တိေလာပ ေျပာတာေလး နားေထာင္ၾကည္႕ပါဦး။
ကာယဝိေဝက အမႈကို စိတ္ျငိမ္သက္စြာျပဳပါ။ ပါးစပ္ကို တင္းတင္းေစ႔ပိတ္ထားလုိက္ရင္ တိတ္ဆိတ္မႈသာ က်န္ရစ္တယ္။ စိတ္ကို ဗလာက်င္းထားျပီး သုညတ တရားကိုဆင္ျခင္။
ကာယဝိေဝကအမႈကို စိတ္ျငိမ္သက္စြာျပဳပါ။ ဒါေလးကိုၾကည္႕ရင္ အပန္းေျဖနားေနတဲ႔စိတ္ဟာ ဘာဆိုတာ နားလည္ႏုိင္မယ္။ ဘာမွလုပ္မေနဘူး။ အေသေကာင္လို လွဲေနမွ စိတ္ေျဖေလွ်ာ႔တာမဟုတ္ဘူး။ တကယ္ဆုိရင္လည္း ခင္ဗ်ား အေသေကာင္လို လွဲမေနႏိုင္ဘူး။ ဟန္ေဆာင္ၾကည္႕လုိ႕ေတာ႔ရမယ္။ အသက္ရွင္ေနတဲ႔ ခင္ဗ်ား အေသေကာင္လို ဘယ္လွဲေနႏုိင္ပါ႔မလဲ။ ဘာအျပဳအမူမွမလုပ္ေတာ႔ရင္ စိတ္ေျဖေလွ်ာ႔ျခင္းဟာ အလိုလိုေရာက္လာတာပဲ။ စြမ္းအင္က အိမ္မွာပဲရိွေနတာ။ ဘယ္မွေလွ်ာက္သြားမေနဘူး။ အေျခအေနက ေတာင္းဆိုလာရင္ တစ္ခုခုထလုပ္လုိက္မယ္။ ဒါေပမယ္႔ တစ္ခုခုလုပ္ဖုိ႕ အေၾကာင္းရွာမေနဘူး။ ကိုယ္႔စိတ္နဲ႕ကိုယ္႔ကိုယ္ အဆင္ေျပသင္႔ျမတ္ေနတယ္။ စိတ္ေျဖေလွ်ာ႔ျခင္းဟာ အိမ္မွာရိွေနမွျဖစ္မယ္။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္အနည္းက က်ဳပ္စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ခဲ႔တယ္။ စာအုပ္နာမည္က ခင္ဗ်ားနားကို နားေနရမယ္တဲ႔။ လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္ဆုိတာၾကီးက မသိသားဆိုးရြားလုိက္တာဗ်ာ။ လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္ဆုိတဲ႔ အတင္းအၾကပ္သေဘာဟာ စိတ္ေျဖေလွ်ာ႔ျခင္းနဲ႕ ျပဒါးတစ္လမ္း၊သံတစ္လမ္းမဟုတ္လား။ ဒါမ်ိဳးစာအုပ္ေတြ အေမရိကားမွာပဲ အေရာင္းတြင္မယ္။ လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕လုပ္ငန္းေဆာင္တာျဖစ္သြားျပီ။ အဲဒါဟာ စြဲျငိမႈတစ္ခုပဲ။ ဥပါဒါန္ပဲ။ လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္ဆုိတာရဲ႕ ေနာက္မွာ ဥပါဒါန္က အျမဲရိွေနတယ္။ ပုန္းရိွဳးကြယ္ရိွဳးေလးရိွေနတယ္။ လုပ္စရာရိွတာေတြ ေလာကမွာရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ လုပ္ကုိလုပ္ရမယ္ဆိုျပီး လုပ္စရာေတြကို ၾသဇာေပးေနတာေတာ႔မရိွဘူး။ မလုပ္မျဖစ္ဆိုတာဟာ ရူးသြပ္မႈကို ျဖစ္ေစတာပဲ။ ခင္ဗ်ား စိတ္ကို ေျဖေလွ်ာ႔မွကို ျဖစ္မွာဆိုရင္ စိတ္ေျဖေလွ်ာ႔တာကိုက ဥပါ
