Idiosyncrasy ေအာ႔ဖ္ Zephyr
အခုတေလာ ပတ္၀န္းက်င္ေလ႔လာမႈေတြလုပ္ေနပါတယ္။
ဘယ္လုိေလ႔လာသလဲဆိုတာေလးကို ကြန္ခ်က္ျပတယ္ပဲေျပာမလား၊ အထုတ္ျဖည္တယ္ပဲဆိုမလား ... ေလ႔ေတာ႔ေလ႔လာပါတယ္။
ကြွန္ေတာ္႔မွာ ေရာဂါတစ္ခုရိွတယ္။ မနက္ႏိုးလာရင္ အိမ္ေရွ႕က သစ္ပင္ေလးကို ၾကည္႕ျပီး စိတ္ခ်မ္းသာေနတဲ႔ေရာဂါပါ။ .. အဲဒီေရာဂါရိွတာကို ဘယ္ကဘယ္လိုေပါက္ၾကားသြားတယ္မသိဘူး ... တစ္ေန႕သား ကြ်န္ေတာ္ႏိုးလာေတာ႔ သစ္ပင္ေလးကုိၾကည္႕တဲ႔အခါ ...သစ္ပင္ေလး..... မရိွေတာ႔ဘူး .....။ သစ္ပင္ေလးလို႕ေျပာေပမယ္႔ ေလတိုက္လိုလဲေလာက္တဲ႔ သစ္ပင္ေလးေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ရွည္ျပီး အဖက္သန္တဲ႔ ေယာက်ာ္းခပ္ပိန္ပိန္တစ္ေယာက္ ဖက္စာေလာက္ရိွတဲ႔ သစ္ပင္မ်ိဳးပါ။ ငယ္တုန္းကၾကည္႕ခဲ႔တဲ႔ Cube ကားထဲကလို ႏိုးလာေတာ႔ တစ္ျခားတစ္ေနရာေရာက္ေနတာမ်ိဳးလားဆိုေတာ႔လည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး။ အဲဒီလို သစ္ပင္္ကေလးတစ္ပင္အတြက္ စိုက္ပ်ိဳးခ်ိန္ ၃ ႏွစ္ကေန ၅ ႏွစ္ၾကာပါတယ္။ သစ္မာပင္ အမ်ိဳးအစားျဖစ္တဲ႔အတြက္ စိုက္ရလည္း သိပ္မလြယ္ပါဘူး။ ဒါဆို ဘာလို႕ခုတ္လိုက္တာလဲ .....။ အေျဖကေတာ႔ရွင္းပါတယ္။ ခုတ္ခ်င္လုိ႕ျဖစ္ပါတယ္။ .............................။ စင္ကာပူမွာ ပိုပူလာတာကို မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္႔လိုမ်ိဳး မနက္ခင္း သစ္ပင္ေလးၾကည္႕ေလ႔ရိွတဲ႔ လူဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား သစ္ပင္ေလးေတြေပ်ာက္သြားျပီလဲလို႕ပဲေတြးမိပါတယ္။
တစ္ေန႕မွာကြ်န္ေတာ္ MRT စီးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ရထားေပၚမွာ လူမ်ားေတြေျပာတဲ႔စကားကို ဇာတ္လမ္းတစ္ခုလုိ နားေထာင္ေနတတ္တယ္။ အသက္ခပ္ရြယ္ရြယ္ လူငယ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ဆိုက္ကားေမွာက္ထားတဲ႔ အသံနဲ႕ ရည္းစားနဲ႕ရန္ျဖစ္ေနတာၾကားတယ္။
ေအး ...မင္းက ဒီလိုပဲေလ ..ဒီလုိပဲ ..အခုေတာ႔ ဒီလုိျဖစ္တာေပါ႔ကြာ ...မထူးဆန္းပါဘူး ... ရွဴးရွဴး
(ရွဴးရွဴးဆိုတာက ရွဴးေပါက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ေဒါသထြက္လြန္းလို႕ ႏွာေခါင္းကေန ရွဴးေပါက္တဲ႔အသံျမည္တာပါ။)
သူေျပာတာကိုလည္း ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ဘဲ လုိက္စဥ္းစားေပးေနမိေသးတယ္။ :P
