post ကိုတင္လုိက္တာနဲ႕ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေမတၱာပို႕မႈကိုခံယူလုိက္ရတယ္။ သူတုိ႕ေျပာတာာကေတာ႔ ပို႕စ္ရဲ႕ထိပ္ဆံုးမွာ ပ်င္းစရာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းႏုိင္လဲဆိုတာကို stars ေလးေတြနဲ႕ျပစမ္းပါတဲ႔။ အဲဒါေပၚမူတည္ျပီး ဘယ္ေန႕ေလာက္၊ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ ဖတ္သင္႔လဲစဥ္းစားလုိ႕ရတာေပါ႔တဲ႔။ အဲဒါနဲ႕ပဲ ဒီအပိုင္းေလးကို ျဖည္႕စြက္ျပီးထပ္တင္လုိက္ရပါတယ္။
Length : 4.5 pages (font 11, Zawgyi-One, Letter page size)
Humour : 0 %
Who should read this post? : No one unless she/he(no one) has got so much free time to think.
Label : monday က်က္သေရ
Ref : Nothing
Boredom Rating : 9 * (out of 9)
စာအုပ္မ်ားႏွင္႔ကြ်န္ေတာ္
စာအုပ္ေတြနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ဆက္ႏြယ္မႈက သိပ္ရင္းႏွီးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြလိုပဲ။ သူတို႕ကို ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္တယ္။ စိတ္ဆင္းရဲတဲ႔အခ်ိန္ေတြမွာ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွရိွမေနေစခ်င္တဲ႔ ေန႕ရက္ေတြမွာ စာအုပ္ေတြဟာ သစၥာရိွရိွ အတူရိွေနခဲ႔ၾကတယ္။ အရင္က စာအတူတူဖတ္ၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း စာအုပ္ေကာင္းေလးေတြ ဖတ္ရတုိင္း သတိရတယ္။ သူတို႕ေတြေရာ ဘာေတြ ဆက္လုပ္ေနလဲ။ ဘာေတြဆက္စိတ္၀င္စားေနလဲဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ စာအုပ္ေတြဟာ သမုိင္းအစဥ္အဆက္ လက္ဆင္႔ကမ္းလာတဲ႔ တန္ဖိုးၾကီးအေမြအႏွစ္ေတြပါပဲ။ စာအုပ္ေတြကို လက္ဆင္႔မကမ္းႏိုင္ခဲ႔ရင္ အတိတ္မွာေလ႔လာခဲ႔သမွ်ဟာ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာပါပဲ။
စာအုပ္ေတြကို ခ်စ္တဲ႔အတြက္ စာဖတ္၀ါသနာပါတဲ႔ ကေလးေတြကိုလည္း ခ်စ္တယ္။ သူတုိ႕ေတြကို အမ်ားၾကီး ကူညီခ်င္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ငယ္ဘ၀တုန္းက ဖတ္ခ်င္ရက္နဲ႕၀ယ္မဖတ္ႏိုင္လုိ႕ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီေစာင္႔ျပီး ဖတ္ခဲ႔ရတဲ႔စာအုပ္ေတြကို သူတုိ႕အလြယ္တကူဖတ္ခြင္႔ရေစခ်င္တယ္။ စာၾကည္႕တုိက္ေတြမွာ စိတ္ရွည္လက္ရွည္သြားျပီးဖတ္တဲ႔ အေလ႔အထမ်ိဳးေတြ ရိွေစခ်င္တယ္။ ကိုယ္႔တုန္းက မရခဲ႔တဲ႔ လစ္ဟာမႈေတြကို ကေလးေတြ အားလံုးရေစခ်င္တယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ျမန္မာျပည္က ေက်ာင္းေတြမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ကို i-pad တစ္ခု၊ Laptop တစ္လံုး ရႏိုင္ေစခ်င္တယ္။ သူတို႕ရဲ႕ ေလ႔လာမႈရင္းျမစ္ကို ျပည္႕၀ေစခ်င္တယ္။ ဒီလိုေျပာရင္ စိတ္ကူးယဥ္တယ္လုိ႕ပဲ ထင္ၾကတဲ႔သူမ်ားတယ္။ ကေလးေတြကို စာေပနဲ႕ပတ္သက္ရင္ ကန္႕သတ္တာမေကာင္းဘူး။ မင္းငယ္ေသးတယ္ ဒါေတြဖတ္ရင္ နားလည္ဦးမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာေတြကို ဥာဏ္နည္းတဲ႔သူေတြေျပာေလ႔ရိွတယ္။ ကေလးေတြထဲမွာ လူၾကီးေတြေလာက္ နားလည္တဲ႔သူေတြ ရိွေနမွာပဲ။ သူတို႕ေတြ ေပါက္ေျမာက္သြားဖုိ႕ဆိုတာ မိသားစုနဲ႕ဆရာေတြနဲ႕အမ်ားၾကီးသက္ဆုိင္တယ္။
စာအုပ္အေၾကာင္းေျပာရင္း ကေလးေတြအေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္။(လိုင္းနည္းနည္းျပန္တည္႕လုိက္မွ) ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းစာၾကည္႕တုိက္မွာ စာသြားဖတ္ၾကတယ္။ ကြွ်န္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ အဲဒီစာၾကည္႕တုိက္မွာ အခ်ိန္အားတုိင္းရိွခဲ႔တယ္။ စာၾကည္႕တုိက္ကေလးက ေသးေသးေလးပါပဲ။ စာအုပ္ေတြစာရင္းသြင္းတာတို႕ မ်ိဳးတူျပဳတာတုိ႕ေတြကို ရွစ္တန္းေလာက္မွာ လုပ္ၾကတယ္။ ကိုယ္နားလည္သေလာက္ ကိုယ္လုပ္ၾကတာပါ။ အဲဒီစာၾကည္႕တုိက္ သန္႕ရွင္းေရးကို volunteer လုပ္ျပီး စေနေန႕မ်ိဳးလည္းသြားၾကတယ္။ စာအုပ္ေတြကို မငွားရက္ဘဲ ပိတ္သိမ္းထားတဲ႔စာၾကည္႕တုိက္ေလးကိုၾကည္႕ရင္း အေလွာင္ခံထားရတဲ႔ ပညာရိွေလးတစ္ေယာက္လိုပဲလို႕ ေတြးမိတယ္။ (ငွားလုိက္ရင္ၾကေတာ႔ ျပန္မအပ္ဘဲေပ်ာက္ကုန္လုိ႕လို႕ ဆရာမကေျပာတယ္။ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ေျပာတဲ႔စကားလို စာၾကည္႕တုိက္လုပ္တဲ႔သူေတြက စာအုပ္အေပ်ာက္ခံႏိုင္ရမယ္။ စာအုပ္အပ်က္အစီးခံႏုိင္ရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ဆရာမခမ်ာ မသိရွာတာလည္းပါမယ္။ သူတုိ႕သိတာက မငွားရင္မေပ်ာက္ဘူး)
