ကြ်န္ေတာ္ႏွင္႔ တစ္ဖက္ကမ္း

ကြ်န္ေတာ္ႏွင္႔ တစ္ဖက္ကမ္း

တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ဟာ ျမစ္ရဲ႕ တစ္ဖက္ကမ္းမွာရပ္ျပီး ျဖတ္ကူးမရျဖစ္ေနလို႕ အၾကံအုိက္ေနသတဲ႔။ ျမစ္ကလည္း ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းပါပဲ။ ကူးဖုိ႕သာခက္ေနတာ။ အဲဒီေတာ႔ သူက ဟုိဘက္ကမ္းကို လွမ္းၾကည္႕လုိက္ေတာ႔ ဇင္ ဆရာတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕သတဲ႔။ ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္ေနတဲ႔ ဇင္ဆရာဆိုေတာ႔ သူက လွမ္းေအာ္ျပီးေမးတယ္။ ဆရာသခင္၊ ဟိုဘက္ကမ္းကို ဘယ္လိုကူးရလဲခင္ဗ်ာ ဆိုျပီး ေအာ္ေမးတာေပါ႔။ အဲဒီေတာ႔ ဆရာသခင္ကေျပာတယ္။

လူေလး မင္းက ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္ေနျပီပဲ။

တစ္ခါတစ္ခါ ေအာ္ေနရတာ အာေညာင္းတယ္။ ေမးေနရတာေလကုန္တယ္။ အျမင္ေတြအေၾကာင္း၊ ေလွေတြအေၾကာင္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕ၾကတာ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ တစ္ဖက္ကမ္းဆိုတာကေရာ ဘယ္သူ႕ရဲ႕တစ္ဖက္ကမ္းလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕သြားခ်င္တာေသခ်ာလား။ သြားဖုိ႕လုိအပ္လား။ ေမးခြန္းေတြက အေျဖမရိွဘူးျဖစ္ေနတတ္တယ္။

တစ္ခုခုရဲ႕ တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ... ကြ်န္ေတာ္တို႕ေရာက္ေနပါတယ္။

ကမာၻၾကီးရဲ႕တစ္ဖက္ကမ္း၊ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕တစ္ဖက္ကမ္း၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈရဲ႕တစ္ဖက္ကမ္း။

မနက္ႏိုးလာတိုင္းေတြးမိတယ္။ တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ေရာက္ေနတဲ႔ သတိရစရာေတြ၊ တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ေစာင္႔ဆုိင္းေနတဲ႔ သတင္းစကားေတြ၊ တဖက္ကမ္းက ေမတၱာတရားေတြ၊ တစ္ဖက္ကမ္းက စိတ္မလံုျခံဳမႈေတြ၊ တစ္ဖက္ကမ္းက သံေယာဇဥ္ေတြ၊ တစ္ဖက္ကမ္းက နားလည္မႈေတြ .............။ ေအာ္ေနရတာပင္ပန္းမယ္။ ေျပာေနရတာ မျပည္႕စံုဘူး။ ဒါေပမယ္႔ တစ္ဖက္ကမ္းမွာေတာ႔ လိုအပ္မႈတစ္ခုခုရိွေနတယ္။ ကူးျဖတ္ရမွာလားမသိဘူး။ အၾကံဥာဏ္တစ္ခုခုလိုေနလား၊မက်ိန္းေသဘူး။ ေသခ်ာမႈတစ္ခုခုလုိအပ္ေနတာလား။ ကိုယ္႔ကို အားေပးမယ္႔သူရိွဖုိ႕လား၊ ကိုယ္က အားေပးဖုိ႕လူရိွဖုိ႕လား တစ္ခုခုေတာ႔လုိအပ္ေနတယ္။

အဲဒီခံစားခ်က္ကို အခုေခတ္မွာ လူတုိင္းေလာက္ခံစားရတယ္။ တစ္ခုခုလိုအပ္ေနျပီး၊ ဘာလိုအပ္ေနမွန္းမသိဘူး။ တစ္ဖက္ကမ္းနဲ႕တစ္ဖက္ကမ္းကို ျမစ္တစ္ခုျခားထားတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း အသိတရားတစ္ခုျခားထားတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ကံၾကမၼာတစ္ခုျခားထားတယ္။

