ဆုိင္ဆုိင္မဆုိင္ဆုိင္ လက္ပံပင္ ဓားနဲ႕ခ်ိဳင္
အဲဒီစကားကိုၾကိဳက္တယ္။
ဆိုင္မွေျပာရမယ္လို႕မသတ္မွတ္ဘူး။ လူမ်ားကို မထိခိုက္ရင္ျပီးတာပဲ။ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကိုယ္ေျပာမယ္စိတ္ကူးတယ္။ ဆရာလုပ္တာ၊ ေဝဖန္တာ၊ သံုးသပ္တာမ်ိဳး လုပ္ႏုိင္တဲ႔ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးလည္းပါမလာဘူး။ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးလုိ႕ ညကေလးနဲ႕ေရးသင္႔တာကို သိေပမယ္႔ ဉကို ဘယ္လိုေရးရလဲမသိေသးဘူး။ အခုေတာင္ ေကာ္ပီကူးလာတာ။
အဲဒီလိုဆိုေတာ႔ က်ေနာ္႔မွာ လြတ္လပ္တယ္။ ေငြေရးေၾကးေရးေခြ်တာဖုိ႕ေရးတယ္။ အခုေခြ်တာခ်င္တဲ႔အရြယ္ေရာက္လာလို႕ ေရးတာျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ေရးတာထဲက စစ္ထုတ္ျပီး ေကာင္းတာယူၾကဖုိ႕ေမွ်ာ္လင္႔တယ္။ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ကိုေတာ႔ မသံုးရဲေတာ႔တာလည္းပါတယ္။ အလွဴလွဴတာကို သာဓုေခၚႏုိင္ဖုိ႕ တစ္ခါတစ္ေလေရးတင္တယ္။ ပိုက္ဆံေပါလုိ႕ လွဴတယ္ထင္ျပီး ပိုက္ဆံေခ်းခံရတယ္။ ကံဆိုးခ်က္။
မယ္လိုဒီနဲ႕ေနာင္ေနာင္ အကယ္ဒမီရသြားတယ္ေျပာတယ္။ ကိုယ္သာမသိလုိက္တာ၊ ထူးခြ်န္ေနျပီ။ အလွည္႕က်မဟုတ္ေတာ႔ဘူးထင္တယ္။ အကယ္ဒမီစနစ္က ေခးေအာ႔စ္ျဖစ္သြားပံုရတယ္။ (ဤကား ၾကားျဖတ္သတင္းတည္း)
ဤယေန႕ အမ္ပီအိတ္ခ်္မွ စာအုပ္သံုးအုပ္ဝယ္ခဲ႔ေလသည္။ အင္မတန္ ဗိုလ္စာတတ္ေသာ စင္ကာပူရိယန္မ်ားကမူ အိတ္ခ်္ကို ဟိတ္ခ်္ဟုသာထြက္ေလသည္။ အံ႔ၾသဖြယ္ေကာင္းပါဘိေတာင္း။ both ကို ဘုိ႕ႆ္ဟုမထြက္ရွာ ဗုိ႕ဖ္ဟု f သံထြက္ေသာလူမ်ားျဖစ္ေလရွာ ဟိတ္ခ်္ သည္လည္းေကာင္း ဘို႕ဖ္သည္လည္းေကာင္း သင္႔ေတာ္ေလစြ။ airport ကိုပင္ ေလအိုးဟုထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေစရန္ air pot ဟုထြက္ေလသည္။ ထုိအရာမ်ားကို နားမလည္ေသာ္ သင္႔အား အင္းဂလိခ်္စကားနားမလည္ဟုထင္ေခ်ေတာ႔တယ္။ ဝါလားေဝ။ head ကို ေဟ႔ထ္ဟု အသံထြက္သည္ကိုလည္း မဆန္းေတာ႔။ red သည္ ရိ မဟုတ္ပါေလာ။ အနီေရာင္ ဦးေခါင္းဆုိလွ်င္ ရိေဟ႔ ျဖစ္ေခ်ေတာ႔မည္။ leg သည္ လိတ္ခ္ျဖစ္သည္ဟုဆို၏။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ စင္ကာပူ အဂၤလိပ္စကားကို ေကာင္းစြာတတ္သူျဖစ္ေခ်ေတာ႔သည္။ can လား။ can can။ you understand lah? အေရးထဲ so-called ကို commonly called ဆိုတဲ႔ လူသံုးနည္း အဓိပၸာယ္နဲ႕ အတည္ေပါက္ၾကီးေျပာေနတတ္တာလည္းေတြ႕ရသည္။ သာမန္အားျဖင္႔ အရည္အခ်င္းတကယ္မရိွဘဲ ရိွသေယာင္ျဖစ္ေနတယ္လုိ႕ထင္တာမ်ိဳးေတြမွာပဲ ပိုအသံုးမ်ားပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း စင္ကာပူမွာေတာ႔ ဆိုးေခါဒ္သည္ ထုိအဓိပၸာယ္ဟုမယူေလႏွင္႔။ အေကာင္းႏွင္႔ေျပာေနျခင္းသာျဖစ္ေခ်သည္တမံု႕။
Michael Lewis ရဲ႕ Big Short ဝယ္လာတယ္။ ဖတ္ၾကည္႕ဦးမယ္။ သူ႕ရဲ႕ေဟာေျပာပြဲေလးေတြ ယူထုဘ္မွာၾကည္႕ဖူးသလိုလိုျဖစ္ေနတယ္။ အသက္ၾကီးလာေတာ႔ သိပ္မမွတ္မိခ်င္ေတာ႔ဘူး။ နည္းနည္းေတာ႔ေလ႔လာရမယ္႔လူလို႕ထင္တယ္။ သူ႕စာအုပ္ ဆယ္အုပ္ေလာက္မွာ သံုးအုပ္ေလာက္ေတာ႔ ဖတ္ဖုိ႕ေရြးျပီးျပီ။
ေနာက္တစ္အုပ္ကေတာ႔ ဟရုကိ မူရာခမိရဲ႕ ေနရဲ႕အေနာက္ ေဘာ္ဒါေတြရဲ႕ေတာင္ဘက္ (South of the border, West of the Sun ဆိုတဲ႔စာအုပ္ဝယ္လာတယ္။ ဖတ္မလို႕မဟုတ္ဘူး။ ေပၚပင္ဝယ္တယ္ေခၚတာေပါ႔။ မ်န္မာျပည္က ပ်င္ညာယိွေတြဘာသာျပန္တဲ႔အခါမွ ဖတ္ႏုိင္မယ္ထင္မိတယ္။
ေနာက္တစ္အုပ္ကေတာ႔ Dubliners ကို ငါးက်ပ္ပဲေပးရလို႕ ဝယ္လာတာ။ ဒါလည္းဖတ္ဖုိ႕မဟုတ္ဘူး။ ဂြ်ိဳက္စ္ၾကိဳက္တဲ႔သူေတြဘာေတြေတြ႕ရင္ လက္ေဆာင္ေပးမလို႕ပဲ။ အဲဒီသံုးအုပ္ကို ေလးဆယ္႔ ခုနစ္ ေဒၚလာေပးရတယ္။ ၁၀ တန္ ေဘာက္ခ်ာတစ္ရြက္ အလကားရထားတာသံုးလုိက္ေတာ႔ သံုးဆယ္႔ခုနစ္ေဒၚလာပဲက်တယ္။ ျမန္မာေငြနဲ႕ဆုိရင္ေတာ႔ မ်ားေသးတာပဲ။ ဒီလအတြက္ေတာ႔ ဘတ္ဂ်တ္ပိတ္သြားျပီထင္တယ္။
ေဘာင္းဘီတိုႏွစ္ထည္ဝယ္ျဖစ္တယ္။ ေဘာင္းဘီတုိ ဝယ္တာကအစေရးေနတာလည္း မဟုတ္ေသးဘူးလုိ႕ထင္တယ္။ သို႕ေသာ္လည္း Hush puppies ၾကိဳက္တဲ႔သူေတြအခ်င္းခ်င္းေတာ႔ သတင္းေပးလို႕ရတာေကာင္းတာေပါ႕လို႕ထင္တယ္။ တစ္ထည္ကို တစ္ႏွစ္ေလာက္ဝတ္ရတယ္။ ၃၅ ေလာက္ပဲေပးရတယ္။ ဒါကို ၾကြားတယ္လို႕လည္းမေခၚဘူး။ လူတကာဝယ္ႏိုင္တဲ႔ ေဘာင္းဘီတိုေတြထဲမွာ ဝတ္ရတာ အဆင္ေျပတယ္လို႕ က်ေနာ္ထင္မိတယ္။ ငါးထည္ေလာက္ဝယ္ထားရင္ တစ္ႏွစ္စာ ေဘာင္းဘီတို လံုေလာက္ျပီလို႕ထင္တယ္။ ေပါ႔ပါးတယ္။ ေအးခ်မ္းတယ္။ လံုျခံဳတယ္။ သပ္ရပ္တယ္။ စတုိင္လည္း အသင္႔အတင္႔ေလာက္ က်တယ္။ ေစ်းႏႈန္းအားျဖင္႔လည္း သင္႔တယ္။ ရွဴးဖိနပ္ေတြ၊ ေျခအိတ္ေတြေတာ႔ Hush puppies မၾကိဳက္ဘူး။ ေျခညွပ္ဖိနပ္ေတာ႔ Hush puppies ၾကိဳက္တယ္။ ေျခညွပ္ဖိနပ္ကလည္း ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ႔ အသာေလးခံတယ္။
