July တေစၧ သေဘၤာၾကီးေပၚမွ
အေပါက္အျပဲရြက္ဖ်င္ေတြနဲ႕ အရိုးေခါင္းမဲ႔ရြက္ေလွၾကီး ရြက္လႊင္႔ေနဆဲ။ လက္ဖ်ံရိုးက်ိဳးထားတဲ႔လူတစ္ေယာက္ ပင္လယ္ကိုေျခေထာက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႕ဆက္တုိက္ကန္ေနတဲ႔ ျမင္ကြင္းဆန္ဆန္။ ေလွထိုးသားေတြဟာ ပင္လယ္ဓားျပသီခ်င္းကိုဆိုလုိ႕ ........ရြက္ေလွၾကီးက ေနာဧ၊ ကြ်န္ေတြနဲ႕ လြတ္လပ္ျခင္းကိုတင္ေဆာင္လုိ႕ မျမင္ရျခင္းဆီကိုေျပးလႊားေနရင္း ရုတ္တရတ္ မ်က္စိကန္းသြားတဲ႔ ေနေရာင္ျခည္တစ္စလို ကမူးရွဴးထိုး တူရူေျပးလႊားလို႕ပါပဲ။ ဒါဟာအိမ္မက္လား လို႕ မာလိန္မႈးက ခပ္တိုးတိုးညည္းတယ္။ ပါးစပ္ထဲမွာ ရမ္အရက္ေတြ ခ်ဥ္သြားတယ္။ စိတ္ထဲမွာစပ်စ္သီးေတြခ်ဥ္သြားတယ္။ ႏြားႏုိ႕ေရာင္အသားအေရနဲ႕ ကုန္သည္ေလေတြ ခ်ဥ္သြားတယ္။ သံလုိက္အိမ္ေျမာင္ေတြခ်ဥ္သြားတယ္။ အေ၀းၾကည္႕မွန္ေျပာင္းေတြခ်ဥ္သြားတယ္။ ေျမပံုနဲ႕ ပဲ႔ေတြခ်ဥ္သြားတယ္။ မခ်ဥ္ျခင္းတရားကို အမတ လို႕ေခၚရင္ က်န္တာေတြဟာ အခ်ဥ္ေတြပဲ။ Otherig theory ကို သူရြတ္ၾကည္႕တယ္။ ဒဏ္ရာေတြက နာတာလား၊ ခ်ဥ္တာလား၊ ခ်စ္တာေတြ ခ်ဥ္သြားရင္ ဘာအရသာရိွမလဲ၊ ခ်ဥ္ျခင္းတပ္ေနတာလား၊ ခ်ဥ္ျခင္းတက္ေနတာလား၊ ေတြးရင္းေခၚရင္း အေတြးအေခၚေတြက ခ်ဥ္စုတ္စုတ္ျဖစ္လား ေလထဲမွာ ေအာက္ဆီဂ်င္ပါသလို၊ ေသြးညီွနံ႕လည္းပါတယ္။ ဒါဟာ ပင္လယ္။ လိႈင္းေတြကတဲ႔ စင္ျမင္႔၊ ေလွေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕သခ်ၤ ိဳင္း၊ သတၱိမရိွသူေတြ မပါရတဲ႔ ကစားကြင္းေပါ႔။
တေစၧဟာ တေစၧေတာမွာေတာ႔ ေၾကာက္လွန္႕ဖြယ္မဟုတ္ဘူး။ သူဟာ သမားရိုးက် တေစၧတစ္ေကာင္ပဲ။ ဒဏ္ရာေတြ၊ ထံုေနေအာင္နာတဲ႔ ဒဏ္ရာေတြဟာ အလားတူ ဒဏ္ရာေတာမွာေတာ႔ သမားရိုးက်ဒဏ္ရာပဲ။ တေစၧဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္ေျခာက္လွန္႕ၾကည္႕ဖုိ႕ၾကိဳးစားေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ထံုးစအတိုင္း မေအာင္ျမင္ဘူး။
ငါတို႕ေတြ ေလွ်ာ္ခတ္ေနတာ သေဘၤာနစ္ခ်ိန္အထိ။
ငါတုိ႕ေတြျဖတ္သန္းေနတာ ေသာကပင္လယ္။
