ဒီနေ့ သွားဆေးခန်းသွားတာ တော်တော်ရယ်ရတယ်။ သွားက မနာနေဘူး။ ဒါပေမယ့် သွားကြားညပ်ရင် နာမှာစိုးတယ်။ သွားက မကောင်းတော့တဲ့အချောင်းဆိုတော့ နှုတ်လိုက်တာအေးမယ်ပေါ့။ သွားပိုးစားပြီး ခပ်တိုတိုပဲကျန်တော့တာ။ အဲဒါ ဆရာဝန်ဆီကိုသွားတယ်။ သွားက နာမနေတော့ ဘယ်နဲ့ညာနဲ့ မှားပြောလိုက်တယ်။ ဘယ်ဘက် အပေါ်ဆုံးထောင့်က molar နှုတ်လိုက်ဆိုတော့ဆရာဝန်က သေချာခုနစ်ခါကြည့်တယ်။ သူ့အတွေ့အကြုံ သုံးဆယ့်လေးနှစ်အရ နှုတ်ဖို့မလိုဘူးတဲ့။ အဲဒီသွားရဲ့ ဘေးမှာတော့ filling လုပ်စရာလိုတာ တွေ့တယ်။ အဲဒါကိုလုပ်မယ်တဲ့။ အဲဒီအထိလည်း ငါမသိဘူး။ ချချဆိုပြီး ထုံဆေးထိုးဘာညာပေါ့။ သွားကို နည်းနည်းဖောက်တယ်ပြီးတော့ temorary filling တစ်လထားဖို့လုပ်တယ်။ ၃၀၀ ကျတယ်။ အတိအကျတော့မမှတ်မိဘူး။ ၃၀၀ ဝန်းကျင်ပဲ။ အဲဒါပြီးတော့ ကားငှားပြီး ပြန်ဖို့ကားစောင့်နေရင်းနဲ့မှ။ မဟုတ်သေးပါဘူး။ ငါ့သွားက ညာဘက်အပေါ်ဆုံးကဟာပါဆိုတာ သတိရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဆေးခန်းကို ပြန်သွားတယ်။ အေး၊ မေ့သွားလို့။ တလက်စတည်း ဒီဘက်သွားကိုရော နှုတ်လို့ရမလားမေးတော့ သွားဖုံးခွဲရမယ်၊ ပြီးမှနှုတ်လို့ရမယ်။ မိုင်နာ အော်ပရေးရှင်းဆိုတော့ အမ်စီ ငါးရက် ယူရမယ်ပြောတယ်။ ဘယ်ဘက်ခြမ်းက သွား၊ အခုန ဖာလိုက်တာကို permanant filling လုပ်ပြီးမှ လုပ်ပါဆိုတာနဲ့ ဘယ်လောက်လဲဆိုတော့ ၉ ၀၀ လို့ပြောတယ်။ မရသေးတဲ့ဘောနပ်စ်လည်း သွားဖိုးနဲ့ကုန်ပြီထင်တယ်။ ဆရာဝန်က ဘယ်လောက်မှတ်မိလည်းဆိုရင် ငါ့သွားတွေ အလွတ်ကျက်ထားသလိုမှတ်မိတယ်။ ဟိုတစ်ချောင်းကတော့ ဘယ်လို၊ ဘယ်လိုလေးလုပ်လို့ရတယ်။ ဒီဘက်ကတစ်ချောင်းကတော့ အခုဘာမှမဖြစ်သေးပေမယ့် ဖာဖို့လိုလာမယ်။ စသဖြင့်ပေါ့လေ။ ဟိုးတစ်ခေါက် သူ အိတ်စ်ရေးရိုက်ထားတာကို ပြန်ပြောရင်း ဘောနပ်စ်ရရင် ပြန်လာခဲ့ဦးပေါ့လေ။ အမှန်တော့ ရန်ကုန်ပြန်ပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ဖို့ မနှစ်ကတည်းက ပြင်ထားပေမယ့် သွားမရ၊ပြုမရနဲ့ တော်တော်ပိတ်မိသွားတယ်။ မဟုတ်ရင်တော့ ဟိုမှာစားရိတ်ငြိမ်းစားသောက်၊ခရီးအသွားအပြန်အပြင်၊ ခွေးတစ်ကောင်၊နှစ်ကောင်ပါ ဝယ်နိုင်မယ်ထင်တယ်။ ဒီနှစ်ကုန်ပြန်မှ လုပ်လို့ရတာ ရန်ကုန်မှာလုပ်မယ်။ မအလ မသေသေးတာနဲ့ပဲ အပိုကုန်ရတယ်။ စစ်က ဖြစ်ရင် အမြန်ဖြစ်မှ။ မဟုတ်ရင် ကယားပြည်နယ်အထိနာမယ်။ ချင်းပြည်နယ်အထိနာမယ်။ ပြီးရင် ကချင်နဲ့ကရင် အထိနာမယ်။ တိုက်မောင်း၊ တိုက်ပွဲခေါ်သံ၊ ဃနေ့ တစ်ခုခု အော်တော့မှာလား မသိသေးဘူး။ အော်ပြီဆိုရင်လည်း ပြင်ဆင်ပြီးသားဖြစ်နေအောင်နေကြ။ အခုအခြေအနေကို မကြိုက်ဘူး။ တတိတိ ဖြစ်နေတယ်။ စီးပွားတွေ ပြိုလဲကုန်ရင် အများစု ဒုက္ခရောက်ကြမှာ စိုးတယ်။
Peace B with U.
