မွာ ကုသိုလ္လည္းရ၊ စိတ္ထားလည္းျဖဴစင္၊ အသိဉာဏ္လည္းတုိးတက္ေအာင္ တရားသြားနာလုိက္ပါတယ္။ တရားနာတဲ႔အက်ိဳးတရားေတြမွာ ဘာကိုၾကိဳက္သလဲဆိုရင္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္မတူေလာက္ဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ႔ ဓမၼႆဝနကုသိုလ္ထက္ ဒိ႒ဳဇုကမၼဆိုတဲ႔ အယူေျဖာင္႔ဖုိ႕ဆိုတဲ႔ အက်ိဳးကို ပိုႏွစ္လိုပါတယ္။ အခုမေကာင္းေသးတာဟာ တရားနာျပီးရင္ေကာင္းရလိမ္႔မယ္။ မေျဖာင္႔ေသးတာ ေျဖာင္႔ရလိမ္႔မယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ဟာ ရွည္လ်ားတဲ႔ျဖစ္စဥ္ပါ။ နမူနာေပးရရင္ အရင္တုန္းက ကုန္းေနသတၱဝါၾကီးေတြ ေရထဲဆင္းခါစမွာ ေရအေၾကာင္းဘာမွမသိပါဘူး။ ေဝလငါးဆိုပါေတာ႔။ ကုန္းေပၚမွာေနခဲ႔တာနဲ႕ ေရထဲမွာေနတာနဲ႕ အကြာၾကီးကြာတယ္။ ကုန္းေပၚက ပညာဟာ ေရထဲမွာ အသံုးဝင္ခ်င္မွဝင္ေတာ႔မွာ။ မေသဖုိ႕အတြက္ကို သူ ေရထဲမွာ ေနနည္းကိုသင္တယ္။ တျဖည္းျဖည္းျပင္ယူတယ္။ သူနဲ႕ေခတ္ျပိဳင္ ဒိုင္ႏိုေဆာ တစ္ေကာင္မွမက်န္ေတာ႔ေပမယ္႔ ေဝလငါးဟာ အခုအထိ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ရွင္သန္ေနထုိင္ေနႏိုင္ေသးတာေတြ႕ရတယ္။ အယူေျဖာင္႔ေအာင္လုပ္တယ္ဆိုတာ အမွန္ေတာ႔ ေျဖာင္႔မတ္သူတုိ႕ရဲ႕ လမ္းစဥ္ကို အသားက်ေအာင္ျပဳလုပ္ယူတာပါပဲ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာင္းလဲယူဖုိ႕ ေလ႔လာၾကိဳးစားျခင္းလည္း မည္ပါတယ္။ အယူမွားဟာ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးပါပဲ။ တဏွာနဲ႕ ေကာင္းတဲ႔ဘဝေတြကိုေရာက္ႏုိင္ေသးေပမယ္႔ အယူမွားနဲ႕ ေကာင္းတဲ႔ဘဝကိုေရာက္စရာမရိွပါဘူး။ တဏွာနဲ႕ ေသာတပန္တည္ႏုိင္ေသးေပမယ္႔၊ ဒိဌိနဲ႕ေတာ႔ ေသာတပန္မတည္ႏုိင္ေတာ႔ပါဘူး။ အယူမွားရိွတာဟာ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင္႔ အယူမွားကို အယူမွန္ျဖစ္ေအာင္ ေျဖာင္႔တဲ႔အလုပ္ကို လုပ္တာဟာ အေရးအၾကီးဆံုးလို႕ျမင္ပါတယ္။ ဆရာနႏၵာသိန္းဇံရဲ႕စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ ေလးသမားဟာ ျမားကို အပူေပးလုိက္ ေျဖာင္႔လုိက္လုပ္တာေလးကို သတိရပါတယ္။ ေျဖာင္႔တဲ႔ျမားမွ ပစ္မွတ္ဆီတည္႕တည္႕သြားႏုိင္ပါလိမ္႔မယ္။ အဲဒီလိုယံုၾကည္ပါတယ္။

သီတဂူဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားပြဲကို မနာဖူးပါဘူး။ အေခြေတြေတာ႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနာဖူးတယ္။ ဆရာေတာ္႔ကို သေဘာက်တာေတာ႔ အိႏၵိယအေၾကာင္း ပိုင္ႏုိင္လုိ႕ပါ။ လက္ရိွ အိႏၵိယေျမပံုနဲ႕တုိက္ၾကည္႕ျပီး အျဖစ္အပ်က္ေတြပိုျမင္သာတယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။ သီတဂူဆရာေတာ္ရဲ႕ ေနာက္ထပ္ၾကည္ညိဳစရာအရည္အခ်င္းတစ္ခုကေတာ႔ လူမႈေရးလုပ္ငန္း၊ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္ႏုိင္ျခင္းျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္တုိင္လည္း လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ တတ္ႏိုင္သေလာက္လုပ္ေပးခ်င္တဲ႔အတြက္ ဒီလုိလုပ္ေနတဲ႔သူေတြ႕ရင္လည္း မေလးစားဘဲ မေနႏိုင္ဘူး။ တျခားဘုန္းၾကီးေတြလည္း ဒီလုိ ဘုန္းၾကီးမ်ိဳးကို အတုယူသင္႔တယ္။

တရားပြဲစစခ်င္းမွာ ဘုရားစာေတြဆိုၾကတယ္။ ျမန္မာအမ်ားစုဟာ နားမေကာင္းၾကဘူးထင္တယ္။ ပါဠိစာေပမွာ ဝစၥႏွစ္လံုးေပါက္အသံမရိွဘူး။ ဘန္ေတကို ဘန္းေတလိုထြက္တာေတြ႕တယ္။ ကာလေရြ႕ေလ်ာသြားရင္ အရွင္ျမတ္ေတြကေန ဘန္းေတြျဖစ္ကုန္လိမ္႔မယ္။ မစ္တာကို မ်စ္တာလုိ႕ထြက္တယ္။ အာမဘန္ေတကို ပါ၏အရွင္ဘုရားအပိုထပ္ထည္႕တာေတာ႔ ျမန္မာဆန္ဆန္အဆစ္ေပးတာ။ အာမဘန္ေတမွာကို ပါ၏အရွင္ဘုရားပါျပီးသား။ အဆစ္ေပးတာျဖစ္ရမယ္။ နားနဲ႕ေသာတနဲ႕ဟာအတူတူကို နားေသာတဆင္ၾကပါလို႕ အပိုထည္႕ေျပာတာမ်ိဳးထင္ပါရဲ႕။ ျမန္မာေရွးေဟာင္းကဗ်ာမွာပါတဲ႔ စံုေတာျပားဆိုတာလိုမ်ိဳး၊ စံုကလည္းေတာ၊ ေတာကလည္းေတာ၊ ျပားကလည္းေတာ ဆိုေတာ႔ ေတာေတာေတာ လုိ႕ေျပာတာမ်ိဳး။ ရာဇကုမာရ (ရာဇ=ဘုရင္၊ကုမာရ=သား) ဘုရင္႔သား၊ မင္းသားလုိ႕ အဓိပၸာယ္ရျပီးသားကို ရာဇကုမာရမင္းသားဆိုျပီး မင္းသားေနာက္တစ္လံုးအပိုထည္႕တာနဲ႕ဆင္တယ္။ ဘဂဝါဘုရားကသာ၊ ေဒသနာ တရားျပကာ ဆုိတဲ႔ ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးသီခ်င္းမွာလည္း ဘဂဝါဟာလည္း ဘုရား၊ ေဒသနာဟာလည္းတရားပဲဆုိေတာ႔ ျမန္မာလိုနားလည္ရရင္ ဘုရားဘုရားကသာ တရားတရားျပကာ လို႕နားလည္မိတယ္။က်ေနာ္႔အလုပ္ေတာ႔မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာစာကြ်မ္းက်င္သူမ်ားရဲ႕အလုပ္ပါ။ ၾကားရတာကိုေျပာျပတာ။  ဘုရားစာေတြဘာေတြေတာ႔မသိဘူး။ နားနဲ႕ၾကားတာကိုေျပာတာ။ သဒၶါကို ပါဠိမွာဖိသံက သဓ္ မွာရိွတယ္။ သဓ္ ဒါလို႕ တိတိက်က်ထြက္တယ္။ ျမန္မာေတြက သဒါလုိ႕ထြက္တယ္။ မွားတယ္ေတာ႔မဟုတ္ဘူး။ ပါဠိ broken လႊတ္ေနတဲ႔သေဘာေပါ႔။ ဖိသံေဖာ႔သံေပ်ာက္သြားတယ္။ အသက္နည္းနည္းၾကီးလာရင္ေတာ႔ ပါဠိလိုတတ္ေအာင္သင္ဦးမယ္။ အခုေတာ႔ မအားေသးဘူး။ အေဝရာဟြန္တုကို အေဝရာဟြန္းတုဆိုျပီး ဟြန္းတီးတဲ႔သူေတြရိွတယ္လုိ႕ ဘုိးေတာ္သာႏုိးေျပာဖူးသလားမသိဘူး။ ဒီအဘိုးၾကီးကလည္း ေပါက္ကရသိပ္ေျပာတတ္တယ္။

