Monday, October 20, 2014

ရန္ကုန္ခရီး


ရန္ကုန္ခရီး



ေက်ာက္တန္းမွာ ငါးစာေကြ်းေနတဲ႔သူေတြ။ ပလတ္စတစ္ေတြပစ္ခ်လို႕ နမူနာ အမႈိက္ေကာက္ျပခဲ႔ရေသးတယ္။ အဲဒီလိုကိုယ္က ေကာက္ေနတုုန္း ပစ္ခ်တဲ႔ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကို ပစ္မခ်နဲ႕ ငါးေတြ မ်ိဳခ်မိႏုိင္တယ္။ အမႈိက္ပံုးလည္းရိွတယ္ဆိုမွ၊ ဟုတ္ကဲ႔ဘၾကီးတဲ႔။ ေအးပါ။ ေကာင္းပါတယ္။


ဒီသစ္ပင္ၾကီးက ကန္ေတာ္ေလး ဘိုးဘြားရိပ္သာေရွ႕က။ အပင္ၾကီးေတြ နာဂစ္(စ္) နဲ႕အတူပါသြားျပီ။ ရွားရွားပါးပါးက်န္တာေလးေတြ။ သူ႕ရဲ႕ျဖတ္သန္းမႈကို စဥ္းစားၾကည္႕လုိက္ရင္ သမုိင္းတစ္ခုစာပဲ။


ေက်ာက္တန္းမွာ ပိုက္ဆံေတာင္းေနတဲ႔ ကေလးမေလး။ အဲဒီမ်က္ႏွာမ်ိဳးက ေပၚတူဂီနဲ႕ စပ္တဲ႔မ်က္ႏွာမ်ိဳးေပါ႔။ သန္လ်င္မွာ ေပၚတူဂီေတြအမ်ားၾကီးက်န္ခဲ႔ေသးတယ္။ ဘရင္ဂ်ီဆိုတာ ေပၚတူဂီကိုေခၚတာပဲ။ အဲဒီေခတ္က ေပၚတူဂီေတြကိုးကြယ္တဲ႔ ရိုမန္ကတ္သလစ္ကို ဘရင္ဂ်ီဘာသာေခၚတာ အဲဒါေၾကာင္႔။ (ၾကံဳတုန္းပြား)။ကေလးေတြကို ပိုက္ဆံေပးလုိက္တာဟာ ျမင္႔မားတဲ႔စိတ္ကို အညြန္႕ခ်ိဳးလိုက္တာပဲ။ မင္း ဒီထက္မက တန္ဖိုးရိွတာေတြလုပ္ႏုိင္တယ္။ ငါ႔ကို လာမေတာင္းနဲ႕။


ဒါ က်ိဳက္ပါဒၾကီးေစတီက ေရွးေဟာင္း ဂဝံလက္ရာေတြ။ ဒြတၱေဘာင္မင္းၾကီး သစၥာဆုိတာ အဲဒီေစတီေပါ႔။ ဦးခင္ညြန္႕ၾကီးလည္း အဲဒီမွာ သစၥာဆိုတာထင္တယ္။ အဲဒီေတာ႔ မင္းၾတားၾကီးက ငါ႔အရိုက္အရာကို ေမာင္ညြန္႕မ်က္စပစ္ျပီထင္ျပီး စိလိုက္တာပဲ။ ေက်ာက္တန္းမွာရိွတယ္။ အဲဒီေစတီေရွ႕မွာလည္း ဘုိးဘြားရိပ္သာတစ္ခုရိွတယ္။ ေစတီက အရင္က အင္မတန္သပ္ရပ္သန္႕ရွင္းတယ္။ ငယ္စဥ္က (ဂႏၶာရီလွည္႕လည္စဥ္တုန္းက) ေရာက္ခဲ႔တယ္။ ေရႊတိဂံုေစတီပံုတည္ထားတာပဲ။ အခုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ယုိယြင္းေနျပီ။ အင္မတန္ တရားက်စရာေကာင္းတယ္။ အာဏာဟာမျမဲဘူး။ အာဏာနဲ႕တည္ထားတာေတြဟာ အာဏာရွင္က်ရွံဳးရင္ ယိုယြင္းကုန္တယ္။ လူမ်ားစုရဲ႕ စိတ္ထဲက သဒၶါနဲ႕တည္ထားရင္ ေရရွည္တည္ျမဲတာေပါ႔။ အဲဒီလမ္းထိပ္က ႏြားႏုိ႕ဆုိင္မွာ( တကယ္႔ႏြားႏို႕ပါ။ ဘစိန္ႏြားႏို႕မဟုတ္) သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ ႏြားႏုိ႕ထုိင္ေသာက္ဖူးတယ္။ ဘယ္သူလဲမမွတ္မိေတာ႔ဘူး။


ေက်ာက္တန္းမွာ ျမိဳင္ၾကီးငူဆေတာ္(ဆရာေတာ္)လွဴထားတဲ႔ ေမာင္းၾကီး။ ေရႊခ်ည္ထိုးလိုမ်ိဳးပဲ။ ရွင္ေစာပုရဲ႕ေမာင္းၾကီးနဲ႕တြဲျပီးတင္သင္႔တယ္။ ေမာ္လျမိဳင္ က်ိဳက္မေရာမွာရိွတယ္။ ပံုျပန္ရွာေတာ႔ေတြ႕တယ္။ အဲဒါနဲ႕တင္လုိက္တယ္။


ရွင္ေစာပုဟာ နာမည္နဲ႕လုိက္ေအာင္ပုတဲ႔ ဘ်င္မၾကီး။ သို႕ေသာ္လည္း ေမာင္းၾကေတာ႔ အၾကီးၾကီးထားတယ္။ ရံေရြေတာ္ေတြနဲ႕ သူငယ္ေလးေတြနဲ႕ေနခဲ႔ပံုရတယ္။ သိပ္ေတာ႔မေသခ်ာဘူး။




ငယ္တုန္းက ဘုရားမတင္၊နတ္မတင္ လူတြင္ဆယ္ပြင္႔ပန္းဆိုတာက်က္ရတယ္။ ပဲတိမ္တဥ္းေတာ႔ေမာ႔ရန္ပုပြတ္ခ်ီယြန္း ဆိုလားပဲ။ မက်က္ရင္ ရိုက္တဲ႔စနစ္ဟာ အခုလုိေတာ႔ မွတ္မိေစတာပဲ။


ေက်ာက္တန္းက ငါးေတြ။ ဆူးေတာင္ကိုၾကည္႕ရင္ ငါးကိုျမင္ရသလုိပါပဲ။ click ေခါက္ၾကည္႕ရင္ အၾကီးၾကီးျမင္ရမွာပါ။


ေသခ်ာျပဴးျပဲၾကည္႕ရင္ ၁၉၁၃က သြန္းလုပ္တဲ႔ ဗိုလ္တေထာင္ကေခါင္းေလာင္းေနာက္မွာ နဂါးပံုေလးေတြ႕ရမယ္။ နဂါးေတြက ေခါင္းေလာင္းၾကိဳက္တယ္ထင္တယ္။


