စိတ္ခ်မ္းသာေရးအတြက္ Tips and Tricks
အသက္ကေတာ႔ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ၾကီးလို႕လာပါျပီ။
ဘာလိုလုိနဲ႕ ဒီ blog မွာ ျမင္ေတြ႕သိရိွေနၾကတာသံုးႏွစ္ေက်ာ္သြားျပီ။
ဒီမွာေတာ႔ ကတၱရာပံုးထဲ၀င္ထိုင္ေနတဲ႔ကြ်ဲမည္းမည္းၾကီးေတြလို ေလးနက္တဲ႔ေခါင္းစဥ္ၾကီးေတြ တကယ္ကို မရိွတာအေသအခ်ာပါပဲ။
ၾကီးလာေလ ေပါ႔ပါးတာေတြစိတ္၀င္စားလာေလပဲ။ ေခါင္းကလည္းမေကာင္းေတာ႔ဘူး။
ကေလးေတြဖတ္ဖုိ႕ ေရးတာ လာဖတ္တဲ႔လူၾကီးေတြရိွရင္လည္း ကေလးေတြဖတ္ဖုိ႕ေရးတာလုိ႕ ႏွလံုးသြင္းျပီးဖတ္ပါ။ ႏွလံုးသြင္းမွန္ဖုိ႕လိုပါတယ္။ ေဘာလံုးပြဲမွာေတာ႔/ႏွစ္လံုးသြင္း/ တယ္ဆိုရင္ 2-0 နဲ႕ႏိုင္တာပါပဲ။ ႏွလံုးသြင္းမွန္တယ္ဆိုတာ ဘာသာေရးစကားအရဆိုရင္ေတာ႔ စိတ္ထားမွန္မွန္ထားႏုိင္တာပါပဲ။ ထူးထူးျခားျခားမဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ေကာင္းေကာင္းထားျပီး၊ သာသာယာယာေနတာကိုပဲ ႏွလံုးသြင္းမွန္တယ္လို႕ေခၚလို႕ရပါတယ္။ ကိုယ္႔ေၾကာင္႔ဘယ္သူမွမထိခိုက္ဘူးဆိုရင္ လမ္းေပၚမွာ ကျပီးေျပးေနလည္း တင္႔တယ္တာပါပဲ။
လူေတြဟာ အသက္ၾကီးလာရင္ အသက္ရဲ႕ တားဆီးမႈကိုခံရတယ္။
သိပ္မေပါနဲ႕ အသက္ကိုလည္းၾကည္႕ဦးဆုိတဲ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕စိတ္က ျပန္ျပန္ ဆရာလာလုပ္ေနတာကို အေတာ္တြန္းလွန္ရမယ္။ အမွန္က အသက္ၾကီးလာေလ၊ သဘာ၀က်က်ေနဖုိ႕ေကာင္းေလပဲ။ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ငယ္တုန္းကလွဲခ်ျပီး အိပ္ေနသလို၊ တစ္ခါတစ္ေလ အဆင္ေျပတဲ႔ျမက္ခင္းရွာျပီး လွဲအိပ္ပါ။ ပိုက္ဆံေပါရင္ စင္ကာပူ ေဂါ႔ဖ္ကြင္းမွာျဖစ္ျဖစ္သြားလွဲေနပါ။ ပါးစပ္မဟထားမိရင္ ပိုအဆင္ေျပႏိုင္ပါတယ္။
အပိုေတြမလုပ္နဲ႕ေတာ႔။ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ေတြ လုပ္မေနနဲ႕။ အသက္ၾကီးလာျပီ။ ကိစၥနည္းေအာင္ အပိုမလုပ္တာေကာင္းတယ္။ လူမႈေရးကိစၥေတြသိပ္အမ်ားၾကီးလုပ္မေနနဲ႕။ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ ေအးေအးေနတတ္ ေအာင္လုပ္ထားတာေကာင္းတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခင္တယ္ဆိုတာလည္း သူတုိ႕မရိွရင္ မျဖစ္ဘူးဆိုတာမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္သတိထားဖုိ႕လုိမယ္။ တစ္ေယာက္တည္းလည္းအဆင္ေျပေျပ မပ်င္းမရိေနနိုင္ရင္ေကာင္းတယ္။ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရိွရိွအသံုးခ်ပါ။ charity အလုပ္ေတြလုပ္ပါ။ မလုပ္ႏုိင္ရင္ လုပ္ေနတဲ႔သူေတြကို အားေပးပါ။
