မေန႕က Boxing Day အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ Orchard လမ္းမၾကီးမွာ ခ်ီတက္လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။ LV အိတ္ေတြ ေစ်းသိခ်င္လို႕၀င္ေမးမိတယ္။ ၂၀၆၀ ဆိုလို႕ ကိုယ္မ်က္လံုးဘယ္ေလာက္အထိ ျပဴးလို႕ရမွန္းသိသြားတယ္။ ျမန္မာျပည္က LV ဆယ္အိတ္ေလာက္ ၀ယ္ႏိုင္တဲ႔ ေမာ္ဒယ္ကိုလည္း ၀ယ္ႏိုင္ပါေပတယ္လို႕ အသိအမွတ္ျပဳမိပါတယ္။
ဘာမွမ၀ယ္ႏုိင္တာေတြ ၾကည္႕မယ္႔အစား ကိုယ္၀ယ္ႏိုင္တာေတြသြားၾကည္႕မယ္ဆိုျပီး Borders သြားတယ္။ စာအုပ္ေတြအမ်ားၾကီးထဲမွာ 35SGD ထက္နည္းတာေလးေတြ လုိက္ၾကည္႕တယ္။ ဂ်ဴးထဲက ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူေလးလုိ အသိအျမင္ဖြံ႕ျဖိဳးေအာင္ The Bottom Billion ဆိုတဲ႔ Oxford (ေအာက္စ္ဖားဒ္႔) က ေပါင္မုန္႕ဖုတ္ၾကီးရဲ႕စာအုပ္တစ္အုပ္၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႕ရလာတာေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ စာအုပ္သြားရွာေတာ႔ Search မွာ ...။ Economics မွာ လက္က်န္ ၁၆ အုပ္ရိွေသးတယ္လို႕ေတြ႕ပါတယ္။ ထုတ္တဲ႕ခုနစ္က မနစ္ကထုတ္တာပါ။ အေရာင္းစာေရးမေလးက ခပ္တည္တည္ပဲေခၚသြားပါတယ္။ ေခၚသြားတာက Economics ေကာင္တာ မဟုတ္ဘဲ Business ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီထဲမွာရိွမယ္ဆိုျပီး စာအုပ္ ၅၀၀ ေက်ာ္ပါတဲ႔စင္ၾကီးကို ခပ္တည္တည္လက္ညိွဳးထိုးျပီး ျပန္သြားပါတယ္။ ရွာၾကည္႕ပါတယ္။ သံုးေယာက္စလံုးရွာၾကည္႕ရင္း မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသေဘာေပါက္သြားလို႕ စာအုပ္ရွာေပးတဲ႕ ေကာင္တာမွာ သြားတန္းစီပါတယ္။ အဲဒီကေကာင္ေလးက ေသခ်ာေပါက္သိသလိုနဲ႕ စင္ေအာက္မွာ ကုန္းကုန္းကြကြရွာပါတယ္။ အမွန္က စာအုပ္က စင္ရဲ႕ညာဘက္ အလယ္တန္းနားမွာပါ။ အင္မတန္မ်က္လံုးေကာင္းတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက သူ႕မ်က္လံုးနဲ႕ တတန္းထဲေလာက္ရိွေနတဲ႔စာအုပ္ကို ေသခ်ာေပါက္ေတြ႕သြားပါတယ္။ စာအုပ္ရွာေနတဲ႔ေကာင္ေလးကေတာ႔ ရွာလို႕ေကာင္းတုန္းပဲ ...ပါးစပ္ကလည္း စာအုပ္ပဲကုန္သြားသလားဘာညာ ေျပာေနပါေသးတယ္။ သူရွာေနတာ ေတြ႕မွလာေပးလို႕ေျပာျပီး ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ အတည္ေပါက္နဲ႕လစ္သြားဖုိ႕ေကာင္းေပမယ္႔ အသက္အရြယ္အရ ရွာေတြ႕ျပီလို႕ပဲ လူၾကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္ေျပာရပါတယ္။
ရထားေပၚမွာ ထုိင္ခံုရတုန္း စာဖတ္ရင္းလုိက္လာပါတယ္။
ဂ်ဴးစာအုပ္ထဲက ကေလးမေလးကို အားက်ပါတယ္။ ငါဆယ္တန္းတုန္းက Preface ကို ေရွ႕မ်က္ႏွာလို႕ထင္တာ သူကေတာ႔နားလည္ရွာသားလို႕ေတြးမိပါတယ္။ Preface ျပီးေတာ႔ ပိုေတာင္ေလးစားသြားေသးတယ္။
ဟဲဟဲ ... ဒါက ေပါက္ကရေလွ်ာက္ေျပာတာပါဗ်ာ ....။
အရင္ကေတာ႔ စာေရးတာ လူေတြစိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ေရးတာပါ။ ဖတ္ရတဲ႔သူက စိတ္ခ်မ္းသာသြားရင္ တန္တာေပါ႔ ...။ စိတ္ဆင္းရဲျပီးျပန္သြားရရင္ မတန္ဘူးလို႕ေတြးပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာတာေလးေတြပဲ ေရြးျပီးဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ... အခုေတာ႔ အသက္နည္းနည္းၾကီးလာတဲ႔အတြက္ စာေရးတာလူၾကီးေတြအတြက္ေရးတာထက္ ကေလးေတြအတြက္ပိုျပီးေရးခ်င္ပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ အသက္ ၁၇ ကေန ၂၂ ႏွစ္ေလာက္ ကေလးေတြအတြက္ပါ ....