ေတး

ေတး

ရုုတ္တရတ္ရြာခ်လိုက္တဲ႔မုိးစက္ေလးေတြ စုိစြတ္သြားသလုိမ်ိဳး ....
ႏူးညံ႕တဲ႔ ခ်စ္ျခင္းတရား စုိလက္ေနတဲ႔ေတာင္ပံမ်ားနဲ႕ ပ်ံထြက္သြားတဲ႕ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေပါ႔ပါးမႈမ်ိဳးကို ခံစားနားလည္လာတဲ႔တစ္ေန႕မွာ .... တိမ္ေတြဟာ တကယ္ျပာလဲ႔ေနခဲ႔ပါတယ္။

ေကာင္းကင္ကုိေမာ႔ၾကည္႕ျပီး ေႏြးေထြးတဲ႔ခံစားခ်က္ကိုေပးတဲ႔ၾကယ္ကေလး ရိွေနေသးတာ ရခဲေသာတရားပဲေပါ႔။

ရိုုးရွင္းေသာစိတ္ရဲ႕ ျငိမ္သက္မႈထဲမွာ စၾကဝဠာတစ္ခုရိွေနခဲ႔တယ္။ သစ္ရြက္ဖ်ားမွာ တြဲခုိေနတဲ႔ မိုးစက္ေလး ခုန္ဆင္းလာတဲ႔အခုိက္အတန္႕ကို ေငးၾကည္႕ေနခဲ႔မိတယ္။

ဝင္လုဆဲ ေနမင္းရဲ႕ ခံစားခ်က္မ်ိဳးနဲ႕ ခုန္ဆင္းလာတာလား၊ တိမ္ေတြရဲ႕ျဖစ္ထြန္းမႈလုိ ပေဟဠိဆန္လြန္းေနတယ္။ သိပ္သည္းျပည္႕ဝတဲ႔ ပီတိရဲ႕ပကတိ စံုလင္မႈမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေမြ႕ေလ်ာ္ေနခဲ႔တယ္။

လူအုပ္ထဲမွာ အထီးက်န္ေနသူနဲ႕ တစ္ေယာက္တည္း ျပည္႕စံုသူႏွစ္ဦးမွာ ဆံုုမွတ္တစ္ခုရိွမေနမွန္း သိသာလြန္းမေနဘူးလား။

အရင္လုိပဲ ေဆာင္းနံနက္ခင္းေတြမွာ Beagle ေခြးေလးနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေနမိတုန္းပဲ။ သစ္ပင္ေတြရဲ႕ ဘာသာစကားမွာ ရပ္တန္႕ျခင္းဟာ ေသဆံုုးျခင္းမဟုုတ္ခဲ႔ပါဘူး။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းနဲ႕ အသက္ရွဴေနခဲ႔ရင္၊ တိတ္ဆိတ္ျခင္းနဲ႕ ရွင္သန္ေနတာပါပဲ။

မွန္ပံုးအသစ္ထဲမွာ ငါးအသစ္တစ္ေကာင္ ကူးေနေပမယ္႔ သူ႕မ်က္လံုးေတြက ကမာၻဦးကအတုိင္း က်န္ရစ္ေနတာ မထူးဆန္းဘူးလား။

ဒါကုိပဲ ငါတုိ႕က ႏွလံုုုးသား ေလာကြတ္ေခ်ာ္မႈလုိ႕ တရုိတေသသတ္မွတ္ခဲ႔ၾကတယ္။
ဒါကုုိပဲ ငါတုုိ႕က ႏွင္းဆီပြင္႔ဖတ္ေလးရဲ႕ဗ်ာပါဒလုိ႕ တေလးတစား သတ္မွတ္ခဲ႔ၾကတယ္။

ဒီေတးဟာ မဆံုုးေသာေတးလုိ႕ပဲ ဆုိၾကပါေတာ႔။       ။

With Peace,
Z

Peace B with U.