ရန္ကုန္ျပန္လက္ေဆာင္မ်ား
Zသမားျပန္ရင္ မွတ္သားစရာက်န္တယ္တဲ႔။
Zေခါင္းကြဲရင္ေတာ႔ ဘာမွမက်န္ေလာက္ဘူး။
ေသဖုိ႕အေရးၾကီးတယ္။ အဲဒါနဲ႕နာေရးကူညီမႈအသင္းကိုသြားၾကည္႕တယ္။ ဝိွဳက္ဘုတ္ၾကီးနဲ႕ ဒီေန႕ ဘယ္သူေသ၊ ဘယ္သူပို႕၊ ေဗာ္လန္တီးယား ဘယ္သူက လုိက္ကူ စသျဖင္႔ စာရင္းေတြေရးထားတယ္။ အသုဘကန္ထရိုက္လက္မခံဘူုးတဲ႔။ ရန္ကုန္ျပန္ျပီး အသုဘ ကန္ထရိုက္လုပ္ဖို႕ မစဥ္းစားနဲ႕ေတာ႔။
အထိမ္းအမွတ္ေလးပဲ။
ျမန္မာလူမ်ိဳးေလာက္ စာအုပ္ခ်စ္တာ ျမန္မာလူမ်ိဳးပဲ။ စာသာ ေကာင္းေကာင္း မတတ္ၾကတာ။ ငါတုိ႕လူမ်ိဳးေတြဟာ စာအုပ္သိပ္ရိုေသတယ္။ စာအုပ္နင္းမိရင္ေတာင္ ေတာင္းပန္သူတဲ႔၊ ျပန္ရိွခိုးတဲ႔သူနဲ႕။ စာၾကေတာ႔ ဟုတ္တိပတ္တိမဖတ္ၾကပါဘူး။ ဖတ္ခ်င္တဲ႔သူေတြဖတ္ဖုိ႕ စာၾကည္႕တုိက္ေတာ႔ရိွရမယ္။ စာၾကည္႕တုိက္ကို တန္ဖိုးမထားတဲ႔လူမ်ိဳးဟာ အင္မတန္ အဆင္႔နိမ္႔တယ္။ စာေပကို ျမွင္႔တင္ရမယ္။ စင္အျမင္႔ၾကီးေတြေဆာက္ျပီး အေပၚဆံုးမွာထားဖုိ႕ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းမြန္တဲ႔စာေပ၊ အသိပညာပါတာေတြ မ်ားမ်ားထုတ္ရမယ္။ အမႈိက္ေတြကို မ်ားမ်ားမထုတ္နဲ႕။စာရြက္ကုန္တယ္။ စာတစ္အုပ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္းဖတ္လုိက္ရင္ ဘဝမွာ အင္မတန္ေနတတ္သြားတာမ်ိဳးျဖစ္ရမယ္။ ဥပမာ ေယာနသံစင္ေရာ္။ ေနဧလိမ္နည္း။ ဘၾကီးဥရဲ႕ တစ္သက္တာမွတ္တမ္း။ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကရဲ႕ သိကၡာရိွရိွေနမယ္။
စာၾကည္႕တုိက္လည္းရိွတယ္။ ထုိင္ခံုေတာ႔သိပ္မရိွဘူးထင္တယ္။ အဲဒီလိုေလးေတြ ထုိင္ဖတ္ေနၾကတာေတြ႕တယ္။ စာဖတ္တာေကာင္းတယ္။ မေကာင္းဘူး မေျပာေတာ႔ဘူး။ အသက္ၾကီးလာေလ တစ္ခုခုကို အေကာင္းအဆိုးေျပာရတာ ျငီးေငြ႕ေလေလပဲ။ စာဖတ္ခ်င္လည္းဖတ္၊ မဖတ္ခ်င္လည္းေန။ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္႔ဘဝကိုယ္ တုိးတက္ေအာင္လုပ္ၾကပါ။ တန္ဖိုးရိွတာေတြကိုေတာ႔ ဖတ္ခ်င္လည္းဖတ္ၾကေပါ႔။ ဖတ္ျပီးရင္လည္း လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကပါ။ စာအုပ္ဖတ္ျပီး ရပ္သြားရင္ စာဖတ္တဲ႔ေက်းဇူးမမ်ားဘူး။ ဖတ္ျပီးရင္ နည္းနည္းေတာ႔ ေရးထားလုိက္။ ဘဝမွာ ဘယ္လိုေနသြားမယ္။ ဘယ္လိုေလး ျပဳျပင္လုိက္မယ္ဆိုတာေလးေတာ႔ ရိွရမယ္။ အဲဒီလို ဘဝထဲကို စာထဲက ပညာေတြ ေရာက္လာရင္ေတာ႔ အင္မတန္ေကာင္းတာေပါ႔။
ဒီကားၾကိဳက္သလား။ စီးခ်င္စီး။ အိပ္လ်က္စီးရမယ္။
နာေရးကူညီမႈအသင္းမွာလာျပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ ကုသိုလ္လုပ္တယ္။ အခမဲ႔ဆံပင္ညွပ္တာတုိ႕ဘာတုိ႕ေပါ႔။ ေကာင္းတယ္။ ဆံပင္ဝင္ညွပ္ခဲ႔ဦးမလို႕ပဲ။ သိပ္ဂံုးဆင္းတာမေကာင္းဘူးဆိုျပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ဟန္႕လုိက္ရတယ္။
အဲဒါက သုုခေဆးခန္းေခၚတယ္။ အရင္တုုန္းကေတာ႔ နည္းနည္း တန္းစီရတယ္ဗ်။ အခုုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေျပလာတာေတြ႕တယ္။ အရင္ဆိုု မ်က္လံုုးခြဲတာေတြဘာေတြအတြက္ စက္မရိွဘူး။ ေဗာ္လန္တီယာ လာထုုိင္ေပးတဲ႔ဆရာဝန္ရဲ႕ ေဆးခန္းသြားရတယ္။ အခုုေတာ႔ စက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး စံုုလာျပီ။ ဖုုန္းနဲ႕ booking ၾကိဳယူလုုိ႕ရတယ္။ တစ္ရက္ပဲၾကိဳယူရတယ္။ လူနာေစာင္႔တဲ႔ အေဆာင္ေလးလည္းရိွတယ္။ အရင္ဆုုိ အဲဒီလိုုမရိွဘူး။ တိုုးတက္လာတာ။ လူေတြကိုုၾကည္႕ရတာေတာ႔ သိပ္ဝမ္းသာအဲလဲပံုုမေပါက္ဘူး။ အလကာားကုုရတာေတာင္ မေပ်ာ္ဘူးလားမသိဘူး။ အဲဒါကလည္း ျမန္မာျပည္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ရွည္ရမယ္႔ကိစၥ။ အခမဲ႔ေဆးခန္းဆိုုရင္ ေဆးလာေတာင္းျပီး အျပင္မွာ ျပန္ေရာင္းတဲ႔သူလည္းရိွတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြကိုုလည္း သတိထားရေသးတယ္ထင္တယ္။ ေခတ္က သိပ္မေကာင္းဘူး။ ေစတနာနဲ႕လုုပ္ေလေလ စိတ္ရွည္ရေလေလပဲ။ အသင္းအဖြဲ႕နဲ႕လုုပ္ေတာ႔လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကိုု အျပိဳင္အဆုုိင္ေတြျဖစ္တတ္ေသးတယ္။ စားေသာက္ဆုုိင္လည္းရိွတယ္။ ေစ်းသက္သာတယ္လိုု႕ေျပာတယ္။ လိုုက္ျပတဲ႔ေကာင္မေလးကလည္းစင္ကာပူကေနျပန္သြားတာ။ တိုုပါရုုိးမွာဆုုိလား ေနခဲ႔တာတဲ႔။ ကေလးမေလးေတြ ေတာ္တယ္။ အနာဂတ္မွာ အမ်ားၾကီးေအာင္ျမင္ဦးမယ္။ စိတ္ထားလွတယ္။
အရင္တုန္းက ဘုရားစာေတြမ်ားမ်ားဖတ္ျပီး ေမာက္မာတဲ႔ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရိွတယ္။ သုခလုိ႕ေခၚတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ၾကီးလာတယ္။ ပညာလည္းၾကီးလာတယ္။ မာနမၾကီးေတာ႔ဘူး။ ေကာင္းတာေတြကို မ်ိဳးေစ႔ခ်ေပးခဲ႔တယ္။ လူဟာ အဲဒီလိုျဖစ္ရမယ္။ အစပိုင္းက မာနကို ပညာကေနသတ္လုိက္တယ္။ ပညာနဲ႕ယွဥ္တဲ႔ အေျမာ္အျမင္နဲ႕ လူသားေတြအတြက္ ၾကိဳးစားေပးသြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔လည္း ဘဘဦးသုခဆိုျပီး လူတကာေလးစားရတယ္။
