အလြမ္းဖြဲ႕ေတးေတြဟာ အလြမ္းကုိ မဖြဲ႕ေတာ႔ဘူး။
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကုိ ေတးလုိဆိုခဲ႔ၾကဖူးလိမ္႔မည္။ စိတ္ထဲမွာရိွေနသည္႕ နရီစည္းခ်က္မ်ားသည္ ႏူးညံ႕လြန္းခဲ႔ဖူးလိမ္႔မည္။ လိပ္ထားေသာ တိမ္မ်ားကုိ ျဖန္႕ခင္းလုိက္လွ်င္ ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုုး ျပည္႕သြားလိမ္႔မည္။ ခရီးသြားသည္ သူ၏ ေျခေထာက္ကုိလည္း ငံု႕ၾကည္႕ဖူးလိမ္႔မည္။ ကႏၱာရ၏ ေျပာင္းလဲေသာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားကုိလည္း ၾကယ္ကေလးတစ္စင္းျဖင္႔ တြန္းလွန္သြားလိမ္႔မည္။ တစ္ခ်ိန္က ပင္လယ္၊ ယခုကႏၱာရ၊ စြံပလြံရနံ႕ရေနေသာေႏြဦး၏ အထီးက်န္မႈသည္ ေျပးလႊားေနေသာ သဲမႈန္မ်ားတစ္ေလွ်ာက္ လုိက္ပါေနျမဲ။
စာအုပ္ေဟာင္းမ်ား၏ ရနံ႕ကုိ သိမ္းဆည္းျပီးသား စာအုပ္စင္မဲ႔အိပ္ခန္းထဲတြင္ ရရေနသည္။ အရာရာကုိ အနံ႕ျဖင္႔သာ နားလည္ေသာ ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္၏ သင္ယူမႈကုိ သူနားလည္တတ္ခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။ တိမ္မ်ား၏ ရနံ႕၊ လြင္ျပင္၏ ရနံ႕၊ ခ်စ္ခင္သူမ်ား၏ ကုိယ္သင္းနံ႕မ်ား၊ မခ်စ္ခင္သူမ်ား၏ ရနံ႕၊ ေျမသင္းနံ႕၊ စပယ္ဖူးေလး၏ အစိမ္းေရာင္ရနံ႕၊ ႏွင္းဆီဖူေလး၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာ ရနံ႕။ ေနအိမ္၏ ရနံ႕၊ ခရီးမ်ား၏ရနံ႕၊ ပင္လယ္၏ရနံ႕၊ ဆားေငြ႕ေလ၏ရနံ႕၊ ကင္ထားေသာ ပင္လယ္စာမ်ား၏ရနံ႕၊ ဝီစကီ၏ရနံ႕၊ အရာရာသည္ ရနံ႕မ်ားမွတစ္ဆင္႔သာ နားလည္ႏုိင္ခဲ႔သည္။ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း၏ ရနံ႕ကုိေတာ႔ ကြက္လပ္အတုိင္းသာထားလုိက္သည္။ ရနံ႕မ်ားကုိ အေရာင္ျဖင္႔ ဖလွယ္၍ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ ပန္းခ်ီဆြဲေနသည္။ ေတာင္ေတြကုိ တက္ေနတာ လြတ္လပ္ျခင္း၏ ရနံ႕အတြက္ဟု မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေျပာသည္။ မုိးေရစုိစြတ္ေနေသာ ျမက္ပင္ေလးမ်ား၏ ရွင္းသန္မႈႏွင္႔ ေနေရာင္ျခည္၏ေႏြးေထြးမႈတုိ႕၏ ဆံုခ်က္တြင္လည္း လွပေသာ ရနံ႕တစ္ခုရိွလိမ္႔မည္။
နားလည္မႈသည္ ဒုိင္မင္းရွင္းအကန္႕အသတ္ထဲမွ သိႏုိင္စြမ္းသာျဖစ္သည္။ ၾတိဂံအေၾကာင္းကုိ စက္ဝုိင္းမ်ားနားမလည္ႏုိင္ခဲ႔သည္မွာလည္း မဆန္းေတာ႔ပါ။ ညီညာစြာေျဖာင္႔တန္းေနေသာ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းကုိ ျပိဳင္မ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္းျဖတ္သန္းသြားေသာေၾကာင္႔ ေထာင္႔မ်ားျဖစ္လာၾကသည္ဆုိေသာ္လည္း အလြန္လွ်င္ျမန္ေသာ အလင္းတန္းမ်ား၏ ေတြ႕ဆံုမႈ၊ ကြဲကြာမႈမ်ားတြင္ ျဖတ္ခနဲျဖစ္လာေသာ အလြန္လ်င္ျမန္ေသာေထာင္႔မ်ားသည္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လည္ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ္႔မည္သာျဖစ္သည္။ ကမာၻၾကီး၏ ဟန္ခ်က္၊ တစ္ေယာက္စီ၏ ႏွလံုးသားဟန္ခ်က္ကုိ ထိန္းထားရန္ကိစၥသည္ ရွင္သန္ျခင္းတရား၏ ဥပေဒသတစ္ရပ္လည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏုိင္သည္။
ကမာၻၾကီး၏ မတည္ျမဲမႈကုိ ေမ႔ထားရန္၊ အရည္ေပ်ာ္ေနဆဲ ေက်ာက္ရည္ပူမ်ားကုိ စိတ္ခ်ထားလုိက္ရန္ ေမာဟအနည္းငယ္ေတာ႔ လုိလိမ္႔မည္။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းသုိ႕ စိမ္႔ဝင္လာေသာ ေလျပည္၏ရနံ႕သည္ ေတးသံဆန္လြန္းသည္။ Jazz Piano သံေလးတစ္ခုကို လြမ္းေနေသာစိတ္သည္ ယွဥ္ဘက္ေစတသိက္မ်ားကုိ ေက်ာ္လြန္သြားခဲ႔သည္။ အိမ္မက္တစ္ခ်ိဳ႕၏ ရနံ႕သည္ ေမႊးျမလြန္းေနသည္။ ထာဝရရိွေနမည္ဟူေသာ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္မႈတစ္ခု၏ အဆံုးသတ္သုိ႕ လွ်ပ္တျပတ္ ေရာက္ရိွသြားသည္။ ေရာ္ခ်ိန္မေရာက္မီ ေၾကြသြားေသာ သစ္ရြက္စိမ္းေလးတစ္ရြက္ကုိ နားမလည္ႏုိင္ခဲ႔ေသာ သိမႈ၏ အင္နာရွား ခြ်တ္ေခ်ာ္မႈကုုိပင္ လြမ္းဆြတ္ျခင္း တံဆိပ္ကပ္လုိက္ရသည္။
Hello darkness my old friend I've come to talk with you again ဟူေသာ တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတးမွ စာသားမ်ား၏ရနံ႕သည္ မုိးခုိးေရာင္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ ျဖစ္လိမ္႔မည္။ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ကုိ ကြဲေအာင္ျပဳလုပ္သည္မွာ လြယ္ကူေသာ္လည္း ကြဲျပီးသား ဖန္ခြက္တစ္ခြက္၏ ဖန္ကြဲစမ်ားျဖင္႔ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ ျပန္လုပ္ရန္မွာ ခက္ခဲခဲ႔သည္။ ခရီးသြားမ်ားသည္ မိမိတုိ႕သြားခဲ႔ေသာ ခရီး၏ ေဝးလံမႈကုိ ေမ႔ထားလုိက္ရင္း အိမ္ျပန္ခ်ိန္ခရီး၏ ရွည္လ်ားမႈကို ေမ႔ေလ်ာ႔ထားမိၾကသည္။ အကြာအေဝးမ်ား၏ ရနံ႕သည္ သူဆြတ္ေနက် Dior (J'ADORE) ျဖစ္ေနခဲ႔သည္။
ဆံုးရွံဳးသြားမွ တန္ဖုိးနားလည္သူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ႔ ေလာကသည္ အနည္းငယ္ အေမွာင္ထုဆန္လြန္းေနခဲ႔လိမ္႔မည္ထင္သည္။ ခ်စ္ခဲ႔ဖူးေသာ ေနဝင္ခ်ိန္တစ္ခုအေၾကာင္း အေလးအနက္ေျပာျပခဲ႔ျပီးျဖစ္ေနခဲ႔သည္။
