Saturday, February 12, 2011

ေသျခင္းႏွင္႔ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ဆက္သြယ္ထားေသာတံတား

ျပီးခဲ႔တဲ႔ December 14 ရက္ေန႕မွာ က်ေရာက္ခဲ႔တဲ႔ အေမ႔ေမြးေန႕အတြက္ ေပးျဖစ္ခဲ႔တဲ႔လက္ေဆာင္ေလးေတြထဲက တစ္ခုပါ။ Feb, Idea မွာပါတဲ႔ ၀တၳဳတိုေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲ။ Magazine မွာ စာရုိက္တဲ႔သူက ေစတနာဗလပြနဲ႕ ေရးထားတာကိုျပင္ေပးလုိက္တဲ႔အခါမွာ Satan (စာတန္) ကို စာတန္းေတြ စာတမ္းေတြ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ စာစီ/စာရိုက္ လုပ္စားေနျပီး စာေပ ဗဟုသုတနည္းတာကိုမၾကာမၾကာေတြ႕ပါတယ္။ စာမဖတ္ခ်င္ဘဲ စာေပအသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာလုပ္ေနၾကရတာသူတုိ႕အတြက္ေတာ႔ ခ်ံဳ႕ထားတဲ႔ငရဲဘံုတစ္ခုပါပဲ။ ပိေတာက္ပြင္႔သစ္မွာ ေနထုိင္ၾကတယ္ကို ထိုင္ေနၾကတယ္လို႕ ရိုက္လုိက္လို႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ရစရာမရိွေအာင္ပ်က္စီးသြားတာလည္းေတြ႕ဖူးတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အေပ်ာ္တမ္း ပရိုေတြ သိပ္မ်ားေနတယ္။ ကိုယ္႔ကို ထမင္းေကြ်းတဲ႔အလုပ္ကို ဒီေလာက္ေလးမွ ဂရုတစိုက္မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆိုရင္ ဒီလူေတြ Professional ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာကို သိဖုိ႕ အေ၀းၾကီးလုိပါေသးတယ္။

ေသျခင္းႏွင္႔ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ဆက္သြယ္ထားေသာတံတား

အရူးတစ္ေယာက္ေနထုိင္ေသာအခန္းကေလးတစ္ခုအတြင္းသို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေလ႔လာေရးခရီးထြက္ခဲ႔ၾကသည္။ ခရီးရက္ရွည္ထြက္သြားေသာ အရူးတစ္ေယာက္၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥမ်ားကိုမထိခိုက္ေစဘဲေလ႔လာၾကရမည္။ မည္သည္႕အထားအသိုမွ်မွားခြင္႔မရိွ။ အရူးတစ္ေယာက္၏ လြတ္လပ္စြာရူးသြပ္ခြင္႔ဆိုင္ရာ စာတမ္းအတြက္ လြတ္လပ္စြာေလ႔လာခြင္႔ေပးခဲ႔ေသာ အရူးကိုပင္ေက်းဇူးတင္ရမည္။ သူသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ စာတမ္းနာမည္ကိုမဖတ္မိ၍ ခြင္႔ျပဳလုိက္ျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။ သို႕မဟုတ္ သူႏွင္႔အလားတူငနဲမ်ားကို စာနာပံုေပါက္ျခင္းလည္းျဖစ္ႏုိင္သည္။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစ ... ကြ်န္ေတာ္တို႕ အရူးတစ္ေယာက္၏ အခန္းထဲသို႕ေရာက္ခဲ႔ၾကျပီ။

အရူးသည္ ကိုယ္႔အခန္းလို သေဘာထားပါလို႕ တြင္တြင္မွာသြားသည္။
၀င္ကစြပ္ဟာခရုခြံကို ခ်စ္သလို ကြ်န္ေတာ္႔အခန္းကို ခင္ဗ်ားတို႕ ခ်စ္ပါ ... ဆိုလားေျပာသြားသည္။

ေလ႔လာေရးအဖြဲ႕၀င္တစ္ေယာက္က ဓာတ္ပံုတဖ်ပ္ဖ်ပ္ရိုက္သည္။ အရူးဆြဲထားေသာ အျဖဴေရာင္ ပိတ္ကားေပၚမွ အျဖဴေရာင္ခ်ိဳးငွက္။ သံလြင္ခက္သည္ မည္းေမွာင္စိုလက္ေနသည္။ ကားနာမည္ကို လြဲေခ်ာ္မႈဟု အရူးကေပးထားသည္။ ဗင္းဆင္႔သည္ အရူးျဖစ္ေသာ္လည္း ပန္ခ်ီဆရာတုိင္းရူးေနရန္မလိုအပ္ပါ။ ထုိကိစၥကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႕စာတမ္းတြင္ အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးထားျပီးျဖစ္သည္။

အရူးသည္ အႏုပညာ အားေကာင္းေသာ အရုူးဟု အရူးေလာကကသတ္မွတ္ထားသည္။ ေခတ္ျပိဳင္ ေ၀ဖန္ေရးသမားမ်ားသည္ အရူးသည္ ပါရမီရွင္ အရူးစစ္စစ္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳၾကသည္။ ထင္ရွားေသာ စာေပသမားၾကီးက အရူးမို႕ သူ႕မွာ တမူးသာခြင္႔ရိွတယ္... ဟူ၍ေျပာခဲ႔သည္မွာလည္း ဂ်ာနယ္မ်ားေရာင္းေကာင္းသြားေသာ သတင္းတစ္ခုျဖစ္ခဲ႔သည္။ အရူးသည္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေသာ ၊ ခမ္းနားတည္ၾကည္ေသာ အာဂ အရူးဘ၀ကိုပိုင္ဆိုင္ထားသည္။

အရူးသည္ ဂီတကို ေမြ႕ေလ်ာ္ပံုရသည္။ Kitaro ၏ စီဒီမ်ားအေျမာက္အမ်ားေတြ႕ရသည္။ အရူးသည္ အိပ္ယာအသံုးျပဳသူမဟုတ္ေၾကာင္းအံၾသဖြယ္ေတြ႕ရိွရသည္။ "ကြ်န္ေတာ္ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ညေတြကို ဘာလုိ႕အိပ္ပစ္ရမွာလဲ"ဟု အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုတြင္သူေျပာခဲ႔ေသးသည္။ ထုိအခ်က္ကို အေထာက္အထား မခိုင္လံုေသး၍ စာတမ္းတြင္ အေသးစိတ္ေလ႔လာရန္ဟူ၍ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွတ္သားခဲ႔သည္။ ဂီတ၀ါသနာပါေသာ ေလ႔လာေရးအဖြဲ႕၀င္တစ္ေယာက္က အရူးေရးသားခဲ႔သည္႕ ပိုးလမ္းမၾကီးတစ္ေလွ်ာက္ စိတ္နဲ႕ေလွ်ာက္ေနရရင္ဘ၀ကိုေက်နပ္ပါျပီ ဆိုတဲ႔အခ်က္နဲ႕ Kitaro ၏ silk road ဆက္ႏြယ္မႈရိွႏိုင္ေၾကာင္းသံုးသပ္တင္ျပသည္။

အားလံုးမထင္မွတ္ထားေသာ ကိရိယာတစ္ခုကို အခန္း၏ ျပတင္းေပါက္နားတြင္ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္။အာကာသၾကည္႕မွန္ေျပာင္းအေကာင္းစား တစ္လက္ျဖစ္သည္။ ASTRO-PHYSICS 140mm f7.5 Starfire EDF – 5.5" aperture: အမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။ အရူးသည္ ၾကယ္ၾကည္႕သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း မည္သူမွထင္မွတ္မထား။ သူကိုယ္တုိင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားျခင္းမ်ိဳးလည္းမရိွခဲ႔ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕၀င္မ်ား ျပန္လည္အတည္ျပဳၾကသည္။ ... အရူးသည္ အမွန္တကယ္ရူးေနရဲ႕လားဆိုသည္႕ေမးခြန္းသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႕စိတ္ထဲတြင္စတင္ေအာ္ျမည္လာသည္။

