အိုမင္းျခင္းအႏုပညာ

အိုမင္းျခင္းအႏုပညာ

သက္ၾကီးရြယ္အို

စင္ကာပူမွာ အသက္အရြယ္ၾကီးတဲ႔သူေတြရဲ႕ဘ၀ကို တေစ႔တေစာင္းအကဲခတ္ျဖစ္တယ္။ အားလံုးသိၾကတဲ႔အတုိင္း ႏုိင္ငံတစ္ခုကို company ၾကီးတစ္ခုလို စီမံခန္႕ခြဲေနတဲ႔ အရပ္ေဒသမွာ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ အဆင္ေျပရဲ႕လားစဥ္းစားေနမိတတ္တယ္။ (အေတာ္ေလး အားေနလို႕လည္း စဥ္းစားႏိုင္တာျဖစ္တယ္။)

ဒီေန႕ အိမ္ရွင္အဖြားက မနက္ ၇ နာရီခြဲေလာက္မွာ တံခါးဖြင္႔ျပီး အျပင္ထြက္သြားတယ္။ အရင္ဆို ထြက္ေလ႔မရိွဘူး။ ေရခ်ိဳးဖို႕ ရွစ္နာရီမွာ ထလာေတာ႔ သူနဲ႕ေတြ႕ေတာ႔ ရယ္ျပီးေျပာတယ္။ ဒီေန႕ေသာၾကာေန႕ကို စေနမွတ္လို႕ ေစ်းသြား၀ယ္တာတဲ႔။ ရယ္လည္းရယ္မိတယ္။ သူတို႕ဘ၀မွာ စကားေျပာေဖာ္လည္းမရိွ၊ အိမ္ငွားျဖစ္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႕လင္မယားကို တခါတေလ စကားေတြလာလာေျပာတယ္။ သူက အဂၤလိပ္လိုလည္း ေကာင္းေကာင္းမတတ္ေတာ႔ ေျပာေနရင္း တရုတ္လုိေတြပါလာတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကလည္း နားလည္သလိုလိုလုပ္ေနေလ႔ရိွတယ္။ တခါတေလလည္း သူတုိ႕ရဲ႕ growing old ျဖစ္လာတဲ႔ process ပံုစံမ်ိဳးကို မၾကိဳက္ဘူး။

သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကို တစ္ေယာက္တည္းေနၾကတာ အမ်ားၾကီးေတြ႕ရတယ္။ ဘယ္လုိလုပ္ စိတ္ခ်ၾကလဲဆုိတာေတာ႔ ေတြးမရႏိုင္ဘူး။ ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ႔အခါ၊ ရုတ္တရတ္ သတိေမ႔သြားတဲ႔အခါ၊ လဲက်သြားတဲ႔အခါ သူတုိ႕ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႕ေတြးမိတယ္။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ေျခာက္ႏွစ္က ၾသစေၾတးလ်မွာေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေမ ေခ်ာ္လဲျပီး ေျခေထာက္က်ိဳးသြားတယ္။ သူ႕သားသမီးေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ဖုိ႕ၾကိဳးစားရင္း ေနာက္တစ္ေန႕အထိ ၾကာသြားတယ္။ Accident ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ဘယ္သူမွ ၾကိဳတင္မသိႏိုင္ဘူး။ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ ဒီမွာလည္းအမ်ားၾကီးရိွႏိုင္တယ္။