။ ကြ်န္ေတာ္ထင္တာတစ္ခုက သူတုိ႕ေတြဟာေနာက္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အေရးအၾကီးဆံုးျဖစ္လာမယ္႔သူေတြပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕လို ျမန္မာျပည္အျပင္မွာ ကိုယ္႔အလုပ္ကိုယ္လုပ္ ... ႏိုင္ငံက ဆင္းရဲတာ ခ်မ္းသာတာေတြလည္း သိပ္စိတ္မ၀င္စား။ ႏိုင္ငံအတြက္ တစ္ခုခုေပးဆပ္ဖို႕ဘာညာ အဲဒီလိုလည္း စိတ္ကူးမရိွတဲ႔သူေတြ အတြက္ေတာ႔ ဒီကိစၥဟာ ကေလးေတြကို လက္ဆင္႔ကမ္းလိုက္တာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ သူတို႕ နားမလည္လို႕ မဖတ္ခ်င္တဲ႔စာေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် ဘာသာျပန္ သူတို႕ဖတ္ျဖစ္ဖို႕ၾကိဳးစား ... သူတို႕ကိုေျမွာက္ေပး ...အဲဒီလို လုပ္ဖို႕ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။ ဥပမာ အသက္ ၁၇ နဲ႕ ၂၂ ၾကားကေလးေတြထဲမွာ The Gardener Blog ဖတ္ရင္ ကံစမ္းမဲေပးတာတို႕ဘာတို႕လည္း လုပ္ဖို႕စဥ္းစားထားပါတယ္။ NGO မွာလုပ္ေနတဲ႔လူငယ္ေလးေတြကိုလည္းေလးစားပါတယ္။ အသက္ငယ္ေပမယ္႔ ကိုယ္႔လို ေခါင္းမေရွာင္တတ္တဲ႔ လူငယ္တိုင္းကိုေလးစားပါတယ္။ လူၾကီးေတြဆိုတာ ေသဖို႕ ယုတၱိက်က် ပိုျပီး probability မ်ားပါတယ္။ လူၾကီးေတြအားကိုးေနရင္ေတာ႔ အလကားပါပဲ ...။ လူငယ္ေတြကေတာ႔ potential မ်ားပါတယ္။ သူတို႕ဘာသာသူတို႕ Punk ေတြ၊ Hip_Hop ေတြျဖစ္ေနေပမယ္႔ ... သူတို႕ေတြရဲ႕ စိတ္မွာ potential အမ်ားၾကီးရိွပါတယ္။ အသက္ၾကီးသြားတဲ႔သူေတြပီပီ ... ကိုယ္႔ရဲ႕ အသိအျမင္နည္းမႈကိုလည္း မရွက္မေၾကာက္၀န္ခံပါတယ္။ ကေလးေတြပဲ အားကိုးရေတာ႔မွာလို႕ ခပ္တည္တည္ၾကီးေျပာလုိက္ပါတယ္။ ကေလးေတြဖတ္ဖို႕ေရးထားတာျဖစ္လို႕ အဆင္ေျပတဲ႔အခါ ကေလးေတြကို ဖတ္ဖို႕တိုက္တြန္းေစခ်င္ပါတယ္။
ကဲပ်င္းစရာၾကီးေတြကို စလုိက္ရေအာင္ ...။
စာအုပ္တစ္အုပ္ရဲ႕အမွာစာအေၾကာင္းနဲ႔ တျခား ေပါက္ကရေလးေတြေျပာမလို႕ပါ ...။ အမွာစာ
ေရးတဲ႔သူက ေအာက္စ္ဖားဒ္(Oxford) က ပါေမာကၡပါ ...။ ဒါေပမယ္႔ ေစတနာေကာင္းေတာ႔ စာကိုလြယ္လြယ္ပဲေရးပါတယ္။ ကလကတၱားကပါေမာကၡသာဆိုရင္ ဒီလိုေရးခ်င္မွေရးမယ္ထင္တယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံကို အက္ေဆးေတြထဲမွာ အားရပါးရ ေရးမိတဲ႔ နာမ၀ိေသသနတစ္ခုကို မွတ္မိမလားမသိဘူး ...။
ဘယ္လိုေရးၾကသလဲ ....။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ ခပ္တည္တည္ၾကီး our country is a developing country ... လို႕ေရးခဲ႔ပါတယ္။ .... တကယ္တမ္းသာ အဲဒီ စကားလံုးဟာမွန္ရင္ ဆယ္တန္းေျဖျပီးတဲ႔ ၉၉ ကေန အခု ၂၀၀၉ ကုန္ခါနီး ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း developed ဆိုျပီးတိန္တိန္ျမည္ေနဖို႕ေကာင္းျပီေလ။ ဆယ္ႏွစ္ ...။ အဲဒီဆယ္ႏွစ္မတိုင္ခင္တုန္းက essays ေတြမွာလည္း အဲဒီလိုပဲ ေရးခဲ႔ၾကေသးတာမဟုတ္လား။ ဆိုလိုတာက ဒီစကားလံုးကို ျပန္စဥ္းစားဖို႕လိုျပီဆိုတဲ႔အဓိပၸါယ္ေပါ႔ ...။ ဥပမာ ဘိန္းျဖတ္ခါနီးဘိန္းစား ဆိုတဲ႔စကားလံုးကို ေနာက္ဆယ္ႏွစ္မွာ အဲဒီလူေပါ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ဆယ္ႏွစ္ကတည္းက ဘိန္းျဖတ္ခါနီးဘိန္းစားျဖစ္ခဲ႔တာ အခုအထိပါပဲ ဆိုရင္ ..... တခုခုေတာ႔လြဲေနျပီမဟုတ္လား။ ဘိန္းမျပတ္ေသးဘူးလား။ သူ႕အစီအစဥ္မေအာင္ျမင္တာေတာ႔ အတိအက်ပဲ မဟုတ္လား ....။ လူငယ္ေတြကိုေျပာခ်င္ပါတယ္။ developing ဆိုတဲ႔စကားလံုးေလးကိုျပင္ေပးဖို႕ လူၾကီးေတြက အားကိုးေနတာ လူငယ္ေတြကိုပါပဲ ...။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ မျပင္ႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ စာလံုးေလးကို ျပင္ေပးႏိုင္မလားလို႕ အကူအညီေတာင္းတဲ႔သေဘာပါ။
အဲဒါဘာျဖစ္လို႕ အဲဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ။
မာလ၀ီႏိုင္ငံနဲ႕ပဲေျပာရေအာင္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္းျမန္မာျပည္ျပန္ဦးမွာဆိုေတာ႔ မာလ၀ီပဲထားလုိက္ပါ။
