ေအာက္တိုဘာ ဓားကိုးလက္………………….၊ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းျဖတ္ဓားသြားမ်ား …….ႏွင္႔ကြ်န္ေတာ္

ေအာက္တိုဘာ ဓားကိုးလက္………………….၊ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းျဖတ္ဓားသြားမ်ား …….ႏွင္႔ကြ်န္ေတာ္

မနက္ခင္းေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ ...ေကာက္ေကြးေပ်ာ႔က်ေနတဲ႔ ကမာၻမွာ ကြ်န္ေတာ္ႏိုးလာတယ္။ ဒါလီ႔ကို သတိရတယ္ .....။ သူ႕နာရီေပ်ာ႔ၾကီးကို လုိက္ရွာရင္း စိတ္ဓာတ္ေတြေပ်ာ႔က်သြားတယ္။ ႏို၀င္ဘာ ၁၀ ရက္ ...... ေကာင္းကင္ကေန အပ္အစား ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခုျပဳတ္က်လာတယ္။ .......။ မရည္ရြယ္ပါဘဲလ်က္ ႏွလံုးခုန္သံမွာ သြားစြပ္ေနတယ္ .....။ ၾကက္ေျခခတ္ျပထားတဲ႔ ႏွလံုးခုန္သံ ......။ အဲဒါဟာ ေဆးရံုတစ္ရံုရဲ႕ အသက္ရွဴအားကူပစၥည္းျဖစ္တယ္ .....။ ေလာကၾကီးကို ေမ႔ေလ်ာ႔ထားသူတစ္ေယာက္ ဖြဖြကေလး ေမ႔ေမ်ာေနတယ္ ......။ ရွဴး ... တိုးတိုး ... ခင္မ်ားတို႕ အသက္ျပင္းျပင္းမရွဴနဲ႕ ................ သူဆက္အိပ္ေနပါေစေလ .........................။

မြန္းတည္႕ေနေအာက္မွာ အရိပ္ဟာ ေျခေထာက္ေအာက္မွာရိွတယ္ ...။ အရိပ္ကိုနင္းျပီးရပ္တယ္။ အရိပ္နဲ႕အတူတကြယွဥ္သန္တယ္။ အရိပ္ဟာ ေနာက္ဘက္ကို တျဖည္းျဖည္းေရြ႕တယ္ .....။ နာက်င္ေနတဲ႔နာရီေတြ ...မယြန္းႏိုင္တဲ႔ေဂါရာ .......... ထြန္ေရးျပင္ေနတဲ႔ ကံၾကမၼာနဲ႕ တစ္ဖက္တည္းတီးတဲ႔ လက္ခုပ္သံမ်ားစြာ .............။ ေရွ႕ႏွစ္ဘူတာမွာ ဂိတ္ဆံုးသြားေတာ႔မယ္႔ရထားတစ္စင္းရဲ႕ဥၾသသံကေရာ နာက်င္ေဆြးေျမ႕ေနမလား .......... ကြ်န္ေတာ္႔နားထဲမွာေတာ႔ ဓမၼေတးေတြ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးျမည္ေနႏွင္႔ျပီ ........................။

ငယ္တုန္းက ေစာင္တဘက္နဲ႕ေက်ာပိုးသြားေလ႔ရိွတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ဦးနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ဟာ သားအမိေတာ္စပ္ၾကတယ္။ ဘာမဆို အလိုလိုက္တဲ႔သူ႕အတြက္ အတြက္ ခပ္ဆိုးဆိုးသားတစ္ေယာက္ လက္ခံရရိွသြားတယ္။ ျဖစ္ျပီးရင္ပ်က္ရမယ္ဆိုတဲ႔က်ိန္းေသေပါက္ေလာကၾကီးမွာ အေမက သားကိုခ်စ္တာရဲ႕တစ္၀က္ေလာက္ေတာ႔ သားကလည္း အေမ႔ကိုခ်စ္ခဲ႔ပါတယ္။ ေလာကဓံနဲ႔ဓာတ္ေလွကား တူတာက က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္သြားလာရျပီး တက္လိုက္က်လုိက္ျဖစ္ေနတာပဲမဟုတ္လား ေမေမ။ (ေမေမျပံဳးေနခဲ႔တယ္။ ..............)

