ေဆာင္းရာသီထဲက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ထြက္လုိ႕မရေတာ႔ဘူး။
ထင္တာထက္ျမန္ဆန္တဲ႔ အေျပာင္းအလဲေတြအတြက္ ... ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ အံ႔ၾသဖုိ႕အတြက္ ရွင္သန္ၾကတယ္။ ေလာကဓံနဲ႕မ်ားမ်ားမရင္ဆုိင္ဖူးေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႕ အေတြးအေခၚေတြဟာ သမာသမတ္သိပ္မက်ခ်င္ဘူး။ အခ်စ္ဆံုးေခြးေလးဆံုးသြားတုန္းကေတာ႔ ဘဝဟာ ေနခ်င္စရာမေကာင္းေတာ႔ဘူးလုိ႕ နားလည္ခဲ႔ဖူးတယ္။ ဒီေခြးေလးကုိ Chocolate လုိ႕ေခၚတယ္။ သူ႕အေရာင္ကလည္း chocolate ေရာင္။ အပ်င္းထူထူ၊ ဝဝဖုိင္႔ဖုိင္႔ ေခြးကေလးတစ္ေကာင္။ အစာစားရင္ေတာင္ ပ်င္းလုိ႕ အိပ္ရင္းစားတဲ႔ေခြးကေလးတစ္ေကာင္လည္းျဖစ္ေသးတယ္။ ေလွကားတက္ရင္ေမာတတ္တဲ႔ေခြးကေလးဟာလည္းသူပဲ။ သူ႕သက္တမ္း ခုနစ္ႏွစ္မွာ ေလးႏွစ္ေလာက္ အိပ္သြားခဲ႔တယ္။
ဝက္လက္ကုိခ်က္တာမခက္ဘူး။ ႏွပ္ထားတတ္ဖုိ႕ပဲလုိတယ္လုိ႕ ဆရာသမားကေျပာတယ္။ ေခြးကေလးေသသြားကတည္းက စိတ္ခ်မ္းသာမႈအတြက္ အခ်က္အျပဳတ္လုိင္းကုိလုိက္ခဲ႔တယ္။ သၾကားညိဳနဲ႕ႏွပ္ထားတဲ႔ ဝက္လက္အုိးကုိ ပလတ္စတစ္ေပ်ာ႔နဲ႕ ျပန္အုပ္ထားကြ။ အဲဒါေက်ာင္းမွာသင္ခဲ႔တဲ႔ ဓာတုေဗဒအေျခခံေလလုိ႕ မလြန္ခင္ကေျပာသြားေလရဲ႕။ တရုတ္ရုိးရာအတုိင္းဆုိရင္ေတာ႔ ၾကက္ဥျပဳတ္ထားတာေလးထည္႕မွသင္႔မယ္လုိ႕ဆုိတယ္။ သံုးရမယ္႔ဟင္းခတ္ေတြစံုမွခ်က္ဖုိ႕လည္းတတြတ္တြတ္မွာတယ္။ ဂ်င္းႏုနဲ႕ ဂ်င္းရင္႔ အတူသံုုးဖုိ႕ တဖြဖြတုိက္တြန္းတယ္။ ဂ်င္းႏုရဲ႕ အနံ႕ေလးကြာ၊ အဲဒါေလးကအသက္ပဲလုိ႕ဆုိတယ္။ အရင္ကေတာ႔လုိက္နာပါတယ္။ အခုေတာ႔ ဂ်င္းႏုလည္းထြက္ဝယ္ရမွာပ်င္းျပီဆရာ။ သၾကားညိဳနဲ႕ႏွပ္ထားတဲ႔ ဝက္လက္ကုိ ဆီပူပူထဲမွာ kikkoman နဲ႕ ၾကက္သြန္ျဖဴေတြနဲ႕ေရာလွိမ္႔လုိက္မွပဲ အညီွနံ႕ေလးေပ်ာက္ျပီး ေမႊးသြားမယ္လုိ႕ဆုိတယ္။ တစ္သက္လံုးမွာ ကုိယ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြအတြက္ပဲ ဟင္းခ်က္ဖုိ႕လည္း အတန္တန္မွာသြားေလရဲ႕။