ဒါကေတာ႔ အဘေရႊလက္ထက္ကတည္တဲ႔ အဘယလာဘမုနိကအုုန္းပြဲ။ အဘယဆိုတာ က်န္းမာျပီးေဘးကင္းတာ။ လာဘဆိုတာ လာဘ္လာဘေပါမ်ားတာ။ မုနိဆိုတာဘုရား။ ဘုရားကို အဲဒီလို က်န္းမာလာဘ္ရႊင္ေအာင္လုပ္တာ အင္မတန္ အဆင္႔နိမ္႔တဲ႔ကိုးကြယ္မႈ။ ဘာနဲ႕တူသလဲဆုိရင္ စူပါကြန္ျပဴတာကို ဂဏန္းေပါင္းစက္လိုသံုးသလုိျဖစ္ေနတယ္။ ျမင္႔ရာျမတ္ရာ နိဗၺာန္ကမ္းကို ပို႕ေဆာင္တဲ႔ ဓမၼကိုေဟာေျပာလုိ႕ ေလးစားတဲ႔စိတ္ထားမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ လူ႕စည္းစိမ္ေလး ျမိဳးျမိဳးျမတ္ျမတ္ခံစားခ်င္တဲ႔ အေခ်ာင္သမားစိတ္ဓာတ္နဲ႕တည္တာပဲ။ တကယ္ေတာ႔ အဲဒီလို pop ဆန္ဆန္ ဘြဲ႕ေတြ၊ ဘုရားေရွ႕မွာ တပ္တာ ေစာ္ကားတာပဲ။ လူဆိုရင္ေတာင္ ဂုဏ္သိကၡာၾကီးတဲ႔သူကို ေနာက္တာေျပာင္တာမလုပ္သင္႔ဘူး။ သူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ ေနာက္တာေျပာင္တာ လံုးဝမၾကိဳက္ဘူး။ ဘုရားေလာင္း ရေသ႔ဘဝတုန္းကေတာင္ သိၾကားမင္းက အခြက္ေျပာင္ျပီးေနာက္ေတာ႔ သိၾကားမင္းကို ေကာပစ္လုိက္တာ။ သင္ေနာက္ရေျပာင္ရေအာင္ အကြ်ႏု္ပ္တုိ႕က သူငယ္ႏွပ္စားေလးေတြလားဆုိျပီးေျပာတာရိွတယ္။ သိၾကားမင္းက လူေတြ အက်င္႔ျပင္းထန္လာရင္ သူ႕ေနရာလုမယ္ထင္ျပီး သြားသြား စမ္းသပ္တယ္။ အက်င္႔အင္မတန္ယုတ္တဲ႔သူပဲ။ နတ္သမီးေလးအသစ္ကေလးေရာက္လာရင္ သူပဲလုိခ်င္ေသးတယ္။ ႏွာဗူး။ ထားပါေတာ႔။ ထားပါေတာ႔။ အဘယလာဘမုနိရုပ္ပြားေတာ္ေရွ႕မွာကာထားတဲ႔မွန္ေတြကို ဂ်ပန္ကလွဴသဗ်။ အဲဒီလုိ မွန္ခ်ပ္အရွည္၊အထူကို စတီးနဲ႕တြယ္ဆက္တဲ႔နည္း ျမန္မာျပည္မွာ အဲဒီအခ်ိန္က မရိွေသးဘူး။ (အခုလည္း မလုပ္တတ္ေသးဘူးထင္တယ္။)


ႏုိင္ငံကသိပ္ခ်မ္းသာေတာ႔ ႏြားေတြအတြက္ ကတၱရာလမ္းတစ္လမ္း အဲ႔သလို ခင္းေပးလုိက္တာပဲ။


ဒီပံုကေတာ႔ မိဘမဲ႔ေက်ာင္းပံု။ ေနာက္မွ စာရင္းဇယားေလးနဲ႕ေျပာဦးမယ္။ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္၊ ဘယ္ႏွတန္းေရာက္ေနျပီဆိုတာမ်ိဳး။


ဒါက က်ိဳက္ပါဒၾကီးက ေရွးေဟာင္းဂဝံရုပ္ပြားေတာ္ေတြ။ ဦးခါင္းမရိွေတာ႔ဘူး။ ေဘးမွာခ်ထားတယ္။


အဘယလာဘမုနိကေနလွမ္းရုိက္ထားတာ။ အဲဒီရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးထုဖုိ႕ စက်င္ေက်ာက္သယ္တာကအစ က်ဳပ္တို႕ႏုိင္ငံမွာ ေထာက္ခံအားေပးခဲ႔ၾကတာ။ ဘာသာေရးကိုသာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႕တြဲလုပ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အျမဲဂြတ္ေနလိမ္႔မယ္။ တရုတ္ကေတာင္ အဲဒီမူဝါဒကိုသိတယ္။ မေက်နပ္ဖူးေနာ္။ စြယ္ေတာ္လႊတ္ေပးလုိက္မယ္။


အေၾကာ္သည္။ ဗယာေၾကာ္ကို ေကာင္းေကာင္းမေၾကာ္တတ္ဘူး။ အိမ္မွာ ဘယ္လက္နဲ႕ေၾကာ္ျပီး လက္ကိုေနာက္ျပန္ေမႊေတာင္ ဒီဗယာေၾကာ္ထက္ေတာ႔ေကာင္းေသးတယ္။ လူေတြဟာ အလုပ္ကိုမေလးစားၾကေတာ႔ဘူး။ ငါးရာဖုိးဝယ္တယ္။ မေက်နပ္တဲ႔သူရိွရင္ ဗယာေၾကာ္နဲ႕လွမ္းေပါက္ရင္ ေခါင္းေပါက္သြားႏုိင္တယ္။ အင္မတန္မာတာ။ အဲဒါကို မာလုိ႕ျမိဳခ်ဖုိ႕မစဥ္းစားနဲ႕၊ မုန္႕ႏွစ္ကိုဘာနဲ႕မ်ားလုပ္သလဲမသိဘူး ေဆာ္ဒါနံ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတယ္။ အေၾကာ္ခံဆီက မေန႕ကလည္း ဒီဆီပဲျဖစ္မယ္။ လည္ေခ်ာင္းရွတယ္။ မစားဘူး။ ငယ္တုန္းက ရိွခဲ႔တဲ႔ အရသာေတြ ရန္ကုန္မွာမရိွၾကေတာ႔ဘူး။


