အနာဂတ္ကို ပိုေကာင္းေအာင္လုပ္ဖုိ႕ လူတုိင္းေလာက္နီးနီးမွာ စိတ္ကူးေကာင္းရိွၾကတယ္။ အခက္အခဲေတြ နည္းသြားဖုိ႕၊ အဆင္ေျပေျပေနထိုင္ႏိုင္ဖုိ႕၊ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနႏုိင္ဖုိ႕ကို လူတုိင္းၾကိဳက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီလို အနာဂတ္ကို ေရာက္ဖုိ႕ ေဖာ္ေဆာင္တဲ႔ေနရာမွာ မညီမညြတ္ျဖစ္ေနၾကတာနဲ႕ လိုရင္းမေရာက္တာကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ ျမန္မာျပည္မွာေတြ႕ရတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ဘံုရန္သူရိွရင္ သိပ္ညီညြတ္ၾကတယ္။ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ၾကပါ။ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကပါဆိုတဲ႔အခါမ်ိဳးၾကေတာ႔ ဘာမွ အက်ိဳးရိွတာမလုပ္သလိုျဖစ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ထင္တာကေတာ႔ အဆိုးျမင္တတ္တာကိုပဲ သိပ္ေတာ္တယ္လို႕ အစြန္းေရာက္ျပီး ထင္သြားတာလို႕ထင္မိတယ္။ ဒါေလးကို နည္းနည္း အက်ယ္ခ်ဲ႕ခ်င္ပါတယ္။
ကို ဒီဘိုႏိုးဆိုတဲ႔သူက သူ႕ေခတ္သူ႕အခ်ိန္ကေတာ႔ ဦးထုပ္ေရာင္းေကာင္းခဲ႔ဖူးတယ္(six thinking hats ကိုအက်ယ္ရွဴပါ။ )။ ဦးထုပ္နက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း တျခားဦးထုပ္ေတြ ေျပာင္းေဆာင္းျပီးမွ ေကာက္ခ်က္ခ်ရတယ္။ အစိမ္းေရာင္နဲ႕ အဝါေရာင္ဦးထုပ္ေတြဟာ သိပ္ကို တန္ဖိုးရိွတာအမွန္ပဲ။ အေကာင္းလည္းျမင္၊ အျပဳသေဘာလည္းေဆာင္၊ တီတီထြင္ထြင္လည္းျဖစ္တာေပါ႔။ အေတြးဆိုတာ ျဖန္႕က်က္ရတယ္။ အဲဒါ ပထမအဆင္႔ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုမျဖစ္သင္႔ဘူးလား၊ ဒီလုိဆိုရင္ေရာဆိုတာေတြက ပထမအဆင္႔မွာဆင္ျခင္ၾကရတဲ႔အရာေတြ၊ ဘာလုိ႕ အဲဒီလို အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြးၾကသလဲဆိုေတာ႔ ျဖစ္ႏုိင္ဖြယ္ရိွတဲ႔ အေျခအေနေတြအားလံုးကို ျခံဳမိေအာင္ ေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ ေထာင္႔ေစ႔ေအာင္ေတြးၾကတာပါ။ ဦးထုပ္နက္ဟာလည္း တကယ္ေတာ႔ သိပ္ကိုေတာ္တဲ႔သူေတြကို ေဆာင္းခုိင္းတဲ႔ အေတြးဦးထုပ္ဆိုတာေတာ႔ မမွားဘူး။ သိပ္ေတာ္မွလည္း မွားတာကို ျမင္လြယ္တယ္။ ျပႆနာက တစ္ကယ္႔ဦးထုပ္နက္သမားအစစ္က ဦးထုပ္ျပန္ခြ်တ္ရမယ္႔ အခ်ိန္ကိုသိတယ္။ အမွားေတြျမင္တဲ႔ေနရာမွာ မရပ္လုိက္ဘူး။ အမွန္ျဖစ္ေအာင္လည္း အၾကံျပဳဖုိ႕ ေနာက္ထပ္ဦးထုပ္တစ္မ်ိဳးထပ္ေဆာင္းျပီးဆက္ေတြးရဦးမယ္။ အဲဒီေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အျမင္အရ အခုလုိ အေတြးအေခၚ စည္ပင္လာတာဟာ ေကာင္းတဲ႔အလားအလာလို႕ထင္မိတယ္။ အရင္တုန္းကလို အမုန္းနဲ႕ဆန္႕က်င္တာထက္ေတာ႔ တစ္ဆင္႔ျမင္႔သြားျပီ။ မေကာင္းတာေတြကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ေျပာခြင္႔ရျပီ။ အရည္အခ်င္းမမီတဲ႔သူေတြ၊ လူလိမ္လူေကာက္ေတြကို ေပၚေပၚထင္ထင္ေဝဖန္လုိ႕ရျပီ။ အဲဒါေတြက ဦးထုပ္နက္အေတြးအေခၚသမားရဲ႕အၾကိဳက္ပဲ။ ဉာဏ္ဝင္စားလို႕သိပ္ေကာင္းတာကိုး။ ေတာမေရာက္ေတာင္မေရာက္ေတြလုပ္ျပီး ေဝ႔လည္လည္ျဖစ္ေနတာေတြကို ေထာက္ျပႏုိင္တယ္ဆိုျပီးေတာင္ ဂုဏ္ယူေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတတ္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ခက္တာက ဦးထုပ္နက္ကိုခြ်တ္ျပီး အျပဳသေဘာေဆာင္ အၾကံဉာဏ္ေလးေတြထုတ္ဖုိ႕၊ တီထြင္ထိုးေဖာက္ေတြးႏုိင္တဲ႔ အၾကံဳေလးေတြျပဳဖုိ႕၊ လက္ေတြ႕က်တဲ႔ မူေဘာင္ေတြခ်ျပဖုိ႕ၾကေတာ႔လည္း ခက္ေနေသးတာေတြ႕တယ္။ မလုပ္ႏုိင္တာမဟုတ္ဘူး။ မလုပ္ခ်င္ၾကတာလို႕ေတြ႕ရတယ္။ ဦးထုပ္နက္အေၾကာင္းကိုေျပာရင္ ဟယ္ရီေပါ႔တားတုိ႕ ေဟာ႔ခ္ဝါ႔တ္(ဒ) ေက်ာင္းမွာ အေဆာင္ေရြးေပးတဲ႔ ဦးထုပ္ကိုသတိရတယ္။ Sorting hat လို႕ေခၚတယ္။ ဦးထုပ္ကေတာ႔ ဟယ္ရီ႕ကို မင္းပါရမီမ်ိဳးနဲ႕ ဆလီသရင္ အေဆာင္သြားသင္႔တယ္အၾကံျပဳတာပဲ။ ဟယ္ရီကေတာ႔ ဂရာဖင္ေဒါလ္ အေဆာင္ပဲဆိုျပီး သြားလုိက္တာေလးကို သတိရတယ္။ ဦးထုပ္နက္ေဆာင္းေနတုန္းမွာေတာ႔ ဦးထုပ္ရဲ႕အၾကံကို ၾကားရမွာပဲ။ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း၊ ျမန္မာအစိုးရအေၾကာင္း၊ ျမန္မာ႔ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏုိင္ငံပညာေရးအေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ က်န္းမာေရးေစာင္႔ေရွာက္မႈအေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ျပႆနာေတြအေၾကာင္း ေထာက္ျပရတာေတာ႔ သိပ္လြယ္တယ္ထင္တယ္။ ဦးထုပ္နက္ၾကီးကလည္း အမွားေတြ၊ဟာကြက္ေတြ၊ ေျပာစရာေတြကို တစိုက္မတ္မတ္အၾကံေပးေနတာပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ဦးထုပ္ေအာက္မွာရိွတဲ႔ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ သံမႈိႏွက္သလိုစြဲေနရမွာက ကိုယ္ပိုင္ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခုခုပါပဲ။ ကိုယ္က ဘယ္လုိျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ။ ကိုယ္႔ရဲ႕ မူရင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေလးကဘာလဲ။ အဲဒါကို လံုးဝ မေမ႔လိုက္ၾကပါနဲ႕။
နစ္ေရွးရဲ႕စာသားေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္ခဲ႔ဖူးတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း မၾကာမၾကာ တုိက္ဆုိင္တဲ႔အခါတုိင္း နစ္ေရွးကို အကိုးအကားထည္႕ေလ႔ရိွတယ္။ That which does not kill us makes us stronger. ဆိုတာကို Friedrich Nietzsche ေျပာတာၾကာျပီ။ ကယ္လီကလာ႔ခ္ဆန္ ဆိုတဲ႔ အဆိုေတာ္မေလး ဆိုေတာ႔မွ ဒီစာသားက ေအာင္ျမင္သလိုျဖစ္သြားတယ္။ အခုေနာက္တစ္ခုေျပာခ်င္တယ္။ နစ္ေရွးက မၾကိဳက္မႏွစ္သက္တာကို ဆန္႕က်င္ရင္ ကိုယ္ဆန္႕က်င္ေနတဲ႔သူနဲ႕တူမသြားေအာင္သတိထားဖုိ႕လည္းေျပာတယ္။ အရင္လည္း ဒီစာသားကို မၾကာမၾကာကိုးကားဖူးပါတယ္။
Beware that, when fighting monsters, you yourself do not become a monster... အဲဒါကို ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခ်င္တယ္။ အခု ရဟန္းတစ္ခ်ိဳ႕ အၾကမ္းဖက္တယ္ဆိုတာဟာ အၾကမ္းဖက္တာကို လက္တုန္႕ျပန္လုိက္ရာကေန အဲဒီလုိျဖစ္ကုန္တာမ်ိဳးျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ၾကည္႕မရတဲ႔ ကုလားေတြရဲ႕ အမူအက်င္႔မ်ိဳးကို အတုခုိးျပီး မ်ိဳးေစာင္႔ဥပေဒ၊ မ်ိဳးေဖာက္ဥပေဒတုိ႕လုပ္မိတာဟာ နစ္ေရွးေျပာတဲ႔ အႏၱရာယ္ေကာင္ၾကီးကို တုိက္ခုိက္ရင္း ကိုယ္တုိင္ အဲဒီလို ေကာင္ၾကီးျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးနဲ႕ ဆင္ပါတယ္။ေနာက္တစ္ခုက သမၼတျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ႔ ကိစၥပါ။ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္ဟာ သမၼတျဖစ္ခ်င္တာမဆန္းပါဘူး။ သမၼတျဖစ္ခ်င္တဲ႔သူကို ေထာက္ခံတဲ႔သူက သူေျပာတာကို ၾကိဳက္ျပီး၊ အရင္ကတည္းက မၾကိဳက္တဲ႔သူက သူေျပာတာကို ေလွာင္မွာပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ေလာေလာဆယ္ခက္ေနတာက အထက္ကလူကို ေထာက္ခံလုိ႕ လက္ခုပ္တီးခ်င္ရင္ လြတ္လပ္ခြင္႔ရိွျပီး၊ မေက်နပ္လုိ႕ တစ္ခုခုေျပာမိရင္ အဲဒီလိုလုပ္ခြင္႔မရိွဘူးထင္တာပါပဲ။ ကိုယ္႔အျမင္ကိုယ္ေျပာခြင္႔ရိွရပါမယ္။ ေျပာဆိုတဲ႔ tone ကိုေတာ႔ ေလးစားေလာက္တဲ႔သူ၊ (အသက္အရ၊ဂုဏ္အရ၊ဝါအရအေပၚမူတည္ျပီး) နင္ပဲငဆေတာ႔ မေျပာသင္႔ဘူး။ ကိုယ္မၾကိဳက္တဲ႔အခ်က္ကို မၾကိဳက္ဘူးေျပာရံုေလာက္ေတာ႔ အားလံုးသေဘာထားၾကီးသင္႔ျပီထင္ပါတယ္။ ေျပာတဲ႔သူကလည္း အျငိွဳးအေတးနဲ႕ တုိက္ခိုက္တာမဟုတ္၊ ေကာင္းက်ိဳးလုိလားတဲ႔စိတ္အခံနဲ႕ေျပာတာဆိုရင္ တန္ဖိုးရိွတဲ႔ အျမင္တစ္ခုေတာင္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏိုင္တယ္။ NLD မွာ ေနာက္လုိက္ ငဖ်င္းမ်ားတယ္ေျပာရင္ နာၾကတာေတြ႕တယ္။ အဲဒီလိုေျပာလုိက္ရင္ စစ္တပ္ဘက္၊ ၾကံ႕ဖြံ႕ဘက္ကမို႕လို႕ ေျပာတယ္ေတာင္ ထင္ၾကတယ္ေျပာတယ္။ ငဖ်င္းမမ်ားဘူး၊ ငါတုိ႕မွာ ဘယ္သူရိွတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ျပည္ဝတဲ႔သူေတြ အဆင္သင္႔ရိွတယ္ဆိုျပီး ဒီမုိကေရစီဆန္ဆန္၊ လူၾကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္ ျပန္ေျပာႏုိင္ဖုိ႕လုပ္ႏိုင္ရင္ အင္မတန္ၾကည္႕ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္။
စစ္တပ္မွာလည္း အေပၚမွာ အဂၤေတကိုင္ထားသလို အျမဲတမ္းေနရာရေနသူေတြကို ေအာက္က အရည္အခ်င္းရိွျပီး၊ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းမြန္တဲ႔သူေတြက အစားထိုးႏုိင္တဲ႔စနစ္မ်ိဳးရိွေအာင္၊ အခုနေျပာသြားတဲ႔ နစ္ေရွးဥပမာထဲကလုိေတာ႔ မျဖစ္ေစဘဲ ကိုယ္တုိင္ အထက္ေရာက္လာတဲ႔အခါမွာ ကိုယ္႔ရဲ႕ ကနဦးရိွခဲ႔တဲ႔ ျပဳျပင္လုိစိတ္ေလး ေပ်ာက္မသြားေအာင္ ထားျပီး ႏိုင္ငံ႔ေကာင္းက်ိဳးလုပ္သြားရင္ ေကာင္းတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္သေဘာက်တာတစ္ခုကေတာ႔ စစ္သားဟာ ေဝ႔လည္ေၾကာင္ပတ္မေျပာဘူး။ အဲဒါကို တန္ဖုိးထားၾကပါ။ စိတ္ထားနဲ႕အေျပာ တစ္ထပ္တည္းၾကေအာင္ လုပ္တတ္တဲ႔သူေတြမ်ားလာရင္ တုိင္းျပည္ေကာင္းစားဖုိ႕ပါပဲ။ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းရဲ႕ျပႆနာဟာ ၂၅% စလံုး ဦးေႏွာက္မရိွတဲ႔သူေတြျဖစ္ေနမွာေၾကာက္ရတာပါ။ တစ္ကယ္လို႕ စစ္ဘက္က ၂၅ % ဟာ ကိုယ္ပိုင္ အေတြးအေခၚလည္းရိွ၊ အမိန္႕နာခံတာေလာက္ကိုပဲ တစ္သက္လံုးရိုက်ိဳးတတ္ေျမာက္ခဲ႔တဲ႔ ပညာလို႕သေဘာမထားဘဲ၊ ကာလေဒသအေလွ်ာက္ ကိုယ္႔အသိဉာဏ္ေလးနဲ႕ မွန္တာကိုေထာက္ခံရဲ၊ သတၱိရိွတဲ႔သူေတြျဖစ္ျပီး၊ လႊတ္ေတာ္မွာ ကိုယ္ယံုၾကည္တာ ကိုယ္ေထာက္ခံလုိ႕ ရာထူးမက်တဲ႔အျဖစ္မ်ိဳးရိွမယ္ဆိုရင္ သင္႔ေလ်ာ္တယ္ထင္မိတာပါပဲ။ တစ္ေသြး၊တစ္သံ၊တစ္မိန္႕ဆိုတာက စစ္တုိက္တဲ႔ေနရာမွာေတာ႔ အသံုးဝင္တယ္။ ညီလာခံလို စုစည္းျပီး အေျဖရွာတဲ႔ေနရာမွာၾကေတာ႔ ကိုယ္ပိုင္ အသိတရား၊ အသိဉာဏ္၊ဆင္ျခင္တံုတရားက ပိုအေရးၾကီးတယ္လုိ႕ယူဆမိတယ္။