ကြ်န္ေတာ္စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖတ္ပါတယ္။ ေရပြက္ပမာ ျဖစ္တယ္။ .....ျမသန္းတင္႔ဘာသာျပန္တယ္။ ( Simone de Beauvoir ရဲ႕ A very Easy Death )။ စာအုပ္ထဲကိုကြ်န္ေတာ္ေရာက္သြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နာက်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နာက်င္ပါတယ္။ တစ္ခဲနက္ တစ္စုတစ္ေ၀းထဲ နာက်င္ပါတယ္ .............။ စိတ္အစုအေ၀းျပိဳကြဲမႈအားျဖင္႔နာက်င္ပါတယ္။ တစ္စစ္စစ္နာက်င္ပါတယ္။ တဖ်စ္ဖ်စ္ေလာင္ကြ်မ္းသလိုနာက်င္ပါတယ္။ အၾကားအလပ္မရိွဆင္းရဲေသာ နာက်င္မႈမ်ိဳးျဖင္႔နာက်င္ပါတယ္။ စာအုပ္ထဲကေနကြ်န္ေတာ္ျပန္မထြက္ခ်င္ေသးဘူး .............။ ကြ်န္ေတာ္ နာက်င္ပါတယ္။ စာအုပ္ထဲကထြက္လုိက္ရင္ ဒီထက္ နာက်င္ရေတာ႔မွာလား ........။ ကြ်န္ေတာ္နာက်င္ပါတယ္။

ေန ဆိုတဲ႔ အလတ္စားၾကယ္တစ္စင္းဟာကြ်န္ေတာ္နဲ႕ မိုင္ေပါင္း ၉၃သန္းကြာေ၀းခဲ႔ရာက တစ္ေရြ႕ေရြ႕နီးကပ္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေနလံုးေပ်ာက္ခ်ိန္မွာ ေန၀င္တဲ႔အရပ္ဟာလည္း ၾကက္ေျခခတ္ေဆာင္းထားတဲ႔ နွလံုးသားပဲျဖစ္တယ္။ အသက္ရွဴရခက္ခဲလာတယ္။ ပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္ေနတဲ႔ပရိေဒ၀ဟာ ဥပါယာသ အျဖစ္ကို တေရြ႕ေရြ႕ အသြင္ေျပာင္းလာတယ္ ………….။
ကြ်န္ေတာ္ …. အေမနဲ႔အတူ Crown of Thorns (ျမန္မာအေခၚ kiss-me-quick) အပင္စိုက္ေလ႔ရိွပါတယ္။ အေမနဲ႔အတူ ပန္းပြင္႔လာမယ္႔ အပင္ေလးေတြကို ေစာင္႔ၾကည္႕ပါတယ္ ………။

သစ္ပင္စိုက္တဲ႔လူတစ္ေယာက္ဟာ အရိပ္အကဲနားလည္ဖုိ႕မခက္ပါဘူးေမေမ …………..။ နာဖ်ားေနတဲ႔ဂီတသံက ေကာင္းကင္မွာ လက္ခနဲေၾကြဆင္းမႈေတြနဲ႕ အလုိက္ဖက္ဆံုးပါပဲအေမ ……….။ ဖိတ္ေခၚမထားဘဲ အလည္လာတဲ႔ ဇီဇ၀ါပန္းရနံ႕ေလးေတြနဲ႕ ညဥ္႕ဘက္မွာ အစာရွာတဲ႔ ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ ျမည္သံေတြဟာ ေဆာင္းရာသီတစ္ခုလံုးကို ပိုက္ကြန္ထူထူနဲ႕ဖမ္းမိထားသလို ဂုဏ္ယူ၀ံ႔ၾကြားေနတယ္ေမေမ ……..။ အလံကိုႏႈတ္ျပီးဆိုေတာ႔မယ္႔ ေအာင္ပြဲခံေတးေတြ တပ္ဆုတ္သြားခဲ႔ပံုက ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ပါပဲေမေမ …….။ စစ္ရွံဳးခရာဟာ အားအနည္းဆံုးသူေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္နဲ႕မႈတ္လုိက္တာေတာင္ ေၾကကြဲျခင္းေတြ ပီပီသသျမည္ေနတယ္ေမေမ။

ထိုသို႕ျဖင္႔
ေအာက္တုိဘာ ၁၁။ ကြ်န္ေတာ္တိမ္မူးခဲ႔ေသာ လေရာင္မ်ား ယုိစီးက်ေနေသာ ညခင္း ……. လေရာင္ေပ်ာ႔တြဲက်ဆင္းေနတဲ႔ ခေရပင္ အရိပ္ေအာက္မွာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာထုိင္ေနမိတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မငိုေၾကြးခဲ႔တဲ႔အတြက္ ေလာေလာဆယ္ဘယ္လုိငိုရမလဲေမ႔ေနတယ္။ လေရာင္အေသေတြ၊ ၾကယ္အေသေတြ၊ အရိပ္ထဲမွာ စိတ္အေသနဲ႕ထုိင္ေနမိတယ္။ ျမင္ျမင္သမွ်ဟာ အေသပဲ၊ ကစားကြင္းအေသထဲမွာ … သံတန္းအေသေတြ …. အၾကည္႕အေသေတြျမင္သမွ်ဟာ အေသေတြပဲ ….. ေသြးရူးေသြးတန္း ထိုးေဟာင္းလုိက္တဲ႔ ေခြးေဟာင္သံကလည္း အေသ၊ ရပ္တန္႕ေနတဲ႔ကားအေသေတြကို ေကြ႕ပတ္သြားေနတဲ႔ သစ္ရြက္ေၾကြေတြဟာလည္းအေသ။ ေမေမ … ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ ေသသြားတဲ႔အခါ …. လူဆိုတာ အခြံသက္သက္မွန္းေသခ်ာသြားတဲ႔ အေသေကာင္တစ္ေကာင္ပါပဲေမေမ။

