အမွတ္တရမ်ား
စိတ္ထဲက တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာသြားေသာ အမွတ္တရမ်ား။ ထိုုင္ေနရင္း၊ ထေနရင္း၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း၊ လဲေလွ်ာင္းရင္း တစ္စထက္တစ္စ။ တဖဲ႔ျပီးတဖဲ႔ကြာက်သြားတဲ႔အေရျပားေဟာင္းတစ္ခုုလိုုလုုိ။ စိတ္ထဲကိုု ဝင္ျပီး delete လုုပ္လုုိ႕မရတဲ႔အခါ တစ္သက္လံုုးသိမ္းထားခ်င္ခဲ႔တဲ႔ emails ေတြကအစဖ်က္တယ္။ တစ္ခုုျပီးတစ္ခုု။ ကိုုယ္႔ႏွလံုုသားကိုုယ္ျပန္ သံခြ်န္နဲ႕ကုုတ္ေနမိသလိုုမ်ိဳးေလ။ ေကာင္းကင္မွာဆုုတ္ခြာလာတဲ႔လျခမ္းေကြး၊ ရင္ဘတ္ထဲမွာ လေရာင္မဲ႔ေသာည၊ ၾကယ္ေလးေတာင္ဖ်ဖ်မလင္းဘူး။ လမ္းေတြရွည္လ်ား၊ ရထားဥၾသသံေတြရွည္လ်ား၊ ပင္လယ္ထဲခရီးေပ်ာက္၊လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ႔ ပုုလင္းလြတ္တစ္လံုုးရဲ႕ အနာဂတ္ဟာရွည္လ်ား။ အမွတ္တမဲ႔မ်ား၊ အမွတ္တရမ်ား၊ ေအးခဲထံုုက်င္ေနတဲ႔ အိမ္မက္ဆိုုးမွ ေျခေထာက္မ်ား။ ဆြံ႕အေၾကာင္ေငးသြားေသာ အခုုိက္အတန္႕မ်ား။ သိပ္သည္းေသာ ေရခိုုးေရေငြ႕မ်ား။ သိပ္သည္းလြန္းေသာ မြန္းၾကပ္မႈမ်ား။ သိပ္သည္းလြန္းေသာ အလံုုပိတ္ဒဏ္ရာမ်ား။ အားလံုုးအေခ်ာသပ္ျပီးမွ ၾကက္ေျခခတ္နက္နက္ကန္႕လန္႕ျဖတ္ခတ္မိေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ကားလုုိေန႕မ်ားလား။
အခိုုက္အတန္႕အားျဖင္႔ အဆင္ေျပမႈမ်ားရရိွေနသည္။ အသက္ကိုုမွန္မွန္ရွဴသည္။ ရွင္သန္ေနထုုိင္မႈသည္ မုုန္တိုုင္းေၾကာင္႔အျမစ္ကြ်တ္သြားေသာ သစ္ပင္အိုုကုုိ ေငးၾကည္႕ေနသည္။ ေဆာင္းဦးလိႈင္၏ တစ္ရက္ေတာ႔ငိုုပါသီခ်င္းကိုု တစ္ေယာက္ေယာက္ဆိုုေနသံၾကားသည္။ မည္သည္႕အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင္႔ အိပ္စက္ရန္ေကာင္းေၾကာင္း စဥ္းစားေနတုုန္းျဖစ္သည္။ ရွင္သန္ျခင္း၏ အစြန္းလြတ္ေသာ အသက္ရွဴသံမ်ား။ အသက္ကိုုမွန္မွန္ရွဴသည္။ ရုုတ္တရတ္ေပ်ာက္ဆံုုးသြားေသာ ေအာက္ဆီဂ်င္ပါးရွားေသာအေနအထားတြင္ ေအာင္ျမင္စြာ ျမဲျမဲရပ္ေနရန္ျဖစ္ပါသည္။ အဓိပၺာယ္မ်ားအားလံုုးမဲ႔သြားရန္ လမ္းခြဲမ်ားကသာတတ္ႏုုိင္ပါသည္။ အသက္ကိုု ဝဝရွဴပါ။ အနာဂတ္သည္ အမည္းေရာင္နက္နက္ၾကီးျဖစ္သည္။ လက္တင္လုုိေတာ႔ Via Dolorosa ဟုုေခၚသည္ထင္သည္။ ေၾကကြဲစရာလမ္း။
တိတ္ဆိတ္မႈသည္သာ ကြ်န္ေတာ္တည္ေဆာက္ေသာ ပိရမစ္ျဖစ္ပါသည္။ အထဲတြင္ သိုုေလွာင္ထားရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုုမွ်မရိွဘဲ အျမင္႔မားဆံုုးတည္ေဆာက္ေနေသာ အုုတ္စီနည္းပညာ၏ရသမွာ ျပိဳလဲမႈမ်ားႏွင္႔ ေဒြးေရာယွက္တင္ျဖစ္ေနသည္။ လူတုုိင္းသည္ ကိုုယ္႔ၾကမၼာကိုုယ္မဖန္တီးႏုုိင္ခဲ႔သည္မွာ အေတာ္ေလးၾကာခဲ႔ျပီ။ ေကာင္းကင္၏ အနားသတ္တြင္ တိမ္ျဖဴလြလြတုုိ႕ရိွေနသည္။ လြင္႔ပါးေပ်ာက္ကြယ္ရန္ထြက္ခြာေသာ တိမ္ခရီးသည္ လွပေသာ ႏႈတ္ဆက္ေတးျဖစ္ပါသည္။ အလြန္အားနည္းေနခ်ိန္မွ ခရီးဦးၾကိဳျပဳေသာ ဝုုိက္လက္သီးမ်ား၏ ခ်ိဳျမိန္မႈကိုု မည္သိုု႕မွ် သေဘာမထားၾကေစလုုိပါ။ ျပန္ထလာရန္မလိုုအပ္ေတာ႔လွ်င္ မည္မွ်ျပင္းထန္ေသာ အင္အားျဖစ္ေစ၊ တစ္ၾကိမ္ေလာက္ေတာ႔ ရင္ဆိုုင္ခဲ႔ႏိုုင္ပါသည္။
အႏုုပညာ၏လက္ခုုပ္သံမလိုုအပ္ျခင္းသည္ စာအုုပ္စင္ေပၚမွ ဖုုန္မႈန္႕မ်ားျဖစ္ပါသည္။ ဉာဏ္ပညာသည္ေၾကကြဲနာက်င္ရန္အတြက္သာ အသံုုးဝင္ေသာ ျဂိဳဟ္ဆိုုးတစ္ေကာင္ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ အရိုုးမ်ားကိုု တစ္ေခ်ာင္းစီထုုတ္၍ ညီညီညာညာစီထားလိုုေသာ မိတ္ေဆြမ်ားကိုုပင္ အရူးဟုုမထင္မိေတာ႔။ ကံေကာ္ရြက္ႏုုေလးႏွင္႔တူေသာ အလြန္လွပသေလာက္ ႏူးညံ႕ေသာအခ်စ္သည္လည္း ေက်ာင္းတြင္က်ေပ်ာက္ခဲ႔ျပီးျဖစ္ေနသည္။ မုုိးထဲေရထဲ ဖိနပ္ျပတ္လုုိက္၊ ဓာတ္ၾကိဳးက်ေရအိုုင္ထဲျဖတ္ေလွ်ာက္လိုုက္ျဖစ္ေနေသာ ကံေကာင္းျခင္္းတရားမ်ားအတြက္ ဘယ္လုုိျပဳျပင္ရမွန္းမသိပါ။ ႏွင္းဆီပန္းတစ္ခင္းစိုုက္ဖူးေသာ္လည္း ပုုိးသတ္ေဆးတစ္ခါမွ မျဖန္းဖူးခဲ႔ေသာ ဥယ်ာဥ္မႈး၏ မုုိက္မဲေသာအသံုုးက်မႈသည္ အခ်ည္ႏွီးသက္သက္သာျဖစ္သည္။ မိုုးေကာင္းကင္အလြတ္ၾကီးကိုုေငးၾကည္႕ေနေသာေၾကာင္႔ အိပ္ကပ္သည္ ကပ္ေနေသာအိပ္ျဖစ္ျပီး အိပ္မက္သည္ လံုုျခံဳေႏြးေထြးေနသည္။ ေငြေၾကးအထူးဂရုုျပဳ အသိုုင္းအဝုုိင္းမ်ားမွ မၾကာမၾကာထြက္ခြာလာခဲ႔ဖူးသည္။ ေနာင္တႏွင္႔တူေသာအရာသည္ မိုုးစိုုေနေသာ သီဟိုုဠ္ပင္တန္းေလးမ်ားျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လိမ္႔မည္။ ဆုုပ္ဆုုပ္ကိုုင္ကိုုင္ဖမ္းဆုုပ္သက္ေသျပ၍မရသည္႕တုုိင္ ခရမ္းေရာင္ပန္းပြင္႔ေလးမ်ားပြင္႔ျခင္းသည္ အလြန္လွေသာ နိမိတ္ပံုုျဖစ္ပါသည္။ အနည္းဆံုုး ဒဏ္ရာရခ်ိန္တြင္ မီရန္၊ ခိုုရန္၊ နားေနရန္ ၾကိဳလင္႔ေသာရင္ခြင္တစ္ခုု၏ ေႏြးေထြးမႈသည္ ခရမ္းေရာင္ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ သက္တံ၏အဆံုုးတြင္ ျမဳပ္ထားေသာ ေရႊအိုုးရိွခ်င္မွရိွပါလိမ္႔မည္။ သိုု႕တုုိင္ အလြန္လွေသာ ခရမ္းေရာင္ပန္းေလးတစ္ပြင္႔ကေတာ႔ရိွေနပါလိမ္႔မည္။
စာအုုပ္ေဟာင္းမ်ားကိုုလွန္လိုုက္တုုိင္းအေဟာင္းက အသစ္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုု႕ေၾကာင္႔ စာဖတ္ျခင္းကိုု ကြ်န္ေတာ္ေရွာင္ၾကဥ္ပါသည္။ အလြမ္းသည္ အဆိပ္မဟုုတ္သည္႕တုုိင္ ကုုမရေသာ အႏုုစားစိတ္ေရာဂါျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ ခ်စ္ခင္သူမ်ားမွအပ မည္သည္႕အရာကိုုမွ လြမ္း၍မရပါ။ အစားအေသာက္ကိုုလြမ္းသူသည္ ဝေအာင္မစားဖူးသူသာျဖစ္ပါသည္။ ခ်စ္ျခင္းတရား၏ မျပည္႕စံုုမႈသည္ အလြမ္းကိုုဖန္တီးသည္ထင္ပါသည္။ ခ်စ္ႏိုုင္သည္႕အခ်ိန္တြင္ ျပည္႕ျပည္႕ဝဝခ်စ္ခင္သူမ်ားသည္ မလြမ္းဟုု အုုိရိွဳကဆိုုပါသည္။ သိုု႕ေသာ္ ႏွဖူးေျပာင္သူတုုိ႕သည္ စိတ္ကူးကြန္႕ျမဴးေျပာဆိုုေလ႔ရိွရာ သူ႕စကားလည္း သိပ္မယံုုရပါ။ အလြမ္းသည္ သမုုဒယ၏ ၾကိဳးညိွေတးသြားတစ္ခုုလည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ အလြန္လွေသာ တိမ္မ်ားကိုု ေငးၾကည္႕ေနရံုုရွင္သန္ေနခ်င္သူမ်ားသည္ သက္ရိွေလာက၏ ဂုုဏ္က်က္သေရေဆာင္ရန္ ေလာကသိုု႕ အလည္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေရႊေငြမ်ားအစား ခ်စ္ျခင္းတရားကိုုသာ စုုေဆာင္းခဲ႔ၾကသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ဒဏ္ရာမ်ားသည္ နာလြန္းလွ်င္ထံုုျပီး၊ သန္းမ်ားသည္ကိုုက္လြန္းလွ်င္မယားၾကေတာ႔ဟုု အုုိင္ခ်င္းဆရာမကဆိုုသည္။