အာကာေက်ာ္(ထင္တယ္။ နာမည္သိပ္မွတ္မိေလ႔မရိွ)ရဲ႕ လက္ရာ။ အိုဘာမားပံုဆြဲတဲ႔ေကာင္ေလး။ ဘဘဦးသုခပံု ဂရပ္ဖစ္တီဆြဲထားတယ္။
နာေရးကေနစလုိက္ေပမယ္႔။ ေက်ာင္းေတြ၊ သင္တန္းေတြလည္း စလုပ္ေနျပီ။ ႏွစ္ထပ္ေက်ာင္းေဆာင္သစ္။
နည္းနည္းေလးလြဲသြားပံုရတဲ႔ quotes. ခဏလာတုန္း ဟိုျပင္ဒီျပင္မလုပ္နဲ႕လုိ႕ Zနီးသည္က မွာထားတယ္။ အမွန္ကေတာ႔ Education is the most powerful weapon which you can use to change the world. ဆိုတဲ႕ Nelson Mandela quotes ကေနလာတယ္ထင္တယ္။ လြန္တာရိွ ဝႏၱာမိ။
ပံုေတြက လက္ရာေျမာက္တယ္။ လြတ္လပ္မႈနဲ႕ယွဥ္တဲ႔ ရသတစ္ခု။
ငယ္တုန္းက လက္ေဝွ႕သမား။ ႏုိင္ငံေရးသမားျဖစ္လာတယ္။ မိန္းမနဲ႕ကြဲတယ္။ ေထာင္က်တယ္။ ကမာၻေက်ာ္သြားတယ္။ သူ႕အတၳဳပၸတၱိဝယ္ထားတယ္။ သူေသရင္ဖတ္မယ္ဆုိျပီး မေသခင္ကတည္းကဝယ္ထားတာ။ အခုဖတ္ရေတာ႔မယ္။
သဲခင္းထားတဲ႔လမ္း။ နာေရးကူညီမႈအသင္းေျမက ႏွစ္ဧကေလာက္က်ယ္တယ္ေျပာတယ္။ အဲဒါမယံုလုိ႕ လုိက္တုိင္းၾကည္႕ေနတာ။
အန္ကယ္ ၾကိဳက္တဲ႔ကားေရြးသြားတဲ႔။ ငါမေသေလာက္ေသးပါဘူးလို႕ ထင္တာပဲ။ အသက္လမ္းေၾကာင္းက ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ေတာ႔အသာေလး။ အရံလမ္းေၾကာင္းေတြနဲ႕ဆိုေတာ႔ ရွစ္ဆယ္ေလာက္အထိ။ အဲဒီမွာ အေထာက္ပါေသးတာဆိုေတာ႔ ၉၂ ေလာက္မွလာၾကည္႕ရမယ္။
ကားေကာင္းေကာင္းမစီးဖူးလုိက္လုိ႕ ဝမ္းမနည္းပါနဲ႕။ ေသရင္ Alphard စီးႏုိင္ဦးမွာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ Alphard လွဴထားတယ္ေျပာတယ္။ ပံုထဲမွာမရွာနဲ႕။ တစ္ခ်ိဳ႕ကားေတြက လမ္းေပၚေရာက္ေနတယ္။ နာေရးကူညီမႈအသင္းကေန တစ္ျခားနယ္က အသင္းအဖြဲ႕ေလးေတြကုိလည္း ျပန္လွဴထားတာရိွပါတယ္။ ေရာက္ရင္ ရွင္းျပတဲ႔သူေတြရိွတယ္။ ခင္ဗ်ားေသခ်ာနားေထာင္ခဲ႔။ လွဴစရာရိွတာလွဴျပီး ျပန္မယ္ဆုိျပီး မလုပ္ရဘူး။ လူၾကီးလူေကာင္းဆန္ၾက။ လူေကာင္းေတြ ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာေလာက္ေတာ႔ အခ်ိန္ေပးျပီး နားေထာင္သြားသင္႔တယ္။ သိပ္ဝမ္းေျမာက္စရာေကာင္းတာေတြ။
ခင္ဗ်ားတုိ႕ကို အေပၚမွာတစ္ေခါက္ေျပာျပီးသား။ မယံုမွာစိုးလုိ႕ ဓာတ္ပံုျပတာ။ အသုဘပြဲစား လံုးဝမဝင္ရတဲ႔။ ဟိဟိ။