ေသျခင္းတရားရဲ႕အစြန္အဖ်ားမွာ စြန္႕စား၀ံ႕သူတို႕ရဲ႕ႏွင္းဆီ။
ေလွထိုးသားေတြရဲ႕ ညာသံေပးဟစ္ေၾကြးသံၾကားမွာ အနက္ေရာင္ရြက္ေလွတစ္စင္းဟာ မသိျခင္းတရား ႏွစ္ခုၾကားမွာ ျမန္ႏႈန္းျမင္႔ေျပးလႊားေနခဲ႔တယ္။
ေရခ်ိဳေတြဟာ အဆင္႔အတန္းျမင္႔မား ရွားပါးတဲ႔ေရ။ ေရငန္ေတြဟာ ေအာက္တန္းက် ေပါမ်ားတဲ႔ေရ။ ရွားပါးမႈကို တန္ဖိုးထားတဲ႔ေလာကမွာ ေနေရာင္ျခည္၊ ေလထုနဲ႕ ခင္ဗ်ားရဲ႕အျပံဳးေတြဟာ အလကားနဲ႕ရတယ္။ ဒဏ္ရာတစ္ခုကို အုပ္ကိုင္ထားတဲ႔လက္ဟာ သံေခ်းတက္ေနတယ္။ တေျဖးေျဖး ရိရြဲက်လာတဲ႔ေန႕ရက္ေတြထဲမွာ ဒဏ္ရာေတြဟာ တစ္ခုနဲ႕တစ္ခုနဲ႕ဆက္သြယ္မိလာၾကတယ္။ ဒဏ္ရာေတြဟာ အခ်င္းခ်င္း အလြယ္တကူရင္းႏွီးသြားတယ္။ ပိုၾကီးတဲ႔ ဒဏ္ရာ ကြန္ျမဴးနတီတစ္ခုကို တည္ေထာင္ဖုိ႕ ဒဏ္ရာအခ်င္းခ်င္း တြယ္ဆက္ သေဘာတူ အတည္ျပဳခဲ႔တယ္။ ဒဏ္ရာအခ်င္းခ်င္း ေလးျမတ္ၾကပါစို႕ညီေနာင္တို႕ ..............။ ငါတို႕အားလံုး ခြက္ကို ေျမွာက္လုိက္တယ္။
တကယ္တမ္းျပန္လည္ေရတြက္ေတာ႔ ငါတုိ႕ပင္လယ္တစ္ခုလံုးမွာ ငါးခံုးမ ဆယ္ေကာင္ပဲရိွတယ္။ ေၾကာင္လည္ပင္းမွာ ခ်ဴဆြဲေရးကိစၥလို ပင္လယ္ထဲက ငါးခံုးမဆယ္ေကာင္ကို ဖယ္မရတဲ႔ျပႆနာနဲ႕ ငါတုိ႕ဟာ ရြက္လႊင္႔ေနၾကတာပါ။ မာလိန္မႈးရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံဟာ မိုးၾကိဳးထစ္ခ်ဳန္းသံလို က်ယ္ေလာင္စူးရွ၀င္ေရာက္လာတယ္။ ဒါဟာလည္း ႏိုးထမရႏိုင္ေသးတဲ႔ အိမ္မက္ခ်ဥ္တစ္ခုရဲ႕ရွည္လ်ားတဲ႔နယ္နိမိတ္မ်ဥ္းေတြပဲလား။
ေလွာ္ရင္းေသသြားတဲ႔ ေလွထိုးသားေတြကို ပင္လယ္ထဲပစ္ခ်လုိက္ရင္း ဘယ္သူမွ သံေ၀ဂမရဘူး။ ပင္လယ္ဟာ ဆာေလာင္တယ္။ ပင္လယ္ဟာ ဥေပကၡာတရားရိွတယ္။ ပင္လယ္ဟာ ခိုလႈံသူကို ျငိမ္းခ်မ္းေစရမယ္လုိ႕ ကတိက၀တ္မျပဳခဲ႔ဘူး။ ပင္လယ္ဟာ ရိွဳက္သံေတြနဲ႕မီးျပတိုက္ေတြဖန္ဆင္းခဲ႔တယ္။ ပင္လယ္ဟာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ လိုအပ္တဲ႔ေရကိုျဖည္႕တယ္။ ပင္လယ္ဟာ သတိရမႈေတြနဲ႕ လေရာင္ကိုဖမ္းဆုပ္တယ္။ ပင္လယ္ဟာ ေၾကကြဲတဲ႔ညေနမွာ ေနလံုးကို ေရႏွစ္သတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ပင္လယ္ဟာ ရတနာေတြကို ေအာက္ဆံုးမွာ ထားတယ္။ ပင္လယ္ဟာ ေရညိွေလးတစ္ပင္ကို ပန္ထားတယ္။ ပင္လယ္မွာ မာယာမရိွဘူး။ ပင္လယ္ရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈပဲရိွတယ္။ ဒါဟာလည္း ယဥ္ေက်းတဲ႔လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာေတာ႔ ပင္လယ္ရဲ႕ ရက္စက္မႈ၊ ဆာေလာင္ေသြးေဆာင္မႈလို႕ သတင္းပ်ံ႕ေနတတ္တယ္။ ပင္လယ္ဟာ သူ႕ရင္ဘတ္ေပၚျဖတ္သန္းသြားလာတာကို ႏွစ္လုိလိမ္႔မယ္လို႕ ဘာလို႕စိတ္ခ်ထားၾကတာလဲ။
ယံုၾကည္တာေတြဆံုးရွံဳးလုိက္ရတဲ႔ေန႕ဆိုေတာ႔ ေသျခင္းတရားက အေကာင္းဆံုးေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေပါ႔ကြာ ......................ဟားဟားဟား .......... မာလိန္မႈးဟာ ေလွထိုးသားတစ္ေယာက္နဲ႕စကားစျမည္ေျပာရင္း ရယ္ေမာေနတယ္။ ေကာင္းကင္ကို ပ်ံမတက္တဲ႔ ကမ္းေျခၾကည္႕ငွက္ေတြဟာ သူတို႕ေျခေထာက္ေတြကို တြင္တြင္ငံု႕ၾကည္႕ေနတယ္။
ေရစိုေနတဲ႔ ယမ္းေသနတ္ေတြထက္ေတာ႔ ဓားတစ္လက္ဟာပိုအသံုးက်တယ္။
ကမာၻမွာ အသံုးအက်ဆံုးဆယ္မ်ိဳးမွာ ႏြားက လူထက္ေရွ႕ေရာက္တယ္။
မင္းတုိ႕အသံုးက်ေအာင္ႏြားျဖစ္ဖုိ႕ၾကိဳးစား .........................................။ မာလိန္မႈးဟာ ဒီအဘိဓမၼာကို သံုးသပ္တယ္။ လိႈင္းေလျပင္းထန္မယ္႔အရိပ္အေယာင္ရိွေပမယ္႔ ...........ဒါဟာ ပင္လယ္မဟုတ္လား။ သူဟာ ပင္လယ္ရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈကိုေလးစားတဲ႔သူ။ ႏွစ္သတ္ႏိုင္တဲ႔လိႈင္းေတြကိုမွ ႏွစ္သက္တဲ႔သူမ်ိဳး။ သူ႕ေလခြ်န္သံဟာ မုန္တုိင္းရဲ႕ေရွ႕ေတာ္ေျပးေလတိုက္သံဆန္ဆန္ ..............။
ပင္လယ္ဟာ ရွည္ၾကာတဲ႔သမုိင္းနဲ႕ တိက်ျပတ္သားတဲ႔ျဖတ္သန္းမႈရိွတယ္။
ပင္လယ္ဟာ ပုပ္ေဆြးမႈကို ၾကာၾကာလက္မခံဘူး။
ပင္လယ္ဟာ အနံ႕ေတြအားလံုး ဆားနံ႔ေအာက္မွာသိမ္းထားတတ္တယ္။
ပင္လယ္ဟာ ေတာင္တန္းနဲ႕ေတာအုပ္ကို ထိန္းသိမ္းထားတဲ႔ ဘ႑ာထိန္း။
ပင္လယ္ဟာမုန္တိုင္းနဲ႕ ငလ်င္ကို ေစာင္႔ေရွာက္ထားတဲ႔ အထိန္းေတာ္။