အရူး၏ ငယ္ဘ၀မွ အမွတ္တရပစၥည္းမ်ားကို ဆက္လက္ေလ႔လာၾကသည္။ ဖေယာင္းတုိက္ထားေသာ သစ္ရြက္မ်ား၊ သစ္ရြက္မ်ားေပၚတြင္ ေန႕စြဲမ်ား၊ ကဗ်ာအတုိအစမ်ား၊ ငွက္ေလွာင္အိမ္အတြင္း ေသာ႔ခေလာက္ေလးတစ္ခုကို ထည္႕ထားေသာ performance အပါအ၀င္ အရူးရွစ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀က ျပဳလုပ္ခဲ႔ေသာ performance art လက္ရာမ်ား။ အရူးရရိွခဲ႔ေသာ အားကစားထူးခြ်န္ဆုမ်ား။ အရူးေအာင္ျမင္ခဲ႔ေသာ မွတ္တိုင္မ်ား။ အရူးေရးသားခဲ႔ေသာ အသည္းကြဲsymphonyသီခ်င္းစားသားကို ေရႊျပားတြင္ ထြင္းထားသည္ကိုလည္းေတြ႕ရသည္။

ကြ်န္ေတာ္႔ဘ၀ကို လာေရာက္ေနထိုင္သြားသူ ဆိုတဲ႔ ဒႆနေလာကမွာ ကိုးကားစရာျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ အရူးရဲ႕က်မ္းကိုလည္းေတြ႕ရသည္။ အရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရူးသြပ္ခြင္႔၊ထက္ျမက္ခြင္႔၊ လင္းပြင္႔ခြင္႔ေတြကို ကြွန္ေတာ္တို႕ ေခါင္းခ်င္းရိုက္ေဆြးေႏြးၾကသည္။ အမွတ္အသားျပဳလုပ္ၾကသည္။ မွတ္တမ္းေတြနဲ႕တုိက္ဆိုင္စစ္ေဆးၾကသည္။ ဒီလုိ အရူးတစ္ေယာက္ကို ေလ႔လာခြင္႔ရလိုက္တာ ကြ်န္ေတာ္တို႕စာတမ္းကို အမ်ားၾကီးအေထာက္အကူျပဳခဲ႔ျပီလို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေျပာျဖစ္ၾကသည္။

အရူးဖတ္ေသာစာအုပ္မ်ားကိုဆက္လက္ေလ႔လာသည္။၊ ဒႆနစာအုပ္မ်ား။ ပညာရွင္အလုိက္ မ်ိဳးတူစုခြဲ၍ေလ႔လာပံုရသည္။ ေရွးေခတ္ေတြးေခၚရွင္မ်ား၊ အလယ္ေခတ္ေတြးေခၚရွင္မ်ား၊ ေမာ္ဒန္ေခတ္ေတြးေခၚရွင္မ်ားႏွင္႔ ေခတ္ျပိဳင္ ေတြးေခၚရွႈင္မ်ားဆိုျပီး အကန္႕ေလးေတြခြဲထားပံုကလည္းစနစ္က်သည္။
  • Metaphysics
  • Epistemology
  • Ethics
  • Political philosophy.
  • Aesthetics
  • Logic
  • Philosophy of mind
  • Philosophy of language
  • Philosophy of religion စသျဖင္႔ စနစ္တက် ေခါင္းစဥ္ေရးထိုးထားသည္။ ၾကီးျမတ္ေသာ အရူးတစ္ေယာက္၏ စာၾကည္႕ခန္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေသးသိမ္သလိုခံစားလုိက္ရသည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည္႕ရင္း ..... သက္ျပင္းကိုယ္စီခ်မိၾကသည္။ အရူးတြင္ စနစ္ရိွသည္။ အရူးတြင္ ထင္မွတ္ထားသည္ထက္ပိုမိုေသာ ေလ႔လာဆည္းပူးႏိုင္စြမ္းရိွသည္။ ဒီအခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ အေလးအနက္ထားတင္ျပၾကရမည္။
အရူးစာေရးေသာ စားပြဲခံုေလးေပၚတြင္ အ၀ါေရာင္ဖဲၾကိဴးခ်ည္ထားေသာ ဘြန္ဇုိင္းပင္ေလးတစ္ပင္ကိုေတြ႕ရိွရသည္။ ေရလက္စကဗ်ာစာသားကိုလည္းေတြ႕ရသည္။

ေရြးခ်ယ္စရာမရိွေတာ႔ရင္
ငါတုိ႕ဘယ္သူ႕ကို ဆဲေရးေနမွာလဲ ..........။

ေလ႔လာေရးအဖြဲ႕၀င္မ်ားတြင္ ကဗ်ာ၀ါသနာပါသူတစ္ေယာက္မွမပါပါ။ ထို႕အတြက္ .. မည္သူမွ ဒီကဗ်ာအပိုင္းအစကို ေဆြးေႏြးဖုိ႕စိတ္၀င္စားဟန္မျပပါ။ ေလ႔လာမႈေတြ႕ရိွခ်က္တစ္ခုအေနႏွင္႔သာ မွတ္တမ္းတင္လုိက္ၾကသည္။

အရူး၏ ထမင္းစားပြဲကိုေလ႔လာသည္။ ေကာ္ဖီခြက္ အနက္ေရာင္ေတာက္ေတာက္တစ္ခြက္တြင္ 666 ဟုလွပစြာပန္းအကၡရာေဖာ္ထားသည္။ 666 သည္ စာတန္၏ ကိုယ္ပိုင္အမွတ္အသားျဖစ္သည္။ အရူး အိမ္တြင္ ဘုရားစင္လည္းမရိွ။ အရူးသည္ စာတန္ကိုးကြယ္သူလား။ သံသယေမးခြန္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ထိုင္ခံုေပၚတြင္တင္ထားေသာ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ဖတ္လက္စစာအုပ္မ်ားအရ အရူးသည္ ေစတန္ကိုးကြယ္သူလည္းမဟုတ္ႏိုင္။ အရူးတြင္ ဘာသာရိွသလားျပန္ဆန္းစစ္ၾကသည္။ အရူးေျပာဖူးေသာ quotes တစ္ခုကို တစ္ေယာက္ကေရရြတ္သည္။ ဘာသာေရးဟာ ဆပ္ျပာမႈန္႕ဆိုပါေတာ႔ ... ကြ်န္ေတာ္႔မွာ အ၀တ္အစားမရိွဘူး .........။ထိုစကားသည္ လူငယ္မ်ားအၾကားေရပန္းစားေနသည္။ အရူးသည္ လူငယ္မ်ား၏ စိတ္တြင္၀တ္ဆင္ထားေသာ 925 မ်ားျဖစ္ေနျပီလားဟု ကြ်န္ေတာ္တို႕ ခ်ဲ႕ထြင္ႏွီးေႏွာၾကသည္။
....
ရုတ္တရတ္ .........
အခန္းသည္ အေမွာင္အတိက်သြားသည္။
စူးရွေသာ ေညွာ္နံ႕ကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ရွဴမိလုိက္ၾကသည္။ ဗီဇသိအရ ကြွန္ေတာ္တို႕ အိမ္ေရွ႕တံခါးဆီသို႕ေျပးထြက္ၾကသည္။ တံခါးသည္ ဂ်က္ၾကေနသည္။ မီးခိုးမ်ားပိုမိုမ်ားျပားလာသည္။ ေလာင္ကြ်မ္းမႈတစ္ခုျဖစ္ပြားခဲ႔ျပီ။ မည္သည္႕ေနရာမွစတင္၍ ေလာင္ခဲ႔မွန္းမေသခ်ာေသာ္လည္း ေလာင္ကြ်မ္းမႈသည္ လွ်င္ျမန္စြာကူးစက္လာေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုး စတင္၍ ေသြးရူးေသြးတန္းျဖစ္လာၾကသည္။ တံခါးကို ၾကိဳးစားဖြင္႔ေသာ္လည္း တံခါးကမပြင္႔ေတာ႔ေပ။ ဆဲဆိုသံမ်ား စတင္၍ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လာသည္။ ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းခံသံမ်ားကြဲအက္ထြက္လာသည္။ တံခါးမ်ားအားလံုးပိတ္ေနၾကျပီ။ ျပတင္းေပါက္တံခါးမ်ားကိုတြန္းဖြင္႔ၾကည္႕သည္။ ခုိင္ခံ႔ေသာ သံတုိင္မ်ားပိတ္ကာထားသည္။ အရူးအခန္းထဲတြင္ ေလာင္ကြ်မ္းေသဆံုးရေတာ႔မည္ဟူေသာ အသိသည္ ေၾကကြဲဆို႕နစ္ဖြယ္ျဖစ္လာသည္။ စိတ္သည္ တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ဟည္းနာက်င္လာသည္။ အခန္းတံခါး၀ကိုမီရပ္ေနစဥ္တြင္ ကူးစက္လာေသာ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားသည္ အရည္ျပားကို စတင္ေလာင္ကြ်မ္းလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုး ေနာက္ဆံုးၾကားလုိက္ရေသာ အရူးရယ္ေမာသံသည္ တံခါး၏ အျပင္ဘက္ဆီမွ စိတ္ထဲသို႕ ဓားႏွင္႔ျခစ္လုိက္သလို စူးရွအက္ကြဲ၀င္ေရာက္ခဲ႔သည္။ ။