အေခါင္းေတြထားတာထင္တယ္။ ဝါသနာပါရင္ အေရာင္ဝင္ေရြးလို႕ရသလားေတာ႔ မေမးခဲ႔မိဘူး။ အသက္ၾကီးလာျပီဆိုေတာ႔ ေပါတာေတြ၊ ေျပာင္တာ၊ေနာက္တာေတြေလ်ာ႔ရေတာ႔မယ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႕ကို ေသဖုိ႕ေနရာျပျပီးျပီ။ မေသခင္ အိုရဦးမယ္။ ဇာတိရလာရင္ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏက ဒီလိုပဲကပ္လ်က္လုိက္တာ။ ေနာက္တန္းသမားလုိပဲ။ ခင္ဗ်ားေဘာလံုးသယ္ျပီး ေျပးလာရင္ ေနာက္တန္းသမား ဇရာက ခင္ဗ်ားကို ေျခထုိးမယ္။ ဗ်ာဓိက တြန္းလွဲမယ္။ မရဏကေတာ႔ တစ္သက္လံုးနားသြားေအာင္ ေျခစံုပစ္ျပီးဖ်က္မွာ။ ခင္ဗ်ားေသမွာပဲ။ အဲဒါ သိပ္ကိုေသခ်ာတယ္။ က်န္တာေတြက အဲဒီေလာက္မေသခ်ာဘူး။ SK2 ေတြ ခင္ဗ်ားဝယ္လည္း အိုျခင္းတရားကိုလွည္႕စားလုိ႕မရဘူး။ အသက္ဆိုတာ တြက္ေနရင္ ၾကီးလာတာပဲ။ ေမ႔ထားလုိက္ရင္လည္း ျပန္မငယ္သြားေတာ႔ဘူး။ Anti-aging cream ေတြဘာေတြဆိုတာလည္း နာမည္ေလာက္ပဲရိွတာ။ အိုျခင္းသေဘာကို ကာကြယ္လုိ႕မရဘူး ေသလုိက္မွပဲ ေနာက္ဘဝ လူျပန္ျဖစ္ရင္ ႏုပ်ိဳသြားႏုိင္ေသးတယ္။ ဇရာနဲ႕ဗ်ာဓိကတြဲလာတာပဲ။ အိုတယ္။ နာတယ္။ အိုလို႕လည္းနာတယ္။ နာလြန္းလုိ႕လည္း အိုကုန္တယ္။ စိတ္နာလုိ႕လည္းအိုတယ္။ ေရာဂါေတြနာလုိ႕လည္းအိုတယ္။ မေသခင္ အိုနာရိွတယ္။ အိုတာဟာ နာတာပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕အလုပ္ေတြ အိုရင္လုပ္လုိ႕မရေတာ႔ဘူး။ အသက္အလုိက္လုပ္ရတာေတြရိွတယ္။ ဉာဏ္ပညာ ဦးစားေပးအလုပ္ေတြသာ အသက္ၾကီးခ်ိန္အထိလုပ္လုိ႕ရတယ္။ ေမာ္ဒယ္အလုပ္တုိ႕၊ ေဘာလံုးသမားအလုပ္တုိ႕ဆို ၃၀ ေလာက္ဆုိ အအိုၾကီးအိုသြားျပီ။ နားလုိက္ရေတာ႔တာ။ အဲဒီေတာ႔ ဘိုးဘြားရိပ္သာသြားၾကည္႕တယ္။ အုိမင္းျခင္းဟာ ဘယ္လုိမ်ိဳးလဲ။ သိဒၶတၳဟာ ျမင္းရထားေပၚကေန သူအုိ၊ သူနာ၊ သူေသ၊ ရဟန္းကို အစဥ္အတုိင္း ၾကည္႕သြားတာဟာ သံေဝဂဉာဏ္အတြက္ပဲ။ သံေဝဂဉာဏ္မရိွရင္ ဝိပႆနာအလုပ္ လုပ္လုိ႕မရဘူး။ ေဖွာေရွာ ဝိပႆနာေတာ႔ျဖစ္တယ္။ အားေကာင္းတဲ႔ ဝိပႆနာမျဖစ္ဘူး။ သံေဝဂဉာဏ္ေလးရိွမွ ေအာ .. ေလာကၾကီးဟာ ေနေပ်ာ္စရာ ဘာရိွသလဲ။ တြယ္ျငိစရာဘာရိွလဲဆုိျပီး စိတ္က ဝိမုတၱိဘက္ကို နည္းနည္းေလး ေခါင္းလွည္႕တယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ႔ ငါသိပ္ေပ်ာ္တယ္။ ဒီမွာ အုိေကေနတာ။ ဟိုဘက္ကမ္းမကူးဘူးဆိုတဲ႔ သကၠာယဒိဌိေလးက ျပန္ျပန္ဆြဲေခၚသြားတာပဲ။ ကိုယ္႔အလွည္႕ေရာက္မွ သံေဝဂရရင္ ေနာက္က်သြားျပီ။ လူဟာ ၾကီးေလဉာဏ္တုံးေလပဲ။ တရားအလုပ္ေတြဘာေတြဆိုတာ ဉာဏ္ထက္တုန္းလုပ္ရတာေတြ။ အိုမွလုပ္ရင္ မေသခ်ာဘူး။ သမာဓိေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမရႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ စိတ္အင္အားေတြ အမ်ားၾကီးေလ်ာ႔သြားျပီ။ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း