စာအုပ္ေတြကို လွဴဖုိ႕ကိစၥကိုလည္း အေတာ္ေလးစဥ္းစားျဖစ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔အသိေတြထဲမွာ စာၾကည္႕တုိက္ေထာင္တဲ႔သူေတြရိွတယ္။ အေပ်ာ္တမ္းစာၾကည္႕တုိက္ေတြ လုပ္ကတည္းက စာအုပ္ေတြေပ်ာက္တာကိုညည္းတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက စည္းကမ္းကိုဆို စကတည္းက ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔ေပါ႔ေပါ႔ေလာက္လုပ္တယ္။ ေမြးကတည္းက စည္းနဲ႕ကမ္းနဲ႕ေနတဲ႔သူရွားတယ္။ မိဘက ေနခိုင္းလုိ႕သာေနရတာမ်ားတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြဟာ စည္းကမ္းကို မလိုက္နာလည္း ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ႔ အသိၾကီးရိွေနတတ္တယ္။ လစ္ရင္လစ္သလုိ စည္းကမ္းမဲ႔တတ္တယ္။ စည္းကမ္းဆိုတာကို သူမ်ားခ်မွတ္ေပးတာ လုိက္နာတဲ႔သူမ်ိဳးနဲ႕ ကိုယ္႔စည္းကမ္း ကိုယ္ျပဌာန္းတဲ႔သူမ်ိဳးေတြဟာ တူကိုမတူဘူး။ ၾကီးလာမွသင္ရင္ အဲဒီ စည္းကမ္းေတြကို တကယ္စိတ္ထဲမွာမသိေတာ႔ဘူး။ ကေလးေတြကို စနစ္က်တဲ႔စာၾကည္႕တုိက္ကို ငယ္တုန္းက ေခၚသြားလုိက္။ ျပီးရင္ တစ္ခါတည္း စာအုပ္ကို ဘယ္လုိကုိင္တြယ္ရမယ္။ စာၾကည္႕တုိက္ကစာအုပ္ကိုမေခါက္ရဘူး။ စာၾကည္႕တုိက္ထဲမွာ စကားမမ်ားရဘူး။ ငွားလာတဲ႔စာအုပ္ေတြကို ရိုေသရမယ္။ တျခားသူေတြျပန္ငွားလုိ႕ရေအာင္ အခ်ိန္မီျပန္အပ္ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြ သင္ထားလုိက္ရင္ ကေလးေတြငယ္ကတည္းက စာအုပ္ေတြအေပၚ ခင္တြယ္ျပီး အကိုင္အတြယ္သပ္ရပ္တဲ႔သူေတြ၊ စည္းစနစ္နဲ႕စာဖတ္/မွတ္တဲ႔သူေတြျဖစ္လာႏုိင္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ စာအုပ္ေတြကို လွဴရင္ တကယ္ဖတ္တဲ႔လူရိွမလားဆိုတာကို အရင္ဆံုးေမးတယ္။ မိတ္ေဆြေတြက မြန္ျပည္နယ္၊ ဘီလူးကြ်န္းဘက္မွာ စာၾကည္႕တုိက္လုပ္ၾကတယ္။ ငယ္ကတည္းက၀ယ္လာတဲ႔ English စာေစာင္ေတြ၊ magazine ေတြကုိ ဆာလာအိတ္ ႏွွစ္အိတ္ေလာက္နဲ႕ လွဴလုိက္တယ္။ အဲဒီေဒသက ကေလးေတြကို လူေတာာ္ေလးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ စာၾကည္႕တုိက္ေကာင္းေကာင္း ရိွတဲ႔ေနရာေတြက လူေတြဟာ အေျခခံဗဟုသုတ ေက်ညက္ၾကတယ္။ ေနာက္လည္း အဲဒီစာၾကည္႕တုိက္ကို ကေလးေတြဖတ္ဖို႕ လိုတာေတြ လွဴျဖစ္တယ္။ မိတ္ေဆြေတြက အဲဒီမွာ စာေပေဟာေျပာပြဲလုပ္တယ္။ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္တို႕၊ ဆရာေအာင္ေ၀း တို႕သြားျပီးေဟာေျပာၾကတယ္။ (ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ကြ်န္ေတာ္နာမည္ေမ႔ေနတယ္။ သူက ဒီဘိုႏိုးစာအုပ္ေတြ ဘာသာျပန္တယ္။ နာမည္ၾကီးေတာ႔မဟုတ္ဘူး။ လူေတာ္တစ္ေယာက္ပဲ ။ သူလည္းေဟာေျပာဖုိ႕လုိက္တယ္။ မဂ်ဴးကိုလည္းဖိတ္ေသးတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲေတာ႔မမွတ္မိဘူး။ မလိုက္ျဖစ္လုိက္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။) ၀မ္းသာစရာေကာင္းတာက အဲဒီ စာၾကည္႕တုိက္က ေအာင္ျမင္တယ္။ သူတုိ႕မွာ အဖြဲ႕အစည္းနဲ႕ျဖစ္လာတယ္။ စာဖတ္ႏႈန္းေကာင္းလာတယ္။ စာၾကည္႕တုိက္ရံပံုေငြ ေကာင္းလာျပီး ျပင္ပအကူအညီမပါဘဲ ရပ္တည္ႏိုင္လာတယ္။ အဲဒါကို ကြ်န္ေတာ္ အင္မတန္ ၀မ္းသာတယ္။ မတ္လက ျပန္တုန္းကလည္း မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ေတြ႕ေတာ႔ အဲဒီကိစၥထပ္ေျပာျဖစ္တယ္။
စာဖတ္တယ္ဆိုတာမွာ ေကာင္းတာေတြကို အတုမယူႏုိင္ရင္ တန္ဖိုးမရိွပါဘူး။ အဲဒီလိုဆိုရင္ မ်ားမ်ားသိတဲ႔ ကပ္သီးကပ္သတ္လူပဲ ျဖစ္လာလိမ္႔မယ္။ စာၾကည္႕တုိက္ လုပ္ဖုိ႕ၾကိဳးစားခဲ႔တဲ႔ မိတ္ေဆြေတြဆို ဆရာေအာင္သင္းရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္တဲ႔ ေက်းရြာေတြမွာ စာၾကည္႕တုိက္ ရိွေရးကို ဖတ္ခဲ႔ၾကတာပဲ။ အေျမာ္အျမင္ရိွတဲ႔ လူၾကီးတစ္ေယာက္ေလာက္ရိွရင္ကို ေနာင္လာေနာင္သားေတြ အက်ိဳးမ်ားတာပဲလုိ႕ေတြးမိတယ္။ သိတဲ႔လူေတြက မ်ားမ်ားေျပာခဲ႔ဖုိ႕လိုတယ္။ တခ်ိန္ၾကရင္ ဒါကို သေဘာက်တဲ႔လူငယ္ေတြ ဆက္လုပ္သြားလိမ္႔မယ္။ ရူပေဗဒမွာဆိုရင္ သီအုိရီေတြ အမ်ားၾကီးရိွတယ္။ လက္ေတြ႕ သက္ေသျပဖုိ႕ သခ်ာၤက တိုးတက္ဖုိ႕လုိေသးလုိ႕ ေစာင္႔ေနရတာတုိ႕၊ တျခား နည္းပညာရပ္ေတြက လုိက္မမီေသးလို႕ သက္ေသမျပႏိုင္ေသးတာတုိ႕ရိွတာပဲ။ တျခားဟာေတြမရိွေသးလုိ႕ သီအုိရီေတြ ၾကိဳရွာထားဖုိ႕မလိုဘူးဆိုရင္ေတာ႔ အခုလို အဆင္႔ျမင္႔နည္းပညာေတြ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေပၚေပါက္လာမွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ တကယ္သိတဲ႔လူေတြကလည္း ဒီလုိ သီအုိရီထုတ္ခဲ႔တဲ႔ လူေတြလို ေနာက္လူေတြ သိစရာလိုျပီး အက်ိဳးမ်ားတာေတြကို ေစတနာ မွန္မွန္နဲ႕ မ်ားမ်ားေျပာခဲ႔ဖုိ႕လုိတယ္။
ေနာက္ထပ္ ေကာင္းမြန္တဲ႔အေလ႔အထတစ္ခုက စာအုပ္ေတြ ေစ်းၾကီးလုိ႕မတတ္ႏိုင္ရင္ ၀ါသနာပါျပီး စည္းကမ္းရိွရိွဖတ္တတ္တဲ႔ သူေတြစုဖြဲ႕ျပီး စာအုပ္စု၀ယ္ျပီး ဖတ္ၾကဖုိ႕ပါပဲ။ စာအုပ္ေတြက ေစ်းၾကီးတာမဟုတ္ဘူး တစ္ဦးခ်င္း၀င္ေငြက နည္းတာဆိုတာကိုလည္း လူငယ္ေတြ တစ္ေန႕သေဘာေပါက္လာလိမ္႔မယ္။ အဂၤလိပ္ကဗ်ာစာအုပ္ အပါးေလးတစ္အုပ္ကို ွ15 SGD