လူ႕ေလာကမွာ ကိုယ္႔ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈက အမွန္တရားျဖစ္လာတယ္။ အခုဒီေန႕ အလုပ္မသြားဘူး၊ အိမ္မွာအိပ္ေနမယ္ဆိုရင္ အဲဒါနဲ႕ပတ္သက္တဲ႔အမွန္တရားတစ္ခုျဖစ္လာမယ္။ အိမ္မွာေနတဲ႔ဘ၀တစ္ခု၊ အိမ္မွာေနတဲ႔လမ္းတစ္ခုျဖစ္လာမယ္။ တစ္ကယ္လုိ႕ အလုပ္သြားတယ္ဆိုရင္ အလုပ္သြားတာနဲ႕ပတ္သက္ျပီးေနာက္ထပ္ သီးျခားအမွန္တရားတစ္ခုျဖစ္လာမယ္။ ကိုယ္႔ေရြးခ်ယ္မႈေပၚမူတည္ျပီး လက္ေတြ႕ဘ၀တစ္ခုကို ရၾကတယ္။ ကိုယ္အခုရေနတဲ႔ဘ၀ဟာလည္း သိသိမသိသိ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ႔ဘ၀ဘဲ။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္ရေနတဲ႔ဒုကၡေတာင္ ကိုယ္ယူထားတဲ႔ဒုကၡပဲ။ သံသရာမွာ တစ္ခုခုမွားခဲ႔တာေတြ ရိွရင္လည္းရိွမယ္။ ျပန္ေပးဆပ္ရတာလည္းျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ရတဲ႔ဒုကၡဟာ ကိုယ္ယူထားသေလာက္ကိုယ္႔ဆီမွာေနတယ္။ သံသရာမွာေၾကြးတင္တာ အတိုးႏႈန္းအျမင္႔ဆံုးပါပဲ။ အခုဘ၀မွာ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း တိုးရင္းေပါင္းဆပ္ရတယ္။ အေၾကြးဆပ္ေနတာကို ဆပ္ေနရမွန္းမသိရင္ ပိုပင္ပန္းမယ္။ ဆပ္စရာရိွတဲ႔အေၾကြးေက်သြားတာ တကယ္ေတာ႔ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ဟိုဘက္ကမ္းကို ကူးစရာမလိုဘူးလုိ႕သိလုိက္ရရင္ ဆက္သြားလုိ႕ပင္ပန္းမွာေတြ ျဖစ္စရာမရိွေတာ႔ဘူးေပါ႔။ တစ္ခါတစ္ေလ ပန္း၀င္ျပီးမွ ေနာက္တစ္ပတ္ထပ္ေျပးဖုိ႕လုိအပ္တယ္ထင္ေနတဲ႔ အေျပးသမားလို သံသရာမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ပတ္ေျပးေနမိခဲ႔ၾကတယ္။ ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ျပီးမွ အေၾကြးအသစ္ျပန္ယူမိသလိုျဖစ္တတ္တယ္။