အင္တုိက္အားတုိက္ စူးစိုက္ႏုိင္ဖုိ႕ မကူႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ ငယ္တုန္းမုိက္ေနရင္ ၾကီးရင္ မႈိင္သြားရမယ္။ အခုတရားအားမထုတ္ႏုိင္ေသးဘူးလား။ ကိစၥမရိွဘူး။ သံေဝဂဉာဏ္ေလးနဲ႕ေန။ အင္မတန္ေကာင္းတယ္။ စိတ္ဒုကၡနည္းတယ္။ အဆိုးေလာကဓံကို ေလေလးခြ်န္ရင္း ရင္ဆုိင္ႏုိင္တယ္။
အဖိုးအဖြား တစ္ရာ ဝန္းက်င္နဲ႕ ဝန္ထမ္းအနည္းငယ္အတြက္ တစ္ရက္ကို စားေသာက္စရိတ္ အဲဒီေလာက္ကုန္က်တယ္။ ဒါက ကန္ေတာ္ေလး ဘိုးဘြားရိပ္သာကစာရင္း။ ၾကက္သားနဲ႕ေန႕လည္စာေကြ်းတယ္။ ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္ ညစာေကြ်းတယ္။ ခရစ္ယာန္သီလရွင္ေတြ ေစာင္႔ေရွာက္ထားတာ။ လူၾကီးေတြကေတာ႔ ဘာသာအမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ။ အေယာက္ ၁၀၀ ဝန္းက်င္ထင္တယ္။ အဲဒါလည္း ရိုက္လာတာ ပံုရွာမေတြ႕ေသးဘူး။ လွဴမယ္႔လွဴ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကို လွဴလုိက္တယ္။ သူတုိ႕ ဝဝစားရပါေစ။ ေပ်ာ္ပါေစ။ ခႏၶာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္းထမ္းႏုိင္ပါေစ။
အသက္ၾကီးသြားေတာ႔ အိုသြားတာေပါ႔။ အိုျခင္းဟာ ဘာမွမေကာင္းဘူး။ ငါတုိ႕ တစ္ေန႕အုိရမယ္။ Zနီးသည္က သြားေတြမရိွေတာ႔ရင္ ငါ႔ကို ေဝါင္လုိ႕ ေခၚမွာပဲ။ အေတြးနဲ႕တင္ရယ္ခ်င္စရာၾကီး။ ဒါေပမယ္႔ အိုျခင္းတရားဟာ ရယ္စရာမဟုတ္ဘူးဗ်။ ခင္ဗ်ားအနီးကပ္သြားၾကည္႕။ အိုျခင္းတရားမွာလည္း က်က္သေရရိွတယ္။ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာရိွတယ္ဗ်။ သူတုိ႕ကို activity ေလးေတြေပးထားရမယ္။ ဒါမွ က်န္းမာျပီး စိတ္ခ်မ္းသာမွာ။ ေဆးကုေပးဖုိ႕ အထူးကုေတြလည္း လာတယ္။ သြားဆရာဝန္လည္းလာတယ္။ေကာင္းတာပဲ။ ပူစရာမလိုေတာ႔ဘူးေပါ႔။ အိမ္မွာေနရင္ ပိုက္ဆံကုန္ဦးမယ္။ ဘိုးဘြားရိပ္သာမွာ ျငိမ္းတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ခင္ဗ်ား အိုျခင္းတရားကိုေတာ႔ ဘယ္မွာေနေန ရင္ဆုိင္ရဦးမယ္။ ၾကက္သားေလးစား၊ ဆန္ျပဳတ္ေလးေသာက္ျပီး ရင္ဆုိင္ရတာ အစာအိမ္အလြတ္နဲ႕ ရင္ဆုိင္ရတာထက္ေတာ႔ သက္သာမွာပါ။ အေဖ႔ေမြးေန႕ ၂၁ ရက္ေန႕မွာ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ၾကက္သားနဲ႕ ေန႕လည္စာ ထပ္ေကြ်းဖုိ႕ လွဴထားေသးတယ္။ သူတုိ႕ ခင္ဗ်ားကို မသိလည္း ခင္ဗ်ားရဲ႕ေစတနာကိုေတာ႔ သူတုိ႕သိတယ္။ သူတုိ႕ ေမတၱာပို႕ေပးရင္လည္း ပို႕ေပးလိမ္႔မယ္။ မပို႕ေပးရင္လည္း မပို႕ေပးဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ခင္ဗ်ားဘဝမွာ အမွတ္တရျဖစ္သြားရမယ္။ လူေတြအိုတတ္ပါလား။ အိုလာရင္ မစြမ္းေတာ႔ပါလား။ မစြမ္းေတာ႔ရင္ အကူအညီယူရပါလားဆိုတာဆက္တုိက္ၾကီး ေတြးမိသြားတယ္။
