Billy Book Case Ikea
Ikea မွာ ၀ယ္လုိ႕ေကာင္းတာက အိမ္ေနရင္းစီးတဲ႔ဖိနပ္ ( 1SGD) နဲ႕ ေခြးပူ(hotdog) 1 SGD ပဲ။ ေရခဲမုန္႕ ျပား ၅၀ ကလည္းမတန္ဘူး။ အရသာက လမ္းမွာေရာင္းတဲ႔ တစ္က်ပ္တန္ ice cream ေတြထက္ညံ႕တယ္။ (အဲဒါေၾကာင္႔လည္း ငါးမူးနဲ႕ေရာင္းတာျဖစ္မယ္။) က်န္တာေတြကေတာ႔ ထုနဲ႕ထည္နဲ႕ ဘာမွ သယ္ရမလြယ္တာေတြခ်ည္းပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ေမြ႕ရာကို ၁၀၀ နဲ႕ေစ်းခ်လို႕၀ယ္ျပီးမွ သယ္ခက ၅၅ SGD ဆိုေတာ႔ Tampines ကေန (အမ်ိဳးသမီးလူစြမ္းေကာင္းေတြပီပီ) ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္သယ္သြားသတဲ႔။ ဘယ္လုိသယ္သြားသလဲေတာ႔ မေမးထားမိဘူး။
၀န္ထမ္းေတြၾကည္႕ျပန္ေတာ႔ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲေတြမ်ားတယ္။ ဘာလုိ႕ ဒီေလာက္ေတာင္ပ်င္းရတာလဲဆိုတာေတာင္ ျပန္ျပီး စိတ္၀င္စားမိတယ္။ ပိုက္ဆံရတဲ႔အလုပ္ေတာင္ ဒီေလာက္ပ်င္းရင္ အိမ္မွာမ်ား အလကားေနရရင္ သတ္ေသမလားေတာင္ စိတ္ပူရတယ္။ (သတ္ေသရတာလည္း ကရိကထမ်ားျပီး ပင္ပန္းလုိ႕ ပ်င္းသြားျပီး သတ္ေသျဖစ္မယ္မထင္ဘူး။)
စာအုပ္ေတြကို ဟိုပံုးထဲထည္႕၊ ဒီပံုးထဲထည္႕ထားတာၾကာျပီ။ ဖတ္ခ်င္ရင္ ျပန္ရွာရတာမလြယ္ဘူး။ တစ္ခုခုျပန္ဖတ္ခ်င္ရင္ စာအုပ္ျပန္ထုတ္ရတာအခက္အခဲရိွတယ္။ အားလံုးကို သိမ္းထားရတယ္။ ျပန္ဖတ္ခ်င္တဲ႔စာအုပ္ ထြက္မလာမခ်င္း အားလံုးကိုဖြတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ဇနီးသည္ရဲ႕ ျငိဳျငင္ျခင္းခံရတယ္။ (ျပန္မသိမ္းခ်င္ဘူးေလ။ အျငိဳျငင္ခံလုိက္တာသက္သာတယ္မဟုတ္လား။ :P)
စာအုပ္စင္၀ယ္ဖုိ႕ Ikea သြားတယ္။ မသြားခင္ကတည္းက Ikea မွာေရာင္းသမွ် စာအုပ္စင္ေတြကို online ကေနၾကည္႕ျပီးျပီ။ ေနတဲ႔ေနရာနဲ႕နီးတာကို သြားဖုိ႕ စဥ္းစားလုိက္တာ ေခ်ာ္ေတာေငါ႔ျပီး Queenstown ကိုသြားရေအာင္ေျပာမိသြားတယ္။ Queenstown မသြားဘဲ Tampines သြားလုိက္ရင္ေတာင္ ေစာေစာျပန္ေရာက္ဖုိ႕ရိွတယ္။
