တစ္ခါတစ္ေလ ထံုးဟာ ေရႊထက္ တန္ဖုိးၾကီးတယ္။
အျမတ္တႏုိးတန္ဖုိးထားရတဲ႔ ေရသံလက္စြပ္ေလးတစ္ကြင္းဟာ စိန္လက္စြပ္ ဆယ္ကြင္းထက္လည္း တန္ဖုိးၾကီးတယ္။ အျမတ္တႏိုးေကာက္ထားတဲ႔ ခေရပန္းေလးသံုးပြင္႔ဟာ ေစ်းၾကီးေပးဝယ္ရတဲ႔ သစ္ခြေတြထက္ တန္ဖုိးအမ်ားၾကီးပိုရိွတာေပါ႔။ .................... ပိုက္ဆံမရိွတဲ႔သူတစ္ေယာက္က ပိုက္ဆံရိွတဲ႔ခ်စ္သူကို ဘာေပးႏိုင္မွာလဲ။ ရုပ္ဝတၳဳအားျဖင္႔ ဘာမွမေပးႏိုင္ဘူး။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအားျဖင္႔ ေခါက္ေပးတဲ႔ ၾကိဳးၾကာရုပ္ေလးျဖစ္ျဖစ္၊ စကၠဴၾကယ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ ဒီေလာက္ေတာ႔ေပးႏိုင္မွာေပါ႔။ ဒါေတြဟာ တန္ဖိုးထားရင္ တန္ဖိုးရိွတာေပါ႔။ တန္ဖုိးမထားရင္ေတာ႔ အမႈိက္ေပါ႔။ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြဟာ ေလးနက္မႈတေရြးသားမွမရိွဘူး။ တန္ဖိုးၾကီးခ်င္ၾကီးမယ္။ စိတ္ထဲမွာ အေလးအနက္ခံစားထားတာမဟုတ္ဘူး။ တန္ဖုိးအစစ္ဟာ စိတ္ရဲ႕ေလးနက္မႈဆီကပဲလာတယ္။ ေပၚပင္မဆန္ဘူး။ ေရႊခ်လုိက္တဲ႔ ေစတီဟာ ထံုးေစတီထက္ ပိုျပီး သပၸါယ္မသြားပါဘူး။ ရိုးဂုဏ္ဟာ သိပ္လွတာေပါ႔။ ဟန္မေဆာင္တဲ႔ ရိုးရွင္းမႈဟာ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားစရာေကာင္းတာပါပဲ။
၁၉၀၁ က စင္ကာပူမွာ က်င္လည္ခဲ႔တဲ႔ ေျမြအလမၼာယ္ဆရာေတြ။ ေျမြဟာ ေျမြဆရာထားတဲ႔ေနရာေနရတာပဲ။ သူ႕မွာစိတ္ရိွေပမယ္႔သူဟာ အက်ဥ္းသားပဲ။ စြဲလန္းမႈဟာ အက်ဥ္းသားျဖစ္ေစတာပဲ။ ခ်စ္ျခင္းတရားမွာ စြဲလန္းမႈကပ္ျငိသြားရင္ သမုဒယျဖစ္လာတာပဲ။ ေမတၱာရဲ႕ ေအးခ်မ္းမႈကို သမုဒယရဲ႕ ပူေလာင္မႈက ရိွဳ႕ျမိွဳက္လုိက္တာပါပဲ။ အက်ဥ္းက်သြားတဲ႔ ေျမြလို၊ အသံုးေတာ္ခံရတဲ႔ေျမြလို စြဲလန္းမႈဟာ အက်ဥ္းက်သြားေစတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝမွာ အခ်စ္ေၾကာင္႔ ဒုကၡအင္မတန္ေရာက္သြားႏုိင္တယ္။ ေမတၱာနဲ႕ခ်စ္လုိ႕ေတာ႔ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ သမုဒယရဲ႕စြဲလန္းမႈ၊ ဥပါဒါန္ရဲ႕ အထင္မွားကို ဆုပ္ကိုင္စြဲျမဲထားမႈဟာ ျပႆနာေတြရဲ႕ အရင္းခံပဲ။ ကံေကာ္ရြက္ႏုေလးလုိ လွတဲ႔ လူငယ္ဘဝရဲ႕အခ်စ္ဟာ မုိက္ရူးရဲဆန္လြန္းတယ္။ အသက္ၾကီးလာေတာ႔ျပန္ေတြးရင္ေတာ႔ မုိက္မဲတာေတြလုိ႕ဆုိေကာင္းဆုိနုိင္မယ္။ သူ႕အရြယ္နဲ႕သူပဲ။ အလင္းအတြက္ေၾကြဆင္းေနတဲ႔ ဥကၠာခဲလို အလင္းအတြက္ပဲ ေလာင္ျမိွဳက္ေသဆံုးရတာပါပဲ။