ဗုဒၶအသက္ၾကီးေတာ႔ အေရခြံေတြ တြန္႕တာကို အာနႏၵာၾကည္႕ျပီး စိတ္ေတာင္မေကာင္းျဖစ္ရေသးတာေလးကို သတိရတယ္။ ငယ္တုန္းက သိပ္ေခ်ာသိပ္လွတာ။ အခုေခတ္ဆိုရင္ ေဘာလီးဝုဒ္က ရုပ္ရွင္ရိုက္ဖုိ႕ လူထြက္ပါဆုိျပီး ေန႕တုိင္း နားလာပူႏုိင္တဲ႔ရုပ္ရည္မ်ိဳးရိွတာ။ ဒါေပမယ္႔ အိုျခင္းသေဘာကို မလြန္ဆန္ႏုိင္ဘူး။ ဒါက ခႏၶာရဲ႕သဘာဝပဲ။ ေဂါတမဗုဒၶဟာ အသက္ကို ဆယ္လပဲ ဆြဲဆန္႕ထားတယ္။ ဒါကလည္း သူ႕အတြက္မဟုတ္ဘူး။ သုဘဒၵအတြက္ပဲ။ ဒီငနဲက ကုသိုလ္ကံေလးရိွေတာ႔ ဘုရားေတာင္ ေသျခင္းကို ဆယ္လတားျပီး တရားေဟာရတာ။ ကုသုိလ္ကံမကုန္ေသးတဲ႔ လူမုိက္ေတြက ဘုရားကိုေတာင္ ဆယ္လ ဒုကၡေပးႏုိင္တာ သံေဝဂရစရာေကာင္းတာပဲ။ ေသျခင္းတရားမတုိင္ခင္ အိုျခင္းဟာ အင္မတန္ႏွိပ္စက္ႏုိင္တာ။
အဖြားေတြထုိင္ေနၾကတယ္။ ထိုင္ေနျခင္းမွာကိုက တရားသေဘာတစ္မ်ိဳးပါတယ္။ ေလာကမွာ အိုျခင္းတရားကိုေမ႔ေနတဲ႔သူေတြကို သတိေပးေနတဲ႔ တည္ရိွမႈမ်ိဳးပဲ။ ခႏၶာဝန္ေလးသလား အဖြားတုိ႕။
ဘီးတပ္ကုလားထုိင္နဲ႕အဖြား။ မုန္႕ဖုိးရရင္ ေပ်ာ္တာပဲ။
ေသျခင္းတရားေရာ အုိျခင္းတရားကိုပါ ခင္ဗ်ားေတြ႕ျပီးရင္ ေစတီသြားေပေတာ႔။
ပန္းပုဆိုင္။ ကမာၻေအးဘုရားက။ ငါးရာတန္ေလးေတြကို ေစ်းဆစ္ေနတာနဲ႕ Zနီးသည္က သူသာဆုိင္ရွင္ဆိုရင္ က်ဳပ္ကို ရုိက္ထုတ္မယ္လုိ႕ေျပာတယ္။ အမ်ားၾကီးဝယ္တာပဲ ေစ်းဆစ္ရတာေပါ႔။ သူဘာေျပာသလဲဆိုတာ ပိုစိတ္ဝင္စားဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ မေလွ်ာ႔ေပးလည္း ဝယ္မွာပါပဲ။ လူေတြက ေစ်းဆစ္ရင္ျပန္ေျပာတဲ႔စကားလံုးေတြကို အဘိဓာန္ျပဳစုတဲ႔သူမ်ားရိွလာခဲ႔ရင္ က်ဳပ္ကို အၾကံေပးေခၚၾကပါ။
ဘုရားေပၚမွာ ေအးခ်မ္းလုိက္တာ။ ကင္မရာခြန္ေဆာင္ခိုင္းေတာ႔ ကင္မရာျပန္သိမ္းလုိက္တယ္။ မရိုက္ေတာ႔ဘူး။ ဖုံးနဲ႕ပဲရိုက္မယ္လုိ႕ေျပာလုိက္တယ္။ ငါ လူလည္ပါ။
ငယ္တုန္းက အဲဒီမွာ တရားသြားသြားထုိင္တယ္။ ဂႏၶာရီသမားဘဝတုန္းက။ သိပ္ေအးခ်မ္းတယ္။ အဲကြန္းလည္းရိွတယ္။ အဲဒီအဲကြန္းရဲ႕ ေက်းဇူးလည္းရိွခဲ႔ဖူးတယ္။ ေက်းဇူးရွင္ပံုေလးအပါရိုက္ခိုင္းရတယ္။
တစ္ေကာင္တည္းေပမယ္႔ ၾကြက္မဟုတ္ဘူး။ ေၾကာင္။
ဘုရားနားမွာေပါက္တဲ႔ ထန္းပင္ဟာ သိပ္လွတာပဲ။