ေရာက္ေတာ႔လည္း ဟိုၾကည္႕ဒီၾကည္႕ပဲ။ ဘာမွသိပ္မၾကိဳက္ဘူး။ ၾကိဳက္တာၾကေတာ႔လည္းေစ်းၾကီးေနတယ္။ Ikea မွာေကာင္းတာက စာအုပ္စင္ဆိုရင္ စင္ရဲ႕ ခံႏိုင္ရည္ kg ကိုေရးေပးထားတဲ႔အတြက္ ကိုယ္႔စာအုပ္ အေလးခ်ိန္နဲ႕တုိင္းျပီး ၀ယ္လုိ႕ရတယ္။ ၾကိတ္သားေပမယ္႔ လြယ္လြယ္နဲ႕မေကြးေအာင္ ဘာေတြေရာၾကိတ္ထားလည္းေတာ႔မသိဘူး။ ေနာက္ဆံုးၾကိဳက္တာတစ္ခုေတြ႕တယ္။ သစ္သားလုိ႕ယူဆရတဲ႔စင္။ အဲဒါ 100 SGD ၀န္းက်င္ပဲ။ အေရာင္လည္းၾကိဳက္တယ္။ အဲဒါကို မွတ္ျပီး ေကာင္တာမွာသြားေမးေတာ႔ ခ်ိေတာ႔ဘူးကုန္ျပီ။ ဘယ္ေတာ႔ေရာက္မလဲဆိုေတာ႔ သိဘူး။ ၾကိဳမွာထားလုိ႕ရလားဆိုေတာ႔လည္း သိဘူး။/ရဘူး။ ဘယ္သူ႕ကိုေမးရမလဲဆိုေတာ႔ တျခားတစ္ေယာက္တဲ႔။ အဲဒီလို လုပ္ရတဲ႔ အလုပ္မ်ားေနရာလြတ္ေပၚရင္ ေလွ်ာက္ခ်င္စမ္းပါဘိေတာင္း။
ေနာက္တစ္ေယာက္က ျမန္မာကားေတြထဲကလုိ အခ်ိန္မီေရာက္လာလို႕ေတာ္ေသးတယ္။ အေရာင္ေတြထဲမွာ ေရြးလုိ႕ရတာကိုေျပာတယ္။ အုိခီဒိုကီ ဆိုျပီး ေအာက္က ေကာင္တာကို ဆင္းျပီး ယူမယ္႔ပစၥည္းကိုေျပာေတာ႔ အဲဒီအေရာင္မရိွဘူးျဖစ္တယ္။ တျခားအေရာင္ ႏွစ္မ်ိဳးလည္းမရိွဘူး။ ေနာက္ဆံုး အနက္ယူမယ္ဆုိေတာ႔ ေစ်းကကြာေနတယ္။ အသားအတူူတူပဲလားဆိုေတာ႔ အတူတူပဲတဲ႔။ ေဆးဖုိးက ႏွစ္ဆယ္ေတာ႔ မကြာေလာက္ဘူးလုိ႕ ေက်ာင္းကသင္လုိက္တဲ႔ စာရင္းအင္းပညာ အေျခခံအရသိတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာပီသေအာင္ ႏွစ္ခါထပ္ေမးတယ္။ ျပီးေတာ႔ ဒိုင္မင္းရွင္းကို လည္းေျပာတယ္။ ဂယ္ အဟုတ္ေနာ္။ မညာရဘူးေနာ္။ က်ိန္ခိုင္းရတယ္။ က်ိန္ရံုနဲ႕လည္းမေသခ်ာေသးဘူးထင္ျပီး UP ကာတြန္းကားထဲကလို cross your heart လုပ္ခုိင္းရေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုး အဲဒီ ၈၀ ၀န္းက်င္နဲ႕ Book case အနက္ကို၀ယ္လာတယ္။ အျဖဴေရာင္ခ်ည္းပဲ ၂၉ မ်ိဳးရိွတယ္ဆုိလား ပန္းခ်ီဆရာေတြေျပာၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ အနက္ေရာင္ကေတာ႔ စစ္ေဆးသုတ္ထားတဲ႔အနက္ေရာင္မ်ိဳးပါ။ ျမန္မာျပည္က ျပန္ေရာက္ခါစက အသားအရည္မ်ိဳးပဲ။
