အ၀ါေရာင္လိပ္ျပာမ်ား၏ ေတာင္ပံတြင္ ေဆးမင္ထိုးထားသည္။
မေသခ်ာမႈမ်ားျဖင္႔ထြန္းညိွထားေသာ စိတၱဇအလင္းတန္းမ်ား။ conceptual အိမ္မက္မ်ား၊ ျပန္လမ္းမဲ႔ေသာ သက္ျပင္းခ်သံမ်ား၊ တိုးတိုးညင္သာ အၾကည္႕မ်ားအားလံုးသည္ Pink Flyod ဂီတ၏ လႊမ္းမိုးမႈျဖင္႔ ေျခရာဖြဖြမ်ားသာ ေတာက္ပရႊန္းစိုေနခဲ႔သည္။
မနက္ျဖန္ အိမ္ျပန္ရေတာ႔မည္။ေပ်ာ္ရႊင္မႈသည္ ရင္တြင္းတစ္ဆို႕ေနေသာ နာက်င္မႈ အပဲ႔စမ်ားသာျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ၾကားေနက် ပံုျပင္တြင္ တူညီေသာ ဒဏ္ရာရထားသည္႕ သုိး ၁၃ေကာင္၌္ သိုးထိန္း တစ္ေယာက္သာရိွသည္။ သိုးမ်ားသည္ သခင္႔ေအာ္သံကိုသာ မွတ္မိေသာ ခပ္အအ အေကာင္ငယ္ကေလးမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္။ တင္ပါးတြင္ ၾကယ္ေလးတစ္စင္းပါေသာ သိုးကို မူရာကာမိ ေမြးထားခဲ႔ေသးလားဆိုသည္ကို ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ႔။ ေ၀၀ါးလြန္းေသာ ဒဏ္ရာမ်ားကိုေမ႔ျပီး နာက်င္မႈမ်ားကို သတိရေနသူတစ္ေယာက္သည္ ခုနစ္စဥ္ၾကယ္ေရာင္ေအာက္တြင္ လမ္းေပ်ာက္ကို ရွာေတြ႕ေနသည္။ မေလ်ာ္ညီလြန္းေသာ ဂီတသံကို ဆူညံမႈဟုသတ္မွတ္လွ်င္ ထိုအရာသည္ စိတ္တြင္းဆူညံမႈႏွင္႔ လားရာတူ ပဋိပကၡမ်ားလည္းျဖစ္ေသးသည္။
After Dark မွ ဇာတ္ေကာင္မ်ားကဲ႔သို႕ intellectual curiosity သူ႕ထံတြင္ ဘယ္ေလာက္က်န္ေနေသးမွန္း သူ မသိပါ။ မသိျခင္းမ်ား ဆတိုး တုိးတက္လာျပီး မသိျခင္းမ်ားအတြက္ အျပံဳးမပ်က္၊ အသက္ရွဴႏႈန္းေုျပာင္းလဲျခင္း မရိွခဲ႔သည္မွာလည္း ၾကာခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။ ထိုအရာသည္ အသားက်ေနျပီးေသာ အမွန္တရားတစ္ခုျဖစ္ႏိုင္သည္။ တကယ္႔ အမွန္တရားအစစ္တစ္ခုထက္ အမွန္တရားဟု သတ္မွတ္ယံုၾကည္ေနမိေသာ ပုဂၢလိက အမွန္တရားတစ္ခု ပို၍ျဖစ္ႏိုင္သည္။
Ray Charles သီခ်င္းမ်ားျပန္လည္နားေထာင္ရင္း အသက္ငါးႏွစ္တြင္ မ်က္မျမင္ျဖစ္ခဲ႔ရသည္႕ဘ၀သည္ ဘယ္လိုမ်ားေနလိမ္႔မလဲ ဆိုသည္ကို တားမရဆီးမရေတြးေနမိသည္။ အလင္းေရာင္သည္ ထင္သေလာက္မလိုအပ္သည္႕အရာတစ္ခု ျဖစ္ေနေလမည္လား။ တစ္ခါတစ္ခါ အေမွာင္ထဲၾကီးျပင္းလာသည္႕ မႈိပြင္႔မ်ားကို အိမ္မက္မက္ေလ႔ရိွသည္။ စြတ္စို ထိုင္းမႈိင္းသည္႕ပတ္၀န္းက်င္ေအးစိမ္႔စိမ္႔တြင္ အလင္းမဲ႔ရွင္သန္ရသည္႕ဘ၀မ်ိဳးအတြက္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် အသင္႔ျဖစ္ခဲ႔ၾကမည္ မဟုတ္ပါ။ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔မဲ႔စြာ ရင္ဆိုင္လိုက္ၾကရျခင္းပင္ ျဖစ္လိမ္႔မည္။ ကြ်ဲရိုင္းသတ္သမားသည္ သူ႕လွ်င္ျမန္မႈကို ေလာင္းေၾကးထပ္ထားသလို အျဖစ္မ်ိဳးျဖစ္မည္။ ကြင္းထဲတြင္ ကြ်ဲတစ္ေကာင္ ဒုန္းစိုင္းေျပးလာျပီး ကိုယ္႔ကို ခတ္ေတာ႔မည္႕အခ်ိန္တြင္ ေရြးခ်ယ္စရာ အနည္းငယ္သာ က်န္ေတာ႔သလိုမ်ိဳးသာျဖစ္သည္။
