တုန္လႈပ္ေနေသာေလာက
ေလာကၾကီးဟာ တုန္လႈပ္ေနတယ္။
ေလ်ာ႔ေနတယ္။ ပ်က္စီးေနတယ္။
သခၤါရတရားေတြရဲ႕သေဘာက ကြမ္းစားသလုိပဲ၊ စားေနတုန္းလည္း ဝါးေနရတာ အရသာရိွသလုိလုိ၊ ဒါေပမယ္႔ အင္အားလည္းမျဖစ္ဘူး။ ပိုက္ဆံလည္းကုန္တယ္။ ေထြးထုတ္ေနရတာပဲ။ အလုပ္လည္းရႈပ္တယ္။ ဟုိတေလာကပဲ အရင္ေခတ္ကလူေတြ အခုေခတ္ကလူေတြေလာက္လည္း ဥာဏ္ထက္တာမဟုတ္ဘဲ တရားေတြ ဘာလုိ႕ရကုန္တာလဲဆိုတာကိုေတြးမိတယ္။ အဲဒါနဲ႕ တရားနည္းနည္းနာၾကည္႕ေတာ႔ အဲဒါကို ဆရာေတာ္ နႏၵမာလာေဟာတာတာရိွတယ္။ အေျဖကေတာ႔ တကယ္မလုိခ်င္လုိ႕တဲ႔။ အဲဒါကို သေဘာက်တယ္။ တကယ္တမ္း ကြ်တ္တမ္းဝင္ခ်င္တဲ႔သူေတြဆို သခၤါရတရားေတြရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္မႈမွာ ျငီးေငြ႕မႈျဖစ္ရမယ္။ အဲဒါေတြ မျဖစ္ဘဲ အားထုတ္ရင္ ေတာ္ရိေရာ္ရိ ပႆနာပဲျဖစ္တယ္။ ဝိပႆနာမျဖစ္ဘူး။ သံေဝဂဥာဏ္အားနည္းသြားတာက အေျခခံျပႆနာျဖစ္ေနတယ္။ အေျခခံျပႆနာေတြက မသိမသာေလးေပ်ာက္ေနတာေတြ႕ရတယ္။
ဘယ္ကိစၥမွာမဆို အေျခခံျပႆနာေလးေတြက ငုပ္ေနတယ္။ ကေလးေတြ game ပဲေဆာ႔ျပီး စာမက်က္ခ်င္တာဘာေၾကာင္႔လဲ။ အဲဒီမွာလည္း အေျခခံျပႆနာရိွတယ္ေနာ္။ တရားမွာပဲ ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ ကေလးပညာေရးမွာလည္း ျပႆနာရိွတယ္။ game က အသံပါတယ္။ အရုပ္ကေလးေတြကလည္း လွတပတေလးေတြ။ ျပီးေတာ႔ ေနာက္ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာရိွတယ္။ စိတ္ဝင္စားမႈကို ႏႈိးေဆာ္ေပးတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈရရင္ ဝမ္းသာေစတယ္။ အဲဒါေတြက လူ႕ရဲ႕ ego ကို တုိက္ရုိက္သြားတယ္။ လူက ေအာင္ျမင္တာၾကိဳက္တယ္။ ႏုိင္ရတာၾကိဳက္တယ္။ ပ်င္းစရာေကာင္းတာမၾကိဳက္ဘူး။ game သိပ္ေဆာ႔တဲ႔ ကေလးေတြ စာမက်က္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ ပ်င္းစရာေကာင္းတာကိုး။ အျပင္မွာ ကေလးခ်င္းမေဆာ႔ေတာ႔ဘူး။ သိပ္ရုိးတာကိုး။ ကေလးေတြကစားတဲ႔ ေဘာလံုးကန္တာ၊ေျပးတာ၊လႊားတာေတြက game ေလာက္ေတာ႔ မစံုလင္ဘူး။ စာက်က္ရတာထက္ေတာ႔ နည္းနည္းေလးသာတယ္။ မူရင္းျပႆနာက လူသားရဲ႕သဘာဝျဖစ္တဲ႔ လက္ေတြ႕ဘဝထဲမွာ ၾကာၾကာမေနႏုိင္ေတာ႔ေအာင္ စိတ္က game မွာ ျငိသြားတဲ႔အခ်က္ပဲ။ ျငိသြားျပီဆိုရင္ ဥပါဒါန္ျဖစ္ျပီ။ ေဆးလိပ္၊အရက္၊ဘိန္း၊မူးယစ္ေဆးတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ျငိသြားတာ ဥပါဒါန္ပဲ။ စိတ္ကၾကိဳက္လုိ႕ စြဲသြားတာပဲ။ မၾကိဳက္ရင္မစြဲဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း မၾကိဳက္ဘဲ သံုးရာက ေသြးမွာလိုအပ္မႈျဖစ္သြားတာကေန ျငိတာလည္းရိွတယ္။ vampire ေတြလိုေပါ႔။ ေသြးေသာက္ဖုိ႕က သူ႕ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္သြားတာ။ game ကစားေနတဲ႔ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ တျခားဘာကိုမွ စိတ္မဝင္စားေတာ႔ဘူးဆိုရင္ အေျခခံျပႆနာအေသးေလးကေန မိုးမီးေလာင္သြားတာပဲ။
ျပႆနာေသးေသးေလးေတြကို ေပါ႔ေပါ႔ေလးမထားသင္႔ဘူး။ ေတြ႕တဲ႔ေနရာမွာ ရွႈင္းရတယ္။ မဟုတ္ရင္ တစ္ခ်ိန္မွာၾကီးထြားလာျပီး ရွင္းမရေတာ႔ဘူး။ ကေလးတစ္ေယာက္ကို အေကာင္းဆံုးေက်ာင္းမွာထားလုိက္ရံုနဲ႕ စာတတ္သြားမယ္လုိ႕ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင္႔ထားလုိ႕မရဘူး။ အေျခခံျပႆနာေတြရိွေနတယ္။ အဲဒီအေျခခံျပႆနာကို နားလည္ဖုိ႕မၾကိဳးစားရင္ အဆင္႔ျမင္႔တဲ႔ ပညာေရးအတြက္ ခက္သြားလိမ္႔မယ္။ အထူးသျဖင္႔ ကုိယ္တုိင္ ပညာေကာင္းေကာင္းမတတ္ဘဲ ကေလးေတြကို မိုးပ်ံေအာင္ေတာ္ေစခ်င္တဲ႔ မိဘေတြအတြက္ အင္မတန္ခက္တယ္။ လူငယ္ဘဝက ကိုယ္႔ရဲ႕ မုိက္မဲေတြေဝညံ႕ဖ်င္းႏံုအမႈေတြအတြက္ ကိုယ္႔ကေလးလက္ထက္မွာ တိုးရင္းေပါင္းဆပ္တဲ႔သေဘာပဲ။ ဂရိေတြမွာေတာ႔ ဒါကို တစ္လံုးတည္းေျပာတဲ႔စကားလံုးရိွလိမ္႔မယ္။ ျမန္မာလုိေတာ႔ ကုကၠဳစၥေနာက္ပိုးတက္ျခင္းလို႕ အၾကမ္းဖ်င္းမွတ္ထားရင္ေကာင္းမယ္။ အဲဒါမလုပ္ေကာင္းဘူး။ ကေလးမွာရိွတဲ႔ အေျခခံျပႆနာကို ရွင္းေပးျပီး၊ သူ႕လမ္းသူသြားႏုိင္ေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးရံုပဲေကာင္းတယ္။
ကေလးေတြရဲ႕ပညာေရးမွာ အေျခခံျပႆနာရိွတယ္ဆိုေတာ႔ အစိုးရမွာေရာ အေျခခံျပႆနာမရိွဘူးလားဆိုလာရင္ သိပ္ရိွတာေပါ႔လုိ႕ေျဖရမွာပဲ။ ေခတ္ကေျပာင္းေနျပီ။ ႏွလံုးသားအေဟာင္း၊ ဦးေႏွာက္ အေဆြးၾကီးေတြနဲ႕ တရြတ္တုိက္လုိက္ေနရင္ ကိုယ္တုိင္တင္မဟုတ္ဘူး။ တုိင္းျပည္ပါ ေခြးျဖစ္သြားလိမ္႔မယ္။ လုပ္တတ္တဲ႔သူေတြကို ေနရာေပးလုိက္စမ္းပါ။ ခင္ဗ်ားတုိ႕ လဲမေသသြားပါဘူး။ ေယာနိေသာမနသီကာရနဲ႕ ရဲရဲရင္႔ရင္႔ ေျဖာင္႔မတ္လိုက္စမ္းပါ။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈဟာ လူနည္းစု ဘီလ်ံနာျဖစ္ဖုိ႕ကိစၥထက္ အေရးၾကီးမွန္းမသိၾကေသးဘူးဆိုရင္ အေျခခံျပႆနာမွာ ရပ္ေနျပီ။ ရိုးသားမႈမရိွရင္ က်န္တာဘာမွမရိွေတာ႔ဘူး။ တိုင္းျပည္မွာ ရိုးသားျပီး ပညာတတ္တဲ႔လူေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားထဲပါဝင္ႏုိ္င္ဖုိ႕လိုတယ္။ ပါဝင္ခြင္႔ရႏုိင္ဖုိ႕လည္းလုိတယ္။ လူခ်င္းတန္းတူဆက္ဆံတတတ္ဖုိ႕လိုတယ္။ ဒါေတြကေနမစဘဲ ပြဲတိုင္းပါခ်င္တဲ႔ ထမင္းသိုး၊ဟင္းသိုးစိတ္ဓာတ္ကေန စရင္ ကေလးဆန္တဲ႔ အစိုးရဘဲျဖစ္မယ္။
လူေတြဟာ မတရားမႈကို ဆန္႕က်င္တဲ႔အခါမွာ ေကာက္ရိုးမီးလုပ္လုိ႕မျဖစ္ဘူး။ မတရားတဲ႔သူ မျပင္ေသးသ၍ ဆန္႕က်င္ရမယ္။ ျမန္မာျပည္မွာအဲဒီစိတ္ဓာတ္အားနည္းတဲ႔အတြက္ မတရားမႈဟာ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတယ္။ တစ္ခုခုဆီ အျမဲလမ္းလႊဲခံလုိက္ရတယ္။ တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ဝမ္းတည္းေတာင္းဆိုရင္ ပိုျပီး အက်ိဳးမ်ားတယ္။ မွားတဲ႔သူေတြ လြတ္ေနတယ္။ ဥပေဒရဲ႕လက္တံဟာ တိုလုိက္ရွည္လိုက္ျဖစ္ေနတယ္။ ဥပေဒကို အလြဲသံုးစားလုပ္လုိ႕ရေနတာေတြ႕ရတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကိုရုိက္ႏွက္တဲ႔ကိစၥမွာ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ေက်ာင္းသားေတြဘက္က တိုးလို႕ရုိက္ႏွက္ရသေယာင္ လီဆယ္လုပ္ၾကံျပီး ထုတ္လႊင္႔သြားတာမ်ိဳးက အင္မတန္ေအာက္တန္းက်တဲ႔ ႏွလံုးသားေဟာင္း၊စိတ္ဓာတ္ေဟာင္းေတြပဲ။ လူေတြဟာ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္းသိခြင္႔ရိွရမယ္။ မွ်တတဲ႔ဥပေဒဟာ ေက်ာသားရင္သားမခြဲျခားတဲ႔ ဥပေဒပဲ။ ဒီဥပေဒကိုမွ မယံုၾကည္ရေတာ႔ရင္ လူေတြအတြက္ ဘာကို လုိက္နာရမလဲဆိုတာ အေျခခံျပႆနာၾကီးျဖစ္လာေစတယ္။ လူမုိက္တစ္ေယာက္ဟာ တာဝန္ရိွသူ စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္းျဖစ္သြားႏုိင္တယ္ဆိုရင္ ဒီႏုိင္ငံဟာ အလြန္ အႏၱရာယ္ရိွတဲ႔ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ႔အတြက္ ျမဳပ္ႏွံလုိသူေတြဟာ အၾကိမ္တစ္ရာစဥ္းစားျပီး အိမ္နီးနားခ်င္းေတြဆီကုိပဲ ေရြ႕သြားၾကတယ္။ ဒါကိုလည္း ယုတၱိက်က် လက္မခံႏိုင္ေသးတာေတြ႕ရတယ္။
