အိုဘာမားလာတယ္၊ ျပန္သြားတယ္။ အပိုင္း(၃)
စကားေျပာတတ္သူမ်ားႏွင္႔ စကားမေျပာတတ္သူမ်ား။
ပံုမွန္စဥ္းစားၾကည္႕ရင္ စကားေျပာတတ္တာေကာင္းတယ္လို႕ပဲေျပာရမယ္ထင္တယ္။ ေမြးရာပါ ခ်ိဳ႕တဲ႔လို႕ ဆြံ႕အတာကိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အေျပာေကာင္းတာမ်ိဳး၊ က်ေလာက္ေအာင္ေျပာတတ္တာမ်ိဳးနဲ႕ စကားကို လည္လည္ဝယ္ဝယ္ေတာင္မေျပာတတ္တာမ်ိဳးကိုဆိုလုိတာပါ။
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ စကားေျပာတတ္လား။ ဒီေမခြန္းကိုေသခ်ာနားလည္ဖုိ႕ၾကိဳးစားသင္႔တယ္။ မလွည္႕မလိမ္ဘဲေျပာတာမ်ိဳးကေတာ႔ တျခားသူေတြေလာက္ပါပဲ။ အဓိပၸာယ္ႏွစ္ခြေတြ၊ ေဝဝါးေအာင္ေျပာတာမ်ိဳးေတြမွာေတာ႔ လူလိမ္ေတြထက္သာေအာင္ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒါကို သေဘာေပါက္ဖုိ႕သိပ္အေရးၾကီးတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားအႏၱရာယ္ဟာ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္နဲ႕ထပ္တူအေရးၾကီးတယ္။
အိုဘားမားတုိ႕ႏိုင္ငံမွာေတာ႔ စကားစစ္ထိုးပြဲေတြရိွတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက ဒဲ႔ဒိုးၾကီးေျပာလို႕မရဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ေတြပဲသိတဲ႔ အတြင္းၾကိတ္ကိစၥေတြကို ေလွ်ာက္ေဖာ္ရင္လည္း အေပၚပိုင္းက လူေတြရဲ႕ရာဇမာန္ရွခံရမယ္။ လူၾကိဳက္နည္းသြားမယ္။ ေကာင္းေသာ္လည္း အလုပ္မျဖစ္တာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနရင္ ဘယ္သူမွ မယံုေတာ႔ဘဲျဖစ္မယ္။ အဲဒီလို ေဘာင္အတြင္းက အေၾကာင္းအရာကို ပါးပါးနပ္နပ္ေလးေျပာၾကရတယ္။ ေခ်ပရတယ္။ အဲဒီလိုမွ မေျပာမဆုိတတ္ေသးရင္ ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္ထုိက္ဘူးလို႕ယူဆၾကတယ္။ ပင္ကုိယ္အသိဥာဏ္ေလးေတာ႔ရိွရမယ္။ စကားေျပာေကာင္းရမယ္။ အဲဒါဟာ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ပဲ။
ဗုဒၶဘုရားရွင္မွာရိွတဲ႔ သုဂေတာဆိုတဲ႔ဂုဏ္နဲ႕ေတာ႔ကြာတယ္။ ဘုရားက ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ေဝသြားေအာင္ ဝါးသြားေအာင္ တစ္ခြန္းမွမေျပာဘူး။ ႏုိင္ငံေရးသမားကေတာ႔ ဘာသာေရးသမားဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မယ္။ ဟုတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္လည္း မေကာင္းဘူး။ ေျပာတဲ႔စကားေတြက တစ္ေန႕မွာ သက္ေသျဖစ္လာတာပါပဲ။
ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ဘုန္းၾကီးေတြ အသက္ဆံုးသြားေစတာလည္း စကားေတြကို ေဝဝါးေအာင္လုပ္တတ္သူေတြေၾကာင္႔လုိ႕ဆုိႏုိင္တယ္။ ဆႏၵျပဖုိ႕ လူစုေနတဲ႔ ရဟန္းေတြက ဆႏၵျပဖုိ႕လာ ေခၚတာမလုိက္တဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ေရသန္႕ဗူးနဲ႕ေပါက္လုိက္တာ ျပတင္းေပါက္မွန္ကြဲတယ္။ အဲဒီမွာ သတင္းစာကေနေရးတယ္။ သံဃာ႔ပစၥည္းတစ္မတ္ဖိုးအထက္ဖ်က္ဆီးရင္ အလိုလို ေအာ္တိုမစ္တစ္ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူးဆိုျပီးပါလာတယ္။ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ႔ဘူးဆုိရင္ ဒိုင္းေညွာင္႔လုိ႕ရျပီလုိ႕ စကားေျပာတတ္သူေတြက ဘာသာျပန္ေပးလုိက္တယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳးကိစၥေတြမွာ စကားပရိယာယ္က သိပ္ကို အႏၱရာယ္မ်ားေစတယ္။
ကြ်န္ေတာ္႔အေနနဲ႕ ႏုိင္ငံေရးမွာ သတိၾကီးၾကီးထားတတ္တဲ႔ ပညာတတ္ ျပည္သူလူထုကိုပဲျမင္ခ်င္ပါတယ္။ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင္႔ နစ္နာမယ္႔ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ရိွသလဲဆိုတာကို ႏုိင္ငံေရးသမားဆုိတဲ႔သူေတြ စဥ္းစားမယ္လို႕ မယံုၾကည္ႏုိင္ပါဘူး။ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမဆို ႏုိင္ငံေရးသမားအစစ္ဟာ ထူးမျခားနားပါပဲ။ ပုဂၢိဳလ္စြဲနဲ႕ဇြတ္မွိတ္ယံုၾကည္တာဟာ အင္မတန္ မျဖစ္သင္႔မျဖစ္ထိုက္တဲ႔ ယံုၾကည္မႈပံုစံတစ္ရပ္ပါပဲ။ ဗုဒၶက တရားနဲ႕ပတ္သက္ျပီး စကားတစ္ခြန္းေျပာခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ဧဟိပႆိေကာ ၊ လာၾကည္႕လွည္႕၊ စမ္းၾကည္႕လွည္႕ပါဆိုတဲ႔စကားပါ။ အဲဒါေလးကို တရားမွာတင္မဟုတ္ဘူး အရာရာမွာ ဆင္ျခင္သင္႔တယ္။ အစမ္းသပ္မခံႏိုင္တဲ႔အရာကို ပယ္ရဲတဲ႔သတၱိရိွဖုိ႕လုိတယ္။ ျပည္သူလူထုဆိုတာ ကိုယ္ဘာခံစားေနရတယ္ဆုိတာ ကိုယ္တုိင္သိေနတဲ႔သူေတြ။ ႏုိင္ငံေရးသမားဟာ တစ္ဆင္႔သိနဲ႕သူေတြ။ ဘယ္သူက ကိုယ္႔အေၾကာင္းကိုယ္ ပိုနားလည္မယ္လုိ႕ထင္လဲ။
ငယ္တုန္းက ေနာက္က်ရင္ အေျပာခံရတတ္တဲ႔စကားေလးတစ္ခုရိွတယ္။ စားေနာက္ေနာက္၊ သြားေနာက္ေနာက္၊ ေသေတာ႔အရင္ တဲ႔။ လူၾကီးေတြကေတာ႔ ေနာက္က်လုိ႕ ဆူပူတဲ႔သေဘာပါ။ ျမန္မာျပည္သူလူထုလည္း ဒီလိုျဖစ္ေနတယ္။ ေရွ႕မွာ လူၾကီးေတြစားသြားေတာ႔လည္း ေနာက္က်က်န္ခဲ႔တယ္။ ဘာမွမစားလုိက္ရဘူး။ ဒို႕ေျပဒို႕ေျမသာဆုိေနတယ္။ ဒို႕ေျပကို ဒို႕အေဖဆိုသူေတြေရာင္းေနတာ ၾကည္႕ေနလိုက္ရတယ္။ ဘာမွဝင္မပါလုိက္ရဘူး။ သစ္ေတာဆို ထုိင္းကိုေပးခုတ္လုိက္တာ လက္ေမာင္းလံုးေလာက္ ကြ်န္းပင္ေတာင္မက်န္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။ မိဘသဖြယ္ေတြ စီမံလုိက္တာ ဒီလိုျဖစ္သြားခဲ႔ျပီးျပီ။ သြားေနာက္ေနာက္ကေတာ႔ ထိပ္ပိုင္းကလူေတြ ႏုိင္ငံတကာမွာ ခိုးရာပါပစၥည္းေလးေတြ သြားျမဳပ္ႏွံျပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ျပည္သူလူထုဟာ ဒံုရင္းပဲ။ အိမ္မပိုင္တဲ႔သူက ခြ်တ္ျခံဳက်ျမဲ၊ လယ္မပိုင္တဲ႔သူက သူရင္းငွားျဖစ္ျမဲ၊ ဘတ္စ္ကားမစီးႏုိင္တဲ႔သူက ရထားတုိးစီးရျမဲ။ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံေလး ကိုယ္ကာကြယ္မယ္ဆုိျပိး ထလုပ္ေတာ႔ ေထာင္ထဲပို႕ရတာနဲ႕၊ ႏွိပ္စက္ရတာနဲ႕၊ ေသေတာ႔ အရင္ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ခဏေလာက္ ေနပါဦး။ ခဏေလာက္စဥ္းစားပါဦး။ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံက သဘာဝသယံဇာတကို ကိုယ္မသိဘဲ ေရာင္းထားတာကို သိေတာ႔မွ ဆန္႕က်င္တာ ေအာက္တန္းက်တယ္လုိ႕ထင္စရာလား။ ဒါဟာ မေပးထားတဲ႔ကတိကို ဖ်က္တာပါလို႕ double-talk ေတြလာမေျပာပါနဲ႕ေတာ႔။ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ၾကံဳတဲ႔ေခ်ာင္မွာသာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတ္ေသလုိက္ၾကဖုိ႕ေကာင္းပါတယ္။ မေပးထားတဲ႔ကတိကုိ ဖ်က္တယ္ဆိုတာမရိွဘူး။ ခုိးေရာင္းထားတဲ႔သူေတြ သိကၡာက်တာကို ဝင္ဆယ္စရာအေၾကာင္းလည္းမရိွဘူး။
Transparancy ရိွလုိက္မရိွလိုက္ျဖစ္ေနတာဟာ သီလတစ္ပါးက်ိဳးေနသလိုပါပဲ။ တစ္ပါးက်ိဳးရင္ သီလလံုသူမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ Transparancy တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာမရိွေသးရင္ Transparancy ရိွပါတယ္လို႕ မေျပာအပ္ဘူး။
အႏၱရာယ္ရိွတဲ႔အေကာင္တစ္ေကာင္ကို လူတစ္ေယာက္ဟာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ျပီး တုိက္ခိုက္တယ္။ အႏၱရာယ္ေကာင္လည္းေသ၊ တုတ္လည္းက်ိဳးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေအာင္ပြဲရတယ္။ က်ိဳးေၾကသြားမယ္႔ အသံုးခ်ခံတုတ္မွာေတာ႔ ေအာင္ပြဲမရိွဘူး။ ဒဏ္ရာပဲရိွတယ္။ အဲဒီတုိက္ပြဲမွာပါဝင္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ဟာ ႏုိင္ငံေရးသမားဆိုရင္ ျပည္သူလူထုဟာ တုတ္ေခ်ာင္းပဲ။ အႏၱရာယ္ေကာင္နဲ႕တုိက္ခိုက္ေနတုန္းကလည္း အနာခံရ၊ ေအာင္ပြဲအခ်ိန္မွာလည္း က်ိဳးေၾကစြန္႕ပစ္ခံရ ျဖစ္ၾကရတယ္။
တခါတခါ စကားေျပာေကာင္းျပီး ပရိယာယ္ေဝ၀ုစ္မ်ားတဲ႔သူေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ဟာ သာျပီးေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။
(ဆက္ရန္)
Notes: အေလးအနက္သတိထားစရာ အေၾကာင္းအရာျဖစ္လို႕ သူ႕ခ်ည္းပဲ တစ္ပိုင္း လုပ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဆက္ေရးတာေတြမွာ အိုဘားမား အပါနည္းသြားေပမယ္႔ စထားတဲ႔ေခါင္းစဥ္အတုိင္း ဆက္သြားလိုက္ပါတယ္။
Peace B with U.