သတင္းေတြ ေတာ္ပါေတာ႔။
အဲဒီသေဘာထားကို ငယ္တုန္းကေတာ႔ ဆန္႕က်င္ခဲ႔တယ္။ တကယ္တမ္းျပန္စဥ္းစားေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဖတ္ခဲ႔တဲ႔သတင္းစာေတြ နည္းမွမနည္းဘဲ။ ဘာအသံုးက်လဲဆိုရင္ ဘာမွအသံုးမက်ဘူး။ အခုလည္း ေန႕တုိင္းလည္းဖတ္ေနတာပဲ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည္႕ေတာ႔ သတင္းေတြ ဒီေလာက္မလိုေတာ႔ဘူး။ သတင္းေတြ မ်ားမ်ားသိတာဟာ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ အေထာက္အကူမျပဳလွဘူး။ စိတ္၀င္စားစရာ သတင္းဟာလည္း စိတ္ထဲ အမႈိက္ပြရံုပဲ။ သတင္းေတြကို ေလွ်ာ႔ျပီး စိတ္ကို အလြတ္အတိုင္းေလးထားဖုိ႕လည္း ၾကိဳးစားသင္႔တယ္။
အခ်ိန္ေတြဘယ္မွာကုန္ေနလဲ။
အဲဒါကေတာ႔အေတာ္ေလး အေရးၾကီးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ အားလပ္ခ်ိန္ရဲ႕သံုးပံုတစ္ပံုကို Temple Run Game မွာေျပးေနတာ တစ္ပတ္ရိွျပီ။ ေနာက္ဆံုး point 5 သန္းတစ္ခုပဲ ႏိုင္စရာက်န္ေတာ႔တယ္။ မေန႕ည ၄.၅ သန္းရျပီဆိုေတာ႔ ဒီတစ္ပတ္ကုန္ရင္ ဂိမ္းေဆာ႔စရာအခ်ိန္လည္းသိပ္မလုိေတာ႔ဘူး။ ပိုလာတဲ႔အခ်ိန္ေတြကို အျပင္မွာ တကယ္ေျပးမလားလို႕စဥ္းစားရင္း ေမာေမာေနတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္ကို စီမံခန္႕ခြဲႏိုင္တာဟာ တစ္သက္လံုးသင္ယူရမယ္႔အရာပါပဲ။ General Rule ကေတာ႔ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ႔ေနရာမွာ အခ်ိန္မ်ားမ်ားသံုးထား။ ရုတ္တရတ္ ေခါက္ခနဲေသတဲ႔အခါၾကရင္ အင္မတန္ တာသြားမယ္။
စိတ္ထားေကာင္းတယ္ဆိုတာက လုပ္ယူလုိ႕ရသလားမရသလားေတာ႔မသိဘူး။ စိတ္ထားေကာင္းတဲ႔လူအမ်ားစုက ပင္ကိုယ္ေကာင္းတာ။ စိတ္ထားပင္ကိုယ္မေကာင္းတဲ႔သူေတြၾကေတာ႔လည္း ေအာ္ဆိုးတာ။ (ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ဆိုးတာ)။ ကေလးေတြေတာင္မွ မုန္႕ေကြ်းျပီး ျပန္ေတာင္းလို႕ရတဲ႔ကေလးဆိုမွ စိတ္ထားေကာင္းတယ္။ ျပန္မေပးတဲ႔ကေလးဆိုရင္ ေမြးရာပါ တြန္႕တိုတဲ႔ကေလးေတြ။ အဲဒီလိုကေလးေတြေတြ႕ရင္ မုန္႕ကို ျပန္လုလုမိေနတတ္တယ္။
အခ်ိန္ပိုထားပါ။ အခ်ိန္ဆိုတာ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ နည္းနည္းေတာ႔ အပိုရိွမွျဖစ္မယ္။