သမၼတတစ္ေယာက္ရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင္႔နဲ႕ပတ္သက္ျပီး သံသယသိပ္ရိွစရာေတာ႔ မရိွလွဘူး။ အိုဘားမား နဲ႕ ကလင္တန္မၾကီး တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အျပိဳင္ၾကဲခဲ႔စဥ္တုန္းကေတာ႔ တစ္ေယာက္ရံွဳးေအာင္၊တစ္ေယာက္က အစြမ္းကုန္တုိက္ခဲ႔ၾကတာပဲ။ ပါတီအတူတူေတာင္မွ ဖုိက္ဖုိ႕လုိတုန္း ဖုိက္ရတာပဲ။ အိုဘာမား သမၼတျဖစ္လာေတာ႔ ဟီလာရီ႕ကို အင္တာဗ်ဴးသမားေတြကဘယ္လုိသေဘာရိွလဲဆိုတာကို ေခ်ာက္တြန္းဖုိ႕ေမးတယ္။ ။ (ၾကားျဖတ္ေျပာရရင္ မီဒီယာသမားေတြထဲမွာ အဲဒီလို အစြန္းမလြတ္တာေမးခ်င္တဲ႔သူေတြ သိပ္ေပါတယ္ထင္တယ္။) အခုေတာ႔ သူ႕မွာ ႏုိင္ငံ႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လက္တြဲလုပ္သြားဖုိ႕ပဲ စိတ္ကူးရိွတယ္လုိ႕ ဟီလာရီေျဖသြားပါတယ္။ အဲဒါဟာ သိပ္ကုိ ဒီမိုကေရစီဆန္တဲ႔ အေျဖတစ္ခုလို႕ျမင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ခ်စ္လုိ႕၊မုန္းလို႕ မဟုတ္ဘူး။ ဆုိက္ကားသမား ဆုိက္ကားနင္းသလို၊ ဆရာဝန္ေဆးကုသလို၊ ျမိဳ႕ျပအင္ဂ်င္နီယာ အိမ္ေဆာက္သလို၊ ကိုယ္႔အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ေနတာပဲ။ ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္ေအာင္ျမင္ေအာင္ မဲဆြယ္သင္႔တဲ႔ေနရာဆြယ္ရတာပဲ။ ခရိုနီေလာင္းေတြနဲ႕ ေပါင္းတန္ေပါင္းရတာပဲ။ ခရိုနီလုိ႕ေျပာတာေတာ႔ နည္းနည္းလြန္တယ္။ အစိုးကို ပက္ပက္စက္စက္ေထာက္ခံတဲ႔ စီးပြားေရးသမားၾကီးေတြလို႔ေျပာင္းသံုးခ်င္တယ္။ အဲဒီလူေတြက လက္ရိွ လုပ္ေနတဲ႔ လုပ္ငန္းေတြ ပံုမွန္ဆက္လက္လည္ပတ္ေနဖုိ႕ အစိုးရရဲ႕ ေပၚလစီေတြေပၚမူတည္ေနတာသိလုိ႕ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈတစ္ခုအေနနဲ႕လုပ္ေနၾကတာပဲ။ ဒါကို အမွားလို႕မျမင္ဘူး။ စီးပြားေရးသမားဟာ သူ႕အတြက္ အက်ိဳးရိွမယ္႔ ျမဳပ္ႏွံမႈအေနနဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ေထာက္ပံ႔တာ ဘာမွမမွားဘူး။ ႏိုင္ငံတကာမွာရိွတယ္။
အခုဆက္စပ္လုိ႕ ဦးပိုင္ ကိစၥကိုလည္း နည္းနည္း စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ ဦးပိုင္ရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြက အက်ိဳးအျမတ္တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ စစ္တပ္ဘက္ကိုျပန္ေရာက္တယ္။ ဒါဟာ ဟိုးအရင္ကတည္းက အကြက္က်က်စီစဥ္ထားတဲ႔ကိစၥတစ္ခုပဲ။ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြရဲ႕ အလုပ္လက္မဲ႔ျပႆနာ၊ ပင္စင္ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖုိ႕ ဦးပိုင္ကို တည္ေထာင္ထားတာပဲ။ ရည္ရြယ္ခ်က္အေနနဲ႕ မွားတယ္လုိ႕မေျပာႏိုင္ဘူး။ ဦးေနဝင္းလက္ထက္ကတည္းကလည္း တျခားနာမည္နဲ႕ စျပီးလုပ္လာခဲ႔ဖူးတာပဲ။ လုပ္တာက မမွားဘူး။ အာဏာကို အလြဲသံုးစားမလုပ္ဖုိ႕ကိုသာ သတိထားသင္႔တယ္။ အရင္ေခတ္က စစ္တပ္အာဏာကို အလြဲသံုးစားလုပ္ထားတဲ႔သူေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ႔တယ္။ အဲဒါရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ျပင္ဆင္သြားဖုိ႕ၾကိဳးစားသင္႔တယ္။ စစ္တပ္အာဏာနဲ႕ စီးပြားလုပ္တဲ႔အေၾကာင္းကို Bottom Billion မွာ တစ္ခန္းပါလို႕ အရင္ကလည္း နည္းနည္းေရးဖူးတယ္။ အဲဒါဟာ ဆင္းရဲတဲ႔ႏုိင္ငံအမ်ားစုမွာ ျဖစ္ေလ႔ျဖစ္ထရိွတဲ႔ လကၡဏာတစ္ရပ္ပဲ။ ကိုယ္မၾကိဳက္တာနဲ႕ မွားတယ္လုိ႕ ေျပာမေနသင္႔ဘူးလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ မွားေနတာေတြ ျပင္ခြင္႔ေပးဖုိ႕၊ မျပင္ဘူးဆုိရင္ ဒီမုိကေရစီဆန္ဆန္ ကန္႕ကြက္ၾကဖုိ႕ပဲလုိတယ္။ သမၼတကုိ စစ္တပ္ရဲ႕ ထမင္းအိုးခြဲပစ္လုိက္ပါလို႕ ေတာင္းဆိုလို႕မရႏိုင္ဘူး။ ရာထူးေတြကြာေပမယ္႔ စစ္သားဟာ စစ္သားစိတ္ေတာ႔ရိွရမွာပဲ။ ဓားမေနာက္ပိတ္ေခြး ရဲေဘာ္နဲ႕ ေရႊေတာင္ၾကားမွာ ျခံသံုးျခံရိွတဲ႔ ဗိုလ္မႈးၾကီးတို႕ဟာ စီးပြားေရးအေျခအနမတူၾကဘူး။ ေအာက္ဆံုးက နယ္ရုပ္ေလးေတြ ငတ္ေအာင္ ဘယ္ရာထူးရိွတဲ႔ စစ္သားမွ မလုပ္သင္႔ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ အာဏာကို ဆက္ျပီး အလြဲသံုးစားလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ဦးပိုင္ရဲ႕ျပႆနာကို ပိုျပီး ထိထိေရာက္ေရာက္ျဖစ္ေအာင္ ေျဖရွင္းရမယ္လို႕ထင္တယ္။
ဘြဲ႕ရေတြရဲ႕ ခုနစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းအလုပ္မရိွဘူးဆိုတာကို ဟိုတေလာက ၾကားလုိက္ရတယ္။ ၾကားလုိက္တာနဲ႕ sampling result ဆိုတာသိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ဘြဲ႕ရစဥ္က အတန္းထဲမွာ လူ ၄၈ ေယာက္ရိွရင္ ၂၄ ေယာက္က စင္ကာပူေရာက္လာတယ္။ အဲဒါကိုၾကည္႕ျပီး ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဘြဲ႔ရ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက စင္ကာပူမွာ အလုပ္လုပ္ၾကတယ္လို႕ ေျပာမယ္ဆို ေျပာလုိ႕ရတယ္။ sampling ရဲ႕ျပႆနာဟာ ေလ႔လာတဲ႔ အုပ္စုငယ္ေလးတစ္စုက ေလ႔လာေနတဲ႔ အုပ္စုၾကီးတစ္ခုလံုးကို ကိုယ္စားျပဳ၊မျပဳဆိုတာပါပဲ။ နမူနာတစ္ခုေျပာရရင္ ပဲေရြးတယ္ဆိုပါေတာ႔။ ပဲေတြထဲမွာ ေကာင္းမြန္နဲ႕ပဲေတြနဲ႕ အစင္းၾကားနဲ႕ ပဲၾကားေတြ ေရာေႏွာပါေနတယ္။ ပဲၾကားဘယ္ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းပါသလဲဆိုတာသိဖုိ႕ ပဲလက္တစ္ဆုပ္ယူလုိက္ျပီး ေရတြက္ၾကည္႕လုိက္ရင္ ရာခုိင္ႏႈန္းတစ္ခုရတာပဲ။ ပဲၾကားနဲ႕ ပဲ ရာခိုင္ႏႈန္းကို အဲသလို တြက္ရင္ မွန္ခ်င္မွမွန္မယ္။ ဘာလုိ႕လည္းဆိုေတာ႔ စုစုေပါင္းအေရအတြက္က တန္ငါးရာေလာက္ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္။ အဲဒီမွာမွ ပဲနဲ႕ပဲၾကားက အခ်ိဳးမွ်မွ်ေရာေနမလားဆိုတာ မသိႏုိင္ဘူး။ အခ်ိဳးမွ်ရင္ေတာ႔ လက္တစ္ဆုပ္စာပမာဏရဲ႕ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ တကယ္႔အေျဖမွန္နဲ႕နီးစပ္တယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ္ေတာ္ေဝးကုန္တယ္။ အနာဂါမ္ဆရာသက္ၾကီးဆိုတာ ေပ်ာ္ဘြယ္ၾကီးမွာေနတယ္။ ေပ်ာ္ဘြယ္ၾကီးမွာ ေနတဲ႔လူတစ္ေယာက္မွမေတြ႕ဘူးဘဲ၊ ဆရာသက္ၾကီးကိုပဲေတြ႕ဖူးတဲ႔သူက ေပ်ာ္ဘြယ္ၾကီးမွာ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အနာဂါမ္ေတြလုိ႕ေျပာတာလည္း sampling result ကိုေျပာတာဆိုရင္ မွန္တယ္။ အဲဒါမ်ိဳးကို ဘယ္လိုေခၚသလဲဆိုေတာ႔ မတိက်လြန္းလို႕ တုိင္းတာတာနဲ႕ မတုိင္းတာတာနဲ႕ မထူးတဲ႔ရလဒ္ေတြလို႕ေခၚတယ္။ စာရင္းအင္းမွာေတာ႔ အဲဒါကို မသိရင္ အညာခံၾကရတယ္။ sampling result ကို တစ္သက္လံုးမွတ္မိေနဖုိ႕ ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖူးတဲ႔ ယုန္သားေဟာ႔ေဒါ႔ခ္ဆိုင္ေလးကို မွ်လိုက္ပါတယ္။
ယုန္သားေဟာ႔ေဒါ႔ခ္ဆိုင္
ယုန္သားေဟာ႔ေဒါ႔ခ္စစ္စစ္ေတြကို ဘာလို႕ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႕ေရာင္းႏိုင္တာလဲဆိုေတာ႔ ဆုိင္ရွင္ကေျဖတယ္။ ယုန္သားသက္သက္နဲ႕ေတာ႔ ဒီေလာက္ဘယ္ေစ်းေပါမလဲ။ ယုန္နဲ႕ျမင္းသားေရာတာပါတဲ႔။ ၅၀ ရာခုိင္နႈန္းစီအတိအက်ေရာတယ္တဲ႔။ငါးဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းေရာလည္း ဒီေစ်းနဲ႕ဘယ္လိုရမလဲ။ ဘယ္လို ၅၀ ရာခိုင္နႈန္းလည္းဆိုေတာ႔ ဆိုင္ရွင္ကျပန္ေျဖတယ္။ ယုန္တစ္ေကာင္ဆိုရင္ ျမင္းတစ္ေကာင္တဲ႔။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ဆတူေရာတာဆိုပဲ။
ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ခုနစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းတြက္တဲ႔အထဲမွာ ျမင္းသားေတြပါေနတယ္။ အဲဒါေတြကို ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ မၾကာမၾကာ ကိုးကားသံုးတတ္တယ္။ ႏုိင္ငံတကာမွာသံုးပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမားဉာဥ္လုိ႕ဆိုလိုတယ္။ ေကာင္းတယ္၊မေကာင္းဘူး မေျပာလိုဘူး။ သူ႕အလုပ္သူလုပ္ေနတာ သင္႔ေလွ်ာ္ပါတယ္။
ဒီပို႕စ္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ သံုးခုကို တရားကိုယ္ျပန္ေကာက္ရရင္ေတာ႔၊
နံပါတ္တစ္၊ အနာဂတ္ကို ဖန္တီးၾကဖုိ႕။
နံပါတ္ႏွစ္၊ သမၼတ ဘယ္သူျဖစ္မလဲဆိုတာထက္ ၊ ႏုိင္ငံေကာင္းေအာင္ လုပ္မယ္႔သူကို အားတက္သေရာေထာက္ခံၾကဖုိ႕။
နံပါတ္သံုး၊ သတင္းတစ္ခုကို ေျခေျချမစ္ျမစ္နားလည္ၾကဖုိ႕ပါပဲ။
ဘယ္သူ႕ဘယ္သူကိုယ္မွ ဆရာမလုပ္သလုိ၊ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူကိုမွလည္း တပည္႕မခံလုိပါဘူး။ ကိုယ္႔ဘဝမွာ ကိုယ္႔လမ္းကိုယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေလွ်ာက္ပါတယ္။ အားလံုးလည္း ႏုိင္ငံေရးသားေကာင္မျဖစ္ေစဘဲ၊ ထက္ျမက္ျပီး ျပည္႕ဝတဲ႔ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံသားေကာင္းမ်ားျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ႏုိင္ၾကပါေစ။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ႔လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ျပီး တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားႏုိင္ပါေစ။ သတင္းေတြေၾကာင္႔ တုန္လႈပ္တဲ႔သူမျဖစ္ၾကပါနဲ႕။ ဆိုလုိရင္းကို ထိထိမိမိသိျပီး၊ ခုိင္ခိုင္မာမာ သတင္းျဖစ္မွ မွ်ေဝၾကပါ။ ကိုယ္တုိင္လည္း အသိဉာဏ္တရား၊ ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႕ျပည္႕ဝမွ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံလည္း အသိတရားျပည္႕ဝတဲ႔ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံျဖစ္လာမယ္လုိ႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ေတာ္ေသးျပီ။
Regards,
စာရင္းအင္းေလ႔လာေနသူ လူလတ္ေလးတစ္ဦး။
Z
Peace B with U.