ေလျပည္ေတြက ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေကြ႕ေရွာင္တုိက္ခတ္သြားတယ္။ ညဥ္႕ငွက္ေတြလည္း ခပ္လွမ္းလွမ္းကပဲ ေအာ္ျမည္ေနတယ္။ ……… ေမေမ ……… တိုးတိုးဖြဖြေလး ေရရြတ္လုိက္ရံုနဲ႕ …….. ေသာကေတြေဘာင္ဘင္ခတ္တယ္ေမေမ …………………..။

အေႏွးျပကြက္ေတြလုို ကြ်န္ေတာ္႔ငယ္ဘ၀ဟာ စိတ္အေသေတြကေနထြက္က်လာတယ္။ …… ၂၅ ႏွစ္တိတိ ….အေမ႔အနားမွာကြ်န္ေတာ္ရိွခဲ႔တယ္။ ….. အေမကလည္း ကြ်န္ေတာ္႔နားမွာရိွခဲ႔တယ္။ ………

သက္တစ္ရာတမ္းမွာေနရတာကိုေမ႔တယ္။ လူေတြရဲ႕ပ်မ္းမွ်သက္တမ္းကိုေမ႔တယ္။ မရဏႏုႆတိကိုေမ႔တယ္။ ေလာကပါလတရားကုိေမ႔တယ္။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကိုေမ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ …. အေမ႔အျပံဳးေတြကိုေတာ႔မေမ႔ခဲ႔ပါဘူး။ …

ဘာတစ္ခုမွမလိုခ်င္ေတာ႔တဲ႔အခါမွာ လူေတြဟာ ဘာကို ဆုေတာင္းၾကမလဲေမေမ ….။ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြကို လံုလံုေလာက္ေလာက္သိေနရတဲ႔အခါ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို ေခါင္းတစ္ခ်က္ယမ္းျပလိုက္ရတာပဲမဟုတ္လားေမေမ။

…. ေနပါေစေတာ႔ …… ဘ၀မွာ ဘာမွထပ္မလိုေတာ႔ဘူး

…….. ေကာင္းကင္အေသထဲက ထြက္က်လာတဲ႔ ကိုယ္႔ၾကယ္အေၾကြေလးကိုပဲ ျပန္ုုျပီးေကာက္ယူခဲ႔ရတယ္။ …………………..

မနက္ျဖန္ ……..မနက္ျဖန္ ……….မနက္ျဖန္ ………မနက္ျဖန္ …………………. လူတိုင္းမွာျငင္းလုိ႕မရတဲ႔မနက္ျဖန္ေတြရိွတယ္ေမေမ ………………………….။

ခ်ိန္းခ်က္ထားေသာေန႕ရက္

ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြ အတူရယ္ခဲ႔ၾကဖူးမယ္။ အတူငိုခဲ႔ၾကဖူးမယ္။ အတူစိုက္ပ်ိဳးခဲ႔သမွ် အတူရိိတ္သိမ္းခဲ႔ဖူးမယ္။ …… တစ္ခ်ိဳ႕လမ္းေတြက သိပ္က်ဥ္းတယ္ ………….။ သားအမိေတြေတာင္ …. အတူေလွ်ာက္လုိ႕မရဘူး …..တစ္ေယာက္စီ သြား …………ၾက ………….ရ ……………တယ္ ……….။

အသက္ရွဴအားကူပစၥည္းေတြရပ္လုိက္တဲ႔အခါ အသက္ဆက္မရွဴေတာ႔တဲ႔သူတစ္ေယာက္ဟာ ေသဆံုးေနႏွင္႔ျပီလားေမေမ ……………………။ …. ရွင္သန္ျခင္းနဲ႕ ေသဆံုးျခင္းနယ္နိမိတ္ေလးက သိပ္ကို ပါးလ်လြန္းပါတယ္ ……….။

အဲဒီ စကၠန္႕ေလးတစ္ခုရဲ႕ေနာက္မွာ …. ဒီဘ၀ ကြ်န္ေတာ္တို႕သားအမိ ျပန္မေတြ႕ႏိုင္ေတာ႔ဘူးဆိုတာကို လက္မခံခ်င္ေပမယ္႔ ……… နာနာက်င္က်င္ ………….လက္ခံလုိက္ရပါတယ္။

May Peace Be Upon You, Mom ………
God Bless U …….

Your lovingly son,
Zephyr

(My mom was passed away on 12th of October 2008, and this post is dedicated to her.)

Thanks Mom and sis for your encouragements.

Peace B with U.