မဂ်ဴးးသာ ရိွေသးရင္ ကိုယ္အဲဒီလိုေျပာရင္ မင္းယံုလုိက္ပါဆိုတာေလးထည္႕ဦးမယ္ထင္တယ္။
(သူလည္းအသက္ၾကီးျပီဆိုေတာ႔ ရိွေသးရင္လုိ႕ေရးလုိက္တယ္။ အခုေခတ္ကမလြယ္ဘူး။)
ေခါင္းေလာင္း။ အသံသာတယ္။ ျပဳလုိက္တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြ အေမနဲ႕အဖြား အမွ်လာယူႏုိင္ရင္ လာယူၾကပါ။ မယူႏုိင္ေတာ႔ရင္လည္းမလာပါနဲ႕။ ကိုယ္႔ကံနဲ႕ကိုယ္ပဲ။
ဓာတ္ပံုဆရာကေတာ႔ မိုးရြာလည္းရိုက္။ ေနပူလည္းရိုက္ပဲ။
လႈိဏ္ဂူထဲက ဆင္းတုေတြ။ အဲဒီမွာ ေလးသေခ်ၤဆိုတာကို သတိရတယ္။ အဲဒါမူကြဲေတြအမ်ားၾကီး။ အရွင္ေဆကိႏၵကေတာ႔ သုည အလံုး ၁၄၀ လုိ႕ေျပာတယ္။ ၾကာလြန္းတယ္ေျပာတာ။ ကမာၻေပါင္း အဲဒီေလာက္ၾကာသြားတယ္ေျပာတာတဲ႔။ အဲဒီေန႕မွာပဲ ေဒါက္တာနႏၵမာလာ ေဟာတာတစ္ခုမွာေတာ႔ သုေမဓာဘဝမွာ နိဝတဗ်ာဒိတ္ယူလုိက္တယ္။ ဗ်ာဒိတ္ယူေတာ႔ ဒီပကၤရာဘုရားလက္ထက္။ အဲဒီအခ်ိန္ျပီးေတာ႔ ကမာၻေတြ ေသာက္ေသာက္လဲၾကာသြားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွန္းမသိဘူး။ ေရတြက္လို႕မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ၾကတယ္။ ေနာက္ဘုရားတစ္ဆူပြင္႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကို တစ္အသေခ်ၤလုိ႕ေခၚတယ္။ အဲဒီလို ဘုရားေလးဆူပြင္႔ေလာက္ေအာင္ၾကာသြားတဲ႔ အင္မတိအင္မတန္အခ်ိန္ၾကာၾကီးကုိ ေလးအသေခ်ၤ (အတုိေကာက္ ေလးသေခ်ၤလို႕ေခၚတယ္)လုိ႕ဆိုတယ္။ ဒီပကၤရာဘုရားနဲ႕ ရဟႏၱာတစ္သိန္း အနင္းခံရရင္ေတာ႔ သုေမဓာရွင္ရေသ႔ဟာ အင္မတန္ နာက်င္ျပားခ်ပ္သြားမွာပဲလုိ႕ေတြးမိတယ္။ အဲဒါလုိေတြးမိတတ္တာေၾကာင္႔ ဗုဒၶဝင္ေတြဘာေတြ ဖတ္ေလ႔မရိွဘူး။ ထားပါေတာ႔။ သတၱိအင္မတန္ေကာင္းမွ ဘုရားေလာင္းျဖစ္တယ္။ ဆႏၵာဓိပတိလုိ႕ေခၚတယ္။ ဆႏၵအားေကာင္းလာရင္ က်န္တာေတြအားလံုးကိုစြန္႕ႏုိင္တယ္။ ၂၄ ပစၥည္းက အဓိပတိပစၥေယာကို အက်ယ္ေလ႔လာဖုိ႕လုိတယ္။ အဓိပတိၾကီးေတြကိုသိမွလည္း သူတုိ႕စြမ္းအားကို သိႏုိင္တယ္။ မဟုတ္ရင္ ဘာျဖစ္လုိ႕ ဘာျဖစ္တာမွန္းမသိဘဲေနမယ္။ ရြတ္တာေတြထက္ တကယ္သိဖုိ႕ ပိုအေရးၾကီးတယ္ထင္တယ္။ ၂၄ ပစၥည္းကို ဘုရားရိွခိုးလုိ႕ေျပာတာလည္းရိွတယ္။ အဲဒီလိုပဲ တရားက ၾကံၾကံဖန္ဖန္ကပ္ျပီး ကြယ္ေနတာမ်ိဳးထင္တယ္။ ၾသကာသ ဘုရားရိွခိုးဆိုတာ သိၾကားမင္းက ေသခါနီး တရားလာနာရင္း နတ္ျပည္ကစုေတျပီး ခ်က္ျခင္း ေသာတာပန္လည္းတည္၊ သိၾကားမင္းလည္းျဖစ္သြားလုိ႕ မိန္းမေတြ အမ်ားၾကီးျပန္ရသြားတာနဲ႕ ဝမ္းသာအားရၾကီး ရိွခိုးသြားတာပဲ။ က်ဳပ္ထင္တာမမွားရင္ နတ္ျပည္ အျမန္ျပန္ကဲဖုိ႕ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရိွခိုးသြားတာပဲ ျဖစ္ရမယ္။ အဲဒါၾကီးကိုဖတ္ျပီးကတည္းက က်ဳပ္ေယာကၡထီးၾကီး ၾသကာသရိွခိုးေနျပီဆိုရင္ က်ဳပ္ျပံဳးမိေတာ႔တာပဲ။