ပတၲိဒါနဆိုတာ ေကာင္းမႈကိုေဝမွ်တယ္ဆိုတဲ႔သေဘာေပါ႔။ တရားပြဲမသြားႏုိင္တဲ႔သူေတြအတြက္ ေရးလုိက္တယ္လုိ႕ မွတ္ခ်င္လည္းမွတ္ၾက။ သတိထားမိတာၾကာျပီ။ တရားပြဲလာတဲ႔သူေတြက နယ္သူနယ္သားေတြမ်ားတယ္။ ျပီးေတာ႔ ရုပ္လည္းမေခ်ာၾကတာမ်ားတယ္။ ရုပ္ေခ်ာတဲ႔သူေတြက ကလပ္ဘ္ပဲသြားၾကသလားမသိဘူး။ တရားပြဲလာတဲ႔သူေတြထဲမွာေတာ႔ အေခ်ာအလွ တယ္ရွားတာပဲ။ နယ္ accent ေတြၾကားရလုိ႕ နယ္ေရာက္ေနသလုိပဲ။ အဲဒါေလးသတိျပဳမိတယ္။ ရန္ကုန္က မိဘေတြ တရားပြဲသြားတတ္တဲ႔ အေလ႔အက်င္႔ရိွေအာင္ မသင္ေပးလုိက္ၾကဘူးလုိ႕ထင္တယ္။ အဲဒါကို သတိျပဳၾကပါ။ ရန္ကုန္မွာ တတိယအရြယ္မတုိင္ခင္ ရိပ္သာသြားမယ္ဆိုတဲ႔လူက ခပ္ရွားရွားျဖစ္ေနတယ္။ ခက္တာက ဒုတိယအရြယ္မွာ အနိစၥသေဘာနဲ႕ ကိစၥေခ်ာကုန္ၾကတာမ်ားေနတာပဲ။ ဆင္ျခင္ၾကပါ။

တရားပြဲကေတာ႔ ဓမၼေဒါင္းလုဒ္မွာ ၆း၃၀ စမယ္လုိ႕ေရးတယ္။ အဲဒါေတာ႔ေသခ်ာတယ္၊ ဘယ္ေတာ႔မွ ၆နာရီခြဲအတိမစဘူး။ ဖိတ္စာမွာေတာ႔ ၇ နာရီ ခြဲစမယ္လုိ႕ေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ငယ္တုန္းက သင္ခဲ႔တဲ႔သခ်ၤာအရ ပ်မ္းမွ်ျခင္းယူျပီး ၇ နာရီေလာက္ အေရာက္သြားလုိက္တယ္။ အဝါေရာင္လိုင္းစီးတယ္။ pasir panjang မွာဆင္းတယ္။ သြားဖူးတာ ေလးခါေျမာက္ဆိုေတာ႔ အဆင္ေျပေျပေရာက္တယ္။ ရထားေပၚမွာကို ထမီနဲ႕ျမန္မာကေလးေတြေတြ႕တယ္။

ထံုးစံအတုိင္း ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ျဖစ္သြားျပီး ၇ နာရီ ေလးဆယ္႔ငါးမွာမွ စျဖစ္တယ္။ ဘုရားရိွခိုး၊သီလယူတာနဲ႕ဆို  ၈ နာရီ တစ္မိနစ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာမွ microphone ရဲ႕ gain(ထင္တယ္) ကျမင္႔ေနျပီး ထားတဲ႔  စပီကာ direction သိပ္မမွန္တာေၾကာင္႔ spike နဲ႕ noise နဲ႕တစ္လွည္႕စီျဖစ္ေနေတာ႔ ဘုန္းၾကီးက ဘုရားစာဆိုတာခဏရပ္ျပီး စပီကာေရႊ႕ခုိင္းရတယ္။ အသံဖမ္း အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ေလာက္ရိွမွ ဒါေတြကို ေကာင္းေကာင္းသိလိမ္႔မယ္ထင္တယ္။ သံုးတဲ႔ မုိက္ခ္အမ်ိဳးအစားက ေတာ္ေတာ္ေလးအေရးၾကီးတယ္။ ျပီးေတာ႔ တရားပြဲဆိုတာ အသံၾကည္ၾကည္ၾကားရဖုိ႕ပဲလုိတယ္။ သိပ္က်ယ္ဖုိ႕မလိုဘူး။ ဒါက အေျခခံအခ်က္။ အဲဒါကို လူဦးေရနဲ႕ၾကည္႕ျပီး စပီကာကို ေနရာခ်ရမယ္။ ျပီးေတာ႔ အလံုခန္းမဟုတ္ရင္ သူ႕ဆက္တင္ကို ပတ္ဝန္းက်င္အေနအထားနဲ႕လိုက္ေအာင္ညိွရမယ္။ အသံတုိးမွာကို သိပ္ေၾကာက္ေနသလုိျဖစ္ေနတယ္။ ေရာ႔ခ္ပြဲေတာ္မွမဟုတ္တာ၊ တုိးတုိးသက္သာနဲ႕ ျငိမ္ျငိမ္ေလးၾကားရရင္ရျပီ။ တစ္ေလွ်ာက္လံုး တဂ်ိဂ်ိျဖစ္ေနတာမေကာင္းဘူး။ အလကားနာရတဲ႔တရားပြဲ စပီကာသြားျဖဲၾကည္႕တယ္ေတာ႔မဟုတ္ဘူးေပါ႔။ ေကာင္းသည္ထက္ေကာင္းေအာင္အၾကံေပးတာ။ ေဒါက္တာနႏၵမာလာပြဲတုန္းကေတာ႔ မုိက္က ေအာက္ကိုက်က်လာမွာစိုးရိမ္တယ္လုိ႕ ဘုန္းဘုန္းကေျပာတယ္။ လူေတြက တရားနာရင္ ေညာင္းရင္ေရႊ႕တယ္ေနာ္။ ဘုန္းၾကီးက သိပ္ေရႊ႕လုိ႕မရဘူး။ ဘုန္းၾကီး အထိုင္ျပင္ရင္ လူေတြက ဂနာမျငိမ္ဘူးထင္တတ္လုိ႕၊ ဘုန္းၾကီးေတြက အျငိမ္ေဟာတာ။ အဲဒီေတာ႔ မုိက္က ငိုက္လာရင္ ဘုန္းၾကီးက ဒုကၡေရာက္ေရာ။ အမွန္ေတာ႔ microphone stand ကအစ လုိက္ေျပာတယ္ျဖစ္မွာစိုးလုိ႕ အရင္ကမေျပာခဲ႔ဘူး။ အမွန္ေတာ႔ spider mesh နဲ႕ တြဲေလာင္းခ်ိတ္တဲ႔ mic stand မ်ိဳးမွ ပိုအဆင္ေျပတယ္။ (ဒါေတြကို တရားပြဲလုပ္တဲ႔သူေတြဖတ္ၾကပါ။)

တရားဆို တိုမွတဲ႔။ ရွည္ရင္မမွတ္မိလို႕ထင္တယ္။ ရွင္သာရိပုတၱရာလို ေယဓမၼာေဟတုပဗၺဝါ ေလာက္နဲ႕ တရားရမယ္ဆုိအေကာင္းဆံုးပဲ။ အခ်ိန္က ကိုးနာရီအထိဆိုေတာ႔ တစ္နာရီေလာက္နဲ႕ေဟာရေတာ႔တယ္။ ေဟာတဲ႔အေၾကာင္းကေတာ႔ သိျပီးသားပါပဲ။ ဆယ္တန္းတုန္းက ပယ္ထားတဲ႔ စကားေျပတစ္ခုရိွတယ္။ "တုိင္းျပည္စည္ကားေၾကာင္း" ဆိုတာ။ အဲဒါေလးကိုေဟာတာ။ ဆယ္တန္းတုန္းကေတာ႔ ပယ္ထားရင္မဖတ္ဘူး။ ဆယ္တန္းျပီးေတာ႔ တစ္ေခါက္ျပန္ဖတ္ၾကည္႕တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အဘိုးေအာင္သင္းေရးတာနဲ႕ ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ဖတ္ၾကည္႕ျပီးၾကိဳက္တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းေလးပါပဲ။

