ပိတ္ထားေသာတံခါးမွတစ္ဆင္႔၀င္ေရာက္လာေသာအေတြးမ်ား။
(ဒီေန႕ေတာ႔ ခပ္တုိတုိေလးတစ္ခုပဲေရးလုိက္ပါတယ္။ သိပ္ရွည္ေနရင္ ရံုးကဖတ္ရတာမလြယ္ဘူးဆိုတာနဲ႕တုိလုိက္ရတယ္။ တစ္ခါက အရွင္ဆႏၵာဓိကေျပာဖူးတဲ႔တရားပြဲေလးတစ္ခုလို နာမည္ၾကီးဆရာေတာ္ၾကီးေတြတရားပြဲဆက္တုိက္ေဟာတုန္းက ဆရာေတာ္တစ္ပါးက တစ္ေၾကာင္းပဲေဟာသြားတယ္။ စိတ္ထားေကာင္းေအာင္ေနဖုိ႕ဆုိတာေလးတစ္ခုကိုပဲတစ္ေၾကာင္းထဲေျပာသြားတယ္။ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတဲ႔အခါၾကေတာ႔ အဲဒီတစ္ေၾကာင္းထဲကိုပဲ မွတ္မိေတာ႔တယ္လုိ႕ ဆရာေတာ္ကေျပာတယ္။ အခုလည္း လိုရင္းတုိရွင္းေပါ႔။)
စာဖတ္တာကို ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ၊ တတ္ႏိုင္သမွ် မဖတ္ရပါေစနဲ႕လို႕ ဗ်ာဒိတ္ခံထားတဲ႔သူငယ္မေလးကိုလည္း ငယ္တုန္းကဖတ္ခဲ႔တဲ႔ ၀သံုးလံုးတို႕ ဘတ္စကာဗီလ္ေခြးၾကီး (The Hound of the Baskervilles)စတဲ႔ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ႔ ေရႊဥေဒါင္းၾကီးရဲ႕စာအုပ္ေတြ
ဖတ္ခိုင္းထားပါတယ္။ အဲဒီလို ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြေတာ႔ သူၾကိဳက္ပါတယ္။ Library ေရာက္ေတာ႔လည္း ကေလးေတြဖတ္တဲ႔ werewolf အေၾကာင္းစာအုပ္ေလးငွားေပးပါတယ္။ တစ္သက္လံုုးအတူေနရမွာျဖစ္တဲ႔အတြက္ ေမာင္တစ္ပုိင္း မယ္တစ္ခြက္ ဆိုသလို လိုက္ဖက္ညီရမယ္လို႕ေတာ႔ စိတ္မကူးထားပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ ၀ါသနာေတြကို ကန္စြန္းရြက္စည္းေတြလုိ၊ ဘုရားပန္းေတြလို အတုိအရွည္တူေအာင္ျဖတ္ထားဖုိ႕မလိုပါဘူး။ စာဖတ္တာ ေပ်ာ္ဖုိ႕ေကာင္းတဲ႔အတြက္ သူ႕ကိုလည္းေပ်ာ္ေစခ်င္လုိ႕ဖတ္ခုိင္းတာပါ။ ထူးျခားေလးနက္တဲ႔အသိအျမင္ရပါေစေတာ႔ဆိုတဲ႔ မဟာကရုဏာၾကီးနဲ႕ဖတ္ခုိင္းတာေတာ႔လည္းမဟုတ္ပါဘူး။
ေရႊဥေဒါင္းၾကီးရဲ႕ လက္ထက္ေတာ္ၾကီးကိုဖတ္ရင္း အဆင္မေျပတဲ႔တစ္ကြက္ေတြ႕လုိ႕ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ေယာက်ာ္းသံုးေယာက္က တံခါးကိုပခံုးေစာင္းနဲ႕ေျပးတုိက္တယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းပါ။ အဲဒီအခန္းမ်ိဳး ဗီဒီယုိထဲမွာလည္း ခဏခဏ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ဒါရုိက္တာေတြကိုယ္တိုင္၊ စာေရးတဲ႔သူေတြကိုယ္တုိင္က အထင္နဲ႕ ရုိက္တာ၊ေရးတာျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ တကယ္က ပခံုးနဲ႕တုိက္တာဟာ ေျခေထာက္နဲ႕ကန္တာေလာက္ထိေရာက္မႈမရိွဘူးလို႕ ငယ္တုန္းကဖတ္ရတဲ႔ အေရးေပၚ အေျခအေနမွာ လြတ္ေျမာက္နည္း