အဲဒါ၀ယ္ျပီးေတာ႔ assembly fees အနည္းငယ္ထပ္ေပးရတယ္။ ေစ်းေပါတာေတြ၀ယ္ရင္ assembly ေၾကးသက္သာတယ္။ အဲဒါကလည္း ဆရာ၀န္ေတြဆီကရတဲ႔ အုိင္ဒီယာျဖစ္မယ္။ ေရာဂါၾကီးတယ္ဆိုရင္ ေစ်းပိုယူတယ္။ ကုတာေတာ႔ အတူတူပဲ။ ဒီပစၥၫ္းေတြ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္တပ္လည္း တပ္တတ္တာေပါ႔။ ေက်ာင္းမွာေတာင္ ကြန္ျပဴတာခံုေတြ ကူဆင္ေပးဖူးတယ္။ အျမဲတမ္းမွတ္ထားဖုိ႕ ကြန္ခ်က္ျပရရင္ Manual ကို အားမကိုးဘဲ common sense ေလးနဲ႕တပ္တာ ပိုမွန္တယ္။ Manual က version ေျပာင္းသြားလည္း ဒါပဲထည္႕ေပးလိုက္ေတာ႔ တစ္ခါတစ္ေလ အေပါက္မပါတာကို ျပထားတာ လုိက္ရွာရင္း ရြာလည္သြားတတ္တယ္။ အခုလို screwdrivers ကလြဲရင္ ဘာမွမရိွတဲ႔ အေျခအေနမွာေတာ႔ လူမ်ားကို ဆင္ခိုင္းရတာပဲ။ (မူလီေတြပါေနမယ္ထင္လုိ႕အဲဒီလိုေတြးလုိက္တာ။ ေရာက္လာေတာ႔ ဘာမူလီမွမပါဘူး။ သံေခ်ာင္းေလးေတြေကာက္ထုိးျပီး ပ်ဥ္ျပားထည္႕လိုက္တာ။ ေအာ္ ေတြးမိတိုင္း အရိုးနာပါတယ္ေလ။)
ပို႕ခက ၅၅ က်ပ္ဆိုေတာ႔ အလိုေလး၊ ဘုရားေရ၊ ေျမြၾကီးေျမြၾကီး ဆိုျပီး ရြတ္မိတယ္။ ဘာလို႕ ေျမြၾကီးေျမြၾကီးပါတာလည္းဆိုေတာ႔ ဆယ္တန္း သဒၵါသင္တုန္းက အာေမဍိတ္ဆိုရင္ အဲဒီသံုးခုကို ဥပမာေပးတယ္။ အဲဒီကတည္းက က်က္လိုက္တာ သံုးခုတြဲၾကီးျဖစ္သြားတာ ျပန္ခြာမရေတာ႔ဘူး။
ယူထားတဲ႔ဇနီးသည္ကလည္း Avatarထဲက Neytii လုိ လူသန္ၾကီးမဟုတ္ေတာ႔ သယ္ေပးပါလုိ႕ေျပာလို႕မရဘူးေလ။ တက္ကစီကလည္း ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ပစၥည္းေတြကို ေနာက္ဖံုးထဲမထည္႕ၾကဘူး။ အဲဒီေတာ႔ ကပ္တီးကပ္ဖဲ႔ေတြေမးတာေပါ႔။ တစ္ခုတည္းဆိုရင္ ၅၅ က်ပ္ဆုိေတာ႔ ႏွစ္ခုဆိုရင္ေရာ ဒီေစ်းပဲလားဆိုေတာ႔ ဒီေစ်းပဲတဲ႔။ ေနာက္ေန႕မွ လာ၀ယ္ျပီး ထပ္ေပါင္းရင္ေရာရလားဆိုေတာ႔၊ ဒါမ်ိဳးလည္းရတယ္တဲ႔၊ မပုိ႕ခင္ ႏွစ္ရက္အလိုအထိ ၾကိဳက္တာလာ၀ယ္ျပီးထည္႕ ပို႕ခအတူတူပဲတဲ႔။ ဒီလိုမွန္းသိရင္ bookcase တံခါးေလးပါယူလုိက္ရင္အေကာင္းသားဆိုျပီး ျပန္လွည္႕မယ္လုပ္ေတာ႔ ဆုိင္ကပိတ္ျပီ။ ေနာက္တခါလည္းျပန္မလာခ်င္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒီပုိ႕တဲ႔လူကိုထပ္ေမးတယ္။ Bookcase ေတြက Material အတူတူပဲလား၊ အေရာင္မတူရင္ Materal ကြဲေသးလားဆိုေတာ႔ အတူတူပဲလုိ႕ေျပာတယ္။ Mr. Bean ေလာက္နီးပါး ေစ႔စပ္တယ္ဆိုျပီး ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ေက်နပ္သြားေသးတယ္။ Bean က ငါးေၾကာ္ဖို႕ ဒယ္အိုး၀ယ္တာ ငါးတစ္ေကာင္သယ္သြားျပီး ထည္႕ၾကည္႕တာ သိပ္သေဘာက်တယ္။ စာအုပ္ေတြ မသယ္လာတာ တဖူနာတာပဲ။ (တဖူဆိုတာကို အခုေခတ္ကေလးေတြ သိမွာမဟုတ္ဘူး။ သံုးပံုဖဲကစားရင္ သံုးတဲ႔စကားလံုး။ တဖူလိုသြားတယ္။ တဖူနာသြားတယ္ဆိုတဲ႔ေနရာကေနလာတာ။ အခုေတာ႔ နည္းနည္းလိုသြားတယ္ဆိုတဲ႔အဓိပၸာယ္ျဖစ္သြားျပီ။)
အိမ္ကို ေျခမ နဲ႕လက္မ သယ္ႏုိင္ဘဲျပန္ရတယ္ဆိုရင္ တမ်ိဳးၾကီးျဖစ္ေနမယ္။ ေျခမသယ္ႏိုင္လက္မသယ္ႏိုင္ဆိုရင္ေတာ႔ နားလည္ၾကတယ္။ ေမာင္တစ္ထမ္းမယ္တစ္ရြက္ဆိုတာ MRT မွာ အထုတ္တစ္ေယာက္တစ္ထုပ္စီနဲ႕ျပန္တဲ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကိုရည္ညႊန္းတာျဖစ္ႏုိင္တယ္။
ေနာက္တစ္ပါတ္ၾကေတာ႔ လာပို႕တယ္။ အားလံုးတပ္ျပီးေတာ႔ ၾကည္႕လိုက္တာ၊ ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္တဲ႔ အသားမဟုတ္ဘူး။ အသားအတူတူပဲလို႕ သံုးခါေျပာခဲ႔တဲ႔လူေရာ၊ အတူတူပဲလို႕ အာမဘေႏၲခံတဲ႔သူကိုပါ စိတ္ထဲကေန ငရုပ္ဆံုထဲထည္႕ေထာင္းမိသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆင္တဲ႔သူကအေပၚဆံုးက သစ္သားျပားကိုျပတယ္။ ပဲ႔ေနတယ္တဲ႔။ ေျဗာင္ၾကီးကိုဖြင္႔ေျပာလိုက္တာ။ ေရလာေျမာင္းေပးေတာင္မဟုတ္ဘူး။ ဒဲ႔ဒိုးၾကိးေျပာတာ။ ပဲ႔ေနရေအာင္ မင္း လမ္းမွာကိုက္စားလုိက္လို႕လား လို႕ေမးမိမလိုျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ္႔မပူနဲ႕ ျပန္လဲေပးမယ္တဲ႔။ အပဲ႔ေလးက သိပ္မသိသာေပမယ္႔ ေရွ႕သြားတစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးေနတဲ႔ မိန္းမလွေလးလိုျဖစ္ေနတယ္။ လွတာကို လွတယ္လို႕ေျပာမရေတာ႔ဘူး။ စာအုပ္စင္ရဲ႕ dignity ခ်ိဳ႕ေနတယ္ေပါ႔။ အဲဒီအပဲ႔ေလးကို ေတြေတြၾကီး ေငးၾကည္႕ေနမိတယ္။ ေအာ္ ဖစ္မွဖစ္ရေလ စာအုပ္စင္ကေလးရယ္။
ေနာက္ေန႕ၾကေတာ႔ အိႏၵိယအက္ဆန္႕၀ဲခါေနတဲ႔ အသံနဲ႕တစ္ေယာက္ဖုန္းဆက္တယ္။ အရင္ကလည္းက စကားေျပာရင္ေကာင္းေကာင္းမေျပာဘဲ တစ္စကၠန္႕ႏွစ္ခါ လွ်ာကို လိပ္လိပ္လိုက္တတ္ရတဲ႔အထဲ billy မွာ လွ်ာကို သံုးခါလိပ္လိုက္တာ ဘာမွကို နားမလည္ဘူး။ သူ႕ကိုအဲဒီအသံ record လုပ္ထားျပီး အဲဒါဘာလဲဆိုရင္သူလည္းသိခ်င္မွသိမွာ။ ဒါေပမယ္႔ အျပားတစ္ျပားလာေပးမယ္ဆိုေတာ႔ သေဘာေပါက္လုိက္တယ္။ စာအုပ္စင္အတြက္ျဖစ္မယ္ဆိုျပီး ျဖည္႕စြက္နားလည္ပစ္လုိက္တယ္။ စေနေန႕လာေပးမယ္တဲ႔။ အိုေက။ ဒါနဲ႕ စာအုပ္စင္ေတြက ဘာလုိ႕ပဲ႔ရတာလဲ။ မပဲ႔သင္႔ဘူးမဟုတ္လား။ အခုဆုိ ေသမတတ္ အင္ကြန္ဗီးနီးယန္႕ျဖစ္ေနတာ။ လဲေပးမယ္ဆိုေတာ႔ မဆိုးပါဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ASAP စမ္းပါ။ ၀ယ္တဲ႔လူဆိုတာ လိုခ်င္တာကို ခ်က္ခ်င္းရခ်င္လုိ႕၀ယ္တာမဟုတ္လား။ ဘာအတြက္ျဖစ္တယ္မသိရေပမယ္႔ အခုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္နစ္နာေနရျပီ။ မိန္းမကို ေခၚျပီးျပေတာ႔ အပဲ႔ၾကီးနဲ႕လို႕ေျပာတယ္။ လင္မယားခ်င္းဆိုေပမယ္႔ ဒီစာအုပ္စင္ေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္႔ဂူဏ္သိကၡာတရား စြန္းကြက္သြားျပီ။ တကယ္လို႕ အဲဒီ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္းမႈကို ကြ်န္ေတာ္သိစိတ္ကေမ႔ပစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ရွည္လ်ားတဲ႔ စက္တင္ဘာတစ္ေလွွ်ာက္မသိစိတ္ရဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳး အိမ္မက္ဆိုးေတြမက္ေနရေတာ႔မွာ။ တကယ္ဆို ဒါဟာ ႏူးညံ႕တဲ႔ရက္စက္မႈပဲ။ ေၾကကြဲျခင္းတရားေတြ ငုတ္တုတ္လဲခဲ႔ရတဲ႔ အပဲ႔ေပါ႔။ ေသလုပါေပါ႔။ ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္လည္း ၾကံဳတုန္း ကြန္ပလိန္းရတာေပါ႔။ စင္ကာပူမွာ စာအုပ္စင္ေလးပဲ႔သြားရင္ အေမရိကားမွာ ငလ်င္လႈပ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတဲ႔ Butterfly Effect revived ေတြဘာေတြေတာင္ေျပာမိေသးတယ္ထင္တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕စေနေန႕ၾကေတာ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ေစာင္႔စား တမ္းတ လိုအပ္ေနတဲ႔ သစ္သားျပားေလးေရာက္မလာဘူး။
တနဂၤေႏြေန႕ၾကေတာ႔ အိႏၵိယအက္ဆန္႕ေလးနဲ႕ ဒီတစ္ပါတ္မွာ ကုန္စည္ေတြမရလို႕လာမပို႕ျဖစ္တာပါရွင္ရယ္ လို႕ေျပာတယ္။
အခုေတာ႔အိုေကသြားျပီမဟုတ္လားလို႕ေမးစရာရိွတယ္။
ကြ်န္ေတာ္႔မွာလည္း ဂုဏ္ယူ၀င္႔ၾကြားစြာေျဖစရာရိွတယ္။
ဟင္႔အင္း၊ not yet။ ။
Peace B with U.