ဘုန္းဘုန္းက ေနာက္တာထင္တယ္။ ဝိပႆနာမေဟာဘူး။ ပ်င္းစရာေကာင္းလုိ႕လို႕ေျပာတယ္။ လူေတြရယ္ၾကတာေတြ႕တယ္။ အမွန္ေတာ႔ ဒါဟာ ရယ္စရာမဟုတ္ဘူးပဲ။ ဝမ္းနည္းစရာလို႕သာေျပာရမယ္။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ ရဟန္းေတြဟာ ပရိတ္သတ္ေပၚမူတည္ျပီး နားလည္ေလာက္တာေဟာၾကတာ။ ဘုရားေခတ္တုန္းက ဒီဘဝနဲ႕ ဘာတရားမွမရႏုိင္တဲ႔သူမ်ိဳးမွ ေနာက္ဘဝေကာင္းေအာင္ ဒါန၊သီလေတြေဟာတာ။ ကိုယ္နဲ႕တန္သေလာက္တရားကိုပဲေဟာၾကတာ။ ဒါကိုနားမလည္ေတာ႔ ရယ္စရာထင္ၾကတာျဖစ္မယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ေတာ႔ အင္မတန္အေရးၾကီးတဲ႔တရားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းအတြက္ေတာ႔ အင္မတန္ ဉာဏ္ၾကီးၾကီးနဲ႕ဆင္ျခင္ရမယ္႔ တရားမ်ိဳးပါပဲ။ တုိက္ရိုက္မေရာက္ႏုိင္ဘူး။ ဘုရားဟာ အလကားေနရင္း တရားမေဟာဘူး။ အပိုလည္းမေျပာဘူး။ သူေျပာရင္ ကိေလသာျငိမ္းဖုိ႕ပဲ။ ဘာကို ဘယ္လုိေျပာသြားသလဲသိဖုိ႕ သိပ္အေရးၾကီးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ခ်ဥ္းကပ္ၾကည္႕လုိက္ရေအာင္။

ဝဇၨီ (Vajji) ဆိုတာ အိန္ဒိယေျမာက္ပိုင္းျမိဳ႕ေပါ႔။ ေျမပံုမွာရွာၾကည္႕လို႕ရတယ္။ အဲဒီျမိဳ႕ေလးအေၾကာင္းပဲ။

စစခ်င္း မိဖုရားတစ္ပါးက အသားတစ္ၾကီးေမြးတယ္။ အသားတစ္ေပမယ္႔ အသက္ရိွရင္ရိွမယ္ဆိုျပီးအိုးနဲ႕ထည္႕ျပီး ျမစ္ထဲေမွ်ာတယ္။ ရေသ႔ေတြေနတဲ႔ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ဆီေရာက္တယ္။ ရေသ႔ကလည္း အိုးဆယ္ရင္း အသားတစ္ေတြ႕ေတာ႔ မီးေတြဘာေတြကင္ျပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြးထားလုိက္တာ အသားတစ္က ႏွစ္ပိုင္းကြဲျပီး ကေလးႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သတဲ႔။ အေစာဆံုးဖန္ေပါင္းေခ်ာင္နည္းျဖစ္မယ္။ ဒီရေသ႔ရဲ႕ အစြမ္းအစမ်ိဳးအခုေတြ႕ရင္ Get that hermit a beer ေတြဘာေတြ ေအာ္ၾကဦးမွာ။ (Tiger beer ေၾကာ္ျငာေဟာင္းထဲကလို။) ရေသ႔ေတြေနတဲ႔ေနရာကို ရေသ႔ေခ်ာင္လုိ႕လည္းေခၚတယ္။ ျမန္မာျပည္က ဟာမစ္တစ္မွတ္တိုင္ဆိုတာ အရင္က ရေသ႔ေက်ာင္းေတြရိွလို႕ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္လို႕ ဘဝသစ္ဦးေအာင္ေက်ာ္ကေျပာဖူးတယ္။ အခုအျဖစ္အပ်က္ကေတာ႔ ဟာမစ္တစ္မွာျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး။ ေဝသာလီမွာျဖစ္တာ။ ေဝသာလီရဲ႕အဓိပၸာယ္က ၾကီးပြားျခင္းဆုိေတာ႔ ရခုိင္ေတြက အဲဒါကိုၾကိဳက္ျပီး ေဝသာလီလို႕ သူတုိ႕ဟာသူတုိ႕လုိက္လုပ္ၾကတာထင္တယ္။  ေသခ်ာေတာ႔မခန္႕မွန္းႏုိင္ပါဘူး။ သို႕ေသာ္လည္း အခုအသားတစ္ဟာေတာ႔ ရခုိင္ကမဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္။

ရေသ႔ေတြက ကေလးေတြရလာရင္ ခက္ကုန္တာပဲ။ သုဝဏၰသာမဇာတ္မဖတ္ဖူးတဲ႔ ရေသ႔ဟာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို သူ႕ေက်ာင္းထဲထားသတဲ႔။ ဘာႏုိ႕တုိက္သလဲေတာ႔မပါဘူး။ အီတလီသမုိင္းက ဝံပုေလြမ လား၊ ေျမေခြးမ လားမသိေတာ႔ဘူး။ အဲဒီေကာင္ ႏုိ႕တုိက္ျပီးေမြးတဲ႔ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ႔ မပီျပင္ဘူး။ သို႕ေသာ္လည္း ဒ႑ာရီလာအျဖစ္အပ်က္ေတြကို တကယ္အဟုတ္ လုိက္မစဥ္းစားေကာင္းဘူး။ ပံုျပင္လုိသာ နားေထာင္လုိက္တာေကာင္းတယ္။ မယ္လမုမွာဆို သိၾကားမင္း sperm ကို ငွက္ကသယ္လာတယ္ဆုိလားပါေသးတယ္။ အင္မတန္အဆင္႔ျမင္႔တဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြ။

ေနာက္ေတာ႔ ရြာသားေတြကက ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုေခၚျပီးေမြးစားသတဲ႔။ ရြာလည္မွာ ကေလးေစာင္႔ေရွာက္ေရးေဂဟာဖြင္႔သတဲ႔။ အဲဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ေပ်ာ္ဖုိ႕ က်န္တဲ႔ကေလးေတြကိုပါ လာထားေပးသတဲ႔။ ရေသ႔ေမြးစားထားတဲ႔ ရာဇမာန္ျပင္းထန္တဲ႔ ကေလးႏွစ္ေယာက္ဟာ ေတြ႕သမွ်ကေလးကို အႏုိင္က်င္႔သတဲ႔။ ဘယ္ကေလးကိုမဆို အႏုိင္က်င္႔လြန္းေတာ႔ ကေလးေတြအားလံုး တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ျပန္လစ္သြားျပီး၊ ေနာက္ဆံုး အဲဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ပဲ က်န္ရစ္တယ္။ မင္းေသြးပါတဲ႔သူေတြဟာ စိတ္ထက္တယ္ဆုိတာဟုတ္မယ္။ ေတာ္ဘုရားေလး ဦးေအာင္ေဇဆိုလည္း စိတ္ထက္တယ္ၾကားဖူးတယ္။ ၾကံဖန္စပ္ရင္ သီေပါမင္းရဲ႕ ေျမးဆိုတဲ႔တစ္ေယာက္လည္း စိတ္ထက္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္လုိ႕ ေထာင္က်သြားတယ္ထင္တယ္။ ငယ္တုန္းက ကိစၥေတြ၊သိပ္မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ မွတ္မိတာက မင္းေသြးပါရင္ စိတ္ထက္တယ္။ မာနၾကီးတယ္။ ဉာဏ္ပညာျမင္႔မားတဲ႔သူမ်ားတယ္။ အဲဒီကေလးႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က ေယာက်ာ္းေလး၊ တစ္ေယာက္က မိန္းကေလး။ အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မႏွစ္သက္တဲ႔အတြက္ သူတုိ႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ယူျပီး မ်ိဳးဂုဏ္ေစာင္႔ထိန္းလုိက္ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ လူေတြမ်ားလာေတာ႔ ျမိဳ႕ရြာတည္ေထာင္တယ္။ သူတုိ႕ျမိဳ႕ကို ဘယ္သူမွ ႏုိင္ေအာင္မတုိက္ႏုိင္ဘူး။ အင္မတန္ၾကီးပြားတဲ႔ျမိဳ႕ မို႕လို႕ ဝိသာလလို႕ေခၚတယ္။ ဝိဆိုတာေတာ႔ အထူးသာတယ္ေပါ႔။ အဲဒီဝိသာလကေန ေဝသာလီျဖစ္လာတာပဲ။ ေတာ္ေတာ္နီးစပ္တယ္ေနာ္။ အဲဒီလိုေျပာင္းတယ္ဆုိေပမယ္႔ ဝိသာခ (ဝိသာခါက က်ာင္းအမၾကီး၊ ဝိသာခကေတာ႔ ဒကာၾကီး၊ ဓမ္မဒိန္နာရဲ႕ေယာက်ာ္း)ၾကေတာ႔ ေဝသာခီမျဖစ္လာေသးဘူး။ ဆန္းတယ္ေနာ္။

