ငွက္ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ဒီငွက္ႏွစ္ေကာင္ကိုၾကည္႕ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ ငွက္ဖိုက ငွက္မနားမွာ အေတာင္ေလးျဖန္႕ကားျပီး ကလူက်ီစယ္တယ္။ ျဖတ္ထားတဲ႔အေတာင္ပံေၾကာင္႔ သူတုိ႕ ေၾကကြဲေနမလား။ ရေနတဲ႔အခုိက္အတန္႕ေလးကိုပဲ ျဖစ္သလိုေပ်ာ္ရႊင္လုိက္သလား ကြ်န္ေတာ္ေငးရင္းေတြးေနမိတယ္။ လူတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ အေတာင္ျဖတ္ခံလုိက္ရတဲ႔ ငွက္ႏွစ္ေကာင္လုိ႕ျမင္တယ္။ သူတုိ႕ခုန္ေပါက္ေနတယ္။ မျပည္႕မစံု၊မလွမပ အေတာင္ပံပ်က္ေတြနဲ႕။ ကုိယ္႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္တဲ႔သူမျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ေတာင္ပံေတြကိုေမ႔ထားျခင္းလား။ ေျမေပၚမွာခုန္ေပါက္ေနခြင္႔ရတာကို ေက်နပ္ျခင္းမ်ိဳးလား။ ကိုယ္႔ဘဝဟာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ေဖ်ာ္ေျဖခံဘဝမ်ိဳးဟာ၊ အခုိင္းအေစသာသာမ်ိဳးလား ျပန္ေတြးမိတယ္။ ေတာင္ပံေတြရွည္လာတဲ႔အခါ ပ်ံထြက္သြားမွာပဲ။ ငွက္ေတြဟာ လြတ္လပ္မႈကို သိပ္ခ်စ္ခင္တဲ႔သတၱဝါပဲမဟုတ္လား။
ပံုထဲမွာပါတဲ႔ အနီေရာင္ပါတဲ႔ ၾကက္တူေရြးဟာ အျပာေရာင္ၾကက္တူေရြးဆီ လမ္းေလွ်ာက္သြားျပီး အနားေရာက္ေတာ႔ ဆိတ္တယ္။ ႏွစ္ေကာင္စလံုး တန္းေပၚကေနျပဳတ္က်တယ္။ ၾကီးႏုိင္ငယ္ညွင္းသေဘာတရားပဲ။ အေတာင္ေတြ သန္စြမ္းလာရင္ အျပာေရာင္ၾကက္တူေရြးေလး ပ်ံသန္းသြားႏုိင္မွာပဲ။ တန္းေပၚကို ႏႈတ္သီးနဲ႕ဆိတ္ျပီးတက္ေနစရာမလိုေတာ႔ဘူး။ ပ်ံသန္းျပီး နားေနလုိ႕ရလာမယ္။ အေတာင္ပံေတြရဲ႕ ပ်ံသန္းခြင္႔ရေရးဟာ အေရးတၾကီးကိစၥပဲ။ အတုအေယာင္ေတြနဲ႕ေဝးရာကိုပ်ံသန္းသြားဖုိ႕ဟာ အေရးအၾကီးဆံုးကိစၥပဲ။
ကိုယ္႔အေတာင္ပံနဲ႕ကိုယ္ အျမင္႔ဆံုးပ်ံၾကတာ လူ႕ဘဝရဲ႕အရသာတစ္ခုပဲျဖစ္လိမ္႔မယ္ထင္ပါရဲ႕။ ရွင္သန္ျခင္းဟာ အႏၱရာယ္မ်ားေကာင္းမ်ားမယ္။ လြတ္လပ္ျခင္းဟာ ပင္ပန္းကာင္း ပင္ပန္းမယ္။ အေလွာင္ခံထားရတဲ႔ဘဝ၊ သံေျခက်င္းဝတ္ထားရတဲ႔ဘဝကေတာ႔ လြတ္မွျဖစ္လိမ္႔မယ္။
Regards,
Z
Peace B with U.