ေရြးခ်ယ္စရာမရိွေတာ႔ရင္
ငါတုိ႕ဘယ္သူ႕ကို ဆဲေရးေနမွာလဲ ..........။ ။


။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
Zephyr

ဒီအေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပတဲ႔အခါ ခင္ဗ်ားတို႕က ေလ႔လာသူေတြကို သနားၾကလိမ္႔မယ္။ မဟုတ္ရင္လည္း အျပစ္ျမင္ၾကလိမ္႔မယ္။ အရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ခႏၶာဆိုပါေတာ႔ .... မိတ္ေဆြ .. ဒါကို သင္ဘယ္လိုသေဘာရေသးလဲ။ ။




Peace B with U.

Tuesday, February 8, 2011

Merchant Cloud Part III

Merchant Cloud Part III, ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

ေစာေစာစီးစီးဇာတ္သိမ္းထားလုိက္တာေကာင္းတယ္။
ခဏေလးၾကာတာနဲ႕ပ်င္းျပီး မေရးခ်င္ေတာ႔ဘူး။

ေရွ႕လ ျမန္မာျပည္ျပန္တဲ႔အခါၾကရင္လည္း သီတာ၊ၾကည္လဲ႕၊ငွက္သံႏြဲ႕နဲ႕ လြမ္းဖြယ္႔ျမိဳင္ေျချမဴခုိးေ၀တဲ႔အေၾကာင္းေတြေရးျဖစ္ဦးမလားမသိပါဘူး။

.......Cameron Highlands ကိုေတြ႕တာက မ်က္ႏွာျဖဴကုလားေတြပဲ။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ ကုလားျဖဴဆိုတဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕ေတြပါပဲ။ သမိုင္းစာအုပ္ေတြထဲမွာ အဲဒီလိုခဏခဏေရးတာေတြ႕တယ္ေနာ္။ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ အသံုးမက်လို႕ သူ႕ကြ်န္ျဖစ္ရတယ္လုိ႕ ဘယ္ေတာ႔မွ မေရးဘူး။ နယ္ခ်ဲ႕ေတြဟာ တို႕ေျမကို က်ဴးေက်ာ္တယ္။ စသည္ျဖင္႔။ ဒူးမေထာက္ လက္မေျမွာက္ဆိုျပီး အလိုေတာ္ရိ လုပ္ေနလိုက္ရတယ္။ စသျဖင္႔။ ေရးၾကတယ္။ အဲဒီ နယ္ခ်ဲ႕ဆိုတဲ႔ တုိင္းတပါးလက္ထက္မွာ တုိးတက္လာတာေတြ၊ ဖြံ႕ျဖိဳးလာတာေတြကိုၾကေတာ႔ စာရင္းေဖ်ာက္ထားလိုက္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာဆို အဂၤလိပ္လက္ထက္က လန္ဒန္မွာ ဘယ္ႏွေယာက္ပညာသင္ႏုိင္လဲ။ အေမရိကားကို သြားရဘယ္ေလာက္လြယ္လဲဆိုတာေတြ စာရင္းျပန္ေကာက္ၾကည္႕ဖုိ႕ေတာင္ေကာင္းပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးမရမီက လမ္းေတြနဲ႕ လြတ္လပ္ေရးရျပီး ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္ကလမ္းေတြ ယွဥ္ၾကည္႕ဖုိ႕လည္းေကာင္းပါတယ္။ (အဲဒါေတြမေရးခ်င္ပါဘူး။ ခရီးသြားေနတဲ႔ mood ပ်က္ပါတယ္။)

မေန႕က လက္ဖက္ျခံထဲမွာ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ဒီလိုေနရာေတြအမ်ားၾကီးရိွေနတာ Tourist Attraction ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏုိင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာလုိ႕ေတြးမိတယ္။ အဲဒါကို ပညာတတ္ေရာဂါလို႕ေခၚၾကတယ္။ ပညာတတ္ေတြဟာ အလွအပကို ခံစားျပီးရင္ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးလုပ္ေလ႔ရိွတယ္။ ရသခံစားမႈမွာ မရပ္ႏိုင္တဲ႔အတြက္ ေသာကျဖစ္ရတယ္။ ပညာတတ္ျဖစ္လာၾကျပီဆိုရင္ကို ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဆိုတာၾကီးက သမီးယူလိုက္လို႕ ေယာကၡထီးပါလာသလိုၾကီး ... ျငင္းမရေအာင္ပါလာတတ္တယ္။ ႏိုင္ငံဆင္းရဲေနတာကို စိတ္မေကာင္းပါဘူးလုိ႕ လူေရွ႕ေရာက္တုိင္း နည္းနည္းေျပာေလ႔ရိွလာတတ္တယ္။ အဲဒါဆိုလည္း ျပန္ျပီး လက္ဖက္ စိုက္ခင္းေတြကို tourist attraction ျဖစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ပါလားဆိုေတာ႔လည္း ဒီအစုိးရနဲ႕ မျဖစ္ေသးပါဘူးကြာဆိုျပီး မေကာင္း ေက်ာင္းပို႕လုပ္လုိက္ေလ႔ရိွတယ္။ ဒီေန႕မွာေတာ႔ မနက္ကို အလကားေကြ်းတဲ႔မနက္စာ သြားစားတယ္။ ၁၀ နာရီအထိပဲ၀င္လုိ႕ရလုိ႕ ၉ နာရီခြဲေလာက္မွာမွ သြားစားတယ္။ အစားအေသာက္ေတြကမ်ားတယ္။ စားလုိ႕ေကာင္းတာပဲနည္းတာ။ ဘူေဖး ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ၾကာၾကာစားမွ ဗိုက္ျပည္႕လာမွန္းသိတယ္။