ခ်မ္းသာခ်င္ေယာင္ေဆာင္၊တိုးတက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ႔အတြက္ ဘာအက်ိဳးမွမရိွပါဘူး။ လူမြဲဟာ ေဒဝါလီခံလုိက္ျခင္းအားျဖင္႔ သက္သာရာရပါတယ္။ လူမြဲဟာ သူေဌးဟန္ေဆာင္ေနရံုနဲ႕ သူေဌးျဖစ္မလာပါဘူး။ ကိုယ္မလုပ္တတ္တဲ႔စီးပြားေရးကို ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြကို ခြဲေပးျပီး အခြန္ျပန္ေကာက္ရင္ေတာ႔ အျမတ္ရေကာင္းရႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဗဟုိဘဏ္ကို ေနျပည္ေတာ္တစ္ခု၊ ရန္ကုန္တစ္ခုထားျပီး၊ဝန္ထမ္းေတြကို ေနျပည္ေတာ္ပို႕လိုက္တဲ႔အခါမွာ ရန္ကုန္ဗဟိုဘဏ္ကဝန္ထမ္းေတြ စေနေရာ၊ တနဂၤေႏြပါ ရံုးတက္ရပါတယ္။ စီမံခန္႕ခြဲပံု ညံ႕ဖ်င္းမႈဟာ လူတိုိင္းကို ေသာကမ်ားေစတာပါပဲ။ လူလတ္တန္းစားမ်ားမ်ားအလုပ္ရႏုိင္မယ္႔ လုပ္ငန္းမ်ိဳးရွားပါးေနေသးသ၍ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အသက္ရွဴေပါက္ေတြ ပိတ္ဆို႕ေနဦးမွာပါပဲ။ စာရင္းဇယားအရ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ လုပ္ေနတဲ႔ ျမန္မာသံုးသန္းေက်ာ္ရိွေနတဲ႔အတြက္ တစ္ေယာက္စီက တစ္လကို အေမရိကန္ေဒၚလာ ငါးရာျပန္ပုိ႕ရင္ေတာင္ ျမန္မာျပည္ထဲကုိ အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္းတစ္ေထာင္႔ငါးရာ စီးဝင္ႏုိင္ေခ်ရိွပါတယ္။ အေျခခံအလုပ္သမားေတြကို ႏုိင္ငံျခားကေန တင္သြင္းခြင္႔ပိတ္ထားလုိက္ရင္ ျပည္တြင္းအလုပ္သမားေတြအတြက္ အေျခခံအခြင္႔အလမ္းတုိးတက္လာႏုိင္ပါတယ္။ အခုတေခါက္ျပန္ေတာ႔ ရန္ကင္းစီးတီးမတ္မွာ တရုတ္ေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႕ခဲ႔တယ္။ အမ်ားစုက အလုပ္သမားပံုစံေတြပဲ။ ႏိုင္ငံျခားက ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြဝင္လာျပီး၊ ျပည္တြင္းခရိုနီနဲ႕ေပါင္းျပီးေဆာက္၊ အလုပ္သမားကအစ ျပည္ပကပဲ ေခၚသြင္းျပီးလုပ္သြားရင္ အက်ိဳးမရိွတဲ႔ ပေရာဂ်တ္တစ္ခုပဲျဖစ္ေနမွာပဲ။ စီးပြားေရးအရေတာ႔ အက်ိဳးအျမတ္ရိွမယ္။ ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ိဳးမရိွဘူး။ ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ိဳးမရိွတဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ မ်ားလာတာဟာ ႏုိင္ငံအတြက္လည္း အက်ိဳးမရိွေစေတာ႔တာပါပဲ။ အေျခခံျပႆနာက ဘာလဲဆုိရင္ macroeconomic ကုိေကာင္းေကာင္းနားမလည္ဘဲ စီးပြားလုပ္တဲ႔အခ်က္ပါပဲ။