ဟုိတေလာက ဖိုးစိန္နဲ႕ေတြ႕ေတာ႔ သူတုိ႕အလုပ္အေၾကာင္းေျပာရင္း စင္ကာပူမွာ ရိွတဲ႔ ဆင္းရဲသားမိသားစုေတြအေၾကာင္းေတြ ေရာက္သြားတယ္။ ဒီမွာရိွတဲ႔လူေတြက ပိုျပီးေတာင္ မလြယ္ဘူးထင္တယ္။ ပိုက္ဆံမရိွရင္ ကုန္က်စရိတ္ျမင္႔မားတဲ႔ေနရာက လူေတြက ပိုျပီးခက္ခဲတယ္ဆိုတာ သိသာတယ္။ စင္ကာပုူဟာ လစာအေနနဲ႕ ကမာၻ႕စံခ်ိန္မ၀င္ေပမယ္႔ စရိတ္စက အၾကီးဆံုး ႏိုင္ငံေတြထဲမွာပါ၀င္ (ေဆာက္လုပ္မႈကုန္က်စရိတ္အျမင္႔ဆံုးနီးပါးျဖစ္လာေန) တဲ႔အတြက္ ပိုက္ဆံမရိွရင္ အေတာ္ေလးခက္ခဲပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စကားစပ္လုိ႕ေျပာရရင္ က်န္းမာေရးေစာင္႔ေရွာက္မႈနဲ႕ လူမႈေရးေစာင္႔ေရွာက္မႈေတြမွာ အင္မတန္မွ ဆိုးရြားနိမ္႔က်ေသးတယ္လုိ႔ ေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။

ေဆးရံုတက္တဲ႔ ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုကိုပဲ နမူနာေျပာခ်င္တယ္။ အခမဲ႔ေဆးကုသေရးစနစ္ေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ရိွပံုမရပါဘူး။ စင္ကာပူလူမ်ိဳးေတြကိုယ္တုိင္ ေဆးရံုတက္ရင္ ေသာက္ေသာက္လဲကုန္တာကို ညည္းတာ မၾကာခဏ ၾကားရပါတယ္။ Insurance ေတြက up to 70 % cover ျဖစ္တာေတြရိွေပမယ္႔ Insurance မ၀ယ္ႏုိင္တဲ႔လူေတြအတြက္ေတာ႔ အခက္အခဲရိွႏိုင္ပါေသးတယ္။ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြအတြက္ ပိုခက္တာက Insurance ၀ယ္မယ္ဆိုရင္လည္း illness မ်ိဳးစံု ရိွေနျပီးသားမုိ႕လုိ႕ extra premium အမ်ားအျပား ေပးရဖုိ႕ရိွပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ပိုဆိုးတာက insurance ေတြ cover ျဖစ္တယ္ဆိုတာမွာလည္း မ၀ယ္ခင္ျဖစ္တဲ႔ ေရာဂါဆိုရင္ claim လုပ္ႏိုင္တဲ႔ percentage မတူတာပါ။ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ျဖစ္တာေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ဥပမာ ကင္ဆာဆိုပါေတာ႔ မႏွစ္က insurance ၀ယ္ထားတယ္။ ဒီႏွစ္မွာျဖစ္တယ္ဆိုျပီးကုတယ္။ ဒီႏွစ္မွာျဖစ္တယ္ဆိုေပမယ္႔ စျဖစ္တာလြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ႏွစ္ကလုိ႕ ဆရာ၀န္ကေျပာရင္ အဲဒါကိစၥမ်ိဳးကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရွဳပ္ေထြးျပီး ျပန္ claim တဲ႔အခါၾကရင္ စကားအေတာ္ေလးေ ေျပာရပါလိမ္႔မယ္။ ၀င္ေငြအမ်ားၾကီးမရိွတဲ႔ လူၾကီးသူမေတြအတြက္ေတာ႔ စင္ကာပူဟာ က်န္းမာေရးေစာင္႔ေရွာက္ဖုိ႕ တာ၀န္ယူႏိုင္တဲ႔ ႏိုင္ငံမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ရိွပါတယ္။