ေတာင္တန္းအလွအပေလးေတြခံစားရင္း စားရေသာက္ရတာ အင္မတန္မွ က်က္သေရရိွတယ္။ မနက္ခင္းကလည္း အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေက်ာ္၊ မိန္းမမရေသးတဲ႔သူေတြ အဆိပ္ေသာက္ေသသြားတဲ႔ မနက္ခင္းမ်ိဳး (... ေအးျမလတ္ဆတ္လွပေနတယ္လို႕ဆိုလုိတယ္။ ) မနက္စာစားတာကို စင္ကာပူမွာ အေတာ္ေလး စိတ္တုိင္းမက်ျဖစ္ရပါတယ္။ မနက္ဆုိ အိမ္က ရွစ္နာရီေလာက္မွာထလာျပီး ၉ နာရီ ၆ မိနစ္ေလာက္မွာ ေကာ္ပီတီယမ္က ေပါက္စီ/ေကာ္ျပန္႕+ ေကာ္ဖီ ....။ ၉:၃၀ အထိ စားရတယ္။ တစ္ေန႕ကို မနက္စာ ၂၄ မိနစ္နဲ႕စားရတာ အင္မတန္မွ စိတ္ဖိစီးစရာေကာင္းတယ္။ အဲဒီမွာေတာ႔ မနက္စာကို ၁ နာရီေလာက္စားတယ္။ ဘ၀မွာ အခ်ိန္လည္းနည္းနည္းျဖဳန္းဖုိ႕လိုတယ္။ လူေတြဟာ ကိုယ္႔ခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို အလုပ္လုပ္ဖုိ႕တည္ေဆာက္ထားတယ္လုိ႕ထင္ေနၾကတာမ်ားပါတယ္။ စိတ္ဟာ အခ်ိန္လံုလံုေလာက္ေလာက္ရမွ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပိုျဖစ္လာတယ္။ ေလာေနရင္ အလုိလုိေနရင္း စိတ္ပူေနတတ္တယ္။စင္ကာပူမွာက လူေတြက အယူမွားေနၾကတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္မ်ားမ်ားလုပ္မွ အလုပ္မ်ားမ်ားျပီးမယ္လုိ႕ယူဆတယ္။ (အဲဒီလိုသာမွန္ရင္ ၂၄ နာရီမွာ ၃ နာရီေလာက္အိပ္ျပီး ၂၁ နာရီေလာက္ အလုပ္လုပ္ၾကည္႕ဖုိ႕ေကာင္းတယ္။) လူေတြ သိပ္မေပ်ာ္ၾကေတာ႔ဘူး။ ရုပ္ကိုက အလုပ္အထုအေထာင္းခံထားရတဲ႔ရုပ္ျဖစ္လာတယ္။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္မရိွေတာ႔ဘူး။ ဘ၀ဆိုတာ ရံုးျဖစ္လာတယ္။ ေရရွည္ အလုပ္လုပ္မယ္႔လူေတြ ဒါကို ေသခ်ာစဥ္းစားသင္႔ပါတယ္။ သာသာယာယာ အလုပ္လုပ္သြားလို႕ေရာမရဘူးလား။ ပိုက္ဆံသိပ္မရရင္ေတာင္ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ႔အလုပ္မ်ိဳးလုပ္ဖုိ႕မစဥ္းစားသင္႔ဘူးလား။ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္လေလာက္ အလုပ္ထြက္ျပီး နားေနဖုိ႕မေကာင္းဘူးလား။ ရွာသမွ်ဟာ စိတ္ပင္ပန္းတာနဲ႕ရင္းထားရင္ ရလာတဲ႔ေရာဂါေတြအတြက္ ရွာသမွ်ကုန္မယ္ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ေမ႔ထားၾကတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ေငြေၾကးနဲ႕လဲပစ္လုိက္တာေတြအထိ လုပ္မိလာၾကတယ္။ အဲဒါေတြကို မနက္စာစားရင္း ေတြးေနခဲ႔ပါတယ္။ ဘ၀မွာ ခဏေလး ရပ္ျပီး စဥ္းစားဖုိ႕ေတာင္ အခ်ိန္မရတဲ႔အခါ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဟာ စက္ရုပ္သာသာပါပဲ။


(ဟိုတယ္ေဘးမွာ စိုက္ထားတဲ႔ႏွင္းဆီပန္းကို ဓာတ္ပံုရိုက္ရင္း ကင္မရာလြတ္က်သြားလုိ႕ တေစာင္းျဖစ္သြားပံု)

မနက္စာစားျပီးေတာ႔ ဓာတ္ပံုေလးဘာေလးေလွ်ာက္ရိုက္ၾကတယ္။ အနွီးအနားမွာပဲ။ ေတာ္ေတာ္ေလးလွတယ္။ ျမိဳ႕ကေလးဟာ ေအးျမလွပေနတယ္။ အဲဒီလမ္းေလးေတြေလွ်ာက္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ကဗ်ာတုိေလးတစ္ပုဒ္ရလာတယ္။


တိမ္...

တိမ္...
တိမ္ဟာ ဒီမွာေတာ႔
ကြ်န္ေတာ္နဲ႕အနီးမွာ
ျဖတ္သြားျဖတ္လာမိတ္ေဆြ၊
ရင္ဘတ္ခ်င္း၊စိတ္ခ်င္း
ဖိကပ္ဖက္ထားရတဲ႔ မိတ္ေဆြ ....။
သူ႕မွာ ေအးျမမႈကလြဲရင္ ဘာမွ မရိွဘူး။
ကြ်န္ေတာ္႔မွာလည္း ပူေလာင္မႈကလြဲရင္ ဘာမွမရွိဘူး။
တိမ္နဲ႕ကြ်န္ေတာ္ ... ေျမျပင္မွာဆံုခဲ႔ျပီ။
(ZEPHYR)


အဂၤလိပ္၊နယ္ခ်ဲ႕၊မ်က္ႏွာျဖဴ၊ျဗိတိသွ်၊က်ဴးေက်ာ္သူ၊ ဂုတ္ေသြးစုတ္သူ၊ အရင္းရွင္ေတြကို သေဘာက်တာတစ္ခုက သူတို႕က ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အဂၤလန္နဲ႕ နည္းနည္းဆင္တဲ႔ေနရာ မရမကကုတ္ကပ္ရွာတာပဲ။ ဒီလိုေတာင္ေပၚမွာ ဒီလုိေလး ေအးေနမယ္ဆုိတာကို သူတုိ႕စဥ္းစားမိတယ္။ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးတစ္ခုကို တည္ေဆာက္တယ္။ အဲဒီမွာ ေနထုိင္အေျခခ်ႏိုင္ေအာင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုခုကို စဥ္းစားၾကည္႕တယ္။ ေမျမိဳ႕မွာလည္း ဒီလိုပဲ။ အဲဒါေတြကို စဥ္းစားၾကည္႕ရင္ လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္တစ္ရာေလာက္က အဂၤလိပ္ အဘိုးၾကီးေတြဟာ အခုေခတ္ အေရွ႕တုိင္းက လူၾကီးေတြထက္ ပိုျပီး အေျမာ္အျမင္ၾကီးခဲ႔သလားလုိ႕ေတြးမိတယ္။

ဒီေန႕မွာေတာ႔ အနီးအနားကိုလွည္႕ပတ္ျပသတယ္။ ပထမဆံုးသြားတာက ကႏၱာရပင္ေတြရိွတဲ႔ ပန္းဆိုင္ပါ။ ေစ်းေပါတဲ႔ အပင္ေလးေတြ ၀ယ္လာခဲ႔ပါတယ္။ ကႏၱာရပင္ေလးေတြဟာ လုိအပ္ခ်က္နည္းနည္းနဲ႕ရွင္သန္ႏိုင္ျခင္းဆိုတာကို ေဖာ္ညႊန္းပါတယ္။ သူတုိ႕ဟာ ပန္းပြင္႔တဲ႔အခါမွာလည္း ထင္မွတ္မထားေလာက္ေအာင္ လွပပါတယ္။ ပန္းဆိုင္မွာ ကႏၱာရပင္အၾကီးေတြလည္းရိွတဲ႔အတြက္ ဓာတ္ပံုရိုက္လုိ႕လည္းေကာင္းပါတယ္။





(တစ္ပင္ကိုမွ မေလးရွားေငြ ၂ က်ပ္ေလာက္ပဲေပးရပါတယ္။)

အဲဒီမွာ အရင္ကတည္းက ရြာခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတဲ႔မိုးရြာတာနဲ႕ အေတာ္ေလးကို သြားရခက္ကုန္တယ္။ လမ္းကနည္းနည္းၾကမ္းပါတယ္။ ပန္းစိုက္ခင္းရိွတဲ႔ဘက္သြားပါတယ္။ အေတာ္ေလးေမာင္းရပါတယ္။ ကားေမာင္းတဲ႔ တရုတ္က စိတ္မရွည္ပံုရပါတယ္။ ရယ္လီ ျပိဳင္ပြဲ၀င္သလိုေမာင္းပါတယ္။ ေရွ႕ကထြက္သြားတဲ႔ကားေတြကိုေတာင္ ပန္းစိုက္ခင္းမွာျပန္မီသြားပါတယ္။ ကားရွင္းတဲ႔အတြက္ အႏၱရာယ္ေတာ႔မရိွပါဘူး။ မုိးနည္းနည္းရြာတာ၊တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လမ္းနည္းနည္းၾကမ္းတာကလြဲရင္ အိုေကပါတယ္။










(ပန္းေတြကို ရုိက္ခဲ႔ပါတယ္။ ပန္းေရာင္းတဲ႔ မေလးကုလားမေလးကိုလည္း ရုိက္ခဲ႔ပါတယ္။)