ေသခ်ာထပ္ေျပာတယ္ေနာ္။ မာလ၀ီ ...။ အာဖရိကက ႏုိင္ငံေလး။ သိပ္ဆင္းရဲတယ္။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၃၅ ႏွစ္ကလည္း ဆင္းရဲတယ္။ အခုလည္းဆင္းရဲတယ္။ ေနာင္လည္း ... ဟဲဟဲ ... အဲဒီလုိေျပာရတာ အားနာပါတယ္။ သူတို႕ဘာလို႕ဆင္းရဲတာလည္းဆိုေတာ႔ development path ကို မေလွ်ာက္လွမ္းလို႕တဲ႔ ...။ ဥပမာ ဆိုပါေတာ႕ ေျမပံုၾကီးရိွျပီး မသြားရင္ အခ်က္ ေျခာက္ခ်က္ ခုနစ္ခ်က္ပါပါ ... မေရာက္ႏိုင္ဘူး။ မာလ၀ီႏိုင္ငံေျပာပါတယ္။ တခ်ိန္က ဆင္းရဲသား အိႏၵိယ နဲ႕ ဆင္းရဲသား တစ္ေယာက္ျပည္သူ႕သမၼတ ႏိုင္ငံေတြထက္ ခ်မ္းသာခဲ႔တဲ႔ မာလ၀ီ ... (တစ္ေယာက္ျပည္သူ႕သမၼတဆိုတာ မွားေရးတာမဟုတ္ပါဘူး ...အျမဲတမ္း one china policy လို႕ေအာ္ေနလို႕ တရုတ္ျပည္သူႈသမၼတႏိုင္ငံမဟုတ္ေတာ႔ဘဲ တစ္ေယာက္ျပည္သူ႕သမၼတႏိုင္ငံလို႕ေျပာင္းေပးထားတာပါ။) ... အဲဒီမာလ၀ီဟာ အခုေတာ႔ ေခါင္မွာစြဲေအာင္မြဲတယ္တဲ႔ ...ေရသည္ေယာက်ာ္းလို ဖြားဘက္ေတာ္ တျခမ္းေပၚေနတဲ႔လူေတြမ်ားတယ္လို႕ အၾကမ္းဖ်င္းမွတ္ထားလို႕ရပါတယ္။ ဆင္းရဲတာကေတာ႔ ရယ္စရာမေကာင္းတာအမွန္ပဲ ...။
ေတြးၾကည္႕ရင္ ကမာၻေပၚမွာ ရွစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းက ခ်မ္းသာၾကျပီး ႏွစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္း ကဆင္းရဲၾကတဲ႔အတြက္ ..ဆင္းရဲတဲ႕ႏိုင္ငံေတြကသာ ရွားပါးပစၥည္းလို တန္ဖိုးၾကီးေနတယ္လို႕ ၾကံဖန္ဂုဏ္ယူခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ တလြဲဆံပင္ေကာင္းတာလည္း မေကာင္းလွပါဘူး။ ဆင္းရဲေနတဲ႔ လူႏွစ္ဆယ္ကို လူရွစ္ဆယ္ကမေထာက္ပံ႔ႏိုင္ဘူးဆိုတာလုိျဖစ္ေနပါတယ္။ ... ထင္သေလာက္မလြယ္ဘူးလို႕ မူရင္းစာေရးသူကေျပာပါတယ္။ သူေရးျပတဲ႔ ဆင္းရဲမြဲေတေနတဲ႔ ႏိုင္ငံၾကီးထဲမွာ စာလံုးေပါင္းမ်ားမွားသလားမသိဘူး ... Burma ဆိုျပီး ပါပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံမဟုတ္ဘူးထင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕က Myanmar ေတြပါ။ Myanmar ႏိုင္ငံမွာေနပါတယ္။ သူတို႕ေျပာတဲ႔ Burma ကေတာ႔ ဆင္းရဲပါသတဲ႔ ...။ အလားတူျပႆနာမ်ိဳးရိွတဲ႔ပံုပဲလို႕ ယူဆပါတယ္။
ကိုယ္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းရတာ အားနာစရာေနာ္ ...။
စာေရးတဲ႔သူက အဂၤလန္က သားသတ္သမားသားဆိုေတာ႔ ေရႊျပည္ၾကီးကို ေစာ္ကားမိတာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးေသသင္႔ပါတယ္လို႕မေျပာရင္သူ႕ကို ၾကိမ္ဒဏ္ငါးဆယ္ေပးသင္႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္အေနနဲ႕ကေတာ႔ ... တစ္သက္လံုးေဘးေျပာတာကိုမယံု ..ေသြးေျပာတာကို ယံုလာတဲ႔ ႏိုင္ငံသားေကာင္းတစ္ေယာက္ပီပီ ဒီလို အျငင္းပြားဖြယ္ရာစာေတြကို ဖတ္မိတဲ႔အခါ shock ရပါတယ္။ ဟိုတေလာကပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အာရွရဲ႕ စီးပြားေရးအဖြံ႕ျဖိဳးဆံုး ျဖစ္လာႏုိင္တဲ႔ ဇုန္ထဲမွာ ခပ္တည္တည္ၾကီးပါေနတယ္ဆိုတာကို Weekly Eleven မွာဖတ္ထားတာဆိုေတာ႔ တစ္ခုေတာ႔ေတြးမိတယ္ ...။ Oxford မကလို႕ ဘယ္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ... စာေရးခါနီး သတင္းစာမဖတ္ရင္ေတာင္ Weekly Eleven ေတာ႔ ဖတ္သင္႔တာေပါ႔။ ေလာေလာဆယ္ မီးမမွန္ေသးတာကို သိပ္ျပီးေျပာစရာမရိွပါဘူး။ ဒါကိုက ဒီဇယ္ ၀ယ္သံုးႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ႏိုင္ငံက ၾကြယ္၀ေနတယ္လို႕ ကြ်န္ေတာ္လို လူျပိန္းကအစသိေနတာပဲမဟုတ္လား။ တစ္ခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံျခားသားေတြသိပ္ခက္တယ္။ London မွာရိွတဲ႔ အိမ္ေျခမဲ႔ျပႆနာကိုအရင္မရွင္းဘဲ ... ေရႊျပည္ၾကီးကို ဆင္းရဲပါတယ္လုပ္ေနတာ ေ၀သာလီပုဏၰားဆန္တာေပါ႔ ...။ ပလာတာ ဒယ္အုိးေလာက္မွ ေဇာက္မနက္တဲ႔ အၾကံၾကီးက လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို ထင္ရွားေနတယ္လို႕ ယံုၾကည္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။
