သင္ ဒုုကၡိတျဖစ္သြားႏုိင္သည္။

သင္ ဒုုကၡိတျဖစ္သြားႏုိင္သည္။

ဒီေန႕ညေန လမ္းကူးရင္း ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ကားတုိက္မိမလုိျဖစ္တာေတြ႕လုိက္တယ္။ ကားလမ္းကူးရင္း ဖုန္းကုိၾကည္႕ေနတာနဲ႕ လာေနတဲ႔ကားကုိ မျမင္တာလုိ႕ထင္တယ္။ အင္မတန္ အႏၱရာယ္မ်ားတာေပါ႔။ လူေတြမွာ ခြဲျခားသိျမင္ႏုိင္စြမ္း အင္မတန္ နိမ္႔က်ကုန္ၾကျပီထင္တယ္။

မၾကာမၾကာ အသိေတြကုိမွာတယ္။ ကားလမ္းကူးတုန္း၊ ဖုုန္းမသံုုးနဲ႕။ ေလွကားဆင္းတုန္းဖုုန္းမသံုုးနဲ႕။ ဘဝမွာ မေတာ္တဆမႈဆုိတာ ရိွႏုိင္တယ္။ သတိထားတာ မမွားဘူးေပါ႔။

သတိဆုိတာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းအထိ အေရးပါတာပဲ။ က်န္တာေတြ လြန္တာရိွေပမယ္႔၊ သတိကုိေတာ႔ လြန္တယ္မရိွဘူးေတာင္ေျပာၾကတယ္။ ပညာလြန္တဲ႔သူက ေကာက္က်စ္တာရိွတယ္။ သတိကေတာ႔ လြန္တယ္မရိွဘူး။ လူေတြမွာ တျခားသူေတြ ဖုန္း message ပုိ႕ရင္း ေလွကားဆင္းတာ ျပဳတ္က်ျပီး ေျခက်ိဳးတယ္ဆုိတာ ၾကားရင္ ငါေတာ႔ဒီလုိမျဖစ္ေလာက္ဘူးလုိ႕ထင္တတ္တယ္။ လူရဲ႕သေဘာက အဆုိးဆိုရင္ ကုိယ္႔မွာ မျဖစ္ဘူးထင္တဲ႔သေဘာရိွတယ္။ ဆရာေအာင္သင္းေျပာဖူးတာတစ္ခုရိွတယ္။ ကင္ဆာျဖစ္တတ္တယ္ဆုိတာသိေပမယ္႔ ငါေတာ႔ မျဖစ္ေလာက္ဘူးထင္တယ္။ ထီၾကေတာ႔ ငါေပါက္မွာလုိ႕ထင္တယ္တဲ႔။ မေကာင္းတာေတြမျဖစ္ဘူး။ ေကာင္းတာပဲျဖစ္မယ္လုိ႕ထင္တဲ႔ အေျခခံစိတ္ေၾကာင္႔ျဖစ္မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတိထားလုိက္ပါ။

သြားတာ၊လာတာ၊ ေျပာတာ၊ဆုိတာမွာ ေအးေအးသာသာပဲလုပ္ပါ။ နည္းနည္းေႏွးရင္ ေႏွးပါေစ။ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေအာင္မလုပ္မိေစနဲ႕။ လမ္းေလွ်ာက္တာလည္း သတိထားရတာပဲ။ မုိးရြာရင္လည္း သတိထားျပီး သြားရတယ္။ ေလာေလာေလာေလာနဲ႕သြားရင္ ေခ်ာ္လဲႏုိင္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဖိနပ္ေတြက သံျပားေပၚမွာ မိုိးေရတင္ေနရင္ ေခ်ာ္လဲတတ္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဖိနပ္ေတြက သမံတလင္းမွာ ေရတင္ေနရင္ ေခ်ာ္လဲတတ္တယ္။ ကုိယ္စီးထားတဲ႔ ဖိနပ္ရဲ႕ အေျခအေနကုိ သေဘာေပါက္ရင္ ေခ်ာ္မလဲဘူး။

ျပီးခဲ႔တဲ႔ တစ္ပါတ္က အသိတစ္ေယာက္ သူ႕အိမ္နားမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ ေဆာ႔ရင္း ေလွကားနားေရာက္သြားလုုိ႕ အေျပးအလႊားသြားဆြဲတာ ကေလးကဘာမွမျဖစ္ဘဲ သူ ေလွကားေပၚက ျပဳတ္က်တယ္။ ေရွ႕သြားတစ္ျခမ္းပဲ႔ျပီး လူလည္းဖူးေယာင္သြားတယ္။ စကားေတာင္ ေလသံေလးနဲ႕ပဲေျပာႏုိင္တယ္။ အခုေတာ႔ သက္သာသြားျပီထင္တယ္။