ဘုန္းၾကီးက အက်ဥ္းေဟာတာကို အက်ယ္ျပန္ေပးေနတာေနာ္။ အတူနာေပမယ္႔ ဉာဏ္သြားတဲ႔သူက သြားတယ္။ ေဝသာလီဘုရင္ေတြထြင္ခဲ႔တဲ႔ထဲမွာ ျပည္႕တန္ဆာစံနစ္ဟာ ေတာ္ေတာ္အဆင္႔ျမင္႔တယ္ Sobhini လို႕ေခၚတယ္။ အင္မတန္ေခ်ာတဲ႔သူေတြ။ လူတုိင္းနဲ႕မေပ်ာ္ဘူး။ အင္မတန္ၾကြယ္ဝတဲ႔သူေတြေလာက္ပဲ ခ်ဥ္းကပ္ႏုိင္တဲ႔ အလွမယ္၊ ကေခ်သည္ေတြ။ ထင္ရွားတဲ႔ကေျခသည္မကေတာ႔ အမၺပါလီ ဆိုတာပဲ။ အခုေခတ္ျပည္႕တန္ဆာေတြလိုမ်ိဳးကိုေတာ႔ Ganki လုိ႕ေခၚတယ္။ အမ္ဗပါလီက ေဝသာလီက နာမည္ေက်ာ္ၾကီးပဲ။ ဘုရားကို ဆြမ္းဖိတ္တာရသြားလုိ႕ သူ႕ရထား (ျမင္းလွည္း) နဲ႕ လိစ္ဆဝီမင္းသားေတြရဲ႕လွည္းေတာင္းကို တုိက္ျပီးေတာင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုျပသြားေသးတယ္ဆုိတာလည္း က်မ္းထဲမွာပါတယ္။ ေဝသာလီမွာ ထူးဆန္းတာေတြအမ်ားၾကီး။ လိစ္ဆဝီေတြက အသားအေရာင္ၾကည္လို႕ လိစ္ဆဝီလုိ႕ေခၚတာ။ အရင္က သူတုိ႕ကို နိစ္ဆဝီ (အဂၤလိပ္လိုဆိုရင္ next week နဲ႕နီးစပ္တယ္ထင္တယ္။) လို႕ေခၚတယ္။ ေရေသာက္ရင္ ေရကိုျမင္ရတယ္ဆုိလားပဲ။ ဘုရားကေတာ႔ ရဟန္းေတြထဲမွာ နတ္သားမျမင္ဖူးတဲ႔ ရဟန္းေတြကို လိစ္ဆဝီေတြကိုပဲၾကည္႕လုိက္။ အတူတူပဲဆိုျပီးေျပာတယ္ဆုိတာလည္း တစ္ခ်ိန္ကဖတ္ဖူးတယ္။ နတ္ေတြအရပ္က ပိုရွည္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မယ္။ အမ္ဗပါလီဟာလည္း ကိုကိုဗိန္ဆိုတဲ႔ဘုရင္နဲ႕ယူသြားတာ။ ေျခေထာက္ခြဲခံရတဲ႔ဗိန္နဲ႕ အတူတူပဲထင္ပါရဲ႕။ အမ္ဗပါလီရဲ႕သားလည္း ရဟႏၱာ၊ အမ္ဗပါလီလည္း ေနာက္ပိုင္း ရဟန္းမဝတ္ေတာ႔ ရဟႏၱာမျဖစ္သြားတယ္။ ဒါက ေဝသာလီကလူေတြအေၾကာင္းၾကံဳလုိ႕စကားစပ္တာ။

အဇာတသတ္ဆိုတဲ႔ငနဲက အေဖကိုသတ္ျပီး ေဝသာလီကို စစ္အၾကိမ္ၾကိမ္တုိက္ေသးတယ္။ မႏုိင္ဘူး။ ေနာက္ေတာ႔ အမတ္ၾကီးႏွစ္ေယာက္ကို ဘုရားကိုသြားေမးပါ။ အခုစစ္ျပင္ထားတယ္။ ေဝသာလီေတြကို အမ်ိဳးျဖဳတ္ဖုိ႕ ဘယ္လုိတုိက္ရမလဲေလွ်ာက္ခဲ႔ပါတဲ႔။ အဇာတသတ္ဟာ ဘုရားကိုေတာင္ စစ္ေသနာပတိ ငွားခ်င္တာနဲ႕တူပါရဲ႕။ ဘုရားက လက္ရိွအေျခအေနေလးကို အရွင္အာနႏၵာကိုေမးသလုိလိုေလးနဲ႕တရားေဟာလုိက္တယ္။ ေဝသာလီရဲ႕ ညီညြတ္ေရးတရား။ သူတုိ႕က်င္႔သံုးတဲ႔တရားေပါ႔။ အဲဒီတရားေတြကို က်င္႔လာတာ ႏွစ္ေပါင္း သံုးေသာင္းရိွျပီ။ ပါလီမာန္ ဒီမုိကေရစီနဲ႕တင္ေျမွာက္တဲ႔ မင္းဆက္ေပါင္း ၇၇၀၀ ေက်ာ္ၾကာခဲ႔ျပီ။ ဒီနည္းအတုိင္းရိွေနသ၍ေတာ႔ စစ္တုိက္၍ မေအာင္ရာလို႕ေျပာေဟာလုိက္တယ္။ လိုအရင္းကေတာ႔ အဲဒါပါပဲ။

ရာဇျဂိဳလ္ျမိဳ႕ဆိုတာ အရင္က ရာဇဂဟတဲ႔။ အခုေတာ႔ ကုလားေတြက Rajgir လို႕ေခၚတယ္။ အရင္ကေတာ႔ Girivraja လို႕လည္းေခၚတယ္။ Rajagriha လို႕လည္းေခၚတယ္တဲ႔။ ျမိဳ႕ပိစိေလးတဲ႔။ အဲဒါတစ္ခု မၾကာမၾကာ ၾကည္႕မရျဖစ္တယ္။ အရင္က ဘုရင္ဆိုတဲ႔ေကာင္ေတြက အမွန္ေတာ႔ အခုေခတ္ ရပ္ကြက္ေကာင္စီရံုးက လူၾကီးေလာက္ဟာေတြျဖစ္ေနတာမ်ားတယ္။ သူ႕ကုိယ္သူေတာ႔ဘြရွင္မင္းၾတားG ထင္ေပမယ္႔ အခုေခတ္နဲ႕ျပန္ၾကည္႕ေတာ႔ ဇင္ဂလယ္၊ဂ်င္ဂလယ္၊တုိင္းငယ္ျပည္ငယ္က ဆယ္အိမ္ေခါင္းျဖစ္ေနတတ္တယ္။ အဲဒါကေတာ႔ ၾကံဳလို႕အဆစ္ေပးတာ။ ဘုန္းၾကီးတျခားမွာေဟာထားျပီးသားေတြရိွတယ္။ အားရင္နာၾကည္႕လုိက္ပါ။

အဇာတသတ္တုိ႕က မေကာင္းဘူး။ စစ္တုိက္လုိ႕ပိုက္ဆံကုန္ရင္ ခရိုနီသူၾကြယ္ေတြဆီကေတာင္းတယ္တဲ႔။ ဘ႑ာတုိက္ အိတ္ပိန္ေနျပီ။ ျဖည္႕ၾကေစဆိုျပီးလုပ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ သူၾကြယ္ေတြက ပိုက္ဆံသိပ္ကုန္တယ္။ စစ္ျဖစ္ရင္ ျပည္သူလူထုနာတာေလး နည္းနည္းထည္႕ေဟာသြားတယ္ထင္တယ္။

ဘုန္းၾကီးက ဆြမ္းဦးပုညရွင္ အတက္လမ္းကို ေဖာက္ျပီး လမ္းသံုးခြဆံုမွာ မွတ္တိုင္ေလးလုပ္ထားတာကို ဘီယာေၾကာ္ျငာလာလုပ္သြားတဲ႔အေၾကာင္းေလးလည္း ထည္႕ေဟာတယ္။ စီးပြားေရးလုပ္တာ သာသနာ႕နယ္ေျမအထိေရာက္ကုန္တာကိုလည္း သိလုိက္ရတယ္။ ဒါေလးတစ္ခုေတာ္ေတာ္တန္ဖိုးရိွတယ္။ မလုပ္သင္႔တာေတြ မလုပ္ၾကပါနဲ႕လုိ႕ဆင္ျခင္တတ္ဖုိ႕လုိတယ္။