အသက္ၾကီးလာေလ ပိုက္ဆံေတြဟာ တန္ဖုိးမရိွေလပါပဲ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ ဇနီးသည္ဝယ္ေပးထားတဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ကေလးကအစ၊ ပိုင္ဆုိင္ခဲ႔တဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္တုိင္းမွာ သူ႕သမုိင္းနဲ႕သူရိွတယ္။ Totoro ခြက္က အခုလက္ရိွခြက္ကေလး။ ေကာ္ဖီခြက္ေလးေတြဟာ ခ်စ္တဲ႔ခင္တဲ႔သူေတြကို အျမဲသတိရေနတဲ႔စိတ္ထဲမွာ အျမဲတမ္း အိပ္မငိုက္တဲ႔ မီးျပတုိက္ေလးေတြပဲ။ ေမတၱာတရားဟာ ေငြေၾကးလိုလူတကာကို ေဖာေဖာသီသီေဝႏုိင္တာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ႔သူအတြက္ပဲေပးတဲ႔ အေလးအနက္လက္ေဆာင္ေတြ။ ဒီလက္ေဆာင္ေတြအားလံုးမွာ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ႔ sentimental value ေတြရိွတယ္။ ေလာကၾကီးဟာ သိပ္ရႈပ္ေထြးတဲ႔ေနရာမဟုတ္ဘူး။ အလြယ္ဆံုးနည္းက ကိုယ္႔ကုိခ်စ္တဲ႔သူကိုပဲခ်စ္။ က်န္တာေတြ အပိုေလွ်ာက္မလုပ္နဲ႕။ သူစိမ္းေတြဟာ သူစိမ္းေတြပဲ။ လူတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ခ်စ္တယ္လုိ႕ထင္မိတာလည္းရိွႏိုင္တယ္။ အတုအေယာင္ေတြမ်ားလြန္းတဲ႔ေလာကမွာ ထင္ေယာင္မွားမႈေတြနဲ႕ အတုအေယာင္ေတြကို အစစ္ထင္ျပီး ခ်စ္ခင္မိရင္ ကိုယ္႔ဒုကၡကိုယ္ရွာသလိုျဖစ္ရတာပဲ။ ေလးနက္တဲ႔ေမတၱာတရားကို ေငြေၾကးတန္ဖုိးဘယ္ေလာက္ရိွမလဲစဥ္းစားလုိ႕မရဘူး။ ေလာကမွာ ေငြဟာ နံပါတ္တစ္မဟုတ္ဘူးလုိ႕ယံုၾကည္တဲ႔သူဟာ သူယံုၾကည္တဲ႔အတုိင္းသူသြားမွာပဲ။ ေငြစကားေျပာတဲ႔ လွ်ာဖ်ားေတြဟာ ပ်င္းရိစရာေတးသြားေတြလို ဘဝကို ေျခာက္ေသြ႕သြားေစတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြဆိုလည္း ေဝးေဝးကသာေရွာင္သြားသင္႔တယ္။ ေလာကမွာ အသံုးမက်ဆံုးလူဟာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔သူကို အခ်ိန္မေပးႏုိင္တဲ႔သူပဲ။ အဲဒါ အရွင္းဆံုး စည္းမ်ဥ္းပဲ။
tcc က ဆူမာၾတား ေကာ္ဖီ။ ၈က်ပ္ျပား၆၀။ ရိုးရွင္းတဲ႔အရသာနဲ႕ ေလးနက္တဲ႔ခါးသက္မႈရိွတယ္။ လတ္ဆတ္တဲ႔ေကာ္ဖီရနံ႕ဟာ ေရေမႊးနံ႕လိုေတာ႔ မေမႊးလွဘူးေပါ႔။ ေႏြးေထြးျပီး လတ္ဆတ္မႈကို သိသာေစတဲ႔ ေကာ္ဖီရနံ႕ေတာ႔ရိွတယ္။ ေရေမႊးရနံ႕ေတြထံုအီသြားရင္ ေကာ္ဖီေစ႔ကိုရွႈၾကတယ္။ ဒါမွ ရနံ႕သစ္ကို တစ္ကျပန္စျပီး အာရံုျပဳလုိ႕ရမွာပဲ။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ရဲ႕ အေရးပါမႈဟာ ခ်စ္ခင္မႈရဲ႕ဘာသာစကားတစ္ခုပဲ။ လက္ဖက္ရည္ၾကိဳက္တဲ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ခင္ဗ်ားမွာရိွရင္ ခင္ဗ်ားဟာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္သူျဖစ္လာႏုိင္တာပါပဲ။ တိက်တဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ ေရွးဘုရားတစ္ဆူဆူဆီမွာ ဗ်ာဒိတ္မယူထားမိေပမယ္႔ ခ်စ္တဲ႔ခင္တဲ႔သူေတြနဲ႕ၾကံဳရင္ၾကံဳသလုိ ေကာ္ဖီေသာက္ဖုိ႕ေတာ႔စဥ္းစားထားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲအလုပ္မ်ားမ်ား တစ္ရက္တစ္ေလေတာ႔ ေကာ္ဖီအတူေသာက္တယ္။ ရယ္စရာေမာစရာေျပာတယ္။ လူ႕ဘဝဟာ ဆူးေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ဆူးလွည္းေတြေရွာင္လုိက္ရင္ လွပတဲ႔ ပန္းဥယ်ာဥ္လည္းရိွပါေသးတယ္။ အမႈိက္လုိလူေတြကိုရွင္းထားလုိက္ရင္ သန္႕စင္တဲ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေလေကာင္းေလသန္႕ရွဴရင္း ၾကည္လင္ႏုိင္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္႔ဘဝမွာ ကိုယ္ေနတာ ဘယ္သူ႕မွ ေယာင္ျပီး အားမနာလုိက္ေလနဲ႕။ လူဟာ ကိုယ္႔သမုိင္းပဲကိုယ္ေရးၾကတာ။ အပိုအလုပ္ေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ရင္ ကိစၥမ်ားတာပဲ။ ကိုယ္႔ဘဝကိုယ္ စိတ္ၾကိဳက္တည္ေဆာက္တာမေကာင္းဘူးလား။ ေလာင္းရိပ္မွာ လံုလံုျခံဳျခံဳ ၾကံဳၾကံဳလွီလွီပြင္႔တာထက္ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ရဲရဲပြင္႔လိုက္တာ ပိုလြတ္ျငိမ္းတာေပါ႔။ အိုမာခုိက္ယမ္ၾကီးရဲ႕သစ္ကိုင္းမလိုပါဘူး။ စားပြဲခံုေလးတစ္ခုနဲ႕ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္၊ ခ်စ္သူရိွရင္ ျပည္႕စံုပါျပီ။ ခ်စ္သူမရိွလည္း ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ကို ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္း ဝဝလင္လင္ေသာက္ႏုိင္တာလည္း ေက်နပ္စရာအတိပဲ။
ငရုပ္သီးပင္ရဲ႕ အလွအပဟာ အပင္မွာ သီးေနတုန္းပဲလွရွာတာ။ အေတာင္႔ႏွစ္ဆယ္ကို ျပားႏွစ္ဆယ္ေလာက္ပဲရိွတဲ႔ ငရုပ္သီးတစ္ပင္ကို ငါးက်ပ္ေပးဝယ္ထားတာဟာ ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕ ဘက္လုိက္မႈတစ္မ်ိဳးပဲ။ လူဟာ ေရြးခ်ယ္စရာၾကံဳလာတဲ႔အခါ ကိုယ္တန္ဖိုးထားတာကို ေရြးခ်ယ္တယ္။ ကာကြယ္စရာလုိလာရင္ ကိုယ္တန္ဖိုးထားတာကို ကာကြယ္တယ္။ ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကိုယ္ကာကြယ္တာဟာ လူတုိင္းရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အခြင္႔အေရးပါပဲ။ ဟင္းခ်က္စားဖုိ႕မရည္ရြယ္တဲ႔ ငရုပ္သီးပင္ေလးကို ၾကည္႕ေနခ်င္တဲ႔သူနဲ႕ ငရုပ္သီးကို စားစရာလုိ႕ျမင္တဲ႔သူေတြဟာ မိတ္ေကာင္းေဆြမြန္ျဖစ္ဖုိ႕ခက္တယ္။ ငရုပ္သီးမွာလည္း အလွတရားရိွတယ္။ သူ႕ရဲ႕အလွတရားဟာ သူ႕ရဲ႕အသံုးဝင္မႈနဲ႕မဆုိင္ဘူး။ အသံုးဝင္မွပဲခ်စ္မယ္၊ခင္မယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဟာ အင္မတန္က်ဥ္းေျမာင္းတဲ႔စိတ္ထားနဲ႕လူျဖစ္ကုန္မွာပဲ။ ခ်စ္ျခင္းတရားဟာ ယုတၱိယုတၱာနဲ႕ဆင္းသက္တာမဟုတ္သလုိ၊ ဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္မႈနဲ႕အမွတ္ေပးတာလည္းမဟုတ္တဲ႔အတြက္ အလြန္လွတဲ႔စိတ္ရဲ႕ ပကတိတုန္႕ျပန္မႈ ရစ္သမ္တစ္ခုလုိ႕ပဲဆုိႏုိင္တယ္။ ျပန္ယူလုိ႕ရတဲ႔အရာဟာ ေမတၱာအတုပဲ။ အစစ္က ျပန္ယူလုိ႕လည္းမရဘူး။ ေပးလုိ႕လည္းမကုန္သြားဘူး။ စိမ္းစိုလွပတဲ႔ ငရုပ္သီးပင္ေလးဟာ ဒီေမတၱာတရားဒႆနစိုစြတ္စိမ္းလန္းေနတာပဲ။