ပန္းစိုက္ခင္းက အျပန္မွာ သစ္သီးတပိုင္တႏိုင္စိုက္တဲ႔ေနရာေလးကို ေခၚသြားပါတယ္။ အဲဒီေဒသမွာ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အဓိကလုပ္ကိုင္ပါတယ္။ ေမြးသဖရဲ႕ အေျပာအရေတာ႔ မေလးရွားမွာ စီးပြားေရးအေျခအေနမေကာင္းလုိ႕ ပို႕ကုန္ျပႆနာၾကံဳတဲ႔အခါတုန္းက ေတာင္သူေတြပန္းေဂၚဖီေတြမေရာင္းရလို႕ ဆႏၵျပတယ္လုိ႕ဆိုပါတယ္။ ဆႏၵျပပံုကလည္းထူးဆန္းပါတယ္။ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ရံုးေရွ႕မွာ ပန္းေဂၚဖီေတြ သြားပံုထားတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ အင္မတန္မွ eco friendly ျဖစ္တဲ႔ ဆႏၵျပပြဲလို႕ေတြးမိပါတယ္။

အခုေရာက္သြားတဲ႔အိမ္ဆိုင္ေလးမွာေတာ႔ စေတာ္ဘယ္ရီနည္းနည္းစိုက္ထားပါတယ္။ ပန္းေဂၚဖီ၊ အျဖဴ၊အစိမ္း၊ မုန္လာဥ၊ ဆလတ္ရြက္ေတြ စိုက္ထားတာေတြ႕ရပါတယ္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လွလွပပေလးပါပဲ။ အဲဒီအိမ္ဆုိင္ေလးမွာ ေရာင္းတဲ႔ေျပာင္းဖူးတစ္မ်ိဳးက ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းပါတယ္။ သူတို႕က sweet corn လုိ႕ေခၚပါတယ္။ အစိမ္းစားလုိ႕ရပါတယ္။ ခ်ိဳလည္းခ်ိဳပါတယ္။ အလကားျမည္းလုိ႕ရတာပဲျမည္းၾကည္႕ခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အဲဒီမွာ pitcher plant ေတြ႕ပါတယ္။ ဆယ္တန္းတုန္းက insectivorous plant သင္ခဲ႔ရတဲ႔သူေတြမွတ္မိမယ္ထင္ပါတယ္။ ၁၉၉၉ မွာ ဆယ္တန္းေျဖတာဆိုေတာ႔ အခုဆို ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ရိွပါျပီ။ အဲဒီအပင္ကို အခုမွ ပဲ အျပင္မွာျမင္ဖူးပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးလွပါတယ္။ ဓာတ္ပံုရိုက္လာခဲ႔ပါတယ္။ ေဟာသလိုေလး။







ဓာတ္ပံုေတြကေတာ႔ ပံု ၅၀၀ ေလာက္ရိုက္ခဲ႔ပါတယ္။ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ရတာက ၃၀ ေလာက္ပါပါတယ္။ အားမေလွ်ာ႔ေသးပါဘူး။ ပံု ၅၀၀ ထပ္ရိုက္လုိ႕ ပံု ၄၀ ေလာက္သာ ေကာင္းေကာင္းျမင္ရရင္ DSLR ၀ယ္ျပီးထပ္ရိုက္ၾကည္႕ပါဦးမယ္။ :P

ေနာက္ေတာ႔ ႏွင္းဆီပန္းျခံကို ေခၚမသြားဘူးဗ်ာ။ အဲဒါကိုေတာ႔ အေတာ္ေလး မေက်နပ္ပါဘူး။ မုိးရြာေနလုိ႕ ခ်န္ခဲ႔တာျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ စေတာ္ဘယ္ရီျခံကုိသြားၾကပါတယ္။

လမ္းမွာ ေရကညြတ္ပင္ေတြကို ျပပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သားေတြကို ကညြတ္ေတြျပေတာ႔ အံ႕ၾသသလိုေတာင္ ဟန္မေဆာင္လုိက္ႏုိင္ဘူး။

စေတာ္ဘယ္ရီျခံကိုေရာက္ပါျပီ။ အရင္တုန္းက ျမန္မာျပည္မွာ စာေရးတဲ႔သူတစ္ေယာက္က စေတာ္ဘယ္ရီပင္ေအာက္မွာထုိင္ျပီး၊ ရန္ကုန္တုိင္းစမ္းေခ်ာင္းျမိဳ႕နယ္က စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ စီးဆင္းလာတဲ႔ ေရက်သံေလးနားေထာင္တယ္ဆိုျပီးေရးတာကို သတိရပါတယ္။ စေတာ္ဘယ္ရီပင္ကို ရုကၡေဗဒမွာ runner group ေအာက္မွာထည္႕ပါတယ္။ ဒါလည္း ဆယ္တန္းမွာပါတာပဲ။ ဘ၀မွာ ဆယ္တန္းတုန္းကပဲစာသင္ဖူးသလုိ ျဖစ္ေနတာအေတာ္ေလးၾကာျပီ။ တကၠသိုလ္မွာသင္လုိက္တာေတြေတာ႔ မသံုးေသးဘူး အသက္ငါးဆယ္ေလာက္ၾကမွာ သံုးရမယ္ထင္တယ္။ runner ေတြဟာ အရြက္ကေန အပင္ျပန္ေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ ဥပမာ ျမင္းခြာရြက္ေပါ႔။ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက အိမ္မွာ ျမင္းခြာရြက္ေတြ၊ ဗူးသီးေတြစုိက္ပါတယ္။ ခဏေလးနဲ႕ပြားလာတာသေဘာက်ပါတယ္။(အဲဒါေၾကာင္႔ အိမ္ေထာင္ျပဳဖုိ႕ဆံုးျဖတ္လုိက္တာေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။:P)

စေတာ္ဘယ္ရီကိ္ု ေႏြဦးမွာ သီးတဲ႔ June-bearing နဲ႕ ever-bearing ရိွတာေတာ႔ၾကားဖူးပါတယ္။ အဲဒီကစေတာ္ဘယ္ရီေတြကေတာ႔ January လမွာသီးေနတဲ႔အတြက္ ever-bearing ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီ စို္က္ခင္းေဘးမွာ ေတာနစ္ စိုက္တာေတြလည္းရိွပါတယ္။ အားေဆးေတြေပါ႔။ မလုိအပ္ေသးလုိ႕ မ၀ယ္ခဲ႔လုိက္ပါဘူး။ လိုအပ္တဲ႔သူမ်ားရိွရင္သြား၀ယ္လုိ႕ရေအာင္ပါ။

စေတာ္ဘယ္ရီကို ကိုယ္တုိင္ခူးခ်င္ရင္လည္းရပါတယ္။ အေလးခ်ိန္နဲ႕ျပန္ခ်ိန္ျပီးပိုက္ဆံေပးရံုပါပဲ။ ပလတ္စတစ္ျခင္းကေလးေတြနဲ႕ခူးရပါတယ္။ ေရာက္ရင္ေတာ႔ ခူးျဖစ္ေအာင္ခူးပါ။ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ မေလးရွားကုလားမေလး စေတာ္ဘယ္ရီသီးခူးေနတာေတြ႕ခဲ႔ပါတယ္။

စေတာ္ဘယ္ရီေတြကို ဓာတ္ပံုလုိက္ရိုက္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။ စေတာ္ဘယ္ရီေတြဟာအေတာ္ေလးလွမွန္း အဲဒိၾကမွ သိလုိက္ပါတယ္။ အရင္ကေတာ႔ စားပဲစားေနတာ အသီးကိုေတာင္ ေစ႔ေစ႔မၾကည္႕ဘူး။ ပိုဆိုးတာက စင္ကာပူမွာ အသံုးမက်တဲ႔ အစိုးရက NTUC က တစ္ဆင္႔ ဘယ္က အသံုးမက်တဲ႔ စေတာ္ဘယ္ရီေတြသြင္းေနမွန္းမသိတဲ႔အတြက္ မခ်ိဳတဲ႔ စေတာ္ဘယ္ရီေတြ မၾကာမၾကာစားရတတ္ပါတယ္။ Cameron မွာေတာ႔ မခ်ိဳတဲ႔အသီးမရိွသေလာက္ပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုျဖစ္ႏုိင္တာက စင္ကာပူကို သြင္းတဲ႔အခါ ၾကာၾကာ အထားခံေအာင္ သိပ္မမွည္႕တာေတြ သြင္းလာလို႕လည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေတြကို ရွဳစားႏုိင္ပါျပီ။