တစ္ရပ္တစ္ေက်းကုိ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သြားတဲ႔ေခြးကေလး ...၊ သူျပန္မလာေတာ႔ဘူးဆုိတာ သိေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဟင္းခ်က္တဲ႔ေန႕တုိင္း ေခြးကေလးကုိ သတိရတယ္။ သူသာဆုိ အရုိးေလးေတြစားရရင္ေတာင္ေပ်ာ္တာ။ ညအထိ တစ္ခုခုစားေနရမွ ေပ်ာ္တာ။ ေခြးကေလးတစ္ေကာင္ရဲ႕ဘဝဟာ သူခ်စ္တဲ႔သူ အနည္းငယ္အတြက္ ဘဝကုိေပးဆပ္သြားျခင္းမ်ိဳးပဲ။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္အနည္းငယ္ရိွတယ္ဆုိရင္လည္း သူ႕သခင္ေတြ သူ႕ကုိ ခ်စ္ခင္တာေလးတစ္ခုေလာက္ပဲေမွ်ာ္လင္႔တယ္။ ေခြးတစ္ေကာင္ေလာက္ လူတစ္ေယာက္ကုိ ခ်စ္တတ္ဖုိ႕ဆုိတာ လြယ္မွာမဟုတ္ဘူး။ လူေတြရဲ႕အခ်စ္ဟာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြနဲ႕။ ဒီေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးကုန္သြားရင္ မခ်စ္ၾကေတာ႔ဘူး။
ကမ္းေျခကုိ မၾကာမၾကာသြားျဖစ္လာတယ္။ ေလထဲမွာပါဝင္တဲ႔ ညင္သာမႈအေၾကာင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္နားလည္လာတယ္။ လိႈင္းကေလးရဲ႕အိမ္မက္ဟာ ကမ္းေျခအထိပါပဲလုိ႕ ရင္ထဲက နက္နက္ရွိဳင္းရိွဳင္းသိရိွလာခဲ႔တယ္။ ပင္လယ္ကုိခ်စ္လာတယ္။ ပင္လယ္ေပၚမွာ အဆုပ္လုိက္ပြင္႔ေနတဲ႔တိမ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕လူငယ္ဘဝရဲ႕ ကုိယ္တုိင္ေရးပံုတူလုိ႕ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေလး လက္ခံလာခဲ႔တယ္။ ေသဆံုးသြားတဲ႔ေခြးေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ထဲမွာေတာ႔ကမ္းေျခက သဲေသာင္ေပၚမွာေလွ်ာက္ေျပးေနခဲ႔တယ္။ ပင္ဂြင္းငွက္ေလးေတြေစာင္႔ေရွာက္ေပးတဲ႔ Oddball လုိ Maremma sheepdog ေခြးျဖဴလွလွၾကီးလည္းမဟုတ္၊ သခင္ကုိ ဘူတာမွာ ထုိင္ေစာင္႔ေနတတ္တဲ႔ Hachikō လုိ Akita ေခြးလည္းမဟုတ္။ Quill လုိ မ်က္မျမင္ေတြေစာင္႔ေရွာက္ေပးတဲ႔ Labrador Retriever လည္းမဟုတ္ဘူး။ ရုိးရုိးေလး အေရာင္စုိစုိနဲ႕လွေနတဲ႔ ျမန္မာေခြးဝဝေလးတစ္ေကာင္ပဲ။ မ်က္လံုးအေပၚမွာ အဝါေရာင္ အဝုိင္းေလးႏွစ္ခုနဲ႕ သိပ္မ်ားမ်ားစားစား နားလည္ပံုမရတဲ႔ ခပ္ရုိးရုိးေခြးေလးတစ္ေကာင္ .... သဲေသာင္နားမွာ ေျပးေနခဲ႔တယ္။