နည္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မ်ားသည္ျဖစ္ေစ ခ်စ္ျခင္းတရားသည္ ျမင္႔ျမတ္ေသာစိတ္၏ အလင္းသာျဖစ္သည္။ လမ္းမ်ားသည္ ေရြးခ်ယ္မႈကုိ ျဖစ္ေပၚေစခဲ႔ျပီး၊ တန္ဖုိးမ်ားသည္ အေရးၾကီးအစဥ္မ်ားကုိ သတ္မွတ္ခဲ႔သည္။ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းသည္ ဒဏ္ရာတြင္ လမ္းဆံုးခဲ႔လိမ္႔မည္။ တန္ဖုိးထားမႈသည္ အံၾသစိတ္ပ်က္မႈတြင္ အဆံုးသတ္ရလိမ္႔မည္။ သက္ေသမျပႏုိင္ေသာ ခ်စ္ျခင္းတရား၏ ေႏြးေထြးမႈကုိ သံသယဝင္ရျခင္းထက္ၾကီးေသာဆင္းရဲသည္ ရိွေကာင္းလိမ္႔မည္မထင္။ သုိ႕ေသာ္ အလင္းဘက္ကမ္းသုိ႕ ထပ္မံလုိက္ပါလာႏုုိင္ျခင္းမရိွေသာ ဒဏ္ရာမ်ား၏ အကန္႕အသတ္ရိွမႈကုိ နားလည္လက္ခံလုိက္ရန္သာ ေျဖသာစရာရိွသည္။ တိမ္မ်ားသည္ လွျမဲလွေနၾကသည္။ ရင္ဘတ္ထဲတြင္ တိမ္ကေလးရိွလွ်င္ ျပင္ပမွ တိမ္ကေလးကုိ တကယ္ျမင္ရလိမ္႔မည္။
ထြက္ေနၾက လေလး ကြယ္သြားသလုိ၊ ျမင္ေနၾက မိတ္ေဆြေတြ ျပန္မလာေတာ႔သလုိ၊ မုိးေခါင္သြားသလုိ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားအလင္းမဲ႔ခ်ိန္လည္းရိွရလိမ္႔ဦးမည္။ ကုိယ္႔ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္ က်န္သည္႕လူ၊မိတ္ေဆြ၊အရာဝတၳဳမ်ား၊ ပန္းပြင္႔မ်ား၊ စာအုပ္မ်ား၊ တိမ္တုိက္မ်ားကုိလည္း ဥေပကၡာျပဳၾကရျပန္သည္။ ဒဏ္ရာမ်ားကုိ မခ်စ္ခင္ခဲ႔ေသာ္လည္း ခ်စ္ခင္ျခင္းမ်ား ဒဏ္ရာရရလာၾကျမဲျဖစ္ေနသည္ကေတာ႔ ပံုျပင္ဆန္လြန္းခဲ႔သည္။
အျမဲတမ္းရိွေနမည္ထင္ခဲ႔ေသာ ေမတၱာတရား၏ ထြက္ခြာသြားမႈကုိ ေငးၾကည္႕ေနရင္း ေနဝင္ခ်ိန္သည္ တုိေတာင္းေသာကာလအတြင္း အေတြးမ်ားစြာေပးသြားခဲ႔ဖူးသည္။
ေပ်ာ္ရႊင္မႈသည္ ဖမ္းမမိခဲ႔ေသာ သက္တံေလးတစ္ခုျဖစ္လိမ္႔မည္။ ထုိ႕အတူ တစ္လံုးငါးျပားျဖင္႔ေရာင္းေသာ ေရာင္စံုေဘာလံုးသည္ၾကီးကုိလည္း ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ျပန္လည္ရွာမေတြ႕ေတာ႔ပါ။
အိမ္ကုိဆံုးရွံဳးသူသည္ အိမ္မက္ကုိလည္း ဆံုးရွံဳးရျမဲျဖစ္သည္။ ေတးသံကုိဆံုးရွံဳးသူသည္ ေၾကကြဲမႈကုိ အေမြဆက္ခံရသူျဖစ္လာသည္။ သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ရသူတစ္ေယာက္အတြက္ စာေတြအမ်ားၾကီးေရးခဲ႔ျပီးျပီျဖစ္သည္။ သူမရိွသည္႕ေနာက္ ဆက္လက္ေရးစရာ စာသားတစ္လံုးမွ က်န္ရစ္မေနေတာ႔သည္မွာလည္း မထူးဆန္းေတာ႔။ ျပီးဆံုုးသြားျပီျဖစ္ေသာ ရွင္သန္ခ်ိန္၏ အကန္႕အသတ္ကုိလည္း လက္ခံလုိက္သည္။ ဘဝသည္ ထင္ထားသည္ထက္ အရသာမ်ားစြာရိွေသာ ခရီးစဥ္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ အၾကိမ္ၾကိမ္ မျပတ္မသား ျဖစ္ေနခဲ႔ေသာ လူတစ္ေယာက္၏ ျပတ္သားသြားခ်ိန္တြင္မွ သူ႕ကုိယ္သူ ျပန္လည္ရွာေတြ႕ခဲ႔သည္။ ဘဝထဲမွ ဒဏ္ရာကုိႏႈတ္လုိက္လွ်င္ အခြံသက္သက္သာက်န္ရစ္ေတာ႔သည္။ အခြံသက္သက္ျဖင္႔လည္း ေပ်ာ္ရႊင္သည္။ ဒဏ္ရာမဲ႔ျခင္းသည္ ႏွစ္လုိဖြယ္ရာ ဘဝပင္ ျဖစ္ေနျပန္ေတာ႔သည္။