ဦးစံလင္းတို႕ နဂါးကိုမီးပူေဇာ္ေနတာကို သြားအားေပးတာ။ နဂါးေတြက အဲဒီကေန ေက်ာက္တန္းကိုသြားမယ္လုိ႕သူပဲေျပာတာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႕ေတာ္ကီက နည္းနည္းေလး ပထဝီဝင္နည္းအရ ေလာ႔ဂ်စ္ဆန္ေသးတယ္။ ပဲခူးမွာ ေျမြမယ္ေတာ္ၾကီးထားတယ္။ အဲဒီေတာ႔ နဂါးေတြနဲ႕နည္းနည္းေလးပတ္သက္တယ္။ အဲဒီမွာ ဘြားေတာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ နဂါးပူးတယ္။ သူ႕ယုတၱိေလးနဲ႕သူ။ ဦးစံလင္းဆရာလည္း နာမည္ၾကီးပဲ။ အဘသံလား၊ အဘစတီးဆိုလားပဲ။ ဘုရားမွန္သမွ်ထီးတင္ဖုိ႕ကူခဲ႔တဲ႔ တိ ံၾကားၾကီးကိုေတာင္သတိရတယ္။ အရူးေတြေခတ္မွာေတာ႔ ပိုရူးတဲ႔သူေတြ စီးပြားျဖစ္တာပဲ။



ခရုိနီသစ္ခုတ္သမားေတြကို သစ္ပင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ရသလဲဆိုတာ အဲဒါသာၾကည္႕။ အေပၚတက္ေျပးကုန္တာ။ အခုေတာ႔ ခရုိနီေတြက သူတုိ႕ေလာက္ေပးဆပ္ေနတာ ဘယ္သူရိွသလဲေတာင္ေျပာကုန္ျပီ။ ေခတ္ကာလကိုက မြဲတဲ႔သူေျပာရင္ မနာလိုလုိ႕ထင္တဲ႔ေခတ္။


တူးေဖာ္ရရိွထားတဲ႔ ဂဝံျခေသၤ႔။ ဒါေတြက တန္ဖုိးရိွပါတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံေရာက္ေရာက္ သူတုိ႕မွာ ဘာယဥ္ေက်းမႈရိွသလဲဆိုတာ ေရွးေဟာင္းေတြကေျပာႏုိင္တယ္။ ဘာမွမရိွတဲ႔ႏုိင္ငံေရာက္ရင္ ဘာမွမရိွတဲ႔ ျပတုိက္ကိုေတြ႕ရမယ္။