ေနာက္ေတာ႔ အၾကီးအက်ယ္ေပါက္ကြဲလာပံုရတယ္။ .... လြန္ေလျပီးေသာ ခုနစ္ႏွစ္၊ေျခာက္ႏွစ္။ေလးႏွစ္၊သံုးႏွစ္က ဇာတ္လမ္းေတြကို ခရားေရလႊတ္တတြတ္တြတ္ေျပာတယ္။ ခတ္တင္ေမာင္းနင္းေျပာတယ္။ ေတာင္သူယာခုတ္ေကာက္ခ်က္ခ်တယ္။ ဆီပြတ္က်ည္ေပြ႕အျပစ္တင္တယ္။ ေကာက္ပင္ရိတ္လွီး မာန္မဲတယ္။ ေရစစ္ကရားေရသြားေသာသြင္ ခံစားတယ္ ....။ သူ႕ကိုၾကည္႕ျပီး ဟုိဘက္က နားညည္းလုိ႕ျဖတ္သြားတာမ်ားလားလုိ႕ေတာင္ေတြးမိတယ္။ ... ကြ်န္ေတာ္တို႕က Bugis ကေနစီးလာတာ။ Boonlay သာေရာက္တယ္။ ေျပာေနတုန္း။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဆင္းေတာ႔ သူလည္း လုိက္ဆင္းလာတယ္။ လမ္းမွာ ဆက္ေျပာေနတာၾကားရတယ္။ အေတာ္ေလး ေျပာင္ေျမာက္တဲ႔စကားတစ္ခြန္းကို ၾကားရတယ္။
"မင္း ခ်စ္လုိ္က္ျဖတ္လိုက္လုပ္ေနရေအာင္ ငါမီးခလုတ္မဟုတ္ဘူးကြ" ... အသံ၀ါၾကီးနဲ႕ ဇာတိမာန္ပါပါေျပာလုိက္တာ။ ခြိခနဲမရယ္မိေအာင္ၾကိဳးစားေနတဲ႔ၾကားက အေတာ္ေလး ရယ္ျဖစ္တယ္။ ခဏခဏႏိွပ္ေနရတဲ႔ အိမ္သာက Flush button ၾကီးမ်ားလားလို႕လည္းေတြးမိတယ္။ သူက မီးခလုတ္ဘဲမဟုတ္တာကိုး။ ေနာက္ဆံုး ေျပာလုိက္တာကမွ ပိုျပီး ေက်ာ္ဟိန္းဆန္တယ္။ "ေနာက္မွ မင္း ေနာင္တ မရပါေစ နဲ႕ .....ကြာ ....လ္ .. ဒါပဲ " ဆိုျပီးဖုန္းခ်ပါတယ္။ လမ္းခ်င္းကတူေနေတာ႔ မ်က္ႏွာပိုးေလးသတ္ျပီး ေဘးနားက ေက်ာ္တက္လုိက္ပါတယ္။ သူ႕ဘာသာသူ ခံစားေနရတာဆိုေတာ႔ အလိုက္သိရတယ္ေလ။ ... ေဘးနားက ေက်ာ္တက္တုန္းပဲရိွေသးတယ္။ ဖုန္းထပ္ေခၚျပီး .. ထပ္ေျပာေနျပန္ပါတယ္ .........။ အမယ္မင္း ........အသည္းကြဲတဲ႔ေယာက်ာ္းေတြဟာ သာလိကာ ၇၂ ေကာင္အားနဲ႕စကားေျပာၾကပါေပတယ္ .....လို႕ တန္ဖိုးျမင္႔သင္ခန္းစာ( ဟဲဟဲ .. ဒီစကားလံုးက ကဗ်ာထဲက ကူးလာတာ။ ) ရသြားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုကိုဆက္ရရင္ အဖိုးၾကီး လင္မယား ဆိုက္ကားေလးနဲ႕ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ျမင္ကြင္းေလးပါ။ အဲဒီ အဘိုးနဲ႕အဖြားကို မၾကာမၾကာေတြ႕ဖူးပါတယ္။ Parkway Parade ကေန Oppsite Eunos MRT အထိ သူတို႕ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ဆုိက္ကားေလးနဲ႕ သြားလာေနတာမၾကာမၾကာေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီအသက္အရြယ္အထိ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးရိွေနတာ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ အဘြားၾကီးမင္းက အဘိုးၾကီးကိုယ္႔ကို ကိုေတြေမာင္ေတြ ေခၚပါဦး သီခ်င္းေတာင္ ဆိုသြားေသးလားမသိပါဘူး။ Singapore လို လူၾကီးေတြကို သိသိသာသာ မေစာင္႔ေရွာက္တဲ႔ႏိုင္ငံေလးမွာ အသက္ၾကီးတဲ႔အဘိုးၾကီးအမ်ားစုကလည္း ဘီယာေသာက္ ToToထိုး၊ ခပ္လန္းလန္း အဘြားၾကီးေတြနဲ႕ သီခ်င္းဆိုေနတဲ႔အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဆိုက္ကားနင္းသြားတဲ႔ ျပံဳးရႊင္ေနတဲ႔အဘိုးနဲ႕ ဆိုက္ကားစီးသြားတဲ႔ ျပံဳးေနတဲ႔အဘြားကို ျမင္ရေသးတာ စင္ကာပူမွာေတာ႔ မဂၤလာတစ္ပါးေပပဲ။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ႔ အဟိတ္တိရိစာၧန္ျဖစ္တဲ႔ဗိ်ဳင္းသံုးေကာင္ပါ။ လူမွာလည္း ဒိြဟိတ္ေတြ၊ ၾကိဟိတ္ေတြရိွတာကို သိမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဟိတ္မရိွတဲ႔ တိရစာၧန္အေၾကာင္းပါ။ ဟို ပေစၥကဗုဒၵါဆုပန္တဲ႔ ဇီးကြက္တို႕ဘာတုိ႕လုိ အသိဥာဏ္ရိိွရွာတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီဗ်ိဳင္းေတြကို ကားက မွတ္တိုင္မွာရပ္၊ မီးပြိဳင္႔မွာမိေနတုန္းၾကည္႕လာတာပါ။ Bedok Reservoir ၊ Prison School ေထာင္႔နားက ကြင္းေျပာင္ေျပာင္မွာ ဗ်ိဳင္းသံုးေကာင္နားေနၾကေလသတည္းေပါ႔။ ဗ်ိဳင္းမကေလးတစ္ေကာင္နဲ႕ဗ်ိဳင္းအထီးႏွစ္ေကာင္လို႕ယူဆပါတယ္။ ဗ်ိဳင္းမကေလးက သူ႕ဘာသာသူေနတယ္။ အထီးတစ္ေကာင္ကပ္လာေတာ႔ သူနည္းနည္းေ၀းေ၀းကိုပ်ံတယ္။ မၾကာခင္မွာ ေနာက္ထပ္ အထီးနားကို သူကပ္သြားတယ္။ အဲဒီ ဗ်ိဳင္းမကေလးဟာ သူကပ္ေနတဲ႔ဗ်ိဳင္းထီးေလးနားမွာ အစာစားတယ္။ ေနာက္မွာ က်န္ခဲ႔တဲ႔ဗ်ိဳင္းက အနားကိုပ်ံလာတယ္။ ဗ်ုဳိင္း စံုတြဲဟာ ခပ္လွမ္းလွမ္းကိုထပ္ပ်ံတယ္။ အဲဒါကို က်န္ခဲ႔တဲ႔ဗ်ိဳင္းက လုိက္လာတယ္။ ဗ်ိဳင္းမေလးတို႕ကထပ္ပ်ံတယ္ ....။ ပ်ံသန္းသြားတယ္။ သံေ၀ဂ ၾကီးၾကီးရပါတယ္။ အခ်စ္ခံခ်င္တဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ရူးသြပ္ေနၾကတဲ႔ ဗ်ိဳင္းတစ္ေကာင္ဟာ အဟိတ္ ျဖစ္ေနတာကိုလည္း ေတြးမိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ အသိဥာဏ္ဆိုတဲ႔ကိစၥ၊ ဆင္ျခင္တံုတရားဆိုတဲ႔ကိစၥနဲ႕ ႏွလံုးသားထဲက ေသြးစက္ကေလးထဲက ဟဒယ၀တၳဳမွာ ခ်စ္တဲ႔စိတ္ကေလးဆိုတဲ႔ကိစၥေတြကိုအက်ယ္တ၀င္႔မေတြးခ်င္ရင္၊ ဗ်ိဳင္းသံုးေကာင္ကိုပဲ ေတြးလုိက္ေတာ႔တယ္။
စင္ကာပူမွာ လူခ်င္း၀င္တိုက္မိတိုင္း ျမန္မာ Blogger ေတြျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ကို ထက္နင္းမိတာလည္း Blogger ။ ကိုယ္႔ကို ရထားေပၚမွာ ျပဴးျပဴးၾကီးၾကည္႕တာလည္း Blogger။ ေတြ႕ရင္ ၁၄ က်ပ္ဖိုးေကြ်းမယ္ေျပာထားလို႕ ေတြ႕သြားမွာစိုးလို႕ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလည္း Blogger။ ပင္နီဆူလာက ဆိုင္ပတ္လမ္းေတြကို ခါးမတ္ရင္ေကာ႔ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ အသားညိုညစ္ညစ္၊ လည္ပင္းေရႊဆြဲၾကိဳး အတုတ္၊ မ်က္မွန္နဲ႕လူၾကီးဟာလည္း Blogger။ စကားလံုးအၾကီးၾကီးေတြေျပာတဲ႔ လူေကာင္ခပ္ေသးေသး