လိစ္ဆဝီေတြအေၾကာင္းနည္းနည္းျပန္ဆက္ရရင္ သူတုိ႕ဟာ မဟားတရားညီညြတ္ၾကသတဲ႔။ ညီလာခံကိုလည္း အတူဝင္ၾက၊ အတူေဆြးေႏြးၾက၊  ဘုရင္ကိုလည္း ညီလာခံက ေရြးခ်ယ္ၾက၊ ဘုရင္နန္းသက္ကုန္ရင္ ကိုယ္႔ဝမ္းစာ ကိုယ္ရွာစားၾက၊ ေရွးဘုရင္ကို ေနာက္ဘုရင္ငယ္ေတြက ေလးစားၾက၊ ျမိဳ႕ေစာင္႔နတ္ဘီလူးေတြကို ပံုမွန္ပသၾက။ ရဟန္းေတြကိုေပ်ာ္ေအာင္ထားၾက စတာေတြလုပ္ျပီးေနၾကတာ။ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာတာ။ အဲဒါေတြနဲ႕အညီေနေနရင္ ျမိဳ႕ေတြရြာေတြ တိုးတက္တာပဲဆိုတာကိုေျပာတာလုိ႕ အေပၚယံအားျဖင္႔ေတာ႔ထင္စရာရိွတယ္။ ဘုရားကေတာ႔ ျမိဳ႕၊ရြာေတြအေၾကာင္းေျပာျပတာလည္းျဖစ္တယ္။ ကိုယ္႔ရဲ႕ စိတ္ကို ကိေလသာ မႏုိင္ေအာင္ အေစာင္႔အေရွာက္နဲ႕ ေနဖုိ႕ေျပာလုိက္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႕ ထင္တယ္။ အမတ္ၾကီးကေတာ႔ လည္မွလည္။ ညီေနရင္ မျဖိဳႏုိင္ဘူးဆုိေတာ႔ သူက ျဖိဳခြင္းေရးလုပ္တယ္။ သူလုပ္တာ တကယ္စနစ္က်တယ္။ ဘုရင္နဲ႕လက္ဝါးရိုက္ျပီး သူ႕ကိုေထာင္ခ်ခိုင္းတယ္။ ဘုရင္ကစစ္တုိက္မယ္ဆိုတာကို သူက မတုိက္ခ်င္ဘူးျငင္းတယ္ဆိုတဲ႔ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ မီဒီယာကိုအသံုးခ်တယ္။ အင္မတန္အဆင္႔ျမင္႔တဲ႔ အမတ္ၾကီး။ သူ႕ဆံပင္ကို ေလးကြက္ၾကား ပန္႕ခ္ေတြလိုလိုရိတ္ျပီး ျပာသုတ္ျပီး ေလွနဲ႕ေမွ်ာခိုင္းတယ္။ ဘယ္လုိေမွ်ာသလဲေတာ႔မသိဘူး။ ေျမပံုမွာေတာ႔ ကုိကိုလိစ္တုိ႕က အေပၚဘက္မွာရိွတယ္။ နယ္နိမိတ္ေတြက အခုေခတ္နဲ႕တူခ်င္မွတူမယ္။ သိပ္ေတာ႔ေဝးလွတာမဟုတ္ဘူး။ ျမစ္တစ္ျမစ္ေတာ႔ Google Map မွာေတြ႕တယ္။ ျမစ္ကလည္း အေပၚတက္တာေတာ႔မဟုတ္ဘူး။ သို႕ေသာ္လည္း အဲဒီေခတ္က ျမစ္ရဲ႕ ဟိုဘက္ျခမ္း၊ဒီဘက္ျခမ္း ျမိဳ႕ႏွစ္ျမိဳ႕ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကုလားေတြက အခုေခတ္ေတာ႔ အမည္းေတြပဲ။ လိစ္ေတြက အမတ္ၾကီးအင္ထုတာကို တကယ္ထင္ျပီး သြားကယ္ထားတယ္။ ရာဇျဂိဳလ္က အန္ဒါကာဗာ အမတ္ၾကီးက ေဝသာလီမွာ ပရုိင္းဗိတ္စကူးလ္ေထာင္တယ္။ တပည္႕ေမြးတယ္။ တပည္႕ေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲကို အစိတ္သား၊အစိတ္သားဆိုျပီးပို႕တယ္။ ၁၀၀ က်ပ္သားေလာက္ရမွ သူက သူ႕အကြက္ေတြေရႊ႕တယ္။ ေသြးခြဲတယ္။ မသင္႔တင္႔ေအာင္လုပ္တယ္။ ယံုမွားသံသယျဖစ္ေအာင္လုပ္တယ္။ သူ႕နည္းကို မိထုေဗဒလို႕ေခၚတယ္။ သင္းခြဲျခင္းလို႕ ဘာသာျပန္ရင္သင္႔တယ္။ အမတ္ၾကီးေဟာင္း ပုဏၰားၾကီးနာမည္က ဝႆကာရ တဲ႔။ သူလုပ္သြားတာရွင္းရွင္းေလး၊ ညီလာခံမွာ ဟိုလူ႕ကို ကပ္ျပီးေနကန္းတယ္ေနာ္။ ညီေလးေအးေဆးကြာ။ ဒီညေနဘီယာေသာက္မလား။ စသျဖင္႔ ေလာကြတ္လိုလိုေလးေတြကို လူေရွ႕မွာ အေရးၾကီးကိစၥလုိေျပာသြားတာပဲ။ အဲဒီမွာမွ ေဘးလူေတြက သံသယဝင္ျပီး မသင္႔မတင္႔ျဖစ္ကုန္တာ။ ဝႆကာရေၾကာင္႔ လိစ္ဆဝီေတြ စစ္ရွံဳးသြားတယ္။ အဇာတသတ္ကလည္း အကုန္သတ္ပစ္လုိက္သလားမသိဘူး။ သတ္ရင္လည္း သတ္လိမ္႔မယ္။ အဲဒီေခတ္က ဘုရင္ေတြက လူရိုင္းေတြမ်ားတယ္။ လိစ္ဆဝီေတြပ်က္စီးတာဟာ အင္မတန္အတုယူစရာေကာင္းတယ္။ ဘုန္းၾကီးကေတာ႔ ေလာကမွာ တုိင္းျပည္ေတြပ်က္တာဘက္ကို ဦးစားေပးေဟာသြားတယ္။

က်ေနာ္႔အယူအဆအရေတာ႔ ဗုဒၶအတြက္ တုိင္းျပည္အေရးက ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ လိစ္ဆဝီေတြကလည္း ဘုရားကိုၾကည္ညိဳတဲ႔သူေတြအမ်ားၾကီးရိွတယ္။ လိစ္ဆဝီေတြပ်က္စီးေအာင္ေဟာတာလည္းမဟုတ္ေလာက္ဘူး။

၀ိဇၹသတၱက၀ဂ္ ၀ႆကာရသုတ္(ျမန္မာျပန္) အဂၤုတၱရပါဠိေတာ္ကို ေဟာသြားတာပါ။ အခ်ိန္သိပ္မရလို႕ ဘုန္းၾကီးက အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဟာလုိက္ရပါတယ္။

၁။အာနႏၵာ ဝဇၨီမင္းတို႔သည္ မျပတ္ စည္းေဝးၾကကုန္၏ေလာ၊ အႀကိမ္မ်ားစြာ စည္းေဝးၾက ကုန္၏ေလာ၊ သင္ အဘယ္သို႔ ၾကားရသနည္း’

(အရွင္အာနႏၵာၾကီးကိုအင္တာဗ်ဴးသလိုလိုေမးတာ။ အဲဒါ ဗုဒၶရဲ႕ တရားေဟာနည္းတစ္နည္းပဲ။ အခုေတာ႔ ျမန္မာေၾကာ္ျငာေတြမွာသံုးတယ္။ ေရႊရည္ျပည္႕မီျပီး ဒီဇုိင္းဆန္းသစ္ရမယ္။ အဖုိးႏႈန္းလည္းခ်ိဳသာတဲ႔ဆုိင္ကိုသိသလားဆိုျပီး ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္က ေနာက္ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္ကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးေမး။ ေနာက္တစ္ေယာက္က အကုန္လံုးသိတဲ႔အထာနဲ႕ ေရႊဆိုရင္ ဦးထံုကို အထူးယံုလုိက္မွ ရူးကုန္ေတာ႔မွာဆုိျပီးေျဖ။ အဲဒီလို။)

အရွင္အာနႏၵာၾကီးက yes, of course တစ္နည္း။  I do တစ္သြယ္ေျဖတာပါပဲ။

အျမဲစည္းေဝးၾကတယ္။ ျမိဳ႕စား၊ရြာစား၊နယ္စားေတြ အျမဲ ညီလာခံလုပ္ၾကတယ္။ အခုေခတ္လုိမအိပ္ၾကဘူးလုိ႕ဆုိလုိတယ္။ထင္တယ္။ တရားဘာဝနာဘက္နဲ႕ခ်ဥ္းကပ္မယ္ဆုိရင္ အစဥ္သျဖင္႔စည္းေဝးတယ္ဆိုတာ ညီညြတ္တဲ႔သေဘာကိုေျပာတာ။ တရားအားထုတ္တဲ႔သူဆုိရင္ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာဟာ အထူးညီညြတ္ရမယ္။ တစ္ေယာက္မက်န္ညီလာခံတက္ရမယ္ဆိုတဲ႔သေဘာမ်ိဳးလုိ႕ ယူႏုိင္တယ္။ တကယ္လည္း ဗုဒၶကေတာ႔ တရားနဲ႕ယွဥ္တာကိုမိန္႕တာပါပဲ။ ဒီထံုးစံနည္းေဟာင္းေတြကလည္း သင္႔သလိုသံုးရင္ အက်ိဳးရိွတယ္လုိ႕ျမင္မိတယ္။ ေလာကီဘက္သံုးရင္ ေလာကီေအာင္ျမင္ေရးေပါ႔။ ေလာကုတၱရာဘက္ကိုခ်ဲ႕ၾကည္႕ရင္ ေလာကုတၱရာေရးျဖစ္တာပါပဲ။