ေပးဖတ္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္မွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ၃၀၀၀ (<5 SGD) ေလာက္နဲ႕ရေနတုန္းပါပဲ။ ကေလးေတြကို သိပ္ကိုေတာ္ေစခ်င္ပါတယ္။ လူၾကီးေတြေတာ္တာေတြကိုေတာ႔ အခုအခ်ိန္မွာ သိပ္မ်ားမ်ားသံုးစားလုိ႕မရေတာ႔ပါဘူး။ တကယ္ေတာ္တဲ႔သူေတြ အမ်ားစုကလည္း အိမ္ထဲမွာ အနံ႕အသက္မေကာင္းလုိ႕ဆိုျပီး အျပင္ေတြ ထြက္ကုန္ျပီ။ ကေလးေတြရဲ႕ မိဘေတြကလည္း ေက်ာင္းစာကလြဲရင္ တျခားစာေတြကို စာလုိ႕ကိုမျမင္တာမ်ားေနတယ္။ ေက်ာင္းစာဆိုတာ ေက်ာင္းမွာပဲ သံုးလုိ႕ရတဲ႔စာမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေက်ာင္းရဲ႕ျပင္ပမွာ ကေလးေတြရဲ႕ ဘ၀အတြက္ တကယ္လုိအပ္မယ္႔ အေတြးအေခၚပါတဲ႔ စာေပမ်ိဳးေတြ အမ်ားၾကီးရိွေသးတယ္။ သူတုိ႕ဘ၀မွာ ဘယ္လိုေနသြားမလဲဆိုတာကုိ သူတုိ႕ဆံုးျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ကူညီမယ္႔ သုတ၊ ရသ စာအုပ္ေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီးရိွပါေသးတယ္။ (အခ်ိန္ရတဲ႔ အခါ ကေလးစာေပ ဖြံ႕ျဖိဳးေရးအတြက္လည္း စာအုပ္ စာရင္းေတြ ေရးပါဦးမယ္။ )
အခုတေလာ ျမန္မာစာအုပ္ေတြနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ရွင္သန္ဖုိ႕ ဘယ္လုိလုပ္သင္႔လဲဆိုတာေတြ အမ်ားၾကီး ေတြးျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာစာအုပ္ေတြ ေရးတဲ႔သူေတြမွာ ဘုန္းၾကီးေတြ ေရးတဲ႔ စာအုပ္ေတြေလာက္ ေရာင္းေကာင္းတာ မရိွပါဘူး။ တကယ္ကို မရိွဘူး။ ဘာသာေရးစာေပက ျမန္မာျပည္မွာ ေရာင္းအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာသာေရးေတာင္မွ ပါဠိမပါတာေတြက ပိုေရာင္းေကာင္းတယ္။ Target Audience ကလည္း မိသားစုေတြဆီတည္႕တည္႕ေရာက္တယ္။ တျခားစာေပဆိုရင္ေတာ႔ မိသားစုထဲေရာက္ဖုိ႕ခက္တယ္။ ငယ္ကတည္းက စာမဖတ္လာတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ရသစာေပရဲ႕ လွပမႈ၊ ေလးနက္မႈဆိုတာေတြကို နားလည္ေအာင္ မသင္ေပးႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္တို႕ေခတ္ကလို ေသာင္းနဲ႕ခ်ီရိုက္ရတာ မရိွေတာ႔ဘူး။ အဲဒီေခတ္ကလူေတြေလာက္ကို အခုလူေတြ စာမဖတ္ၾကေတာ႔ဘူး။ အဲဒီေခတ္မွာက စာအုပ္ေတြနဲ႕ ယွဥ္ျပိဳင္ထိုးသတ္မဲ႔ ကိုရီးယားကားေတြနဲ႕ တီဗီဂိမ္းေတြ မရိွေသးတာလည္းပါႏိုင္တယ္။ အခုေခတ္ ကေလးေတြရဲ႕မိဘေတြထဲမွာကို