Saturday, October 11, 2014

ေအာက္တုိဘာ ႏွင္းျမဴမ်ား

ေအာက္တုိဘာ ႏွင္းျမဴမ်ား

တစ္ေန႕တာ၏ျငိမ္သက္သြားျခင္းသည္ သီခ်င္းတစ္ခု၏ bridge တစ္ခုလို လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုဆီ၊ျမင္႔တက္မႈတစ္ခုဆီသို႕ အားယူေနဟန္တူသည္။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္သည္ အလင္းေရာင္ႏွင္႔တူသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ အလင္းေရာင္မလိုအပ္ေသာ ေတာင္ေပၚသစ္ေတာ ေအာက္ေျခမွ ေရညိွပင္ေလးတစ္ပင္အေၾကာင္းကိုသာ စိတ္ဝင္စားေနမိသည္။

ေရညိွပင္ေလးတစ္ပင္သည္ စိမ္႔ဝင္စိုစြတ္ထားေသာ ေရမႈန္ေရမႊားေလးတစ္ခ်ိဳ႕ကုိေထြးေပြ႕ထားသည္။ သူ၏ဘဝသည္ထုိမွ်သာျဖစ္သည္။ ျမင္႔မားရွင္သန္မႈမရိွ။ အရိပ္ကိုလည္းမေပး။ ပန္းပြင္႔မ်ားလည္းေဝဆာခ်င္စိတ္ကင္းေဝးလွ်က္။ ေရညိွအဖြဲ႕အစည္းသည္ စိမ္းလန္းေသာ စုိစြတ္မႈတြင္ေပ်ာ္ဝင္ေနသည္။ နံရံတြင္ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ အခရိုင္းလစ္ပန္းခ်ီကား၏ အစိမ္းႏွင္႔ေတာ႔မတူ။ ထုိကားကေတာ႔ ေဆးသားကို အျမန္ကုန္လွ်င္ျပီးေရာဟု သေဘာထားကာ ဆြဲေပးလိုက္သည္ဆုိေသာ သူငယ္ခ်င္းပန္းခ်ီဆရာ၏လက္ရာျဖစ္သည္။ အစိမ္းမ်ားစြာႏွင္႔ ေရးဆြဲထားေသာ သူ႕ပန္းခ်ီကားကို အဝါဟု သူကနာမည္ေပးထားသည္။ စိမ္းစိုေသာ သစ္ရြက္တစ္ရြက္၏ နိဂံုးသည္ အညိဳေရာင္ေျခာက္ေသြ႕မႈျဖစ္လွ်င္ သစ္ရြက္တစ္ရြက္၏ ဇရာသည္ အဝါေရာင္ျဖစ္လိမ္႔မည္။ ဗ်ာဓိလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေရညိွပင္ေလးတြင္ေတာ႔ ထူးကဲသည္႕ အမည္နာမ မရိွ။ ခ်ိတ္ဆြဲခံဘဝသုိ႕လည္းမေရာက္။

အျမင္႔ေပေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္ေသာ alpine သစ္ေတာတစ္ခုတြင္ သူႏွင္႔စေတြ႕ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ေရခဲေလ၏ ေအးျမမႈႏွင္႔အတူ သစ္ပင္ေျခရင္းတြင္ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနသလိုျဖစ္ေနသည္႕ ေရညိွပင္ေလးတစ္ပင္တြင္ အလွတရားရိွသည္။ ေသးငယ္ေသာျဖစ္တည္မႈႏွင္႔အတူ ခမ္းနားေသာတည္ရိွမႈကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႕ရိွခဲ႔သည္။ tour guide ရွင္းျပမႈအရဆုိလွ်င္၊ ေတာထဲတြင္လမ္းေပ်ာက္ေနသူတုိ႕ကုိ ရွင္သန္ေစခဲ႔ေသာ ေရရင္းျမစ္တစ္ခုလည္းျဖစ္ေနေသးသည္။ သုိ႕ေသာ္ ေရညိွ႔ပင္ေလးက ထုိကိစၥႏွင္႔ပတ္သက္၍ ဂုဏ္ယူေနဟန္ မတူ။ စုစုစည္းစည္းတည္ရိွေနေသာ သူ႕မ်ိဳးႏြယ္စုတုိ႕၏အကူအညီျဖင္႔ သစ္ေတာတစ္ခုကို ပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္ခဲ႔သည္။ ေရညိွပင္ေလးတစ္ပင္၏ အံ႔မခန္းစြမ္းအားျဖစ္သည္။ ေအးစိမ္႔ေနေသာ သစ္ေတာေလးတစ္ခုကို ကုိယ္တိုင္တည္ေဆာက္ထားျပီး၊ ထုိသစ္ေတာေလးထဲတြင္ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေနရံုမွ်သာ ဆႏၵရိွေသာ ေရာင္႔ရဲလြယ္ ေရညိွပင္ေလးတစ္ပင္၏ အပိုဆာဒါးမပါေသာ ဘဝေနနည္းကို ကြ်န္ေတာ္သိပ္ၾကိဳက္သြားမိသည္။