Construction လုပ္ငန္းတစ္ခုဟာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးကို လိမ္လုိ႕ရေသးတယ္ဆုိရင္ အစိုးရ စာမတတ္ေသးလုိ႕ပဲလုိ႕ ယူဆႏိုင္တယ္။ သိန္း တစ္ေထာင္တန္လုပ္ေနတဲ႔ လုပ္ငန္းတစ္ခုဟာ အစိုးရဆီမွာ လိမ္ေျပးလုိ႕မရေလာက္ေအာင္ လည္ပတ္ေငြရဲ႕ အလားတူပမာဏျဖစ္ေစ၊ ရာခုိင္ႏႈန္းတစ္စံုတစ္ရာျဖစ္ေစ၊ အစိုးရဆီမွာ စေပၚထားခိုင္းရမယ္။ အစိုးရရဲ႕အလုပ္ဟာ ေစ်းကြက္တည္ျငိမ္ေရးနဲ႕ မွ်တတဲ႔ ေစ်းျပိဳင္ေရာင္းခ်မႈေဖာ္ေဆာင္ေရးဆိုတာေတြလုပ္ရတယ္။ ဒါေတြကို တကယ္လုပ္ႏုိင္ဖုိ႕ဆုိတာ ဘယ္လုပ္ငန္းက ရွံဳးေနသလဲ၊ ဘယ္လုပ္ငန္းက ျမတ္ေနသလဲဆိုတာသိဖုိ႕လိုတယ္။ အဲဒီလုိသိဖုိ႕ကို ႏွစ္စဥ္ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းထုတ္ျပန္မႈအေပၚမွာ အေျခခံရတယ္။ ကမာၻမွာေတာ႔ balance sheet ၾကည္႕လုိက္ရင္ ဘယ္ကုမ္ပနီေခြးျဖစ္ေနသလဲ တန္းသိတယ္။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ရွယ္ရာဝယ္ဖုိ႕ၾကိဳးစားတဲ႔ စင္ကာပူက Aussino တုိ႕ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္လံုးမွ ၂ေထာင္လား အျမတ္ထြက္တာ။ အစိုးရဟာ လူလည္ေတြကို ဥပေဒနဲ႕ထိန္းထားႏုိင္မွ ေစ်းကြက္တည္ျငိမ္မယ္။ ဝန္ထမ္းေတြ လစာ၂ ေသာင္းတုိးေပးလုိ႕၊ ေစ်းတက္တဲ႔ေစ်းသည္ေတြကို ဖမ္းမယ္ဆိုတာမ်ိဳးၾကေတာ႔လည္း ရယ္စရာလုိေတာင္ျဖစ္ေနျပီ။ အဲဒီသတင္းၾကားမွ ေစ်းေရာင္းတဲ႔လူေတြလည္း ေစ်းတက္ဖုိ႕ သတိရၾကေတာ႔တယ္။
အေျခခံျပႆနာရိွေနတဲ႔ အပင္တစ္ပင္ဟာ ရွင္သန္ဖုိ႕ခက္တယ္။ အဖူး၊အပြင္႔ေတြ၊အသီးေတြခဏထားလုိက္ဦး၊ သူ႕ရဲ႕ အေျခအေနဆက္ေကာင္းေနဖုိ႕ကို ခက္တယ္။ အေျခခံျပႆနာမ်ားတဲ႔ အစိုးရအဖြဲ႕ဟာ ျပည္သူေတြ အက်ိဳးစီးပြားကိုမေျပာနဲ႕၊ မေလ်ာ္ညီတဲ႔ ဥပေဒတစ္ခုေတာင္ မျပင္ဆင္ႏုိင္တဲ႔အထိ ဆိုးရြားသြားတယ္။ ဒါေတြဟာ ရယ္စရာမေကာင္းေတာ႔တဲ႔ဟာသေတြ၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အနာေဖးခြာလုိက္၊ျပန္ျဖစ္လုိက္ျဖစ္ေနတဲ႔ေရာဂါေတြ။ အရူးေမာင္းတဲ႔ေလယာဥ္ကိုစီးျပီး လုိရာခရီး ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေရာက္ေနမယ္ထင္တဲ႔စိတ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္တိုိ႕ တစ္ေန႕ေန႕မွာေတာ႔ ျပင္ႏုိင္ၾကလိမ္႔မယ္ထင္တယ္။ ။
Regards,
Z
Peace B with U.