ဒါန္ေနာ္။ ဒီလို အေနအထားေလးေန၊ လွဲထား၊ ေျခဖ်ားကေန ေခါင္းအထိ ခင္ဗ်ား အမိန္႕ေပး။ ေျခမကို စေျပာ ေဟ႔ေကာင္ ေျဖေလွ်ာ႔လုိက္ေတာ႔။ ျပီးရင္ အထက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတက္သြားျပီး အမိန္႕ေတြဆက္ေပး။
ဘာေၾကာင္႔ မလုပ္မျဖစ္လို႕ေျပာပါလိမ္႔ဗ်ာ။ စိတ္ေျဖေလွ်ာ႔မႈဟာ ဘဝမွာ မလုပ္မျဖစ္ဆိုတဲ႔ အေျခအေနမ်ိဳးမရိွမွ ေရာက္လာမွာ။ ေျဖေလွ်ာ႔တယ္ဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္သက္သက္မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ခ်ည္းသက္သက္လည္းမဟုတ္ဘူး။ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ေျဖေလွ်ာ႔မွျဖစ္ႏုိင္တာ။
ခင္ဗ်ားဟာ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြ သိပ္မ်ားေနမယ္။ သိပ္ကိုပင္ပန္းမယ္။ တစ္စစီမြစာၾကဲသလိုျဖစ္မယ္။ ေျခာက္ခမ္းမယ္။ ေအးခဲေတာင္႔တင္းသလုိျဖစ္မယ္။ ဘဝရဲ႕စြမ္းအင္ဟာ ဘယ္မွမသြားဘူး။ အထပ္ထပ္ တစ္ထပ္ျပီးတစ္ထပ္ကို ျဖစ္ေနတာ။ ခင္ဗ်ားတစ္ခုခုကို လုပ္ရင္လည္း ရူးသြပ္မႈကို အေျချပဳျပီး လုပ္ေနတာပဲ။ အဲဒီလို အရူးျဖစ္ေနမွ စိတ္ေျဖေလွ်ာ႔ဖုိ႕လိုကို လုိတယ္ဆုိတာမ်ိဳးျဖစ္လာတာ။ အဲဒီလို လိုအပ္လုိ႕လည္း ေျဖေလွ်ာ႔ျခင္းနဲ႕ပတ္သက္တဲ႔ စာအုပ္ေတြ တစ္လတစ္အုပ္ေလာက္ထြက္ေနတာ။ က်ဳပ္ဘဝမွာ အဲဒီလို စာအုပ္ဖတ္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းသြားတဲ႔သူ၊ စိတ္သက္သာေျပေလ်ာ႔သြားတဲ႔သူ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႕ဘူး။ ပိုျပီးေတာင္ ဂနာမျငိမ္ျဖစ္လာတာပဲေတြ႕တယ္။ တစ္သက္လံုးလုပ္လာတဲ႔ လုပ္ငန္းေဆာင္တာၾကီးကို မတို႕မထိဘဲေနတယ္။ ဥပါဒါန္ၾကီးက တန္းလန္းပဲ။ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို လုပ္ဟဲ႔ လုပ္ဟေတြမျပတ္ႏုိင္ဘူး။ ေရာဂါၾကီးက အထင္းသားရိွေနတယ္။ စိတ္ေျပေလ်ာ႔ပါျပီဆိုျပီး ဟန္ေဆာင္ေနတယ္။ လဲေလ်ာင္းေနမယ္။ စိတ္ထဲက သပြတ္အူၾကီးက ဒီအတုိင္းသားၾကီး။ ေပါက္ကြဲခါနီး မီးေတာင္ၾကီးလုိမ်ိဳးပဲ။ ဘယ္လို စိတ္ေျဖေလွ်ာ႔ၾကမလဲ ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ၾကီးဖတ္ျပီး အဲဒီထဲက နည္းေတြနဲ႕ သူ႕ဟာသူေတာ႔ ေျဖေလွ်ာ႔ေနတာပဲ။