ေျခအိတ္ကိုေတာ႔ Fox က ေျခအိတ္ အဆင္ေျပတယ္။ ေျခေထာက္ေအးတယ္။ တစ္ေန႕လံုးဝတ္ထားဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ အသင္႔အတင္႔ အၾကမ္းခံတယ္။ သက္ေတာင္႔သက္သာရိွတယ္။ မီးခိုးေရာင္ေျခအိတ္ပဲအဆင္ေျပတယ္။ အျဖဴကေတာ႔ ညစ္လြယ္လြန္းတယ္။ ေယာက်ာ္းျဖစ္ျပီး ေျခအိတ္ကို တစ္ေန႕တစ္ခါမလဲတဲ႔ လူ႕ညစ္ပတ္ ေပတလူ၊ မသိသားဆိုးရြားေတြကိုေတာ႔ နည္းနည္းရြံသလိုျဖစ္တယ္။ အဲဒီေလာက္ အပ်င္းထူတာေတာ႔ အံ႔ၾသစရာျဖစ္တယ္။ ေျခအိတ္ဖိုးေခြ်တာတဲ႔ေယာက်ာ္းမ်ိဳးေတာ႔ မယူၾကေစခ်င္ဘူး။ အဲဒီေလာက္ညစ္ပတ္ေနရင္ က်န္တာေတြပိုဆုိးမယ္လုိ႕မွတ္ၾကပါ။ ဤကား ကြန္ခ်က္ျပျခင္းတည္း။
ဖိနပ္ကေတာ႔ Bata ကေနစစီးပါတယ္။ ၄၀ တန္စီးတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ၆၇ တန္စီးတယ္။ ၉၈ တန္စီးတယ္။ ဘယ္ဟာမွစိတ္တုိင္းမက်ခဲ႔ဘူး။ ေျခေထာက္က နည္းနည္းေစာင္းေနတယ္။ ဖေနာင္႔ေနရာမွာပဲ တစ္ျခမ္းေစာင္းျပီး သံုးေလးလဆို တစ္ရံလဲရတယ္။ အမ်ိဳးအစားနည္းနည္းပိုေကာင္းျပီး ေစ်းသိပ္မကြာတာေတြေျပာင္းစီးၾကည္႕တယ္။ သံုးေလးမ်ိဳးေျပာင္းစီးၾကည္႕တယ္။ သိပ္မထူးျခားဘူး။ ေလးလဝန္းက်င္ပဲခံတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ Aldo စီးတယ္။ ေျခေထာက္နည္းနည္းနာတယ္။ ၁၂၀ ဝန္းက်င္ေလာက္ေပးရတယ္။ ၁ ႏွစ္ေလာက္ခံတယ္။ အဲဒီမွာ မဆိုးဘူးလုိ႕ထင္တယ္။ ေစ်းနဲ႕ကြာလတီမွ်တယ္။ တစ္ႏွစ္စီးရတယ္ဆိုရင္ ေျခာက္လကိုမွ ၆၀ ေလာက္ပဲက်တယ္။ ေျခေထာက္နည္းနည္းနာသလိုကိစၥေအးသြားေတာ႔ နည္းနည္းေထာင္႔ေတာင္႔ေတာင္႔ျဖစ္ေနတာ က်န္တယ္။ အဲဒါနဲ႕ Aldo ကေန Pedro ေျပာင္းတယ္။ ေစ်းထပ္ေပါသြားတယ္။ Member ျဖစ္ေတာ႔ ပိုသက္သာသြားတယ္။ ၉၀၊ ၁၀၀ ဝန္းက်င္ကို ၈ လဝန္းက်င္ေလာက္ခံတယ္။ ထိပ္ခြ်န္တာေတြပိုၾကိဳက္လာတယ္။ ႏွစ္ရံေလာက္တစ္ခါတည္းဝယ္ထားျပီး တစ္လွည္႕စီစီးရင္လည္းေကာင္းတာပဲ။ အေဟာင္းတစ္ရံေလာက္ကို မပစ္ဘဲ မိုးရြာတဲ႔ေန႕ေတြမွာ အၾကမ္းစီးပစ္တယ္။ လယ္သာေတြက မိုးေရထိရင္ မခံဘူး။ မိုးတြင္းမွာေတာ႔ အသစ္ထုတ္မစီးတာေကာင္းတယ္။ ေရနည္းနည္းစိုသြားရင္ သတိထားျပီး