ဒီ ပါေမာကၡေျပာတာကေတာ႔ Developing countries အခ်ိဳ႕ေတြဟာ not just falling behind, they are falling apart. ... အဲဒါကိုဖတ္လိုက္မိေတာ႔ စိတ္မေကာင္းသလိုလုိ ...မ်က္ရည္ေတြပဲေ၀႔ရမလိုလို ... အံၾကိတ္ျပီး လက္သီးဆုပ္ရမလို ... မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ေလးလုပ္ျပီး မ်က္ရည္ေတြျပန္သိမ္းရမလိုလို ... ၀မ္းႏႈတ္ေဆးနဲ႕၀မ္းပိတ္ေဆး တြဲေသာက္မိသလို မအီမသာ ....ျဖစ္မိတယ္။ ဆုပ္လည္းစူး၊ စားလည္းရူး ျပီး ကိုင္ထားလည္းယား တဲ႔ အသီးတစ္ခုခုကို မကိုင္မေနရ ကိုင္ထားရသလိုျဖစ္မိတယ္။ ဘာသာျပန္စရာမလိုေလာက္ဘူးလုိ႕ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူေလးေတာင္ အခုေျပာတဲ႔စာအုပ္ၾကီးဖတ္ျပီးသြားျပီပဲေလ။(ဂ်ဴးစာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္လိုက္တာ)။ .... တို႕ကေတာ႔ တို႕ကေတာ႔ ဆိုတဲ႔သီခ်င္းထဲမွာ ...ေ၀းေ၀းကေန ဆုေတာင္းေပးမယ္ ဆိုတာကိုက ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕လက္သံုးစကားပဲ...။ ေ၀းေ၀းကေန ေမတၱာပို႕ႏိုင္တယ္။ မ်က္ႏွာျမင္ရင္သာ ဆဲမိဆိုမိျဖစ္ကုန္တာ။
ဆင္းရဲတာ သန္းတစ္ေထာင္ပဲရိွတာ က်န္တဲ႔ႏိုင္ငံသားေတြက ခ်မ္းသာကုန္ျပီ။ အနည္းဆံုးရိွသင္႔ရိွထိုက္တဲ႔ လုိအပ္ခ်က္ေတြ ျပည္႕စံုကုန္ျပီဆိုေတာ႔ ၾကားရတာ စိတ္မခ်မ္းသာလုိက္တာ။ တစ္ရြာလံုးခ်မ္းသာေတာ႔ တစ္ေယာက္တည္းေသာ သူေတာင္းစား ၾကီးပြားတာေပါ႔ ဆိုတဲ႔ အယူအဆကို အရင္ကလည္းမၾကိဳက္သလို အခုလည္းမၾကိဳက္ပါဘူး။ ကိုယ္႔တုိင္းျပည္ၾကီးကလည္း ကံအက်ိဳးေပးမေကာင္းလို႕ဆင္းရဲတာဆိုလည္းထားေတာ႔ ...။ ဘုရားသခင္နဲ႕မတဲ႕လို႕ ဒဏ္ရိုက္ထားတာဆိုလည္း အျပစ္မေျပာပါဘူး။ ရွိဳက္တန္ေတြပဲရိွလို႕ အလႅာအရွင္ျမတ္က မ်က္ႏွာလႊဲတယ္ဆုိရင္လည္း လက္ခံေပးလိုက္လို႕ရပါေသးတယ္။ အခုေတာ႔ ဒီလုိလည္းမဟုတ္ဘူး။ ရိွသင္႔ရိွထိုက္တဲ႔ ရုပ္ရည္ရူပကာရိွျပီး ..(အခ်ိဳးအစားေျပျပစ္ျပီး) ေယာက်ာ္းမရႏိုင္တဲ႔ အပ်ိဳၾကီးလိုပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံၾကီးဟာ တစ္ခုခု မွားေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ပညာေရးစနစ္ ... (၀ါ) တက္သုတ္ရိုက္ ခါေတာ္မီ ဘြဲ႕ရ (၀ါ)
စိတ္ဓာတ္ စည္းကမ္း ပညာ က်န္တာ အာပၸလာ (၀ါ)
ေက်ာင္းတြင္ေပ်ာ္၍ ... ဘြဲ႕တြင္ရေစရမည္ ... (၀ါ)
မိဘဆရာပူးေပါင္း ကေလးက်ဴရွင္ပို႕ (၀ါ) ... အဲဒီစနစ္ကလည္း ေျပာပေလာက္ေအာင္ဆိုးတာေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ဆိုရင္ သံလ်င္မွာ ငါးႏွစ္တိတိ ပညာရည္ႏို႕ေသာက္စို႕လာတာပါ။ ပညာရည္ႏို႕မွာ ဗီတာမင္ အစံုအေစ႔ပါလားမပါလားေတာ႔ မသိဘူးေပါ႔ဗ်ာ ...။ ဒါေပမယ္႔ ဒါက ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ Acceptable ျဖစ္ပါတယ္။ ရသင္႔သေလာက္ေတာ႔ရပါတယ္။ လက္ေတြ႕နည္းတာကလြဲရင္ သီအိုရီပိုင္ပါတယ္။ ဆရာေတြကလည္း သူ႕ဘာသာသူ ေသခ်ာသင္ၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေမဂ်ာက အိုင္တီပါ။ ဘယ္ပညာယွိက တလြဲ ဘာသာျပန္လိုက္မွန္းမသိလို႕ သုတနည္းပညာဆိုျပီး ေပါေတာေတာ ဘာသာျပန္ခံလုိက္ရတာကလြဲရင္ တျခားဟာေတြမဆိုးပါဘူး။ အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ အစုတ္ပဲ႔ဆံုးေသာ သင္ၾကားမႈစနစ္ေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ရံုးမွာ စလံုးေတြ၊ NUS ကေက်ာင္းျ႔ပီးတဲ႔သူေတြကိုလည္းေလ႔လာပါတယ္။ သူတို႕နဲ႕ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကြာတာ တစ္ခုပဲရိွပါတယ္။ သူတို႕က ေက်ာင္းမွာသင္ထားတာေတြကို လုပ္ဖူးခဲ႔ျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႕က ေက်ာင္းမွာသင္ထားသမွ်ကို စာေမးပြဲမွာေျဖခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒါကလြဲရင္ သူမသာ ကိုယ္အသုဘပါပဲ။ Top Student ေတြကေတာ႔ ကိုယ္႔ထက္အမ်ားၾကီးပိုသာေကာင္းသာမယ္ေပါ႔ဗ်ာ ...