တရားအားထုတ္တဲ႔သူေတြမွာ ဘဂၤဥာဏ္ဆိုတာရိွပါတယ္။ ျမင္၊မုန္း၊ဆံုးဆိုတဲ႔စကားမွာ မုန္းဆိုတာ ဘဂၤဥာဏ္ရဲ႕အမွတ္အသားပါပဲ။ ျဖစ္ပ်က္ျမင္လုိ႕ ျဖစ္ေနပ်က္ေနရတာကို မုန္းလာတယ္။ မလုိခ်င္ေတာ႔ဘူးဆိုတာ ဘဂၤဥာဏ္ရဲ႕လကၡဏာပါ။ မုန္းလာတဲ႔သူဟာ မလိုခ်င္ေတာ႔တာကို ယူဖုိ႕မၾကိဳးစားေတာ႔ဘူး။ မုန္းေနတဲ႔အရာကို ပိုင္ဆိုင္လုိစိတ္မရိွေတာ႔ဘူး။ ကမ္းတစ္ဖက္ကို ကူးေျမာက္ျပီလား၊ တစ္ဖက္မွာက်န္ေနေသးသလားဆိုတာကို ေတြးေနဖို႕မလိုေတာ႔စိတ္ဟာ အင္မတန္ေအးခ်မ္းပါလိမ္႔မယ္။ လိုခ်င္စရာ၊ခ်စ္ခင္စရာမဟုတ္မွန္းေသခ်ာလို႕ မုန္းလိုက္ျပီဆိုတဲ႔အရာကို ပိုင္ဆိုင္ဖုိ႕မၾကိဳးစားတဲ႔အတြက္၊ ကမ္းကူးရျခင္းဒုကၡ၊သံသရာလည္ရျခင္း ဒုကၡေတြ ျငိမ္းရပါတယ္။ ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာ ခ်စ္ခင္စရာ ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမေနတဲ႔စိတ္၊ ျပည္႕၀ေနတဲ႔စိတ္အေျခအေနေလးနဲ႕ ကုသိုလ္နဲ႕ယွဥ္တဲ႔စိတ္ေတြကို ခ်စ္မယ္။ ကုသိုလ္နဲ႕အပျဖစ္တဲ႔စိတ္ေတြကိုမုန္းမယ္၊ ကိုယ္႔ရဲ႕ ပန္းတိုင္ဟာ ကိုယ္ရပ္ေနတဲ႔ကမ္းဘက္မွာေသခ်ာေနရင္ ကူးေနဖို႕လည္းမလိုေတာ႔ပါဘူး။ သက္သက္သာသာ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ေလးေနလိုက္လုိ႕ရပါတယ္။ မုန္းသင္႔တာကိုခ်စ္ေနမိတဲ႔သူဟာ ဟိုဘက္ကမ္းကူးသြားျပီး၊ ဒီဘက္ကမ္းကို ျပန္ကူးလာရမယ္၊ မဆံုးႏိုင္တဲ႔ သံသရာပတ္ေျပးပြဲမွာ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်သည္အထိေျပးရပါလိမ္႔မယ္။

ဒီေန႕စိတ္ခ်မ္းသာလား။ ကိုယ္႔စိတ္ကို ကိုယ္ ခ်မ္းသာေအာင္ထားႏိုင္ျပီလား ဆိုတဲ႔ေပတံနဲ႕ပဲ ဟိုဘက္ကမ္းကို ေအာ္ေနေသးလားဆိုတာကိုတုိင္းၾကည္႕သင္႔တယ္။ စိတ္မွာက လူလတ္တန္းစာမရိွဘူး။ ခ်မ္းသာရင္ခ်မ္းသာ၊ မခ်မ္းသာတဲ႔သူ ဆင္းရဲပဲ။ စိတ္ စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္ရံု၊ စိတ္လတ္တန္းစားဆိုတာမရိွဘူး။ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ႔သူဟာ ဟိုဘက္ကမ္းကို လွမ္းမေအာ္ေနေတာ႔တဲ႔သူပါပဲ။ ကိုယ္သြားစရာလိုတာကို သိဖုိ႕လိုသလို၊ ကိုယ္ရပ္တန္႕ဖုိ႕လိုတာကိုလည္း သိဖုိ႕လုိပါတယ္။

To breathe and know you are alive is wonderful ဆိုျပီး သစ္ညပ္ဟန္း ဆိုတဲ႔ ဗီယက္နမ္ဘုန္းေတာ္ၾကီးက သူ႕ရဲ႕ Living Buddha, Living Christ ဆိုတဲ႔စာအုပ္မွာေရးထားပါတယ္။ အသက္ရွဴလုိက္တိုင္း အသက္ရွင္ေနရတာကို ၀မ္းေျမာက္ေက်နပ္ေနမယ္ဆိုရင္ သိပ္ကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါပဲ။ ကိုယ္႔ရဲ႕စိတ္ဟာ ကိုယ္႔ရဲ႕မိတ္ေဆြျဖစ္ေနဖုိ႕လိုတယ္ ဆိုတဲ႔ မဟာျမိဳင္ဆရာေတာ္ရဲ႕စကားဟာလည္း စိတ္ထဲမွာ ပဲ႔တင္ျမည္လာပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ ကမ္းရဲ႕တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာေရာက္ေနေပမယ္႔ တစ္ဖက္ကမ္းကို သြားစရာမလုိေတာ႔တဲ႔သူေတြလည္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ။

Notes:

THIS POST IS FOR MY MOM …,

Thanks mom, for you loving-kindness and compassion.

Peace B with U.