အေျခာက္ခံဖုိ႕လုိတယ္။ ေျခာက္သြားရင္ လယ္သာေပါလစ္ခ်္နည္းနည္းတုိက္လုိက္ရင္ အုိေကသြားတာပဲ။ ဘယ္ဖိနပ္ေကာင္းတယ္။ မေကာင္းဘူး မေျပာလိုပါဘူး။ အဆင္ေျပတဲ႔ဖိနပ္ကို စီးၾကပါ။ ေျခေထာက္မနာဘဲ စတုိင္က်ရင္ေကာင္းတာပါပဲ။ စတုိင္က်တယ္ဆိုတာမွာ ကိုယ္႔အလုပ္နဲ႕ သင္႔ေတာ္တဲ႔စတုိင္ကိုပဲေျပာတာပါ။ ေက်ာ႔ေမာ႔ လွပေနဖုိ႕ထက္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ အဆင္႔အတန္းရိွရိွေလးျဖစ္ေနရင္ေကာင္းတာပါပဲ။ ဒါကိုေရးရတာ ဖိနပ္ေတြမွာလည္း သင္႔ေတာ္တဲ႔ေစ်းနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕အဆင္ေျပတာရွာစီးဖုိ႕ပါပဲ။ သိပ္ေခြ်တာျပီး စီးဖုိ႕လုိတဲ႔လူလည္းရိွခ်င္ရိွမယ္။ ကိုယ္႔အၾကိဳက္နဲ႕ကိုယ္စီးတာမွာ ဘာမွ အမွားမရွိပါဘူး။ အဆင္ေျပတဲ႔ ဖိနပ္ေလးစီးရတာဟာ ဇိမ္က်တယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။ လူလတ္တန္းစားေတြအတြက္ေရးတာျဖစ္လို႕ သိပ္ၾကီးက်ယ္တဲ႔သူေတြအတြက္ေတာ႔ အေပါစားျဖစ္မယ္။ လစာသိပ္နည္းတဲ႔သူေတြအတြက္ေတာ႔ ေစ်းၾကီးတယ္ထင္ေကာင္းထင္မယ္။ ဒါကေတာ႔ အျမင္ေပၚမူတည္မယ္႔အရာေတြလို႕ၾကိဳျပီးစကားပလႅင္ခံလုိက္ပါတယ္။
အျပင္စီးဖုိ႕ဖိနပ္ဆိုရင္ေတာ႔ crocs ကိုၾကိဳက္ပါတယ္။ တစ္ရံကို တစ္ႏွစ္လည္းမပ်က္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးပ်င္းေလာက္ေအာင္စီးျပီး လႊင္႔ပစ္မွသာ ဇာတ္သိမ္းပါတယ္။ သိပ္မလွပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ က်န္းမာေရးနဲ႕ အင္မတန္ညီညြတ္ပါတယ္။ ေျခေထာက္မနာဘူး။ လမ္းမ်ားမ်ားေလွ်ာက္ဖုိ႕သင္႔ေတာ္တယ္။ ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းတယ္။ အမ်ားစုကေတာ႔ မၾကိဳက္ၾကဘူး။ ပံုတံုးတယ္လို႕ေျပာၾကတယ္။ က်ေနာ္ေတာ႔ၾကိဳက္ပါတယ္။ မီးခိုးေရာင္ေလးကိုေတာ႔ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္စီးျပီးပစ္လိုက္ပါတယ္။ နက္ျပာတစ္ရံကိုစီးေနတာလည္း တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေနျပီ။ အခုအထိေတာ႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေစ်းလည္း သိပ္ၾကီးတယ္လုိ႕ေတာ႔ေျပာလို႕မရပါဘူး။ ၈၀ နဲ႕ ၁၂၀ ၾကားေလာက္ပါပဲ။ ေျခေထာက္က်န္းမာေရးအတြက္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုေကာင္းပါတယ္။ စင္ကာပူမွာေတာ႔ ကေလးမိဘေတြ သူတုိ႕ကေလးေတြအတြက္ ဝယ္ေပးၾကတာ ေတြ႕ပါတယ္။ အမွန္ေတာ႔ ရံုးမွာ shoes စီးရလုိ႕သာ shoes ဖိနပ္ကို မလႊဲသာမေရွာင္သာစီးရေပမယ္႔ မၾကိဳက္ပါဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင္႔ ဖိနပ္ခြ်တ္ထားျဖစ္တယ္။ အပူပိုင္းႏိုင္ငံျဖစ္တဲ႔အတြက္ shoes ဖိနပ္စီးတာဟာ အပူအေအးမမွ်တေစဘူးလုိ႕ထင္ပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ရံုးမွာလည္း ဖိနပ္ပါးေလးတစ္ရံထားတာေကာင္းတာပါပဲ။ crocs ကေတာ႔ စီးေနရတာကိုက ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးနဲ႕ သက္သက္သာသာေလး။ အၾကိဳက္တူသူေတြလည္းရိွေနမယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ မၾကိဳက္ေတာ႔လည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ကိုယ္ၾကိဳက္တာကိုယ္စီးျပီး၊ ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကိုယ္ေကာင္းတယ္ထင္ၾကတာမ်ိဳးျဖစ္မယ္ထင္တယ္။
လူလတ္တန္းစားေတြကေတာ႔ ဖိနပ္ကို ရံုးစီးဖုိ႕တစ္ရံ (သို႕မဟုတ္) ႏွစ္ရံ၊ weekends ေတြမွာစီးဖုိ႕ တစ္ရံ၊ ႏွစ္ရံေလာက္ဝယ္ၾကတယ္ထင္တယ္။ အမ်ိဳးသားေတြအတြက္ေတာ႔ အိမ္မွာ ဖိနပ္ငါးရံထက္ပိုရိွတာရွားတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြကေတာ႔ သက္ေစ႔ဝယ္ၾကတယ္ထင္တယ္။ က်ေနာ္လည္းသိပ္မသိဘူး။ ေျပာလည္းမေျပာရဲဘူး။ ေၾကာက္တယ္မဟုတ္ေသာ္ျငားလည္း ေလးစားတဲ႔သေဘာရိွတယ္။ (ကိုတင္မင္းထက္တို႕၊ ကိုလင္းဒီပတို႕၊ ကို အုိင္စီတူးအန္ တို႕ကေတာ႔ အဲဒီအပိုင္းမွာ ကိုယ္႔ထက္သာတယ္။) ။
ဖိနပ္က အေရးပါသလားဆိုရင္ ပါတယ္လုိ႕ေျပာရမယ္ထင္တယ္။ ကိုယ္႔ရဲ႕တစ္ေန႕တာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဖိနပ္စီးထားရတာဆိုေတာ႔ ဖိနပ္အဆင္မေျပရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ဒုကၡေရာက္မယ္ထင္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အလုပ္အကိုင္ေတြမွာ ထိခိုက္ႏိုင္လုိ႕ safety boots ေတြစီးခိုင္းတာရိွတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးလိုအပ္တဲ႔ေနရာေတြမွာဆိုရင္ေတာ႔ အဲဒီဖိနပ္ေတြကို ေသခ်ာ စီးၾကေစခ်င္တယ္။ မေပါ႔ဆပါနဲ႕။ ဂရုစိုက္ၾကပါ။ တစ္ခုခုျဖစ္သြားဖုိ႕ဆိုတာ သိပ္လြယ္တယ္။ စည္းကမ္းကို အျပည္႕အဝလုိက္နာျပီး ကိုယ္႔ အသက္အႏၱရာယ္ ကိုယ္ဂရုျပဳဖုိ႕လုိတယ္။