။ ဒါေပမယ္႔ သာမန္ ေက်ာင္းျပီးျပီးသားလူေတြခ်င္းယွဥ္ရင္ သိပ္မညံ႕ပါဘူး။ သိပ္မကြာဘူး။ ဆိုလိုတာကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ပညာေရးစနစ္ဟာ သံုးစားမရတာမဟုတ္ပါဘူး။ Stable မျဖစ္ခင္ ဟိုေျပာင္းဒီေျပာင္းလုပ္တာကိုေလွ်ာ႕ျပီး လက္ေတြ႕မ်ားမ်ားလုပ္ခြင္႔ရရင္ အေတာ္ေလးကို အဆင္႔အတန္းရိွလာမွာပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ပညာေရးစနစ္ သုညကေနျပန္စရမယ္႔ အဆင္႔ေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းေတြေတာထဲမပို႕ရင္ေတာ႔ သြားရလာရပိုလြယ္ျပီး စာလုပ္ဖို႕အခ်ိန္ပိုရတာေပါ႔ဗ်ာ။ စာက်က္ခ်င္တဲ႔သူကေတာ႔ ေက်ာင္းကားေပၚမွာလည္းက်က္လို႕ရပါတယ္။ မက်က္ခ်င္တဲ႔ ခပ္ဖ်င္းဖ်င္းေက်ာင္းသားေတြကေတာ႔ ပညာေရးစနစ္ေၾကာင္႔ ငါတို႕ညံ႕တာပါလို႕ တစ္သက္လံုးေျပာေနမွာပါပဲ ...။ အဲဒီလို ေပါေတာေတာေက်ာင္းသားမ်ိဳးေတြကိုေတာ႔ အေခ်ာင္ခိုတဲ႔ေက်ာင္းသားအျဖစ္သတ္မွတ္ရပါမယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ လူ႕စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ရိွတယ္လို႕ ဘယ္သူ႕ကိုမဆိုေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာေတြဟာ အထည္ခ်ဳပ္အလုပ္သမားေတြေလာက္ပဲထြက္တဲ႕ႏိုင္ငံမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ေထာက္ပံ႔ကူညီတဲ႔ႏိုင္ငံတိုင္းသိဖို႕ ၾကိဳးစားဖို႕လိုပါမယ္။
စာေရးသူကေျပာတာက ဒီိလိုပါ ...။ အဲဒီလို ပတ္၀န္းက်င္မ်ိဳးမွာ(ႏိုင္ငံေရး၊စီးပြားေရး၊လူမႈေရးေတြကိုေပါင္းျ႔ပီး ပတ္၀န္းက်င္လို႕ေျပာထားတာပါ) ဒီလိုႏိုင္ငံေတြမွာ ေထာက္ပံ႕ကူညီေရးဟာ သိပ္မထိေရာက္ဘူး။ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာရိွတဲ႔ ေအဂ်င္စီေတြ ...(ဒီေနရာမွာေတာ႔ စြမ္းအားရင္းျမစ္ေတြကို control လုပ္ႏိုင္တဲ႔သူေတြကိုေျပာတာပါ ...) ဟာ အသိပညာဗဟုသုတ မရိွလို႕ ... ဒါမွမဟုတ္ ... အဲဒီအေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ႕ျပႆနာကို စိတ္မ၀င္စားလို႕ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ (အဲဒီျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ဆိုတာက ကြ်န္ေတာ္ျပင္ေပးထားတာပါ။ တကယ္ေရးထားတာကေတာ႔ ျဖစ္တယ္လို႕ ဘာသာျပန္ရမယ္႔အသံုးမ်ိဳးပါပဲ ...။ ဒါေပမယ္႔ ဇာတိပုည ဂုဏ္မာနအရ ဘာသာျပန္ရင္ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံမေကာင္းတာမေရးခ်င္ဘူး။) အဲဒီ ေအဂ်င္စီေတြဟာ ထူးေထြမ်ားျပားတဲ႔မူ၀ါဒေတြနဲ႕ ဘယ္လို စုရံုးလုပ္ကိုင္မယ္ဆိုတာကုိ နားလည္ေအာင္ေလ႔လာဖို႕လိုပါမယ္လို႕စာေရးသူကေျပာပါတယ္။ တခါတေလ စဥ္းစားၾကည္႕တယ္။ လမ္းကူးတာကို တီဗီြမွာ ပညာေပးတာပါ။ ဘယ္ၾကည္႕၊ ညာၾကည္႕ ... အဲဒီအထိေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္ ..ၾကည္႕ရမွာေပါ႔ ...။ မေက်နပ္တာက ဘယ္ျပန္ၾကည္႕ညာျပန္ၾကည္႕ဆိုတာပါ။ အဲဒါဆို ေခါင္းကအေတာ္ေလးမူးသြားႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္လုပ္ၾကည္႕ပါ။ ဘယ္ၾကည္႕ညာၾကည္႕ဘယ္ညာၾကည္႕ဘယ္ျပန္ၾကည္႕ညာျပန္ၾကည္႕ လမ္းရွင္းမွကူး ဆိုေတာ႔ ...