သူဟာ ေရဓာတ္ကို အမ်ားၾကီးသိမ္းထားတယ္။ သူ႕အတြက္ေတာ႔မဟုတ္ဘူး။ သစ္ေတာအတြက္ပါလုိ႕ တုိးဂိုဒ္က ရွင္းျပသည္။ ကိုယ္႔အတြက္မဟုတ္တဲ႔ စုေဆာင္းျခင္းနဲ႕ေနေနတဲ႔ ေရညိွပင္ေလးတစ္ပင္ေရွ႕မွာ ကိုယ္႔အတြက္ ရွာမီးမႈေတြနဲ႕ လူသားတစ္ေယာက္ ျငိမ္က်သြားတာေပါ႔။ ေရညိွပင္ေလးက ကြ်န္ေတာ္႔ကိုမႏွိမ္ပါဘူး။ သူ႕အိပ္ရာနဲ႕သူ၊ သူ႕ေဆာင္းခိုေတးနဲ႕သူ၊ သူ႕ဒႆနနဲ႕သူ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း အိပ္ေနတာပါပဲ။ ခုိင္မာတဲ႔ အျမစ္တြယ္မႈမရိွဘူး။ လြယ္လင္႔တကူေပါက္ေရာက္ျပီး၊ ရွင္သန္ျခင္းတန္ဖုိးျမင္႔မားစြာနဲ႕ သူ႕ဘဝကိုျဖတ္သန္းေနသည္။

အျမင္႔ေပေထာင္ခ်ီလာသည္႕အခါတြင္ သစ္ပင္မ်ား ျမင္႔မားစြာမေပါက္ေရာက္ႏုိင္ေတာ႔။ ေတာင္ထိပ္သစ္ေတာေလးသည္ စိမ္းညိဳ႕ေနသည္။ ျပဳျပင္ထားေသာ သစ္ေတာတြင္းမွ သစ္သားလမ္းကေလးတြင္ေလွ်ာက္ရင္း ေအးျမမႈကို စိတ္ႏွင္႔နားလည္ႏိုင္ရန္ အျပင္းအထန္ၾကိဳးစားေနသည္။ အပူရိွန္ျမင္႔ေသာ ရွင္သန္ျခင္းျဖင္႔ အသားက်ေနေသာစိတ္သည္ ေအးခ်မ္းမႈ၏ ဆန္႕က်င္ျခင္းကို အသည္းအသန္ခုခံေနဟန္တူသည္။ ဘာမွမလုပ္ျခင္းသည္ တစ္ခုခုလုပ္ေနျခင္းထက္ေတာ႔ခက္သည္။ တိတ္ဆိတ္မႈသည္ ဆူညံသံတစ္ခုထက္ေတာ႔ ေၾကာက္စရာေကာင္းေနသည္။ ေတာအုပ္၏ စိမ္႔ေအးမႈသည္ ငယ္ဘဝ၏သီခ်င္းမ်ားဆီ ျပန္ဆြဲေခၚသြားသည္။ ငယ္ဘဝ၏ ေရညိွပင္ေလးတစ္ပင္ဆီ။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ျဖင္႔မေနထုိင္ေသာ ေန႕ရက္မ်ားဆီ။ စိမ္႔ေအးေနေသာ တိတ္ဆိတ္မႈသည္ ဖလက္ရွ္ဘက္ခ္ ရိုက္ခ်က္ဆန္ဆန္ စိတ္ကုိျဖစ္သြားေစသည္။ အတိတ္ႏွင္႔ ပစၥဳပၸန္ၾကားရိွ စိတ္ကူးယဥ္မ်ဥ္းေလးတစ္ေၾကာင္းသည္ ေရညိွပင္ေလး၏ အျမစ္တစ္ခုသာျဖစ္သည္။ ခုိင္ျမဲစြာတြယ္ဆက္မထား။ ျငိမ္သက္စြာ ရပ္တည္ေနရံုမွ်သာ။