အသက္ၾကီးတဲ႔လူေတြဘာေတြလုပ္ႏိုင္လဲ။

အသက္ၾကီးတဲ႔လူေတြအတြက္ ထိုင္ခံုေလးေတြလုပ္ထားတဲ႔ Senior Corner မွာထုိင္ႏိုင္မယ္။ ေနာက္ျပီး ez-link card ကေစ်းသက္သာမယ္။ (အလကားေပးစီးလုိက္ရင္လည္းမြဲသြားမွာၾကလုိ႕။ ျမန္မာျပည္မွာေတာင္ အသက္ ၇၀ ေလာက္ဆို စပယ္ယာက ပိုက္ဆံမယူဘဲတြဲတင္ေနျပီ။) ေနာက္ျပီး ခ်ိကုန္းသင္တန္း အလကားတက္လုိ႕ရတယ္။ အကသင္တန္းေလးေတြ ရိွတယ္။ တျခားေတာ႔ ထူးထူးျခားျခားသတိမထားမိဘူး။ Fair Price မွာေစ်းနည္းနည္း ေလ်ာ႔ေပးတယ္ ထင္တယ္။ ၀င္ေငြက သိသိသာသာ နည္းရင္ ေထာက္ပံ႔ေၾကး အနည္းငယ္ေပးတယ္။

အလုပ္အကိုင္အခြင္႔အလမ္း

အသက္ၾကီးရင္ ေယာက်ာ္းဆိုရင္ Taxi ေမာင္းၾကတယ္။ ညေနဘီယာေသာက္၊ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ေျပာ၊ ToTo တို႕ 4D တို႕ထုိးၾကတယ္။ မိန္းမေတြကေတာ႔ Food Court မွာလုပ္ၾကတယ္။ Aljunied က chicken rice ေရာင္းတဲ႔ဆုိင္က အဘြားဆုိ သူ႕သားက America မွာလုိ႕ တစ္ခါေျပာတယ္။ အရင္ရံုးက သန္႕ရွင္းေရးလုပ္တဲ႔ အေဒၚၾကီးရဲ႕သားေတြက အီတလီမွာဆိုလား။ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြဟာ အလုပ္မလုပ္ရင္ ျမန္ျမန္ေသမွာလို႕ ထင္ေနတယ္။ သူတို႕ဘ၀ဟာ တစ္သက္လံုး အလုပ္နဲ႕ပဲ ခ်ိတ္ဆက္ထားလို႕ အလုပ္မရိွဘဲ မေနႏိုင္ၾကသလုိျဖစ္ေနတယ္။ အသိုင္းအ၀န္းရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ ေရာက္သလို ျဖစ္မွာကို မခံစားႏိုင္ဘူး။ ဘာသာေရးရဲ႕ ႏွစ္သိမ္႔မႈ၊သက္သာရေစမႈ မရိွၾကဘူး။ သူတို႕ဘ၀မွာ အလုပ္မလုပ္ေတာ႔ရင္ တန္ဖိုးမရိွေတာ႔ဘူးလုိ႕ပဲ ခံစားရပံု ရတယ္။

စင္ကာပူႏိုင္ငံသားေတြက သူတုိ႕မိဘေတြကို ဒီလို အလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္ေနတာ ခြင္႔ျပဳတာကို ျမန္မာမ်က္စိနဲ႕ၾကည္႕ရင္ေတာ႔ သနားစရာျဖစ္တယ္။ အျမင္မေတာ္သလုိပဲ။ သူတုိ႕ပါ၀င္လုိ႕ရတဲ႔ ပိုျပီးအဓိပၸာယ္ရိွတဲ႔ charity organization ေတြရိွသင္႔တယ္။ ေဒါက္တာ အဲဘတ္ရြိဳင္ဇာလုိ အသက္ၾကီးမွ တန္ဖိုးပိုရိွတာ လုပ္ခ်င္လာတဲ႔ သူေတြအတြက္ စင္ကာပူမွာေတာ႔ ဘာမွမရိွဘူး။ ေအာ္ .. အဲဒီလိုေတာ ယတိျပတ္ ႔မေျပာႏိုင္ဘူး။ တစ္ရွဴးေရာင္းလုိ႕ေတာ႔ရတယ္။ ဒါေတာင္ register လုပ္စရာ လုိတယ္လို႕သိရတယ္။ မဟုတ္ရင္ ဖမ္းလို႕မ်ားရလား မသိဘူး။ ဖမ္းတာေတာ႔ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး။