စေတာ္ဘယ္ရီပန္းကလည္းလွပါတယ္။ ပန္းပြင္႔ကေနမွ အသီးျဖစ္လာတယ္ဆိုတဲ႔ ရုကၡေဗဒသင္ခန္းစာကိုမေမ႔ေပမယ္႔ စေတာ္ဘယ္ရီပြင္႔ရိွမွန္းမစဥ္းစားမိတာကေတာ႔ အံ႔ၾသစရာပါပဲ။

အဲဒီမွာ အသီးေတြကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ခူးျပီး လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႕လည္း အနည္းအက်ဥ္း၀ယ္ပါတယ္။ ၀ယ္တာက ေလးရက္အထားခံတယ္ဆိုလုိ႕ပါ။ အမွန္က သူတို႕ေျပာတာ cameron highlands မွာေလးရက္အထားခံတာျဖစ္ပါတယ္။( ကားနဲ႕ျပန္သယ္လာတဲ႔အခါ ခုနစ္ဗူးေလာက္ကေန သံုးဗူးစာေလာက္ပဲ အေကာင္းက်န္ပါတယ္။)

အင္မတန္မွ အရသာရိွတာက အဲဒီမွာေသာက္ခဲ႔တဲ႔ စေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္ရည္ပါ။ ျပန္ေတြးမိရင္ေတာင္ ရသတဏွာျဖစ္ေနမွာစိုးလို႕ ေရေသာက္ရင္း ေရးလုိက္ပါတယ္။ ေရာက္ရင္ ေသာက္ျဖစ္ေအာင္ေသာက္ပါ။ အဲဒီမွာရႏုိင္တာေတြကိုလည္း ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ႔ပါတယ္။




ဒါကေတာ႔ ဆလတ္ရြက္စိုက္ခင္းပါ။


ညစာကိုေတာ႔ အရြက္ေတြျပဳတ္စားရတဲ႔ HOT POT ေကြ်းပါတယ္။ အသားက နည္းနည္းပဲပါတယ္လုိ႕မွတ္မိပါတယ္။ အရြက္ကေတာ႔ စံုစိေနပါတယ္။ မျမင္ဘူးတဲ႔အရြက္ေတြဟာ စားေကာင္းတာေတာ႔မွတ္မိပါတယ္။

.... ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ႔ သဘာ၀အေငြ႕အသက္ကင္းတဲ႔ ေျခာက္ေသြ႕တဲ႔ေလာကၾကီးထဲကို ျပန္သြားဖုိ႕ အသင္႔ျဖစ္ေနပါျပီ။ အနားယူခဲ႔တဲ႔ သံုးေလးရက္ဟာ အလုပ္လုပ္ရမယ္႔ ေျခာက္လစာေလာက္ကို သက္သက္သာသာလုပ္ႏိုင္ဖုိ႕ ခြန္အားအျပည္႕ျဖစ္ေစပါတယ္။ တစ္ႏွစ္မွာ ႏွစ္ခါေလာက္ေတာ႔ ခရီးတုိေလးေတြသြားေပးသင္႔ပါတယ္။ လူေရာစိတ္ပါ က်န္းမာလာပါလိမ္႔မယ္။ မြန္းၾကပ္တဲ႔လူ႕အဖြဲ႕အစည္းနဲ႕တတ္ႏိုင္သမွ်ေ၀းေ၀းေနတာဟာ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ေကာင္းပါတယ္။ Virtual world မွာေနတဲ႔သူေတြအေနနဲ႕ real world မွာ ဘယ္ေလာက္သာယာလဲဆိုတာကိုခဏတျဖဳတ္ထြက္ၾကည္႕မယ္ဆိုရင္ အေညာင္းအညာလည္းေျပသလို စိတ္လည္းခ်မ္းသာရမွာအမွန္ပါပဲ။

Peace B Upon U all ......

With Peace,
The Gardener.






















Peace B with U.

Monday, February 7, 2011

Merchant Cloud Part II

Merchant Cloud Part II

စာေရးဖုိ႕ေတာင္ အခ်ိန္မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေယာကၡမေလာင္းၾကီးရဲ႕ အသက္ရွည္က်န္းမာေနထုိင္ေရးအစီအစဥ္အရ သားမက္ေလာင္းမ်ားဟာ ေစာေစာအိပ္၊ ေစာေစာထ၊ လမ္းေလွ်ာက္၊တရားနာ၊ အခ်ိန္နဲ႕အလုပ္လုပ္၊ မိသားစုကို ဂရုစိုက္၊ သမီးေတြကို သိပ္မခိုင္းနဲ႕ ဆိုတာေတြကို လိုက္နာဖုိ႕အတြက္ ျပင္ဆင္တဲ႔အေနနဲ႕ ေစာေစာအိပ္ေနတာလည္းပါပါတယ္။ အရင္လုိ ၂ နာရီ ၃ နာရီ အထိ မေနေတာ႔ပါဘူး။ ၁၀ နာရီ ေဒါင္ဆိုတာနဲ႕အိပ္ရာ၀င္ပါတယ္။ ျပန္ႏိုးလာတာေတာ႔မတတ္ႏိုင္ဘူး။လူေရာပါးေရာ၀လာျပီး၊ လူပါး၀လာတယ္လို႕ေတာင္ ခ်ီးက်ဴးၾကပါတယ္။

အခုေရးေနတာဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲဟင္။ မေလးရွားကိုသြားေနတာ လမ္းမွာရပ္ထားလုိ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက အေပါ႔ပဲသြားရမလိုလို၊ ဘရိတ္ဖက္စ္ပဲစားရမလိုလိုျဖစ္ေနတယ္လုိ႕ၾကားတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကလည္း အိမ္ကေနဖတ္ျပီး သာယာလားေမးေနတယ္။ သြားၾကည္႕လုိက္ရင္ စိတ္ေရာလူပါ super relaxed ျဖစ္သြားပါမယ္လို႕ေျပာလုိက္ပါတယ္။

ကားသမားေတြက ဉာဏ္မ်ားတာပါ။ အမွန္က Hotel Equatorial နဲ႕အခုရပ္ေနတဲ႔ေနရာက ၁၅ မိနစ္ေမာင္းစာအကြာအေ၀းေလာက္ပဲရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဟုိတယ္ေရာက္လည္း check in မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူးဆိုျပီး အဲဒီမွာခပ္တည္တည္ၾကီး ရပ္လုိက္တာပါ။ Hot Link ဆိုင္ေတြဘာေတြရိွတဲ႔အတြက္ Sim Card ေတြဘာေတြဆင္း၀ယ္မလားဆိုျပီး ၾကည္႕ေတာ႔ ဆုိင္ကပိတ္ထားပါတယ္။ မေန႕ညကလည္း မေလးအ၀င္က ထမင္းဆိုင္မွတ္တိုင္မွာ ဖုန္းကဒ္ဆိုင္ကပိတ္ထားတဲ႔အတြက္ sim card မပါလာပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ကုိ ဖုန္းအလြယ္တကူ ဆက္မရရင္ မေနႏိုင္တဲ႔ေရာဂါရိွတဲ႔အတြက္ ဖုန္းကဒ္က မ၀ယ္မျဖစ္၀ယ္ရပါတယ္။ အခုလို ၀ယ္မရတဲ႔အခါ အင္မတန္စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရပါတယ္။ မေလးရွားကဆိုင္ေတြက ဖြင္႔ခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ဖြင္႔ပံုရပါတယ္။

ကူးမား ဆိုတဲ႔ tour guide ရဲ႕အဆိုအရ ... သူတုိ႕ဆီမွာ package tour ေလးခုရိွပါတယ္။ pamphlet ေလးတစ္ခုစီေပးပါတယ္။ အဲဒီမွာေတြ႕ရတာေတာ႔