Cannon Rock ကုိ ကမ္းေျခမွာ နားေထာင္ရင္း ျဖတ္သြားတဲ႔ သေဘၤာေတြ၊ စက္ေလွေတြ၊ ငါးမွ်ားေနတဲ႔သူေတြကုိ ေငးၾကည္႕ရင္း ဘဝရဲ႕တည္ျမဲမႈ၊ မတည္ျမဲမႈ၊ ခုိင္ခံ႔မႈ၊ ပ်က္ျပယ္လြယ္မႈေတြကုိ ဆင္ျခင္ေနမိတယ္။ အျမန္ဆံုးစိတ္နဲ႕သြားရင္ေတာင္ မေရာက္ႏုိင္ေတာ႔တဲ႔ ကမာၻငယ္ေလးတစ္ခုလည္းရိွတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ သဟဇာတမျဖစ္တဲ႔ လူငယ္ေတြလည္းရိွမယ္။ မိသြားတဲ႔ငါးကုိ ေသခ်ာျဖဳတ္ယူျပီး ပင္လယ္ထဲျပန္လႊင္႔ပစ္လုိက္တဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လည္းေတြ႕တယ္။ လက္ကုိကုိက္လုိက္လုိ႕ေတာ႔ဟုတ္ပံုမရဘူး။ ပုိင္ဆုိင္လုိတာမဟုတ္ဘဲနဲ႕ ဖမ္းမိတာကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ရံုသက္သက္နဲ႕ဘာကုိမွ မဖမ္းဆီးၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား။ ပင္လယ္ထဲ ေပါေလာေမ်ာလာတဲ႔ ငါးမုတ္တစ္ေကာင္ကေရာ ... သူ႕ကုိယ္သူ ေရႏွစ္သတ္ေသခဲ႔တာမ်ိဳးလား။ စာတန္းတစ္ခ်ိဳ႕အရေတာ႔ ငါးမွ်ားခြင္႔ဆုိတာ ေနရာေဒသနဲ႕ပုိင္ဆုိင္ျခင္းျပအမွတ္အသားပဲ။ ပင္လယ္ကုိပုိင္သူေတြဟာ ဦးရွင္ၾကီးနဲ႕အမ်ိဳးေတာ္တာလား။ ကြန္တိန္နာသေဘၤာေပၚမွာ ပါသြားတဲ႔ မာလိန္မႈးၾကီးကေရာ .... ကုန္းေပၚေရာက္ရင္ ဘယ္လုိယာဥ္ကုိေမာင္းထြက္သြားမွာလဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕ေလွေလးေတြက သိပ္ျမန္တယ္။ ဝန္ပုိမပါတာလည္းပါမွာေပါ႔။ ကြ်န္းဆီကုိ အရိွန္နဲ႕ျဖတ္ေမာင္းသြားတယ္။ ဝိမုတၱိရသဆန္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေငးၾကည္႕ေနလုိက္တယ္။
ေသြးထဲမွာပါလာတာေတြက အႏုပညာဆုိရင္၊ အႏုပညာမပါတဲ႔ ေန႕ရက္ေတြအတြက္ ခင္ဗ်ားဝမ္းနည္းရလိမ္႔မယ္ထင္တယ္။ ေခါင္းေပၚမွာ အုပ္ဆုိင္းေနတဲ႔ သစ္ပင္ၾကီးေပၚမွာ ၾကက္တူေရြးတစ္အုပ္ရိွျပီး .... သူတုိ႕ဘဝေလာက္မွ ခင္ဗ်ားမေပ်ာ္ရဘူးဆုိရင္ ဒုုလႅဘအတုၾကီးကုိ ဆင္ေသၾကီးလုိ နားမိေနျပီဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရိပ္မိၾကဖုိ႕ေကာင္းျပီ။ ခက္တာက ရရိွျပီးသား ဆင္ေသၾကီးကုိ ကမ္းေျခဆီျပန္ေလွာ္ခတ္သြားဖုိ႕ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ မစြမ္းသလုိျဖစ္ေနတာမ်ိဳး ...။ ထားခဲ႔ရမယ္႔ ဆင္ေသၾကီးနဲ႕ ေဝးသထက္ေဝးလာတဲ႔ ကမ္းေျခ ....၊ ဒါကုိပဲ ေက်ာက္စာထြင္းသလုိ ခပ္ေႏွးေႏွးနဲ႕ လက္မွန္မွန္ခ်ိန္ဆျပီး တည္ေဆာက္ေတာ႔လည္း ဘဝျဖစ္လာတယ္။