ေမတၱာတရားေပးပါ။

မယ္ကိုးေရးတာ တစ္ခါဖတ္လုိက္ရတယ္။ သူ အဘြားၾကီးတစ္ေယာက္ကို ဖတ္ခ်င္လုိ႕ဆိုလား။ သူက သစ္ပင္ေတြကိုလည္း ဖက္ခ်င္၊ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြလည္း ဖက္ခ်င္ဆိုေတာ႔ …. အဲ အဲ … လမ္းေခ်ာ္သြားေတာ႔မယ္။ သူေရးတာကို ကြ်န္ေတာ္လက္ခံတယ္။ ဒီမွာ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကို ဖက္ဖုိ႕ေနေနသာသာ အနားကပ္လာရင္ေတာင္ သိပ္မၾကိဳက္ၾကဘူး။ ဘယ္သူကမွလည္း သူတို႕ကို အေရးတယူမထားဘူး။ ကြန္ျဖဴးရွပ္ စာေပေတြကို ငယ္တုန္းက ခဏ သင္လုိက္တာကလြဲရင္ သူတို႕မွာ လူၾကီးေတြကို သိတတ္ရမယ္လုိ႕ သင္ၾကားခံခဲ႔ရတာမဟုတ္ဘူး။ ဂါရေ၀ါစ၊နိ၀ါေတာစေတြ သိတာမဟုတ္ဘူး။။ စင္ကာပူမွာ Free Hug လုပ္ရင္ေတာင္ ရူးမ်ားေနသလားထင္ဦးမယ္။ ဒီႏိုင္ငံက ဘယ္ႏိုင္ငံကို အတုယူသလဲေတာ႔ မသိဘူး။ ေငြေၾကးနဲ႕မပတ္သက္တဲ႔ ကိစၥေတြမွာေတာ႔ သိပ္ေခတ္ေနာက္က်တယ္။

ရံုးမွာ သန္႕ရွင္းေရးလုပ္တဲ႔ အေဒၚၾကီးကိုေတာ႔ စကားေလးဘာေလး တစ္ခါတစ္ေလ ေျပာျဖစ္တယ္။ ေတြ႕ရင္ျပံဳးျပတယ္။ ဟိုတစ္ေန႕ စားပြဲကို တစ္ရွဴးနဲ႕သုတ္ေနတုန္း ပစၥည္းေတြပဲဖယ္ေပး။ သူ သုတ္လုိက္မယ္ဆုိျပီး ေရစို၀တ္နဲ႕သုတ္ေပးသြားတယ္။ တကယ္တမ္း သူ႕အလုပ္က အမႈိက္သိမ္းတာနဲ႕ ေကာ္ေဇာဖုန္စုပ္တာပဲ။ စားပြဲေတြ ဘာေတြသုတ္ေပးစရာ မလိုဘူး။ ကူညီျပီးလုပ္ေပးတာ။ အျပံဳးဟာ အင္တာနက္ရွင္းနယ္ ျဖစ္တယ္။ ျပံဳးျပလိုက္ရင္ လူတုိင္းနားလည္တယ္။

Today သတင္းစာေ၀တဲ႔ အေဒၚၾကီးေတြ ဆိုလည္း Thank you ေတာ႔ ေျပာျဖစ္တယ္။ သူ႕အလုပ္ သူလုပ္တာ ျဖစ္ေပမယ္႔ ကိုယ္ အလကားဖတ္ရတာ ေက်းဇူးတင္လို႕။ သူတုိ႕ေတြလည္း ေနာက္ေတာ႔ welcome ျပန္ေျပာတယ္။ ပထမေတာ႔ ေၾကာင္အအပဲ။ အားလံုးက အျမန္ယူျပီး သုတ္သုတ္လစ္တာ ဆိုေတာ႔ ေက်းဇူးမတင္အားၾကဘူး မဟုတ္လား။