၂။ အာနႏၵာ ဝဇၨီမင္းတို႔သည္ အညီအညြတ္ စည္းေဝးကုန္၏ေလာ၊ အညီအညြတ္ အစည္း အေဝးမွ ထကုန္၏ေလာ၊ ဝဇၨီတိုင္းေရး ကိစၥတို႔ကို အညီအညြတ္ ေဆာင္ရြက္ကုန္၏ေလာ၊ သင္ အဘယ္သို႔ၾကားရ သနည္း

ဒါကေတာ႔ ဒုတိယအဆင္႔။ စည္းေဝးတုိင္ပင္ျပီး ပညာနဲ႕ယွဥ္တဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်ျပီးရင္ လုိက္လုပ္ဦးမွ။ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲရဲ႕လမ္းညႊန္မႈနဲ႕အညီေတြဆိုတာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႕ပဲ။ ေက်ာက္ျပားမွာစာတမ္းထုိးဖုိ႕သက္သက္မဟုတ္ဘူး။ ေလကန္ေကာင္းရံုမဟုတ္ဘူး။ ညီလာခံထမင္းစားေကာင္းရံုမဟုတ္ဘူး။ အမတ္ေတြ အိပ္ေကာင္းရံုမဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူေတြအက်ိဳးကို တကယ္ရိွေအာင္လုပ္ရမယ္။ မာစတာ ဘရိန္းေတြ တုိင္ပင္ျပီးသားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္မွ တုိင္းျပည္မွာ အက်ိဳးရိွမယ္။ လစ္ဆဝီေတြမွာ တကယ္ေတာ္တဲ႔သူေတြေလာက္ပဲ ညီလာခံေရာက္တယ္လုိ႕နားလည္မိတယ္။ မိုးက်ေရႊကုိယ္အမတ္မင္းမရိွေလာက္ဘူး။ ဒါက သေဘာေပါက္မိတာကိုေျပာတာ။ ဘုန္းၾကီးကလည္း အေသးစိတ္မေဟာသြားေတာ႔ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ျဖည္႕ယူလုိက္တယ္။ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံဆုိျပီး ဗမာေတြေကာင္းစားဖုိ႕ေလာက္ လုပ္ေနတယ္ဆုိရင္ မသင္႔ဘူး။ အဲဒါဟာ ကြဲမယ္႔သေဘာပဲ။ အဲဒါကိုလည္း ဘုန္းၾကီးက နည္းနည္းေလးထည္႕ေဟာတယ္။

ဒီေနရာမွာ မၾကိဳက္တာတစ္ခုကိုလည္းေျပာမယ္စိတ္ကူးတယ္။ ဘုန္းၾကီးကို ေလးစားေပမယ္႔ အားလံုးကိုေတာ႔ လက္ခံတယ္မဆုိလိုဘူး။ မြတ္ဆလင္ေတြ ဥပုသ္လမွာ လူသတ္လုိ႕ ၅ ေထာင္ေသတယ္ဆိုတာဟာ ထည္႕ေဟာသြားတာေတြ႕တယ္။ သူ႕ဟာသူ တကယ္သတ္ရင္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးအေနနဲ႕ မေဟာသင္႔ဘူးလုိ႕ထင္တယ္။ ဘုန္းၾကီးလို ထင္ရွားတဲ႔သူ၊ ပညာဉာဏ္ျမင္႔တဲ႔သူက တစ္ျခားဘာသာရဲ႕ ေသြးထြက္သံယိုကိစၥကို တရားထဲထည္႕မေဟာသင္႔ဘူးလုိ႕ထင္တယ္။ ဘုရားရဲ႕ တရားဟာ ကိေလသာေခါင္းပါးေၾကာင္းပဲျဖစ္သင္႔တယ္လုိ႕ လက္ခံတယ္။ နာတဲ႔သူ၊ ဘယ္ဘာသာနာနာ စိတ္တုိရ၊ေဒါသထြက္ရတာမ်ိဳး မျဖစ္အပ္ဘူး။ ဒီကိစၥဟာ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းၾကီးေတြ အင္မတန္ သတိထားရမယ္႔ကိစၥျဖစ္တယ္လုိ႕ထင္တယ္။ ကိုယ္တုိင္ ျငိမ္းခ်မ္းျပီးသားပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ျငိမ္းခ်မ္းမႈကိုသာ အားေပးရမယ္။ ဥပမာေပးတဲ႔ေနရာမွာလည္း အစြန္းလြတ္ေအာင္ေပးရမယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။ မြတ္ဆလင္ ဝါဒေရာ၊ တရားေရာ မေလ႔လာဖူးတဲ႔အတြက္ သူတုိ႕ဘယ္လုိေဟာသလဲေတာ႔မသိပါဘူး။ ကရုဏာနဲ႕ယွဥ္တဲ႔ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ေနတဲ႔ ဘုန္းၾကီးျဖစ္လုိ႕လည္း ပိုျပီး သတိထားရမယ္ထင္ပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးဟာ ဘာသာမေရြး ကူညီေစာင္႔ေရွာက္ေနတာ ေလ႔လာၾကည္႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခ်က္ထည္႕ေဟာတာကိုေတာ႔ သေဘာမတူလွဘူး။ မွားတယ္မွန္တယ္ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ၾကီးျမတ္တဲ႔ပုဂၢိဳလ္ေတြဆင္ျခင္ၾကဖုိ႕လုိတာမ်ိဳးပါ။ ကိုယ္႔စကားက လူတုိင္းဆီ ေရာက္ႏုိင္တဲ႔သူေတြ သတိထားတာမမွားပါဘူး။ ဒီလိုေျပာလုိ႕လည္း ေစာ္ကားတယ္မမွတ္ေစခ်င္ဘူး။ အရွင္သာရိပုတၱရာသကၤန္းဝတ္တာ အခ်ိဳးမက်ျဖစ္ေနေတာ႔ ကိုရင္က တည္႕ေအာင္ဝတ္ဖုိ႕ သတိေပးတဲ႔အခါမွာ ဘုရားျပီးရင္ အျမင္႔ဆံုးလက္်ာရံၾကီးက ကိုရင္ေျပာလုိ႕ နားမေထာင္ဘူးမရိွဘူး။ တည္႕ေအာင္ျပင္ဝတ္ျပီး၊ အဆင္ေျပသြားပါျပီလားလို႕ ႏွိမ္႔ႏွိမ္႔ခ်ခ်ျပန္ေလွ်ာက္တဲ႔ထံုးကို ႏွလံုးမူသင္႔တယ္။

၃။အာနႏၵာဝဇၨီမင္းတို႔သည္ မပညတ္ခဲ့ေသာ အရာကို မပညတ္ဘဲ ရွိကုန္၏ေလာ၊ ပညတ္ ၿပီးေသာ အရာကို မပယ္ဖ်က္ၾက ကုန္ဘဲ ရွိကုန္၏ေလာ၊ ပညတ္ထားသမၽွေသာ ေရွးေဟာင္း ဝဇၨီက်င့္ထုံးတို႔ကို လိုက္နာ၍ က်င့္ကုန္၏ေလာ၊ သင္ အဘယ္သို႔ ၾကားရသနည္း။