ခင္ဗ်ားကို စိတ္ေျပေလွ်ာ႔ေစတဲ႔ စာအုပ္ဆုိတာ မရိွဘူးဗ်။ ခင္ဗ်ားက ကိုယ္႔ရဲ႕ အတြင္းစိတ္ကို ဖတ္မွျဖစ္မွာ။ အဲဒီလိုဖတ္မွာ အပန္းေျဖ၊စိတ္ေျဖေလွ်ာ႔နားေနတယ္ဆုိတာ လုပ္ကို လုပ္ရမယ္ဆုိတာ မဟုတ္မွန္းသိလာမယ္။ စိတ္ေျပေလွ်ာ႔ေနတယ္ဆိုတာ ကင္းဆိတ္မႈပဲ။ ဝိေဝကတရားပဲ။ ဘာကင္းဆိတ္တာလဲဆိုရင္ေတာ႔ လုပ္ငန္းေဆာင္တာကင္းဆိတ္တာပဲ။ လုပ္စရာရိွတာေတြ ကင္းတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ခင္ဗ်ား ဟိမဝိႏၱာအထိ ေတာထြက္စရာမလုိဘူး။ လူတစ္ခ်ိဳ႕ေတာ႔ အဲဒီလို ေတာထြက္သြားတာပဲ။ စိတ္ေျပေလ်ာ႔ေစဖုိ႕ဆုိျပီး ဟိမဝိႏၱာဆီထြက္သြားတာပဲ။ လုပ္စရာရိွတာေတြကို လႊတ္ခ်လိုက္ဖုိ႕မလိုဘူး။ လုပ္စရာရိွတာ မလုပ္ေတာ႔ရင္ ခင္ဗ်ား လူေသျဖစ္သြားမယ္။ စိတ္ေျပေလွ်ာ႔သြားမွာမဟုတ္ဘူး။ ေသသြားမွာ။ ဟိမဝႏၱာကိုသြားၾကည္႕ ခင္ဗ်ားသူေတာ္စင္ အေသေကာင္ေတြ႕မယ္။ သူတုိ႕က စိတ္ေျပေလွ်ာ႔ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဘဝကေရာ၊ လုပ္စရာရိွတဲ႔ကိစၥေတြကပါ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားတဲ႔ အေသေကာင္ေတြ။
ဒါေလးဟာ ဆင္ျခင္ေတြးေတာစရာေကာင္းတဲ႔ အခ်က္ပဲ။ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို ေလွ်ာ႔ခ်လုိက္ရမယ္။ လႊတ္ခ်လုိက္ရမယ္။ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္မႈဆိုတဲ႔ (လုပ္သင္႔လုိ႕လုပ္ရတာေတြ)ကိုေတာ႔ လႊတ္ခ်လုိက္လို႕မျဖစ္ဘူး။ အဲဒီႏွစ္ခုစလံုးကုိ လႊတ္ခ်လုိက္ဖုိ႕ကလြယ္တယ္။ အစြန္းႏွစ္ပါးပဲ။ ဘာမွမလုပ္ေတာ႔တာလည္း လြယ္တယ္။ လုပ္ေနၾက လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြ ဆက္လုပ္ျပီး ေနသြားတာလည္း လြယ္တယ္။ ႏွစ္ခုလံုးကေနလြတ္ခ်င္ရင္ ခင္ဗ်ား ဟိမဝိႏၱာမွာ သြားေနလုိက္ရံုပဲ။ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြနဲ႕ပဲေနခ်င္ရင္လည္း ခင္ဗ်ားကို ခင္ဗ်ား မနက္တုိင္း ခဏေလာက္နားေနပါလုိ႕ တြန္းအားေပးေနရံုပဲ။ ခင္ဗ်ား လူ႕စိတ္ရဲ႕ ရႈပ္ေထြးေပြလီမႈကို နားမလည္ေသးဘူး။ သူ႕ရဲ႕တည္ေဆာက္ထားမႈကိုလည္း