စာဖတ္ျပီး ၾကီးလာတဲ႔ လူၾကီးေတြဆိုတာ သိပ္ကိုနည္းသြားျပီ။ ကေလးေတြကို စာဖတ္ပါလို႕ေျပာရံုေလာက္ မဟုတ္ဘဲ၊ ကေလးေတြကို သူတုိ႕အရြယ္နဲ႕လိုက္ေလ်ာညီေထြ ဖတ္စရာေလးေတြ ရိွေနတဲ႔ေနရာမ်ိဳး အေသအခ်ာရိွေအာင္ လုပ္သင္႔တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ စာေရးေနတဲ႔သူေတြ အေနနဲ႕လည္း ကေလးေတြ စာေကာင္းေပေကာင္း ဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ကေလးစာေပေတြလည္း မ်ားမ်ားေရးသင္႔တယ္။ ဘာသာျပန္စရာေတြလည္း အမ်ားၾကီးရိွေသးတယ္။ အဲဒါေတြဟာ ျမန္မာကေလးေတြ လိုအပ္ေနတဲ႔ gap ေတြပဲ။ ကေလးေတြကို International Schools ေတြမွာမထားႏုိင္ရံုနဲ႕ International အဆင္႔မီတဲ႔ အရည္အခ်င္းမ်ိဳးမရႏိုင္ေတာ႔ဘူးလို႕ မေတြးဘဲ သူတုိ႕ကို ကိုယ္ေပးႏုိင္သေလာက္ အေကာင္းဆံုး ေပးမယ္ဆုိျပီး တတ္ႏိုင္သမွ်ၾကိဳးစားသင္႔တယ္။
စာအုပ္ေတြကို ျဖစ္ႏုိင္ရင္ Apple Store မွာ Games ေတြ 99 ျပားနဲ႕ေရာင္းတာမ်ိဳးရိွေစခ်င္တယ္။ i-book မွာ တခါတည္းေရာင္းရင္လည္းမဆိုးဘူး။ Kindle အတြက္လည္း ထုတ္သင္႔တာေပါ႔။ ျမန္မာေတြဟာ ဘာမဆို အကင္းပါးတဲ႔လူမ်ိဳးေတြပါ။ ေရွးကတည္းက ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာေတာ႔ ခပ္ထံုထံုမဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။ ေလ႔လာမႈေကာင္းသလို တီထြင္ဥာဏ္လည္းေကာင္းခဲ႔ၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္း ေစ်းကြက္တင္မဟုတ္ဘဲ ျပည္ပမွာရိွတဲ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ေစ်းကြက္ကိုပါၾကည္႕ျပီး ထုတ္ေ၀ျဖန္႕ခ်ိမႈေတြျပဳလုပ္သင္႔တယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာေမြးတဲ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ငါတုိ႕ႏိုင္ငံဟာ ခပ္ညံ႕ညံ႔မဟုတ္ဘူးဆိုတာမ်ိဳး ခံစားႏုိင္ဖုိ႕ သူတုိ႕ေတြရဲ႕ လက္လွမ္းမီတဲ႔ေနရာမွာ ျမန္မာစာအုပ္ေတြ E-books အေနနဲ႕ျဖစ္ျဖစ္ printed ပဲျဖစ္ျဖစ္ရိွေနသင္႔တယ္။ ျမန္မာစာေတြ ေသခ်ာမဖတ္ဖူးတဲ႔ ျမန္မာေလးေတြကေတာ႔ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးကို အထင္ေသးေနႏုိင္ပါတယ္။ သူတုိ႕ေတြ သိစရာလုိတာေတြ သိဖုိ႕ ျမန္မာစာေပရဲ႕ လက္တံေတြ ဒီထက္ရွည္လ်ားဖုိ႕လုိပါတယ္။ International ISBN No. ေတြ သံုးဖုိ႕လည္း ၾကိဳးစားသင္႔ေနပါျပီ။ pdf ဆိုရင္လည္း