စကားလံုးၾကီးၾကီးမ်ားျဖင္႔ ပစ္ခတ္ရန္ ေမာင္းတင္ေနရေသာ ေခတ္တစ္ေခတ္ က်ိဳးပ်က္သြားသည္ကို သံေ၀ဂရမိမလိုျဖစ္ေနေသးသည္။ ဘ၀သည္ အ၀ိုင္းပတ္ကားလမ္းျဖစ္သည္ ဆိုသည္ကို အေတာ္ေလးေၾကကြဲခဲ႔ဖူးေသာ္လည္း စက္တင္ဘာလ ဂရန္း(ဒ)ပရီတြင္ အ၀ိုင္းပတ္ကားလမ္းအတြင္း မုိက္ကယ္ရွဴးေမကာ ကားဘီးျပဳတ္သြားသည္ကိုေတြ႕ရသည္႕အခါ၊ စိတ္သက္သာရာရခဲ႔သည္။ ဘ၀က ဆက္လက္ေမာင္းႏွင္ခိုင္းေနေသာ္လည္း လြတ္လပ္စြာ ကားဘီးကြ်တ္ခြင္႔က်န္ေနေသးသည္။ သို႕တည္းမဟုတ္၊ အသက္အႏၲရာယ္ကင္းေသာ တစ္ခုခုကို တုိက္မိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း ျပိဳင္ပြဲကထြက္ႏိုင္ေသးသည္။ ထို႕ေနာက္ ဘ၀သည္ ေပ်ာ္စရာပိုေကာင္းလာသည္။ ဘ၀သည္ ရပ္တန္႕လုိသူမ်ားအတြက္ ဟာကြက္မ်ားလွေသာ ကစားပြဲ အႏံုစားေလးတစ္ခုသာျဖစ္သည္။
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုေရးရင္း စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ကင္းမဲ႔ဇုန္သို႕ ကူးလူးလြင္႔ေမ်ာေနေသာ စိတ္အေျခအေနကို ႏွစ္သက္သည္။ အရိွတရား၏ နယ္နိမိတ္စည္းမ်ဥ္းေပၚတြင္ ေနာက္ဆံုးရပ္တန္႕ေနေသာ ေျခေထာက္ေလးကို ေရႊ႕ၾကည္႕လုိက္လွ်င္ ေနာက္ထပ္ ကမာၻသစ္တစ္ခုသို႕ ေရာက္သြားလိမ္႔မည္။ ထိုအရာမ်ားသည္ ေရြးခ်ယ္မႈမ်ားသာျဖစ္သည္။ ယံုၾကည္ႏိုင္သေလာက္ ရဲရင္႔ၾကည္႕သင္႔သည္။ မနက္ျဖန္မ်ားသည္ မေသခ်ာမႈမ်ားျဖင္႔ တည္ေဆာက္ထားေသာ concept သက္သက္သာျဖစ္သည္။ သင္သည္ reality တစ္ခုခ်င္းကို concept မ်ားကို ျပဳျပင္ရင္း တစ္စကၠန္႕ျခင္း ဖန္ဆင္းေနသူသာ ျဖစ္သည္။ ထို reality မ်ားသည္ သင္ဖန္ဆင္းျပီး သင္ျပန္ယံုၾကည္ေနမိေသာ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္။ သို႕တည္းမဟုတ္ ဥပါယာသ မီးေတာက္မ်ားလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ သင္႔ရင္တြင္း၌ ေတာက္ေလာက္ေနေသာ မီးမ်ားသည္ reality အတုတစ္ခုသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း နာက်င္ပူေလာင္မႈမ်ားသည္ reality အစစ္တစ္ခု ျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္။ လူ႕ဘ၀ရဲ႕ အခက္ခဲဆံုးေသာ ကိစၥမွာ ေလာကဓံ အတုႏွင္႔ အစစ္ခြဲျခားရခက္ခဲျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ေလာကဓံအားလံုးကို အတုဟုယူဆထားသူသည္ ခံစားရသက္သာပါလိမ္႔မည္။ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကို ျဖစ္ရပ္မွန္ထင္သူထက္ ပိုေၾကကြဲရသူမရိွေတာ႔ပါ။