ကိုယ္ခ်င္းစာပါ။

ရထားေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ ကားေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ အသက္ၾကီးတဲ႔သူေတြကို ေနရာဖယ္ေပးျဖစ္တုန္းပဲ။ သူ႕ဘာသာသူ သန္သန္မာမာ သြားလာတယ္ဆိုဦးေတာ႔ ကိုိယ္႔အဘြားအရြယ္ၾကီးေရွ႕မွာ ထိုင္ျပီးမေနႏိုင္ဘူး။ လမ္းေတြဘာေတြ ေလွ်ာက္ရင္း ေတြ႕ရင္လည္း သံုးေလးခါေတြ႕ေနရင္ ျပံဳးျပလုိက္တာပဲ။ သိသိမသိသိ။ အထုပ္အေလးၾကီး ကားေပၚတင္ရင္လည္း ကူဆြဲတာပဲ။ ဒီကအဘြားေတြက အစားအသာက္ မဆင္ျခင္ၾကလို႕ထင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေလ႔က်င္႔ခန္း အလုပ္နည္းတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ လူေတြက balance မျဖစ္ဘူး။ အေလးအပင္ မရင္ လဲမလို ခဏခဏျဖစ္တာ ေတြ႕တယ္။

စင္ကာပူႏိုင္ငံဟာ ႏိုင္ငံက်ဥ္းတဲ႔အတြက္ တျခားႏိုင္ငံေတြထက္ အသံုးစရိတ္ ပိုနည္းတယ္ ဆိုတာသိသာပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ လမ္းေတြဘာေတြ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ျပင္တာမ်ိဳး မကုန္လွဘူး။ အဲဒီပိုတာေတြကို သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြအတြက္ တစ္ခုခု လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ ေကာင္းပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ စင္ကာပူႏိုင္ငံ ဒီေလာက္ တုိးတက္လာတာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ မ်ိဳးဆက္သံုးဆက္ (အခုအဘိုး၊အဘြားေတြ)ရဲ႕ ၾကိဳးစားမႈကေန စခဲ႔တာပါပဲ။ သူတို႕ရဲ႕ေက်းဇူးေတြကို လြယ္လြယ္နဲ႕မေမ႔လုိက္သင္႔ဘူး။ သူတို႕ေတြကို ပိုျပီးေကာင္းတဲ႔ က်န္းမာေရးေစာင္႔ေရွာက္မႈ ရိွသင္႔တယ္။ သူတို႕ေတြရဲ႕ေနထုိင္ေရးကို အဆင္ေျပရဲ႕လား စစ္ေဆးေပးသင္႔တယ္။ သူတုိ႕ေတြရဲ႕ဘ၀မွာ ေနာက္ဆံုးေန႕ရက္ေတြကို အထီးက်န္မေနဖို႕ သူတို႕ေတြ ပါ၀င္ႏိုင္တဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းေတြ မ်ားမ်ားရိွေအာင္ လုပ္ေပးသင္႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း တစ္ေန႕အိုရမွာပဲ၊ အဲဒီတစ္ေန႕ကလည္း သိပ္အေ၀းၾကီးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေရာ အိုတဲ႔အခါ ဘယ္လိုေနခ်င္လဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အုိတဲ႔လူေတြကို ဆက္ဆံပံုဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႕အိုတဲ႔အခါ ျပန္အဆက္ဆံခံရမယ္႔ ပံုစံလို႕ေတြးၾကည္႕လုိက္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေနာင္တရမိဦးမလား။

Regards,

The Gardener

Notes:

ပုိ႕စ္ေရးျပီးလုိ႕ xanthos ကိုဖတ္ခိုင္းေတာ႔ က်န္ေသးတယ္။ အဘိုးၾကီးေတြက ဏွာဗူးေတြကြတဲ႔။ ဟုတ္တယ္။ အဲဒါကို ထည္႕မေျပာလုိ႕မျဖစ္ဘူး။ မိန္းကေလးေတြကေတာ႔ ဒီက အဘိုးၾကီးေတြကိုလည္း သတိထားပါ။ လူငယ္ေတြက မဘူးလွဘူး။ အဘိုးၾကီးျဖစ္သြားတဲ႔အခါ သြားမရိွေတာ႔မွ အမဲရိုးကိုဆာေလာင္ေနသလိုေတြျဖစ္ေနတာေတြ႕ရတယ္။

Peace B with U.