ေစတနာေရွ႕ထားျပီး လုပ္ၾကတယ္ဆိုတာ သိေပမယ္႔ အနည္းဆံုး Ethics ေလးနဲ႕စာအုပ္အသစ္ေတြကို ခ်က္ခ်င္းမလုပ္ပစ္ဖုိ႕လုိပါတယ္။ စာေရးသူေတြအတြက္လည္း ကိုယ္ခ်င္းစာစဥ္းစားျပီး လုပ္ေပးႏုိင္ရင္ေကာင္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ဒီမွာ E-books ၀ယ္တယ္ဆိုရင္ Technical စာအုပ္ေတြမွာ E-books ေတြဟာ စာအုပ္ေစ်းထက္၀က္မက ေပးျပီး၀ယ္ရပါတယ္။ စာအုပ္က ရတဲ႔၀င္ေငြနဲ႕ရပ္တည္ေနတဲ႔သူေတြအတြက္ေတာ႔ စာအုပ္ေတြမေရာင္းရရင္ အႏုပညာဆက္လုပ္ဖုိ႕ မလြယ္ပါဘူး။ ၀ါသနာအရေရးေနၾကေပမယ္႔ တျခားလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ရတဲ႔အတြက္ စာအုပ္ေကာင္းေတြ မ်ားမ်ားထြက္မလာေတာ႔ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အခု ကြ်န္ေတာ္တို႕ ခံစားေတြ႕ၾကံဳေနရတဲ႔ စာအုပ္ေကာင္းရွားပါးမႈျပႆနာေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႕နဲ႕ တုိက္ရိုက္ပတ္သက္ေနေတာ႔တာပါပဲ။ (ကမာၻျပားျပီဖတ္တုန္းကတည္း ငါတုိ႕ႏိုင္ငံဟာ အျပားကမာၻမွာ ကုန္ၾကမ္းေရာင္းရံုနဲ႕ေတာ႔ တယ္မနိပ္ေသးပါဘူးလုိ႕ေတြးမိတယ္။ ပိုျပီး တန္ဖိုးရိွတာေတြေရာင္းၾကည္႕သင္႔တယ္။ ျမန္မာ႔အႏုပညာဟာ ဘာသာစကား အဟန္႕အတားကို ခ်ိဳးဖ်က္ျပီး ႏိုင္ငံတကာ ၀င္ဆန္႕ေအာင္ၾကိဳးစားသင္႔တယ္။)
ဒီပို႕စ္မွာ စဥ္းစားစရာ အစေလးေတြကို ကြ်န္ေတာ္ နည္းနည္းေလာက္စီပဲ ထုတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဆက္လက္ျပီး စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ႔္ပုိ႕စ္ကို Monday မွာ ေလးေလးပင္ပင္ Monday က်က္သေရ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပီး တမင္တင္လုိက္တာေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ (က်က္သေရ ဆိုတာပဲေျပာရင္ က်က္သေရရိွ တာလား၊ က်က္သေရတံုး တာလား မကြဲျပားပါဘူး။ ေလသံေလးကပဲစကားေျပာတာပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ မနက္ေစာေစာစီးစီး မဟားတရား ေလးနက္တာေတြ လာေျပာရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕က ဒီေကာင္ ကေတာ႔ Morning က်က္သေရပဲ ဆိုျပီး ေျပာေလ႔ရိွပါတယ္။ အဲဒီလို က်က္သေရမ်ိဳးျဖစ္သြားမွာစိုးရိမ္ပါတယ္။ Monday က်က္သေရပို႕စ္ ဆိုရင္ေတာင္ ျပီးေအာင္ဖတ္ႏိုင္တဲ႔လူေတြကို ခ်ီးက်ဴးရမွာပါပဲ။
Regards,
The Gardener
Peace B with U.