လမ္းမ်ားကို ထပ္မံေလွ်ာက္လွမ္းမသြားေတာ႔ပါ။ သူသည္ လမ္းခရီးအတြင္း ေပ်ာ္၀င္စီးေမ်ာလိုက္ပါလိုက္ေသာ ခရီးသြားတစ္ေယာက္သာျဖစ္သည္။ အိပ္တန္းပ်ံငွက္မ်ား၏ ေတာင္ပံတြင္ သူ႕ကိုေတြ႕မိသလိုလို၊ ကုန္သည္ေလမ်ား၏ အထုပ္အပိုးျဖစ္သည္႕ အဆုပ္လုိက္ပြင္႔ေသာ တိမ္တိုက္မ်ားတြင္ သူလုိက္ပါသြားသလိုလိုျဖစ္ေနသည္။ လမ္းခြဲမွတ္တိုင္မ်ားတြင္ သူ႕ေျခရာကို အ၀ါေရာင္ ေသြးစက္မ်ားအျဖစ္ေတြ႕ရျပီး၊ ေသြးေအးသတၱ၀ါမ်ား၏ ေသြးအမ်ိဳးအစားတြင္ ေလမိုဂလိုဘင္သည္ သူ၏ ဒုတိယနာမျဖစ္ေနျပန္သည္။ သူသည္ မ်က္ႏွာဖံုးမ်ား၏ တိမ္ေကာရာေဒသတြင္ အေျခခ်ေသာ ေတးသံခ်ိဳျဖစ္သည္။ သဘာ၀တရားအားျဖင္႔ ရွင္သန္ေပါက္ေရာက္ေသာ အစိမ္းေဖ်ာ႔ျမက္တစ္ပင္လည္းျဖစ္သည္။ သူ႕တြင္ ေလးလံေသာ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းမ်ားမရိွေတာ႔။ ခက္ခဲေသာ ေနာင္တတရားဆုိင္ရာ ေမးခြန္းမ်ားလည္းမရိွေတာ႔။ သူသည္ အေျဖမလိုေသာ concept သက္သက္ တစ္ခုသာျဖစ္သည္။
အမွန္တရားမ်ားကို သက္ေသျပရန္မလိုအပ္ေတာ႔ပါ။ သိေနျခင္းတရားကို သိေနျခင္းမွာထားလိုက္ျခင္းသည္ ေအးျငိမ္းမႈအတြက္ တန္ရာတန္ေၾကးပင္ျဖစ္သည္။ မနက္ျဖန္၏ ေနေရာင္ျခည္တြင္ သင္၏အေႏြးဓာတ္ပါ၀င္ေနေၾကာင္း သင္ခံစားရိပ္မိပါသလား။ ထိုေမးခြန္းသည္ concept တစ္ခုသာျဖစ္၍ အေျဖမလိုအပ္ပါ။ စိတ္ျဖင္႔သာ ေသခ်ာေနရေသာ ေလာကတြင္ စိတ္ကို အနည္းဆံုး အသံုးျပဳရင္း ဘ၀ကို အတိုဆံုးျဖတ္သန္းသြားသူမ်ားသည္ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ရွံဳးနိမ္႔မႈမွ လြတ္ေျမာက္သူမ်ားသာျဖစ္ေနေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္တို႕ သိခဲ႔လွ်င္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈလမ္းေၾကာေပၚသို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕စိတ္မ်ားကိုတည္႕မတ္စြာ ေမာင္းႏွင္လႊတ္လိုက္ႏိုင္သည္။ သို႕တည္းမဟုတ္ အႏၲရာယ္ကင္းေသာ အဆီးအတားတစ္ခုခုကို တိတိက်က် တုိက္ပစ္လုိက္ျပီး ျပိဳင္ပြဲမွ ထြက္ပစ္လုိက္ႏိုင္သည္။ ထိုအရာသည္ သီအုိရီတစ္ရပ္သာျဖစ္သည္။ ညီမွ်ျခင္း၏ အျခားတစ္ဖက္တြင္ သုညတစ္လံုးရိွေနမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ေသာစိတ္ျဖင္႔ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနၾကျခင္းသည္ နည္းနည္းမွ ရင္ခုန္စရာမေကာင္းလွပါ။
ေသခ်ာျခင္းသည္ လူ႕ဘ၀ကို သမ္းေ၀ေစေသာ ဆူညံသံဂီတတစ္မ်ိဳးသာျဖစ္သည္ဟု ........................။ ။
With Peace,
Zephyr
Notes:
စေနေန႕က စင္ကာပူမွာ ၁၂ ၾကိမ္ေျမာက္ေသြးလွဴရင္း ေသြးလွဴတဲ႔ကုတင္ေပၚက အေတြးေတြကို ျပန္ေရးလိုက္ပါတယ္။ စုစုေပါင္း ေသြးလွဴတာ ၁၄ ၾကိမ္ရိွသြားျပီ။ က်န္းမာေရးေကာင္းျပီး ေသြးလွဴခ်င္တဲ႔သူေတြကို ေသြးလွဴၾကပါလို႕တုိက္တြန္းပါတယ္။ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ႔ အလုပ္ျဖစ္သလို၊ ကုန္က်စရိတ္ မလိုဘဲ လွဴႏိုင္တဲ႔အလွဴလည္းျဖစ္ပါတယ္။
Peace B with U.