အလုပ္ကို ၁၂ နာရီေလာက္လုပ္ရတဲ႔အခါ လူက ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္သိခ်င္လည္းသိမယ္၊ မသိခ်င္လည္းမသိဘူး။ စိတ္ကေတာ႔ အေတာ္ေလး ပင္ပန္းသြားျပီ။ လူဆိုတာ ေမြးရာပါ သဘာ၀တရားကိုၾကိဳက္တယ္။ အခု အလုပ္လုပ္ၾကတဲ႔ အေနအထားဟာ အေတာ္ေလးကို သဘာ၀နဲ႕ဆန္႕က်င္တယ္။ ကိန္းဂဏန္းေတြ၊ အတုိင္းအထြာေတြ၊ အခ်က္အလက္ေတြကို အာရံုျပဳရလြန္းတယ္။ လူ႕သဘာ၀အရ ဒါေတြကို လုပ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ ပိုက္ဆံရဖုိ႕သာလုပ္ၾကရတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ စိတ္ကုိ လွည္႕ျဖားထားျပိး ညာခိုင္းေနရတာ။ စိတ္ပါလက္ပါ လုပ္ႏုိင္တဲ႔အခ်ိန္အပိုင္းအျခားကို ေက်ာ္လာျပီဆိုရင္ စိတ္ကိုက ေလလာတယ္။ မျပီးလို႕မျဖစ္ဘူးဆိုလုိ႕သာ ဖ်စ္ညွစ္လုပ္ရင္းနဲ႕ tension မ်ားလာတတ္တယ္။ အခ်ိန္မီမေလွ်ာ႔ရင္ ဇက္ေၾကာတက္မယ္။ မ်က္လံုးကိုက္မယ္။ စိတ္ေရာ လူပါ အေညာင္းမိမယ္။ စိတ္တိုလာမယ္။ ကမာၻမွာ အလုပ္မ်ားမ်ားပိုလုပ္တဲ႔သူက ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားပိုရတာမဟုတ္မွန္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႕သိၾကတာၾကာျပီ။ ဒီအလုပ္ကိုပဲ ပိုက္ဆံပိုေပးတဲ႔ ေနရာမွာပိုေပးျပီး ေလွ်ာ႔ေပးတဲ႔ေနရာက ေလွ်ာ႔ေပးတယ္။ I.T သမားေတြဟာ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာဆိုတဲ႔ေနရာကို ေရာက္သြားႏုိင္တဲ႔သူ အရွားဆံုး အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျဖစ္တယ္။ လူတန္းေတာင္ ေစ႔တဲ႔သူေစ႔တယ္။ မေစ႔တဲ႔သူမေစ႔ဘူး။ အလုပ္ခ်ိန္ၾကေတာ႔ ႏွစ္ဆပိုမ်ားတယ္။ အဲဒီလုိ ဘ၀တူေတြကို အင္မတန္စာနာပါတယ္။ အနားယူပါ။ အနားယူတယ္ဆိုတာ လူ႕သဘာ၀ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ပဲ။ ခရီးသြားပါ။ စိတ္ကို အလုပ္ကေန လံုး၀ျခားနားတဲ႔ေနရာတစ္ခုကို ေခၚသြားပါ။ ဥပမာ၊ အိမ္ျပန္လို႕မရေသးရင္ facebook က home ကို အၾကိမ္တစ္ရာေလာက္ ႏွိပ္ၾကည္႕ပါ။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေပါ႔။
စိတ္ခ်မ္းသာေနတာဟာ လူ႕သဘာ၀
တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ခ်မ္းသာေနတယ္။
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာကိုမွ ခံစားေနတာမရိွဘူး။ ဘာမွ မလုပ္ရဘဲ စိတ္ခ်မ္းသာေနတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာမွလည္း မလိုခ်င္ဘူး။
အဲဒီခ်မ္းသာေနတဲ႔စိတ္ကို ၾကည္႕ျပီးေတာ႔ တကယ္စိတ္ခ်မ္းသာေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဘာကိုမွ လိုခ်င္စိတ္မရိွပါလားဆိုတာကို ေလးေလးနက္နက္သေဘာေပါက္သြားတယ္။ (စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕လိုရင္းပါ။ pg. 65)
ကြ်န္ေတာ္သေဘာေပါက္သြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာေတာ္ သေဘာေပါက္သြားတာပါ။