မ်က္မွန္သမားေတြေခ်ာ္လဲရင္ မ်က္လံုုးကုိ မွန္စုိက္ႏုုိင္တယ္။ ေယာကၡမၾကီး ေခ်ာ္လဲတုန္းက ေရွ႕သြားႏွစ္ေခ်ာင္းလည္းက်ိဳးတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းလည္း ဟက္တက္ကြဲသြားတယ္ေျပာတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ မျဖစ္ဘူးထင္တာေတြပဲ ျဖစ္ေနတာ။ လူမ်ားမွာျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ ကုိယ္႔မွာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ သတိထားရတယ္။

ကေလးႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရိွတဲ႔သူေတြဆုိ မီးပူနဲ႕ကပ္မိတာ ခဏခဏၾကားရတယ္။ ေဆာ႔ရင္းကပ္မိတာျဖစ္တတ္တယ္။ တူမတစ္ေယာက္က လက္မွာ ကပ္မိတယ္။ ေလာကၾကီးကုိက မေတာ္တဆ ျဖစ္စရာေတြ ပုိမ်ားလာတာျဖစ္မယ္။ ေတာ္ေတာ္ သတိထားၾကရမယ္ထင္တယ္။

မေလးအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ဂါဝန္ရွည္ စက္ေလွကားမွာ ညပ္တာလည္းေတြ႕ဖူးတယ္။ မနည္းဆြဲထုတ္ရတယ္။ တစ္ကယ္တမ္းၾကေတာ႔ အဝတ္စကလည္း လြယ္လြယ္နဲ႕ ဆြဲဆုတ္လုိ႕မရဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလး အင္အားသံုးရတယ္။

food court မွာေဒါက္ဖိနပ္နဲ႕ေလွ်ာက္ရင္း ေလွကားဆင္းလာတဲ႔တစ္ေယာက္ သံစကာကြက္ထဲ ေဒါက္ဖိနပ္ညပ္ျပီး ေခ်ာ္လဲတယ္။ ျပန္ထေတာ႔ စကတ္နဲ႕ ေဒါက္ဖိနပ္နဲ႕ထပ္ညိျပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ျပဳတ္က်တယ္။ ေတာ္ေတာ္နာမွာပဲ။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကုိ ေခါက္ျပီးဝတ္တဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြဆုိရင္လည္း ေဒါက္ဖိနပ္နဲ႕ ျငိတတ္တယ္။ အဲဒါမ်ိဳးလည္း ေလွကားမွာ ဟပ္ထုိးလဲမလုိျဖစ္တာေတြ႕ဖူးတယ္။

ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္မွ မထားတတ္ေသးရင္ ဘာပညာမွ မတတ္ေသးဘူးလုိ႕မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ၾကီးက မိန္႕ဖူးတယ္။ ကုိယ္႔ကိုုယ္ကုိ အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္၊ မေတာ္တဆမျဖစ္ေအာင္မွ ဂရုုမစုိက္တတ္ေသးဘူးဆုိရင္ေတာ႔ လူမုိက္ေတြပဲလုိ႕မ်ား မိန္႕မလားမသိဘူး။

ကုိယ္႔အသက္အႏၱရာယ္ထက္ေတာ႔ ဘယ္ဖုန္းမွ အေရးမၾကီးပါဘူး။ ဘယ္ game၊ ဘယ္video၊ ဘယ္ status မွ အေရးမၾကီးပါဘူး။ ေလွကားဆင္းတာ သံုုးမိနစ္ေလာက္ပဲၾကာတယ္။ ကားလမ္းျဖတ္ကူးတာလည္း ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ပဲ အမ်ားဆံုုးၾကာတာပါ။ ခဏေလာက္သတိေလးထားျပီးလုပ္လုိက္ပါ။ အဲဒီလုိ ေပါ႔တီးေပါ႔ဆေလးတစ္ခုက တစ္သက္လံုး ဒုုကၡိတ ျဖစ္သြားေစႏုိင္တယ္။ ေသရင္လည္း ေသသြားေစႏုိင္တယ္။ အဲဒါကုိ အေလးအနက္ဆင္ျခင္ၾကေစခ်င္တယ္။