ဆိုတဲ႔စာအုပ္ထဲမွာပါပါတယ္။ တကယ္တမ္း မင္းတုံးခ်ထားတဲ႔တံခါးကို လူသံုးေယာက္မေျပာနဲ႕ ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ေပးတုိက္ျပီးဖြင္႔ခိုင္းခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က အဲဒီေနရာမွာ တံခါးမပြင္႔ေတာ႔ဘူးျဖစ္သြားျပီး၊စာေရးဆရာက တံခါးပြင္႔ျပီး၀င္သြားေတာ႔ အဲဒီတံခါးေရွ႕မွာပဲကြ်န္ေတာ္က်န္ေနခဲ႔လုိက္တယ္။ အဲဒါဟာ ေတာ္ရံုတန္ရံုျပႆနာမဟုတ္ပါဘူး။ ယုတၱိေဗဒကို စာဖတ္တိုင္းယူမလာနဲ႕ဆိုတဲ႔စကားကိုပဲျပန္ကုိးကားရပါတယ္။ အေသးအဖြဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္လက္မခံႏိုင္တာ တစ္ခုက ကသိကေအာင္႔ျဖစ္ေစပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလရယ္စရာေတာ႔ေကာင္းပါတယ္။ ဘ၀ကို စာအုပ္တစ္အုပ္လိုဖတ္ေနရင္း ပခံုးနဲ႕ တံခါးကိုေျပးတုိက္ျပီး ၀င္သြားတယ္ဆိုတဲ႔ဇာတ္လမ္းေတြ ၾကားရတတ္ပါတယ္။ ၀င္လုိ႕ရတယ္ဆိုတဲ႔သူေတြ ၀င္သြားပါေစ။ ကြ်န္ေတာ္ ရပ္က်န္ေနလုိက္ပါတယ္။ လူတုိင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္လက္ခံစရာမလိုတဲ႔ အမွန္တရားတစ္ခု ရိွေနႏုိင္တယ္။ ဘ၀ဟာ စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ေနတာဟာ ျဖစ္လုိ႕ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္မယံုၾကည္တာေတြကို လြတ္လပ္စြာမယံုၾကည္ဘဲေနလုိက္လို႕ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဇာတ္လမ္းေတြကို ဇာတ္လမ္းေတြလို႕မသိရင္သာ ရသျဖစ္လာၾကတယ္။ ရသကို သြားတဲ႔လမ္း ကိုးပါးကေန ရသဆီေရာက္ကုန္တယ္။ သိပ္ရသေျမာက္ကုန္တဲ႔အခါ Depression ေတြ ႏွလံုးေရာဂါေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ အဲဒါေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႕မလုိအပ္ဘူးမဟုတ္လား။
ပိတ္ထားတဲ႔တံခါးတစ္ခ်ပ္ေရွ႕မွာရပ္ေနလိုက္တာဟာ ကိုယ္႔လြတ္လပ္မႈကို ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ျပီး အေကာင္းဆံုးအသိအမွတ္ျပဳလုိုက္တာလုိ႕ခံစားရပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ တိုတိုေလးျဖစ္တဲ႔အတြက္ တစ္ျခားသူတစ္ေယာက္အတြက္ ေနသြားဖုိ႕အခ်ိန္သိပ္မရိွပါဘူး။ ကိုယ္႔စိတ္ခ်မ္းသာမႈအတြက္ ဘယ္သူမွစိတ္မဆင္းရဲရင္ ျပီးတာပါပဲ။ ဘ၀ကို ေနလုိက္ရတာ တန္လားမတန္လားဆိုတာ ေနာက္ဆံုးၾကေတာ႔ စိတ္ခ်မ္းသာမႈနဲ႕ပဲပိုင္းျဖတ္ရတာပါပဲ။ စာအုပ္ကိုပိတ္ထားရင္း လူေတြရဲ႕ဇာတ္လမ္းေတြကိုဆက္ဖတ္ၾကည္႕ေနျဖစ္ပါတယ္။ ။
Regards,
Zephyr
Peace B with U.