ေရႊတိဂံုဘုရားေရာက္တာ တရုတ္ျပည္ေရာက္ေနသလုိလုိပဲ။ မ်ားလုိက္တဲ႔တရုတ္။ ျမန္မာကေလးေတြကေတာ႔ ဘုရားေရာက္မွ ေဆာ႔ရေတာ႔တယ္။ ဘုရားရင္ျပင္ဟာ ေဆာ႔စရာမဟုတ္မွန္း သိေတာ႔သိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီေနရာကလြဲရင္ ကေလးကစားကြင္းဘယ္မွာရိွေသးလုိ႕လဲ။ အမႈိက္ပံုလုပ္ဖုိ႕ထားတဲ႔ေနရာေလးကအစ တစ္လက္မ ပတ္လည္ ေလးသိန္းေလာက္ေပါက္ေတာ႔၊ အမႈိက္ပံုကိုလည္း ကြန္ဒိုေဆာက္တဲ႔တုိင္းျပည္မွာ ကေလးေတြ ဘဝသိပ္သနားစရာေကာင္းတယ္။ ေတာင္ဥကၠလာက ၾကံ႕ဖြတ္ ပန္းျခံကို ရံုးခန္းဖြင္႔ျပီး၊ ကြန္ဒိုေဆာက္ဖုိ႕ျပန္ေရာင္းတာလည္း အင္မတန္အမွတ္ရစရာပဲ။ ေရႊတိဂံုဘုရားဟာ ကြ်န္းတုိင္ေတြေဆြးလုိ႕ အဂၤေတတုိင္ေတြ ထည္႕လုိက္ဆိုတဲ႔ ငေပါေတြသာ စနစ္တက်ျပဳျပင္တတ္တဲ႔သူနဲ႕ မြမ္းမံခဲ႔ရင္ အခုထက္ပိုျပီး ေရွးေဟာင္းအေမြဆန္ခဲ႔မွာ။ အခု ဘုရားေပၚမွာ ေအတီအမ္ေတြ႕တယ္။ အဲဒီေလာက္လြဲတဲ႔ေကာင္ေတြမေတြ႕ဖူးဘူး။ က်မ္းထဲမွာေတာ႔ ေစတီေတာ္နဲ႕ ခဲႏွစ္ပစ္အကြာမွာေတာင္ ဘုရား၊တရားနဲ႕မစပ္ယွဥ္တာေတြ၊ အလႅာပၸသလႅာပေတြမေျပာသင္႔၊မလုပ္သင္႔ဘူးဆိုတယ္။ အဲဒါကို ခဲတစ္ပစ္စာမွာ ေအတီအမ္လာထားတာ smart pagoda စီမံကိန္းမ်ားလားထင္မိတယ္။ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳေျပာဖူးတယ္။ ေရႊတိဂံုမွာ ေလးေထာင္႔ပံုအဂၤေတအေဆာက္အအံုေတြေဆာက္တာဟာ ေရွးက အဝန္းအဝုိင္းလက္ရာေတြကို ဟန္ခ်က္မမွ်ျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာ။ နားလည္းလည္ပံုမရေတာ႔ပါဘူး။ ေစတီေတာ္ၾကီးျပဳျပင္တုန္းက သိန္း ခုနစ္ေထာင္႔ငါးရာလွဴခဲ႔တဲ႔ ကိုၾကီးဝိတ္လည္း စံနန္းမွာ ေကာ္ေဇာ္ေတာ္နဲ႕ေမြ႕ေလ်ာ္ေနတာ မလြတ္ေသးဘူးထင္တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ လႊတ္ရင္ သူ႕ကို လႊတ္ေပးဖုိ႕ လက္ဖဝါးမွာ ေဆာ႔ပင္နဲ႕ေရးျပီးေတာင္းဆိုဦးမယ္။


ဂဝံျခေသၤ႔။ က်ိဳက္ပါဒၾကီးေစတီ။


စြယ္ေတာ္။ ဗုိလ္တေထာင္ေစတီ။


ေဗဒင္ယၾတာကြိကြေတြလုပ္ထားတဲ႔ထီးေတာ္ေစတီပဲ။ ဒါေတြအေတာ္စြမ္းတယ္ထင္တယ္။ အဘညြန္႕ေတာ႔ ကိုယ္ေတြ႕ပဲ။ ေထာင္နန္းစံသြားရတာပဲ။


အင္ဂလန္ျပန္ရုပ္ပြားေတာ္။


နားခိုရာမွာ ခုိနားေနေတာ႔ ခုိနားေနေသာ နားခိုရာပဲေပါ႔။


မႏုႆီဟေတြထဲမွာေတာ႔ အေတာ္ေျဖာင္႔တဲ႔ငနဲဗ်ာ။ ဘီလူးသဘက္ေတြက ဖင္ႏွစ္ခြကို ေၾကာက္စရာပံုလုိ႕ထင္တယ္ဆိုတာဟာသသိပ္ေျမာက္တာေပါ႔။

ဒါက သံဃာ႔ေဆးရံု။ စနစ္တက် ပေဒသာပင္ေတြရိွေတာ႔ အဆင္ေျပတယ္။ သံဃာ+သီလရွင္အပါး ၂၀၀ ေလာက္ဆန္႕တယ္။ လူေတြဆိုရင္ေတာ႔ ကာလတိုတက္လုိ႕ရတယ္။ မ်က္စိခြဲတာတုိ႕ဘာတုိ႕လုိ။ ခြဲျပီးျပန္ဆင္းေပါ႔။


Regards,
Z

ရန္ကုန္က အမွတ္တရေတြ။ က်န္ေသးတယ္။




Peace B with U.