လူဟာ အသိဉာဏ္ကုိ မသံုးၾကေတာ႔ဘူး။ ခံစားခ်က္ေတြ၊စြဲလန္းမႈေတြနဲ႕ပဲ ရွင္သန္ၾကေတာ႔တာေတြ႕တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ ေမ႔ကုန္တယ္။ အဲဒါ လူ႕အျဖစ္က ေလ်ာက်ေနတာပဲ။ လူဟာ သတိမရိွတဲ႔အခုိက္မွာ တိရိစာၦန္သဘာဝပဲ။ အဲဒါ သိပ္အႏၱရာယ္မ်ားတယ္။ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ၾကီး အလုိအရေတာ႔ ေမာဟနဲ႕ေသ ျပိတၱာျဖစ္တာပဲ။ ျပိတၱာဆုိတာ အရပ္အေခၚ သရဲပဲ။ ေမာဟဟာ အကုသုိလ္စိတ္ပဲ။ အရက္ေသာက္ရင္ အကုသုိလ္လုိ႕ေျပာတာ၊ ေသာက္ျပီး မေကာင္းမႈလုပ္လုိ႕ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ေသာက္လုိက္တဲ႔အခါ သတိကင္းလြတ္ျပီး ေမာဟထူထပ္လာလုိ႕ အကုသိုလ္ျဖစ္တယ္ေျပာတာပဲ။ ေမာဟဟာ အမွန္ကုိ မသိမႈ အဝိဇၨာျဖစ္ေစတယ္။ အဝိဇၨာပစၥယာ သခၤါရ ျဖစ္ျပီး မသိမႈနဲ႕ ေလွ်ာက္လုပ္ရာက ဘံုဘဝေတြေရာက္ကုန္တာပဲ။ အဲဒီပဋိစၥသမုပၺါဒ္လည္တာလည္းဆုိးသလုိ ၊မသိမႈေမာဟနဲ႕ဖုုန္းေလးပြတ္ရင္း ကားလမ္းကူးရာက ေလထဲေျမာက္တက္သြားတဲ႔ ဒုုကၡကလည္း ေသးမွာမဟုတ္ဘူး။ စင္ကာပူမွာ အေသးစားနဲ႕ အလတ္စား ေအာ္ပေရးရွင္းေလးေလာက္လုပ္ရရင္ ငါးေထာင္အထက္ေလာက္ကုန္မယ္။ အခန္႕မသင္႔ရင္ ဒုုကၡိတျဖစ္မယ္။ မျဖစ္ခင္ဆင္ျခင္ၾကပါ။ ျဖစ္သြားမွ ေနာင္တမရၾကပါနဲ႕။

ဒါေတြကုိ ဘယ္သူမွ မေျပာၾကဘူး။ အရင္တုန္းကဆုိ ေျပာဖုုိ႕ဆႏၵမရိွဘူး။ အႏၶေတြလုိ႕ပဲထင္တယ္။ အသက္ၾကီးလာေတာ႔ နားေထာင္တာ မေထာင္တာ သူတုုိ႕အလုပ္ ေကာင္းတာ၊မွန္တာေျပာဖုိ႕ ငါ႔အလုပ္လုိ႕ေတြးလာတယ္။ အပၺမာေဒါ အမတံ ပဒံဆုိတာရိွတယ္။ မေမ႔ေလ်ာ႔ျခင္းသည္ မေသျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္းဆုုိတာ။ အဲဒါက ေလာကုတၱရာမွာဆုိရင္ မေသျခင္းတရား၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းလည္းျဖစ္သလုိ ေလာကီမွာေတာ႔ သြားေန၊လာေနတုန္းသတိထားျခင္းအားျဖင္႔ မေတာ္တဆမႈမျဖစ္ေၾကာင္းတရားလည္းျဖစ္တယ္။

အဲဒီလုိ သတိေမ႔ေနတဲ႔သူေတြ ေတြ႕ရင္ သတိေပးလုိက္ၾကပါ။ တစ္ခါတစ္ေလၾကရင္ မုန္းမွာမေၾကာက္ပါနဲ႕။ မွန္တာ၊ေျပာသင္႔တာကုိ အမုန္းခံျပီး ေျပာတဲ႔ လူၾကီးလူေကာင္းေတြ မ်ားမ်ားလုိေနတယ္။ ေျပာတဲ႔အခါမွာ ကရုုဏာေလးနဲ႕ေျပာဖုိ႕ေတာ႔ သတိထားေပါ႔။ က်န္တာေတြေတာ႔ သူ႕သေဘာနဲ႕သူပဲ။ မၾကိဳက္လည္း မတတ္ႏုိင္ဘူး။

သတိထားေတာ္မူႏုုိင္ၾကပါေစ။

Regards,
Z

Peace B with U.