ရိွျခင္းထဲမွ မရိွျခင္းကုိ ခြာထုတ္ယူထားလုိက္သည္။ စာအုပ္စင္အလြတ္တစ္ခု၏ တန္ဖုိးသည္ သုညျဖစ္လာသည္။ သုညထဲတြင္ ဝင္ေခြေနလုိက္သည္။ တန္ဖုိးမ်ားသည္ သုညတြင္သာ အဆံုးသတ္သည္။ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားသည္ ဆံုးရွံဳးျခင္း၌သာ အဆံုးသတ္ရလိမ္႔မည္။ အေမွာင္ထဲထုိင္ေနေသာ ေၾကာင္တစ္ေကာင္အတြက္ မနက္ျဖန္ အသစ္မ်ားသည္ အတိတ္မ်ားထက္ ပုိ၍ လုိအပ္ျခင္းမရိွေတာ႔။ ၾကိဳးမဲ႔ေစာင္း၏ လြတ္လပ္မႈ၊ တစ္ကြင္းထဲနဲ႕ မျမည္ေတာ႔တဲ႔ ေရႊလက္ေကာက္ေလး၏ ျငိမ္သက္မႈ၊ ေၾကြလက္စ သစ္ရြက္ေျခာက္ေလး၏ အထီးက်န္မႈ၊ သခၤါရတရား၏ လွပမႈတုိ႕သည္ ဆန္းၾကယ္ေနျမဲျဖစ္သည္။ မေျပာျဖစ္ခဲ႔ေသာ စကားမ်ား၏ အေငြ႕ပ်ံသြားမႈကုိလည္း ထံုေပေပ ရပ္ၾကည္႕ေနလုိက္သည္။
လူနာကေတာ႔ အျဖဴေရာင္အခင္းဟာ combed cotton မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိသိေနပံုရသည္။ မ်က္လံုးေတြကုိ မ်က္လႊာခ်ထားလုိက္ျပီး ရွင္သန္ျခင္းကုိ လက္ေလွ်ာ႔ထားခဲ႔လုိက္သည္။ ေတာ္ေလာက္ပါျပီ။ ဒီဘဝအတြက္ေတာ႔ ေတာ္ေလာက္ပါျပီဟု သူ႕ကုိယ္သူ သတိေပးလုိက္သည္။ ဘဝႏွင္႔ရင္း၍ ဝယ္ယူခဲ႔ေသာ ယံုၾကည္မႈတစ္ခုအတြက္ ဒီေလာက္ေၾကကြဲရရင္ေတာ္ေရာေပါ႔ဟု ခရမ္းေရာင္ပန္းပြင္႔ေလးကေျပာသည္။
ေအာင္ျမင္မႈဆုိတာဘာမ်ားလဲ။ ေငြေၾကးျပည္႕စံုမႈလား။ အိမ္မက္ေတြ အားလံုး တကယ္ျဖစ္လာတာလား။ ေၾကြျပီးသားၾကယ္ေလးဆီ အေရာက္သြားႏုိင္ခဲ႔တာမ်ိဳးလား။ တိတိက်က် မဖြင္႔ဆုိႏုိင္ေပမယ္႔လည္း ေအာင္ျမင္ခြင္႔ရိွေနေသးသည္။ အိပ္ခ်ိန္မွာ အိပ္ႏုိင္တာ ေအာင္ျမင္မႈပဲမဟုုတ္လား။ စားခ်င္တာစားႏုိင္ေသးတာလည္း ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုပဲ။ ခ်စ္တဲ႔သူေတြအတြက္ အခ်ိန္ေပးႏုိင္ေသးတာ အၾကီးဆံုုးေအာင္ျမင္မႈပဲေလ။ ဆံုုးသြားတဲ႔ အသက္ ၅၆ ႏွစ္အထိ သား၊သမီးေတြအတြက္ မအားေသးဘူးလုိ႕ တစ္ခါမွ မေျပာခဲ႔ဖူးတဲ႔ မိခင္ၾကီးရဲ႕ ေမတၱာကုိ ေရးေရးသေဘာေပါက္လာေတာ႔ စိတ္ဒဏ္ရာပုိရလာသည္။ အေမဟာ စကားလံုုးေတြ သိပ္မ်ားမ်ားမေျပာတတ္ပါဘူး။ တိတ္တိတ္ေလးနဲ႕ ေလးနက္သြားခဲ႔တာပါလားဆုိတာကုိ ပုိျပီးနားလည္လာခဲ႔သည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာထက္ အခ်ိန္ကုန္တာ ဘာရိွဦးမွာလဲ။ လူတစ္ေယာက္ကုိ တကယ္ခ်စ္ဖုိ႕ဆုိတာ အခ်ိန္အမ်ားၾကီးလုိသည္။ လုုိေနသည္။ လုိခဲ႔သည္။ လုိေနလိမ္႔ဦးမည္။ ပန္းဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ခုကို ပ်ိဳးေထာင္ရသည္ထက္ အမ်ားၾကီးပုိလုိအပ္လိမ္႔မည္။ အေလ႔က်ေပါက္ေရာက္ေလ႔မရိွေသာ အပင္မ်ား စုိက္ပ်ိဳးထားသူတစ္ေယာက္၏ ဝီရိယမ်ိဳးျဖင္႔ ခ်စ္ခင္ရမည္ထင္သည္။ အရိပ္တၾကည္႕ၾကည္႕ ခ်စ္ခင္ရလိမ္႔မည္ထင္သည္။ လစ္လ်ဴရႈတတ္ရံုုျဖင္႔ေတာ႔ မိဘေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမည္မထင္။ သူစိမ္းတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္လာလိမ္႔မည္။ အရင္းႏွီးဆံုုး သူစိမ္းမ်ား ဆုိပါေတာ႔။
တိမ္ေတြကုိ ေငးၾကည္႕ေနလုိက္သည္။ forget-me-not မ်ား၏ ျပာလြင္မႈ။ ဝိမုတၱိ၏ လြတ္ျငိမ္းမႈ၊ သပိတ္လြယ္ငွက္ေလး၏ လန္းဆန္းမႈႏွင္႔ အစစအရာရာ ျပီးျပည္႕စံုေသာ တိမ္ကေလးသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္။ ေရညိွတက္ေနေသာ အုတ္ဂူတစ္ခု၏ ေရွ႕တြင္ ေျပာစရာစကားလည္း သိပ္မ်ားမ်ားစားစားရိွမေနပါ။ ျငိမ္သက္သြားေသာ စြမ္းအင္ႏွင္႔ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနရေသာ စြမ္းအင္ႏွစ္ခု၏ နားလည္မႈျဖင္႔ တိတ္ဆိတ္ေနခဲ႔ၾကသည္။ ပန္းစည္းမ်ားသည္ မည္သည္႕အနက္အဓိပၺာယ္ကုိမွ မေဆာင္ပါ။ ႏွင္းဆီပန္း ေျခာက္ဆယ္႔တစ္ပြင္႔သည္လည္း မည္သည္႕ အဓိပၺာယ္မွ်မရိွပါ။ Juz to say I am fine, mother.
With Peace,
Zephyr
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဒီစာတစ္ပုဒ္ဟာ ၂၀၁၅ အတြက္ ေနာက္ဆံုးေရးလုိက္တာပါပဲ။ ေနာက္ထပ္ ျပန္လာ၊မလာ မေသခ်ာတဲ႔အတြက္ အားလံုးကုိလည္း တစ္ခါတည္း ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ အခ်ိန္အတုိင္းအတာ တစ္ခုေပးျပီး ေရးျဖစ္ခဲ႔တာေတြအတြက္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္မႈေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ႔ပါတယ္။ တုိေတာင္းတဲ႔ဘဝမွာ အခ်ိန္ေပးစရာေတြမ်ားလာတာ သဘာဝပဲထင္တယ္။ ေရးစရာရိွတာေတြ အကုန္ေရးျပီးသြားျပီ။ က်ေနာ္ ေရးဖုိ႕လုိတာေတြလည္း အကုန္ေရးျပီးသြားျပီ။ ဘဝရဲ႕ ဒုတိယပုိင္းကုိ ဆက္ကစားဖုိ႕ နားသင္႔တာေတြက နားလုိက္ျပီ။ ဖတ္စရာက်န္ေနတဲ႔ စာအုုပ္ေတြကုိ သိမ္းထားတဲ႔ စင္ကေန ျပန္ခ်ထားျပီး စားပြဲေပၚတင္ထားလုိက္ျပီ။ ၂၀၁၅၊ ၂၀၁၆၊ ၂၀၁၇ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕စာဖတ္ျပီး၊ ေဝးေဝးလံလံ ခရီးသြားမယ္စိတ္ကူးတယ္။ဘဝကုိ ေနာက္ထပ္ နည္းလမ္းတစ္မ်ိဳးနဲ႕ျဖတ္သန္းၾကည္႕တာေပါ႔။
Peace B with U.