ေတြကလည္း ဘေလာ႔ခ္ဂါ။ ေတြ႕လိုက္တိုင္း ေကာင္မေလးေတြ မီးရထားတြဲလို တတြဲၾကီးပါလာတတ္တဲ႔ ကဗ်ာဆရာ ဘေလာ႔ခ္ဂါၾကီးကလည္း ဘေလာ႔ခ္ဂါ။ ႏွာေခါင္းတစ္ျခမ္းထဲနဲ႕ အသက္ရွဴတဲ႔ ကဗ်ာဆရာမၾကီးဟာလည္း ဘေလာ႔ခ္ဂါ။ စြန္လႊတ္ေနတဲ႔လူအုပ္ၾကီးၾကားမွာ ဗလၾကီးထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႕ဓာတ္ပံုရိုက္ေနတာလည္း ဘေလာ႔ခ္ဂါ။ ေတြ႕လုိက္တိုင္း အျမဲစားေနတာပဲေတြ႕ရလုိ႕ လူနဲ႕မလုိက္ေအာင္ စားႏိုင္တာေတြကလည္း ဘေလာ႔ခ္ဂါ။ ေဘးနားမွာ တစ္အုပ္ၾကီးလာထုိင္ျပီး ကိုယ္ေရးထားတဲ႔ပို႕စ္ေတြ ကို အသားလြတ္ၾကီး ေလညင္းေဆာင္ေသာ အတင္းေျပာသူေတြကလည္း ဘေလာ႔ခ္ဂါ။ (ရြဲ႕မ်ားေျပာေနသလားေတာင္ထင္ရတယ္။) ဘေလာ႔ခ္ေလာကမွာ ကိုရင္ေတြလူေယာင္ျပဳတဲ႔အတြက္ ေနာက္ဆိုရင္ ေကာ္ (မ္)မန္႕ေပးခါနီး ... ဖတ္လို႕ေကာင္းပါတယ္ခင္မ်ာ/ဖတ္လို႕ေကာင္းပါတယ္ဘုရာ႔ လို႕ ႏွစ္မ်ိဳးတြဲေရးသင္႔မေရးသင္႔။ တကယ္လုိ႕ သီလရွင္ေတြ blog ေရးမယ္ဆိုရင္ေရာ ေထာက္ခံသင္႔လား ကန္႕ကြက္သင္႔လား ထပ္ျပီး ခ်င္႔ခ်ိန္ရေအာင္လို႕ ေတြးေတြးဆဆေျပာေနတဲ႔ ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ အတုတ္ၾကီးနဲ႕မ်က္စိေမွးေမွးငနဲၾကီးဟာလည္း Blogger....။ အခ်ိန္မရလို႕ ဓာတ္ေလွကားထဲ အတင္းတုိး၀င္တဲ႔ Blogger ။ ဖိနပ္ေပါက္လို႕ ေထာ႔က်ိဳးေထာ႔က်ိဳးနဲ႕ရံုးကျပန္လာတဲ႔ ဘေလာ႔ခ္ဂါ။ အဲဒါေတြကို ခ်န္ထားလုိက္ပါတယ္။ စားေသာက္ဆုိင္မွာ မ်က္စိၾကီးမွိတ္ျပီးတရားပဲမွတ္ေနသလိုလို၊ တံေတြးပဲၾကိတ္မ်ိဳေနသလုိုလို ဘေလာ႔ခ္ဂါေတြလည္းရိွပါေသးတယ္။ အိမ္ေရွ႕မွာ စုဗူးၾကီး အခန္႕သားေထာင္ထားျပီး လာလည္တုန္းေလး အလွဴေငြ ထည္႕သြားပါလား Z ဆိုတဲ႔ ဘေလာ႔ခ္ဂါမိသားစုၾကီးကလည္းေၾကာက္စရာ။ အသက္ေလးၾကည္႕ေတာ႔ ငယ္ပံုငယ္ရက္နဲ႕ အရက္ကို ကမာၻေျမေပၚမွာ အရွင္မထားလိုဘူးဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္အျပည္႕နဲ႕ ပုလင္းမလဲ၊ လူမလဲေစရဘူးကြဆိုတဲ႔ ဘေလာ႔ခ္ဂါေလးေတြကိုလည္းေတြ႕ပါတယ္။ သြားေလရာ ကင္မရာပါတာေတာ႔ အျပစ္မေျပာလိုပါဘူး။ အိမ္သာထဲ ကင္မရာၾကီးတကားကားနဲ႕၀င္လာတဲ႔ Blogger ေတြကိုေတာ႔ ကန္႕ကြက္ပါတယ္။ ....ဟူး အခ်ိန္မရလို႕ အၾကမ္းပဲေရးလိုက္တယ္။ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္သိၾကမွာပါေလ။
ပတ္၀န္းက်င္ကိုေလ႔လာေနတုန္းပါပဲ။
အင္တာနက္ထဲက သစ္ပင္ေလးကို ၾကည္႕ရင္း အျပင္မွာမရိွတာေတြ ရိွေနတဲ႔ Virtual World ရဲ႕ျပည္႕စံုမႈ၊ ခ်ိဳ႕တဲ႔မႈေတြကို ဆင္ျခင္ရင္း ဒီပို႕စ္ကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။
Peace B with U.