ဒီတစ္ခ်က္ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ကြ်တ္စရာၾကီး။ ေၾကာက္စရာၾကီး။ ၾကံ႕ဖြတ္အမတ္ေတြကမ်ား ဒီအခ်က္ကိုကိုင္ေျပာရင္ေတာ႔ အင္မတန္ရယ္စရာျဖစ္မွာ။ သို႕ေသာ္ ဘုရားေဟာတဲ႔ ဝဇၨီေတြမွာက ကိုယ္ဆြဲခ်င္တဲ႔ ဥပေဒ ကိုယ္ေလွ်ာက္ေရးတဲ႔ constitution နဲ႕မဟုတ္ဘူး။ တရား၊ဘာဝနာအရလည္း ခႏၶာရဲ႕ျဖစ္ပ်က္ေတြဟာ တစ္သတ္မတ္တည္း။ ကိုယ္ထင္ခ်င္ရာထင္လုိ႕မရဘူး။ သံသရာလြတ္ေၾကာင္းလုပ္ရင္း ဒီဉာဏ္ေတြ ဒီလိုပဲျဖတ္သန္းရမယ္ဆုိတာကို ငါ႔အလွည္႕ ဒီဉာဏ္ေလးေက်ာ္လိုက္မယ္။ ဘဂၤဉာဏ္က ပ်င္းစရာ ေက်ာ္ပစ္လုပ္လုိ႕မရဘူး။ သူ႕ဟာသူ သတ္မွတ္ပိုင္းျခားထားျပီးသား။ ဒါေတြကို ႏႈတ္လို႕မရဘူး။ ပယ္လုိ႕မရဘူး။ ေျပာင္းလို႕မရဘူး။ လူသားတုိင္းဟာ အခြင္႔အေရးတူတယ္ဆိုရင္ အစိတ္သားဟာ အခြင္႔အေရးပိုသာတယ္လုပ္လုိ႕မရဘူး။ ယူနီေဖာင္းဟာ အရပ္ဝတ္ထက္ ဘာမွ ပိုျပီး အခြင္႔ထူးမခံခ်င္နဲ႕။ မရေတာ႔ဘူး။ စကတည္း ေရးဆြဲရင္ မွန္မွန္နဲ႕ တစ္ခါတည္းအဆင္ေျပေျပလုပ္။ အႏွစ္သာရအရ ထာဝရမွန္ေနေအာင္ၾကိဳးစားထားရင္ ေနာက္ ခဏခဏမျပင္ရေတာ႔ဘူး။ ျပင္ေနရေတာ႔ အလုပ္ရွဳပ္တာေပါ႔။ ကားပ်က္နဲ႕ခရီးသြားသလို ခရီးမတြင္ဘူး။ စကတည္းက ဘီးမ်ားကို ေလးေထာင္႔လုပ္ရမည္လို႕ ကဝိဆရာက မိန္႔ထားတာၾကီး တကယ္မွတ္ျပီး လိုက္လုပ္ေနရင္လည္း ခရီးမတြင္ဘူး။ လွ်ပ္စစ္ဥပေဒကို ဒဏ္ေငြေျပာင္းတာေတာင္မွ အေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ေပးႏုိင္ေလာက္လား၊မေပးႏုိင္ေလာက္လား၊ အယူခံဝင္ႏုိင္လားဆိုတာေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးျပန္ျပင္ၾကရတယ္ထင္တယ္။ အစမေကာင္းေတာ႔ အေႏွာင္းမေသခ်ာျဖစ္တာ။ ဒါေတြကို ဝဇၹီေတြက ဗုဒၶမတုိင္ခင္ ႏွစ္သံုးေသာင္းေလာက္ကတည္းက လုပ္ေနတာဆိုေတာ႔ ျမန္မာအမတ္ေတြက ႏွစ္သံုးေသာင္း+2500 ဆိုေတာ႔ ႏွစ္ေပါင္း သံုးေသာင္း ႏွစ္ေထာင္႔ငါးရာေလာက္ပဲ ေနာက္က်တာလုိ႕ဆုိႏုိင္တယ္။ သိပ္ေတာ႔မျပတ္က်န္ခဲ႔ဘူးပဲ။ (အဲဒီလိုေျပာရင္ တရားနာတဲ႔သူေတြက ဟုတ္တယ္ေျပာၾကဦးမွာ။ သာဓုေခၚၾကဦးမွာ။) အမွန္ေတာ႔ အစိုးရေကာင္းေကာင္း၊မေကာင္းေကာင္း၊ ကိုယ္႔စိတ္ေကာင္းေအာင္ထားႏုိင္ဖုိ႕က ပိုအေရးၾကီးတယ္လုိ႕ က်ေနာ္ထင္တယ္။ အစိုးရကိစၥထက္ ကိုယ္႔စိတ္ကိစၥဟာ သူေတာ္ေကာင္းတရားနာတဲ႔သူအတြက္ ပိုအေရးၾကီးတာပဲ။ ဘုန္းၾကီးရဲ႕အေဟာအရ အက်ယ္ခ်ဲ႕တာဆိုေတာ႔ ဘုန္းၾကီးက လူအမ်ားစုကို ျပဳျပင္ေစခ်င္တဲ႔ ေစတနာေတြ႕လုိ႕ ေလာကီကိစၥကို နည္းနည္းေစာင္းေပးျပီး အက်ယ္ခ်ဲ႕လုိက္တာကို ခြင္႔လႊတ္ေစခ်င္တယ္။

၄။ ဝဇၨီမင္းတို႔သည္ အသက္ႀကီးေသာ ဝဇၨီမင္းတို႔ကို အရိုအေသ ျပဳကုန္၏ေလာ၊ အေလး ျပဳကုန္၏ေလာ၊ ျမတ္နိုးကုန္၏ေလာ၊ ပူေဇာ္ကုန္၏ေလာ၊ ထိုအသက္ႀကီးသူတို႔၏ စကား ကိုလည္း နာယူသင့္သည္ ဟု မွတ္ထင္ကုန္၏ေလာ၊ သင္ အဘယ္သို႔ ၾကားရသနည္း။

ဒါကၾကီးသူ ရိုေသခုိင္းတာ။ ပညာရိွရင္ရိုေသေပါ႔။ ပညာမရိွတဲ႔သူကိုေတာ႔ သာမန္ေလာက္ပဲရိုေသႏုိင္တယ္။ ဆရာေတာ႔မတင္နဲ႕။ မွားလိမ္႔မယ္။ တရားရွာတဲ႔သူေတြအတြက္ ပညာရိွ၊ သက္ေတာ္ရွည္ဘိုးဘိုးဟာ သတိပဲ။ က်န္တာေတြေလွ်ာက္ဆရာတင္ရင္မွားမယ္။ သတိကိုဆရာတင္မွ။ ေရွးက ပညာရိွေတြလည္း ေရွးဆရာအျဖစ္ သတိကိုသာ ဆရာတင္သြားတာ။ ဓမၼရတနာကို ဆရာတင္တယ္ဆုိလည္း ေကာင္းတာပဲ။ သူ႕မွာ ပညာရိွတယ္။ အေတြ႕အၾကံဳရိွတယ္ဆုိရင္ မေထမဲ႔ျမင္မျပဳအပ္ဘူး။ ဒါကေတာ႔ ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ ပညာေပၚမူတည္ျပီးေလးစားတဲ႔သေဘာရိွရမယ္လုိ႕ထင္တယ္။ ေဒါက္တာဘြဲ႕ အြန္လိုင္းက ဝယ္တဲ႔သူကိုေတာ႔ ဘာေလးစားစရာလုိလဲ။ အဲဒီလိုလည္း ျဖန္႕ထြက္ေတြးၾကည္႕ႏုိင္တယ္။ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးကိုျမင္ရင္ ေဘာလံုးပြဲက အကူဒုိင္ကိုျမင္တယ္။ နည္းျပေတြ ဆဲခ်င္သေလာက္ဆဲ၊ ေခါင္းကေလးျငိမ္႔ျပီး ဟုတ္ကဲ႔၊ဟုတ္ကဲ႔လုပ္ေနတာ မၾကာမၾကာျမင္ဖူးတယ္။ သူက ဒုိင္ခ်ဳပ္ကို ဘာမွ အၾကံေပးတာမဟုတ္ဘူး။ နည္းျပေတြ ဝိုင္းဆဲတာခံဖုိ႕ပဲ။ အဲဒီအတြက္ သူ႕ကို လခေပးထားတာပဲ။ အသံုးေတာ႔မဝင္လွဘူး။ လတ္တေလာ ေဒါသေတာ႔ ေလ်ာ႔သြားေစတာေပါ႔။ မေက်နပ္မႈေတြကို အဲဒီလူၾကီးဆီကို မ်ားမ်ားေရာက္ေလ၊ ကြင္းလယ္ဒိုင္က လုပ္ခ်င္ရာလုပ္လုိ႕ရေလပဲ။ အသက္နဲ႕ပညာနဲ႕တန္းတူၾကီးလာဖုိ႕ခက္တယ္။ မၾကီးလာရင္လည္း ေလးစားရခက္တယ္။ ရင္႔က်က္ျပည္႕ဝတဲ႔ သေဘာထားၾကီးရင္႔မႈဟာလည္း ပညာပဲ။ ပညာျပည္႕ဝတဲ႔ အသိုင္းအဝိုင္းဆိုရင္ေတာ႔ ေလးစားရတာ နည္းနည္းပုိလြယ္မယ္။ ညႊန္ၾကားေရးမႈးခ်ဳပ္ျဖစ္ဖုိ႕ အရည္အခ်င္းဆိုလုိ႕ ဘီပိုးတစ္ခုပဲရိွတာကို ဘယ္လုိေလးစားမလဲ။ အဲဒီလိုလည္းေတြးၾကည္႕ႏုိင္တယ္။

၅။ဝဇၨီမင္းတို႔သည္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး အမ်ိဳးသမီးငယ္တို႔ကို အတင္းဆြဲငင္၍ အနိုင္ အထက္မသိမ္းပိုက္ဘဲ ရွိကုန္၏ေလာ၊ သင္ အဘယ္သို႔ ၾကားရသနည္း။