ေတာင္တန္းတစ္ခုသည္ ေတာအုပ္တစ္ခုကို တင္ေဆာင္ထားသည္။ သဘာဝတရားႏွင္႔အနီးဆံုးေနရာသို႕ေရာက္ေနသည္။ တိမ္တိုက္မ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင္႔အတူရိွေနသည္။ ေတာင္ေအာက္သုိ႕ ငံု႕ၾကည္႕လုိက္လွ်င္လည္း တိမ္မွ်င္ေလးမ်ားျမင္ေနရသည္။ သဘာဝတရားသည္ လံုေလာက္ေသာ ေအးခ်မ္းမႈကိုေပးေနသည္။ အျပင္းအထန္ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ ေဆာက္တည္ရာမဲ႔စိတ္တစ္ခု၏ ျငိမ္သက္ျခင္းကို ေတာအုပ္ထံမွ၊ တိမ္တုိက္ထံမွရယူေနသည္။ ေရညိွပင္ေလး၏ ဘဝေနနည္းျဖင္႔ အေအးဓာတ္ကို စုယူေနမိသည္။

ေနာက္ထပ္မိနစ္အနည္းငယ္လုိအပ္ေနေသးသည္။ ေအးခဲထံုက်င္လာေသာ ေျခေထာက္မ်ားႏွင္႔ ဆန္႕က်င္လွ်က္ ရွင္းလင္းလြန္းေသာ စိတ္တစ္ခုသလည္ ဟင္းလင္းျပင္ဆန္လာသည္။ မွိတ္ထားေသာ မ်က္လံုးမ်ားမွ အပူဓာတ္ကို ေတာအုပ္မွ စုပ္ယူလ်က္ရိွသည္။ ေရညိွပင္ေလး၏ ျငိမ္သက္ေသာ အိပ္စက္မႈကို ေလးေလးနက္နက္နားလည္ဖုိ႕ၾကိဳးစားရင္း အခ်ိန္ကို တတိတိ ကုန္လြန္သြားေစခဲ႔သည္။

တုိးတိတ္ညင္သာေသာ တယ္လီဖုန္းသံကုိၾကားရသည္။ ေဝးလံေသာ ခရီးတစ္ခုဆီမွ လြင္႔ပ်ံ႕လာေသာ အိမ္မက္ဆန္ေသာ တီးလံုးတစ္ခုျဖစ္သည္။ My chemical romance ၏ cancer သီခ်င္းျဖစ္လိမ္႔မည္။ ေအးစိမ္႔ေသာ သစ္ေတာထဲသို႕ တုိးဝင္ေနေသာ စိတ္ကုိ ခႏၶာသို႕ျပန္ကပ္လုိက္သည္။ ေရွာင္လႊဲ၍မရေသာ တယ္လီဖုန္းေခၚဆိုမႈကို လက္ခံရဦးမည္။

"ညီေလး ... ေမေမဆံုးျပီ"
ၾကိဳတင္သိရိွေနေသာ သတင္းစကားတစ္ခု၏ ျပင္းအားသည္ အျမင္႔ေပေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္တြင္ ရပ္ေနေသာ ရင္ဘတ္တစ္ခုကို ဗဟိုျပဳ၏ လႈပ္ခတ္သြားေသာ အင္းအားျပင္းငလ်င္တစ္ခုစာ။ ........။

ဖုန္းေခၚသူေရာ၊ ဖုန္းကိုင္သူပါ ဆိုစရာစကားမရိွေတာ႔။ ................။

ေရညိွပင္ေလးတစ္ပင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ေအးခ်မ္းေသာ သစ္ေတာတစ္ခု၊ တိတိက်က်ဆိုရလွ်င္ သူစိုက္ပ်ိဳးထားေသာ သစ္ေတာတစ္ခုတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေရညိွပင္ေလး၏ တိတ္ဆိတ္မႈကို ခံစားသိရိွေနသည္။ သစ္ေတာထဲမွ ထြက္ခြာလာခ်ိန္တြင္ ေရညိွပင္ေလး ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ထဲ ကပ္ပါလာသည္။ လက္ဝဲလက္ကို တိမ္မွ်င္ေလးကတြဲထားသည္။

ေအးခ်မ္းစြာ၊ တိတ္ဆိတ္စြာ ေတာအုပ္ေလးထံမွ ကြ်န္ေတာ္ျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ႔သည္။ ေသျခင္းတရားသည္ ခ်စ္ခင္သူတုိ႕ကို ယူသြား၍ မရမွန္း ရင္ဘတ္ထဲမွ ေရညိွပင္ေလးတစ္ပင္က သက္ေသျပႏုိင္ပါလိမ္႔မည္။

ေဆာက္တည္ရာကင္းမဲ႔ေသာအျဖစ္၌ ေဆာက္တည္ရာျဖစ္ေစခဲ႔ေသာ ေရညိွပင္ေလး၏ ေက်းဇူးတရားကို ျပန္ေတြးလိုက္တုိင္း သစ္ေတာထဲ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေရာက္သြားသည္။ ေအးခ်မ္းတဲ႔ဘံုဘဝမွာ ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ ေမေမ။

With Love,
Z

R.I.P mum. It had been six years.




Peace B with U.