ငါတုိ႕မွာ ပင္လယ္မရိွရင္ အသက္ရွင္သန္မႈသက္သက္နဲ႕ ဘယ္လုိလုပ္အသက္ရွင္မလဲ............. မာလိန္မႈးရဲ႕မ်က္လံုး မီး၀င္း၀င္းေတာက္ေလာင္လာတယ္။ ပင္လယ္ဟာ သူ႕ေသြးေၾကာေတြထဲ ျဖတ္သန္းသြားလာေနတဲ႔ ေဟမုိဂလိုဘင္၊ ႏွလံုးခုန္သံနဲ႕အမွ်ခ်စ္တယ္။
မုန္တိုင္း ဘယ္ႏွခုၾကံဳခဲ႔ဖူးမွန္းမသိတဲ႔ ရြက္ေလွၾကီးဟာ မုန္တုိင္းအသစ္နဲ႕စီးခ်င္းထုိးရမွာေပ်ာ္ရႊင္ေနပံုပဲ။ ေၾကာက္တတ္တဲ႔သူေတြ၊ ရြက္တုိင္မွာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ခ်ည္ထားလုိက္ပါ။ ပင္လယ္နဲ႕ ငါတို႕ရဲ႕ကစားပြဲ ......... ေလာင္းေၾကးက အသက္။ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုး ကစားပြဲ ........... ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါစုိ႕ .........။ မာလိန္မႈးရဲ႕အသံ၀ါၾကီးေနာက္မွာ ေဟးခနဲေအာ္လိုက္တဲ႔ ေလွထိုးသားေတြ၊ ပါလာတဲ႔ကြ်န္ေတြ၊ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႕ လိႈင္းမႈးလုိ႕အန္ေနတဲ႔ ေနာဧတို႕ဟာ အသီးသီး ကိုယ္စိတ္သန္ရာ ဆုေတာင္းေအာ္ဟစ္လုိ႕ပါပဲ။ ပင္လယ္ဟာ လက္နက္မဲ႔၊ လိႈင္းေတြဟာ လက္နက္မဲ႔၊ သေဘၤာဟာလက္နက္မဲ႔၊ စိတ္ေတြဟာ လက္နက္မဲ႔ .............။ လက္နက္မဲ႔ေတြဟာ အျမဲတမ္းေပ်ာ္ရႊင္တယ္။
ကမာၻပ်က္မတတ္၊ ႏွင္းဆီေရာင္ရဲတဲ႔ေသြးေတြ၊ ေအာ္ဟစ္သံမ်ား၊ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ .................၊ ရြက္ေလွတစ္စင္းအတြက္၊ အရိုးေခါင္းမဲ႔ အလံအတြက္၊ လြတ္လပ္မႈအတြက္ ..........ပင္လယ္ထဲ မုန္တုိင္းကိုဆန္ေနတဲ႔ ရြက္ေလွ၊ မာလိန္မႈးရဲ႕ ဦးထုပ္ဟာ ေရထဲမွာေမ်ာလို႕၊ သေဘၤာရြက္တုိင္ဟာ ခ်စ္ေသာပင္လယ္ထဲသုိ႕တေရြ႕ေရြ႕ တထစ္ခ်င္းနစ္ျမဳပ္သြား၊ ကြ်န္မ်ားသည္ လြတ္လပ္မႈကိုဖက္တြယ္ထားၾက၊ ေနာဧသည္ ေရမကူးတတ္၍ေစာေစာစီးစီးေသဆံုး၊
ေပ်ာ္စရာဇာတ္သိမ္းေလးပါပဲ၊ ေပ်ာ္စရာဇာတ္သိမ္းေလးပါပဲ ..............
ဒါဟာ မုန္တုိင္းနဲ႕အတူထြက္ခြာသြားတဲ႔ မာလိန္မႈးရဲ႕ ေအာ္ဟစ္သံ အစအနေလးတစ္ခုပဲေပါ႔။ ။
Regards,
Z
Dedicated to my mom.
Peace B with U.