နားမလည္ေသးဘူး။ စိတ္ေျပေလွ်ာ႔မႈဟာ စိတ္အေျခအေနေလးတစ္ရပ္ပဲ။ ဒါကို တြန္းအားေပးလုိ႕မရဘူး။ သူနဲ႕ဆန္႕က်င္ဘက္တရားေတြကို လႊတ္ခ်လိုက္မွ၊ အဟန္႕အတားအေႏွာက္အယွက္ေတြကို ရိုးရိုးေလးလႊတ္ခ်လိုက္မွ သူေရာက္လာႏုိင္မွာ။ စိတ္ေျပေလွ်ာ႔မႈေလးဟာ ေရမ်က္ႏွာျပင္ကို ေလပလံုစီေလး တက္လာသလို သူ႕အလိုလိုေပၚလာမွာ။
ညဘက္ အိပ္ေတာ႔ ခင္ဗ်ား ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနရေသးလဲ။ အိပ္ဖုိ႕ တစ္ခုခုလုပ္ေနရေသးလား။ အိပ္ေနရင္းနဲ႕ တစ္ခုခုလုပ္ေနရေသးရင္ေတာ႔ ခင္ဗ်ား အိပ္မေပ်ာ္တဲ႔ေရာဂါျဖစ္ဖုိ႕ရိွေနျပီ။ အိပ္မရတဲ႔ေရာဂါျဖစ္လာမယ္။ အိပ္တယ္ဆုိတာဘာလဲ။ ခင္ဗ်ားက လွဲခ်လုိက္တာပဲ။ သူ႕အလုိလို အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ။ အဲဒီမွာ ဘာမွ လုပ္လုိက္တာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ခုခုလုပ္ေနရင္း အိပ္မယ္ဆိုရင္ အိပ္မေပ်ာ္ဖုိ႕ျဖစ္လာမွာပဲ။ အိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႕လုပ္လိုက္ရတာဆိုလို႕ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို ခဏရပ္လုိက္တာပဲရိွတယ္။ စိတ္ထဲမွာ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြ ကင္းသြားရင္ စိတ္ဟာ အနားရသြားတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းထဲကို တေရြ႕ေရြ႕တုိးဝင္သြားေတာ႔တာပဲ။ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကည္႕ပါလား။ ခင္ဗ်ား သဲထဲေရသြန္ျဖစ္မယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႕လည္းမျဖစ္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး။
တစ္ခုခုလုပ္ေနစရာကိုမလုိဘူး။ တိေလာပ ေျပာတဲ႔ ကာယဝိေဝကအမႈကို စိတ္ျငိမ္သက္စြာျပဳပါ။ ဆိုတာ ဘာကိုမွ မလုပ္ခုိင္းတာပဲ။ ေယာဂအထုိင္ပံုစံေတာင္မလိုဘူး။ တြန္႕လိမ္ေကာက္ေကြးေနဖုိ႕လည္းမလုိဘူး။ ဝိေဝကကိုပဲ က်င္႔သံုးရမွာ။ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြ ရွင္းထားလုိက္ရံုပဲ။ စိတ္ေျပေလွ်ာ႔မႈဟာ ဘယ္လုိလာမွာလဲ။ နားလည္မႈအားျဖင္႔ လာမယ္။ နားလည္မႈဟာ တစ္ခုတည္းေသာ စည္းကမ္းပဲ။ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို နားလည္ေအာင္ အေသးစိတ္ရႈမွတ္ေနရင္၊ လုပ္ေနဆဲအခိုက္မွာပဲ လုပ္ငန္းေဆာင္တာက ရပ္သြားမယ္။ သိေနရင္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာက ဆက္လုပ္လုိ႕မရေတာ႔ဘူး။ အဲဒီလို ရပ္တန္႕သြားျခင္းကိုပဲ တိေလာပက ကာယဝိေဝကအမႈကို စိတ္ျငိမ္သက္စြာျပဳပါ။ဆုိျပီးေျပာခ်လုိက္တာပဲ။
စိတ္ေျပေလွ်ာ႔တယ္ဆုိတာဘာလဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕စြမ္းအင္ေတြက ဘယ္ကိုမွ မေရြ႕လ်ားေတာ႔တဲ႔ အေျခအေနတစ္ရပ္ပဲ။ အတိတ္ကိုလည္းျပန္မသြားဘူး။ အနာဂတ္ကုိလည္း ေျပးထြက္မသြားဘူး။ ခင္ဗ်ားနဲ႕အတူ စြမ္းအင္က ရိွေနတယ္။ ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ စြမ္းအင္ေရကန္ေလးထဲမွာ သူ႕ရဲ႕အေႏြးဓာတ္ေလးနဲ႕ခင္ဗ်ားဟာ လႊမ္းျခံဳမိေနျပီ။ အဲဒီအခိုက္အတန္႕ေလးက အစစအရာရာပဲ။ အလံုးစံုေသာ ကိစၥပဲ။ တျခားထပ္ေတြးေနစရာ ဘာမွမရိွဘူး။ အခ်ိန္ေတြရပ္တန္႕သြားျပီ။ အဲဒီမွာ စိတ္ေျပေလွ်ာ႔မႈ ျဖစ္လာတာပဲ။ အခ်ိန္ဆိုတာ ရိွေနေသးသ၍ ေျပေလွ်ာ႔မႈမရိွႏုိင္ဘူး။ ခင္ဗ်ားဘာကိုမွလည္း လိုအပ္ေတာင္႔တ မေနဘူး။ ပစၥဳပၸန္တည္႕တည္႕မွာ ခင္ဗ်ားေက်နပ္ေနတယ္။ ဘာမွမထူးျခားတဲ႔ သမားရိုးက်အရာေလးေတြကိုလည္း ခင္ဗ်ားေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္လုိ႕ရတယ္။ အဲဒါေလးေတြမွာ အလွတရားရိွတယ္။ တကယ္ေတာ႔ မထူးဆန္းတဲ႔အရာဆိုတာ မရိွဘူးဗ်။ အရာအားလံုးဟာ အထူးအဆန္း၊အံ႔မခန္းေတြခ်ည္းပဲ။
လူေတြလာလာျပီး က်ဳပ္ကို ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားဆိုတာ ယံုလားေမးၾကတယ္။ က်ဳပ္က ယံုတာေပါ႔လို႕ပဲေျဖတယ္။ ဒီေလာက္ အံ႔မခန္းတာေတြရိွေနတာ အဲဒါေတြထဲမွာ ေလးနက္တဲ႔ သမၸစဥ္တရား ဘယ္ႏွယ္႔မရိွရမွာလဲ။ ေသးဖြဲတဲ႔အရာေလးေတြကိုပဲၾကည္႕ပါဦး။ ျမက္ခင္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေတာ႔ အေငြ႕ပ်ံမသြားေသးတဲ႔ ႏွင္းစက္ေလးေတြ၊ အဲဒါေလးေတြကိုပဲ ခံစားၾကည္႕လုိက္။ ျမက္ခင္းရဲ႕ အေရာင္နဲ႕ အထိအေတြ႕၊ ႏွင္းစက္ေလးေတြရဲ႕ ေအးျမမႈ၊ မနက္ခင္းရဲ႕ေလျပည္၊ အရုဏ္တက္လာတာ၊ ဒါေတြရိွေနရက္နဲ႕ ေပ်ာ္ဖုိ႕ ဘာထပ္လုိေသးတုန္း။ ဒီထက္ပိုျပိး ဘယ္အရာက ေပ်ာ္ေစႏုိင္ဦးမွာလဲ။ ညမွာ ေအးျမတဲ႔ အခင္းခင္းထားတဲ႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕အိပ္ရာမွာလဲေလ်ာင္းရင္း အိပ္ရာခင္းရဲ႕ အေပ်ာ႔အမာ၊ တျဖည္းျဖည္းေႏြးေထြးလာမႈေတြကိုခံစားၾကည္႕ရင္း ခင္ဗ်ားဟာ တိတ္ဆိတ္တဲ႔ညအေမွာင္ထုရဲ႕ ျခံဳလႊမ္းျခင္းကို ခံလုိက္ရမွာပဲ။ မ်က္လံုးေလး အသာေလးမိွတ္ထားျပီး ဒါေလးေတြကို သိေနလုိ႕ရတယ္။ ဘာမ်ားထပ္လိုေနေသးလဲ။ လက္ရိွရိွေနတာေတြက လံုေလာက္လြန္းေနပါျပီ။ အဲဒါေလးကို ေက်းဇူးတင္တဲ႔စိတ္ကေလးျဖစ္လာတာ။ အဲဒါဟာ စိတ္သက္သာရာရမႈ၊ အပန္းေျပမႈပဲေပါ႔ဗ်ာ။ ပီတိေသာမနသပဲေပါ႔။
Regards,
Z
အမွန္ေတာ႔ ဒီကိစၥေတြဟာ ေလးနက္ပံုရတယ္။ စကားလံုး အသံုးအႏႈန္းေတြကို အဆင္ေျပေအာင္သံုးလုိက္ေပမယ္႔ လြဲႏုိင္မွားႏုိင္တယ္။ ျမန္မာလုိ ကိုယ္ခံစားရတဲ႔ ဝိေဝက ဆိုတဲ႔ စကားလံုးကို ဖလွယ္လိုက္တယ္။ ဝိေဝက သံုးမ်ိဳးရိွတယ္။ ကာယ ဝိေဝက၊ စိတၱဝိေဝကနဲ႕ ဥပဓိဝိေဝက။ ကာယဆိုတာ ကိုယ္နဲ႕စပ္လ်ဥ္းျပီး ကင္းဆိတ္ေအာင္ေနလိုက္တာ။ အမႈမမ်ားေတာ႔ေအာင္ေနလုိက္တာပဲ။ ေယာဂီဟာ လူမမာလုိ ေနရမယ္ဆိုတဲ႔စကားက ဝိေဝကတရားအတြက္ပဲ။ စိတၱဝိေဝကဆိုတာေတာ႔ စိတ္ကို အာရံုတစ္ပါး စိတ္မသြားဘဲ ျဖစ္ျမဲတရားေတြမွာ သတိေလးကပ္ျပီး လကၡဏာေရး ရႈဆင္ျခင္ေနတာပဲ။ စိတ္ရဲ႕ကိစၥေတြျဖစ္တဲ႔ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြး၊ ျပန္လွန္ေတြး၊ ျပန္လွန္ေဆြးေတြကို ျငိမ္းေစတာ စိတၱဝိေဝကပဲ။ အဲဒီလိုစိတ္ကို တစ္ေခ်ာင္းတည္းေသာ စိတ္လုိ႕လည္းေခၚတယ္။ ၾကံ႕မ်ားဟာ ဂ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းထဲရိွေတာ႔ ျငိတြယ္ရႈပ္ေထြးမေနေတာ႔ဘူးဆိုျပီး ေျပာၾကတာလည္းရိွတယ္။ စိတ္ကလည္း အာရံုေတြေနာက္ကို ေမာဟနဲ႕မလုိက္ဘဲ သတိကပ္ေနရင္ ၾကည္ၾကည္လင္လင္နဲ႕ တစ္စိတ္တည္းထားေနေတာ႔ စြမ္းအင္ထက္ျမက္လာတယ္။ ကာယဝိေဝက၊ စိတၱဝိေဝကနဲ႕ေနရင္း တစ္ခ်ိန္မွာ ဥပဓိဝိေဝက ဆုိက္ေရာက္လာတယ္။ အဲဒါ နိဗၺာန္ေပါ႔။ တစ္ေယာက္တည္းေန၊ တစ္စိတ္တည္းထားရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္တာပဲ။ တိေလာပဟာ ဒီလိုဆိုခ်င္တာပဲလို႕ ထင္ျမင္မိတယ္။
Peace B with U.