တိမ္ေတြကလွလိုက္တာ။ ဦးသိန္းေဇာ္မွာ တရားနဲ႕ေျဖရတယ္။
ေကာင္းကင္ျပာပံုကအစ ျမန္မာျပည္မွာ သိပ္လွတယ္။ စင္ကာပူလုိ ေဟ႔ဇ္ေတြဘာေတြမရိွေသးဘူး။ ၾကည္ၾကည္စင္စင္။
အဘယလာဘမုနိ။ က်မ္းမာလာဘ္ေပါဘုရားတဲ႔။ ဘုရားသာရိွေသးရင္ နာမည္ေပးတဲ႔သူေတြကို ဟဲ႔ တုစၥ၊ မဂ္ဖိုလ္မနီး အခ်ည္းႏွီးေသာ ငနဲတုိ႕ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ေပါခ်င္ေပါ၊ ဘုရားေတြ နာမည္ေလွ်ာက္မေပးနဲ႕ အစခ်ီတဲ႔ တစ္ဂါထာေလာက္ေတာ႔ ေဟာခဲ႔မွာပဲ။
ပုိတဲ႔စက်င္ေက်ာက္နဲ႕ထုလုိက္တာထင္တယ္။
အမွတ္တရေတြပါတဲ႔ ပန္းခ်ီ။ ေက်ာက္တံုးသယ္လာတုန္းကပံု။ အရင္တုန္းက ေထရဝါဒမွာ ရုပ္ပြားေတာ္ အေလ႔အထမရိွဘူး။ အဲဒါ ေရာမကေနျပန္လာတဲ႔ ငနဲေတြ အိႏၵိယမွာ စတန္႕ထြင္လုိက္တာပဲ။ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ထုလုပ္တယ္ဆုိတာ အင္မတန္ ခက္မွာပဲ။ မူရင္းပံုလည္း မျမင္ဖူးေတာ႔ ဘယ္လိုထုသလဲမသိဘူး။ အဲဒါလည္းသိပ္မေျပာရဲဘူး။ မုိးျပာဆေတာ္လည္း ဘုရားဆင္းတုေတာ္မလွဘူးေျပာတာကို ဘုရားကို မၾကည္ညိဳတတ္ဆိုျပီး ဓမၼႏၱရာယ္သင္႔ကုန္တာ။ ေရႊျပည္ၾကီးက အယူအဆေတြကေတာ႔ အင္မတန္ရယ္ရတယ္။ ဟိုတစ္ေန႕က နာတဲ႔တရားမွာလည္းပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲသြားရင္ ဖိနပ္ခြ်တ္တယ္တဲ႔။ ကားၾကေတာ႔ ေမာင္းဝင္တယ္။ စက္ဘီး၊ဆုိင္ကယ္လည္းစီးသတဲ႔။ ဖိနပ္ကိုခြ်တ္ရတာက ယာဥ္လုိ႕သတ္မွတ္လို႕ခြ်တ္တာ။ ယာဥ္ေတြထဲမွာ ကားနဲ႕စက္ဘီးက ဖိနပ္ထက္ ပိုၾကီးတဲ႔ယာဥ္ေတြမဟုတ္လား။ အဲဒီေတာ႔ ရယ္ေတာ႔ရယ္ရတယ္။ သိပ္လည္း မရယ္ရဲဘူး။ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ေနရတာပဲ လြတ္လပ္တယ္။ ဘာသာေရးရဲ႕ အႏွစ္သာရကိုပဲရွာၾကပါ။ က်န္တာေတြကို သိပ္အာရံုမထားၾကပါနဲ႕။ ပိုေကာင္းတဲ႔ ေလာကၾကီးျဖစ္ဖုိ႕ နည္းနည္းေလာက္ ပိုျပံဳးျပီး၊ ခ်ိဳ႕တဲ႔သူေတြ႕ရင္ နည္းနည္းမွ်ေဝတာေပါ႔။ ဒီေလာက္ပဲေကာင္းပါတယ္။ သံေဝဂဉာဏ္ေလးရလာရင္ အေပ်ာက္မခံဘဲ အဲဒါေလးကို ပ်ိဳးေထာင္ၾကဖုိ႕ေတာ႔ မေမ႔ၾကနဲ႕ေပါ႔ဗ်ာ။ တန္ဖိုးရိွတာေလးရထားရင္ ဘယ္သူ႕မွ ထုတ္မျပတာ အေကာင္းဆံုးေပါ႔။ ။
Regards,
Z
ဒါ႔ပံုဆွာအား ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
Peace B with U.