ဆက္စပ္မဲ႔ေသာလိုုင္းမ်ားေပၚသိုု႕ခုုန္ေက်ာ္ေျပးလႊားေနေသာ ရွဥ္႕ႏွစ္ေကာင္မွာ Chip n Dale ျဖစ္ေနသည္။ ထိုုေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳး ဒီတစ္သက္တြင္ ေနာက္တစ္ခါမရေတာ႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုုိ႕၏မိဘမ်ားသည္ ေလာကၾကီး၏ အလွအပမ်ားကိုု ေသခ်ာေျပာျပသြားရန္ အသက္သိပ္မရွည္သြားၾကပါ။ စိမ္းလန္းေနေသာ ျမက္ခင္းမွ ျမက္ရြက္ေလး၏ ရွတတ အထိအေတြ႕၊ ထုုိျမက္ရြက္ေလးေပၚတြင္ တြယ္ကပ္ေနေသာ ေရမႈန္ေရမႊားကေလးမ်ား၏ လွပမႈမ်ားအေၾကာင္း ျပည္႕ဝစြာသင္ၾကားေပးရန္ သူတုုိ႕ပ်င္းရိခဲ႔သည္ထင္သည္။ ေလတုုိက္သည္႕ဟန္ခ်က္ႏွင္႔အညီ ယိမ္းႏြဲ႕ေနေသာ ၾကခတ္ဝါးပင္ေလးမ်ား၏ ရြက္ႏုုလိပ္အရင္းကိုု စားၾကည္႕လွ်င္ ႏူးညံ႕ေသာအရသာရိွေၾကာင္း မသိခဲ႔ေသာ ကေလးဘဝမ်ားသည္ က်ဥ္းေျမာင္းပါသည္။ သစ္ပင္စိုုက္ရန္ လူျဖစ္လာတာေရာမျဖစ္ႏိုုင္ဘူးလုုိ႕ ဘာေၾကာင္႔ေသခ်ာလုုိက္ၾကပါလိမ္႔။ က်ယ္ျပန္႕ေသာေလာကတြင္ အလြမ္းႏွင္႔ျဖစ္ေစ၊ အျခား စိတ္ခံစားခ်က္တစ္ခုုခုုႏွင္႔ျဖစ္ေစ ပိတ္မိေနပါက အင္မတန္က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ဘဝျဖစ္သြားႏုုိင္သည္။ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ၾကိမ္ေသေသ၊ သူ႕ကိုုယ္သူေသသြားမွန္းမသိေသာ ပန္းထိမ္ငိုုပန္းပင္ေလးသည္ ေနာက္ႏွစ္မိုုးရာသီေရာက္တုုိင္းျပန္ျပန္ပြင္႔ေနျမဲျဖစ္ေနသလိုု ရွင္သန္လုုိစိတ္ရိွၾကဖုုိ႕လိုုမည္ထင္ပါသည္။
သစ္ပင္မ်ားသည္ မိမိတုုိ႕၏သစ္ရြက္ေၾကြမ်ားကိုု လိုုက္လံေကာက္သိမ္းမည္မဟုုတ္ပါ။ သစ္ပင္၏သဘာဝသည္ အမိႈက္ဖြရန္၊ ကာဗြန္ရွဴရန္၊ ေအာက္ဆီဂ်င္မ်ားမ်ားထုုတ္ေပးရန္၊ လိုုအပ္ေသာေအာက္ဆီဂ်င္နည္းနည္းျပန္ယူရန္၊ဖိုုတိုုဆန္းသဇစ္လုုပ္ရန္၊ ေရစုုပ္ယူရန္၊ ဇိုုင္လမ္မွတစ္ဆင္႔ေရထမ္းရန္၊ ခ်စ္သူမ်ားနာမည္ကိုု ကိုုယ္ေပၚတြင္ သံခြ်န္ျဖင္႔ထြင္းရန္၊ ထုုိလုုပ္ငန္းတုုိ႕မွအပ တာဝန္မရိွပါ။ ေတာင္တန္းမ်ား၏လုုပ္ငန္းမွာ ငံုု႕ၾကည္႕ေနရန္ျဖစ္ပါသည္။ ပထမဆံုုးအၾကိမ္ ပ်ံထြက္သြားသည္႕ ေလွာင္အိမ္ထဲမွငွက္သည္ အလကားေရာက္လာမည္႕အစာထက္၊ က်ယ္ဝန္းေသာ ေလာကကိုုသာ ပိုုခ်စ္မည္ဟုု ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါသည္။ အဆင္သင္႔ျဖစ္ခ်ိန္မွ ျဖစ္ေသာ အခ်င္းအရာတစ္စံုုတစ္ခုုမွ ေလာကတြင္ရိွပံုုမရပါ။ သစ္ပင္မ်ားသည္ ေၾကြက်သြားေသာ သစ္ရြက္မ်ားျဖင္႔သာ မသြားႏုုိင္ေသာ ခရီးကိုုသြားပါလိမ္႔မည္။ တိမ္ဆီသုုိ႕ပ်ံတက္သြားေသာ သစ္ရြက္တစ္ရြက္တစ္ေလလည္းရိွမည္။ ေျမာင္းထဲမွတစ္ဆင္႔ ပင္လယ္ဆီခရီးထြက္သြားမည္႕ သစ္ရြက္ေလးလည္းရိွလိမ္႔ဦးမည္။
လူသားသည္ မိမိမွန္သည္ထင္သည္ကိုုသာ ေသသည္အထိလုုပ္ျမဲျဖစ္ပါသည္။ မွားသည္ျဖစ္ေစ၊မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မိမိစိတ္ကိုု မိမိ ခ်မ္းသာေအာင္ထားႏုုိင္လွ်င္ သင္႔သည္ဟုုယူဆသည္။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မဲ႔ေသာအျဖစ္ထက္ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ရိွေသာအျဖစ္သည္သာ၍ေကာင္းသည္ဟုုမထင္ပါ။ သဘာဝတရားရြက္ေၾကြေတာထဲမွ သစ္ရြက္မ်ားသည္ ဂုုဏ္ေမာက္ေနရန္မလုုိလွပါ။အိပ္မက္မ်ားသည္ မအိပ္မီကတည္းက စီတန္းေစာင္႔ၾကိဳေနသည္။ ဘဝတြင္ ခ်စ္သူခင္သူ အနည္းငယ္ေတာ႔ရိွမွေကာင္းသည္။ ရိွေနလွ်င္တန္ဖိုုးထား၊ မရိွေတာ႔လွ်င္ ေမ႔ထားရန္သင္႔ေတာ္သည္။ တည္ေဆာက္မႈတန္ဖုုိးအားျဖင္႔ သုုညျဖစ္ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္၏ ပိရိမစ္၏ အေျခသည္ ေျခာက္ေထာင္႔ပံုု ေစ႔ေစ႔ငွငွရိွပါသည္။ ခရမ္းေရာင္တစ္ျခမ္း၊ အျဖဴေရာက္တစ္ျခမ္းသုုတ္ထားေသာ အူူေၾကာင္ၾကားပိရမစ္ထဲတြင္ မည္သည္႕အေလာင္းမွရိွမေနပါ။ ကြ်န္ေတာ္စိုုက္ထားေသာ cactus တစ္ပင္တစ္ေလေတာ႔ရိွရင္ရိွေနလိမ္႔မည္။ ေရေလာင္းေပးရန္မလိုုအပ္ပါ။ အပူရိွန္ထဲမွ ေရေငြ႕ျဖင္႔သာရွင္သန္ေနလိုုက္သည္။ စိမ္းစိမ္းလန္းလန္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္။ ။
Zephyr
Peace B with U.