စၾကဝဠာၾကီးက လူေတြ အားလံုးေသသြားလည္း ထူးျပီး မခံစားရပါဘူး။ သူ႕တည္ရိွမႈနဲ႕ယွဥ္ရင္ လူ႕သမုိင္းရဲ႕ တည္ရိွခ်ိန္က မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္မွ်ပဲမဟုတ္လား။ watchmen ဇာတ္ကားအရေတာ႔ ေဒါက္တာ မန္ဟက္တန္ဟာ မားစ္ျဂိဳဟ္မွာ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ေနခဲ႔ပံုရတယ္။ အစနဲ႕အဆံုးကုိျမင္သြားတဲ႔အခါ လူဟာ တြယ္တာမႈကုိ စြန္႕လႊတ္ႏုိင္လာၾကတယ္ထင္ပါရဲ႕။
ရဟန္းသံုးပါး ဆရာသမားဆီေရာက္လာေတာ႔ လုိေနတဲ႔တရားအတြက္ စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားပံုေတြေျပာၾကတယ္။ တစ္ပါးက ဆရာသခင္ဆီမွာ အက်ိဳးရိွတဲ႔တရားရိွရင္ ဒီတရားအတြက္ ေျခဖေနာင္႔ကစျပီး ေက်ာက္တံုးနဲ႕ထုိင္ေသြးေနဆုိ ထုိင္ေသြးေနႏုိင္ပါတဲ႔။ ေနာက္တစ္ပါးက ေတာင္ထိပ္ကေန ခုန္ခ်ဆုိရင္ေတာင္ ခုန္ခ်ႏုိင္ပါတယ္တဲ႔။ ေနာက္တစ္ပါးက ဝင္သက္နဲ႕ထြက္သက္ခ်က္ခ်င္းခ်ဳပ္ဆုိလည္း ခ်ဳပ္လုိက္ပါ႔မယ္တဲ႔။ တရားကုိဆာေလာင္ပံုုကြာသြားတဲ႔ေခတ္ေတြမွာ တရားဟာေဝဝါးလာတယ္။ ေဝဘူဆရာေတာ္ၾကီးေခတ္တုန္းကေတာ႔ တရားေထာက္အဘိုုးၾကီးေတြက စကားေျပာအလြန္ေကာင္းၾကတာေတြ႕တယ္။ ပင္လယ္မွာထုိင္ေနရင္း စိတ္ဟာလြင္႔ေနတယ္။ တစ္သက္လံုးဖတ္လာတဲ႔စာေတြဟာ ဆင္ပံုတိမ္ေရးရုပ္ေလးနဲ႕အေတြ႕မွာ ငုတ္တုတ္ေမ႔သြားရရွာတယ္။ သဘာဝၾကီးဟာ လူလုပ္အလွေတြလုိ ေသးေသးဖြဲဖြဲမဟုတ္ဘူး။ လူဟာ ေတာင္တန္းကုိ မျပဳလုပ္ႏုုိင္ဘူး။ ပင္လယ္မွာ လႈိင္းေလးေတြမလုပ္တတ္ဘူး။ က်ယ္ေျပာတဲ႔အလွမွာ လူလုပ္အမွန္တရားေတြအားလံုးမွိန္ေဖ်ာ႕သြားတယ္။ လူေတြဟာ ငယ္ဘဝက ကဗ်ာေလးလုိ ငါးေလးတစ္ေကာင္လည္းဖမ္းမိခဲ႔ၾကတယ္။ မိွတ္တုတ္ၾကယ္ေလးကုိလည္း အံ႔ၾသခဲ႔ၾကတယ္။ တဲနဲ႕ပနံသင္႔တဲ႔ၾကာျဖဴေလးတစ္ပြင္႔ကုုိလည္း ဆြတ္ပ်ံ႕ခဲ႔ၾကတယ္။ ေနဟာ ပင္လယ္ထဲကေနထြက္လာျပီး ပင္လယ္ထဲျပန္ငုပ္ရွိဳးသြားတယ္။ ေလယာဥ္ဟာတိမ္တုိက္ထဲတုိးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ခ်စ္ခင္ရတဲ႔ မိဘေတြ၊ အဖုိးအဖြားေတြဟာလည္း တိမ္တုိက္တစ္ခုုထဲ တုိးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ခ်စ္ခင္ရတဲ႔သား၊သမီးေတြဟာလည္းတိမ္တိုိက္တစ္ခုုထဲတိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတတ္တယ္။