ဒီယဥ္ေက်းမႈဟာ အင္မတန္ အထက္တန္းက်ပါလားလို႕ေတြးမိတယ္။ ကုလားျပည္ဆုိတာ အခုအထိကို ကမာၻမွာ ဒုတိယ မုဒိန္းမႈအမ်ားဆံုးဆုိေတာ႔ ဒါေတာ္ေတာ္ေလးနက္တဲ႔ ဥပေဒ။ စိတ္၊ေစတသိက္ေတြအရဆိုရင္ေတာ႔ ေဒါသမူေစတသိက္ေတြျဖစ္လာရင္ အာရံုေတြကို အဟုတ္ထင္ျပီး ၾကမ္းတမ္းတဲ႔စိတ္ၾကမ္းေတြဝင္လာတာဟာ ဒီသေဘာနဲ႕ဆင္တယ္။ ေလာကီမွာလည္း အင္မတန္ အမ်ိဳးကိုေစာင္႔ထိန္းျပီး ေလးစားတဲ႔သေဘာေတြ႕ရတယ္။ ဒါမ်ိဳးက အတုယူစရာေကာင္းတယ္။

၆။ဝဇၨီမင္းတို႔သည္ ၿမိဳ႕တြင္း ၿမိဳ႕ျပင္ရွိ ဝဇၨီမင္းတို႔၏ နတ္ကြန္း ‘ေစတီ’ တို႔ကို အရိုအေသ ျပဳကုန္၏ေလာ၊ အေလး ျပဳကုန္၏ေလာ၊ ျမတ္နိုးကုန္၏ေလာ၊ ပူေဇာ္ကုန္၏ေလာ၊ ထိုနတ္ကြန္းတို႔ အားလည္း ေရွးက ေပးလွူျမဲ ျပဳျမဲျဖစ္ေသာ တရားႏွင့္ေလ်ာ္ေသာ ဗလိနတ္စာကို မဆုတ္ယုတ္ေစဘဲ ရွိကုန္၏ေလာ၊ သင္ အဘယ္သို႔ ၾကားရသနည္း။

ဒါကလည္း အစဥ္အလာကိုေစာင္႔ထိန္းတဲ႔သေဘာမ်ိဳးပဲ။ မိဘဘိုးဘြားေတြရဲ႕ ရိုးရာကိုေစာင္႔ထိန္းတာ၊ တရားသေဘာအေနနဲ႕ ရိွျမဲရိွခဲ႔တဲ႔ သီလကိုေစာင္႔တာကို ဗလိနတ္စာေကြ်းတယ္လုိ႕ဆုိလုိက္တာမ်ိဳးပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ေကြ်းတဲ႔ ဗလိနတ္စာကေတာ႔ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးသမီးနဲ႕ ဇနီးကို လိုခ်င္တဲ႔ ရတနာေတြ၊ အဝတ္အထည္ေတြ ဝယ္ေကြ်းရတာပဲထင္တယ္။ မန္းတေလးကို စိန္မမ ဝတုတ္ေရာက္တုန္းက တုိင္းမႈးဇနီး တုိင္းရံပံုေငြနဲ႕ လိုက္ဝယ္ေပးလုိက္ရတာေတြရိွတယ္လို႕ ကြ်ႏု္ပ္လည္းမွတ္သားဖူးေလ၏။ အဲဒီလို မဟုတ္တဲ႔ နတ္စာေကြ်းေတာ႔ မဟုတ္တဲ႔အက်ိဳးေတြေပးျပီး တုိင္းျပည္လည္း ေျမာင္းထဲကို ေခါင္းစို္က္ျပီးခုန္ဆင္းသလိုျဖစ္သြားတာမဟုတ္လား။ နတ္စာမေကြ်းတတ္ခဲ႔ပံုကလည္း အတုယူစရာ။ ဝဇၹီေတြက နတ္ေတြကို outsource လုပ္ထားတာ။ sub contract ေပးျပီး စစ္တုိက္ခိုင္းထားတာလုိ႕ဆုိတယ္။ က်ဴးေက်ာ္လုိ႕မရဘူးဆိုတာ နတ္ဘီလူးေတြကပါ ဝင္ကူတုိက္ေပးလို႕။ အခုေခတ္နဲ႕ထင္ဟပ္ခ်င္ရင္ ကူမင္တန္ေတြကို တုိက္ထုတ္ေတာ႔ အခုေသာင္းက်န္းသူ၊ေသာင္းက်န္းသူလုိ႕ေခၚေနတဲ႔သူေတြ ကူတုိက္ေပးလုိက္ေသးတယ္ထင္တယ္။ အဲဒီေတာ႔ ဦးခင္ညႊန္႕ဘိန္းေပးစိုက္တာဟာ ဗလိနတ္စာေကြ်းတာပဲ။ ဘုန္းၾကီးကေတာ႔ ဒါေတြ က်ေနာ္ဆက္ေဟာဖုိ႕ ခ်န္ထားခဲ႔တယ္ေျပာတယ္။

၇။ အဘယ္သို႔လၽွင္ ဝဇၨီတိုင္းသို႔ မႂကြလာေသးေသာ ရဟႏၲာတို႔သည္ ႂကြလာပါကုန္ အံ့နည္း၊ ႂကြေရာက္လာၿပီးေသာ ရဟႏၲာတို႔သည္လည္း ဝဇၨီတိုင္း၌ ခ်မ္းသာစြာ ေနရပါကုန္ အံ့နည္း’’ ဟု ဝဇၨီမင္းတို႔သည္ ရဟႏၲာတို႔၌ တရားႏွင့္အညီ ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္လ်က္ လုံျခဳံ ေစမွုကို ေကာင္းစြာ စီမံေပးကုန္၏ေလာ၊ သင္ အဘယ္သို႔ ၾကားရသနည္း

ဘုရားသာအခုရိွေသးရင္ ရဟန္းကို မီးေလာင္ဗံုးနဲ႕ထုတဲ႔တုိင္းျပည္ကို အံ႔ၾသမဆံုးျဖစ္ရဦးမယ္။ မြဲတာလည္းမေျပာနဲ႕။ လုပ္သမွ် တလြဲခ်ည္းကိုး။ ရဟႏၱာေတာင္ေအးေဆး ေတာထဲမေနရဘူး။ ေတာထဲသြားမယ္ဆုိေတာ႔ သစ္ပင္ေတြခုတ္ထားလုိ႕ အရိပ္မရိွတာနဲ႕ ျမိဳ႕ထဲျပန္ဝင္လာရမယ္။ အဲဒီလိုေခတ္။ အဲဒီလိုတုိင္းျပည္။ ဒီလုိလူေတြနဲ႕ အဟုတ္ၾကီးကို ခ်ီတက္ေနေတာ႔တာ။ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးဆိုရင္ ဘုန္းၾကီးေတြခ်ည္း ရွင္းပစ္တာ။ အင္မတန္ တုိင္းျပည္စည္ကားေၾကာင္းနဲ႕ ညီတဲ႔ႏုိင္ငံမွာ ေနခဲ႔ရတာ ဂုဏ္ယူမိတယ္။ ဘုန္းၾကီးေတြလည္း အိန္ဒိယဘက္ကို အပါးငါးရာေလာက္ၾကြတယ္။ သီဟိုမွာလည္း ၁၀၀ ေလာက္ရိွတယ္ထင္တယ္။ စင္ကာပူမွာေတာ႔ အပါး ၅၀ ေလာက္ပဲ။ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ထားအတုိင္းဆိုရင္ေတာ႔ ရဟႏၱာၾကြလာတယ္ဆိုတာ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ တရားအသိေတြရလာတယ္။ သိလာတယ္။ တရားႏွလံုးသြင္းျပီး ျဗဟၼဝိဟာရနဲ႕အညီေနထုိင္တယ္ဆုိတဲ႔ သေဘာနဲ႕တူပါရဲ႕။

ကဲကဲ ဘုန္းၾကီးက တရားေဟာတာျမန္တယ္။ ဒီလူၾကမွ ေလရွည္ေနတယ္ျဖစ္မယ္။ အပရိဟာနိယ ဆိုတဲ႔ တုိင္းျပည္စည္ကားေၾကာင္း တရားခုနစ္ပါးကေတာ႔ အဲဒါပဲ။ ဟာနိယဆိုရင္ ဆရာဝန္ေတြက ရယ္ဦးမယ္။ hernia ဆိုတဲ႔ အူက်တာနဲ႕ေရာျပီး အမွတ္မွားတာေနလိမ္႔မယ္။အပရိဟာနိယလုိ႕ပဲမွတ္ပါ။ မဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတရား ခုနစ္ပါးဆိုတာကေတာ႔ ဒဲ႔ဘာသာျပန္ေပါ႔။

တရားသိမ္းပါျပီ။ အိမ္ျပန္ၾကပါ။ ေသာၾကာေန႕ထပ္သြားနာပါဦးမည္။

ဤေကာင္းမႈအဖို႕ဘာဂသည္ နိဗၺာန္၏ အေထာက္အပံ႔ျဖစ္ေစေသာ္ဝ္။        ။

Zephyr

Peace B with U.