က်ိဳက္ထီးရိုးသံုးခါတက္ေတာ႔ ေဘးနားကလူႏွစ္ေယာက္ေျပာင္းသြားတယ္။ထပ္ေတာ႔မေျပာင္းေတာ႔ပါဘူး။ ျပီးခဲ႔တာေတြျပီးပါေစေတာ႔။ ေနာက္ဆံုးလူကို အခ်စ္ဆံုး။ ကာရံမဲ႔ခ်င္မဲ႔ အဘိဓမၼာမမဲ႔ေစနဲ႕ဆိုတဲ႔စကားဟာ ဒီေနရာဆီေလ်ာ္တယ္။ ဒီပံုေလးကို လူေတြတုိးၾကိတ္ေနတဲ႔ၾကားက sketch ေလးဆြဲျဖစ္တယ္။ အရင္ကလွဴခဲ႔တဲ႔ေခါင္းေလာင္းေတြျဖဳတ္ပစ္လုိက္လုိ႕ စိတ္သက္သာရာရတယ္။ သံသရာမွာလည္း ျပန္မဆံုခ်င္ေတာ႔ဘူး။ အတူလွဴထားဖူးတဲ႔ အလွဴျဖတ္ပိုင္းအခုတစ္ရာေလာက္ကို မီးေတာ္ေတာ္ရိွဳ႕ယူရတယ္။ ကေလးေတြဆင္ျခင္ၾက။ ေနာင္အခါ လမ္းခြဲရႏိုင္တဲ႔သူေတြနဲ႕ ဘာမွ အမွတ္တရမလုပ္မိေစနဲ႕။ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္မွာလမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေအာင္ေျမလိုက္ရွာတာမေတြ႕ဘူး။ အဲဒါကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္။ ငါတုိ႕ေတြ ဒီေလာက္ပတ္ေလွ်ာက္ေနတာ ေအာင္ေျမေတာ႔နင္းျပီးေရာေပါ႔တဲ႔။ အမွန္ပဲ။ လူဟာ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ေက်ေက်နပ္နပ္ေလးေျဖေတြးႏုိင္ရင္ အင္မတန္ေနေပ်ာ္တယ္။ အတိတ္ကို အတိတ္မွာ၊ ပုလိပ္ကို ဂိတ္မွာ ထားခဲ႔ရင္ေကာင္းတယ္။
ျပိဳင္ေမာင္းလို႕ရခ်င္မွရမယ္။ အမွတ္တရေတာ႔ျဖစ္ရတာပါပဲ။ ဆံုရပ္ဟိုတယ္မွာ စံုရပ္ေနတဲ႔ ကားတစ္စီးရိွခဲ႔တယ္။ ဒီကားဟာလည္း sentimental value ရိွေကာင္းရိွေနႏိုင္တယ္။
ျဖတ္သန္းမႈေတြဟာ ရပ္တန္႕မႈတစ္ခုဆီကို ခရီးႏွင္တာပါပဲ။ ခ်စ္သည္ျဖစ္ေစ၊မုန္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မခ်စ္မမုန္းသည္ျဖစ္ေစ၊ လူဟာ ရွင္ကြဲ၊ေသကြဲတစ္ခုခုကြဲကြာဦးမွာပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕စကၠန္႕ေတြက ႏွစ္ခါျပန္မရႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ ေဟရာကလုိက္တပ္စ္ဟာ ျမစ္တစ္ခုမွာႏွစ္ခါခုန္မခ်ႏုိင္ဘူးလုိ႕ေျပာခဲ႔သလုိ၊မေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႔သူဟာ မေမွ်ာ္လင္႔ဘဲျဖစ္လာတယ္ဆုိတာမ်ိဳးမျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႕လည္းေျပာခဲ႔ေသးတယ္။ ဘဝကိုသိပ္အမ်ားၾကီးမေမွ်ာ္လင္႔ထားဘဲ ျမစ္တစ္ျမစ္ထဲကို တစ္ခါတည္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ခုန္ခ်လုိက္တာဟာ အလုပ္လည္းနည္းသလို အတန္အသင္႔စြန္႕စားခန္းဆန္တာပါပဲ။ ကိုယ္ေျခမကိုခဲေနတဲ႔ပုရြက္ဆိတ္သြားဟာ သူမ်ားမ်က္လံုးကိုထုတ္ခ်င္းခတ္တဲ႔ျမားထက္ေတာ႔နာေနတာပဲ။ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ သူ႕ထိုက္နဲ႕သူ႕ကံပဲ။
Regards,
Z
Peace B with U.