1. Leisure Tour
2. Nature Discovery Tour
3. Agro Delight Tour
4. Sunrise Spectacular

စာကိုဖတ္ၾကည္႕လုိက္ေတာ႔ ႏွစ္ခုပဲစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။ 2 and 3 ပါ။ 4 က မနက္ ၆ နာရီေလာက္သြားျပီး ေနထြက္လာတာကို ေတာင္ၾကားကေန သြားေခ်ာင္းတာပါ။ ဓာတ္ပံုဆရာေတြသြားၾကပံုရပါတယ္။ မနက္ေစာေစာ အိပ္ေရးပ်က္ခံရေလာက္ေအာင္ေတာ႔ ဘယ္သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကိုမွမခ်စ္ႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနတာနဲ႕ ထားလုိက္ပါတယ္။ Glorious Sunrise ကိုေတာ႔အားနာပါတယ္။

ႏွစ္ညအိပ္ သံုးရက္လာခဲ႔ၾကတာမို႕လို႕ အခ်ိန္ကမရပါဘူး။ ေစာေစာသြားဖုိ႕စဥ္းစားလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းသြားခ်င္လည္းရတယ္ဆိုတာနဲ႕ တစ္ခါတည္းပဲ နံပါတ္ 2 ကိုသြားပါတယ္။ town ace အစုတ္ေလးတစ္စီးနဲ႕သြားရပါတယ္။ တရုတ္လိုနားမလည္တဲ႔သူေတြအတြက္ အဂၤလိပ္လိုေျပာပါတယ္။ စစခ်င္း Cameron ရဲ႕ အျမင္႔ဆံုးေတာင္ကုိတက္ပါတယ္။ အျမင္႔ေပ ၆၆၆၆ ရိွပါတယ္။ ေတာင္တက္လမ္းမွာ လက္ဖက္ပင္ေတြေတြ႕ပါတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း (သေဘာထားၾကီးစြာ) ႏိုင္ငံျခားသားပိုင္ျဖစ္ပါတယ္။

ေတာင္တက္လမ္းက သိပ္ေ၀းေ၀းမသြားရပါဘူး။ မိနစ္ ၂၀၊ ၃၀ ေလာက္ဆို ေတာင္ထိပ္ေရာက္ပါတယ္။ တက္ေနတာကေတာ႔ ေခါင္းနည္းနည္းမူးပါတယ္။ ကားက air-con မေကာင္းလို႕ မွန္တံခါးဖြင္႔ထားမွ အေတာ္ေလးသက္သာပါတယ္။ ေရွ႕နားၾကေတာ႔ သဘာ၀ ဓာတ္ေျမၾသဇာေတြတင္လာပံုရတဲ႔ ညစ္ပတ္နံေစာ္တဲ႔ကားတစ္စီးေၾကာင္႔ ေတာင္တက္ေနတဲ႔ ရစ္သမ္ နည္းနည္းပ်က္ျပီး အသက္ကိုမ်ဥ္းရွဴရပါတယ္။ မၾကာမီမွာ အဲဒီကားရပ္သြားမွပဲ အသက္၀၀ရွဴရပါတယ္။ အလိုမတူဘဲ ေအာက္ဆီဂ်င္ လုယက္ယူငင္သြားတဲ႔ကားကို မသတီသလိုတစ္ခ်က္ၾကည္႕ျပီးဆက္လက္တက္ရပါတယ္။ ျမင္ကြင္းအေနနဲ႕ေျပာရရင္ေတာ႔ သိပ္ကို၊အင္မတန္ကို၊အလြန္အမင္းကို၊အရမ္းအရမ္းကို သာယာပါတယ္။ ဒါကလည္း သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို သေဘာက်တဲ႔သူေတြအတြက္ပါ။ တကယ္႔ေတာအုပ္ၾကီးတစ္ခုထဲေရာက္သြားသလိုမ်ိဳး၊ ဘာနဲ႕တူသလဲဆိုရင္ ရခုိင္ျပည္နယ္သြားရင္ ရိုးမကို ပတ္ျပီးတက္တဲ႔လမ္းလိုမ်ိဳး၊ေတာေတာင္ရဲ႕အေငြ႕အသက္ အျပည္႕ရေစပါတယ္။ ေတာင္ထိပ္ေရာက္ေတာ႔ တာ၀ါတစ္ခုရိွပါတယ္။ radio towers ေတြလည္းရိွပါတယ္။ လူတက္လုိ႕ရတဲ႔ေမွ်ာ္စင္ေလးတစ္ခုေပၚကို တက္ၾကပါတယ္။ ေပ ၆၆၆၆ အျမင္႔မွာ ထပ္ျပီးျမင္႔ေအာင္ တက္လုိက္ပါတယ္။ အေပၚစီးကေန တိမ္ေတြကို ၾကည္႕ရတာ အရသာပါပဲ။ အဲဒီအရသာမ်ိဳးကို ၾကိဳက္ရင္ သြားလည္ဖုိ႕ေကာင္းပါတယ္။

အဲဒီမွာ ဓာတ္ပံုေတြဘာေတြရိုက္ဖုိ႕ေကာင္းပါတယ္။ ေမွ်ာ္စင္ကေနၾကည္႕ရင္ အရပ္မ်က္ႏွာတုိင္းမွာ ေတာင္တန္းနဲ႕တိမ္တိုက္ေတြပဲျမင္ရပါတယ္။ ေကာင္းကင္ေပၚေရာက္ေနသလို ခံစားရပါတယ္။ ငယ္တုန္းက သင္ခဲ႔ရတဲ႔ရူပေဗဒအရေတာ႔ ပိုတန္ရွယ္အင္နာဂ်ီအျမင္႔ၾကီးျဖစ္ေနမွာပဲလုိ႕ေတြးမိပါတယ္။ အဲဒီပိုတန္ရွယ္အင္နာဂ်ီကို အသံုးခ်ဖို႕ ခုန္ခ်မလားလို႕ေတာ႔စိတ္မကူးမိပါဘူး။

အဲဒီကေန ေနာက္ထပ္တစ္ေနရာကိုေခၚသြားပါတယ္။ sub-alpine forest ကုိသြားၾကပါတယ္။ အပင္ေတြမွာထူးျခားတာတစ္ခုရိွပါတယ္။ အျမင္႔ေပမ်ားလာလုိ႕ ေအာက္ဆီဂ်င္နည္းလာတဲ႔အခါ အပင္ေတြက သိပ္မျမင္႔ေတာ႔ပါဘူး။ အဲဒီမွာ ျမင္႔ႏိုင္သမွ် အျမင္႔ဆံုးေပါက္ေနတဲ႔အပင္ေတြကိုက အေတာ္ေလး နိမ္႔ပါတယ္။ အဲဒီသစ္ေတာထဲကို တံတားေလးခင္းထားပါတယ္။ အင္မတန္မွသာယာပါတယ္။ ေအးစိမ္႔ေနပါတယ္။ စင္ကာပူက Henderson wave နားမွာ သစ္ေတာေပၚက တံတားခင္းထားတာမ်ိဳးနဲ႕အိုင္ဒီယာအေတာ္ေလးဆင္ပါတယ္။ စင္ကာပူမွာေတာ႔ ပူေတာ႔ အရသာမရိွပါဘူး။ ေနပူလုိ႕ အျမန္သြားရတာနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ႔အရသာပ်က္ပါတယ္။ cameron highlands မွာေတာ႔ အေတာ္ေလး ေအးေအးလူလူရိွပါတယ္။

အဲဒီမွာ ေလညွင္းပြင္႔ အပင္ေတြ႕ခဲ႔ပါတယ္။ ၀ါးပင္လည္းရိွပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ေရညိွေတြေတြ႕ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီသစ္ေတာမွာ ေရဓာတ္ကို ထိန္းသိမ္းဖုိ႕ ေရညိွေတြ ေနရာအႏွံ႕မွာေပါက္ပါတယ္။ ေရညိွေတြဟာ ေရဓာတ္ကို ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္း-၉၀ရာခိုင္ႏႈန္းထိန္းသိမ္းထားတဲ႔အတြက္ ေအးျမေနပါတယ္။ သစ္ပင္ေတြကလည္း လုိအပ္တဲ႔ေရကို ေရညိွေတြဆီက ရပါတယ္။ ေအးျမတဲ႔ ေလထုရိွတဲ႔ သစ္သားတံတားေလးကို ေလွ်ာက္ရတာ အင္မတန္မွ အရသာရိွပါတယ္။ အနည္းဆံုး အလုပ္က ေသာကေတြ၊ စိတ္ဖိစီးတာေတြကိုေတာ႔ ေကာင္းေကာင္းေမ႔သြားဖုိ႕လံုေလာက္ပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ လက္ဖက္စက္ရံုဆီကိုသြားပါတယ္။ BOH plantation ျဖစ္ပါတယ္။ စင္ကာပူမွာလည္း BOH တံဆိပ္ လက္ဖက္ေျခာက္ေတြ၀ယ္လုိ႕ရပါတယ္။ BOH company က မေလးရွားမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေရွ႕တန္းေရာက္တဲ႔ company ျဖစ္ပါတတယ္။ သူ႕ေခတ္သူ႕အခါက ထုတ္ပိုးမႈနည္းစနစ္ေတြမွာလည္း ေရွ႕တန္းေရာက္၊ ေၾကာ္ျငာလုပ္ငန္းေတြမွာလည္းေရွ႕တန္းေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီနားက ေတာင္တန္းေတြအျပည္႕စိုက္ထားတဲ႔ လက္ဖက္စိုက္ခင္းတစ္ခုလံုးကို တစ္ဦးတည္းပိုင္ခဲ႔ပါတယ္။