ဘယ္ညာလွည္႕ေနတာနဲ႕ ေခါင္းမူးတဲ႔သူဆိုမူးလဲသြားႏုိင္ပါတယ္။ မူ၀ါဒမွာလည္းဒီလိုပါပဲ။ မလိုတဲ႔အပိုေတြ လုပ္တာမ်ားရင္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ႔ပါဘူး။ အရင္က ေ၀သာလီပုဏၰားထဲမွာ BBC နဲ႕႔ VOA စပါတယ္။ မၾကာဘူး RFA ကိုထည္႕ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ အဲဒါက ျပႆနာပါ။ ပထမမွတ္ထားလုိက္တာက BBC နဲ႕ VOA ဟာ မမွန္ဘူး။ အခု RFA လည္းမမွန္ဘူး။ တခ်ိန္မွာ သတင္းစာဟာ မမွန္ဘူးလို႕ ပါလာဦးမလားဆိုတာကို ေတြးမိျပီး ကြ်န္ေတာ္ ဘာကိုယံုရမွန္းမသိေတာ႔ဘူး။ အဲဒီကတည္းက သတင္းစာမဖတ္ျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ ဒါက အေသးအဖြဲေတြပါ ...။ အခုဆိုရင္ ဆန္ေတြကို အာဖရိကကိုေရာင္းတယ္။ မူ၀ါဒက အသားမည္းတဲ႔သူေတြကို ဆန္ေရာင္းမယ္ဆိုပါေတာ႔ ...။ တစ္ခ်ိန္မွာ တရုတ္ကို ဆန္မ်ားပို႕လိုက္လို႕ကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ဒုကၡ ...။ အသားမည္းတဲ႔ ေပါင္ခ်ိန္လို တရုတ္ေတြအတြက္ တင္ပို႕တာလို႕ ခါေတာ္မီ ယုတၱိေဗဒတစ္ခုကုိ တပ္ဆင္ရဦးမွာပဲ။
ကြ်န္ေတာ္က ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဆင္းရဲမြဲေတ အသံုးမက်ေျပာတဲ႔ ပညာတတ္တိုင္းကို ေဆြးေႏြးျငင္းခံုလုိတဲ႔သတၱ၀ါအမ်ိဳးအစားထဲမွာ ပါပါတယ္။ မင္းတို႕ထင္သေလာက္ေတာ႔ မဆင္းရဲပါဘူးကြာ .. LV ဆယ္အိတ္၀ယ္ထားတဲ႔ေမာ္ဒယ္ရိွပါတယ္ကြ .. အစရိွသျဖင္႔ .. ေပါက္ကရေတြေျပာျပီး ႏိုင္ငံဘက္က ကာကြယ္တတ္တဲ႔ မ်ိဳးခ်စ္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ ပညာပိုတတ္လာတဲ႔သူေတြကေတာ႔ စကားေျပာရင္ စာရင္းဇယားပါလာေတာ႔ ျငင္းရပိုခက္လာပါတယ္။ အခုပါေမာကၡကလည္း အာဖရိကမွာ အၾကာၾကီးအလုပ္လုပ္ခဲ႔တဲ႔သူပါ။ သူေျပာတာကေတာ႔ အဲဒီလို developing လို႕ အားနာပါးနာ ေခၚေနရတဲ႔ အမွန္ေခၚသင္႔တာက (failed in developing, so-called developing ) ႏုိင္ငံေတြမွာ ဘာလို႕ သူတို႕က developing ျဖစ္လာေနတဲ႔ႏိုင္ငံေတြနဲ႕မတူတာလည္းဆိုတဲ႔အခ်က္က လက္သည္ရွာမေတြ႕ဘူးျဖစ္ေနတယ္တဲ႔။ ... ဒါကိုဖတ္မိေတာ႔ ဒီပါေမာကၡကလည္း ျမန္မာ ဘေလာ႔ခ္ေလးဘာေလးဖတ္မွေပါ႔လို႕ေတြးမိတယ္။ အဲဒါဆို သူ လက္သည္ေရာ၊ ၀မ္ဆြဲပါ ရွာေတြ႕သြားျပီး၊ ကံေကာင္းရင္ OG ၾကီးရဲ႕နာမည္ေလးပါ သူသိခြင္႔ရေတာ္မူႏိုင္ေသးတယ္ေလ။ အခုေတာ႔ သူမသိပါဘူးတဲ႔။ မသိေတာ႔လည္း ေမတၱာပို႕ေပးရမယ္႔ လူစာရင္းနည္းတာေပါ႔လို႕ မဟားတရားအေကာင္းျမင္လိုက္မိပါေသးတယ္။
တခါတေလ ရွဥ္႕လည္းေလွ်ာက္သာ ပ်ားလည္းစြဲသာ ဆိုတဲ႔စကားပံုကုိ ေသခ်ာေတြးၾကည္႕တယ္။
ရွဥ္႕ကေရာ ပ်ားေတြကို နားလည္ေပးမွာလား။
ပ်ားကေရာ ရွဥ္႕ကို ေလွ်ာက္ခြင္႔ေပးပါ႔မလား။
စကတည္းက ရွဥ္႕မရိွမွ အဆင္ေျပမယ္။
ပ်ားေတြကို ... စသျဖင္႔ ေတြနဲ႕ ႏွိပ္ကြပ္ထားမွ တန္ရာၾကမယ္။ ဒီပ်ားေတြက ေ၀းေ၀းေရာက္ရင္ တ၀ီ၀ီပိုေအာ္တယ္။ နီးေနတုန္း ဆြဲစိမွ ...။ အဲဒီလို မေတြးဘဲ ... ရွဥ္႕အတြက္ေရာ ပ်ားအတြက္ပါ အဆင္ေျပေလာက္တဲ႔ Common Ground ကေနစသင္႔တယ္လို႕ပဲထင္တယ္။ Common Ground မရွိဘူး ခ်ကြဆိုတဲ႔ အယူအဆနဲ႕ အဟိ ံသ အစြန္းေရာက္လမ္းစဥ္ေတြအလုပ္မျဖစ္ခဲ႔တာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ရိွပါျပီ။ အလုပ္ျဖစ္တာပဲေျပာၾကရေအာင္။ ကင္ဆာေရာဂါမွာ မေပ်ာက္ေပမယ္႔ ဆက္မၾကီးထြားေအာင္ထိန္းထားလိုက္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးရိွတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက ထိန္းထားတာကေနစသင္႔တယ္။ လက္ညိွဳးထိုးပြဲေတြဟာ အေျဖမထြက္ဘဲ ရန္ပြဲနဲ႕ပဲအဆံုးသတ္လိမ္႔မယ္။ စင္ကာပူရဲ႕ ေရႊရည္စိမ္ ဒီမိုကေရစီကိုၾကည္႕ပါ။ စင္ကာပူလူမ်ိဳးေတြ ... အစိုးရကို ၾကိဳက္လား ... မၾကိဳက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ Minister Mentor ကို လခ သန္းနဲ႕ခ်ီေပးရတာ မၾကိဳက္ပါဘူး ...။ စီးပြားေရးအဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ေတာ႔ အဲဒါကို ဘယ္သူမွ အေရးမစိုက္ေတာ႔ပါဘူး။ သူတို႕ ေခါင္းအတြက္ နည္းနည္းေပးစားလို္က္ပါတယ္ဆိုတာမ်ိဳးလက္ခံလုိက္ၾကပါတယ္။ ေခါင္းရိွတဲ႔သူေတြအတြက္ ေခါင္းက နည္းနည္းေရာင္းစားလို႕ရတယ္။ ေခါင္းမရိွတဲ႔သူၾကေတာ႔ ဘာေရာင္းမလဲ ...။ ဒီေမးခြန္းက ေတာ္ေတာ္စိန္ေခၚတဲ႔ေမးခြန္းပါ ...။ ေခါင္းရိွတဲ႔သူေတြကို ေျမွာက္ေပးလိုက္ရင္ ေခါင္းရိွတဲ႔သူေတြက အမ်ားၾကီး လုပ္ႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္။ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး သူငယ္တန္းဆရာမက အစ phD ျဖစ္လာတဲ႔အခါ phD ဆိုတာ သူငယ္တန္းစာသင္တဲ႔ ဆရာလို႕ အယူလြဲသြားႏိုင္တဲ႔ မလုိအပ္ဘဲ mass production လုပ္ေနတာကို ေခါင္းရိွတဲ႔သူေတြမလုပ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္႔ဘၾကီးရဲ႕ေရွ႕သြားေတြ က်ိဳးသြားရတာ မာေက်ာတဲ႔အရာ၀တၳဳကိုကိုက္မိေသာေၾကာင္႔ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပရံုနဲ႕ phD မရသင္႔ပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ phD ရေနတဲ႔သူေတြအတန္းထဲမွာ Roll 1 to 5 ေလာက္ရခဲ႔ရင္ ဒါကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ျပီးမေျပာပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္ၾကမွ မင္းဘာေကာင္လဲ ငါဘာေကာင္လဲေတြျဖစ္ၾကရရင္ ကိုယ္႔အရွက္ ကိုယ္ခြဲသလိုျဖစ္ေနမွာစိုးလို႕ပါ ....။ Selected Few ထဲမွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ႏိုင္ငံက ျပန္ရလိုက္သလဲ ဆိုတဲ႔ေမးခြႏ္းဟာ ေခါင္းရိွတဲ႔သူေတြအတြက္ပါ။ ပညာေရးစနစ္အတြက္ အခ်ိန္ေပးဖို႕ ဘယ္ေလာက္လိုသလဲဆိုတာ သင္ရိုးေတြ မျပင္ခင္ အရင္ဆံုးေလ႔လာသင္႔တဲ႔အခ်က္ပါ။ ေခါင္းမရိွတဲ႔အလုပ္ေတြမ်ားမ်ားလုပ္တဲ႔ႏိုင္ငံဟာ ဆင္းရဲတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ ဆင္းရဲတာပေပ်ာက္တာ မပေပ်ာက္တာထက္ ေပမီေဒါက္မီ ပညာတတ္ေတြေမြးထုတ္ဖို႕ ပိုအေရးၾကီးတယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ ေရနစ္ေသဆံုးမႈမ်ားတဲ႔ေနရာမွာ ကယ္ဆယ္ေရးဟာ ေရတိုနည္းစနစ္ပဲျဖစ္ျပီး ေရကူးသင္ေပးဖုိ႕နဲ႕ ခိုင္ခံ႕တဲ႔ေလွသေဘၤာေတြ ပံ႕ပိုးႏိုင္ဖုိ႕ဟာ ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ ေရရွည္မွာ ပညာတတ္ေတြဟာ ပညာတတ္ေတြအလုပ္ကိုလုပ္ပါလိမ္႔မယ္။ ပညာတတ္ေတြကို သူ႕ေလာက္ မကြ်မ္းက်င္တဲ႔သူတစ္ေယာက္က လာေရာက္အားေပးတယ္ဆိုတာမ်ိဳးပဲျဖစ္သင္႔ပါတယ္။ လိုအပ္သည္မ်ား ... စသျဖင္႔ မျဖစ္သင္႔ပါဘူး။ အနည္းဆံုးေတာ႔ မာလ၀ီမွာေတာ႔မျဖစ္သင္႔ဘူးေပါ႔ေလ။ ဟဲဟဲဟဲ ....။
To build a unity in purpose, thinking need to change, not just within the development agencies but among the wider electorates whose views shape what is possible. Without an informed electorate, politicians will continue to use the bottom billion merely for photo opportunities, rather than promoting real transformation.
ဟုတ္သလိုလုိပဲေနာ္ ...။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးရိွသလားလို႕ စာေရးသူကို ျပန္ေမးခ်င္ပါတယ္။ (ၾကံဳတုန္း ဂ်ဴးစာအုပ္ကိုေ၀ဖန္သြားတဲ႔ ငနဲေလးေတြကိုလည္း ဒီစာအုပ္ကိုပါ ဆက္ျပီးေ၀ဖန္ပါလို႕ အၾကံျပဳပါတယ္။ )
အာဖရိကမွာေတာ႔ စစ္တပ္အသံုးစရိတ္ေတြထဲကို တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ေရာက္ကုန္းျပီးက်န္တဲ႔ေထာက္ပံ႕ေၾကးေတြဟာ ကမာၻ႕တိုက္ၾကီးမ်ားကို ေရာက္ခဲ႔ဖူးေလကုန္သတည္းတဲ႔ ...။ အာဖရိကက ယံုၾကည္စရာမေကာင္းတဲ႔ ႏိုင္ငံေလးတစ္ခုမွာေတာ႔ ဒီလိုျဖစ္လို႕မြဲေနတာျဖစ္မယ္။
ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ျဖစ္ေနတာေတြစုျပီးျပန္ခ်ံဳ႕ရရင္ ...