ပုိက္ကြန္ထဲမိေနတဲ႔ငါးတစ္ေကာင္အတြက္ အနာဂတ္ကုိ သူပုိင္တယ္လုိ႕ ေျပာစရာ စကားလံုးမရိွေတာ႔တာကုိေတြ႕ရတယ္။ ငါးစာအတုနဲ႕ မွ်ားရင္း မိသြားတဲ႔ ငါးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကေတာ႔ ပုိနာက်င္စရာေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ ရိုးရာနည္းအရ ေက်ာက္တုံးေတြကုိ တံေတြးနဲ႕ေထြးျပီး ငါးမွ်ားမယ္႔ေနရာကုိ က်ဲခ်လုိက္တဲ႔ ကုိတံငါေတြလည္းေတြ႕တယ္။ ဟုိဟုိဒီဒီေငးေနတဲ႔ကမ္းေျခေစာင္႔ ေၾကာင္တစ္ေကာင္လည္းရိွတယ္။ (သူကေတာ႔ လူေတြကုိ အထင္ေသးေနတဲ႕ မ်က္လံုးေတြနဲ႕ သူ႕ဘဝကုိ သူေက်နပ္ေနတယ္။) ကမ္းေျခမွာ လွ်ပ္စစ္ဘီးေတြ စီးနင္းေနတဲ႔ လူေတြကုိေတာ႔ ဘယ္သူမွ နားမလည္ႏုိင္ၾကေတာ႔ဘူး။ ပင္လယ္ကမ္းေျခကသဲေတြကုိ ကေလးထိန္းလုိအသံုုးခ်ေနတဲ႔ မိဘေတြလည္းရိွတယ္။ စကူတာကုိ အရိွန္နဲ႕စီးေနတဲ႕ ကေလးေပါက္စေလးေတြလည္းရိွတယ္။
ႏွစ္ေဟာင္းတစ္ခုဟာ ဘာလဲ။ ႏွစ္သစ္ဟာဘာလဲ။ ဘာေတြထူးျခားေျပာင္းလဲသြားသလဲ။ သတ္မွတ္ထားတာမရိွရင္ မေန႕ကနဲ႕ ဒီေန႕ ဘာမွမထူးဘူးမဟုတ္လား။ ဒီေန႕မွာမေန႕ကနဲ႕မတူတာဆုိလုိ႕ ၂၀၁၆ ေနရာမွာ ၂၀၁၇လုိ႕ ေန႕စြဲေျပာင္းဖုိ႕လုိသြားတာတစ္ခုပဲမဟုတ္လား။ ရုုတ္တရတ္ၾကီး တစ္ရက္တာအတြင္း ခင္ဗ်ားက ဘယ္ေလာက္ေျပာင္းလဲသြားခ်င္တာလဲ။ ႏွစ္ဦးကုသိုလ္ေတြ လုပ္တာေတာ႔ေကာင္းတယ္။ ဒါပဲလား။ ဒီႏွစ္အတြက္ ဒါအကုန္ပဲလား။ ကုသိုလ္ဟာ ေန႕တုိင္းေဆာင္ထားရမယ္႔ ဥစၥာမဟုတ္လား။ ႏွစ္ေဟာင္းအဓိဌာန္မေအာင္ျမင္ခဲ႔သူေတြက အေဟာင္းကုိအသစ္လုပ္ၾကဦးမယ္။ ဒီလုိ အရူးထတာေလးေတြကပဲ ဘဝကုိ အေယားေျပေစတာမ်ိဳးလား။ ႏူနာမရိွရင္ မီးကင္စရာမလုိဘူးမဟုတ္လား။ ကုိယ္႔ဘဝၾကီးကုိ တစ္ေယာက္ေယာက္ အထင္ၾကီးေနဖုိ႕ လိုအပ္သလား။ ကုိယ္႔ရဲ႕ရွင္သန္မႈရုိးရွင္းေနရင္ သိမ္ငယ္တယ္လုိ႕ ခံစားရလုိ႕လား။ ေဒၚၾကည္ေအး ကြယ္လြန္သြားတဲ႔၂၀၁၆၊ ပုုိ႕စ္ကဒ္ေလးေရာက္သြားျပီးမွ ဆံုးသြားတာဆုိေတာ႔ ဆံုုးသြားတာဝမ္းနည္းေပမယ္႔ ခ်စ္ခင္သူေတြရဲ႕ ေမတၱာကုိ သိခြင္႔ရသြားတာ မဂၤလာပဲလုိ႕လည္းေတြးလုိက္တယ္။ အင္းေလးသြားတုန္းကရုိက္ခဲ႔တဲ႔ပံုေလးကုိ Iphone App ကေန ပုိ႕စ္ကဒ္လုပ္ျပီး ေဒၚလာ ႏွစ္က်ပ္ကုိးဆယ္ထင္တယ္၊ ေပးလုိက္ရင္ ကဒ္ထုတ္ျပီး လိပ္စာဆီအေရာက္ပုိ႕ေပးတယ္။ သူ႕စာေတြ ငါမ်ားမ်ားမဖတ္ဖူးပါဘူး။ ေနမေကာင္းတဲ႔ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ေနေကာင္းေစခ်င္တယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကုိျမွင္႔တင္ေပးခဲ႔သူေတြအတြက္ လူသားတုိင္းမွာ ေက်းဇူးဆပ္ဖုိ႕လုိတယ္လုိ႕ ခံစားရတယ္။ ဒါက ငါက်င္႔သံုုးတဲ႔ဘာသာတရားေပါ႔။ ဆံုုးသြားတဲ႔လူတစ္ေယာက္ကုုိ ဆံုုးဆံုုးခ်င္း မေကာင္းေၾကာင္းေျပာတာေလာက္ ေအာက္တန္းက်တာေတာ႔ဘယ္ရိွမလဲ၊ မေလးစားခ်င္ေနပါ၊ လြတ္လြတ္ကင္းကင္း လူၾကီးဆန္ေနလုိက္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ကုိ အထင္ေသးတဲ႔သူဟာ သူ႕ကုိယ္သူေလးစားလုိ႕မရႏုိင္ဘူး။ လူမ်ားကုုိ ႏွိမ္႔ခ်လုိက္လုိ႕ ကုိယ္ျမင္႔တက္မသြားပါဘူး။ ကုိယ္ပဲနိမ္႔က်သြားတာပါ။
သီတဂူဆရာေတာ္ကေတာ႔ တရားပြဲဲျပီးရင္ count down သြားၾကဦးမွာပဲမဟုတ္လားလုိ႕ေမးေတာ႔ .. ဟာ ..ဒီဘုန္းၾကီး ေခတ္မီလွခ်ည္လားလုိ႕ေတြးမိတယ္။ ပင္လယ္နဲ႕ေတာင္တန္းေတြဟာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈနဲ႕ဆက္စပ္ေနတယ္။ ကိေလသာကင္းလာရင္ အိပ္ခ်ိန္နည္းလည္း အိပ္ေရးဝလာတယ္။ အပုုိေတြကုုိ ေလွ်ာ႔ခ်လုိက္ရင္ တန္ဖုိးရိွတာေတြအတြက္ အခ်ိန္ထြက္လာတယ္။ ဇနီးသည္ရဲ႕ ဆက္လက္စ jigsaw အခု ၁၀၀၀ ဟာ တျဖည္းျဖည္း ရုုပ္လံုးေပၚလာတယ္။ 2016 မွာ rating 6.7 ေက်ာ္တဲ႔ ဇာတ္ကားေတြ အရင္ျပီးေအာင္ၾကည္႕သြားဖုိ႕ ၾကည္႕ျပီးသားစာရင္းနဲ႕ ၾကည္႕ရန္လက္က်န္ကုိညိွတယ္။ ဖတ္လက္စစာအုပ္ေတြကုိ အရိွန္ျမွင္႔ျပီးဖတ္တယ္။ တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ေလာက္ေပၚတဲ႔စိတ္ကူးအတုိင္း Gym မွာသြားေျပးရင္း ကီလိုေျခာက္ဆယ္ေလာက္ မၾကည္႕တယ္။ ကိုုယ္အေလးခ်ိန္က မႏွစ္ကထက္ ၆ ကီလုိက်သြားတယ္။ စုေဆာင္းေငြေတြ၊ အလွဴေငြေတြကုိလည္း စာရင္းစစ္ၾကည္႕တယ္။ တစ္ႏွစ္မွာတစ္ခါ ျပန္သံုုးသပ္ၾကည္႕တယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ခ်မွတ္ခဲ႔တဲ႔ လမ္းေၾကာင္းအတုိင္းပဲ ျဖညး္ျဖည္းေလးသြားတယ္။ အီေကြတာရာသီဥတုထဲမွာ ေဆာင္းကုိ ဘယ္နားမွာသြားရွာၾကမွာလဲ။
ဖိနပ္ေပၚလာနားေနတဲ႔ ပုုစဥ္းေလးကုုိၾကည္႕ရင္း .... သူ ဘယ္ႏွစ္ရက္ရွင္သန္ရသလဲ wiki မွာရွာၾကည္႕လုုိက္တယ္။ သူေျခာက္လပဲေနရတယ္လုိ႕ေျပာတယ္။ အသက္ေျခာက္လပဲေနရေတာ႔မယ္ဆုိရင္ ခင္ဗ်ား ပုုစဥ္းတစ္ေကာင္ေလာက္ ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္ပါ႔မလား။ ေျခာက္လစာအပူေတြနဲ႕ မ်က္ရည္စမ္းစမ္းျဖစ္ေနဦးမွာလား။ ကုုိယ္႔ကိုုယ္ကုုိလည္းေမးၾကည္႕တယ္။ ေျခာက္လပဲေနရေတာ႔မယ္ဆုိရင္ ကမ္းေျခမွာပဲ တဲထုိးျပီးေနမယ္စိတ္ကူးတယ္။ အဲဒါနဲ႕ ေသတာမေသတာအပထား၊ ေရွ႕တစ္ပတ္ကစျပီး မုိးမရြာတဲ႔ေန႕ဆုိရင္ ကမ္းေျခမွာ တနဂၤေႏြတုိင္း တဲထုိးျပီး သြားေနမယ္စိတ္ကူးလုိက္တယ္။ စာေရးစရာ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႕ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းယူသြားမယ္။ တိမ္ေတြအေၾကာင္း မ်ားမ်ားေရးမယ္။ တံငါသည္ေတြအေၾကာင္းလည္းပါရမယ္။ ေလျပည္ေတြအေၾကာင္းလဲပါမယ္ေပါ႔။
အခုခင္ဗ်ားဖတ္ေနတာ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ ကြ်န္ေတာ္ေရးေနတဲ႔ စာေတြေပါ႔။ ဆားငန္ေလနဲ႕ ကပ္သြားတဲ႔ ဆံပင္ေတြအေၾကာင္း ေနေလာင္လုုိ႕ အေရာင္ေျပာင္းသြားတဲ႔ အရည္ျပားေတြအေၾကာင္းနဲ႕ ေသာင္ျပင္ေပၚက ကေလးရယ္သံေတြကုိေတာ႔ ၾကားခ်င္မွၾကားရမယ္။ ပင္လယ္ကေရးလုုိက္တဲ႔စာကုုိ နားလည္ဖုုိ႕ ခင္ဗ်ား ပင္လယ္ကမ္းေျခထြက္လာမွရမယ္။ အိမ္ခန္းေလးထဲကေန ပင္လယ္ေလထဲက အေရာင္အဆင္းေတြ၊ အနံ႕ေတြအေၾကာင္းကုုိ ဘယ္လုိနားလည္ေအာင္ေျပာမလဲ၊ တိမ္ထဲေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ႔ ေလယာဥ္ေလးဟာ ခ်စ္တဲ႔ခင္တဲ႔သူေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႕အတြက္ ရသတစ္ခုုခုုရိွမွာအမွန္ပဲ ...........။ ။
Regards,
Zephyr
Peace B with U.