လက္ဖက္ေျခာက္စက္ရံုက ခပ္ေသးေသးပါပဲ။ ထုတ္လုပ္မႈအဆင္႔ေလးဆင္႔ပဲရိွပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအဆင္႔ကိုေျပာရင္း ရွင္းျပတဲ႔လူစကားေၾကာင္႔နည္းနည္းနင္သြားပါတယ္။ ေရေႏြးၾကမ္းကို အထုပ္ေလးေတြနဲ႕ဟာမေသာက္နဲ႕တဲ႔။ အဲဒါ ေနာက္ဆံုးသံုးမရတဲ႔အက်န္ေတြနဲ႕လုပ္တာဆိုပဲ။ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုစိတ္နာသြားလုိ႕ အျပန္မွာေသာက္ဖိုိ႕ေတာင္မ၀ယ္လာခဲ႔ဘူး။


အဲဒီနားမွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးတစ္ဆုိင္ရိွပါတယ္။ အင္မတန္မွ romantic ဆန္ပါတယ္။ ေတာင္တန္းေပၚေမးတင္ ေဆာက္လုပ္ထားပါတယ္။ အင္မတန္မွ အိုင္ဒီယာေကာင္းလြန္းပါတယ္။ အဲဒီလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကၾကည္႕ရင္ လက္ဖက္စိုက္ခင္းေတြကို ျမင္ရပါတယ္။ ေတာင္တန္းေပၚက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးျဖစ္ပါတယ္။ ဓာတ္ပံုရိုက္ဖုိ႕ ရွဴခင္းေတြသိပ္ေကာင္းပါတယ္။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က အဆင္းမွာ လက္ဖက္ျခံထဲမွာ ဓာတ္ပံုရိုက္ဖုိ႕ခဏရပ္ေပးပါတယ္။ လက္ဖက္ပင္ေတြက ခါးသာသာေလာက္ပဲျမင္႔ပါတယ္။ သက္တမ္းကေတာ႔ ကိုယ္႔အဖြားေတြအရြယ္ ၇၅ ႏွစ္ေလာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ပံုမွန္အားျဖင္႔ လက္ဖက္ပင္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးျမင္႔ပါတယ္။

၀ါသနာပါရင္ အဲဒီမွာ ေဘာလီး၀ုဒ္ဒန္႕စ္ေတြဘာေတြကလို႕ရပါတယ္။ ကားေပၚမွာပါလာတဲ႔ အိႏၵိယတုိင္းရင္းသားစံုတြဲက အမ်ိဳးသမီးကို အမ်ိဳးသားက လက္ဖက္ပင္ေပၚ ခ်စ္စႏိုးနဲ႕ပစ္တင္ဖုိ႕ၾကိဳးစားရင္း ခါးမ်က္သြားတာေတြ႕လုိက္ပါတယ္။ လက္ဖက္ပင္ေတြက ေစ႔ေစ႔ၾကည္႕ေတာ႔မွ လက္ဖက္ပင္နဲ႕မတူတာေတြ႕ရပါတယ္။ လက္ဖက္ရြက္ကိုပြတ္ျပီးရွဴၾကည္႕ .. ဘာနံ႕ရမယ္လုိ႕ထင္လဲ။ ဘာနံ႕မွမရပါဘူး။ လက္ဖက္ေျခာက္နံ႕က အေျခာက္ခံျပီးတဲ႔အခ်ိန္မွ ထြက္လာတာလုိ႕ေျပာပါတယ္။ ျမန္မာကားထဲမွာ ေျပာတဲ႔ ၀မ္းသာ၀မ္းနည္းျဖစ္ရပါတယ္ဆိုတာမ်ိဳးလည္းၾကံဳရပါတယ္။ အဲဒီလက္ဖက္ေတြကို ျမန္မာကေန၊ အိႏၵိယကိုေရာက္ျပီးမွ ဒီကိုေရာက္လာတာဆိုပဲ။ ျမန္မာေတြက သိပ္ေစာတယ္။ ပရိုင္းမိတ္ျဖစ္တာလည္းေစာ၊ ခ်မ္းသာတာလည္းေစာ၊ ေဟာ ၾကည္႕ .. ႏိုင္ငံလုိက္မြဲသြားတဲ႔ေနရာမွာေတာင္ေစာတယ္။ :P

အဲဒီလက္ဖက္စိုက္ခင္းက အျပန္မွာ ဘာေတြးမိလဲဆိုေတာ႔ ... အသက္ၾကီးလာရင္ စိုက္ခင္းေလးဘာေလး စိုက္ျပီး သားတစ္ရာ ေျမးႏွစ္ရာ ျမစ္သံုးရာ နဲ႕ Zephyr Plantation ထူူေထာင္ဖုိ႕ ရွမ္းျပည္ဘက္မွာ ေျမ၀ယ္ရင္ေကာင္းမလားလို႕ပါ။ ေနာက္ေတာ႔လည္း အဲဒီအၾကံအစည္ကို ပယ္ဖ်က္လုိက္တယ္။

လက္ဖက္ပင္ေတြက အသက္ကိုးဆယ္ တစ္ရာအထိ လူ႕ေလာကကို အက်ိဳးျပဳသြားတယ္။
လူေတြကေရာ ဘယ္ႏွႏွစ္အထိ အက်ိဳးျပဳႏိုင္လဲ။
ေတြးေနမိတယ္။

ဟုိတယ္ေရာက္ေတာ႔ ကဗ်ာထိုင္ေရးေနတာနဲ႕ အေတာ္ေလးၾကာသြားတယ္။
ဗိုက္ဆာတဲ႔အခါ အျပင္နားမွာ ေအးစက္စက္ ကုလားစာစားတယ္။ အရသာက မဆုိးဘူး။ ေစ်းလည္းမၾကီးဘူး။ Hot Link ဆိုင္ေတြ႕တယ္။ ဒါေပမယ္႔ပိတ္ထားတယ္။ ဟိုတယ္က ဖုန္းနဲ႕ပဲ ျမန္မာျပည္ကိုေခၚတယ္။ မေလးရွားကို အလကားထင္ျပီးေခၚတယ္။

ဟိုတယ္က အဆင္ေျပမလုိလုိနဲ႕ မေျပဘူး။ တစ္ညလံုးအိပ္ေနတာအေကာင္း။ ည သံုးနာရီ၊ေလးနာရီမွ အေပၚထပ္က ေရခ်ိဳးသံလိုၾကားရတာ ၇ နာရီေလာက္အထိၾကားေနရျပီးမွရပ္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အိပ္လုိ႕ရသမွ် ဆက္အိပ္ေနလုိက္တယ္။

ဟိုတယ္ကေန ၾကည္႕ရင္ ေတာင္တန္းေတြနဲ႕တိမ္ေတြျမင္ရတယ္။ အဲဒီလို ရသမ်ိဳးကိုၾကိဳက္ရင္ေတာ႔ တန္ပါတယ္။ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႕ ေအးခ်မ္းတဲ႔သဘာ၀ထဲမွာ ရွင္သန္ေနရတာ သိပ္အရသာရိွပါတယ္။

ေနာက္ေန႕မွ စေတာ္ဘယ္ရီျခံသြားမယ္။
C U.

Related Post:
Merchant Cloud



Peace B with U.