၁။ ဆင္းရဲမႈဇယားရဲ႕ ေအာက္ဆံုးမွာရိွေနတာ လူသန္းတစ္ေထာင္ေလာက္ပဲ။
အဲဒီလူေတြကလည္း တစ္သက္လံုးဆင္းရဲေနမွာမဟုတ္ဘူး။
၂။ လုပ္နည္းကိုင္နည္းမွားေနေသးလို႕ မတုိးတက္ေသးတာ။ တိုးတက္လာတာနဲ႕ခ်က္ခ်င္း ခ်မ္းသာလာႏိုင္တဲ႔ႏိုင္ငံေတြျဖစ္ႏိုင္တယ္။
၃။ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံအတြက္ ကိုယ္မွမလုပ္ရင္ ဘယ္သူမွမလုပ္ေပးဘူး။
၄။ ကုိယ္ပညာတတ္ဖို႕ဟာ ကိုယ္႔တာ၀န္ျဖစ္တယ္။
၅။ ကိုယ္လုပ္ႏုိင္တာကိုယ္လုပ္ျပီး ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တာကို အာမေခ်ာင္တာဟာ အေကာင္းဆံုးကူညီတာျဖစ္တယ္။
၆။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္းဟာ ျမန္မာျပည္ကို ပိုင္ဆိုင္တယ္။ (ငါတို႕ႏိုင္ငံက Myanmar ၊ Burma မဟုတ္ဘူး ... Burma ကဆင္းရဲတယ္။)
၇။ တကယ္လို႕ သင္ဟာ ႏိုင္ငံအတြက္ တစ္ခုခုလုပ္လို႕ရတာ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ ဆိုတဲ႔ေမးခြန္း ...။
အဲဒီ ၇ ခ်က္ကုိပဲ ေျပာခ်င္တာပါ။ က်န္တာေတြကေတာ႔ လမ္းေခ်ာ္သြားတာေတြျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
အဆံုးအထိ ဖတ္ျဖစ္တဲ႔လူတုိင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ခင္မင္စြာျဖင္႔
Zephyr
Notes:
လူငယ္ေတြအတြက္ စာေရးဖို႕ေရြးခ်ယ္လုိက္တာကို ေပ်ာ္ရႊင္ပါတယ္။ တစ္ေန႕ေန႕မွာ သူတို႕ေတြဟာ ဒီစာေတြကိုဖတ္ရျပီး တစ္ခုခု အက်ိဳးျပဳတာေတြလုပ္ျဖစ္လိမ္႔မယ္လို႕လဲ အခုကတည္းက ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဘ၀တိုတုိေလးထဲမွာ လူေတြကို မုန္းေနရတာေတြမရိွခ်င္ပါဘူး။ မေကာင္းတဲ႔သူလည္း သူ႕ကတိနဲ႕သူ႕လားရာသူသြားပါေစ။ ေကာင္းတဲ႔သူေတြလည္း ကိုယ္လုပ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ႏိုင္ၾကပါေစလို႕ ဆႏၵျပဳပါတယ္။
ဘ၀မွာ အဓိပၸာယ္ရိွတာေတြပဲလုပ္ဖုိ႕ အားေပးတဲ႔အေမ၊ NGO ေစာ္နံတာေတြေရးတဲ႔ ဆရာမဂ်ဴး နဲ႕ စာအုပ္၀ယ္ဖုိ႕ ေျခေထာက္ေညာင္းခံ၊ ေခါင္းကို္က္ခံ လုိက္ေပးတဲ႔ TT နဲ႕ YM ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြအတြက္ဆိုလို႕ ဖတ္ဖို႕အားခဲေနတဲ႔မဒါလည္း အသက္ ၁၇ ႏွစ္မျပည္႕ေသးလို႕ ဖတ္လို႕မရေၾကာင္းအေၾကာင္းၾကားပါတယ္။
အဆစ္ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ရဲ႕ ကာတြန္းေလးတစ္ခုအေၾကာင္းပါ။
စိတ္ပညာမွာ ကိုယ္အဆင္မေျပရင္ ကိုယ္႔ထက္ပိုျပီး အဆင္မေျပတဲ႔သူေတြကို ၾကည္႕ျပီး အားတင္းရတယ္ဆိုတာကို ဆရာေအာ္ပီက်ယ္က ကာတြန္းဆြဲတာပါ။
ကာတြန္းထဲမွာ လူတစ္ေယာက္က အဆင္မေျပလို႕စိတ္ညစ္ေနေတာ႔ သူ႕သူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္။ ကိုယ္႔ထက္ပိုျပီး အဆင္မေျပျဖစ္ေနတဲ႔သူေတြၾကည္႕စမ္းပါ ကိုယ္ကေတာ္ပါေသးတယ္လုိ႕ေတြးေပါ႔လို႕ေျပာပါတယ္။
အဲဒီေတာ႔ စိတ္ညစ္ေနတဲ႔သူက အဲဒါပိုဆိုးတာေပါ႔ကြ .. ငါ႔ေလာက္အဆင္မေျပဘဲပိုဆိုးေနတာေတြက ငါ႔အမ်ိဳးေတြပဲျဖစ္ေနတယ္တဲ႔။
ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္းမေျပာျဖစ္တာက ကိုယ္႔ထက္ပိုျပီးအဆင္မေျပတာက ကိုယ္႔အမ်ိဳးေတြျဖစ္ေနတတ္လြန္းလို႕ပါ။ .... လူတစ္ေယာက္ကို ျဖစ္ျဖစ္ အဖြဲ႕အစည္းကိုျဖစ္ျဖစ္ ထိခိုက္နစ္နာေစခ်င္တဲ႔စိတ္လည္းမရိွပါဘူး ...။ အားလံုးအဆင္ေျပေစခ်င္ပါတယ္။ ရဟန္းမဟုတ္ဘဲ လူ၀တ္လဲတယ္ဆိုတဲ႔သတင္းေတြ ကြ်န္ေတာ္ဘာမွစိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ လူေကာင္းလူဆိုးကို ပိုင္းျခားတာဟာ သူ႕ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႕လုပ္ရပ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတာကို လုပ္ေနတဲ႔အခိုက္မွာေတာ႔ ဘယ္သူမဆိုလူေကာင္းပါပဲ။ စိတ္ေကာင္းနဲ႕လုပ္လုိက္တဲ႔ အလုပ္ေကာင္းေတြေၾကာင္႔ လူေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
တခ်ိန္မွာ ... အထူးသျဖင္႔ေသခါနီးအခ်ိန္ေတြမွာ ကိုယ္လုပ္ခဲ႔တာေတြအတြက္ ေနာင္တမရဘဲ စိတ္ေအးလက္ေအးေသခြင္႔ရခ်င္တာ လူတိုင္းပါပဲ။ ... ေသခ်ာတာကေတာ႔ ကိုယ္ျပဳေသာကံ ပဲ႔တင္သံ ... ကိုယ္႔ထံျပန္လာမည္...... ဆိုတာပါပဲ ....။
အပိုင္း ၁ လို႕တပ္ထားလုိက္ပါျပီ ...။ ဆက္ေရးထားတာေတြ အဆင္ေျပတဲ႔အခါ တင္ျဖစ္ပါမယ္။
31 ရက္ေန႕ကေန ၁၅ ရက္ေန႕အထိ ခြင္႔ယူခါနီး .... အလုပ္လက္က်န္ေတြ ရွင္းေနရတဲ႔အတြက္ ... အခုလို ပို႕စ္တုိတိုေလးေတြေရးေနရတာ နားလည္ေပးၾကပါ ....။
Peace B with U.