မိန္းမစီးဖိနပ္ေတြအေၾကာင္းလည္း အဆင္ေျပတဲ႔အခါေရးဦးမယ္စိတ္ကူးတယ္။ ေယာက်ာ္းေလးေတြအတြက္ကေတာ႔ ေရြးစရာနည္းတယ္။ ရွင္းတယ္။ မိန္းကေလးေတြအတြက္ကေတာ႔ ဒီေလာက္မရွင္းဘူး။ တစ္ခုပဲ ခဏခဏ သတိေပးျဖစ္တယ္။ မုိးရြာတဲ႔အခါ ေျခေခ်ာ္ႏုိင္တဲ႔ ဖိနပ္ေတြမစီးဖုိ႕။ ခဏခဏ ေခ်ာ္လဲတာေတြ႕တယ္။ ေျခေခါက္သြားတာေတြျမင္ေနရတယ္။ ဗုိင္းခနဲက်ျပီး အီစလံေဝတယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ေတြ႕တယ္။ အခန္႕မသင္႔ရင္ ေတာ္ေတာ္ဆိုးဆိုးရြားရြားျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သိပ္ျမင္႔လြန္းတဲ႔ေဒါက္ေတြကို ပြဲေန႕ပြဲထုိင္မွာစီးတာကို အားေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အလုပ္သြားရင္း သုတ္သုတ္သုတ္သုတ္ လႈပ္ရွားရတဲ႔အခါမ်ိဳးေတြမွာေတာ႔ သတိထားေစခ်င္တယ္။ တစ္ေနကုန္ ပိြဳင္႔ေလးတစ္ေနရာမွာ ဖိအားမ်ားေနတာက ေျခေထာက္အတြက္ေရာ၊ ဇက္ေၾကာအတြက္ေရာ၊ ေျခသလံုးအတြက္ပါ သိပ္မေကာင္းဘူးလုိ႕ထင္မိတယ္။ အဆင္ေျပေျပစီးေနတဲ႔သူေတြလည္းရိွပါတယ္။ သတိထားဖုိ႕ပဲလုိတယ္ထင္ပါတယ္။ လွပဖုိ႕ဟာ မိန္းကေလးေတြအတြက္ အင္မတန္အေရးၾကီးပါတယ္။ က်န္းက်န္းမာမာ၊သက္သက္သာသာေလး လွပရင္ပိုေကာင္းတယ္ထင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ေရးတာေတြနဲ႕ပတ္သက္ျပီးေတာ႔ စင္ကာပူမွာေနတဲ႔သူေတြကေတာ႔ ပိုျပီး တိတိက်က်နားလည္ႏိုင္မယ္ထင္တယ္။ ဘေလာ႔ခ္ေတြစလုပ္ၾကတုန္းကလည္း စင္ကာပူကလူတစ္ခ်ိဳ႕၊ စုစုစည္းစည္းနဲ႕ တစ္ျပံဳၾကီးေရးၾကတာေတြ႕ရတယ္။ ဝင္စို႕နဲ႕ ထြက္စို႕ မွ်ေနတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ အသက္အရြယ္အရ၊ မိသားစုအခ်ိန္ေပးဖုိ႕လုိလာၾကတာနဲ႕၊ ဘာဝနာဖက္ေရာက္ကုန္တာနဲ႕၊ အလုပ္မ်ားလာတာနဲ႕၊ မိန္းမယူကုန္တာနဲ႕(ကိုလင္းဒီပ ကေတာ႔ အေကာင္းဆံုး ဥပမာပါပဲ)၊ အေရးၾကဲကုန္တယ္ထင္တယ္။ အမ်ားအားျဖင္႔ေတာ႔ ဒီမွာ ေရးတဲ႔သူနဲ႕ ဖတ္တဲ႔သူနဲ႕ဟာ ရစ္သမ္တစ္ခုတည္းပဲ။ ပိုသိလုိ႕ ေရးတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး၊ မသိေသးလုိ႕ဖတ္တာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ဘူး။ သိရတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္တရားရဲ႕ ရိုက္ခတ္မႈက အတူတူပဲ၊ ဒါကို ေရးတဲ႔သူက ပဲ႔တင္ထပ္တယ္၊ ဖတ္တဲ႔သူက ျပန္ျပီး စိတ္ထဲကၾကံဳတာေတြနဲ႕ေပါင္းတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ျဖည္႕စြက္ဖတ္ၾကတယ္။ အခ်ိန္အားရင္လုပ္စရာ မ်ားမ်ားမရိွဘူူး။ အင္တာနက္သံုးမယ္။ အပ်င္းေျပေလာက္ စာဖတ္မယ္။ အဲဒီအပ်င္းေျပဆိုတဲ႔ အတုိင္းအတာထဲေလာက္မွာရိွႏိုင္တာေတြဖတ္မယ္။ ရသကိုျဖစ္ေစ၊သုတကိုျဖစ္ေစ စိတ္အေျခအေနေပၚမူတည္ျပီးလုိအပ္သေလာက္ဖတ္ၾကတယ္လုိ႕ထင္တယ္။
ခဏျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားတာေကာင္းတာပါပဲ။ လူတုိင္းစိတ္ခ်မ္းသာရင္ သိပ္ေကာင္းတာေပါ႔။ စာလာဖတ္ျပီး ေပ်ာ္ျပီးျပန္သြားတယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတာေပါ႔။ စိတ္ညစ္စရာေတြရိွေနရင္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေနႏုိင္ဖုိ႕ၾကိဳးစားရမွာက လူသားရဲ႕တာဝန္ပဲလုိ႕က်ေနာ္ယူဆပါတယ္။
ေရွ႕ႏွစ္မွာ ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္၊ညာျဖစ္ခ်င္တယ္ က်ေနာ္႔မွာမရိွဘူး။ လူသားအက်ိဳးျပဳ၊ ေသေလာက္ေအာင္ေလးနက္၊ ေဖ်ာ္ေျဖမႈရသမ်ား အလွဴလိုေပးမည္႕စာေပမ်ားဆက္လက္ေရးသားသြားပါဦးမယ္လို႕လည္းေပါေတာေတာမေျပာပါဘူး။ အရင္လုိပဲ ဟိုေရးဒီေရး၊ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္နဲ႕ပဲ ေနာက္တစ္ႏွစ္ကုန္သြားမယ္ထင္ပါတယ္။
အိမ္ျပန္ခါနီး တစ္ႏွစ္လံုးထိုးထားတဲ႔ ထီလက္မွတ္ေတြတုိက္တာ သံုးဆယ္ေတာင္မေပါက္တာေတြ႕ေတာ႔ ကုိယ္႔ကံကုိေတာင္ သနားမိတယ္။ ေဗဒင္တတ္တဲ႔သူတုိင္းကလည္း ထီေပါက္မယ္ခ်ည္းေဟာေနတာ၊ အခုအထိေတာ႔ ေနာက္ဆံုး သံုးလံုးလည္းမတူဘူး။ ေနာက္ဆံုး ၂ လံုးေတာင္မတူဘူး။ မေပါက္တဲ႔ထီလက္မွတ္ရဲ႕ထူးျခားခ်က္က ထီမတုိက္ခင္အထိ သူ႕ကိုေမွ်ာ္လင္႔လုိ႕ရတာပဲ။ ၂၀၁၃ကိုလည္း က်ေနာ္ မတုိက္ၾကည္႕ရေသးတဲ႔ ထီလက္မွတ္တစ္ခုလို ေမွ်ာ္လင္႔ေနမိပါတယ္။ တစ္ခုခုေတာ႔ျဖစ္လာရမယ္မဟုတ္လား။ ထီေပါက္စဥ္သာမရိွခဲ႔ရင္ ထီလက္မွတ္တစ္ခုက ဘာမဆုိျဖစ္ေနႏုိင္တာပဲ။ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကံမထူးခဲ႔တဲ႔ထိုးသားေတြ .......... နံပါတ္မ်ားကို ရင္ခုန္ေနၾကတုန္းပဲထင္ပါတယ္ ။ ။
Regards,
Z
Peace B with U.