Regards,
The Gardener
Notes:
ျပီးခဲ႔တဲ႔အပတ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕တယ္။
မင္းၾကည္႕ရတာ အေတာ္အားေနပံုေပၚတယ္။
ပို႕စ္ေတြ ေန႕တုိင္းေရးေနတယ္ဆိုလို႕၊ မအားလည္းေရးပါတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ႔သူေတြမ်ားေအာင္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေတြမ်ားမ်ားေရးပါတယ္ဆိုျပီး ျပန္ေျပာခဲ႔ေသးတယ္။ လူေတြစိတ္ခ်မ္းသာတာဟာ စိတ္ဆင္းရဲေနတာထက္ အမ်ားၾကီးပိုေကာင္းပါတယ္။
စာတစ္ခုကို ငါးမိနစ္ခြဲေလာက္ဖတ္ျပီးလို႕မွ အခ်ိန္ကုန္တာပဲ အဖတ္တင္တယ္ဆိုရင္ မဖတ္တာေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္႔ဘ၀ၾကီးရဲ႕ အဖိုးတန္ ငါးမိနစ္ကို ပိုျပီး စိတ္ခ်မ္းသာစရာကိစၥတစ္ခုမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးသံုးလိုက္ရတာကမွပိုတန္ပါဦးမယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေတြကို ပိုျပီး စိတ္၀င္စားရတာက အလုပ္မွာစိတ္ပင္ပန္းတဲ႔သူေတြ ဖတ္လိုက္ရင္ စိတ္သက္သာေအာင္ပါ။
အနည္းဆံုး စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ကို တစ္ေန႕ကို တစ္နာရီေလာက္ အခ်ိန္ေပးပါ။ အဲဒီတစ္နာရီမွာေတာ႔ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕ ကိုယ္႔စိတ္နဲ႕ကိုယ္ေနပါ။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ဘ၀ေပ်ာက္သြားလိမ္႔မယ္။ ဘ၀ေတာ႔ရိွတယ္၊ တျခားသူေတြအတြက္ပဲေနေပးလုိက္ရတဲ႔ဘ၀ျဖစ္သြားရင္ လူျဖစ္ရွံဳးတယ္ေခၚရမယ္။
လူျဖစ္ရွံဳးတယ္ဆိုတဲ႔စကားလံုးကို အေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။
လူျဖစ္ျမတ္ၾကပါေစ။ လူျဖစ္ အရင္းျပန္ရၾကပါေစျခင္းအက်ိဳးငွာ ...............။
Regards,
Zephyr
Adsense ထည္႕လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ေဘးနားမွာ တခါတေလ ေၾကာ္ျငာေတြေပၚပါမယ္။ စိတ္၀င္စားတဲ႔ေၾကာ္ျငာေတြကို ကလစ္ေခါက္ေတာ္မူႏုိင္ပါတယ္။ စိတ္မ၀င္စားတဲ႔ေၾကာ္ျငာေတြကိုလည္း ေစတနာဗလပြထားျပီး ကလစ္ေခါက္သြားေပးဖုိ႕မလိုပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဗ်စ္တရွမဟုတ္တဲ႔အတြက္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္တခြဲသားၾကီးနဲ႕ ဗ်စ္တရွလို ေရးဖို႕ မၾကိဳးစားမိပါဘူး။ ပို႕စ္ထဲမွာလည္း အဂၤလိပ္စာလံုး အနည္းငယ္ပိုအသံုးျပဳမိဖုိ႕ ၾကိဳးစားမယ္လို႕လည္း /သံနိတ္ထန္/ မခ်ထားပါဘူး။
ျငိမ္းခ်မ္းေသာေန႕ျဖစ္ပါေစ။
Peace B with U.
